(nc)คุณเป็นของผมคนเดียว

เมธาเดินกระทืบเท้าตึงตังเข้ามาในบ้าน ขนมเห็นเขามาก็รีบวิ่งมากอด จากที่กำลังโมโหเขาก็เริ่มใจเย็นลง เมื่อเช้าขนมก็อ้อนเขาตั้งนานกว่าจะยอมให้ไปทำงาน พอกลับมาแล้วเธอก็ยังอ้อนเขาเหมือนเดิม เธอช่วยเขาถือของ ชวนเขาคุยนู่นนี่จนเขาอารมณ์ดีขึ้น

ถ้าขนมเป็นอย่างนี้ทุกวันก็คงจะดี เมธาแอบหวังเล็กๆในใจ

ใบบัวมองเห็นรถเมธาจอดอยู่เลยแยกตัวออกจากโชค เธอเข้าครัวเตรียมทำกับข้าวให้สองพ่อลูกเหมือนอย่างทุกวัน เสียงเจื้อยแจ้วของขนมทำให้เธอยิ้มออก เพราะถ้าวันไหนขนมอารมณ์ดี เมธาก็จะไม่เครียด

"ไปไหนมาคะวันนี้"

พอยกอาหารมาให้พวกเขาแล้วใบบัวเลยถามเมธา เขาปรายตามองเธอเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไร ขนมเห็นเมธาไม่พูดกับใบบัวก็ดีใจ เธอกินข้าวอร่อยกว่าเดิม หมดข้าวไปตั้งสามชาม

แม้บรรยากาศในโต๊ะกินข้าวจะแปลกๆ แต่ทั้งสามคนก็ทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ใบบัวทำกับข้าวอร่อย ตั้งแต่เธอมาอยู่กับเมธา สองพ่อลูกไม่ค่อยออกไปทานข้าวข้างนอกเลย เพราะชอบกินอาหารฝีมือใบบัวมากกว่า

หลังกินข้าวเสร็จทุกคนก็แยกย้ายไปห้องใครห้องมัน ใบบัวเดินหงอยๆเข้าห้องตัวเอง ไม่รู้เมธาโกรธอะไรเธอ เธอพูดด้วยดีๆเขาก็ไม่ยอมตอบ

สี่ทุ่มกว่าเมธาก็ค่อยๆย่องออกจากห้องเนื่อง