Mag-log inShare
บทที่ 380
Kaugnay na kabanata
ธุลีใจ บทที่ 381
ฮาร์เปอร์“อย่างเจ๋ง!” ลิลลี่กรีดร้องเมื่อเราก้าวขึ้นเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวของเกเบรียลฉันไม่ได้พูดอะไร แค่ยืนมองรอบ ๆ บริเวณที่กว้างขวาง มันเจ๋งจริง ๆ อย่างที่ลิลลี่ว่า ฉันยอมรับในใจแต่ไม่มีทางที่จะพูดออกมาให้เจ้าเกเบรียลจอมยโสคนนั้นได้ยิน“ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราจะได้นั่งเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวอย่างนี้…เพื่อน ๆ ต้องอิจฉาตอนหนูเล่าให้ฟังแน่ ๆ เลย” เธอยังพูดต่อด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ขณะที่ฉันแค่จ้องมองเธอการได้มาอยู่ที่นี่มันเหมือนฝัน ร่องรอยของความมั่งคั่งที่อยู่รอบตัวพาฉันย้อนกลับไปในความทรงจำที่ฉันพยายามลืมมันเป็นเวลานานมากแล้วที่ฉันเคยอยู่บนเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวแบบนี้ ครั้งสุดท้ายที่ฉันเคยใช้เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวคือไม่กี่เดือนก่อนที่พ่อจะเข้ารับตำแหน่งประธานบริษัทฉันรักพ่อ แต่เขาไม่ใช่คนที่เหมาะจะเป็นผู้นำ โดยเฉพาะการบริหารบริษัทมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ เขาบริหารบริษัทจนพังภายในปีแรกของการเป็นประธานบริษัท เพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดและการบริหารที่ไม่ดี บริษัทยูนิตี้ เวนเจอร์ของเราสูญเสียสัญญามูลค่าหลายล้านและเป็นหนี้จำนวนมากเราต้องขายทุกสิ่งที่เรามีทิ้ง ทั้งรถยนต์ เครื่องบินเจ็ตส่วน
ธุลีใจ บทที่ 382
ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง พยายามไม่สนใจชายผู้ดูน่าเกรงขามที่นั่งอยู่ข้างฉัน ความคิดของฉันวนเวียนอยู่กับทุกสิ่งทุกอย่างที่รอคอยฉันอยู่ในประเทศที่ฉันเกิด เมื่อฉันตัดสินใจทิ้งทุกสิ่งและทุกคนที่ฉันเคยรู้จัก ฉันคิดว่าฉันจะไม่มีวันกลับมาอีกฉันไม่อายที่จะยอมรับว่าฉันไม่ได้วางแผนที่จะบอกเกเบรียลว่าเขาเป็นพ่อของลูก อย่ามองฉันแบบนั้น ฉันมีเหตุผลของฉันเอง และฉันรู้ว่าคุณก็คงเดาได้บ้างแล้วลิลลี่เป็นความลับที่ฉันตั้งใจจะเก็บไว้จนวันตาย นอกจากดวงตาสีเทาที่เป็นเอกลักษณ์แล้ว เธอเหมือนฉันทุกอย่างและไม่มีอะไรเหมือนพ่อของเธอเลย คนที่จะเดาได้ว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลวู้ด ก็คงมีเพียงคนที่รู้จักพวกเขาเท่านั้น... และโอกาสที่จะเจอคนรู้จักของตระกูลนั้นก็น้อยมาก เมื่อฉันไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกนั้นอีกต่อไป จริงไหม?ถึงละครโทรทัศน์จะพยายามทำให้เรื่องเหล่านี้ดูหวานซึ้งแค่ไหน แต่ความจริงก็คือคนรวยมักไม่ค่อยคบค้ากับคนจน พวกเขาส่วนใหญ่หยิ่งยโสและมองว่าคนจนเป็นชนชั้นต่ำ น่าเศร้าที่พ่อแม่ของฉันก็เป็นแบบนั้น แต่แอนดรูว์กับฉันไม่ใช่ ต้องขอบคุณมีอา หัวหน้าแม่บ้านผู้ดูแลบ้านของเรา เธอช่วยเลี้ยงดูเราด้วยเพราะส่วนใหญ่
ธุลีใจ บทที่ 383
ฉันสูดลมหายใจลึก ๆ พยายามแยกตัวเองออกจากความทรงจำในคืนนั้น มันเป็นคืนที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน แต่สิ่งที่ตามมาหลังจากนั้นเกือบทำลายฉัน“ฉันถามคุณว่าคุณดื่มกับใคร คุณบอกว่าดื่มกับโรแวน จากนั้นคุณก็เล่าว่าคุณเจ็บปวดแค่ไหนที่เห็นพี่ชายเจ็บปวดและแตกสลาย คุณบอกว่ามันเลวร้ายมากที่คุณช่วยเขาไม่ได้ คุณให้สิ่งที่หัวใจของเขาต้องการไม่ได้ ซึ่งก็คือเอมม่าเรายังคุยกันต่อไป แต่คุณก็จูบฉันอีกรอบ คราวนี้คุณไม่หยุด คุณบอกว่าคุณต้องการลืม แม้ว่าจะเป็นแค่ในคืนนั้น คุณบอกว่าคุณอยากได้ฉันมานานแล้ว และไม่สามารถห่างจากฉันได้อีกคุณยังอุ้มฉันออกจากครัวและพาไปที่ห้องนอนของคุณด้วยนะ ไม่เคยมีครั้งไหนที่คุณสะดุดล้ม ซึ่งมันยืนยันกับฉันว่าคุณไม่ได้เมา และคุณต้องการฉันจริง ๆ ฉันควรจะรู้ตัวว่าอย่าหลงเชื่อปากขี้โกหกของคุณ” ฉันพูดจบเช้าวันถัดมา ฉันตื่นก่อนเขาและตัดสินใจจะทำอาหารเช้าให้เขา เมื่อทำเสร็จแล้ว ฉันก็กลับไปที่ห้องเพื่อปลุกเขาให้ลุกขึ้นมาดื่มน้ำฉันตกใจเมื่อถูกเขาตะโกนใส่ ถามว่าฉันมาทำอะไรในห้องของเขา ฉันใส่ชุดนอนบาง ๆ และฉันจำได้ว่าเขาบอกให้ฉันหยุดทำตัวอยากได้เขามากนัก เขาคิดว่าฉันมาเพื่อยั่วยวนเขา“ฉั
ธุลีใจ บทที่ 384
ฉันกำที่วางแขนที่นั่งแน่นในขณะที่เครื่องบินแตะพื้น ความตื่นตระหนกเริ่มเข้าครอบงำเมื่อคิดถึงสิ่งที่จะรอฉันอยู่ข้างหน้า สิ่งที่จะรอฉันและลิลลี่อยู่มันยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ขณะคิดถึงเรื่องการแนะนำชีวิตที่ฉันทิ้งไปเมื่อหลายปีที่แล้วให้ลูกได้รู้ ความตื่นตระหนกเข้ามากดดันฉันเมื่อจินตนาการถึงคำถามที่เธอจะถาม ไม่เพียงแต่เกี่ยวกับอดีตของฉัน แต่ยังเกี่ยวกับเกเบรียลด้วย ฉันเกือบจะหมดสติเมื่อคิดถึงวิธีที่ฉันจะตอบคำถามเหล่านั้นฉันรู้ดีว่าฉันได้ปกปิดหลายเรื่องจากเธอ นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันกังวล กลัวว่าเธอจะไม่เข้าใจ และจะโกรธเมื่อรู้ว่าฉันเก็บความลับจากเธอมากแค่ไหน“หายใจเข้าลึก ๆ ฮาร์เปอร์… หายใจ”ฉันได้ยินเสียงของเขากระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู ฉันยึดเสียงนั้นไว้ พยายามจะดึงตัวเองออกจากความมืดและหมอกหนาที่รุมเร้า“แม่เป็นอะไรไหมคะ?”ลิลลี่ถามด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล“คิดว่าแม่หนูมีอาการวิตกกังวลนะ” เกเบรียลตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลความกังวลในน้ำเสียงของลิลลี่ทำให้ฉันต้องพยายามรวมตัวเองกลับมา มันผลักดันให้ฉันกลับมาควบคุมตัวเองและเอาชนะความตื่นตระหนกที่กำลังจะกลืนกินฉัน ฉันไม่สามารถให้เธอ
ธุลีใจ บทที่ 385
ฉันผลักความคิดเหล่านั้นออกไปแล้วขึ้นรถตามด้วยเกเบรียล หลังจากคนขับของเขาขึ้นรถ เขาก็สตาร์ตรถ และไม่นานเราก็ออกเดินทาง“คุณคะ คุณรวยใช่ไหม?” เสียงของลิลลี่ดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศที่อึดอัด“ลิลลี่” ฉันเตือนลูกสาวเบา ๆ “ไม่ควรถามคนอื่นเรื่องส่วนตัวแบบนี้นะ”สิ่งที่คุณจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับลูกสาวฉันคือเธอไม่มีการกรองคำพูด เธอจะพูดสิ่งที่คิดออกไปเสมอ โดยไม่สนใจว่าจะล้ำเส้นใครหรือเปล่า ตราบใดที่เป็นสิ่งที่อยู่ในใจเธอ เธอก็จะพูดออกมาแทนที่จะโกรธหรือหงุดหงิดเหมือนที่ควรจะเป็น เกเบรียลกลับหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะถามว่า“ทำไมถามแบบนั้นล่ะ?”ลิลลี่ยักไหล่ “ก็หนึ่ง คุณมีเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว ราคาก็น่าจะประมาณสองหรือหนึ่งร้อยล้านก็ได้ แล้วก็มีรถคันนี้ ราคาประมาณยี่สิบล้านได้ ชุดสูทอีก นาฬิกา แล้วก็รองเท้าด้วย ดูจากวัสดุพวกนั้นก็สามารถบอกได้ว่ามันแพง”ลิลลี่รู้เรื่องตัวเลขดี นอกจากรถยนต์แล้วงานอดิเรกอีกอย่างคือการดูรายการเกี่ยวกับธุรกิจและอ่านนิตยสารธุรกิจ ส่วนที่เธอชอบที่สุดคือส่วนบัญชีฉันสังเกตเห็นสิ่งนี้ตั้งแต่เธอประมาณห้าขวบแล้ว ความฉลาดที่แหลมคมและความรักในทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับตัวเลข ฉัน
ธุลีใจ บทที่ 386
เกบรียลผมรีบร้อนออกมาให้พ้นจากตัวบ้านโดยที่ไม่รู้ว่าตนเองจะมุ่งหน้าไปที่จุดหมายใดดี สิ่งเดียวที่ผมรู้คือผมจำเป็นต้องออกไปให้ไกลจากทั้งสองก่อน ผมต้องการระยะห่าง ต้องการเวลาคิดและระงับจิตใจตนเองในเวลาเดียวกัน ผมทำไม่ได้เลยหากอยู่กับทั้งสองแม่ลูกจิตใจผมเตลิดไปหมด ผมแทบคิดอย่างเป็นระบบไม่ได้เลยด้วยซ้ำและนั่นก็ทำให้ผมแทบสติแตกอยู่ตลอดเวลาเมื่อรู้เรื่องเกี่ยวกับหนูน้อยลิลลี่ ผมแทบไม่ได้คิดเลยว่าเธอเป็นลูกสาวของผม เธอเป็นแค่สิ่งมีชีวิตหนึ่งเท่านั้น เป็นเพียงคนแปลกหน้าที่เกี่ยวข้องกัน การที่ได้เห็นและมีปฏิสัมพันธ์รวมถึงพาเธอกลับมาที่บ้านนั่น ยิ่งตอกย้ำว่าเธอเป็นลูกสาวผมจริง ๆสายตาเธอชัดเจนยิ่งกว่าสิ่งใด กิริยาท่าทางทำให้ผมตะลึงเป็นอย่างมาก ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้พบเจอคนที่คล้ายคลึงกับผมและพี่ชายได้มาขนาดนี้มาก่อน แต่ความคิดนี้ผิดมหันต์ ลิลลี่ย้ำเตือนผมได้ตระหนักว่ามันแสนแปลกประหลาด ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆฮาร์เปอร์พยายามจะเก็บซ่อนลูกสาวอยู่ตลอด แต่ลิลลี่เป็นวู้ดโดยแท้ เธอเรียนรู้ได้ด้วยตนเองและไม่มีทางไหนที่จะปกปิดเรื่องใดจากเราได้เลย หากเราต้องการพูดสิ่งที่อยู่ภายในจิตใจออกมา เร
ธุลีใจ บทที่ 387
โรแวนผมทรุดตัวลงกับโซฟาพร้อมกับความคิดหมุนวนไปมา เมื่อรับสายจากเกเบรียลและตอบรับการเชิญชวนให้มาพบ ผมไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าจะทำให้ตนเองปั่นปวนขนาดนี้ความจริงผมคิดว่าน้องชายต้องการจะรับมือกับการตัดสินใจของพวกคณะกรรมการบริหาร แต่เขากลับล้มไม่เป็นท่าเมื่อเปิดเผยว่าตนเองแอบมีลูกซ่อนไว้ เป็นลูกสาวที่ไม่มีใครรู้จักหน้าตามาก่อนผมถอนหายใจ หันหน้าไปจ้องมองเขา ผมควรพูดสิ่งใดออกไปดี? สิ่งไหนควรออกจากปากผมดี? นี่ไม่ใช่เรื่องปกติที่จะมีใครสักคนหนึ่งบนโลกที่ได้เจอกับลูกสาวที่ไม่รู้จักกันมาก่อน“แล้วฮาร์เปอร์คนนี้คือคนที่นายชอบไปนอนด้วยใช่ไหม?” ผมเอ่ยถาม พยายามรวบรวมสติให้อยู่กับร่องกับรอยผมรู้จักน้องชายดี เขาเป็นเสือผู้หญิงโดยแท้ ผมจึงไม่รู้สึกประหลาดใจอะไร ความจริงสิ่งทำให้ผมรู้สึกประหลาดใจมากกว่านั้นก็คือการที่เขาไม่ได้มีเมียเก็บพร้อมลูกมากกว่าหนึ่งคนต่างหาก“ไม่นะ ไม่ใช่แค่คู่นอน” เขาตอบ “นายก็รู้จักเธอนะ จริง ๆ แล้วเธอเป็นคนจากตระกูลเบคเกตต์”วินาทีแรก ผมก็ไม่รุ้สึกเอะใจอะไรเลย แต่ก็นึกขึ้นมาได้“อย่ามาตลกนะ เกบ” ผมมองหน้าน้องชายอย่างตกตะลึง “อย่าบอกนะว่านั่นคือฮาร์เปอร์ เบคเกตต์? น้อง
ธุลีใจ บบที่ 388
นับตั้งแต่ที่รับสายจากเขาเป็นครั้งแรก ผมก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขได้รู้ว่าเขาต้องการรู้จักลูกสาวตนเอง มากขึ้น“งั้นฉันก็จะคอยเอาใจช่วยเอง”“แต่ต้องทำยังไงล่ะ? ฉันรู้จักเรื่องการเงินอย่างกับลูกในไส้ แต่การเป็นพ่อคนนี่มันคนละเรื่องกันเลยนะ” เขาถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด ซึ่งทำให้ผมรู้สึกขำขันไม่น้อย“นายต้องเข้าใจก่อนว่าการเป็นพ่อที่ดีไม่ได้มีคู่มือมาคอยนำทางหรอกนะ หลังจากฉันเป็นพ่อคนมาได้หลายปี ฉันเองก็ยังต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ อยู่ทุกวัน พอเป็นเรื่องการเป็นพ่อแม่คนเนี่ย นายต้องมีไหวหริบเอง จะรู้ได้เองว่าต้องควรทำอะไร”“อืม นายพูดถูก”“แล้วเรื่องฮาร์เปอร์ นายว่ายังไง รู้สึกอะไรกับเธอหรือเปล่า?” ผมเอ่ยถามด้วยความอยากรู้คำตอบนั้นชัดเจน “ไม่เลย! ฉันไม่ได้รุ้สึกอะไรกับเธอเลย แล้วถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้จำเป็นต้องมีเธออยู่ด้วย ฉันก็ไม่อยากเจอเธอด้วยซ้ำ”ผมถอนหายใจพร้อมเอ่ยถามคำถามที่กวนใจผมมาตั้งแต่เจ้าน้องชายบอกแผนการทั้งหมดออกมาให้ฟัง “ถ้างั้น ทำไมนายถึงเลือกเธอให้มารับหน้าที่เป็นภรรยาล่ะ? จะไปเลือกใครมาก็ได้ แต่ทำไมต้องเป็นเธอ?”“ฉันเองก็ไม่รู้…อาจเป็นเพราะเธอเคยเป็นภรรยาฉันก็ได้ ฉั
Pinakabagong kabanata
ธุลีใจ บทที่ 539
ฉันหยุดหายใจเเพราะความตกใจ และผละออกจากเขา ในขณะที่ร่างเล็ก ๆ กระโดดขึ้นมาบนตัวเรา"สุขสันต์วันคริสต์มาส!" เขาตะโกนอย่างมีความสุขด้วยเสียงร้องเพลง“หัวจะปวด” ทั้งกาเบรียลและฉันครางอย่างหงุดหงิดจะมาช้ากว่านี้สักชั่วโมงไม่ได้หรืออย่างไร? ถ้ามีใครสักคนในครอบครัวนี้ที่ชอบขัดจังหวะเรา มันก็ต้องเป็นลูกคนที่สอง แอนดรูว์ คนนี้แน่นอน เราเรียกเขาว่าดรูว์เขาอาจจะไม่รู้ว่าเขาเป็นตัวขัดจังหวะแค่ไหน แต่ก็ไม่สำคัญยังไงเขาก็ทำอยู่ดี"ตื่นครับ! ตื่น!" เขาตะโกนเสียงดัง จนชั่วขณะหนึ่งฉันไม่ได้ยินอะไรเลย นอกจากเสียงก้องของเจ้าลูกชาย"ไม่ต้องตะโกนก็ได้ ดรูว์" เกเบรียลบ่น "พ่อแม่ได้ยินชัดเจนโดยที่หนูไม่ต้องทำให้แก้วหูพ่อแม่แตกก็ได้"ดูเหมือนดรูว์จะไม่ฟังเลย เขาเด้งขึ้นเด้งลงบนเตียง มีความสุขแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขาเกเบรียลขยับตัวใต้ผ้าห่ม คงพยายามขยับทุกอย่างให้เข้าที ฉันขยับร่างกายขึ้นและพิงหัวเตียง ก่อนจะคว้าลูกชายที่กระตือรือร้นและอยู่ไม่นิ่งมา สิ่งสุดท้ายที่เราต้องการคือเขาทำร้ายพ่อของเขาด้วยการเผลอเหยียบเข้ากลางตัวเขาหรืออะไรทำนองนั้น"หนูพยายามห้ามเลียมแล้วนะคะ แต่แม่ก็รู้ว่าเขาเป็นยังไงเวลาต
ธุลีใจ บทที่ 538
ฮาร์เปอร์ฉันกำลังล่องลอยอยู่บนปุยเมฆสีขาวนุ่มฟูแห่งการนอนหลับ ฉันรู้สึกอบอุ่น รู้สึกสงบ และรู้สึกได้รับความรักฉันเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาทีละน้อย เกเบรียลนอนอยู่ข้างหลังฉัน แขนโอบกอดฉันไว้ เขาทำแบบนี้ทุกครั้งที่เรานอนหลับด้วยกัน เขากอดฉันไว้แน่นในอ้อมแขน ราวกับว่าเขากลัวว่าฉันจะหายไปหากไม่ทำเช่นนี้ฉันขยับตัวเล็กน้อยเพื่อหลุดออกจากอ้อมแขนของสามี ทว่าแทนที่จะปล่อยฉันไป เขากลับกระชับมือแน่นขึ้น ซึ่งดันฉันเข้าไปแนบชิดมากขึ้นฉันหยุดขยับเมื่อรู้สึกถึงเขา ฉันรู้สึกถึง น้องน้อยที่ตื่นมาเคารพธงชาติที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ฮอร์โมนของฉันพลุ่งพล่าน และฉันก็ต้องการเขาขึ้นมาทันที ฉันอยากให้เขาสอดแทรกเข้ามาในร่างนี้เรื่องบนเตียงของเราสองช่างสมบูรณ์ แต่ก็มีบางครั้งที่ต้องการมากกว่านี้ อาจเพราะมีลูกด้วยกันถึงสามคนแล้ว บางเวลามันก็ยากที่จะมีเวลาส่วนตัวที่ไม่ถูกรบกวนได้"อืม" เกเบรียลร้องครางเมื่อฉันถูบั้นท้ายกับเป้าของเขาเสียงนั้นเดินทางลงไปจนถึงจุดนั้นของฉัน ฉันถูอีกครั้ง กระตุ้นเสียงครางแสนเร้าอารมณ์จากเขาอีกเกเบรียลเริ่มประทับจูบตามหลัง ไหล่ และคอ มันผ่านมาสองสามวันแล้ว และฉันก็โหยหาเขา
ธุลีใจ บทที่ 537
"ใช่เลยครับ" เขาตอบรับรอยยิ้มของฉัน ขณะที่คิลเลียนเดินเข้ามาหาเรา"ผมมาขโมยภรรยาแสนสวยของผมคืนแล้วครับ" เสียงเขาแหบพร่า และฉันอดไม่ได้ที่จะละลายไปกับโทนเสียงนั้น มันเซ็กซี่สุด ๆ ไปเลย“เธอเป็นของคุณแล้วนะ” คาลวินปล่อยมือจากฉันและหลีกทาง ก่อนจะเดินจากไปคิลเลียนดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีช่องว่างระหว่างเรา "เป็นยังไงบ้าง? ปวดหลังหรือเปล่า? ขาเป็นยังไง?"เห็นไหม ฉันบอกแล้วไง เขาเป็นเสือร้ายในคราบทนายความ แต่ดูแลเอาใจใส่และรักใคร่ในฐานะคู่ครอง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันมีสเปคแบบไหน จนกระทั่งฉันได้พบเขา"สบายดีค่ะ ที่รัก ไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนั้นก็ได้" ฉันหัวเราะเบา ๆ ดันตัวเองเข้าไปใกล้เขามากขึ้น"ผมเคยบอกว่าผมรักคุณแล้วหรือยัง?" เขาถามฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้มขณะที่เขย่งปลายเท้าและกระซิบชิดริมฝีปากของเขา "ประมาณพันครั้งแล้วค่ะวันนี้ แต่ฉันไม่ได้บ่นอะไรนะ""คุณคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับผมเลยนะครับ เอมม่า ผมนึกไม่ออกเลยว่าชีวิตผมจะเป็นยังไงหากไม่มีคุณ ผมรู้ว่าเราได้กล่าวคำสาบานกันไปแล้ว แต่ผมสัญญาว่าจะรักและทะนุถนอมคุณเสมอ เพราะคุณคือของขวัญที่เบื้องบนประทานมา ผมสัญญา
ธุลีใจ บทที่ 536
มอลลี่เป็นหนึ่งในเพื่อนเจ้าสาว เช่นเดียวกับเอวา คอนนี่ เล็ตตี้ ฮาร์เปอร์ และคินลีย์ พวกเธอเป็นเพื่อนสาวกันมาสี่ปีแล้วตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุวันนั้น แน่นอนว่าฉันไม่มีวันหาใครมาแทนมอลลี่ได้ เธอเป็นเพื่อนสนิทที่สุด แต่ฉันก็รู้สึกขอบคุณที่มีพวกเธออยู่เช่นกันอีกอย่างเมื่อวานนี้มอลลี่บอกฉันว่าเธอกำลังคิดจะย้ายมาอยู่ที่นี่ ฉันตื่นเต้นมาก ฉันรักเธอ แต่เรายอมรับว่าเป็นเพื่อนระยะไกลกันมันรักษาความสัมพันธ์กันได้ยาก ฉันมีความสุขมากที่เธอจะย้ายมาอยู่ใกล้ ๆเสียงเพลงช้าลง และกันเนอร์ก็เดินเข้ามา ตัดบทสนทนาทั้งหมด“เต้นรำกันหน่อยไหมครับ แม่?”มีเสียง ว้าว ดังขึ้นเป็นระลอก และฉันสาบานได้ว่าหัวใจฉันละลายไปตรงนั้นเลย"แน่นอนสิจ๊ะ สุดหล่อของแม่" ฉันตอบก่อนจะจับมือเขาตอนนี้กันเนอร์อายุสิบสี่ เป็นวัยรุ่นแล้วเชื่อไหมล่ะ? เขาสูงเท่าฉันแล้ว และฉันมั่นใจว่าอีกไม่กี่ปีเขาจะสูงกว่าฉัน ฉันไม่ว่าอะไรหรอก เขาก็จะเป็นลูกชายตัวน้อยของฉันเสมอคาลวินและฉันตัดสินใจส่งเขาไปเข้ารับการบำบัดทันทีที่ฉันออกจากโรงพยาบาล เราเข้าร่วมการบำบัดร่วมกันบ้าง และพูดคุยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา และเกี่ยวกับวันที่เกิดอุบัติเหตุ
ธุลีใจ บทที่ 535
เอมม่าฉันเต้นรำกับมอลลี่ ปล่อยให้เสียงเพลงโอบล้อมตัวไว้ ฉันรู้สึกปวดหลังเล็กน้อยแต่ก็ไม่สำคัญอะไรเลยเมื่อฉันมีความสุขสุด ๆ แบบนี้ชุดเดรสสะบัดไปมาขณะที่เราตะโกนเนื้อเพลง หน้าร้อนแสนสาหัส ของเทย์เลอร์ สวิฟต์ออกมาสุดเสียง เอวาที่กำลังตั้งครรภ์ท้องแก่ก็เข้าร่วมกับเราด้วย ฉันหัวเราะเพราะเธอคิดว่าเธอกำลังเต้นอยู่เลยแต่เปล่าเลย ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเรียกสิ่งที่เธอกำลังทำว่าอะไรดีจำนวนครั้งที่ฉันเรียกว่าตนเองมีความสุขนั้นสามารถนับนิ้วได้เลย หนึ่งคือตอนที่ฉันสอบเนติบัณฑิตได้ สองคือตอนที่กันเนอร์เรียกฉันว่าแม่เป็นครั้งแรกหลังจากผ่านมานาน และสามคือวันนี้ งานแต่งของฉันคุณได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันแต่งงานแล้วและฉันมีความสุขอย่างที่สุดจำทนายหนุ่มน่ารักที่ฉันเล่าให้เอวาฟังในวันเกิดของเจมส์ได้ไหมคะ? จะว่าอย่างไรดี เขาไม่เคยละความพยายามเลยค่ะ ไม่ว่าฉันจะปฏิเสธเขากี่ครั้งก็ตาม เขาขอฉันคบหาอยู่เรื่อย ๆ และที่ฉันบอกว่าเรื่อย ๆ ก็คือเขาขอเกือบทุกวัน ฉันเบื่อที่จะได้ยินคำถามเดิม ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนวันหนึ่งฉันก็ตอบตกลง ปรากฏว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดในชีวิตนี้เลยฉันชะลอฝีเท้าลง ดวงตามองหาเจ้าบ
ธุลีใจ บทที่ 534
กันเนอร์มีน้องชายแล้ว งงกันอยู่ใช่ไหมคะ? เพราะเมื่อกี้ฉันกับเอวากำลังคุยเรื่องแฟนกันอยู่เลย เชสไม่ใช่ลูกชายของฉันค่ะ เขาเป็นลูกชายตัวน้อยของคาลวินและคินลีย์ พวกเขาแต่งงานกันเมื่อปีที่แล้วแล้วมีเชสตัวน้อยน่ารักคนนี้เป็นลูกน้อยคาลวินและฉันสนิทกันมากขึ้นตั้งแต่อุบัติเหตุ เหมือนกับกันเนอร์ เขายกโทษให้ฉัน และพวกเราก็สามารถสร้างมิตรภาพที่สวยงามได้คินลีย์เป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ เธอเข้ากับพวกเราทุกคนได้ เธอใจดีและน่ารัก และที่สำคัญที่สุด เธอทำให้คาลวินมีความสุขและปฏิบัติต่อกันเนอร์เหมือนลูกชายของเธอเอง"ไม่จ้ะ ไม่เคยเกินจริงเลย" เอวาแก้ตัว "น้าแค่อยากให้แม่หนูเล่าเรื่องทนายความน่ารักที่ที่ทำงานให้ฟังมากกว่านี้""ผมขอจบตรงนี้นะครับ ไปดีกว่า" เขาพูด ดูเหมือนจะขยะแขยงเล็กน้อย "แม่ดูน้องได้ใช่ไหมครับ หรือผมควรจะพาน้องไปด้วย?"“แม่สบายมากจ้ะ…ไปเล่นกับเพื่อน ๆ เถอะ”เขาพยักหน้าก่อนที่จะวิ่งไปหาโนอาและคนอื่น ๆ คาลวินใจดีพอที่จะแก้ไขข้อตกลงเรื่องการดูแลบุตร ตอนนี้พวกเราดูแลกันเนอร์ร่วมกัน ลูกอยู่กับคาลวินวันธรรมดาและใช้วันหยุดสุดสัปดาห์กับฉัน"เอาล่ะ กลับมาเรื่องผู้ชายน่ารักคนนั้นก่อนนะ
ธุลีใจ บทที่ 533
สามปีต่อมาเอมม่า"จริงจังนะ เอมม่า เมื่อไหร่เธอจะหาแฟนสักที?" เอวาเอ่ยถามพร้อมนั่งลงข้าง ๆ ฉันฉันมองออกไปที่สวนหลังบ้านและยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ วันนี้เป็นวันเกิดของเจมส์ลูกชายของทราวิสและเล็ตตี้ ซึ่งตั้งชื่อตามพ่อของพวกเราและเจมส์กำลังจะอายุครบหนึ่งขวบเล็ตตี้และทราวิสแต่งงานกันเมื่อประมาณสองปีที่แล้ว ทราวิสคุกเข่าขอเธอแต่งงานทันทีที่ฉันได้สติขึ้นหลังจากอุบัติเหตุที่เกือบจะพรากชีวิตฉันไป คุณอาจจะสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนขับรถคนนั้น เขาถูกจำคุกห้าปีในข้อหาขับรถโดยประมาท ฉันหวังว่าเขาจะได้รับบทเรียนนะกลับมาที่ทราวิสและเล็ตตี้ ฉันคิดว่าการเห็นฉันอยู่ในโรงพยาบาลทำให้เขารู้ว่าชีวิตสั้นแค่ไหน เขาขอเธอแต่งงานและเล็ตตี้ก็ตอบตกลง พวกเขาแต่งงานกันซึ่งเป็นงานแต่งงานฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามตอนนี้ัฉันได้กลายเป็นเพื่อนกับเอวาก็เลยถูกดึงเข้ามาในวงจรนี้ด้วย คอนนี่และรีเปอร์แต่งงานกันแบบงานแต่งงานเล็ก ๆ ที่เป็นกันเองกับเพื่อนสนิทและครอบครัว สี่เดือนต่อมาทั้งสองก็อ้าแขนรับลูกสาวของพวกเขา เฮเวน ตอนนี้คอนนี่ก็กำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่สองซึ่งเป็นลูกสาวอีกคนฮาร์เปอร์และเกเบรียลก็กำลังจะมีลูกด้วยกันอีก
ธุลีใจ บทที่ 532
"ไม่ไหวแล้ว! ฉันต้องเบ่งเดี๋ยวนี้" ฉันคำรามพร้อมจับเสื้อเกเบรียลไว้ฉันรู้สึกบ้าไปแล้ว เหมือนฉันเสียสติไปแล้ว ความเจ็บปวดกำลังทำให้ฉันบ้าไปแล้วจริง ๆโชคดีที่พวกเราไปถึงห้องคลอดก่อนที่ฉันจะคลอดลูกตรงทางเดินของโรงพยาบาล ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเดินไปถึงห้องคลอด และเจ้าหน้าที่ก็เริ่มเตรียมพร้อมให้ฉันเอวาอยู่ในห้องเรียบร้อย ฉันรู้สึกขอบคุณที่มีคนเข้าใจความรู้สึกตอนที่ช่องคลอดฉีกออกเป็นสองส่วนเพื่อให้เด็กตัวน้อย ๆ ออกมาดูโลก"ฉันไม่ไหวแล้ว" ฉันกัดฟันพูด ก่อนที่จะยกตัวขึ้นและเบ่งสุดแรงฉันสาบานว่าฉันรู้สึกเหมือนก้นจะแตกและมันก็เพิ่มความเจ็บปวดให้ฉันมากขึ้น"ความผิดคุณเลย!" ฉันกรีดร้องใส่เกเบรียลขณะที่จับมือเขาไว้แน่นฉันจ้องเขม็งไปที่เขา ลมหายใจถี่กระชั้น และรูจมูกบานออกเพื่อพยายามสูดอากาศเข้าไปในปอดให้ได้มากที่สุด"เตรียมนะ เธอ เบ่งเลย" เอวาเร่งเร้าฉันขณะที่เช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากให้ฉัน "เกเบรียลไม่สำคัญแล้วตอนนี้""อ้าว ใจร้ายนะ เอวา" เกเบรียลพึมพำพร้อมจ้องเขม็งไปยังเอวา เธอจ้องเขม็งกลับราวกับจะบอกให้เขาหุบปากและทำตามน้ำไปฉันบีบมือพวกเขาเมื่อมดลูกหดตัวอีกครั้ง และฉันก็ออ
ธุลีใจ บทที่ 531
"สบายมากจ้ะ หมีน้อยลิลลี่ แม่กำลังจะคลอดลูก... จำที่แม่บอกหนูได้ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้นตอนถึงเวลาแบบนี้?"เธอพยักหน้า "ค่ะ แม่บอกว่าแม่จะเจ็บท้อง แต่หนูไม่ต้องห่วง เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งที่จะทำให้น้องเกิดมาค่ะ""ดีมากจ้ะ" ฉันเบ้หน้าเมื่อการหดเกร็งตัวจู่โจมฉันอีกครั้ง "นั่นคือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ ดังนั้นอย่ากลัวไปนะจ๊ะ"เกเบรียลจับมือและช่วยให้ฉันเดินออกจากห้อง ฉันหายใจเข้าทางจมูกและหายใจออกทางปาก แต่พูดตามตรงมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย"หนูแค่ไม่เข้าใจน่ะค่ะ ทำไมแม่ต้องเจ็บด้วย? ทำไมเด็กถึงออกมาจากท้องแม่ไม่ได้โดยไม่ทำให้แม่เจ็บล่ะคะ?"สิ่งที่ฉันไม่ต้องการที่สุดคือทำให้ลูกสาวหวาดกลัวโดยต้องอธิบายให้เธอฟังว่าความเจ็บปวดนั้นจำเป็นสำหรับการออกแรงเบ่งเด็กออกมาจากร่างกายฉัน เธอจะอยากรู้ว่าทำไมต้องเบ่งลูกออกมาด้วย และฉันจะต้องอธิบายว่าเพราะลูกตัวใหญ่และทางออกเล็กกว่า ดังนั้นการหดเกร็งตัวเหล่านั้นจึงจำเป็นสำหรับการเบ่งลูกออกมา จากนั้นเธอจะอยากรู้ว่าทางออกนั้นคืออะไร และฉันจะต้องบอกเธอว่าลูกออกมาทางนั้นอย่างไรเล่าอย่างที่คุณเห็น นั่นไม่ใช่บทสนทนาที่เธอเตรียมใจรับได้นัก เธอจะตกใจกลัวเมื่อรู้ว
