Share

บทที่ 186

“ฉันมีเงิน อย่าทำร้ายฉันเลย!”

เวินหนี่เหงื่อออกท่วมตัว รู้สึกเหนียวเหนอะหนะไปทั้งร่าง เธอหายใจหอบหนักและพูดออกมาเป็นคำแรกทันทีที่รู้สึกตัว

สิ่งแรกที่เธอต้องทำคือรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้

เมื่อดวงตากลมเริ่มโฟกัสได้ เธอก็เห็นสภาพแวดล้อมรอบตัวที่ช่างสกปรกและรกรุงรัง ในขณะที่มือทั้งสองข้างถูกมัดเอาไว้

ตอนนั้นเองที่เวินหนี่เห็นคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน ทันใดนั้นสีหน้าก็พลันซีดลง “อา...”

เวินเซี่ยนมองเธอด้วยสายตาเย็นชาและพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ตอนนี้ถึงจะเรียกฉันว่าอาเหรอ?”

เธอไม่คิดว่าเขาจะโหดเหี้ยมถึงขนาดนี้ ไม่สนใจแม้กระทั่งความสัมพันธ์ฉันท์ครอบครัวและจับตัวเธอมาด้วยมือของเขาเอง

เวินหนี่รู้ดีว่าไม่สามารถคาดหวังให้อาไว้ชีวิตเธอได้อีกต่อไป จึงถามขึ้นอย่างตรงไปตรงมา “ต้องทำยังไงถึงจะปล่อยหนูไป?”

“แกไม่ได้บอกว่าแกมีเงินเหรอ” เวินเซี่ยนถามพร้อมกับชูบัตรที่เย่หนานโจวให้เธอ “ในบัตรใบนี้มีเงินอยู่หรือเปล่า?”

“มี” เวินหนี่ตอบ

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเวินเซี่ยนอีกครั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภ “มีเท่าไร?”

เวินหนี่จ้องมองเขาและถามต่อ “ถ้าหนูให้เงิน จะยอมปล่อยหนูไปจริง ๆ ใช่ไหม?”

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status