บทที่ 372

ผมจ้องมองรายงานในมืออย่างเลื่อนลอย สัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่หนักหนาสาหัสที่สุดจะพูดแบบนั้นก็คงไม่เกินไป หรือพูดอีกอย่างก็คือ ผมเกลียดสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมาเข้าไส้ เพราะคณะกรรมการบริหารยังคงจ้องจับผิดผมไม่เลิก

นอกจากพ่อแล้ว ผมสงสัยว่าพวกนั้นไม่มีอะไรดีกว่าที่จะทำอีกแล้วหรือไง ถึงได้พยายามบังคับผมให้เข้าสู่สถานการณ์ที่ผมไม่ต้องการ ขนาดไล่เลขาฯ สุดเซ็กซี่ของผมออก แล้วยัดเยียดผู้ชายคนหนึ่งมาแทนให้ บอกว่าผมไม่สามารถมีเลขาฯ ผู้หญิงได้จนกว่าจะมีครอบครัว

พวกมันยังขู่ผมอีกว่าจะไล่ออก หากพวกมันได้ยินข่าวซุบซิบเกี่ยวกับผู้หญิงคนใหม่ในชีวิตผมที่ไม่ใช่ภรรยา และผมจะเสียทุกอย่างที่มี

พ่อพยายามพูดกับพวกนั้นในฐานะหัวหน้าบอร์ดบริหาร แต่ความคิดของพวกมันตัดสินใจแน่วแน่แล้วเรื่องที่ผมจะต้องสร้างครอบครัวและแสดงความรับผิดชอบ หรือไม่อย่างงั้นพวกมันจะโหวตขับไล่ผมออกจากบริษัท บริษัทที่บรรพบุรุษของผมสร้างขึ้นมากับมือ

ตั้งแต่นั้นมาผมอารมณ์เสียตลอดเวลา นรกเอ๊ย ตั้งแต่พ่อบอกผมถึงแผนการทั้งหมด ผมก็ระเบิดใส่พนักงานได้ง่าย ๆ และกลายเป็นคนที่ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้

คนเดียวที่ช่วยทำให้ผมสงบได้คือโรแวน แต่เขาอยู่ใ