Novels by Suwachee

"อมให้ฉัน แล้วเลียตรงหัวมัน" เขาออกคำสั่งกับพลอยลดา ที่ตอนนี้นอนเบิกตากว้างอยู่บนที่นอนหนาขนาดคิงไซส์ ดวงตากลมโตจ้องมองไปยังลำแท่งขนาดใหญ่ของพัชระ เขาส่งลำแท่งร้อนขึงขังที่เต็มไปด้วยสารคัดหลั่งเปรอะเปื้อนตรงหัวหยักสีชมพูสด เส้นเอ็นปูดโปนโดยรอบเข้าปากพลอยลดา เขายัดมันเข้าหาปากเล็กจนสุดลำ กดศีรษะเธอลง จนปลายจมูกโด่งชนเข้ากับหัวหน่าวแล้วดึงศีรษะเธอออกแรงๆ แล้วกดซ้ำลงไปหลายๆ ครั้ง จนเกิดเสียงดังอ่อก อ่อก พัชระพอใจ แสดงว่าลำแท่งร้ายเข้าลึกจนถึงคอ หญิงสาวทรมานจนน้ำมูกน้ำตาไหล ใช้มือทั้งสองข้างจับข้อมือของชายหนุ่มเอาไว้เพื่อไม่ให้เขากดศีรษะเธอลงไปหาลำแท่งร้ายนั้นอีกครั้ง เพราะเธอทรมาน"เลียให้ฉัน" ชายหนุ่มออกคำสั่ง ให้คนที่โดนเขาคร่อมอยู่บนร่างปรนเปรอให้เขาต่อ แต่อีกฝ่ายไม่ยอมทำตาม ใบหน้าของพัชระเกรี้ยวกราดขึ้นทันตา"แลบลิ้นออกมา แล้วเลียให้ฉัน"เขาสั่งเสียงดัง จนคนฟังถึงกับสะดุ้งสุดตัว เธอเม้มริมฝีปากแน่น พยายามแกะมือที่ดึงทึ้งเส้นผมของเธอ"นี่เธอคิดจะลองดีกับฉันเหรอพลอยลดา อ้าปากแล้วแลบลิ้นออกมาเลียให้ฉัน" เขาสั่งน้ำเสียงขึงขัง ดวงตาดุกร้าว พัชระใช้มือบีบปากหญิงสาวจนห่อเป็นรูปตัวโอ "หน้าท

พลอยลดาโทรไปปรึกษาเพื่อนๆ ที่ฝึกงานด้วยกัน ว่าใครพอจะมีเงินให้เธอหยิบยืมได้บ้าง แต่ทุกคนก็ไม่มีใครสามารถช่วยเหลือเธอได้ ด้วยต้องเก็บเงินเอาไว้ใช้จ่ายในการศึกษา ทุกวันนี้ยังต้องรอเงินที่ครอบครัวส่งมาให้ใช้เป็นรายอาทิตย์อยู่เลย พลอยลดากลุ้มใจอย่างถึงที่สุด ยิ่งได้ดูคลิปวิดีโอที่พี่ชายถูกทำร้าย ยิ่งหงุดหงิดใจ ที่เธอไม่สามารถช่วยอะไรพี่ชายของเธอได้เลย จะไปแจ้งความ มารดาก็ห้ามเอาไว้ จะปล่อยให้แม่ขายบ้าน ขายที่ดินก็ไม่ได้ ยิ่งคิดยิ่งกลุ้มใจเหลือคณา เธอหลับตาลง ข่มตาให้หลับอย่างยากลำบาก ในหัวคิดแต่เรื่องจะหาเงินมาจากไหน เงินตั้งมากมายขนาดนั้น เธอไม่คิดว่าจะสิ้นไร้หนทางจนต้องขายตัวแลกเงินอีกครั้งหรอกนะ พัชระเดินทางมายังบริษัทตั้งแต่เช้า แต่ไม่ยักจะเห็นสาวเจ้ามาทำงาน เขามุ่งหน้าตรงไปยังแผนกการตลาดก่อนจะขึ้นไปบนห้องของเขาเสียอีก เมื่อไม่เห็นพลอยลดา อารมณ์ก็เริ่มชักจะหงุดหงิด เขาเดินกระฟัดกระเฟียดขึ้นไปบนห้อง ด้วยหน้าตาบอกบุญไม่รับ "เย็นฤดี..วันนี้นักศึกษามาฝึกงานกันครบหรือเปล่าครับ" "สักครู่นะคะ ดิฉันจะรีบเช็กให้ค่ะท่านประธาน" เย็นฤดีเลขานุการรีบต่อสายไปยังหัวหน้าแต่ละแผนกทันที พัชระหน้านิ

พลอยลดาโทรไปปรึกษาเพื่อนๆ ที่ฝึกงานด้วยกัน ว่าใครพอจะมีเงินให้เธอหยิบยืมได้บ้าง แต่ทุกคนก็ไม่มีใครสามารถช่วยเหลือเธอได้ ด้วยต้องเก็บเงินเอาไว้ใช้จ่ายในการศึกษา ทุกวันนี้ยังต้องรอเงินที่ครอบครัวส่งมาให้ใช้เป็นรายอาทิตย์อยู่เลย พลอยลดากลุ้มใจอย่างถึงที่สุด ยิ่งได้ดูคลิปวิดีโอที่พี่ชายถูกทำร้าย ยิ่งหงุดหงิดใจ ที่เธอไม่สามารถช่วยอะไรพี่ชายของเธอได้เลย จะไปแจ้งความ มารดาก็ห้ามเอาไว้ จะปล่อยให้แม่ขายบ้าน ขายที่ดินก็ไม่ได้ ยิ่งคิดยิ่งกลุ้มใจเหลือคณาเธอหลับตาลง ข่มตาให้หลับอย่างยากลำบาก ในหัวคิดแต่เรื่องจะหาเงินมาจากไหน เงินตั้งมากมายขนาดนั้น เธอไม่คิดว่าจะสิ้นไร้หนทางจนต้องขายตัวแลกเงินอีกครั้งหรอกนะพัชระเดินทางมายังบริษัทตั้งแต่เช้า แต่ไม่ยักจะเห็นสาวเจ้ามาทำงาน เขามุ่งหน้าตรงไปยังแผนกการตลาดก่อนจะขึ้นไปบนห้องของเขาเสียอีก เมื่อไม่เห็นพลอยลดา อารมณ์ก็เริ่มชักจะหงุดหงิด เขาเดินกระฟัดกระเฟียดขึ้นไปบนห้อง ด้วยหน้าตาบอกบุญไม่รับ"เย็นฤดี..วันนี้นักศึกษามาฝึกงานกันครบหรือเปล่าครับ""สักครู่นะคะ ดิฉันจะรีบเช็กให้ค่ะท่านประธาน"เย็นฤดีเลขานุการรีบต่อสายไปยังหัวหน้าแต่ละแผนกทันที พัชระหน้านิ่งยืน

เภาถูกขังในห้องดำ อดข้าว อดน้ำ มาสามวันแล้ว ตอนนี้เขาไม่มีเรี่ยวแรงสักนิด แม้แต่จะกระดิกนิ้วก็ยังกระดิกไม่ไหว"หิวน้ำ!" เขาตะโกนออกไปสุดเสียง เท่าที่เรี่ยวแรงยังพอมีเหลือ ลำคอแห้งผาก ริมฝีปากขาวซีด เขากำลังจะตายเพราะร่างกายขาดน้ำมาเป็นเวลานาน "หิวน้ำ!" เขาตะโกนอีกครั้ง บอดี้การ์ดที่เฝ้าหน้าประตูห้องขังจึงโยนน้ำเข้ามาให้ แล้วปิดประตูขังเขาเอาไว้อย่างนั้นพงศ์ประพัฒน์สั่งบอดี้การ์ดให้กระทืบเภาพร้อมถ่ายวิดีโอเอาไว้ "เอาแค่ปางตายก็พอ"เภาร้องขอชีวิต ยกมือไหว้ปลก ปลก พูดปากคอสั่น "อย่าทำฉัน ไว้ชีวิตฉันเถอะ ฉันกลัวแล้ว"ใบหน้าคนฟังเหี้ยมเกรียม ไม่มีความปรานีจากพงศ์ประพัฒน์ เภาถูกอัดจนน่วม เป็นรอยเขียวช้ำไปทั้งเนื้อทั้งตัว ใบหน้าปูดบวม หัวแตก ซี่โคลงหัก นอนซมหมดสภาพในห้องขัง ซึ่งตั้งอยู่บริเวณชั้นสามของบ่อนพนันแห่งนี้"ดีมากเพื่อนรัก"คำชมหลุดออกจากปากพัชระ เมื่อได้เห็นวิดีโอที่พงศ์ประพัฒน์ส่งมาให้ดู "ให้คนของเราถ่ายเอกสารสัญญาเงินกู้ พร้อมทั้งคลิปวิดีโอส่งไปให้ทางบ้านของไอ้เภาด้วยนะ คราวนี้สนุกล่ะ""มึงจะทำแบบนั้นไปทำไมวะ" พงศ์ประพัฒน์ถามออกมาด้วยความสงสัย พัชระไม่พูดอะไร ได้แต่ส่ายหัวน้อย

"คุณเพชรครับ คนที่คุณเพชรให้ผมตามตอนนี้มันกำลังนั่งเล่นพนันอยู่ในบ่อนของเราครับ" "ก็ดีสิวะ..ไอ้พงศ์อยู่มั้ย ฉันขอพูดสายกับมันหน่อย" "ได้ครับคุณเพชร" พัชระกดยิ้มมุมปาก ฉีกยิ้มกว้างเมื่อพงศ์ประพัฒน์กรอกเสียงมาตามสาย "ว่าไงไอ้เสือ มีอะไรจะให้ฉันรับใช้" "รับชงรับใช้อะไร ก็แค่มีเรื่องอยากไหว้วาน" "เรื่องอะไรวะ" พงศ์ประพัฒน์ขมวดคิ้วฉับ คนอย่างพัชระเนี่ยนะ มีเรื่องอยากไหว้วาน ไม่น่าเป็นไปได้ "มีเหยื่อรายใหม่อยากให้มึงจัดการให้หน่อย" "ใครวะ" พงศ์ประพัฒน์สวนขึ้นทันควัน "มันชื่อไอ้เภา เป็นผีพนัน กูอยากให้มึงทำให้มันชนะพนันในบ่อนของเราสักสองสามล้าน หลังจากนั้นมึงก็ค่อยดูดคืนจากมัน สี่ห้าล้านก็ว่าไปหรือจะเอาสักเท่าไหร่ก็ตามใจมึง" "แล้วนี่มึงจะทำแบบนั้นไปทำไม" "เอาน่า..มึงช่วยจัดการให้กูหน่อย ได้มั้ยวะ?" "ต้องได้อยู่แล้วสิวะ ของง่ายๆ" "ขอบใจว่ะ งั้นแค่นี้นะ" "ขอรับ..คุณหุ้นส่วนใหญ่" พัชระกดวางสาย ฉีกยิ้มกว้างด้วยความถูกใจ "คนอย่างพัชระ อยากได้อะไรก็ต้องได้จำไว้พลอยลดา" พงศ์ประพัฒน์หันมาทางลูกน้อง "บาการ่าตัวที่ 12 ครับเจ้านาย" พงศ์ประพัฒน์ไม่ต้องพูดอะไร ชัชชัยก็เข้าใจในสถานการณ์

พัชระพาตัวเองมาหยุดอยู่ที่แผนกการตลาดตั้งแต่เช้า เขาลังเลว่าจะเดินเข้าไปดีมั้ย เพราะปกติแล้วเขาไม่เคยเดินเข้าไปในแผนกนั้นด้วยตัวเอง มีอะไรก็จะใช้แต่เลขา แต่ขายาวๆ ก็ก้าวเข้าไปโดยอัตโนมัติ เมื่อตาเหลือบไปเห็นพลอยลดากำลังยืนถ่ายเอกสารอยู่ตรงมุมห้อง กลิ่นน้ำหอมชาแนลสำหรับผู้ชายลอยฟุ้งเข้าโสตประสาทการรับกลิ่นของหญิงสาว เมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้เธอเข้าไปทุกที กลิ่นนี้เธอจำได้ มันเป็นกลิ่นเดียวกับผู้ชายที่พรากความสาวของเธอไปด้วยเงินหนึ่งแสนบาท "ท่านประธาน" เธอชะงักงันเมื่อเขามายืนซ้อนอยู่ข้างหลังห่างกันแค่คืบ "คุณกำลังทำอะไร ถ่ายเอกสารอยู่เหรอ" เขาทักทายเธอเสียงเบาราวกระซิบ พลอยลดากระพริบตาปริบๆ สูดลมหายใจเข้าปอดก่อนตอบ "ค่ะ" "เย็นนี้ว่างหรือเปล่าไปกินข้าวกันนะ" "ไม่ว่างค่ะ" เธอตอบปฏิเสธทันทีแบบไม่ต้องคิด เขาเคาะนิ้วสองสามครั้งบนเครื่องถ่ายเอกสาร "ถ้าอย่างงั้นเอาเป็นพรุ่งนี้ก็ได้" พูดพร้อมขยับตัวเข้ามาใกล้เธออีกนิด จนแผ่นหลังบอบบางเกือบจะแนบสนิทกับแผงอกกำยำ "ท่านประธาน..คุณทำแบบนี้มันน่าเกลียดนะคะ ถ้ามีใครผ่านมาเห็นเข้า เขาจะเอาไปครหาได้" "ไม่เป็นไรผมไม่ถือ" เขาเอื้อมฝ่ามือไปกอบกำมือข