LOGINShare
บทที่11
Last Updated:
2025-03-25 13:01:25
Related chapters
นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่12
ภายในห้องทำงานของพายุบรรยากาศเงียบสงัด แสงจากโคมไฟบนโต๊ะทำงานส่องให้เห็นใบหน้าคมเข้มของพายุที่นั่งพิงพนักเก้าอี้ ดวงตาสีนิลจ้องมองเอกสารตรงหน้า ก่อนที่เสียงเคาะประตูจะดังขึ้น“เข้ามา” พายุเอ่ยเสียงเรียบประตูเปิดออกเผยให้เห็นร่างของคีริน บอดี้การ์ดคู่ใจที่เดินเข้ามา“นายครับ ผมจัดการเรื่องที่นายให้ผมไปทำเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”พายุเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “อืม ไปได้แล้ว”คีรินก้มศีรษะรับคำสั่ง “ครับนาย” จากนั้นก็หันหลังกลับเดินออกไปจากห้อง พายุเหลือบสายตามองคนที่ยืนจ้องเขาอยู่ฝั่งตรงข้าม คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้น“อะไร? จ้องฉันขนาดนั้นทำไม”คิวสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเบือนสายตาหลบและเอ่ยเสียงเบา “ไม่มีอะไรครับ”พายุหัวเราะในลำคอ รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปาก “ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่สั่งสอนคนที่มันคิดจะทรยศฉันนิดหน่อย”เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายเหมือนเป็นเรื่องปกติ “ฉันไม่เอาถึงตายหรอก แค่นอนโรงพยาบาลสักคืนสองคืนเท่านั้นเอง”คิว เขากำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือ ดวงตาสั่นระริกด้วยอารมณ์“คุณมันคนใจร้าย!”คิวพูดออกมาด้วยเสียงสั่น น้ำเสียง
Last Updated : 2025-03-25นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่13
บนเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวสุดหรู เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งลำ คิวที่นั่งอยู่ข้างพายุกำมือแน่น ดวงตาก้มลงมองตักของตัวเองไม่กล้าสบสายตาคนข้างๆ พายุหันมามองใบหน้าของเด็กหนุ่มที่ดูไม่สดใสเอาเสียเลย ริมฝีปากหยักยกยิ้มก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ "เป็นอะไร ทำหน้าเหมือนไม่อยากมากับฉัน?" คิวสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบส่ายหน้า "เปล่าครับ..." "เปล่า?" พายุเลิกคิ้วสูง "แต่หน้าของนายมันฟ้องว่ากำลังไม่พอใจฉันอยู่" คิวเม้มริมฝีปากแน่น ไม่กล้าปฏิเสธอะไรอีก ได้แต่นั่งนิ่งไม่พูดอะไร จู่ๆ พายุก็โน้มตัวเข้ามาใกล้จนคิวสะดุ้ง ร่างสูงจับเข้าที่ปลายคางของเขาแล้วออกคำสั่งเสียงเข้ม "อยู่เฉยๆ อย่าดิ้น" "อ่ะ! คุณพายุจะทำอะไรครับ?" คิวพยายามขยับตัวหนี แต่กลับถูกมือหนารั้งไว้แน่น พายุไม่ตอบอะไร เพียงแค่ปลายนิ้วแตะลงบนใบหน้าของคิว ไล้เบาๆ ไปตามสันกรามก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากอิ่มของอีกฝ่าย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉายชัดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา "คืนนี้...เราสองคน" น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหมายที่ทำให้หัวใจของคิวเต้นกระหน่ำ มือบางกำชายเสื้อของตัวเองแน่นก่อนจะเบือนหน้าหนี แต่กลับถูกพายุจับคางให้หันกลับมาสบตา ณ
Last Updated : 2025-03-25นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่14
เสียงเพลงจังหวะเนิบๆ ดังคลอในบรรยากาศของห้องรับรองสุดหรู โคมไฟระย้าขนาดใหญ่เหนือโต๊ะอาหารทอดแสงสีทองลงบนโต๊ะกระจกเงาวับ แววไฟสะท้อนอยู่ในแก้วเหล้าใสที่วางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบที่กลางโต๊ะ พายุ นั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้หรู มือข้างหนึ่งถือแก้ววิสกี้ที่ของเหลวสีอำพันไหลวนอยู่ด้านใน เขายกแก้วขึ้น พลางปรายตามองคนในวงสนทนาด้วยรอยยิ้มจางๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ"ดื่ม ให้กับคาสิโนแหล่งใหม่ของเรา"เสียงแก้วกระทบกันดังขึ้น อัคคี หนึ่งในลูกน้องของค่ำคืนนี้กระตุกยิ้ม พยักหน้าให้พายุอย่างพอใจ ก่อนจะเอ่ยเสียงดัง"ดื่มๆ!"เสียงหัวเราะดังขึ้นจากเหล่าชายฉกรรจ์ที่นั่งล้อมวงกันอยู่ ความคึกคะนองแผ่กระจายไปทั่วทั้งห้อง มีเพียงคนเดียวที่ไม่ได้ร่วมดื่มหรือส่งเสียงโห่ร้องคิว นั่งอยู่ริมโต๊ะ เงียบงันและแข็งทื่อเหมือนรูปปั้น แม้จะพยายามลดตัวตนของตัวเองให้เล็กลงเพียงใด แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นจากสายตาของพายุได้ดวงตาคมกริบของพายุตวัดมองคิวก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเจือความไม่พอใจแฝงอยู่ในถ้อยคำที่เปล่งออกมา"คิว นั่งบื้ออยู่ทำไม รินเหล้าให้คุณอัคคีสิ"คิวสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบขยับตัวไปหยิบขวดเหล้า มือข
Last Updated : 2025-03-27นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่15
ที่ร้านเสื้อผ้า กรุงปารีสภายในร้านเสื้อผ้าหรูหรากลางกรุงปารีส กลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำหอมจากเนื้อผ้าคุณภาพดีลอยฟุ้งอยู่ทั่วร้าน การตกแต่งที่เรียบหรูแต่แฝงไปด้วยความมีระดับทำให้ร้านดูมีเสน่ห์อย่างไร้ที่ติพายุ ก้าวเข้ามาในร้านด้วยท่าทีสง่างาม รัศมีของอำนาจและความมั่นใจเปล่งประกายอยู่รอบตัวเขา คิว เดินตามหลังมาติดๆ ด้วยสีหน้าที่ดูอึดอัดเล็กน้อย"นายอยากได้อะไรก็เลือกเอา" พายุพูดขึ้น น้ำเสียงของเขาเรียบนิ่ง แต่เต็มไปด้วยอำนาจคิวมองเสื้อผ้าราคาแพงรอบตัว ก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพ"ไม่เป็นไรครับ"พายุชะงัก หรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น"รู้อะไรไหม ว่าการที่นายปฏิเสธฉันแบบนี้มันทำให้ฉันโกรธและหงุดหงิดมาก"คิวเงยหน้าขึ้นมองพายุ ก่อนจะเม้มปากแน่น เขารู้ดีว่าถ้ายังขัดขืนต่อไป พายุจะยิ่งอารมณ์เสีย"ก็ได้ครับ" เขาพูดเบาๆ ก่อนจะเริ่มเลือกเสื้อผ้าตามที่พายุสั่งหลังจากได้เสื้อผ้าที่พอดีและเหมาะสม คิวเดินไปที่เคาน์เตอร์คิดเงิน ก่อนจะหันไปมองพายุที่ยืนกอดอกอยู่ข้างๆ"คุณพายุครับ คุณลืมจ่ายเงิน" คิวพูดขึ้น พลางหันไปทางพนักงานแคชเชียร์พายุยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับด้วยน้
Last Updated : 2025-03-27นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่16
อ้อมแขนแข็งแกร่งของพายุโอบรอบเอวเล็กดึงเข้าไปแนบชิดริมฝีปากร้อนจบลงมาแผ่วเบาแต่เร่าร้อนปลายลิ้นลากไล้ไปตามผิวกายอ่อนนุ่มทิ้งร่องรอยร้อนผ่าวเสียงหอบหายใจของคิวดังปลุกเร้าอารมณ์จนร่างกายสั่นไหวปลายหัวบานสอดเข้าไปในรูจีบที่เปียกเยิ้มคิวกระตุกขมิบถี่เชื้อเชิญให้เข้าไปสำรวจภายในเสียงครางเเผ่วเบาของคิวปลุกอารมณ์เร่าร้อนปราถนาของพายุคิวร้องครางด้วยความเสียวสะโพกส่ายไปมารองรับการบดกระเเทกของพายุเรียวลิ้นอุ่นลากไล้ไซรไปตามลำคอ พายุเเทงเข้าเเทงออกเอวหนาซอยยิกๆเสียงทุ้มนุ่มเมื่อใกล้เสร็จคิวสั่นกระตุกครางเสียงหวานเมื่อใกล้ถึงจุดสุดยอดน้ำขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมาจากรูจีบทั้งคู่จูบปากกันอย่างเร่าร้อนหลังจากเสร็จกิจ"ขออีกรอบนะคิว" ลิ้นซุกซน ลากไล้ไปตามลำคอยอดอกถูกดูดจนบวมเต่งคิวสั่นระริกครางเสียงเเผ่ว "อือ"ลำเอ็นขยับเข้าภายในรูจีบ คิวหน้านิ่วด้วยความเสียวซ่าน "อึก... อ่า ...บะ ...เบาๆหน่อยครับคุณพายุ"นิ้วเรียวเล็กจับที่ไหล่ของเขาเเน่นร่างเล็กเกร็งกระตุกน้ำขาวอุ่นพ่นออกมา "อือ...ฮึก...คุณพายุ" คิวน้ำตาคลอเบ้า พายุจูบปลอบใจร่างเล็กอย่างเเผ่วเบาหลังจากเสร็จกิจกรรมอันเร่าร้อน ทั้งคู่ทำความสะอาดตั
Last Updated : 2025-03-27นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่17
หลังจากอาหารมื้อค่ำจบลง บรรยากาศภายในร้านอาหารก็ยังคงอบอุ่น เสียงเปียโนยังบรรเลงอย่างนุ่มนวล "อิ่มแล้วเหรอ?"เสียงของ พายุ ทำให้คิวหลุดจากภวังค์ เขาเงยหน้ามองอีกฝ่ายก่อนจะพยักหน้าช้าๆ"อิ่มแล้วครับ"พายุมองเขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันไปเรียก คีริน บอดี้การ์ดคู่ใจที่ยืนรออยู่ไม่ไกล"คีริน""ครับนาย" คีรินเดินเข้ามาทันที สีหน้าสงบนิ่งพายุเอนตัวพิงพนักเก้าอี้เล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "ฉันต้องการไปดูแสงเหนือกับคิว""...?"คิวเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว ไปดูแสงเหนือเหรอ?คีรินมองหน้าพายุนิดหนึ่งก่อนจะพยักหน้ารับคำสั่ง "ได้ครับนาย พายุพยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง "งั้นก็ไปกันเถอะ"คิวยังคงตกใจอยู่เล็กน้อย… นี่มันไม่ใช่เดทใช่ไหม?แต่เมื่อพายุหันมามองเขาด้วยสายตาที่ไม่เปิดโอกาสให้ปฏิเสธ คิวก็ได้แต่เดินตามออกไป โดยที่หัวใจของเขายังคงเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ …ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่หนาวเย็นถูกแต่งแต้มด้วยริ้วแสงสีเขียวและม่วงของ แสงเหนือ ที่พาดผ่านเส้นขอบฟ้า มันส่องประกายระยิบระยับราวกับม่านเวทมนตร์ที่พลิ้วไหวอยู่เหนือผืนโลก หิมะสีขาวโพลนปกคลุมพื้นดินโดยรอบ
Last Updated : 2025-03-27นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่18
ภายในคฤหาสน์หรู เสียงกรีดร้องของเธอดังลั่นบ้าน ทำให้ อรอุมา ผู้เป็นแม่สะดุ้งตกใจ เธอวางถ้วยชาในมือก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องรับแขก"อะไรกันยัยชุ! แม่ตกใจหมด" อรอุมาเอ่ยอย่างหงุดหงิด"พายุกลับมาแล้วค่ะ!" ชุติมายืนหอบหายใจ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจและความเจ็บแค้นอรอุมาพยักหน้า "กลับมาก็ดีแล้วนี่ลูก""ดีอะไรล่ะคะคุณแม่! พายุจะถอนหมั้นชุค่ะ!" ชุติมาแทบจะร้องไห้ "เขาไม่เคยเห็นค่าชุเลย เขาจะเลือกเด็กคนนั้นแทนชุ!"อรอุมาชะงัก ดวงตาคมวาบขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ "แกว่าอะไรนะ? พายุจะถอนหมั้น? ทำไม!"ชุติมากำหมัดแน่น "ก็เพราะไอ้เด็กคิว คนนั้นไงคะ! เด็กนั่นเป็นตัวปัญหา ทำให้พายุเปลี่ยนไป! เขาไม่สนใจชุอีกแล้ว!"อรอุมาเดินไปนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะยกมือกอดอก "แล้วแกจะทำยังไง?"ชุติมากัดริมฝีปาก "ก็ต้องกำจัดมันค่ะคุณแม่… ชุจะทำให้มันหายไปจากชีวิตพายุตลอดไป!"อรอุมาเลิกคิ้ว "แกแน่ใจนะ ว่าจะทำแบบนั้น?""แน่ใจสิคะ! ไม่มีใครมาแย่งพายุไปจากชุได้!"อรอุมานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจ "ถ้าแกคิดว่าทำแล้วดี ก็ทำซะ แต่อย่าให้ตัวเองเดือดร้อน เข้าใจไหม?"ชุติมายกยิ้มมุมปาก "ค่ะคุณแม่"ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยแผ
Last Updated : 2025-03-27นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่19
เสียงฝีเท้า ของชายชุดดำสองคนดังขึ้นในโกดังร้าง เงาของพวกมันทอดยาวลงบนพื้นซีเมนต์ คิวที่ถูกมัดอยู่บนเก้าอี้พยายามดิ้นให้หลุด แต่เชือกที่รัดแน่นทำให้เขาขยับตัวแทบไม่ได้"จับมันไว้!" หนึ่งในนั้นคำราม ก่อนที่หมัดหนักจะพุ่งเข้ากระแทกเข้าที่ท้องของคิวเต็มแรง"อึก!" คิวกัดฟันแน่น รู้สึกถึงความเจ็บแล่นไปทั่วร่าง แต่เขายังคงไม่ส่งเสียงร้องออกมาชายอีกคนแสยะยิ้ม ก่อนจะจับผมของคิวกระชากขึ้นบังคับให้เงยหน้าชุติมากอดอกยืนมองภาพตรงหน้าอย่างพอใจ คิวหอบหายใจแรง มองชุติมาด้วยสายตาแข็งกร้าว "คุณคิดจริงๆ เหรอว่าคุณพายุจะกลับไปหาคนอย่างคุณ?""หุบปาก!" ชุติมากรีดร้องด้วยความโกรธ ก่อนจะเดินเข้าไปหวดฝ่ามือลงบนหน้าของคิวอย่างแรงอีกครั้ง"เพลียะ!!"คิวสะบัดหน้าไปตามแรงตบ ริมฝีปากแตกมีเลือดซึมออกมา แต่เขายังคงไม่ยอมก้มหน้าหรืออ้อนวอนแม้แต่นิดเดียว"แกมันน่ารำคาญ! ฆ่ามันเดี๋ยวนี้เลย!"ชายชุดดำชักมีดออกมา ใบมีดวาววับสะท้อนแสงไฟสลัวภายในโกดัง พวกมันเดินเข้าไปหา เตรียมจะปลิดชีพคิวตามคำสั่งของชุติมาพายุปรากฏตัวขึ้น"หยุดเดี๋ยวนี้!!!"เสียงคำรามดังขึ้นจากทางเข้าโกดัง ประตูเหล็กถูกกระแทกเปิดออกอย่างแรง เผยให้เห็น
Last Updated : 2025-03-27
Latest chapter
นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่24
เสียงหัวเราะสดใสของเด็กน้อยดังก้องไปทั่วบ้าน น้องเพียวกำลังวิ่งเล่นอยู่กลางห้องรับแขก จับของเล่นโยนไปมาอย่างสนุกสนาน แต่ในจังหวะเดียวกันนั้นเอง ลูกบอลพลาสติกกลับกลิ้งไปชนแจกันใบโปรดของคิวที่ตั้งอยู่บนชั้นวาง"เพียว! หยุดเดี๋ยวนี้นะลูก!" คิวรีบร้องห้าม แต่ไม่ทันแล้วเพล้ง!แจกันเซรามิกตกกระทบพื้นแตกกระจาย น้องเพียวชะงัก หยุดนิ่งเหมือนรู้ตัวว่าทำผิด คิวยืนกอดอกขมวดคิ้วแน่น มองเศษแจกันที่แตกอยู่บนพื้น"น้องเพียว!" คิวเรียกลูกเสียงเข้มเด็กน้อยเบะปาก เตรียมจะร้องไห้ แต่ก่อนที่น้ำตาจะไหล พายุก็ก้าวเข้ามาขวางระหว่างคิวกับลูกชายตัวน้อย"ใจเย็นๆ ก่อนนะคิว ลูกไม่ได้ตั้งใจ" พายุพูดพลางอุ้มลูกขึ้นมากอดปลอบ"ไม่ได้ตั้งใจแล้วทำไมซนแบบนี้ล่ะครับ! " คิวเสียงแข็งพายุลูบหัวน้องเพียวเบาๆ พลางกระซิบ "ลูกขอโทษหม่าม๊าเร็วครับ"น้องเพียวยกมือไหว้ตาแป๋ว "ขอโทษครับ หม่าม๊าเพียวไม่ได้ตั้งใจ"คิวมองใบหน้าลูกที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ใจที่กำลังเดือดก็อ่อนลงทันที เขาถอนหายใจยาวก่อนจะเดินไปลูบหัวลูกเบาๆ"ครั้งหน้าห้ามเล่นซนจนทำของพังอีกนะครับ เข้าใจไหม?""เข้าใจแล้วครับ" น้องเพียวพยักหน้าหงึกๆพายุยิ้มบาง ก่อนจ
นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่23
ค่ำคืนอันแสนงดงาม ท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงดาวระยิบระยับ ลานกว้างของโรงแรมหรูถูกตกแต่งด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ แสงไฟสีทองอ่อนๆ ประดับรอบบริเวณ ทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นและโรแมนติกเสียงดนตรีบรรเลงเบาๆ แขกในงานต่างแต่งกายหรูหรา บ้างเป็นนักธุรกิจ บ้างเป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล รวมไปถึงเพื่อนสนิทของทั้งพายุและคิว ทุกคนมารวมตัวกันเพื่อเป็นสักขีพยานในวันสำคัญของทั้งคู่เมื่อเจ้าบ่าวและเจ้าสาวปรากฏตัว ท่ามกลางเสียงปรบมือและแสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูป คิวอยู่ในชุดสูทสีขาวบริสุทธิ์ ขับเน้นให้เขาดูงดงามราวกับเจ้าชายในเทพนิยาย ส่วนพายุอยู่ในชุดสูทสีดำสุดเนี้ยบ สายตาคมจ้องมองเจ้าสาวของเขาด้วยความรักหลังจากพิธีการดำเนินไปจนถึงช่วงที่แขกขึ้นอวยพร คู่รักทั้งสองก็มายืนรับคำอวยพรจากเพื่อนๆ และแขกในงาน“ขอแสดงความยินดีด้วยนะพายุ คิว ฉันรู้ว่านายสองคนผ่านอะไรมามากมาย แต่สุดท้ายก็ได้มาอยู่ด้วยกัน ขอให้ความรักของพวกนายยืนยาวตลอดไป” “คิว ฉันอาจเคยทำผิดพลาดไปบ้าง แต่ฉันยินดีกับพวกนายจริงๆ นะ พี่พายุ อย่าทำให้คิวร้องไห้อีกล่ะ”พายุหัวเราะเบาๆ ก่อนจะดึงคิวเข้ามาใกล้“ไม่มีวัน ฉันจะดูแลคิวให้ดีที่สุด” “ยินดีด้วยครับนาย คุณคิว
นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่22
ภายในห้องมีเพียงเเสงไฟสลัว พายุจ้องริมฝีปากของคิว ไม่อาจควบคุมได้เขาเข้าไปจูบบดขยี้ริมฝีปากปลายลิ้นนิ่มโลมไล้ไปทั่วโพรงร้อน "อือ" คิวครางเบาๆ สายตาของเขาทอดหวานอย่างเว้าวอน พายุเห็นเเบบนั้นจึงผละริมฝีปากออก"อมให้หน่อยสิ" พายุปลดกางเกงออกเผยให้เห็นลำเอ็นใหญ่ยาว คิวจ้องมองไม่ละสายตา"ทำสิคิว" เขากดหัวของคิวลงไปตรงบริเวณช่องระหว่างขาคุณพายุ! คิวไม่ทันตั้งตัวก็ตกใจลิ้นของร่างเล็กไล้เลียไปตามลำเอ็นใหญ่ยาวหัวบานถูกดูดจนมีน้ำเมือกใสพายุสั่นระริกครางเสียงทุ้มออกมาด้วยความเสียวซ่าน"อืม...คิว"ลำเอ็นขยับเข้าขยับออกภายในปากที่อวบอิ่มริมฝีปากเเดงระเรื่อพายุสั่นกระตุกครางออกมาเมื่อใกล้ถึงจุดสุดยอด"อ่า...คิว ฉันจะเสร็จแล้ว"ร่างหนากระตุกน้ำขาวพุ่งกระฉูดเข้าปากร่างบางอย่างจัง "ตอนนั้นพี่เคยบอกว่าให้คิวมาเป็นเมียบำเรอ ตอนนี้ล่ะ?"คำพูดของวายุเหมือนกำลังทำลายภาพลักษณ์ของพายุให้ดูแย่ลงในสายตาคิว "คุณพายุ!"ทันทีที่คิวพูดเสร็จ เขายกมือขึ้นตบพายุไปเต็มๆ อย่างไม่คิดอะไร ทำให้พายุสะดุ้งเล็กน้อยและร้องออกมา"โอ้ย ตบฉันทำไม"คิวกระชากตัวเองออกห่างจากพายุ เขาพูดในสิ่งที่เขาคิดออกจากใจ "ผมไม่เคยคิดเล
นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่21
เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงของพายุที่ก้าวออกมา ผ้าขนหนูพันรอบเอวหนาอย่างลวกๆ หยดน้ำยังคงเกาะอยู่บนแผ่นอกแกร่ง แต่สิ่งที่ทำให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาในทันที คือสายตาคมกริบที่ตวัดมองภาพตรงหน้า คิวชะงักเมื่อเห็นสีหน้าของพายุ ดุดัน และเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “เกิดอะไรขึ้น?” ดวงตาคมจ้องตรงไปที่คิว สายตานั้นไม่ได้เต็มไปด้วยความห่วงใย แต่เป็นความโกรธที่คิวไม่เคยเห็นมาก่อน “คิว… นายอ่อยน้องชายฉันเหรอ?” คิวเบิกตากว้าง ไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน เขาส่ายหน้าทันที “เปล่านะครับ! ก็คุณวายุ—” “หยุด” เสียงสั่งของพายุทำให้คิวชะงัก คำพูดที่กำลังจะอธิบายถูกกลืนกลับลงไปในลำคอ ใบหน้าของพายุเคร่งเครียด เขาขยับก้าวเข้ามาใกล้คิวมากขึ้น บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความกดดัน คิวมองใบหน้าของพายุที่อยู่ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ หัวใจเต้นแรงด้วยความกังวล เขาอยากอธิบาย แต่สีหน้าของพายุในตอนนี้ทำให้เขาไม่กล้าพูดอะไรออกไป พายุไม่ได้สนใจวายุที่ยืนเงียบอยู่ข้างหลัง ดวงตาคมจับจ้องที่คิวเพียงคนเดียว และในวินาทีนั้น คิวรู้ได้ทันทีว่า... พายุโกรธจริงๆ และครั้งนี้... อาจจะไม่ใช่แค่ความหึงหวงธรรมดา...
นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่20
ภายในคฤหาสน์ พายุเหลือบตามองน้องชายด้วยสายตาเรียบนิ่ง ขณะที่ศิลาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง วายุสบตาพายุ “พี่พายุ” พายุเสียงเข้ม “แกมีอะไร?” วายุสูดลมหายใจ “ผมอยากชวนคิวไปเที่ยวทะเล” คำพูดนั้นทำให้พายุชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ใบหน้าคมจะเรียบนิ่ง ดวงตาคมกริบฉายแววแข็งกร้าว “ไม่ได้ ฉันไม่อนุญาต” สิ้นคำของพายุ วายุก็ขมวดคิ้วทันที เขาก้าวขึ้นมาข้างหน้า มองสบตาพี่ชายอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะเอ่ยออกมา “ทำไมล่ะ? ผมจะไปถามคิวเอง เพราะคนที่จะตัดสินใจว่าจะไปหรือไม่ไป ก็คือคิว ไม่ใช่พี่” คำพูดของวายุทำให้พายุหรี่ตาลง สีหน้าแข็งกระด้างขึ้น พายุเสียงต่ำ “วายุ…” เสียงเข้มที่เอ่ยเรียกชื่อวายุเต็มไปด้วยความกดดัน แต่วายุไม่ได้มีท่าทีหวาดกลัว บรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยแรงกดดัน คิวมองวายุที่เดินเข้ามาหาด้วยความสงสัย ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ “คุณวายุมีอะไรหรือเปล่าครับ?” วายุยกยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมา “ฉันอยากจะชวนนายไปเที่ยวทะเล นายไปกับฉันไหม?” พายุที่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่สายตาของเขาจับจ้องไปที่คิวแน่วแน่ สีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ ทว่าแฝงไ
นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่19
เสียงฝีเท้า ของชายชุดดำสองคนดังขึ้นในโกดังร้าง เงาของพวกมันทอดยาวลงบนพื้นซีเมนต์ คิวที่ถูกมัดอยู่บนเก้าอี้พยายามดิ้นให้หลุด แต่เชือกที่รัดแน่นทำให้เขาขยับตัวแทบไม่ได้"จับมันไว้!" หนึ่งในนั้นคำราม ก่อนที่หมัดหนักจะพุ่งเข้ากระแทกเข้าที่ท้องของคิวเต็มแรง"อึก!" คิวกัดฟันแน่น รู้สึกถึงความเจ็บแล่นไปทั่วร่าง แต่เขายังคงไม่ส่งเสียงร้องออกมาชายอีกคนแสยะยิ้ม ก่อนจะจับผมของคิวกระชากขึ้นบังคับให้เงยหน้าชุติมากอดอกยืนมองภาพตรงหน้าอย่างพอใจ คิวหอบหายใจแรง มองชุติมาด้วยสายตาแข็งกร้าว "คุณคิดจริงๆ เหรอว่าคุณพายุจะกลับไปหาคนอย่างคุณ?""หุบปาก!" ชุติมากรีดร้องด้วยความโกรธ ก่อนจะเดินเข้าไปหวดฝ่ามือลงบนหน้าของคิวอย่างแรงอีกครั้ง"เพลียะ!!"คิวสะบัดหน้าไปตามแรงตบ ริมฝีปากแตกมีเลือดซึมออกมา แต่เขายังคงไม่ยอมก้มหน้าหรืออ้อนวอนแม้แต่นิดเดียว"แกมันน่ารำคาญ! ฆ่ามันเดี๋ยวนี้เลย!"ชายชุดดำชักมีดออกมา ใบมีดวาววับสะท้อนแสงไฟสลัวภายในโกดัง พวกมันเดินเข้าไปหา เตรียมจะปลิดชีพคิวตามคำสั่งของชุติมาพายุปรากฏตัวขึ้น"หยุดเดี๋ยวนี้!!!"เสียงคำรามดังขึ้นจากทางเข้าโกดัง ประตูเหล็กถูกกระแทกเปิดออกอย่างแรง เผยให้เห็น
นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่18
ภายในคฤหาสน์หรู เสียงกรีดร้องของเธอดังลั่นบ้าน ทำให้ อรอุมา ผู้เป็นแม่สะดุ้งตกใจ เธอวางถ้วยชาในมือก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องรับแขก"อะไรกันยัยชุ! แม่ตกใจหมด" อรอุมาเอ่ยอย่างหงุดหงิด"พายุกลับมาแล้วค่ะ!" ชุติมายืนหอบหายใจ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจและความเจ็บแค้นอรอุมาพยักหน้า "กลับมาก็ดีแล้วนี่ลูก""ดีอะไรล่ะคะคุณแม่! พายุจะถอนหมั้นชุค่ะ!" ชุติมาแทบจะร้องไห้ "เขาไม่เคยเห็นค่าชุเลย เขาจะเลือกเด็กคนนั้นแทนชุ!"อรอุมาชะงัก ดวงตาคมวาบขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ "แกว่าอะไรนะ? พายุจะถอนหมั้น? ทำไม!"ชุติมากำหมัดแน่น "ก็เพราะไอ้เด็กคิว คนนั้นไงคะ! เด็กนั่นเป็นตัวปัญหา ทำให้พายุเปลี่ยนไป! เขาไม่สนใจชุอีกแล้ว!"อรอุมาเดินไปนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะยกมือกอดอก "แล้วแกจะทำยังไง?"ชุติมากัดริมฝีปาก "ก็ต้องกำจัดมันค่ะคุณแม่… ชุจะทำให้มันหายไปจากชีวิตพายุตลอดไป!"อรอุมาเลิกคิ้ว "แกแน่ใจนะ ว่าจะทำแบบนั้น?""แน่ใจสิคะ! ไม่มีใครมาแย่งพายุไปจากชุได้!"อรอุมานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจ "ถ้าแกคิดว่าทำแล้วดี ก็ทำซะ แต่อย่าให้ตัวเองเดือดร้อน เข้าใจไหม?"ชุติมายกยิ้มมุมปาก "ค่ะคุณแม่"ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยแผ
นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่17
หลังจากอาหารมื้อค่ำจบลง บรรยากาศภายในร้านอาหารก็ยังคงอบอุ่น เสียงเปียโนยังบรรเลงอย่างนุ่มนวล "อิ่มแล้วเหรอ?"เสียงของ พายุ ทำให้คิวหลุดจากภวังค์ เขาเงยหน้ามองอีกฝ่ายก่อนจะพยักหน้าช้าๆ"อิ่มแล้วครับ"พายุมองเขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันไปเรียก คีริน บอดี้การ์ดคู่ใจที่ยืนรออยู่ไม่ไกล"คีริน""ครับนาย" คีรินเดินเข้ามาทันที สีหน้าสงบนิ่งพายุเอนตัวพิงพนักเก้าอี้เล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "ฉันต้องการไปดูแสงเหนือกับคิว""...?"คิวเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว ไปดูแสงเหนือเหรอ?คีรินมองหน้าพายุนิดหนึ่งก่อนจะพยักหน้ารับคำสั่ง "ได้ครับนาย พายุพยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง "งั้นก็ไปกันเถอะ"คิวยังคงตกใจอยู่เล็กน้อย… นี่มันไม่ใช่เดทใช่ไหม?แต่เมื่อพายุหันมามองเขาด้วยสายตาที่ไม่เปิดโอกาสให้ปฏิเสธ คิวก็ได้แต่เดินตามออกไป โดยที่หัวใจของเขายังคงเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ …ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่หนาวเย็นถูกแต่งแต้มด้วยริ้วแสงสีเขียวและม่วงของ แสงเหนือ ที่พาดผ่านเส้นขอบฟ้า มันส่องประกายระยิบระยับราวกับม่านเวทมนตร์ที่พลิ้วไหวอยู่เหนือผืนโลก หิมะสีขาวโพลนปกคลุมพื้นดินโดยรอบ
นายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg} บทที่16
อ้อมแขนแข็งแกร่งของพายุโอบรอบเอวเล็กดึงเข้าไปแนบชิดริมฝีปากร้อนจบลงมาแผ่วเบาแต่เร่าร้อนปลายลิ้นลากไล้ไปตามผิวกายอ่อนนุ่มทิ้งร่องรอยร้อนผ่าวเสียงหอบหายใจของคิวดังปลุกเร้าอารมณ์จนร่างกายสั่นไหวปลายหัวบานสอดเข้าไปในรูจีบที่เปียกเยิ้มคิวกระตุกขมิบถี่เชื้อเชิญให้เข้าไปสำรวจภายในเสียงครางเเผ่วเบาของคิวปลุกอารมณ์เร่าร้อนปราถนาของพายุคิวร้องครางด้วยความเสียวสะโพกส่ายไปมารองรับการบดกระเเทกของพายุเรียวลิ้นอุ่นลากไล้ไซรไปตามลำคอ พายุเเทงเข้าเเทงออกเอวหนาซอยยิกๆเสียงทุ้มนุ่มเมื่อใกล้เสร็จคิวสั่นกระตุกครางเสียงหวานเมื่อใกล้ถึงจุดสุดยอดน้ำขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมาจากรูจีบทั้งคู่จูบปากกันอย่างเร่าร้อนหลังจากเสร็จกิจ"ขออีกรอบนะคิว" ลิ้นซุกซน ลากไล้ไปตามลำคอยอดอกถูกดูดจนบวมเต่งคิวสั่นระริกครางเสียงเเผ่ว "อือ"ลำเอ็นขยับเข้าภายในรูจีบ คิวหน้านิ่วด้วยความเสียวซ่าน "อึก... อ่า ...บะ ...เบาๆหน่อยครับคุณพายุ"นิ้วเรียวเล็กจับที่ไหล่ของเขาเเน่นร่างเล็กเกร็งกระตุกน้ำขาวอุ่นพ่นออกมา "อือ...ฮึก...คุณพายุ" คิวน้ำตาคลอเบ้า พายุจูบปลอบใจร่างเล็กอย่างเเผ่วเบาหลังจากเสร็จกิจกรรมอันเร่าร้อน ทั้งคู่ทำความสะอาดตั
![What is a divorce? [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
