ตอนที่ 56 ช่วยแก้พิษ....

เขาเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตานางออกและดึงนางเข้ามากอด

“เหยาเหยา เจ้ามิใช่ตัวถ่วงข้า ตลอดชีวิตที่ผ่านมาไม่ว่าจะในนามองค์...ชาย หรือลู่จื่อหยาง ข้าไม่เคยต้องนึกห่วงผู้ใดมาก่อน เจ้าเป็นคนแรกที่ทำให้ข้ารู้สึกว่าตัวเองก็มีหัวใจ”

“ท่านจะไม่บาดเจ็บขนาดนี้ หากว่าไม่ต้องปกป้องข้า”

“ข้าไม่นึกเสียใจเลยสักนิด ข้าเคยเจ็บหนักกว่านี้”

เขาเริ่มนึกถึงเรื่องราวตอนเด็กที่ต้องหลบซ่อนตัวจากการลอบทำร้ายหลายครั้งในฐานะองค์ไท่จื่อที่ทั้งอายุเยาว์และเสด็จแม่พึ่งสิ้นพระชนม์

พอโตขึ้นก็ถูกพระสนมเลี้ยงดู รับคำสั่งจากฮ่องเต้ให้หาอาจารย์ทุกสาขาวิชามาสอนเขาเพื่อให้เหมาะสมกับตำแหน่งองค์ไท่จื่อ

ทั้งการบริหารงาน วรยุทธ เพลงดาบ อักษร และกลยุทธ์การศึก รวมไปถึงการนำสตรีมาเพื่อให้เขาเสพสมด้วยในฐานะที่จะต้องเป็นองค์รัชทายาทเพื่อสืบทอดอำนาจจากพระบิดา

เขาในตอนนั้นเมื่อถูกจัดการทุกอย่างราวหุ่นเชิด จึงเริ่มจะไร้ความรู้สึกไปเรื่อยๆ ขอเพียงอยากได้สิ่งไหน เขาก็จะใช้อำนาจและกำลังต่อสู้เพื่อแย่งมา

จนกระทั่งพิษของไอร้อนในตัวกำเริบ ซึ่งเป็นพิษที่เขาและท่านแม่ได้รับพร้อมกัน เสด็จพ่อจึงได้ปรึกษาหลิวอ๋องว่าบนเขาเซียนซีมีอาจารย์ลี่คุณที่จะช่วยเ