หนึ่งอาทิตย์ต่อมา“ ไงครับเพื่อนรัก…เดี๋ยวนี้ไม่ขี่รถบิ๊กไบค์ลูกรักเลยนะ ” เมื่อมาถึงห้องเรียนเลโอก็เดินมานั่งข้างผมก่อนจะเอ่ยเเซว ส่วนอีกสองคนก็ตามเข้ามา“ รถพังไปเเล้วมั้ง ” ซันเอ่ยต่อ“ ปากเสียตั้งเเต่เช้านะพวกมึงเนี่ย ” เอ่ยบ่นพวกมันอย่างไม่จริงจังนักก่อนจะก้มมองงานในไอเเพดต่อ ตามจริงเขาชอบขี่บิ๊กไบค์เหมือนเเม่มากนะ เเต่ที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ขี่เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอมากกว่าจึงเลือกที่จะขับรถยนต์เเทน “ ก็เเค่ถามเฉยๆรึเปล่าว่ะ ”“ พวกมึงก็ถามมันโง่ๆนะ มันกลัวน้องน่านฟ้านั่งไม่สบายเเละไม่ปลอดภัยไงมันเลยยอมขับรถมาเรียนคอยรับคอยส่งเนี่ย ” จินนี่เดินมานั่งข้างๆอีกฝั่งก่อนเอ่ยต่อ “ ดูเเลเทคเเคร์ดีเบอร์นี้ เเล้วความสัมพันธ์มึงกับน้องไปถึงไหนกันเเล้ว ”“ ก็ไปเรื่อยๆ ”“ เรื่อยๆนี่คือยังไงว่ะ ? ”“ ไม่เสือกเรื่องของกูจะตายไหม ” ถอนหายใจออกมาเสียงดังเเละมองพวกมันด้วยสายตาเรียบนิ่ง“ ก็คือพวกกูอยากรู้ไงเเละก็หวังดีด้วยก็เเค่ตอบมันยากตรงไหน ”“ เรื่อยๆนี่คือยังไม่พัฒนาความสัมพันธ์อะไรเลยใช่ไหม ยังไม่บอกชอบน้องเขาอีกเหรอว่ะ ”“ กูว่าใช่เเน่นอนทำหน้าเเบบนี้ ”“ เเม่นยังกับตาเห็นนะพวกมึง
❌มีฉากความรุนเเรงโปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม ❌ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น เธอเลิกเรียนก่อนพี่เขาสิบห้านาที พี่เขามีงานที่ต้องรายงานเลยช้านิดหน่อยเเต่เธอรอได้ ส่วนใหญ่พี่เขาจะจอดรับตรงที่ไม่ค่อยมีคนเพื่อให้ไม่เป็นที่สนใจหรือสงสัย เธอไม่อยากเป็นข่าวกับคนฮอตของมหาลัย เเต่ก็ไม่รู้จะรอดไปได้สักกี่น้ำถ้าขืนเธอกับพี่เขายังเป็นเเบบนี้คงไม่วายโดนพลาดหัวข้อข่าวซุบซิบของมอ…เเต่เธอก็ทำใจไว้เเล้วเเหล่ะว่าสักวันคงจะต้องโดนเธอเลือกจะเดินมาเข้าห้องน้ำหลังคณะก่อนเพราะห้องน้ำข้างคณะปิดปรับปรุง ในระหว่างที่รอพี่เขาเลิกเรียน จรงจุดนี้ไม่ค่อยมีผู้คนเท่าไหร่เพราะเริ่มจะเย็นเเล้วเเละส่วนใหญ่นักศึกษาก็กลับบ้านกันจนจะหมด“ ล็อคประตู ” ในขณะล้างมือก็ได้ยินเสียงสั่งให้ล็อคประตูเเละมีผู้หญิงสามคนเดินเข้ามาหาเเถมใส่เเมสปิดปากเอาไว้พลางใบหน้า ซึ่งเธอไม่รู้สึกคุ้น เเต่ท่าทางที่เดินเข้ามาหานั้นบางบอกว่ามาหาเรื่องเธอเเน่ๆ “ มีอะไรคะ ”“ เธอใช่ไหมที่ชื่อน่านฟ้าปีหนึ่ง ”“ ใช่ค่ะ มีธุระกับน่านเหรอ ”“ มีสิ…ฉันจะมาเตือนเธอให้เลิกยุ่งกับพี่ณคุณ ”“ พี่เป็นใครมีสิทธิ์มาสั่งให้เลิกยุ่ง ” นาทีนี้รู้เลยว่าโดนหาเรื่องเเน่ๆจึงพ
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป“ เธอเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ ” ณคุณรีบเดินเข้าไปหาหมอเป็นคนเเรกหลังจากที่ลุ้นอาการอยู่กับเพื่อนๆหน้าห้องด้วยความเป็นห่วงจนเเทบนั่งไม่ติดเก้าอี้ รู้สึกว่าเวลาเเต่ล่ะตาทีผ่านไปช้าเสียเหลือเกินจนเจ็บปวดหน่วงใจไปหมด“ ปลอดภัยเเล้วครับ…เเต่คงต้องให้เเอดมิทดูอาการอีกสักสองสามคืน จะให้เธอพักรักษาห้องรวมหรือห้องพิเศษครับ ” หมอหนุ่มวัยกลางคนเอ่ยถามญาติคนไข้“ ห้องพิเศษครับขอดีที่สุด ”“ ได้ครับ…งั้นหมอขอตัวไปจัดการให้ก่อนนะครับ ”“ ขอบคุณมากครับหมอ ”“ ไม่เป็นไรครับ เป็นหน้าที่ของหมออยู่เเล้ว ”ยี่สิบนาทีผ่านไป ตอนนี้พวกเราทั้งหมดอยู่ในห้องพิเศษของทางโรงพยาบาลเเละต่างคนมองคนที่หลับอยู่บนเตียงด้วยความเป็นห่วง สภาพใบหน้าเเละร่างกายมีเเต่รอยเขียวฟกช้ำหัวเต็มไปหมดคิ้วเเตกปากเเตกหัวก็เเตกจนต้องเย็บไปหลายเข็มจนเเทบไม่หลือสภาพเดิม พรุ่งนี้อาจจะบวมขึ้นอีกก็ได้ “ เฮ้อออ…โล่งอกไปที ดีใจที่น้องกูปลอดภัยดี ” จินนี่ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกหลังจากที่ลุ้นกับเพื่อนมานานจนเห็นณคุณมีสีหน้าเป็นกังวลเครียดอย่างเห็นได้ชัดจนอดที่จะเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้ ทั้งเข้าใจเเละสงสารในเวลาเดียวกัน“ กล้า
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ใบหน้าเธอเกือบจะหายดีเเล้วจากรอยฟกช้ำดำเขียวจากการเจ็บตัวมา โชคดีที่เธอใช้เครื่องสำอางค์ปกปิดเอาไว้จนคนอื่นเเทบดูไม่ออกบวกกับได้ยาดีด้วย ส่วนพี่เขาก็ดูเเลปรนนิบัติเธอดีมากอย่างกับเธอเป็นเจ้าหญิงคนหนึ่งจนเธอเเทบจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อยู่เเล้วเเละอ้วนเป็นหมูด้วยอีก เเต่ก็รู้สึกดีมากที่พี่เขาคอยดูเเลเอาใจใส่ห่วงใยจึงทำให้สภาพจิตใจเเละร่างกายเธอดีขึ้นมากจนผ่านเหตุการณ์ร้ายๆมาได้เธอขอบคุณเขาจากใจจริงๆ เเต่พี่เขาก็หยุดเรียนมาดูเเลเธอทำเอาเธอเกรงใจเเละรู้สึกผิดเหมือนกันถึงจะไล่ให้เขาไปเรียนเเล้วก็ตามเเต่เรื่องนี้เธอไม่ผิดพี่เขาต่างหากที่ดื้อทั้งที่เธอบอกดูเเลตัวเองได้เเล้ว ส่วนเพื่อนของเธอเมื่อทราบข่าวก็ตามมาเยี่ยมถึงโรงพยาบาลเเละคอยโทรมาถามข่าวคราวทุกวันด้วยความเป็นห่วงเเละคอยจดงานเก็บเอาไว้ให้….เธอโชคดีมากที่เจอเเต่คนรอบตัวดีๆถือว่าเป็นบุญของเธอสองวันต่อมาเเละวันนี้ก็มาถึง…วันที่เธอจะเอาคืนพวกนั้นให้สาสมกับที่พวกมันทำเธอเจ็บตัวจนต้องพักการเรียนไปหลายวัน “ พร้อมไหมน้องน่านฟ้า ” พี่จินนี่เอ่ยถาม ไม่ใช่มีเเค่เธอกับพี่เขาที่มาจัดการพวกนั้นเเค่สองคนนะ มีพี่เลโอ พี่ซัน พร
@คอนโด“เป็นอะไรฮึ…ทำไมเงียบตลอดทางเลย” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มหลังสังเกตตั้งเเต่ขับรถออกมาจากบ้านร้างเเล้วเธอเงียบผิดปกติ เเถมถามคำก็ตอบคำ“เปล่าค่ะ” เธอหลบสายตาของเขาเเละนั่งก้มมองมือตัวเองที่บีบหากันไปมา“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าคิดโกหก” เขาเชยคางมนให้เเหงนหน้ามามองสบตากัน จนเห็นนัยตาคู่สวยนั้นอ่อนไหวไหววูบจนทำให้ใจเเกร่งกระตุกวูบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนต้องดึงร่างบางเข้ามาสวมกอดเเนบเเน่นบนโซฟาตัวกว้างของห้องนั่งเล่นที่มีเเค่เพียงเราสองคน“หนูกลัว…” เธอเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเบาอย่างเป็นกังวลไม่ปกปิดเเละสวมกอดเขากลับ“กลัวอะไรครับ…บอกพี่ได้ไหม”“กลัวว่าพี่จะมองหนูเปลี่ยนไป”“ทำไมถึงคิดเเบบนั้น” เขาจับไหล่เธอผละออกจากอ้อมกอดเพื่อต้องการมองใบหน้าสวยชัดๆ…อยากรู้ทำไมเธอถึงคิดเเบบนั้น“หนูทำตัวไม่ดีไม่น่ารักไปทำร้ายคู่กรณีจนสลบ เเละพูดคำหยาบ นี่เป็นครั้งเเรกเลยที่หนูปกป้องตัวเองโดยใช้ความรุนเเรงตัดสินปัญหาเพื่อเอาคืน ทั้งๆ ที่น่าจะจับส่งตำรวจให้ไปชดใช้กรรมในคุกดีกว่า”“หึ…นึกว่าเรื่องอะไร” เขาเเค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ จนเธอเงยหน้ามามองด้วยความสงสัย“….”“ฟังนะ คนเรามีสิทธิ์ท
วันต่อมา“ เเหมมมๆๆ….กูอยากจะเเหมยาวๆด้วยความหมันไส้ จับมือน้องพามาอวดทั่วมอเลยนะคะคุณณคุณ ” จินนี่เอ่ยเเซวเมื่อเห็นเพื่อนรักจับมือรุ่นน้องสาวมาที่โต๊ะประจำกลุ่มของพวกเราหน้าคณะที่เรียกสายตาหลายสิบคู่จากบริเวณกว้างเเถวนี้ได้เป็นอย่างดีจนเริ่มซุบซิบกัน อีกไม่นานข่าวคงเเพร่กระจายทั่วหาลัย “ หวานไม่เเคร์สื่อเลยนะ ” เลโอเอ่ยเเซวต่อ “ ตกลงเป็นเเฟนกันเเล้ว ” ซันเอ่ยต่ออย่างรู้ทัน“ อย่างที่เห็นน้องเป็นเเฟนกูเเล้ว ” ณคุณยกมือข้างที่ยังจับมือน้องอยู่ชูขึ้นสูงเเละยกยิ้มมุมปากเพื่ออวดเพื่อนๆเเละเอ่ยเสียงดังให้คนในคณะได้รับรู้ว่าเธอคือของเขาเเล้ว “ คิดผิดคิดใหม่ได้นะน้องน่านฟ้า ” ซันเอ่ยเเกล้งเพื่อนจนโดนมองค้อนใส่เเต่หาได้เเคร์ไม่“ เดี๋ยวได้กินหมัดกูเเต่เช้า ” “ พี่ล้อเล่นนะน้องน่านฟ้า เพื่อนพี่เป็นคนดีมากน้องได้ของเเรร์ไอเท็มไปเลยนะรู้ตัวไหม ” “ รู้ตัวค่ะ ” เธอเอ่ยตอบเสียงใสถึงจะเขินอายอยู่บ้างก็ตาม “ เลเวพอัพกันทั้งคู่ขนาดนี้นาทีนี้ใครจะไปต้านไหว ” “ นั่นดิ…เมื่อไหร่กูจะมีกับเขาบ้างว่ะ ”“ เลิกเป็นเสือตัวพ่อก่อนมึงมีกับเขาเเน่นอน ” ณคุณนั่งลงฝั่งตรงข้ามเพื่อนตัวเองพร้อมกับเธอ “ กูยังไ
“ กินเก่งกันขนาดนี้ในอนาคตได้อ้วนเป็นหมูเเน่ๆ ” “ อ้าวเเม่…พ่อ ” “ เเล้วคิดว่าใครกันล่ะลูกชายตัวดี ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องเลยนะเดี๋ยวนี้ ” ซาเนียเเสร้งน้อยใจลูกชายเเต่ความเป็นจริงไม่ได้รู้สึกอย่างที่พูดกับดีใจด้วยซ้ำที่ลูกชายมีความรักดีๆ“ ผมก็ว่าจะกลับอาทิตย์นี้นี่เเหล่ะครับ ” “ เเม่จะรอจ้ะ ” “ เอ่อ…ลืมเเนะนำเลยครับ นี่เเฟนผมครับน้องชื่อน่านฟ้า ส่วนนี่พ่อเเม่พี่เอง ” มัวเเต่ทักทายพูดคุยกับเเม่เพลินจนเกือบลืมคนข้างๆ “ สวัสดีค่ะคุณน้า ” น่านฟ้ายกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยความนอบน้อมเเละพวกท่านก็รับไหว้ ไม่คิดว่าจะได้เจอตัวจริงเร็วขนาดนี้เล่นเอาเธอตั้งตัวไม่ทันเลย เคยเเอบกังวลกลัวพวกท่านจะไม่ชอบตัวเอง เเต่ดูจากสายตาท่าทางเเล้วพวกท่านดูใจดีมากทำเอาเธอหายกังวลไปเปราะนึง “ สวัสดีลูก….ชื่อน่ารักเหมือนกับหน้าตาเลย ” “ คิดยังไงมาคบกับลูกพ่อ ” ฉลามเอ่ยเเกล้งลูกชายด้วยรอยยิ้ม “ พ่อ…ทำไมพูดเเบบนี้ล่ะ อย่าเผาบ้านผม ” ณคุณหันไปโวยคนเป็นพ่อทันทีที่พูดจาหาเรื่องให้บ้านเเตก “ ถ้าไม่เป็นความจริงอย่าร้อนตัวสิ ” “ ก็ไม่เป็นความจริงไง ” “ พอเลยพ่อลูกคู่นี้ เเม่ว่าเราไปหาที่นั่งคุยกันดีๆดีกว่า ไป
คืนวันศุกร์“เรากลับกันเถอะ” พอลงจากรถได้พี่เขาก็งอเเงร้องอยากจะกลับท่าเดียวเพราะเห็นผู้คนเยอะเต็มร้านเเถมมีเเต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่เลยเกิดอาการหึงหวงจนต้องรั้งเเขนดึงเอาไว้ ส่วนพี่ๆ เพื่อนๆ คนอื่นมาถึงกันหมดเเล้ว“ไม่ได้ค่ะ ทุกคนเขามาถึงกันเเล้วนะไม่ควรปล่อยให้เขารอนานกันขนาดนั้นมันเสียมารยาทค่ะเเค่นี้ก็ช้ามากพอเเล้ว”“อยากเข้าไปขนาดนั้นเลย” เขาหรี่ตามองจับผิดเเฟนสาวที่ดูอยากจะเข้าไปข้างในนัก ถึงจะเป็นร้านนั่งชิลเป็นร้านอาหารบวกกึ่งบาร์เเต่ผู้ชายค่อนข้างเยอะเขาไม่อยากให้เธอเข้าไป“หนูหิวเเถมพี่ๆ เขาจะเลี้ยงฉลองสถานะใหม่ให้พวกเราด้วย”“ไปก็ไป” เขาเอ่ยจบก็โอบไหล่เเฟนสาวพาเข้าข้างในถึงจะเดินได้สบายโดยที่ไม่เบียดเสียดกับใคร เเต่ก็เห็นสายตานับหลายคู่ในร้านมองมาที่พวกเราเหมือนพวกเราเป็นดาวเด่นให้ความสนใจเป็นพิเศษ“มาช้ากันจัง”“รถติด” เอ่ยจบก็ดึงเก้าอี้ให้เเฟนสาวนั่งก่อนตัวเองจะนั่งลงข้างๆ“ขอโทษด้วยนะคะที่มาช้า”“ไม่เป็นไรน้องน่านฟ้า พี่เเค่เเซวเล่นเฉยๆ พวกเราพึ่งมาถึงได้ไม่ถึงสิบนาทีนี้เอง” เลโอเอ่ยตอบพร้อมยกยิ้มให้“พี่สั่งอาหารมาเเล้วนะ อีกสักพักคงยกเอามาเสริฟ” จินนี่เอ่ยตอบ“ค่ะ…หิวไหมพ
สามปีต่อมาวันนี้เป็นวันครอบครัวของทั้งสองฝ่ายที่ได้มาเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งในรอบหลายเดือน บริษัทของคุณพ่อที่สร้างไว้ให้พี่เขาสานต่อดูเเลนั้นเติบโตไปได้ดีมาก จนรองประธานอย่างพี่เขานั้นที่จะขึ้นเป็นประธานบริษัทต่อในเร็ววันนั้นต้องยุ่งจนหัวเเทบหมุนไปหมด ถึงเเม้พี่เขาจะเรียนจบเเล้วเข้าทำงานเลยจนมีเวลาให้เธอน้อยลง เธอไม่เคยน้อยใจเลยนะ ถ้ามีเวลาว่างก็รีบไปหากันด้วยความคิดถึง หาเวลาไปสวีทเติมความกันอยู่เรื่อยถ้าพอมีเวลาส่วนความสัมพันธ์ของพวกเรานั้นไปได้ดีเรื่อยๆถึงเเม้จะมีทะเลาะกันบ้างเป็นครั้งคราวเเต่ก็เป็นสีสันในความสัมพันธ์ไม่เคยปล่อยไว้นานข้ามคืนมีอะไรจะรีบเคลียร์กันโดยเร็วตลอด พี่เขานั้นยังคงดีน่ารักเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยเปลี่ยน ไม่เคยรู้สึกรักกันน้อยลงเลยมีเเต่เพิ่มทุกวัน “ น่านน้ำให้รูปให้พี่หน่อย ” ณดาเรียกน้องสาวเธอไปถ่ายรูปให้เพราะน่านน้ำถ่ายรูปสวย เวลาผ่านไปไวมากเผลอเเป๊ปๆก็โตเป็นสาวกันหมดเเล้ว “ ค่าาา ” น่านน้ำรีบวิ่งเข้าไปหา ตอนนี้เราอยู่ที่ประเทศจีนกันโดยมีเเพลนมาเที่ยวรอบนี้ห้าคืนหกวัน อากาศกำลังเย็นสบาย“ สาวจีนคนนั้นสวยจัง ” “ สวยไม่สู้เเฟนพี่หรอก ” “ มองทำ
ปึ๊งงง!!เสียงประตูห้องที่ถูกปิดใส่อย่างเเรงทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ…เเละในที่สุดน้ำตาที่ถูกกลั้นเอาไว้ก่อนหน้านี้ก็พังทะลายอย่างกับเขื่อนเเตกเป็นสายน้ำอาบเเก้มเปรอะเปื้อนใบหน้าจนสายตาเริ่มพร่ามัว จึงตัดสินใจเดินไปที่ห้องนอนของตัวเองเเละล็อคประตู เดินไปทิ้งตัวฟรุบหน้ากอดหมอนใบใหญ่ร้องไห้โฮออกมาเสียงดัง…“ฮึกกๆๆ ….ฮือออออ ~” เธอจะง้อเขาอย่างไรดี เวลาต่อมาณคุณนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนเตียงกว้างมองเพดานที่มืดสนิทเพราะใจเอาเเต่คิดว่าเขานั้นดุเธอเเรงไปรึเปล่า จริงอยู่ที่เธอนั้นทำผิดเเถมเป็นความผิดครั้งเเรกด้วยความอยากรู้อยากลองตามประสาวัยรุ่นจึงไม่คิดให้ดีให้รอบคอบก่อนทำ เเต่ก็สามารถให้อภัยได้เเต่ไม่อยากให้เร็วจนเกินไปนักเขาอยากให้เธอสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำจริงๆ เเล้วจะได้ไม่ไปทำอีก ตอนที่เห็นเธอน้ำตาคลอเสียงเริ่มสั่นเขาเองก็ทนเเทบไม่ไหวอยากดึงเข้ามาสวมกอดเเต่ก็ต้องพยายามใจเเข็งไว้จะได้รู้ว่าเขานั้นเอาจริง ไม่ใช่ทำอะไรไม่นึกถึงความรู้สึกกัน“ปัดโธ่เว้ย…!!” เขาเอามือทุบลงกับเตียงนอนระบายความหงุดหงิดในใจ เอาเเต่คิดมากว่าจะทำยังไงต่อดีจะเดินไปหาเธอเลยดีไหมเพราะไม่อยากค้างคาความรู้สึกต่อก
สามเดือนต่อมา“ ไปไหมน่านฟ้า ” พรีมเอ่ยถามหลังจากที่หมดคาบเรียนเเรกรอเรียนคาบเรียนต่อไป “ ขอคิดดูก่อน ” “ คิดนานจัง ” ปอนด์เอ่ยถามอีกคน“ โอกาสดีๆเเบบนี้ไม่ควรจะพลาดนะ ถ้าพลาดเสียดายเเย่ ” ยูโรรบเร้าต้องการจะให้ไปด้วย“ อย่ากดดันเราสิ ” เรื่องของเรื่องคือสามคนนี้ชวนไปเเข่งรถที่สนามเถื่อนซึ่งเธอไม่เคยไปเเต่ก็จัดว่าน่าสนใจมาก โดยยูโรมีทีมงานของตัวเองด้วยจัดเเข่งคืนนี้ เเต่ที่คิดหนักเพราะสามคนนี้ไม่ให้บอกพี่ณคุณให้บอกว่ามาทำรายงานที่คอนโดพรีมเธอก็เข้าใจเพื่อนว่าไม่ให้บอกเพราะกลัวจะโดนจัดการ เห็นใจดีเเบบนั้นเเต่เวลาดุคือน่ากลัวมากจนขึ้นชื่อ เเต่เธอก็ไม่อยากโกหกพี่เขากลัวพี่เขาจะเสียใจเพราะเขาดีกับเธอมากถึงบอกเขาก็ไม่ให้ไปอยู่ดีเพราะไม่ใช่สถานที่ที่ควรไป “ กลัวเเฟนมันเสียระบบนะ ” “ คำนี้อีกเเล้วนะพรีม เราจะคอยดูเวลาเธอมีเเฟนจะกลัวเเฟนไหม ” “ โนจ้ะรุ่นนี้ ” “ จ้าาา…อย่าให้เห็นว่ากลัวนะจะเเซวไม่หยุดเลยคอยดู ” “ คงอีกนาน ห้าวๆอย่างนี้ใครจะอยากได้ไปเป็นเเฟน ” “ ปากเสียนะยูโร เดี๋ยวเถอะ ” “ อย่าทะเลาะกัน…เราตกลงเเต่เริ่มเเข่งตอนกี่ทุ่ม ” สามทุ่มตรงพวกเรามาถึงสนามเเข่งกันเเล้วโดยใส่ชุ
“ของหนูไม่มีคำว่าสกปรก พี่ไม่เคยนึกรังเกียจ”“อ่ะ อ๊าสสส์…” พูดจบพี่้เขาก็ก้มหน้าไปดูดชิมสิ่งนั้นต่อจนเธอครวญครางด้วยความเสียวกระสันมือจิกผ้าปูที่นอนเเน่น“พี่หนูปวดฉี่” ผ่านไปพักใหญ่ก็รู้สึกเหมือนร่างกายต้องการปลดปล่อย พี่เขาเล้าโลมได้ดีมากจนทำให้คลายความเจ็บลงได้เยอะ“ปล่อยออกมา” เพียงไม่นานก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นให้ไหลออกมาจนเลอะเทอะเเต่พี่เขาก็ตวัดดูดชิมจนหมดเเทบทุกหยาดหยด ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งปกติเเละใช้หลังมือเช็ดบริเวณปากเบาๆ“ใครบอกให้กินมันสกปรกนะ”“ไม่สกปรกเลยสักนิด หวานมาก” ฉ่าา// ใบหน้าเธอยิ่งร้อนผ่าวราวกับถูกเเดดเผา“ทำให้พี่บ้างสิ”“ทำยังไงคะ? ”“เดี๋ยวพี่สอน”“เเหน่ะ…ไหนบอกไม่เคยทำ”“ไม่คิดว่าพี่ดูวีดีโอเพื่อช่วยตัวเองบ้างเหรอ”“….” ตรงกว่านี้มีอีกไหม“เอามือมาจับเเละชัดรูดขึ้นลงเบาๆ ก่อน” เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงโดยให้เธอนั่งกลางระหว่างขา เธอก็ยอมทำตามอย่างว่าง่ายถึงเเม้จะเขินอายมากก็ตาม“เเบบนี้ใช่ไหมคะ”“ใช่…เอานิ้วโป้งอีกข้างเคลี่ยคลึงเบาๆ บริเวณหัวไปพร้อมๆ กัน” ด้วยความอยากรู้อยากลองจึงยอมทำตามคำสั่งของพี่เขาที่เปรียบเสมือนอาจารย์ในเวลานี้อย่างว่าง่ายไม่มีงอเเง ส่วนขนาด
@คอนโด“ ลงมา ” “ ไม่ลง…ทำไมหนูเวียนหัวจังเลย ” พยายามจะดึงเธอออกจากรถเเต่ก็ไม่เป็นผลเมื่ออีกคนงอเเงไม่ให้ความร่วมมือ “ อย่าดื้อได้ไหม…ดึกเเล้วนะไม่ง่วงเหรอ พรุ่งนี้เราต้องไปบ้านพ่อเเม่พี่อีกนะ ” เหนื่อยจะดุจึงจำเป็นต้องใช้เหตุผลคุยเเทนเเละก็ได้ผล “ พี่สัญญาก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษหนู ” “ อืม…สัญญา ” “ โอเค งั้นไปกันหนูอยากนอนเต็มทีเเล้ว ” ในที่สุดเธอก็ยอมลงจากรถหลังจากที่ต่อล้อต่อเถียงกันมาตั้งนาน เเต่พอลงจากรถเธอก็เวียนหัวจนเซเเทบยืนไม่อยู่จนต้องพยุงร่างเอาไว้ ก่อนจะตัดสินใจช้อนร่างบางขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวเเละตรงเข้าไปในคอนโด “ เดินช้าๆได้ไหมคะ มันสั่นจนเวียนหัว ” “ ถ้าช้าเมื่อไหร่จะถึง ” เขายอมก้าวเดินช้าลงเพราะกลัวเธอจะอ๊วกออกมา พอถึงห้องก็พาเธอไปนอนลงยังเตียงนอนทันทีเเละรีบถอดรองเท้าให้เเละวางลงกับพื้นห้องนอน “ จะอาบน้ำไหมหรือจะนอนเลย ” “ อาบค่ะอาบ ” ตุ๊บ!!“ ไม่ไหวเเล้วยังจะฝืนเดินอีกพรุ่งนี้เจอพี่อบรมยาวเเน่ ” “ กร้าวใจดีจังโหมดนี้ เเต่อย่าดุหนูบ่อยได้ไหมหนูใจบางนะ ” “ ถ้าไม่ดื้อจะโดนดุเหรอ ” วางเธอลงบนพื้นห้องน้ำในห้องนอนเเละจะเดินออกไปไม่อยากฉวยโอกาสจากเด็กขี้เมา เเต่เธอ
คืนวันศุกร์“เรากลับกันเถอะ” พอลงจากรถได้พี่เขาก็งอเเงร้องอยากจะกลับท่าเดียวเพราะเห็นผู้คนเยอะเต็มร้านเเถมมีเเต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่เลยเกิดอาการหึงหวงจนต้องรั้งเเขนดึงเอาไว้ ส่วนพี่ๆ เพื่อนๆ คนอื่นมาถึงกันหมดเเล้ว“ไม่ได้ค่ะ ทุกคนเขามาถึงกันเเล้วนะไม่ควรปล่อยให้เขารอนานกันขนาดนั้นมันเสียมารยาทค่ะเเค่นี้ก็ช้ามากพอเเล้ว”“อยากเข้าไปขนาดนั้นเลย” เขาหรี่ตามองจับผิดเเฟนสาวที่ดูอยากจะเข้าไปข้างในนัก ถึงจะเป็นร้านนั่งชิลเป็นร้านอาหารบวกกึ่งบาร์เเต่ผู้ชายค่อนข้างเยอะเขาไม่อยากให้เธอเข้าไป“หนูหิวเเถมพี่ๆ เขาจะเลี้ยงฉลองสถานะใหม่ให้พวกเราด้วย”“ไปก็ไป” เขาเอ่ยจบก็โอบไหล่เเฟนสาวพาเข้าข้างในถึงจะเดินได้สบายโดยที่ไม่เบียดเสียดกับใคร เเต่ก็เห็นสายตานับหลายคู่ในร้านมองมาที่พวกเราเหมือนพวกเราเป็นดาวเด่นให้ความสนใจเป็นพิเศษ“มาช้ากันจัง”“รถติด” เอ่ยจบก็ดึงเก้าอี้ให้เเฟนสาวนั่งก่อนตัวเองจะนั่งลงข้างๆ“ขอโทษด้วยนะคะที่มาช้า”“ไม่เป็นไรน้องน่านฟ้า พี่เเค่เเซวเล่นเฉยๆ พวกเราพึ่งมาถึงได้ไม่ถึงสิบนาทีนี้เอง” เลโอเอ่ยตอบพร้อมยกยิ้มให้“พี่สั่งอาหารมาเเล้วนะ อีกสักพักคงยกเอามาเสริฟ” จินนี่เอ่ยตอบ“ค่ะ…หิวไหมพ
“ กินเก่งกันขนาดนี้ในอนาคตได้อ้วนเป็นหมูเเน่ๆ ” “ อ้าวเเม่…พ่อ ” “ เเล้วคิดว่าใครกันล่ะลูกชายตัวดี ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องเลยนะเดี๋ยวนี้ ” ซาเนียเเสร้งน้อยใจลูกชายเเต่ความเป็นจริงไม่ได้รู้สึกอย่างที่พูดกับดีใจด้วยซ้ำที่ลูกชายมีความรักดีๆ“ ผมก็ว่าจะกลับอาทิตย์นี้นี่เเหล่ะครับ ” “ เเม่จะรอจ้ะ ” “ เอ่อ…ลืมเเนะนำเลยครับ นี่เเฟนผมครับน้องชื่อน่านฟ้า ส่วนนี่พ่อเเม่พี่เอง ” มัวเเต่ทักทายพูดคุยกับเเม่เพลินจนเกือบลืมคนข้างๆ “ สวัสดีค่ะคุณน้า ” น่านฟ้ายกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยความนอบน้อมเเละพวกท่านก็รับไหว้ ไม่คิดว่าจะได้เจอตัวจริงเร็วขนาดนี้เล่นเอาเธอตั้งตัวไม่ทันเลย เคยเเอบกังวลกลัวพวกท่านจะไม่ชอบตัวเอง เเต่ดูจากสายตาท่าทางเเล้วพวกท่านดูใจดีมากทำเอาเธอหายกังวลไปเปราะนึง “ สวัสดีลูก….ชื่อน่ารักเหมือนกับหน้าตาเลย ” “ คิดยังไงมาคบกับลูกพ่อ ” ฉลามเอ่ยเเกล้งลูกชายด้วยรอยยิ้ม “ พ่อ…ทำไมพูดเเบบนี้ล่ะ อย่าเผาบ้านผม ” ณคุณหันไปโวยคนเป็นพ่อทันทีที่พูดจาหาเรื่องให้บ้านเเตก “ ถ้าไม่เป็นความจริงอย่าร้อนตัวสิ ” “ ก็ไม่เป็นความจริงไง ” “ พอเลยพ่อลูกคู่นี้ เเม่ว่าเราไปหาที่นั่งคุยกันดีๆดีกว่า ไป
วันต่อมา“ เเหมมมๆๆ….กูอยากจะเเหมยาวๆด้วยความหมันไส้ จับมือน้องพามาอวดทั่วมอเลยนะคะคุณณคุณ ” จินนี่เอ่ยเเซวเมื่อเห็นเพื่อนรักจับมือรุ่นน้องสาวมาที่โต๊ะประจำกลุ่มของพวกเราหน้าคณะที่เรียกสายตาหลายสิบคู่จากบริเวณกว้างเเถวนี้ได้เป็นอย่างดีจนเริ่มซุบซิบกัน อีกไม่นานข่าวคงเเพร่กระจายทั่วหาลัย “ หวานไม่เเคร์สื่อเลยนะ ” เลโอเอ่ยเเซวต่อ “ ตกลงเป็นเเฟนกันเเล้ว ” ซันเอ่ยต่ออย่างรู้ทัน“ อย่างที่เห็นน้องเป็นเเฟนกูเเล้ว ” ณคุณยกมือข้างที่ยังจับมือน้องอยู่ชูขึ้นสูงเเละยกยิ้มมุมปากเพื่ออวดเพื่อนๆเเละเอ่ยเสียงดังให้คนในคณะได้รับรู้ว่าเธอคือของเขาเเล้ว “ คิดผิดคิดใหม่ได้นะน้องน่านฟ้า ” ซันเอ่ยเเกล้งเพื่อนจนโดนมองค้อนใส่เเต่หาได้เเคร์ไม่“ เดี๋ยวได้กินหมัดกูเเต่เช้า ” “ พี่ล้อเล่นนะน้องน่านฟ้า เพื่อนพี่เป็นคนดีมากน้องได้ของเเรร์ไอเท็มไปเลยนะรู้ตัวไหม ” “ รู้ตัวค่ะ ” เธอเอ่ยตอบเสียงใสถึงจะเขินอายอยู่บ้างก็ตาม “ เลเวพอัพกันทั้งคู่ขนาดนี้นาทีนี้ใครจะไปต้านไหว ” “ นั่นดิ…เมื่อไหร่กูจะมีกับเขาบ้างว่ะ ”“ เลิกเป็นเสือตัวพ่อก่อนมึงมีกับเขาเเน่นอน ” ณคุณนั่งลงฝั่งตรงข้ามเพื่อนตัวเองพร้อมกับเธอ “ กูยังไ
@คอนโด“เป็นอะไรฮึ…ทำไมเงียบตลอดทางเลย” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มหลังสังเกตตั้งเเต่ขับรถออกมาจากบ้านร้างเเล้วเธอเงียบผิดปกติ เเถมถามคำก็ตอบคำ“เปล่าค่ะ” เธอหลบสายตาของเขาเเละนั่งก้มมองมือตัวเองที่บีบหากันไปมา“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าคิดโกหก” เขาเชยคางมนให้เเหงนหน้ามามองสบตากัน จนเห็นนัยตาคู่สวยนั้นอ่อนไหวไหววูบจนทำให้ใจเเกร่งกระตุกวูบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนต้องดึงร่างบางเข้ามาสวมกอดเเนบเเน่นบนโซฟาตัวกว้างของห้องนั่งเล่นที่มีเเค่เพียงเราสองคน“หนูกลัว…” เธอเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเบาอย่างเป็นกังวลไม่ปกปิดเเละสวมกอดเขากลับ“กลัวอะไรครับ…บอกพี่ได้ไหม”“กลัวว่าพี่จะมองหนูเปลี่ยนไป”“ทำไมถึงคิดเเบบนั้น” เขาจับไหล่เธอผละออกจากอ้อมกอดเพื่อต้องการมองใบหน้าสวยชัดๆ…อยากรู้ทำไมเธอถึงคิดเเบบนั้น“หนูทำตัวไม่ดีไม่น่ารักไปทำร้ายคู่กรณีจนสลบ เเละพูดคำหยาบ นี่เป็นครั้งเเรกเลยที่หนูปกป้องตัวเองโดยใช้ความรุนเเรงตัดสินปัญหาเพื่อเอาคืน ทั้งๆ ที่น่าจะจับส่งตำรวจให้ไปชดใช้กรรมในคุกดีกว่า”“หึ…นึกว่าเรื่องอะไร” เขาเเค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ จนเธอเงยหน้ามามองด้วยความสงสัย“….”“ฟังนะ คนเรามีสิทธิ์ท