บทที่ 15 แต่งงานกันเสียที

อ๋องหนุ่มเร่งจัดงานแต่งงานอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างเสร็จสิ้นภายในไม่ถึงสิบวัน จนวันนีี้เขาก็ขี่ม้ามารับเจ้าสาวของเขาด้วยตนเอง ใบหน้าของเขาบานยิ่งกว่าจานเชิง ขบวนรับเจ้าสาวก็ยิ่งใหญ่ เกี้ยวแปดคนห้ามก็เป็นเกี้ยวที่ทำขึ้นมาใหม่และเป็นเกี้ยวอย่างดีที่สุด สินสอดที่เขาจัดหามาให้นั้นมากมายยิ่งนัก มันบอกว่าเขานั้นรักเหลียนฮวามากขนาดไหน และอยากจะได้นางเป็นพระชายามากเพียงใด ขบวนสินสอดเป็นชบวนที่ยาวมากและสินเดิมของเจ้าสาวก็เป็นขบวนยาวไม่แพ้กััน สองข้างทางมีชาวบ้านมามุงดูกันตลอดสองข้างทาง พิธีแต่งงานครั้งนี้เล่าลือกันไปทั้งเมืองหลวงเพราะอ๋องซีหยางจัดพิธีอย่างยิ่งใหญ่สมเกียรติพระชายาเอกอย่างยิ่ง ผู้คนต่างฉงนในใจ ไหนใครๆบอกว่าท่านอ๋องซีหยางมิได้เต็มใจอยากจะได้พระชายาผู้นี้ และพวกเขาถอนหมั้นกันไปแล้วใช่ไรเล่า แต่อยู่ๆก็มีข่าวว่าทั้งสองได้เสียกันจนเล่าลือฉาวโฉ่กันไปทั้งเมืองแต่เพียงไม่กี่วันท่านอ๋องซีหยางก็จัดงานแต่งงานกับเจียเหลียนฮวาและรับนางเป็นพระชายาเอกแถมยังเป็นงานแต่งที่จัดอย่างยิ่งใหญ่สินสอดก็มากมายว่ากันว่ามากกว่าเจ้าสาวคนใดในปีนี้เลยด้วยซ้ำ

อ๋องหนุ่มรอรับเจ้าสาวที่บิดาของนางพาเดินออกมาขึ้นเกี้