เช้าวันถัดมา ดอกกุหลาบสีขาวถูกเพิ่มจำนวนเป็นสองดอก ภัทรดลแอบเอามาวางเอาไว้ตอนคนไข้หลับอีกเช่นเคย พวงกุญแจมีอักษรภาษาอังกฤษอ่านว่าพลอยถูกห้อยโผล่พ้นออกมานอกถุงเสื้อกาวน์ด้วยความจงใจ "พี่จะจำสร้อยข้อมือเส้นนี้ได้ไหมนะ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดแอบคิดในใจ อมยิ้มน้อยๆ ให้กับแผนการของตัวเอง หนุ่มนักศึกษาแพทย์เดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยหญิงเพื่อสอบถามอาการตามปกติ แต่ที่รู้สึกหงุดหงิดคือดอกกุหลาบในถังขยะ"คุณพลอยไม่ชอบดอกกุหลาบสีขาวเหรอครับ ทำไมทิ้งในถังขยะล่ะ""ฉันไม่ชอบคนให้ค่ะ ก็เลยโยนทิ้งไป ฉันไม่อยากรับของอะไรจากเขาอีก"หัวใจชายหนุ่มกระตุกวูบนิดๆ "นี่คุณรู้เหรอครับ ว่าใครเป็นคนให้ดอกกุหลาบ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดหน้าหดเหลือแค่สองนิ้ว พลอยลดานิ่วหน้า"ก็ของคุณเพชรไงคะ คนที่ทำร้ายร่างกายของฉัน ผู้ชายคนนั้นชอบตบหัวแล้วลูบหลัง เขาจะให้ของราคาแพงทุกครั้งที่ทำฉันเจ็บ ไม่ใช่ของเขาแล้วจะเป็นของใคร"ภัทรดลสบายใจขึ้นมาทันที "แล้วนี่คุณจะแจ้งความไหมครับ ทางเรายินดีช่วยนะ""ฉันไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีกแล้วค่ะ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า" พลอยลดาทำหน้าเบื่อหน่าย ภัทรดลเดินเข้ามาใกล้เตียงคนไข้ เผื่อเธอจะสังเก
"สวัสดีครับคุณพลอยลดา อาการดีขึ้นมากแล้วนะครับ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้ หมอดีใจด้วยนะครับ..เรื่องนั้น""ขอบคุณมากค่ะคุณหมอชวัตร แล้ววันนี้หมอภัทรไม่มาเหรอคะ""หมอภัทรไม่สบายน่ะครับ นอนพักอยู่ห้องพิเศษด้านล่าง""อ้าว! เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ" สายตาเป็นห่วงหมอภัทรแสดงออกชัดเจน"หมอภัทรถูกแทงอะครับ โชคดีที่ไม่โดนจุดสำคัญแต่ก็โดนไปหลายแผลเหมือนกัน""ถ้าอย่างนั้นพลอยขอไปเยี่ยมหมอภัทรได้ไหมคะ พลอยเป็นห่วงหมอภัทรค่ะ""ได้สิครับคุณพลอยลดา เดี๋ยวผมจะให้คนเปลมาเข็นคุณออกไป รอสักครู่นะครับ"พลอยลดามาเยี่ยมภัทรดลที่ตึกผู้ป่วยชาย เธอเดินเข้าไปใกล้เตียง เห็นใบหน้าหมอหนุ่มซีดเซียว บริเวณบั้นเอวมีผ้าก๊อซปิดแผลเอาไว้ หญิงสาวเข้าไปเขย่าแขนเขาเบาๆ ภัทรดลลืมตาตื่นขึ้นมา"คุณพลอยลดา มาได้ยังไงครับ คุณหายดีแล้วเหรอครับ""ฉันหายดีแล้วค่ะหมอภัทร พรุ่งนี้คุณหมอชวัตรบอกว่าให้ฉันกลับบ้านได้ นี่คุณหมอถูกคนร้ายแทงไปกี่แผลคะ""สี่ห้าแผลครับ แต่ที่หนักๆ น่าจะที่บั้นเอว ตอนนี้ขยับไม่ได้เลย ปวดแผลมากครับ""แล้วคุณหมอจำหน้าคนร้ายได้หรือเปล่าคะ แจ้งความไว้แล้วหรือยัง""อาจารย์หมอแจ้งความให้แล้วครับ แต่คนร้ายมันคลุมหมวกไอ้โ
ตกดึกคืนนั้น พัชระได้ส่งคนมาลอบสังหารนายแพทย์หนุ่มในโรงพยาบาล คนร้ายปลอมตัวเป็นบุรุษพยาบาลแอบย่องเข้ามาในห้องของภัทรดล ดีที่ชายหนุ่มตั้งรับได้ทัน เพราะเขาไม่ได้หลับลึกขนาดที่เสียงลูกบิดดังแกร๊กจะไม่รู้สึก ถ้าเป็นพยาบาลเข้ามาวัดไข้ตอนดึกจะมีเสียงรองเท้าคัทชูดังขณะก้าวเท้าเดิน แต่นี่เงียบกริบ มีเพียงเสียงลูกบิดประตูเท่านั้น แค่นี้หมอภัทรก็รู้ได้ทันทีว่ามันผิดปกติคนร้ายยกมีดกะจะจ้วงแทงจากทางด้านหลัง นายแพทย์หนุ่มกลิ้งหลบได้ทัน หันมาประจันหน้ากับคนร้ายในท่ายืน เขาไม่ลืมกดออดบนหัวเตียงเพื่อเรียกพยาบาล คนร้ายเห็นดังนั้น จึงปามีดสั้นใส่ร่างคุณหมอทันที เขาเบี่ยงตัวหลบมีดไปทางซ้าย คนร้ายจู่โจมกระโดดถีบเข้าตรงยอดอก ภัทรดลหงายหลังฟาดลงกับโต๊ะข้างเตียง เกิดเสียงดังโครมใหญ่"เกิดอะไรขึ้นคะ"พยาบาลเข้ามาเพราะได้ยินเสียงออดดังและเกิดเสียงดังขึ้นในห้องพักผู้ป่วย"ช่วยด้วยครับ ช่วยไปตามรปภ.ให้ขึ้นมาช่วยผมด้วยครับ ผมถูกทำร้าย"ภัทรดลตะโกนขณะที่คนร้ายพยายามใช้มีดอีกเล่มจ้วงแทงเข้าที่หัวไหล่ซ้าย เขาหลบเกือบไม่ทัน คมมีดวืดไปด้านหลังเฉียดใบหูเขาไปนิดเดียว เสียงรปภ.สองคน บุรุษพยาบาลอีกสามสี่คนกรูกันเข้ามา
หลังรับประทานอาหารเสร็จ ภัทรดลก็เอ่ยปากชวนหญิงสาวให้ไปเที่ยวน้ำตกด้วยกัน เป็นน้ำตกธรรมชาติที่ไหลลงจากภูเขาสูง น้ำสะอาดสีขาวเย็นชื่นใจ พวกคนงานในไร่ช่วยกันดูแลรักษาความสะอาดเป็นอย่างดี ไม่ให้มีขยะมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลใดๆ ลงไปในแหล่งน้ำธรรมชาติ เพราะนอกจากจะใช้อาบ ยังใช้ในการอุปโภคได้ด้วย "พี่พลอยเราไปเล่นน้ำตกกันไหมครับ ที่ท้ายไร่มีน้ำตกสวยมากเลยนะ""ไปสิคะ เดี๋ยวรอพี่เปลี่ยนชุดแป๊บนึงนะคะ""ได้ครับ"พลอยลดารีบวิ่งขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ เพราะเธอตั้งใจจะไปเล่นน้ำ หล่อนนุ่งกางเกงขาสั้นสีดำเหนือเข่า คู่กับเสื้อยืดสีขาว และไม่ลืมที่จะหยิบเอาผ้าขนหนูไปด้วย ทั้งคู่เดินตรงไปทางท้ายไร่ มีข้าวโพดที่คนงานในสวนปลูกเอาไว้เพื่อเลี้ยงสัตว์ ต้นข้าวโพดโตสูงไล่เลี่ยกัน เรียงเป็นแถวตลอดสองข้างทาง"บรรยากาศร่มรื่นดีจัง" เธอเกาะแขนล่ำๆ ของหมอภัทรเดินลัดเลาะไปตามทางที่มีต้นไม้ใบหญ้าขี้นตามธรรมชาติค่อนข้างรก ตอนนี้ทั้งคู่เดินออกมาไกลจากตัวบ้านประมาณหนึ่งกิโลเมตรน่าจะได้ หญิงสาวรู้สึกเหนื่อย เพราะเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกายก็เลยเหนื่อยง่าย "อีกไกลมั้ยภัทร กว่าจะถึงน้ำตกอะ พี่เหนื่อยแล้วนะ""ใกล้ถึงแล้วครั
หลังกลับจากเล่นน้ำตก ภัทรดลก็ลงมือทำอาหาร เป็นข้าวผัดอเมริกันสองจานง่ายๆ พลอยลดาอยากช่วยแต่ชายหนุ่มปฏิเสธ เพราะอยากโชว์สกิลในการทำอาหารให้หญิงอันเป็นที่รักทานด้วยตัวเอง"มันกินได้แน่นะภัทร"หญิงสาวหัวเราะคิกคักขณะเดินเข้ามาในครัว เห็นชายหนุ่มกำลังตั้งใจ หั่นผักอย่างเอาเป็นเอาตาย"กินได้สิครับ พี่พลอยรอทานฝีมือเชฟภัทรเลยครับ รับรองอร่อยจนต้องร้องขออีกจาน""โอ้โห..ขนาดนั้นเลยเหรอคะ"พลอยลดาหัวเราะลั่นกับความขี้โม้ของภัทรดลเขาอมยิ้ม วางมีดแล้วรีบประชิดตัวเธอ"เอ่อ..คืนนี้ขอนอนด้วยได้มั้ย เมื่อคืนนอนโซฟามันเมื่อย ปวดหลังไปหมดเลย"เขาเชยคางหญิงสาวให้รับจุมพิตจากเขา "เราเป็นแฟนกันแล้วนะ อย่าลืมสิครับคนสวย คืนนี้ขอนอนด้วยคนนะ"พลอยลดาพยักหน้ารับด้วยความเขินอาย "ก็ได้จ้ะภัทร"เมื่อหญิงสาวตอบอย่างนั้น หมอภัทรเลยแสดงความดีใจ ช้อนอุ้มเธอไว้ในท่าเจ้าสาว แกว่งไปแกว่งมาสามสี่ครั้ง"ผมดีใจจังเลยครับพี่พลอย..ขอบคุณมากนะครับ""วางพี่ลงเถอะภัทร พี่เวียนหัวแล้วนะ จะดีใจอะไรขนาดนั้น""ผมดีใจมากครับที่ได้นอนกับพี่พลอย""ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะนะ"หญิงสาวหยิกหมับเข้าที่แขนล่ำๆ ของภัทรดล ชายหนุ่มอมยิ้ม"ก็ม
"วันนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันนะครับพี่พลอย ..ผมร้อนใจ กลัวพี่พลอยจะเปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับผม"ภัทรดลเชยคางมนให้หันมาสนใจเขา เมื่อหญิงสาวเอาแต่จ้องหน้าจอทีวี"ผมหล่อกว่าดอกไฮเดรนเยียนั้นตั้งเยอะ! สนใจผมหน่อยสิครับ"ภัทรดลทำหน้างอง้ำราวกับเด็กน้อย"ขี้น้อยใจจังเลยนะ หัวก็ไม่ล้านสักหน่อย"พลอยลดารีบหันไปสนใจหน้าจอทีวี ที่มีดอกไฮเดรนเยียสีขาว "พี่ชอบดอกไฮเดรนเยียสีขาว" หญิงสาวพูดเปรยขึ้นมา"แล้วเรื่องจดทะเบียนของเราล่ะ..พี่จะว่ายังไง อย่าเอาแต่สนใจเรื่องอื่นสิครับ"ภัทรดลไม่สบอารมณ์นัก ที่หญิงสาวไม่ให้ความสนใจ รู้สึกน้อยใจจนต้องลุกออกไปจากโซฟา ภัทรดลเดินออกมาที่ริมหน้าต่าง เขาถอนหายใจหนักๆ พลอยลดาเป็นผู้หญิงที่เขารักมาก เขาไม่อยากสูญเสียเธอไป จนคิดจะมัดใจเธอไว้ด้วยการจดทะเบียน"แล้วเราจะไปจดทะเบียนกันที่ไหน พี่ต้องเตรียมอะไรบ้างเหรอภัทร"ภัทรดลหน้าบาน เมื่อได้ยินหล่อนพูดอย่างนั้น " พี่ไม่ต้องเตรียมอะไรเลยครับ แค่บัตรประชาชนกับสำเนาทะเบียนบ้านก็พอ""อ๋อค่ะ..งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะภัทร""ไม่เอาอะ ผมจะอาบพร้อมพี่""นี่ภัทร!..เกเรใหญ่แล้วนะ""นะครับพี่พลอย ช่วยถูหลังให้ผมหน่อย นะครับพี่พลอยคนสวยน
"คุณเพชรหยุดสักทีเถอะค่ะ พลอยเจ็บไปหมดแล้ว พลอยไม่ไหวแล้ว" เธอพยายามขอร้อง อ้อนวอนคนที่เคลื่อนไหวอยู่บนร่างกายของเธออย่างหนัก โดยไม่มีทีท่าจะหยุดพักหรือผ่อนแรงลง"ไม่ไหวก็ต้องไหว มีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้อง" เขาไม่สนใจว่าหล่อนจะรู้สึกแบบไหน ตราบใดที่เขายังไม่หนำใจ เธอไม่มีสิทธิ์โวยวายอะไรทั้งนั้น"โอ๊ย!! คุณเพชร..พลอยขอร้อง พลอยเจ็บเหลือเกินค่ะ""เธอไม่มีสิทธิ์มาขอร้องฉัน ทำหน้าที่ของเธอไป จนกว่าฉันจะพอใจ..พลอยลดา"เขากระหน่ำกระแทกสะโพกลงมาไม่หยุดหย่อน ฝ่ามือร้อนก็ขยำเต้าอวบจนแดงช้ำเป็นปื้นไปหมด หนึ่งชั่วโมงกับการร่วมรักแบบมาราธอน จนคนใต้ร่างแทบทนไม่ไหว เกือบจะหมดสติไปหลายรอบ เสียงครวญคราง กรีดร้อง ขอร้อง อ้อนวอน ไม่เป็นผล กับคนใจร้ายคนนี้ ทั้งที่เธอมีน้ำตา และร้องไห้ออกมาอย่างหนักเพราะความเจ็บปวดจากการร่วมรักกับเขา เขาไม่เคยทำเธอเบาๆ ไม่เคยนุ่มนวลกับเธอเลยสักครั้ง เนินหน้าอกที่บวมช้ำเกิดจากการดูดและขยำที่รุนแรง รอบๆ คอก็เป็นปื้นแดงเกิดจากการรัดและขบกัด เนินเนื้อโหนกนูนที่ร้อนผ่าวแทบจะไม่อยากเอื้อมมือไปสัมผัส เกิดจากการถูกกระแทกกระทั้นแบบรุนแรง เธอเจ็บคล้ายอวัยวะเพศฉีกขาด มีเลือดไหลออกมาม
เธอขยำกระดาษที่พัชระส่งมาให้ เขวี้ยงมันลงไปในถังขยะ เธอแทบไม่ได้มองมันด้วยซ้ำ ถึงแม้นามบัตรของพัชระจะดูหรูหราแค่ไหน เธอก็ไม่สนใจ เพราะเธอไม่มีวันจะติดต่อเขาไปอีกเด็ดขาด เธอจะไม่มีวันขายตัวอีกเด็ดขาด แค่นี้ก็รู้สึกอับอายเหลือจะทน "รอบนี้มีเด็กฝึกงานกี่คน" "ห้าคนค่ะท่านประธาน" "เรียกให้มาพบผมด้วยนะ จะขอทำความรู้จักสักหน่อย ถ้าคนไหนความประพฤติไม่เรียบร้อย ผมจะไม่ให้ผ่าน" "ค่ะท่านประธาน" เย็นฤดีเลขานุการเดินออกจากห้องท่านประธานทันที นั่งลงที่เก้าอี้พร้อมกดโทรศัพท์ติดต่อไปยังหัวหน้าแต่ละแผนกที่รับนักศึกษาเข้ามาฝึกงาน สิบห้านาทีหลังจากนั้น นักศึกษาห้าคนก็เดินเรียงแถวหน้ากระดานเข้ามาหาเธอ "เดี๋ยวพวกเธอเข้าไปในห้องท่านประธานนะ ท่านอยากทำความรู้จักกับพวกเธอสักหน่อย เออนี่แต่งกายให้เรียบร้อยด้วยนะ ก่อนจะเข้าไปพบท่านเข้าใจมั้ย" "เข้าใจค่ะ" นักศึกษาห้าคนตอบพร้อมๆ กัน หนึ่งในนั้นเป็นเพศที่สาม คือเพศสภาพเป็นผู้ชายแต่หัวใจเป็นหญิง คนภายนอกอาจดูไม่ออก เพราะเจ้าหล่อนแอ๊ปแมนเต็มที่ มีแต่เพื่อนสนิทสี่คนนี้เท่านั้นที่รู้ "เอาล่ะ..ในเมื่อเข้าใจแล้วก็เข้าไปได้" ฤทธิชัยเป็นฝ่ายเดินไปเคาะประตูห้องท
"วันนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันนะครับพี่พลอย ..ผมร้อนใจ กลัวพี่พลอยจะเปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับผม"ภัทรดลเชยคางมนให้หันมาสนใจเขา เมื่อหญิงสาวเอาแต่จ้องหน้าจอทีวี"ผมหล่อกว่าดอกไฮเดรนเยียนั้นตั้งเยอะ! สนใจผมหน่อยสิครับ"ภัทรดลทำหน้างอง้ำราวกับเด็กน้อย"ขี้น้อยใจจังเลยนะ หัวก็ไม่ล้านสักหน่อย"พลอยลดารีบหันไปสนใจหน้าจอทีวี ที่มีดอกไฮเดรนเยียสีขาว "พี่ชอบดอกไฮเดรนเยียสีขาว" หญิงสาวพูดเปรยขึ้นมา"แล้วเรื่องจดทะเบียนของเราล่ะ..พี่จะว่ายังไง อย่าเอาแต่สนใจเรื่องอื่นสิครับ"ภัทรดลไม่สบอารมณ์นัก ที่หญิงสาวไม่ให้ความสนใจ รู้สึกน้อยใจจนต้องลุกออกไปจากโซฟา ภัทรดลเดินออกมาที่ริมหน้าต่าง เขาถอนหายใจหนักๆ พลอยลดาเป็นผู้หญิงที่เขารักมาก เขาไม่อยากสูญเสียเธอไป จนคิดจะมัดใจเธอไว้ด้วยการจดทะเบียน"แล้วเราจะไปจดทะเบียนกันที่ไหน พี่ต้องเตรียมอะไรบ้างเหรอภัทร"ภัทรดลหน้าบาน เมื่อได้ยินหล่อนพูดอย่างนั้น " พี่ไม่ต้องเตรียมอะไรเลยครับ แค่บัตรประชาชนกับสำเนาทะเบียนบ้านก็พอ""อ๋อค่ะ..งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะภัทร""ไม่เอาอะ ผมจะอาบพร้อมพี่""นี่ภัทร!..เกเรใหญ่แล้วนะ""นะครับพี่พลอย ช่วยถูหลังให้ผมหน่อย นะครับพี่พลอยคนสวยน
หลังกลับจากเล่นน้ำตก ภัทรดลก็ลงมือทำอาหาร เป็นข้าวผัดอเมริกันสองจานง่ายๆ พลอยลดาอยากช่วยแต่ชายหนุ่มปฏิเสธ เพราะอยากโชว์สกิลในการทำอาหารให้หญิงอันเป็นที่รักทานด้วยตัวเอง"มันกินได้แน่นะภัทร"หญิงสาวหัวเราะคิกคักขณะเดินเข้ามาในครัว เห็นชายหนุ่มกำลังตั้งใจ หั่นผักอย่างเอาเป็นเอาตาย"กินได้สิครับ พี่พลอยรอทานฝีมือเชฟภัทรเลยครับ รับรองอร่อยจนต้องร้องขออีกจาน""โอ้โห..ขนาดนั้นเลยเหรอคะ"พลอยลดาหัวเราะลั่นกับความขี้โม้ของภัทรดลเขาอมยิ้ม วางมีดแล้วรีบประชิดตัวเธอ"เอ่อ..คืนนี้ขอนอนด้วยได้มั้ย เมื่อคืนนอนโซฟามันเมื่อย ปวดหลังไปหมดเลย"เขาเชยคางหญิงสาวให้รับจุมพิตจากเขา "เราเป็นแฟนกันแล้วนะ อย่าลืมสิครับคนสวย คืนนี้ขอนอนด้วยคนนะ"พลอยลดาพยักหน้ารับด้วยความเขินอาย "ก็ได้จ้ะภัทร"เมื่อหญิงสาวตอบอย่างนั้น หมอภัทรเลยแสดงความดีใจ ช้อนอุ้มเธอไว้ในท่าเจ้าสาว แกว่งไปแกว่งมาสามสี่ครั้ง"ผมดีใจจังเลยครับพี่พลอย..ขอบคุณมากนะครับ""วางพี่ลงเถอะภัทร พี่เวียนหัวแล้วนะ จะดีใจอะไรขนาดนั้น""ผมดีใจมากครับที่ได้นอนกับพี่พลอย""ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะนะ"หญิงสาวหยิกหมับเข้าที่แขนล่ำๆ ของภัทรดล ชายหนุ่มอมยิ้ม"ก็ม
หลังรับประทานอาหารเสร็จ ภัทรดลก็เอ่ยปากชวนหญิงสาวให้ไปเที่ยวน้ำตกด้วยกัน เป็นน้ำตกธรรมชาติที่ไหลลงจากภูเขาสูง น้ำสะอาดสีขาวเย็นชื่นใจ พวกคนงานในไร่ช่วยกันดูแลรักษาความสะอาดเป็นอย่างดี ไม่ให้มีขยะมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลใดๆ ลงไปในแหล่งน้ำธรรมชาติ เพราะนอกจากจะใช้อาบ ยังใช้ในการอุปโภคได้ด้วย "พี่พลอยเราไปเล่นน้ำตกกันไหมครับ ที่ท้ายไร่มีน้ำตกสวยมากเลยนะ""ไปสิคะ เดี๋ยวรอพี่เปลี่ยนชุดแป๊บนึงนะคะ""ได้ครับ"พลอยลดารีบวิ่งขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ เพราะเธอตั้งใจจะไปเล่นน้ำ หล่อนนุ่งกางเกงขาสั้นสีดำเหนือเข่า คู่กับเสื้อยืดสีขาว และไม่ลืมที่จะหยิบเอาผ้าขนหนูไปด้วย ทั้งคู่เดินตรงไปทางท้ายไร่ มีข้าวโพดที่คนงานในสวนปลูกเอาไว้เพื่อเลี้ยงสัตว์ ต้นข้าวโพดโตสูงไล่เลี่ยกัน เรียงเป็นแถวตลอดสองข้างทาง"บรรยากาศร่มรื่นดีจัง" เธอเกาะแขนล่ำๆ ของหมอภัทรเดินลัดเลาะไปตามทางที่มีต้นไม้ใบหญ้าขี้นตามธรรมชาติค่อนข้างรก ตอนนี้ทั้งคู่เดินออกมาไกลจากตัวบ้านประมาณหนึ่งกิโลเมตรน่าจะได้ หญิงสาวรู้สึกเหนื่อย เพราะเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกายก็เลยเหนื่อยง่าย "อีกไกลมั้ยภัทร กว่าจะถึงน้ำตกอะ พี่เหนื่อยแล้วนะ""ใกล้ถึงแล้วครั
ตกดึกคืนนั้น พัชระได้ส่งคนมาลอบสังหารนายแพทย์หนุ่มในโรงพยาบาล คนร้ายปลอมตัวเป็นบุรุษพยาบาลแอบย่องเข้ามาในห้องของภัทรดล ดีที่ชายหนุ่มตั้งรับได้ทัน เพราะเขาไม่ได้หลับลึกขนาดที่เสียงลูกบิดดังแกร๊กจะไม่รู้สึก ถ้าเป็นพยาบาลเข้ามาวัดไข้ตอนดึกจะมีเสียงรองเท้าคัทชูดังขณะก้าวเท้าเดิน แต่นี่เงียบกริบ มีเพียงเสียงลูกบิดประตูเท่านั้น แค่นี้หมอภัทรก็รู้ได้ทันทีว่ามันผิดปกติคนร้ายยกมีดกะจะจ้วงแทงจากทางด้านหลัง นายแพทย์หนุ่มกลิ้งหลบได้ทัน หันมาประจันหน้ากับคนร้ายในท่ายืน เขาไม่ลืมกดออดบนหัวเตียงเพื่อเรียกพยาบาล คนร้ายเห็นดังนั้น จึงปามีดสั้นใส่ร่างคุณหมอทันที เขาเบี่ยงตัวหลบมีดไปทางซ้าย คนร้ายจู่โจมกระโดดถีบเข้าตรงยอดอก ภัทรดลหงายหลังฟาดลงกับโต๊ะข้างเตียง เกิดเสียงดังโครมใหญ่"เกิดอะไรขึ้นคะ"พยาบาลเข้ามาเพราะได้ยินเสียงออดดังและเกิดเสียงดังขึ้นในห้องพักผู้ป่วย"ช่วยด้วยครับ ช่วยไปตามรปภ.ให้ขึ้นมาช่วยผมด้วยครับ ผมถูกทำร้าย"ภัทรดลตะโกนขณะที่คนร้ายพยายามใช้มีดอีกเล่มจ้วงแทงเข้าที่หัวไหล่ซ้าย เขาหลบเกือบไม่ทัน คมมีดวืดไปด้านหลังเฉียดใบหูเขาไปนิดเดียว เสียงรปภ.สองคน บุรุษพยาบาลอีกสามสี่คนกรูกันเข้ามา
"สวัสดีครับคุณพลอยลดา อาการดีขึ้นมากแล้วนะครับ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้ หมอดีใจด้วยนะครับ..เรื่องนั้น""ขอบคุณมากค่ะคุณหมอชวัตร แล้ววันนี้หมอภัทรไม่มาเหรอคะ""หมอภัทรไม่สบายน่ะครับ นอนพักอยู่ห้องพิเศษด้านล่าง""อ้าว! เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ" สายตาเป็นห่วงหมอภัทรแสดงออกชัดเจน"หมอภัทรถูกแทงอะครับ โชคดีที่ไม่โดนจุดสำคัญแต่ก็โดนไปหลายแผลเหมือนกัน""ถ้าอย่างนั้นพลอยขอไปเยี่ยมหมอภัทรได้ไหมคะ พลอยเป็นห่วงหมอภัทรค่ะ""ได้สิครับคุณพลอยลดา เดี๋ยวผมจะให้คนเปลมาเข็นคุณออกไป รอสักครู่นะครับ"พลอยลดามาเยี่ยมภัทรดลที่ตึกผู้ป่วยชาย เธอเดินเข้าไปใกล้เตียง เห็นใบหน้าหมอหนุ่มซีดเซียว บริเวณบั้นเอวมีผ้าก๊อซปิดแผลเอาไว้ หญิงสาวเข้าไปเขย่าแขนเขาเบาๆ ภัทรดลลืมตาตื่นขึ้นมา"คุณพลอยลดา มาได้ยังไงครับ คุณหายดีแล้วเหรอครับ""ฉันหายดีแล้วค่ะหมอภัทร พรุ่งนี้คุณหมอชวัตรบอกว่าให้ฉันกลับบ้านได้ นี่คุณหมอถูกคนร้ายแทงไปกี่แผลคะ""สี่ห้าแผลครับ แต่ที่หนักๆ น่าจะที่บั้นเอว ตอนนี้ขยับไม่ได้เลย ปวดแผลมากครับ""แล้วคุณหมอจำหน้าคนร้ายได้หรือเปล่าคะ แจ้งความไว้แล้วหรือยัง""อาจารย์หมอแจ้งความให้แล้วครับ แต่คนร้ายมันคลุมหมวกไอ้โ
เช้าวันถัดมา ดอกกุหลาบสีขาวถูกเพิ่มจำนวนเป็นสองดอก ภัทรดลแอบเอามาวางเอาไว้ตอนคนไข้หลับอีกเช่นเคย พวงกุญแจมีอักษรภาษาอังกฤษอ่านว่าพลอยถูกห้อยโผล่พ้นออกมานอกถุงเสื้อกาวน์ด้วยความจงใจ "พี่จะจำสร้อยข้อมือเส้นนี้ได้ไหมนะ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดแอบคิดในใจ อมยิ้มน้อยๆ ให้กับแผนการของตัวเอง หนุ่มนักศึกษาแพทย์เดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยหญิงเพื่อสอบถามอาการตามปกติ แต่ที่รู้สึกหงุดหงิดคือดอกกุหลาบในถังขยะ"คุณพลอยไม่ชอบดอกกุหลาบสีขาวเหรอครับ ทำไมทิ้งในถังขยะล่ะ""ฉันไม่ชอบคนให้ค่ะ ก็เลยโยนทิ้งไป ฉันไม่อยากรับของอะไรจากเขาอีก"หัวใจชายหนุ่มกระตุกวูบนิดๆ "นี่คุณรู้เหรอครับ ว่าใครเป็นคนให้ดอกกุหลาบ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดหน้าหดเหลือแค่สองนิ้ว พลอยลดานิ่วหน้า"ก็ของคุณเพชรไงคะ คนที่ทำร้ายร่างกายของฉัน ผู้ชายคนนั้นชอบตบหัวแล้วลูบหลัง เขาจะให้ของราคาแพงทุกครั้งที่ทำฉันเจ็บ ไม่ใช่ของเขาแล้วจะเป็นของใคร"ภัทรดลสบายใจขึ้นมาทันที "แล้วนี่คุณจะแจ้งความไหมครับ ทางเรายินดีช่วยนะ""ฉันไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีกแล้วค่ะ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า" พลอยลดาทำหน้าเบื่อหน่าย ภัทรดลเดินเข้ามาใกล้เตียงคนไข้ เผื่อเธอจะสังเก
"อาจารย์หมอครับ เคสของคุณพลอยลดา คนไข้ถูกทำร้ายร่างกายจากสามีเหรอครับ"นักศึกษาแพทย์หนุ่มเดินตามมาถามกับอาจารย์หมอเพื่อไขข้อข้องใจทันที ที่อยู่กันในห้องพักเพียงลำพัง เพราะมันคือจรรยาบรรณของแพทย์ที่ต้องเก็บประวัติของคนไข้ไว้เป็นความลับ ไม่ให้รั่วไหลเด็ดขาด แต่หากเป็นแพทย์ด้วยกันก็สามารถพูดคุยปรึกษากันได้เพื่อช่วยกันแก้ไขปัญหาให้คนไข้ได้มากที่สุด"คุณพลอยลดาเธอยังโสดนะครับนักศึกษา คนที่ทำร้ายเธอไม่ใช่สามีของเธอ""แล้วเธอจะแจ้งความไหมครับ""ผมก็พยายามพูดให้เธอแจ้งความนะ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอถูกทำร้าย อวัยวะภายในช่องคลอดของเธอฉีกขาดหลายครั้ง มีเลือดออกจากช่องคลอดทุกครั้งที่มาโรงพยาบาล ทางรูทวารหนักก็มีร่องรอยฉีกขาดมีเลือดไหลออกจากรูทวาร แต่มันไม่ร้ายแรงมากเท่ากับครั้งนี้ ครั้งนี้เธอถูกข่มขืนเลยนะศีรษะโดนจับกระแทกอย่างหนักเย็บไปหลายเข็ม ใบหน้าฟกช้ำมีรอยฝ่ามือเป็นปื้น ผมสงสารเธอเหลือเกิน""อาจารย์ช่วยพูดให้เธอแจ้งความเถอะครับ เจ็บหนักขนาดนี้""ผมจะพยายาม แต่เธอจะแจ้งความหรือไม่ มันต้องแล้วแต่เธอ""ผมขอดูแลเคสนี้ได้ไหมครับ ผมจะพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อพูดให้เธอแจ้งความอีกแรง""ได้สิ..ท
พัชระโทรนัดสาวไซด์ไลน์มาบำเรอกามให้เขาในคอนโดเกือบทุกวัน ที่เขาไม่ได้ร่วมรักกับพลอยลดา เพราะหมอวินิจฉัยว่าให้พัก แต่คนมีความต้องการทางเพศสูงอย่างพัชระ จะให้พักนานๆ ได้อย่างไร เขาเลยเรียกสาวสวยไซด์ไลน์มาใช้บริการแทนผู้หญิงพวกนี้ภายนอกก็สวยดีอยู่หรอกนะ แต่ระบบสืบพันธุ์หลวมโครก ไม่กระชับจนทำให้เขาอึดอัดอย่างของพลอยลดา ที่มีเขาใช้งานเพียงคนเดียว ผู้หญิงพวกนี้เหลวไปทั้งตัว ไม่ได้ดูถูกแต่มันไม่สะใจ ไม่ว่าจะเอาท่าไหน พลิกคว่ำพลิกหงายก็สนองตอบได้ทุกท่วงท่า บางครั้งใส่จริตมารยาจนน่าขัน เขากระชากร่างบางเข้ามากระแทกสองสามครั้งก่อนจะหยุดชะงัก "เย่อไม่มันเลยว่ะ"พัชระสบถลั่น ถอดความเป็นชายของเขาออกกลางคัน ยื่นเงินให้หญิงสาว 5,000 แล้วไล่ให้กลับไปหญิงสาวรับเงินสดเอาไว้แต่ไม่ยอมกลับออกไป "ทำไมเหรอคะคุณเพชร เชอร์รี่ทำอะไรไม่ถูกใจคุณเพชร เชอร์รี่ต้องขอโทษด้วยนะคะ อย่าไล่เชอร์รี่ให้กลับตอนนี้เลยนะคะ นี่มันก็ดึกมากแล้ว แท็กซี่ก็ไม่มีแล้วด้วย"สาวไซด์ไลน์คนสวยพยายามใช้จริตมารยาออดอ้อนพัชระ แต่ผู้ชายมากประสบการณ์อย่างพัชระไม่ใช่ไก่อ่อน มีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไร"ต้องการเพิ่มอีกเท่า
ยิ่งนานวันความวิตถารของพัชระยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ภายใต้รูปร่างหน้าตาอันหล่อเหลาราวเทพบุตร กลับซุกซ่อนซาตานปีศาจร้ายเอาไว้ในคราบเจ้าชาย พลอยลดาน้ำตาไหล ทำไมชีวิตเธอถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ หนึ่งปีกับความทรมานอย่างแสนสาหัสทั้งทางร่างกายและจิตใจ เธอไม่เคยรักพัชระ และเขาคนนั้นก็คงไม่ได้รักเธอเช่นกัน เขาเห็นเธอเป็นเพียงเครื่องบำเรอกาม สนองความต้องการของเขาเท่านั้นพลอยลดาต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลถึงสองครั้งติดกัน เพราะอุ้งเชิงกรานอักเสบ ผนังมดลูกก็มีการฉีกขาด ทำให้เธอมีอาการแสบขัดในร่องรัก ปวดท้องน้อย และมีเลือดไหลออกทางช่องคลอดเป็นจำนวนมาก จากการมีเพศสัมพันธ์แบบรุนแรงกับพัชระ สร้างความทรมานให้กับร่างกายของเธอ สภาวะจิตใจของเธอก็ย่ำแย่ไม่แพ้กัน ร่างกายมีร่องรอยบอบช้ำ แต่หากจิตใจกลับบอบช้ำหนักกว่า หากเธอเลือกได้คงไม่ทนอยู่ให้พัชระกระทำกับเธอเยี่ยงนี้ แต่นี่มันไม่มีทางเลือกชายหนุ่มกลับจากดูงานที่สิงคโปร์ ก็โทรหาพลอยลดา"คืนนี้มาหาฉันที่คอนโดด้วยนะ"บอกเสร็จพัชระก็กดวางสาย เหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางหัวใจของพลอยลดา เรียกเธอไปรองรับอารมณ์อีกแล้วสินะ คนบ้าตัณหา เงินเดือน 25,000 พัชระใช้เธอ