บทที่ 27

เอมม่าโผล่หน้ามาที่นี่ทำไม? ใครปล่อยให้เธอเข้ามา ฉันไม่ต้องการเห็นหน้าเธอ ฉันไม่ต้องการให้เธอเข้าใกล้ฉัน ใครจะไปรู้ว่าตอนที่ฉันหลับอยู่ เอมม่าจะทำอะไรลงไปบ้าง

“ฉันไม่ได้วางแผนอะไรไว้ทั้งนั้นก็แค่พูดไปตามเนื้อผ้า ฉันภาวนาว่าแก๊งบ้านั้นจะไม่ได้เผลอฆ่าหล่อนตายไปก่อน เพราะฉันอยากให้หล่อนได้เห็นว่าฉันขโมยทุกอย่างมาจากหล่อน แบบที่หล่อนเคยทำกับฉัน รวมถึงลูกชายของหล่อนด้วย อีกไม่นานเขาก็ต้องเรียกฉันว่าแม่”

เราทั้งสองเป็นญาติพี่น้องกันได้ยังไงเนี่ย? ฉันรู้ดีว่าสิ่งที่ฉันทำกับเธอลงไปนั้นผิดมหันต์ แต่ให้ตายสิฉันยังชดใช้บาปไม่เพียงพอหรือ?

“เธอมันเลวเอมม่า แต่จำใส่กระโหลกเอาไว้นะ โนอาไม่มีวันมองเธอเป็นแม่แน่…จำไม่ได้หรือไง ที่สนามบินวันนั้น เขาไม่ได้ชายตามองเธอด้วยซ้ำ? เธอไม่มีค่าอะไรสำหรับเขาเลย ต่อให้แต่งงานกับโรแวนแล้ว เธอก็ยังไม่มีค่ากับเขาหรอก”

ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยว ความเดือดดาลเข้าแทนที่สีหน้าของผู้ชนะที่เธอมีเมื่อครู่ไปจนหมด

“ก็ดี…อย่างน้อยยามค่ำคืนโรแวนก็จะครางชื่อฉันออกมาอยู่ดี ฉันกับเขาจะบรรเลงเพลงรักกันให้ฉ่ำจนฉันท้อง และเมื่อถึงตอนนั้น เขาก็จะลืมทั้งเธอและเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ฉันจะท