LOGINShare
6 คุณตามหาดิฉันทำไม
Last Updated:
2025-04-05 12:51:29“คุณไธยอยากพบคุณ...”
เกนเกดมองหน้าระวีเขม็ง เหมือนจะค้นหาอะไรบางอย่างจากเขาแต่หล่อนก็ไม่ได้พบสิ่งใดเลย
“เขาจะขอโทษดิฉัน หรืออยากเสนอราคาใหม่ล่ะคะ” เกนเกดถามเยาะๆ “เห็นทีจะไม่ไปเหยียบบ้านนั้นอีกแล้วค่ะ เหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงชั้นต่ำดูถูกเหยียดหยามกันเกินไป ดิฉันก็เป็นคนเท่าๆ กับเขา”
สุพัตราจับมือของเกนเกดมาบีบเบาๆ พร้อมกับพูดเสียงอ่อนโยน
“คุณไธยเขาเป็นคนขวานผ่าซากแบบนั้นเสมอ บางครั้งก็ถึงบ้าระห่ำ”
ได้ยินเสียงระวีกระแอมกระไอในคอเบาๆ แต่สุพัตราไม่ฟังเสียงเขาเลย
“เขาอาจจะแสดงกิริยาไม่สุภาพไปบ้าง แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งนะคะ พอไปทบทวนดูแล้วอาจจะเสียใจก็ได้ เพราะถ้าเขาโกรธเคืองที่อยู่ๆ คุณเกดโผล่เข้าไปคืนนั้น เขาน่าจะโกรธคุณแมวมากกว่า...” เมื่อเห็นสีหน้าเกนเกดแสดงความงุนงงกับชื่อนั้น สุพัตราจึงรีบเอ่ยต่อ “ก็คุณชนานั่นแหละค่ะ...ไม่ใช่คนอื่นไกลที่ไหน”
เกนเกดไม่ได้แสดงความคิดเห็นแต่อย่างใดทั้งสิ้น
หล่อนยังนั่งปิดปากเงียบ
“ผมอยากจะเชิญในนามคุณไธยไปที่บ้าน”
“ขอบคุณค่ะที่จะเชิญ...แต่เห็นจะไม่ไป...”
“วิทยุ พาน กับรองเท้า สามอย่างนั่นยังอยู่ที่บ้านนะครับ”
“ถ้าจะกรุณาเพราะก็เป็นของที่มีราคาสำหรับดิฉัน ช่วยส่งคืนให้ด้วยได้ไหมล่ะคะ”
“ชื่อเกนเกดฮะ คุณไธย”
ภิไธยละสายตาจากหนังสือพิมพ์ มองดูหน้าระวีที่อยู่บนเก้าอี้ตรงกันข้ามแล้วก็เอาช้อนคนกาแฟในถ้วยเรื่อยๆ
“ใครกัน เกนเกด...”
เขาถามอย่างฉงน ยังไม่ปล่อยจากข่าว...ที่น่าสนใจนั่นเลย
“จำนางรำคืนนั้นได้ใช่ไหมล่ะฮะ”
“จำได้ ไม่ลืมแน่...เกนเกด...อือ...ชื่อพิลึก...” เขาอดค่อนขอดไม่ได้ “คงจะเหมือนๆ ตัวเสียละมั้ง...”
“เกนแปลว่าผู้หญิงฮะ คุณไธย...”
“ฉันไม่ได้อยากรู้คำแปลชื่อ...” ภิไธยขัด “ไปเจอที่ไหนล่ะ...”
ระวีบอกชื่อร้านอาหารแห่งหนึ่ง พร้อมกับมีคำกล่าวเสริมด้วยรายละเอียดอีกละเอียดพอประมาณ “แสดงที่ร้านนั่นในตอนสี่ทุ่มไปแล้ว ก่อนหน้านั้นแสดงอีกที่หนึ่งแล้วก็มีงานพิเศษข้างนอก เหมือนอย่างที่คุณแมวเชิญมาคืนนั้นนั่นแหละฮะ รายได้ก็อยู่ในเกณฑ์ดี
“ถึงยโสนัก...”
“เพราะเธอไม่ได้ขายตัวด้วย ขายแต่ศิลปะของการแสดงเท่านั้น”
“ระวี...” ภิไธยติงเสียงหนัก “ฉันฟังเสียงนายเหมือนนายเข้าข้างแม่คนนั้นอยู่นะ...”
“ก็ได้พูดคุยกันบ้าง ผมว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนดีทำมาหากินจริงๆ ไม่ได้เจตนาอื่นด้วย แล้วถ้าจะซื้อ...ก็คงจะเป็นไปได้ยาก...คุณไธยคิดจะซื้อตัวเธอไม่ใช่หรือฮะ”
“นายมันสู่รู้เหมือนเคยซิน่า”
“แปลว่ามันจริง”
“สวย ถูกใจ...ปากดี...ท่าทางอวดเก่ง คงจะสะใจมากเวลาอยู่บนเตียงนอน”
“นี่คุณไธยเกิดหงุดหงิดเนื้อตัวอีกแล้วใช่ไหมฮะ”
“ถ้าใช่ล่ะ”
“ผมจะติดต่อหามาให้เงียบๆ เหมือนเคย...ผู้หญิงชั้นสูง ราคาแพงหน่อย แต่ไม่เคยถึงกับเปราะ สะอาดหน่อย รู้อกรู้ใจผู้ชายดี โดยเฉพาะผู้ชายที่เครียดจากการงาน”
“นายมันเหลือเกิน...”
“ก็เพื่อคุณไธยเท่านั้นแหละครับ...คืนนี้เลยดีไหม ผมจะหาให้ได้ตามที่คุณไธยบรรยายสรุปตะกี้นี้เปี๊ยบเลยไ
“ไม่...”
“เดี๋ยวก็หงุดหงิดตาย”
“ฉันอยากได้ตัวแม่นั่น...แม่เกนเกด ใช้ความสามารถของนายหน่อยซิ อย่าให้เสียชื่อเลย”
“คุณไธยอยากอื้อฉาวหรือฮะ ผมว่าอย่าเสี่ยงดีกว่า ท่าทางเกนเกดไม่ใช่ย่อยๆ ถ้าคุณไธยไปยื่นเงื่อนไขดูถูกเขามากๆ เขาจะตอกกลับให้อับอายได้”
“ใครจะเชื่อผู้หญิงแบบนั้น แล้วฉันก็ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียทางนี้ด้วยซิ ถ้าไม่ได้แม่นั่นก็ไม่เอา...”
“คุณไธยก็คงต้องหงุดหงิดใจ แล้วไม่สบายตัวไปอีกนานล่ะฮะ...ผมยอมรับว่าเรื่องนี้ผมไม่มีความสามารถ”
“บอกหน่อยซิว่าอย่างฉันนี่ถ้าไปเอง จะมีความสามารถไหม”
“คุณไธยอย่าล้อเล่นดีกว่า คุณไธยไม่เคยลงไปยุ่งกับเรื่องพวกนี้เลยนี่ฮะ”
“ก็นายช่วยฉันไม่ได้ ฉันต้องช่วยตัวเองซิ...แขนขาก็มีครบจะมัวทอดมือทอดเท้าอยู่ไม่ได้”
Related chapters
นางรำ-อาริตา 1สายตาของคน
ข้อมูลเกี่ยวกับนางรำเขียน ลงนิตยสารดรุณี ช่วงปี2523-2524 ตีพิมพ์รวมเล่มกับ สนพ.โชคชัยเทเวศร์ปี 2524(คนเขียนอายุ 23-24ปีที่เขียน)เคยเป็นละครวิทยุ คณะนีลิกานนท์เคยเป็นละครทีวี ช่อง3 ในช่วง ร้อยรสบทละครนำแสดงโดย ออฟ อภิชาติ พัววิมล และ นุ่น สินิทรา บุณยศักดิ์ผ่านมา 39 จะ 40 ปี จึงหยิบขึ้นมาทำอีบุ๊คอีกครั้งหนึ่ง เพราะมั่นใจในรสแซบของเรื่อง และการปะทะกันของเธอกับเขาเกนเกด นางรำ ผู้บอกว่าไม่ใช่เพียงแค่อาชีพแต่คือลมหายใจอาริตา-----------------------------------------“ผู้หญิงนี่เอามาทำอะไรได้บ้างเล่า...ถ้าไม่จับลงนอนหงายแล้วเราอยู่ข้างบนน่ะ ฮึ...นายบอกฉันทีเถอะ...หรือนายจะให้ฉันเอาแม่คนนั้นมานั่งไว้บนแท่นปูผ้าขาวลาดกราบวันละสามเวลา จะได้เจริญกับตัวเอง”คำพูดอย่างผยอง ดูหมิ่นนี้ ออกจากปากเขาภิไธย หนุ่มเข้าขั้นเศรษฐี ปากร้าย เอ่ยถึงผู้หญิง ช่างไม่น่ารักส่วนเธอ เกนเกด คือผู้หญิงคนนั้น คนที่มีงาน นางรำ เป็นอาชีพเธอรับงานรำตามแต่คนจ้าง งานที่เป็นเงิน เธอมีสโสแกนว่าไม่ใช่แค่เพียงอาชีพ แต่คือลมหายใจเธอมองงาน เป็นลมหายใจ!!!และเพราะต้องรักษาลมหายใจทั้งของตัวเองและญาติผู้ใหญ่รวม
Last Updated : 2025-04-05นางรำ-อาริตา 2 มันอะไรกัน
นางรำ2มันอะไรกันเรื่องบ้าอันใดที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขา พอประตูด้านหน้าเปิดเข้ามาเขาก็เห็นสีทองพร่างพรายขึ้นมาก่อนในแสงสลัวๆ ของห้องนี้...แล้วจึงรวมกันเห็นเป็นร่างอ้อนแอ้นในชุดนางรำ หล่อนมาผิดงานแน่ๆ เพราะเขาไม่ได้เชื้อเชิญหรือจ้างวานหล่อนเลย เสียงต่างๆ ในห้องเงียบกริบไปพักหนึ่ง ก่อนจะดังแซดขึ้นมาทำนองว่าหล่อนเป็นใครมาจากไหน และจะมาทำอะไร“ระวี...” เขาเรียกชายหนุ่มรุ่นน้องที่เป็นกึ่งๆ ญาติด้วยเสียงอันบอกถึงอำนาจอย่างเต็มที่ “เกิดอะไรขึ้น”“คุณชนาส่งมาเป็นของขวัญวันเกิดคุณค่ะ”เกนเกดตอบเสียเอง หล่อนหันมาพยักหน้าน้อยๆ เป็นอาณัติสัญญาณให้กับระวี แววตาหยาดเยิ้มคู่นั้นเหมือนจะสะกดให้ระวีงงงัน ยอมทำตามที่หล่อนสั่งโดยดีลั่นทำให้ภิไธยสั่นเทิ้มไปทั้งกายก็ว่าได้แต่เสียงเพลงเจื้อยแจ้วขึ้นมาก่อน แล้วแม่สาวนั่นก็ออกท่าร่ายรำอย่างสวยงาม พร้อมกับสองหูของเขาได้ยินเสียงวิจารณ์เบื้องหลัง“อื้อฮือ...นางรำคนนี้สวยเฉียบ...ใส่เครื่องได้สวย ชักอยากจะเห็นเวลาถอดเครื่องทรงออกแล้วซิ”หล่อนวาดแขนเยื้องย่างไปตามลีลาเพลง ซึ่งทำให้ภิไธยปวดศีรษะมากกว่าอย่างอื่นตั้งแต่ชื่อของชนาที่หลุดออกมาให้ได้ยินแล้วที่ทำให้เขารู
Last Updated : 2025-04-05นางรำ-อาริตา 3 ของขวัญของใคร
เสียงเขาร้องโอดโอยอย่างบอกให้รู้ว่าเจ็บจริงๆ ไม่ใช่เสแสร้ง นั่นพอจะทำให้สิ่งที่เดือดปุดๆ ในอกของหล่อนคลายลงบ้างเล็กน้อย“จำไว้แล้วกันว่าอย่าพูดแบบนี้กับฉันอีก”เขาสะบัดเท้าไปมา นัยน์ตาวาวจ้าด้วยความโกรธ แล้วในขณะเดียวกันก็นึกประหลาดใจที่ผู้หญิงคนนี้มองเขาอย่างไม่แยแส สำหรับผู้ชายที่เคยคิดว่าตัวเองเลอเลิศสุดแสน ผู้หญิงเห็นเป็นต้องจับตามองด้วยแววตาชื่นชม บางครั้งมองจนเหลียวหลัง ปรารถนาในตัวเขาอย่างเปิดเผย แล้วนี่กะแค่นางรำคนหนึ่ง ที่ภิไธยเห็นว่าต่ำต้อยกว่าเขาจนเปรียบเทียบไม่ได้ หล่อนมองเขาด้วยแววตาจงชังรังเกียจเสียด้วยซ้ำ ทำให้เขาสุดจะทนเขากัดฟันข่มความเจ็บปวดให้พ้นไป สาวเท้าเข้าไปใกล้ ขบฟันแน่นส่งเสียงลอดออกมา“หล่อนจะมากเกินไปแล้ว หล่อนทำร้ายฉัน”เหมือนลืมตัวไปชั่วขณะหนึ่ง ภิไธยจับบ่าบอบบางนั้นเขย่าแรงๆ พานกะไหล่ในมือหล่อนปลิวหวือไปอีกทิศทางหนึ่ง แล้วหล่อนก็สั่นเทิ้มด้วยแรงเขย่าอย่างไม่ปรานีปราศรัยสักนิดนั่น“ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าดีกับฉันอย่างนี้...”มือข้างหนึ่งปล่อยออกจากบ่าเงื้อขึ้นสูง หมายดวงหน้าที่ลงเมคอัพไว้เข้มจัดนั่น ดวงตาของเกนเกดขยายกว้างขึ้น บอกถึงความตกใจ แล้วสัญชาตญาณ
Last Updated : 2025-04-05นางรำ-อาริตา 4 เรื่องอะไร
เรื่องอะไร?เกนเกดขับรถเข้าบ้านในตอนเที่ยงคืนเศษๆ ไปแล้ว หล่อนมีคิวการแสดงประจำที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่งซึ่งหรูหราติดอันดับของสถานที่ที่มีการแสดงศิลปะแบบไทยๆ หลังจากออกมาจากบ้านของภิไธยแล้ว...เมคอัพยังไม่ได้ล้างจากใบหน้าแต่เกนเกิดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดาแล้ว“แม่เกดรึ...”เสียงสั่นเครือทักขึ้น ทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นแล้วก็หิ้วรองเท้าขึ้นมาด้วย“คุณยายยังไม่นอนอีกหรือคะ...”“ยายลงมากินน้ำ...คอแห้ง หลับไปพักหนึ่งแล้วล่ะ...”เกนเกดเดินออกมาสู่แสงสว่างตรงเชิงบันได สีหน้าสีตาของหล่อนเป็นปกติ ไม่มีความเหน็ดเหนื่อยอยู่เลย ทั้งที่ก็มีหล่อนคนเดียวที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในบ้านไม้เก่าๆ หลังนี้ เพื่อเลี้ยงตัวเองแล้วยังจะคนแก่อีกสามคน ที่เป็นเหมือนภาระ...ไม่ใช่เท่านั้นภาระที่หนักอึ้งของเกนเกดอีกคนหนึ่งยังนอนไม่รู้สึกรู้สมอยู่ในโรงพยาบาลนอนเป็นเจ้าชายนิทรามานานปีแล้วและคงจะไม่มีวันฟื้นกลับคืนตื่นมาได้อีกนางกลืนน้ำลายลงในลำคออย่างฝืดๆ น้ำตาเหมือนจะรื้นขึ้นมาเองเมื่อเดินเข้ามาใกล้แตะแขนของหลานสาวเพียงเบามือพร้อมกับเยงถามปลอบประโลม“กินอะไรมาหรือยังล่ะนี่...”“เรียบร้อยแล้วค่ะ ที่ร้านเค้าใจดี เร
Last Updated : 2025-04-05นางรำ-อาริตา 5 ผมตามหาเธออยู่
“เกนเกด”ชื่อของนางรำคนนั้น...ระวีถอนใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อควานคว้าหาตัวหญิงสาวที่ภิไธยปรารถนาจนพบตัวเข้าที่นี่ หลังจากสุ่มไปหลายต่อหลายแห่งที่มีการแสดงศิลปะแบบไทยทอดสายตามองท่ารำกรีดกรายสวยงามของหล่อน แล้วเขาก็พบว่าท่ามกลางแสงไฟกระจ่าง เกนเกดเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งเมื่อเต็มเครื่องทรง ทำให้ระวีอยากรู้เวลาที่หล่อนถอดเครื่องออกหมดรวมทั้งเครื่องสำอางที่ลงไว้เข้มจัดบนใบหน้านั่นด้วย อยากเห็นดวงหน้าที่แท้จริง...เมื่อการแสดงในชุดนี้จบลง เขาก็เห็นเกนเกดเข้าไปทางด้านหลังเวที ไม่รู้ว่าหล่อนยังมีการแสดงชุดอื่นอีกหรือไม่ ระวีจึงยังนั่งอยู่ที่เดิม...ตรงหน้าเขาคือชุดอาหารที่แทบจะไม่ได้พร่อง เพราะเขาไม่สู้จะคุ้นลิ้นกับอาหารไทยรสออกหวานนำมากกว่ารสอื่น...เพื่อนหญิงของเขาตรงหน้าต่างหากที่ทำท่าเอร็ดอร่อยเหลือเกิน“มีอะไรหรือ วี” สายตาของสุพัตรายังว่องไวเหมือนเคย แม้จะไม่ได้พูดในตอนแรกที่เห็นเขาแสดงกิริยาทอดถอนใจ... “หรือว่าเกิดปิ๊งกับคนสวยนั่น...”“ผมตามหาตัวเธออยู่”สุพัตราชะงักไปเล็กน้อย มือจับช้อนยกค้าง ก่อนจะปรับให้เข้าสู่ปกติโดยเร็ว“ไม่ใช่เพื่อตัวเอง” เหมือนเขาแก้ตัวต่ออย่างร้อนรนพอประมาณ เพราะจนเป
Last Updated : 2025-04-05
Latest chapter
นางรำ-อาริตา 6 คุณตามหาดิฉันทำไม
“คุณไธยอยากพบคุณ...”เกนเกดมองหน้าระวีเขม็ง เหมือนจะค้นหาอะไรบางอย่างจากเขาแต่หล่อนก็ไม่ได้พบสิ่งใดเลย“เขาจะขอโทษดิฉัน หรืออยากเสนอราคาใหม่ล่ะคะ” เกนเกดถามเยาะๆ “เห็นทีจะไม่ไปเหยียบบ้านนั้นอีกแล้วค่ะ เหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงชั้นต่ำดูถูกเหยียดหยามกันเกินไป ดิฉันก็เป็นคนเท่าๆ กับเขา”สุพัตราจับมือของเกนเกดมาบีบเบาๆ พร้อมกับพูดเสียงอ่อนโยน“คุณไธยเขาเป็นคนขวานผ่าซากแบบนั้นเสมอ บางครั้งก็ถึงบ้าระห่ำ”ได้ยินเสียงระวีกระแอมกระไอในคอเบาๆ แต่สุพัตราไม่ฟังเสียงเขาเลย“เขาอาจจะแสดงกิริยาไม่สุภาพไปบ้าง แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งนะคะ พอไปทบทวนดูแล้วอาจจะเสียใจก็ได้ เพราะถ้าเขาโกรธเคืองที่อยู่ๆ คุณเกดโผล่เข้าไปคืนนั้น เขาน่าจะโกรธคุณแมวมากกว่า...” เมื่อเห็นสีหน้าเกนเกดแสดงความงุนงงกับชื่อนั้น สุพัตราจึงรีบเอ่ยต่อ “ก็คุณชนานั่นแหละค่ะ...ไม่ใช่คนอื่นไกลที่ไหน”เกนเกดไม่ได้แสดงความคิดเห็นแต่อย่างใดทั้งสิ้นหล่อนยังนั่งปิดปากเงียบ“ผมอยากจะเชิญในนามคุณไธยไปที่บ้าน”“ขอบคุณค่ะที่จะเชิญ...แต่เห็นจะไม่ไป...”“วิทยุ พาน กับรองเท้า สามอย่างนั่นยังอยู่ที่บ้านนะครับ”“ถ้าจะกรุณาเพราะก็เป็นของที่มี
นางรำ-อาริตา 5 ผมตามหาเธออยู่
“เกนเกด”ชื่อของนางรำคนนั้น...ระวีถอนใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อควานคว้าหาตัวหญิงสาวที่ภิไธยปรารถนาจนพบตัวเข้าที่นี่ หลังจากสุ่มไปหลายต่อหลายแห่งที่มีการแสดงศิลปะแบบไทยทอดสายตามองท่ารำกรีดกรายสวยงามของหล่อน แล้วเขาก็พบว่าท่ามกลางแสงไฟกระจ่าง เกนเกดเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งเมื่อเต็มเครื่องทรง ทำให้ระวีอยากรู้เวลาที่หล่อนถอดเครื่องออกหมดรวมทั้งเครื่องสำอางที่ลงไว้เข้มจัดบนใบหน้านั่นด้วย อยากเห็นดวงหน้าที่แท้จริง...เมื่อการแสดงในชุดนี้จบลง เขาก็เห็นเกนเกดเข้าไปทางด้านหลังเวที ไม่รู้ว่าหล่อนยังมีการแสดงชุดอื่นอีกหรือไม่ ระวีจึงยังนั่งอยู่ที่เดิม...ตรงหน้าเขาคือชุดอาหารที่แทบจะไม่ได้พร่อง เพราะเขาไม่สู้จะคุ้นลิ้นกับอาหารไทยรสออกหวานนำมากกว่ารสอื่น...เพื่อนหญิงของเขาตรงหน้าต่างหากที่ทำท่าเอร็ดอร่อยเหลือเกิน“มีอะไรหรือ วี” สายตาของสุพัตรายังว่องไวเหมือนเคย แม้จะไม่ได้พูดในตอนแรกที่เห็นเขาแสดงกิริยาทอดถอนใจ... “หรือว่าเกิดปิ๊งกับคนสวยนั่น...”“ผมตามหาตัวเธออยู่”สุพัตราชะงักไปเล็กน้อย มือจับช้อนยกค้าง ก่อนจะปรับให้เข้าสู่ปกติโดยเร็ว“ไม่ใช่เพื่อตัวเอง” เหมือนเขาแก้ตัวต่ออย่างร้อนรนพอประมาณ เพราะจนเป
นางรำ-อาริตา 4 เรื่องอะไร
เรื่องอะไร?เกนเกดขับรถเข้าบ้านในตอนเที่ยงคืนเศษๆ ไปแล้ว หล่อนมีคิวการแสดงประจำที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่งซึ่งหรูหราติดอันดับของสถานที่ที่มีการแสดงศิลปะแบบไทยๆ หลังจากออกมาจากบ้านของภิไธยแล้ว...เมคอัพยังไม่ได้ล้างจากใบหน้าแต่เกนเกิดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดาแล้ว“แม่เกดรึ...”เสียงสั่นเครือทักขึ้น ทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นแล้วก็หิ้วรองเท้าขึ้นมาด้วย“คุณยายยังไม่นอนอีกหรือคะ...”“ยายลงมากินน้ำ...คอแห้ง หลับไปพักหนึ่งแล้วล่ะ...”เกนเกดเดินออกมาสู่แสงสว่างตรงเชิงบันได สีหน้าสีตาของหล่อนเป็นปกติ ไม่มีความเหน็ดเหนื่อยอยู่เลย ทั้งที่ก็มีหล่อนคนเดียวที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในบ้านไม้เก่าๆ หลังนี้ เพื่อเลี้ยงตัวเองแล้วยังจะคนแก่อีกสามคน ที่เป็นเหมือนภาระ...ไม่ใช่เท่านั้นภาระที่หนักอึ้งของเกนเกดอีกคนหนึ่งยังนอนไม่รู้สึกรู้สมอยู่ในโรงพยาบาลนอนเป็นเจ้าชายนิทรามานานปีแล้วและคงจะไม่มีวันฟื้นกลับคืนตื่นมาได้อีกนางกลืนน้ำลายลงในลำคออย่างฝืดๆ น้ำตาเหมือนจะรื้นขึ้นมาเองเมื่อเดินเข้ามาใกล้แตะแขนของหลานสาวเพียงเบามือพร้อมกับเยงถามปลอบประโลม“กินอะไรมาหรือยังล่ะนี่...”“เรียบร้อยแล้วค่ะ ที่ร้านเค้าใจดี เร
นางรำ-อาริตา 3 ของขวัญของใคร
เสียงเขาร้องโอดโอยอย่างบอกให้รู้ว่าเจ็บจริงๆ ไม่ใช่เสแสร้ง นั่นพอจะทำให้สิ่งที่เดือดปุดๆ ในอกของหล่อนคลายลงบ้างเล็กน้อย“จำไว้แล้วกันว่าอย่าพูดแบบนี้กับฉันอีก”เขาสะบัดเท้าไปมา นัยน์ตาวาวจ้าด้วยความโกรธ แล้วในขณะเดียวกันก็นึกประหลาดใจที่ผู้หญิงคนนี้มองเขาอย่างไม่แยแส สำหรับผู้ชายที่เคยคิดว่าตัวเองเลอเลิศสุดแสน ผู้หญิงเห็นเป็นต้องจับตามองด้วยแววตาชื่นชม บางครั้งมองจนเหลียวหลัง ปรารถนาในตัวเขาอย่างเปิดเผย แล้วนี่กะแค่นางรำคนหนึ่ง ที่ภิไธยเห็นว่าต่ำต้อยกว่าเขาจนเปรียบเทียบไม่ได้ หล่อนมองเขาด้วยแววตาจงชังรังเกียจเสียด้วยซ้ำ ทำให้เขาสุดจะทนเขากัดฟันข่มความเจ็บปวดให้พ้นไป สาวเท้าเข้าไปใกล้ ขบฟันแน่นส่งเสียงลอดออกมา“หล่อนจะมากเกินไปแล้ว หล่อนทำร้ายฉัน”เหมือนลืมตัวไปชั่วขณะหนึ่ง ภิไธยจับบ่าบอบบางนั้นเขย่าแรงๆ พานกะไหล่ในมือหล่อนปลิวหวือไปอีกทิศทางหนึ่ง แล้วหล่อนก็สั่นเทิ้มด้วยแรงเขย่าอย่างไม่ปรานีปราศรัยสักนิดนั่น“ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าดีกับฉันอย่างนี้...”มือข้างหนึ่งปล่อยออกจากบ่าเงื้อขึ้นสูง หมายดวงหน้าที่ลงเมคอัพไว้เข้มจัดนั่น ดวงตาของเกนเกดขยายกว้างขึ้น บอกถึงความตกใจ แล้วสัญชาตญาณ
นางรำ-อาริตา 2 มันอะไรกัน
นางรำ2มันอะไรกันเรื่องบ้าอันใดที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขา พอประตูด้านหน้าเปิดเข้ามาเขาก็เห็นสีทองพร่างพรายขึ้นมาก่อนในแสงสลัวๆ ของห้องนี้...แล้วจึงรวมกันเห็นเป็นร่างอ้อนแอ้นในชุดนางรำ หล่อนมาผิดงานแน่ๆ เพราะเขาไม่ได้เชื้อเชิญหรือจ้างวานหล่อนเลย เสียงต่างๆ ในห้องเงียบกริบไปพักหนึ่ง ก่อนจะดังแซดขึ้นมาทำนองว่าหล่อนเป็นใครมาจากไหน และจะมาทำอะไร“ระวี...” เขาเรียกชายหนุ่มรุ่นน้องที่เป็นกึ่งๆ ญาติด้วยเสียงอันบอกถึงอำนาจอย่างเต็มที่ “เกิดอะไรขึ้น”“คุณชนาส่งมาเป็นของขวัญวันเกิดคุณค่ะ”เกนเกดตอบเสียเอง หล่อนหันมาพยักหน้าน้อยๆ เป็นอาณัติสัญญาณให้กับระวี แววตาหยาดเยิ้มคู่นั้นเหมือนจะสะกดให้ระวีงงงัน ยอมทำตามที่หล่อนสั่งโดยดีลั่นทำให้ภิไธยสั่นเทิ้มไปทั้งกายก็ว่าได้แต่เสียงเพลงเจื้อยแจ้วขึ้นมาก่อน แล้วแม่สาวนั่นก็ออกท่าร่ายรำอย่างสวยงาม พร้อมกับสองหูของเขาได้ยินเสียงวิจารณ์เบื้องหลัง“อื้อฮือ...นางรำคนนี้สวยเฉียบ...ใส่เครื่องได้สวย ชักอยากจะเห็นเวลาถอดเครื่องทรงออกแล้วซิ”หล่อนวาดแขนเยื้องย่างไปตามลีลาเพลง ซึ่งทำให้ภิไธยปวดศีรษะมากกว่าอย่างอื่นตั้งแต่ชื่อของชนาที่หลุดออกมาให้ได้ยินแล้วที่ทำให้เขารู
นางรำ-อาริตา 1สายตาของคน
ข้อมูลเกี่ยวกับนางรำเขียน ลงนิตยสารดรุณี ช่วงปี2523-2524 ตีพิมพ์รวมเล่มกับ สนพ.โชคชัยเทเวศร์ปี 2524(คนเขียนอายุ 23-24ปีที่เขียน)เคยเป็นละครวิทยุ คณะนีลิกานนท์เคยเป็นละครทีวี ช่อง3 ในช่วง ร้อยรสบทละครนำแสดงโดย ออฟ อภิชาติ พัววิมล และ นุ่น สินิทรา บุณยศักดิ์ผ่านมา 39 จะ 40 ปี จึงหยิบขึ้นมาทำอีบุ๊คอีกครั้งหนึ่ง เพราะมั่นใจในรสแซบของเรื่อง และการปะทะกันของเธอกับเขาเกนเกด นางรำ ผู้บอกว่าไม่ใช่เพียงแค่อาชีพแต่คือลมหายใจอาริตา-----------------------------------------“ผู้หญิงนี่เอามาทำอะไรได้บ้างเล่า...ถ้าไม่จับลงนอนหงายแล้วเราอยู่ข้างบนน่ะ ฮึ...นายบอกฉันทีเถอะ...หรือนายจะให้ฉันเอาแม่คนนั้นมานั่งไว้บนแท่นปูผ้าขาวลาดกราบวันละสามเวลา จะได้เจริญกับตัวเอง”คำพูดอย่างผยอง ดูหมิ่นนี้ ออกจากปากเขาภิไธย หนุ่มเข้าขั้นเศรษฐี ปากร้าย เอ่ยถึงผู้หญิง ช่างไม่น่ารักส่วนเธอ เกนเกด คือผู้หญิงคนนั้น คนที่มีงาน นางรำ เป็นอาชีพเธอรับงานรำตามแต่คนจ้าง งานที่เป็นเงิน เธอมีสโสแกนว่าไม่ใช่แค่เพียงอาชีพ แต่คือลมหายใจเธอมองงาน เป็นลมหายใจ!!!และเพราะต้องรักษาลมหายใจทั้งของตัวเองและญาติผู้ใหญ่รวม
