บทที่ 17 ผัวที่ไม่แสดงตัวแปลว่าไม่มี

เหม่ยอิงเมื่อคิดทำใจได้แล้ว ก็พยายามสลัดความคิดเรื่องนายท่านผู้นั้นออกไปจากใจตนเอง นางไม่ควรจะรักเขา เพราะเขาก็มิได้รักนาง เขาแค่แค้นนางเท่านั้น นางจึงคิดว่านางจะชดเชยให้เขาและมารดาได้แก้แค้นนางจะได้ถือโอกาสชดใช้ให้กับเขาแทนบิดาและตนเองที่ทอดทิ้งเวลาที่เขาและมารดาลำบาก จึงพยายามตัดใจมิคิดจะรักและพยายามไม่สนใจเขาไม่ว่าเขาจะมีหญิงงามข้างกายกี่คน เพราะนางไม่มีสิทธิ์หึงหวงเขาและมิได้เป็นอะไรกับเขา

สองวันต่อมาเหม่ยอิงก็แต่งกายด้วยชุดนางรำและไปทำการแสดงตามปกติ แต่ก่อนที่จะขึ้นไปทำการแสดงก็มีบุรุษสองสามคนเดินมามอบของกำนัลให้กับนาง มันคือเครื่องประทินผิวชั้นดีและเครื่องประดับ แม้นางจะปฏิเสธแต่เขาก็ยังยัดเยียดให้นางจนได้บอกว่าอุตส่าห์หอบหิ้วมันมาให้นางสองคืนแล้ว แต่ไม่พบนาง สอบถามเสี่ยวเอ้อพวกเขาบอกว่าอีกสองวันเหม่ยอิงถึงจะทำการแสดง วันนี้พวกเขาจึงมารอพบนางตั้งแต่หัวค่ำก่อนนางจะขึ้นเวที เหม่ยอิงจึงปฏิเสธพวกเขาไม่ลง ได้แต่ยอมรับของกำนัลเหล่านั้น แล้วฝากกับชุ่ยหลิงเอาไว้แล้วเดินขึ้นไปทำการแสดงตามปกติ

วันนี้นางร่ายรำด้วยลีลาที่อ่อนช้อยงดงามยิ่งนัก วันนี้แขกที่มานั่งชมต่างเป็นบุรุษเป็นส่วนมากแล