“จ้า ดูแลตัวเองนะ”อัณชญาโบกมือให้ ก่อนจะคลิกดูภาพที่สองสาวส่งมาให้ เป็นบรรยากาศภายในผับ ทั้งปาร์ตี้ยา มั่วเซ็กซ์ และบ่อนลับที่ซ่อนอยู่ด้านใน นักท่องเที่ยวล้วนเป็นชาวต่างชาติทั้งนั้นอัณชญาจ้างพะแพงกับทิตาด้วยจำนวนเงินสองหมื่น เพื่อให้ทั้งสองแอบถ่ายภาพในผับมาให้ แม้ทั้งสองจะถามว่าจะเอาภาพไปทำอะไรแต่อัณชญาก็โกหกว่า เพื่อนต่างชาติคนหนึ่งอยากไปเที่ยว เธอเลยอยากแนะนำที่นี่ เพราะเพื่อนคนนี้ต้องการปาร์ตี้ยา เซ็กซ์เด็ดๆ กับการได้เล่นการพนัน ซึ่งที่นี่ก็น่าจะครบ แต่อีกฝ่ายก็อยากดูภาพ เพื่อให้แน่ใจว่าผับแห่งนี้ตรงตามความต้องการพอได้ฟังสองสาวก็ทำหน้างงๆ เหมือนไม่ค่อยจะเชื่อ แต่พอเธอเสนอเงินให้คนละหมื่น ทั้งสองก็ตอบตกลงทันที ไม่ได้เซ้าซี้ถึงเหตุผลที่เธอต้องการใดๆ อีกจากนั้นอัณชญาก็ส่งภาพทั้งหมดให้กับพล เพื่อให้อีกฝ่ายไปจัดการ เพราะพลบอกว่าชินภพยอมรับวิธีเล่นงานไอ้เสี่ยโตอย่างที่เธอแนะนำซึ่งแน่นอนเธอบอกน้าพลไปว่า ห้ามบอกว่าเป็นเธอแนะนำเด็ดขาด บอกเป็นพีรวัชแนะนำ และบอดีการ์ดของเธอคนนี้ ชอบยิงปืน พอพาไปเจอกับพีท ทั้งสองเข้าขากันได้ดีมาก จนบางครั้งก็ลืมเธอไปเลยอย่างวันนี้หลังจากซ้อมยิงปืนเสร็จ ท
แต่การนอนกับผู้ชายตั้งแต่เรียนมัธยมต้น กับลูกชายแม่บ้านที่หน้าตาหล่อคมเข้มถูกใจเธอ ซึ่งอีกฝ่ายอายุมากกว่าเธอหลายปี เพราะฉะนั้นเขาจึงเป็นครูเซ็กซ์คนแรกของเธอ เขาช่ำชองพอตัว จนเธอติดใจ ต้องแอบเข้าหาเขาแทบทุกคืนพอครอบครัวรู้ แม่บ้านกับลูกชายก็ถูกไล่ออกจากบ้าน พร้อมเงินก้อนหนึ่งสำหรับปิดปาก จากนั้นสองแม่ลูกนั่นก็หายไปจากชีวิตเธอแต่นั่นใช่ว่าจะทำให้เธอหายแรด เพราะเธอยังมีอะไรกับเพื่อนสนิทของพี่ชายคนหนึ่ง โดยไม่ให้ใครรู้นานหลายปี กระทั่งเขาคนนั้นไปเรียนต่อเมืองนอก และเธอก็มีแฟน คบไปเรื่อยๆ เบื่อก็เลิก เมื่อมาเป็นนักแสดง ปาลินก็ระมัดระวังตัวเอง ไม่คบใครมั่วๆ มีคบหาแค่สองคน แต่ก็เลิกไป กระทั่งมาเจอกันอีกครั้งกับชินภพผู้ชายที่เธอเคยหลงรักตอนเป็นวัยรุ่น ยอมรับว่าตอนนี้เธอเพ้อฝันถึงเรื่องแต่งงาน เพราะเขามีทุกอย่างที่เธอต้องการ ทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะ และอยู่ในสังคมระดับเดียวกัน แถมมีเซ็กซ์ที่ถึงใจ ไม่ต่างจากผู้ชายคนแรก ส่วนไอ้มิก มันก็แค่แก้ขัดตอนเธออดอยาก ยามห่างไกลชินภพเท่านั้นปาลินรู้จักไอ้มิก จากการแนะนำของศรุต เพื่อนเกย์คนหนึ่ง ที่ชอบเล่นการพนัน แต่เธอก็ไม่คิดจริงๆ ว่ามิกจะเป็นเจ้าของผั
บังเอิญทั้งนั้น“นั่งเฉยๆ เถอะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ทันทีที่ปาลินก้าวขึ้นมาบนเรือนพัก เธอก็ถลาเข้าไปกอด หวังจู่โจมเจ้าของบ้าน แต่อีกฝ่ายกลับเบี่ยงตัวออกห่าง พลางเอ่ยเสียงดุ“ไว้คุยทีหลังได้ไหมคะ ปลาคิดถึงคุณภพมากนะคะ” เธอทำเสียงอ้อน และมือก็ยังพยายามลูบไล้แขนของเขาชินภพจับแขนนางเอกสาว แล้วกดให้นั่งบนโซฟา สีหน้าและท่าทางเขาเคร่งเครียดจนปาลินไม่กล้าเซ้าซี้“โอเคค่ะ ว่ามาเลย ปลาพร้อมฟังแล้ว”ชินภพไม่พูดพล่ามทำเพลงให้เสียเวลา เพราะเขาอยากจบเรื่องนี้เต็มทีแล้ว จึงหยิบโทรศัพท์แล้วเปิดคลิปที่ได้รับจากไอ้เสี่ยโต หรือชื่อใหม่ ‘มิก’ ให้ปาลินดูเห็นสีหน้าของปาลินแล้ว ก็ไม่เกินคาดเดา อีกฝ่ายเพียงชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็ยิ้มมุมปาก กระทั่งดูคลิปจบ“ค่ะ คุณภพจะเอายังไงก็ว่ามาเลย” เธอขี้เกียจอธิบายหรือแก้ตัวใดๆ เพราะชินภพไม่ใช่คนโง่ จริงๆ แล้วเขาฉลาดมากต่างหากล่ะ เผลอๆ อาจจะรู้มานานแล้วด้วยซ้ำว่าเธอนอกกายเขา“ไปแถลงข่าวซะว่าปลาถอนหมั้นผมแล้ว เพราะหากคลิปนี้หลุดไปก่อนที่คุณจะประกาศถอนหมั้น มันอาจกระทบชีวิตคุณได้ โดยเฉพาะเรื่องงาน” เพราะผู้ชายในคลิป แม้จะเห็นแค่ช่วงอก ไม่ได้เห็นใบหน้า แต่รูปร่างก็แ
“ยังก่อนค่ะ เพราะถ้าเกิดมีคนเห็นเราไปดินเนอร์กัน คนจะสงสัยว่าเลิกกันจริงๆ หรือเปล่า เหมือนคุณภพจะอยากประกาศให้ใครบางคนได้รู้มากกว่าคนอื่นนะคะ” คนฉลาดอย่างเธอมองออก แต่แค่อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร ดีกว่าเธอตรงไหนหวังว่าคงไม่ใช่เด็กผู้หญิงคนนั้น คนที่เธอหลอกถามแจ่มจันทร์ว่าเขามีใครอื่น นอกจากผู้หญิงในตึกส้มหรือเปล่ากว่าแจ่มจันทร์จะเปิดปาก เธอก็หมดเงินในการเปย์ของต่างๆ ให้เลขาสาวใหญ่ของชินภพอยู่หลายครั้ง กระทั่งรู้ว่าเขาเลี้ยงเด็กอีกคนไว้ ทว่าอีกฝ่ายยังเด็ก ชินภพจึงไม่ได้ยุ่งด้วย และส่งไปเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ ดูแลค่อนข้างดีกว่าผู้หญิงในตึกส้ม เพราะเด็กคนนั้นเป็นหลานสาวของผู้ช่วยเขาแต่หลังจากที่เขาหมั้นกับเธอ แจ่มจันทร์บอกว่าชินภพไม่ได้ดูแลเด็กคนนั้นแล้วผู้หญิงที่จะคว้าหัวใจชินภพไปได้ ต้องไม่ใช่เด็กสาวที่เป็นแค่หลานสาวผู้ช่วยเขา เพราะมันเทียบกับเธอไม่ได้เลยสักนิด!“แต่ถ้าหากคลิปของปลากับไอ้เลวนั่นหลุดไปก่อน ปลานั้นแหละจะถูกมองว่านอกใจแฟน คุณก็รู้ว่าเรื่องแบบนี้ คนจะประณามยิ่งกว่าไปฆ่าคนตายเสียอีก”“โอเคค่ะ ขอบคุณที่หวังดี!” เธอประชด ก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเอ่ยบอก“งั้นมาเซลฟ
สำหรับมื้อแรกของการกลับมาบ้านเกิด อัณชญาจึงจัดเต็มอาหารเหนือหลายเมนู และกว่าจะกินหมดก็เดินออกจากร้านตอนสี่ทุ่มเข้าไปแล้ว เธอจึงเลือกเดินย่อยอาหารไปตามถนนที่มีร้านรวงต่างๆ กระทั่งเดินมายังโซนผับบาร์จะว่าไปตั้งแต่อายุครบยี่สิบปี เพื่อนๆ ที่คณะและรุ่นพี่เคยพาเข้าผับครั้งหนึ่ง ตอนนั้นไม่รู้สึกสนุกเลย เพราะเป็นผับแบบที่เน้นแดนซ์ เสียงเพลงดังจนหูอื้อไปหมด อัณชญาคิดว่าเธอไม่ชอบผับแบบนั้น แต่ถ้าผับที่มีเสียงเพลงเพราะๆ เน้นนั่งฟังเพลงชิลๆ กับของว่างเบาๆ ก็น่าสน‘ไหนๆ ก็อยู่บ้านเกิดตัวเองแล้ว ฉลองซะหน่อยไหมเรา’เจ้าตัวถามตัวเองในใจ พร้อมสรุปว่า ‘ซะหน่อยดีกว่า’แต่จะเลือกร้านแบบไหนที่ตรงสเปก เธอจึงเดินไปเรื่อยๆ สังเกตจากการแต่งร้าน และแขกที่เดินเข้าไปในร้าน ว่าน่าจะเป็นผับแนวที่ต้องการหรือเปล่าอัณชญาตัดสินใจเลือกร้านที่มีแขกหนุ่มสาววัยทำงาน แต่งตัวดี ไม่ใช่ร้านที่มีแขกวัยรุ่น แต่งตัวจัดจ้านขณะจะเดินไปในร้าน สายตาดันเหลือบไปเห็นร่างสูงสง่าของใครบางคน ที่เธอเฝ้าคิดถึงทุกค่ำคืนเดินหน้านิ่งออกมา พร้อมกับหญิงสาวที่สวยโดดเด่นสะดุดตา ฝ่ายหญิงเดินเกาะแขนฝ่ายชายนางเอกคนดังแต่งตัวด้วยเดรสสั้นเหนือเข่า
แต่เพราะเธอเป็นคนนอกจึงไม่สามารถเข้าไปถามอาการ หรือนั่งรอหน้าห้องฉุกเฉินได้ทว่าไม่กี่นาทีต่อมาพลก็เดินทางมาถึงพร้อมกับนุ่ม เธอโผกอดทั้งสองคนแล้วปล่อยโฮ“มันเกิดอะไรขึ้นวะอัณ”“หนูไม่รู้ หนูเห็นเขากับคุณปลาเดินออกจากผับ เลยตามไปที่ลานจอดรถ หนูเห็นคนร้าย แต่หนูก็ช่วยเขาไม่ทัน ฮือๆ”“ไม่เป็นไร ใจเย็นๆ นะ นายต้องไม่เป็นไร” นุ่มปลอบพร้อมกอดอัณชญาลูบหลังไหล่ ทั้งที่ตนเองก็ใจไม่ดีเช่นกันพลเดินไปเข้าไปสอบถามเจ้าหน้าที่ จึงได้รู้ว่านายของเขาต้องผ่าตัดด่วน เพราะยิงโดนจุดสำคัญ และเสียเลือดมากทั้งหมด รวมทั้งปาลินด้วยจึงได้ขึ้นไปนั่งอยู่หน้าห้องผ่าตัด แม้สายตาอีกฝ่ายจะมองเธออย่างสงสัย แต่อัณชญาก็ไม่ได้สนใจการรอคอยและเฝ้ารอด้วยไม่รู้ว่าปลายทางนั้นจะทำให้สุขหรือทุกข์กว่าเดิม ช่างทรมานเหลือเกินเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า นานจนปาลินหลับคาเก้าอี้ นุ่มกับพลนั่งสัปหงก ในขณะอัณชญาสายตายังคงจดจ้องอยู่กับประตูห้องผ่าตัด กระทั่งนายแพทย์เจ้าของไข้และทีมผ่าตัดทยอยเดินออกมาจากห้องอัณชญารีบถลาเข้าไปหาทันที“ใครเป็นเจ้าของไข้” เสียงนั้นปลุกให้พลตื่น แล้วลุกเข้ามาหานายแพทย์เจ้าของไข้“ผมครับ”“คนไข้ปลอดภัยไว้
การกลับมาเจอกันอีกครั้ง “รีบอาบน้ำแล้วไปนอนเถอะ” นุ่มบอก หลังจากที่สุดท้ายแล้วพลก็พาอัณชญากลับมายังเรือนเล็ก แทนที่จะไปส่งเธอที่คอนโดฯ โดยให้เหตุผลว่า ขี้เกียจไปแวะหลายที่ พอบอกว่ากลับเองได้ เขาก็หันมาตวาดใส่‘เลิกดื้อสักครั้งเถอะ กูเหนื่อยนะ!’อัณชญาก็เลยต้องทำตามที่พลสั่งห้องพักในเรือนหลังเล็ก ยังมีเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของอัณชญา เพราะตอนไปอยู่กรุงเทพฯ ก็ไม่ได้เอาไปหมด และนุ่มก็ยังดูแลข้าวของเธอเป็นอย่างดี ไม่มีฝุ่นเกาะอัณชญาอาบน้ำไม่กี่นาที แต่งตัวเรียบร้อยก็ทิ้งตัวลงบนฟูก อีกไม่กี่ชั่วโมงฟ้าก็สางแล้ว แต่เธอก็นอนไม่หลับ พลิกตัวไปมา“นายไม่เป็นไรแล้ว ทำใจให้สบาย แล้วก็หลับซะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”นุ่มที่ง่วงและเผลอสัปหงกตั้งแต่อยู่หน้าห้องผ่าตัดบอก จากนั้นก็หลับไปอย่างง่ายดายราวกับปิดสวิตซ์ ขณะที่อัณชญากว่าจะหลับลงได้ฟ้าก็เริ่มสางแล้วอัณชญาตื่นขึ้นมาพบว่าห้องสว่างไสว พบตนเองนอนอยู่เพียงลำพัง เธอหยิบโทรศัพท์มากดดูเวลาก็เห็นว่าใกล้เที่ยงจึงรีบอาบน้ำแต่งตัวออกจากห้อง เจอป้าหมายกับนุ่มกำลังยกของกินมาวางบนโต๊ะ เธอจึงรีบเข้ามาช่วย“คิดถึงป้าหมายจังเลย” อัณชญาพูดหลังจากยกมื
แต่ก็มีกระแสวิพากษ์วิจารณ์ว่า การเลิกลาอาจไม่จริง หรือทั้งสองมีเหตุผลอื่นที่ให้ข่าวเช่นนั้น ซึ่งอัณชญาเองก็สงสัยไม่ต่างจากแฟนคลับคนอื่นๆ เช่นกัน“ต่อไปนี้ ห้ามออกไปไหนคนเดียว ถ้าจะออกไปโทร. บอกไอ้พี ตอนนี้ไอ้พีย้ายมาอยู่ที่บ้านใหญ่แล้ว มีอะไรก็เรียกได้เลย” พลสั่งเมื่อเคลื่อนรถเข้ามาจอดในโรงรถเรียบร้อยอัณชญาขานรับ แล้วหิ้วกระเป๋าไปยังเรือนเล็ก โดยมีนุ่มเดินเคียงข้าง“พี่ดีใจจังเลย เราได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง”“แต่อีกสองอาทิตย์หนูต้องไปฝึกงานที่โรงแรม...ที่พักที่เช่าไว้ก็ใกล้โรงแรมกว่า” อัณชญาอธิบาย“จากบ้านไปในเมือง ขับรถแค่ครึ่งชั่วโมงเองนะ อย่าอยู่คนเดียวเลย”“น้าพีก็ต้องไปรับส่งหนูต่อไปงั้นเหรอ”“ก็ต้องเป็นแบบนั้นแหละ”“หนูไม่ได้เป็นนางบำเรอของนายแล้วนะ ทำไมต้องคนคอยดูแล”“ก็นายเป็นห่วงนั่นแหละ” นุ่มตอบสีหน้ายิ้มๆ เหมือนรู้อะไรบางอย่าง แต่พูดมากก็ไม่ได้“นี่ก็เย็นมากแล้ว ปลากลับไปเถอะ” เสียงห้าวทุ้มบอก เมื่อหญิงสาวซุกหน้ากับท่อนแขนเขาอย่างอ้อยอิ่ง ในห้องพักฟื้นที่แผลของเขาคลายความเจ็บปวดไปมากแล้ว หลังจากนอนรักษาตัวครบสัปดาห์ครอบครัวของญาติผู้พี่ รวมทั้งพีท หลานชายก็เพิ่งกลับไ
“ลูกหลับแล้วเหรอ” ชินภพโผล่หน้าเข้ามาในตอนสามทุ่ม ขณะที่เธอกำลังนั่งอ่านหนังสือ ส่วนลูกชายวัยสองขวบกว่านั้นหลับไปตั้งแต่สองทุ่มลูกชายของเธอกับชินภพมีชื่อเล่นว่า ‘น้องอั๊ต’ ส่วนชื่อจริงนั้นคือเด็กชายอรรคภพ สุขวสันต์ มีตัวอักษรหน้าเหมือนแม่ และอักษรหลังตรงกับผู้เป็นพ่อตรงๆตอนนี้เธอกับลูกและชินภพมาอยู่ที่บ้านพักในไร่ เพราะอยู่ใกล้ที่ทำงาน ทั้งไร่และรีสอร์ต สะดวกสำหรับชินภพ เวลาที่เขากลับดึก บางวันเขาก็มากินมื้อเที่ยงกับเธอ บางครั้งอัณชญาก็พาลูกชายไปกินมื้อเที่ยงหรือค่ำในรีสอร์ต เป็นความสะดวกสบายและได้อยู่ใกล้ชิดกันมากกว่าอัณชญาจึงชอบที่จะอยู่ที่บ้านพักในไร่มากกว่าบ้านใหญ่วางหนังสือลง แล้วเดินไปหาอ้อมแขนของเขา เพราะช่วงนี้ที่รีสอร์ต ค่อนข้างยุ่ง มีทัวร์จากต่างประเทศมาลงแทบทุกวัน ชินภพจึงเข้าไปช่วยต้อนรับแขกวีไอพีบางกลุ่ม เลยทำให้บางวันกลับดึก ไม่ทันกลับมาอ่านนิทานให้ลูกฟัง“เราไปขับรถดูดาวในไร่กันดีกว่า”“แน่ใจนะคะว่าแค่อยากดูดาวเฉยๆ” เธอถามพร้อมกับมองตาเขาอย่างรู้ทัน เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่สามีชวนไปนั่งรถดูดาวที่กลางไร่“แน่นอนดูอย่างอื่นด้วยสิ” เขาบอกแล้วยิ้มใส่ดวงตารู้ทันของภรรยา
ตอนพิเศษ : ร้อนแรงอัณชญารู้สึกชินเสียแล้ว เมื่อให้นมลูกชายคนแรกซึ่งตอนนี้ใกล้จะสามเดือนแล้ว ผู้เป็นสามีชอบนั่งมองตาเป็นประกาย ครั้นลูกอิ่ม และเธอวางเจ้าตัวเล็กลงเปล ชินภพจะเข้ามาคลอเคลีย ดูดเลียหน้าอกเธออย่างหลงใหล ทำให้เธอวาบหวิวจนเผลอครางเสียงดัง จากนั้นก็พากันไปอยู่ในห้องแต่งตัว แล้วมีเซ็กซ์กันอย่างเร่าร้อนอัณชญาไม่แน่ใจว่าธรรมชาติของตนเอง หรือเพราะฮอร์โมนคนหลังคลอด เธอต้องการเซ็กซ์มากกว่าเดิมด้วยซ้ำตั้งแต่แผลคลอดหายดี เธอกับเขาก็มีอะไรกันแทบทุกวัน ปรนเปรอกันและกันจนต่างฝ่ายต่างหมดแรง เพราะตอนนี้ลูกชายอายุสามเดือนแล้ว เขาไม่ตื่นตอนกลางคืน ตื่นอีกครั้งตอนใกล้ฟ้าสาง หรือบางวันก็เช้าตรู่อัณชญาเลี้ยงลูกเองในตอนกลางคืน ส่วนกลางวันมีเด็กรับใช้กับนุ่มช่วยดูแล ตอนหลังคลอดใหม่ๆ แม้จะต้องตื่นตอนกลางคืนเพื่อให้นมลูก หรือตื่นมาปั๊มนมไว้ เธอก็ไม่รู้สึกเหนื่อย เพราะงีบหลับตอนกลางวันเผื่อไว้แล้วชินภพเองจะช่วยดูแลตอนกลางคืน ในวันที่รุ่งเช้าเขาไม่ได้ไปทำงาน หรือมีงานน้อย แต่บางครั้งเขาก็หยุดยาวเป็นอาทิตย์ ซึ่งทำให้คุณแม่มือใหม่อย่างอัณชญาไม่เหนื่อย และยังเหลือเรี่ยวแรงมากพอจะใช้ทำกิจกรรมรักกับ
ตอนเย็นชินภพกลับมา หลังจากกินข้าวเสร็จ เธอกับเขานั่งคุยกันในห้องนอน"คุณภพคะ อีกหน่อยท้องหนูจะโตเรื่อยๆ”“ก็แน่นอนสิ ลูกก็โตขึ้นเรื่อยๆ” เขาพูดยิ้มๆ แล้วก้มลงจุ๊บท้องเธอ“อัณกลัวคุณภพเบื่อ”“จะเบื่อได้ยังไง เธอเป็นเมียฉันนะ และกำลังอุ้มท้องลูกของเราด้วย”“แต่เรื่องเซ็กซ์ คือ...”“คนท้องเขาไม่ได้ห้ามมีเซ็กซ์นี่ พ้นสามเดือนแล้วก็ทำได้”“แต่มันจะไม่เต็มที่เหมือนเดิม หนูกลัวคุณภพไม่ถึงใจ”“แล้ว...”“คุณภพมีนางบำเรอได้ ตอนที่หนูท้อง ไปจนถึงหลังคลอดสามเดือนได้ค่ะ”“ไม่หึงเหรอ”“ก็...หนูคิดแค่อยากให้คุณภพมีความสุข”“ขอบคุณที่นึกถึง แต่ฉันมีแค่เธอก็มีความสุขแล้ว ไม่ต้องคิดว่าตัวเองจะตอบสนองไม่ได้เท่าเดิม เราทำเท่าที่ทำได้ และอีกอย่างเรื่องเซ็กซ์เนี่ย ฉันเต็มที่มาตั้งแต่วัยรุ่นจนถึงตอนมาเจอเธอ ตอนนี้ฉันเพลาๆ ลงแล้ว อยากโฟกัสเธอกับลูก และงานฉันก็ยุ่งมากพอแล้ว”“คุณภพแน่ใจนะคะว่าโอเค” ถึงจะบอกให้อีกฝ่ายมีนางบำเรอเหมือนเมื่อก่อนได้ แต่ลึกๆ ก็ยอมรับว่าหวงสามีมาก กลัวเขาจะติดใจนางบำเรอจนลืมเธอกับลูก“เธอเห็นฉันเป็นตาแก่ตัณหากลับหรือไง แค่มีเธอ ฉันก็โอเคมากๆ แล้ว”“แน่ใจนะคะ” เธอยังถามย้ำ“อือ...เดี
หกเดือนผ่านไป...เมื่อรู้สึกตัวตื่นอัณชญาก็รู้สึกพะอืดพะอมจนลุกจากที่นอนตรงไปยังห้องน้ำทันที อาเจียนออกมาจนไม่เหลืออะไรในท้อง แล้วมานอนทิ้งตัวบนเตียง พร้อมกับลูบหน้าท้องตัวเอง“จะสามเดือนแล้วนะลูก ให้แม่หายจากแพ้ท้องเถอะนะลูกรัก” ถึงจะแพ้แค่ช่วงเช้าที่ตื่นนอนเท่านั้น แต่อัณชญาก็รู้สึกอ่อนเพลียทุกครั้งหลังอาเจียน ดีว่าไม่เวียนหัวเสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับที่นุ่มยกถาดอาหารเช้ามาวางบนโต๊ะ ตรงมุมนั่งเล่น“วันนี้ยังอาเจียนอยู่เหรอ”“ค่ะ”“ไม่เป็นไร สามเดือนแล้ว สักพักน่าจะดีขึ้น”อัญชญาเดินมานั่งโต๊ะ มองอาหารด้วยสีหน้าแช่มชื่น แม้จะยังไม่หายจากอาการแพ้ท้อง แต่เธอก็ยังกินได้ปกติ และอาหารเช้าวันนี้คือข้าวต้มทะเล ส่วนผลไม้คือองุ่นกับฝรั่ง ของโปรดเช่นกัน แต่เพื่อร่างกายได้สารอาหารให้เพียงพอ ชินภพก็สั่งแม่ครัวกับนุ่มให้ดูแลเรื่องอาหารการกินของเธอให้ครบและหลากหลาย ทว่าไม่มากเกินไปอาหารและเครื่องดื่มบางอย่างไม่ดีต่อสุขภาพและเด็กในท้องก็งด หรือกินให้น้อยเช่นกัน เช่นเครื่องดื่มชงหวาน ชา กาแฟ และขนมหวานต่างๆ กินได้ แต่อย่ากินเยอะวันนี้ก็เหมือนทุกวัน ชินภพตื่นและไปทำงานตั้งแต่เช้าก่อนเธอตื่น แ
บทส่งท้ายเมื่อออกจากห้องสอบ แทนที่จะออกไปกินเลี้ยงฉลองกับเพื่อนๆ แต่อัณชญาก็รีบกลับห้องพัก เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงชินภพจะมาถึงแล้วตลอดเวลาของการเรียนปีสุดท้าย ถึงเขาจะสัญญาว่ามาหาทุกเดือน แต่บางเดือนชินภพก็ปลีกตัวมาไม่ได้ ครั้งสุดท้ายที่เจอกันก็คือสองเดือนก่อน ตอนนี้อัณชญาจึงอยากเจอเขามากที่สุดถึงจะวิดีโอคอลกันเกือบทุกวัน แต่อย่างไรมันก็ไม่เหมือนได้เจอตัวเป็นๆ อยู่ดีพอลิฟต์เปิด ก้าวออกมายังห้องโถง เธอก็สะดุ้ง เพราะเห็นร่างของคนที่กำลังคิดถึงนั่งอยู่บนโซฟาเรียบร้อยแล้วอัณชญายิ้มกว้างแล้วถลาเข้าไปกอด ซึ่งชินภพก็กางแขนรอรับอยู่แล้ว“คิดถึงคุณภพจังเลย” เมื่อหลายเดือนก่อน เขาเพิ่งบอก ไม่ให้เธอเรียกเขาว่า ’นาย’ อีกต่อไป เพราะต่อไปนี้เธอจะเป็นภรรยาของเขาแล้ว“ฉันก็คิดถึงเธอมาก”“ไหนว่าจะมาตอนห้าโมงไงคะ นี่เพิ่งจะสามโมงกว่าๆ เอง”“พอดีงานเสร็จเร็ว ก็เลยเปลี่ยนไฟทล์น่ะ”“ดีจัง คุณภพหิวหรือยัง หนูจะทำอะไรให้กิน ตอนว่างๆ หนูหัดทำอาหารได้ตั้งหลายเมนูแน่ะ” เธออวด เพราะถึงบ้านจะมีแม่ครัวฝีมือดี แต่การได้ทำอาหารเป็นบ้าง ก็น่าจะดี“หิว แต่ไม่ใช่ข้าวนะ”“คุณภพ ตอนนี้เลยเหรอคะ” เธอถามตรงๆ เพราะรู้ว่
ญาติผู้พี่ก็ตั้งแง่ทันทีว่าไม่เหมาะกับเขา แต่ชินภพก็ไม่ได้สนใจ เพราะอยู่มาขนาดนี้แล้ว ไม่มีใครมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเขาได้ แม้แต่ญาติ ก็ไม่มีสิทธิ์ ทางออกเพื่อไม่ให้ญาติผู้พี่มากังวลเรื่องของเขา ก็คือการโยนเรื่องอื่นให้ไปกังวลแทน ซึ่งเรื่องของลูกชายสุดที่รัก...น่าจะดีที่สุดคิดว่าตอนนี้รำไพคงไม่คิดเรื่องของเขาแล้ว แต่คงกลัวว่าลูกชายจะชอบอัณชญามากกว่า เพราะตอนนี้ก็คอยชำเลืองไปยังทั้งสอง ที่นั่งคุยกัน แถมมีหัวเราะเสียงดังกันอีก บางจังหวะยังเอาหัวจุ่มกันเพื่อดูอะไรในโทรศัพท์ของกันและกันคิ้วญาติผู้พี่เลยขมวดเข้าหากันจนจะผูกเป็นโบได้อยู่แล้ว“พี่ว่าเด็กนั่นก็น่ารักดี แต่เหมาะกับแกมากกว่าลูกชายพี่”“ก็ของมันแน่อยู่แล้ว” แล้วชินภพก็หัวเราะเบาๆเมื่องานเลี้ยงเลิกรา เขาก็พาอัณชญากลับไปยังคอนโดฯ ทันที“แม่พี่พีทดูน่ากลัวเหมือนกันนะคะ มองอัณเหมือนเครื่องสำรวจเลย”“ใช่ น่ากลัวมาก” ชินภพเห็นด้วยทันทีกับคำพูดของเธอ“โห ใครเป็นแฟนพี่พีท เจอหน้าคงจะเกร็งจนตัวแข็ง”“ใช่ เธอโชคดีแล้วที่ไม่ต้องเจอแม่ผัวแบบนั้น”“ถ้าพ่อแม่นายอยู่ ก็ดีสิคะ หนูจะได้ไปฝากตัว”“พ่อแม่ฉันก็ไม่ต่างจากแม่เจ้าพีท”“จริงเหรอ
แฟนคลับส่วนใหญ่เข้าใจและเห็นใจ แต่บางกลุ่มก็บอกผิดหวังกับนางเอกที่มีภาพลักษณ์ที่ดีมาตลอดคืนนั้นปาลินโทร. มาหาชินภพ บอกว่าทางครอบครัวตัดขาด และให้เธอไปใช้ชีวิตต่างประเทศ“แล้วปลาตัดสินใจยังไง”“ปลาก็ต้องไปค่ะ ก็ดีเหมือนกัน ต่อไปนี้ปลาถือว่าได้ออกจากครอบครัวแล้ว คิดในแง่ดี ปลาก็ได้ใช้ชีวิตอิสระ ถ้าคิดในแง่ร้าย ปลาก็ไม่เหลือใครในครอบครัวอีกแล้ว”“ถ้าปลาไม่อยากไปเมืองนอก ก็มาอยู่ที่รีสอร์ตสุขวสันต์ก็ได้” เขาเอ่ยชวน เพราะคิดว่าส่วนหนึ่งเพราะตัวเขา ไอ้เสี่ยโตถึงเข้าหาปาลิน“ขอบคุณค่ะ แต่ปลาอยากจะไป อย่างน้อยที่เมืองนอกคงไม่มีใครรู้จักปลา เว้นเสียแต่ว่าบังเอิญเจอคนไทยด้วยกัน”“ถ้าปลาตัดสินใจแบบนั้นแล้ว ก็ขอให้โชคดีนะ”“แต่ปลาคงต้องพาพีไปด้วยค่ะ คุณภพไม่ว่าอะไรนะคะ”“ไม่ว่าครับ ให้เป็นการตัดสินใจของพีเอง”“ขอบคุณค่ะคุณภพ ขอให้มีความสุขกับคนที่คุณภพรักนะคะ”“ขอบคุณครับ ปลาเองก็เหมือนกัน” เขาไม่รู้ความสัมพันธ์ของปาลินกับพีรวัชเป็นไปในรูปแบบไหน แค่เซ็กซ์ หรือมากกว่านั้น เพราะพลเพิ่งมาบอกว่าพีรวัชเคยรู้จักกับปาลินสมัยทั้งสองยังเป็นวัยรุ่นและความสัมพันธ์ของปาลินกับพีรวัชคงเริ่มต้นตั้งแต่ตอนนั้น
สองสัปดาห์ต่อมา...ชินภพไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อมีข่าวใหญ่ในหน้าสื่อเกือบทุกสำนัก ว่าไอ้เสี่ยโต หรือไอ้มิก ถูกยิงเสียชีวิตในป่า ขณะเดินทางลักลอบจากประเทศเพื่อนบ้านเข้ามาในไทยการตายของมันเหมือนถูกตัดตอน แต่เขาคิดว่าเพราะธุรกิจของมันเกี่ยวโยงกับอิทธิพลของคนมีสี ที่ให้ความช่วยเหลือเรื่องเปิดผับและบ่อนมากกว่า เขาจึงไม่ได้สนใจ แถมรู้สึกโล่งใจเสียด้วยว่าศัตรูของเขาได้หายไปจากโลกนี้แล้ว เพราะคนชั่วอย่างมัน อยู่ไปก็ทำแต่เรื่องเลวๆอัณชญาเองพอได้เห็นข่าว ก็สาปแช่งมันให้ลงนรกเช่นกัน สำหรับเขาและอัณชญาถือว่าเรื่องของมันได้จบไปแล้ว แต่จู่ๆ อัญชญาก็โพล่งขึ้นเหมือนนึกขึ้นได้“นาย หนูลืมบอก”“เรื่อง”“ตอนหนูไปทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านอาหารมัน หนูแอบถ่ายคลิปตอนที่มันมีอะไรกับพี่ปลาด้วย แต่หนูไม่ได้ให้ใครดูนะคะ ตอนนั้นหนูแค่บังเอิญเห็น แล้วแอบถ่ายไว้ ตอนแรกคิดว่าจะส่งให้นายจะได้รู้ว่าโดนสวมเขา แต่หนูก็ไม่ได้ส่ง”“มันน่าตีจริงๆ”“ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ส่งให้นาย เพราะตอนหลังหนูคิดได้ว่าไม่ควรยุ่งเรื่องนายอีก”“ไม่ใช่เรื่องนั้น ที่น่าตี เพราะเธอกล้าเกินไป ที่ไปถ่ายตอนนั้น นั่นไอ้เสี่ยโตนะ”“ตอนนั้นหนูยังไม่ร
ว่าที่เจ้าสาว ในตอนบ่ายอัณชญาจัดเสื้อผ้าและข้าวของเรียบร้อย โดยมีนุ่มช่วย จากนั้นสองสาวก็พากันปาร์ตี้หมูกระทะ อัณชญาได้ชวนแตงกวามาด้วย รวมทั้งคนรับใช้ในตึกใหญ่ ซึ่งดูเหมือนทุกคนจะรู้แล้วว่าเธอกับนายนั้นกลับมาคืนดีกัน คนรับใช้ในตึกคิดว่าเธอกับนายมีอะไรกันตั้งแต่เธอไปเรียนกรุงเทพฯ การที่เห็นเธอย้ายเข้าไปอยู่ตึกใหญ่กับนายก็เลยไม่แปลกใจมาก“มิน่านายถึงให้สาวๆ ตึกส้มออกไปจนหมด” แนนพูด“อะไรนะ นายให้ผู้หญิงตึกออกไปอยู่ที่อื่นเหรอ” อัณชญาถามขึ้นอย่างตกใจ เพราะชินภพไม่เห็นบอกเธอเรื่องนี้เลย“ใช่ อาทิตย์ก่อนนี่เอง เลิกจ้างแล้ว”“พี่นุ่มไม่เห็นบอกหนูเลย” อัณชญาหันไปทางนุ่ม“พี่ก็อยากเซอร์ไพรส์เราไงล่ะ”“เซอร์ไพรส์มากค่ะ”“ตอนนี้นายเป็นของอัณคนเดียวแล้วนะ ดูแลนายให้ดี”“ไม่มีคนมาแบ่งวันด้วย ฮ่าๆ” แนนพูดแล้วหัวเราะร่วน คนอื่นๆ ก็เลยแซวอัณชญากันใหญ่ จนอัณชญาเขินหน้าแดง“ไหวไหมอัณ” แตงกวาถามเพื่อนด้วยความห่วงใย แต่มียิ้มขำ“ไหวสิ” อัณชญาตอบหน้าตาเฉย ทำทุกคนแซว“อู้ย อย่าหักโหมมากนะ นายแก่แล้ว” นุ่มแซว“ใครแก่เหรอ”“เฮ้ย พี่พลน่ะ นุ่มตกใจหมดเลย” เจ้าตัวหันไปตวาดคนรัก ที่จู่ๆ ก็โผล่เข้ามาในวง