เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 233
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-01 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
ธุลีใจ บทที่ 234
ผมเห็นเขาข่มความรู้สึกไว้ ก่อนที่สายตาของเขาจะจดจ่อมาที่ผม“เป็นเอวา” เขาพูดออกมาในที่สุดผมกำลังจะถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกับเอวาก็ตอนที่เสียงที่ได้ยินในทีวีเอ่ยชื่อของเธอขึ้นมา ผมเริ่มหันไปมองยังทิศทางของทีวี“ได้โปรด โรแวน…อย่าดูเลย มองฉัน” น้องชายของผมอ้อนวอนผม แต่ผมไม่ได้สนใจเขาผมต้องการรู้ว่านักข่าวจะพูดอะไรเกี่ยวกับเอวากันแน่ข่าวด่วนพาดหัวข้อข่าวเขียนด้วยตัวอักษรใหญ่และหนา“มีข่าวด่วนเพิ่งเข้ามาค่ะ สมาชิกของตระกูลชาร์พและผู้ก่อตั้งมูลนิธิโฮปถูกยิงโดยบุคคลนิรนามในวันนี้ เรายังไม่รู้ว่าเธอตกอยู่ในสภาวะใด แต่มือปืนได้เปิดฉากยิงดูเหมือนว่าจะเป็นการโจมตีที่มุ่งเป้าไปยังเธอ วิดีโอที่คุณกำลังจะได้รับชมนี้อาจจะรบกวนใจบางคน”ผมรู้สึกว่าหัวเข่าอ่อนแรงลง แต่ไม่มีอะไรที่จะเตรียมพร้อมผมในการเฝ้ามองผู้หญิงที่ผมรักกำลังถูกยิงหลายครั้งวิดีโอแสดงให้เห็นในขณะที่เอวากำลังเดินออกมาจากร้านไอศครีม สายตาของเธอดูละห้อยและเธอมีการขมวดคิ้วเล็กน้อยบนใบหน้า ใครก็ตามที่ถ่ายวิดีโอจับภาพรถตู้สีดำที่มีกระจกป้องกันแสงแดดเร่งความเร็วไปยังทิศทางของเธอ เพียงก่อนที่เขาจะขับผ่านเธอไป คนที่สวมหน้ากากได้ลดกร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01ธุลีใจ บทที่ 235
ให้ตาย ทำไมเรื่องนี้ถึงเกิดขึ้นกับเธอ? ทำไมถึงมีคนทำแบบนี้กับเธอ? มีร่องรอยที่ผมเพิกเฉยไปใช่ไหม? เธอตกอยู่ในอันตราย แล้วผมไม่ได้สังเกตเห็นเลยหรือ?คำถามยังคงโจมตีอยู่ในหัวของผมขณะที่เกบขับรถออกจากลานจอดรถชั้นใต้ดินไป ผมจะไม่มีทางให้อภัยตัวเองถ้าเธอตกอยู่ในอันตรายและผมไม่ได้สังเกตเห็นมัน หรือแม้แต่จะทำอะไรสักอย่างด้วยซ้ำ“เธอยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม?” ผมถามในขณะที่หวาดกลัวในคำตอบของเขาจนทำให้ผมหายใจไม่ออกเธอต้องมีชีวิตอยู่ เกบเหลือบหันมามองผม “ฉันไม่รู้มากนัก แต่ฉันรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่”‘ฉิวเฉียด’ คำพูดไม่ได้เอ่ยออกมา แต่บอกเป็นนัยผมเห็นวิดีโอนั้น ใครก็ตามที่ตามล่าเธออยู่ต้องการให้แน่ใจว่าเอวาตายไม่มีโอกาสรอด ผมไม่รู้การประเมินบาดแผลของเธอ แต่ผมรู้ว่าอย่างน้อยลูกกระสุนสองนัดได้โดนตัวเธอ“นายรู้ไหมว่าเธออยู่โรงพยาบาลไหน?” ผมถาม เสียงของผมฟังดูกระด้างแม้กระทั่งฟังด้วยหูของตัวเองผมจดจ่ออยู่กับการที่จะไปหาเธอมากจนผมไม่แม้แต่จะสนใจถามด้วยซ้ำว่าเธอถูกนำตัวไปที่โรงพยาบาลไหน ผมเพียงอยากจะไปอยู่ที่นั่นเพื่อเธอ“อืม ไม่ต้องห่วง ฉันโทรถามและได้ข้อมูลมาแล้ว พวกเขาบอกฉันว่าพวกเขาพาเธอไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ธุลีใจ บทที่ 236
“เอวา ชาร์พครับ” ผมเกือบตะโกนเมื่อมาถึงเคาน์เตอร์พยาบาลพยาบาลคนหนึ่งพยักหน้าและโบกมือเรียกผม “ทางนี้ค่ะ คนไข้ถูกพามาที่นี่เมื่อประมาณสิบนาทีที่แล้ว ตอนนี้อยู่ในห้องฉุกเฉิน”“เธอเป็นยังไงบ้างครับ? แล้วเด็กล่ะ?”“ดิฉันขอโทษค่ะ คุณโรแวน ดิฉันไม่ทราบจริง ๆ ค่ะ คุณหมอกำลังรักษาเธออยู่ และฉันได้รับคำสั่งให้พาครอบครัวของเธอไปที่ห้องพักรอเมื่อมาถึง”ผมอยากจะร้องตะโกน อยากจะระบายความโกรธใส่เธอ แต่ก็รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร เพราะไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลยเธอพาผมไปที่ห้องพักรอ จากนั้นก็รีบร้อนเดินออกไปในไม่กี่วินาทีต่อมา ทิ้งให้ผมอยู่กับความคิดที่วิ่งพล่านและความกังวลที่อัดแน่น เมื่อคิดว่าคงทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ผมรู้สึกได้ถึงแขนเล็ก ๆ ที่โอบรอบตัวผมผมหันไปมองสัมผัสอันฉับไวนี้ แล้วก็พบว่าเป็นแม่ของผมที่จ้องกลับมา“แม่” ผมเอ่ยอย่างแผ่วเบา น้ำตาคลออยู่ที่ขอบตา แต่กลับกลั้นเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมาผมไม่เคยรู้สึกไร้พลังขนาดนี้มาก่อน อ่อนแอเหลือเกิน“เอวาจะไม่เป็นไรนะลูก แต่ลูกต้องเชื่อมั่นก่อนนะ”ผมพยักหน้าเพราะไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้“หมอว่ายังไงบ้าง?” เสียงของเล็ตตี้ทำให้ผมรู้ว่าทุกคนอยู่ท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ธุลีใจ บทที่ 237
ผมจ้องหมอราวกับคนโง่ที่ไม่เข้าใจภาษามนุษย์ ในความเป็นจริง คำพูดของเขายังไม่ได้ซึมซับเข้ามาในหัวผมทั้งหมด นี่กำลังขอให้ผมเลือกระหว่างเอวากับลูกในท้อง รู้บ้างหรือเปล่าว่ามันยากเย็นขนาดไหน?“คุณโรแวนครับ ทุกวินาทีมีค่า เราจำเป็นต้องทราบการตัดสินใจของคุณโดยไว้ครับ” หมอพูดแทบเป็นเหมือนการอ้อนวอนผมอ้าปากจะพูด แต่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา ผมพยายามอีกครั้งและก็เหมือนเดิม“คุณโรแวนคะ?” พยาบาลเรียกด้วยน้ำเสียงเจือความกังวล“เด็กค่ะ” เสียงอ่อนโยนของเล็ตตี้ดังขึ้น ทำลายความเงียบ “ถ้าต้องเลือก ก็ต้องช่วยเด็กค่ะ”หมอและพยาบาลพยักหน้าก่อนจะรีบกลับเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ผมหันไปหาเล็ตตี้ด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ปั่นป่วนอยู่ภายในท่าทางของผมคงสื่ออะไรบางอย่าง เพราะเธอจ้องกลับมาด้วยสายตาแข็งกร้าวก่อนจะพูด“ไม่ต้องมองฉันแบบนั้นเลย โรแวน นี่คือสิ่งที่เอวาต้องการนะ” เธอพูดพร้อมกัดฟันกรอดโครินออกมาปกป้องเพื่อนตน“เล็ตตี้พูดถูก เอวาเลือกลูกก่อนเสมอไม่ว่าจะเวลาไหน ถ้าเราตัดสินใจเลือกช่วยชีวิตเธอแทนลูกในท้อง มีหวังโดนเกลียดไปตลอดแน่”ผมรู้สึกเหมือนพลังชีวิตถูกดึงออกไปหลังจากที่เธอพูดในสิ่งที่ผมคิดเมื่อไม่ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ธุลีใจ บทที่ 238
ผมยืนนิ่งอยู่กับที่ ขณะที่คำพูดนั้นยังคงสะท้อนอยู่ในโสตประสาทเอวาได้ลูกสาว เธอมีลูกสาวตัวเล็ก โนอาคงจะดีใจมาก เจ้าลูกชายสวดภาวนาให้ตนเองมีน้องสาว และคำอธิษฐานก็ได้รับการตอบรับแล้ว“ขอเห็นหน้าลูกสาวหน่อยได้ไหมครับ?”“เข้าใจครับว่าคุณคงอยากเจอลูกสาวมาก แต่อาจต้องรออีกสักหน่อยจนกว่าเราจะตรวจเสร็จเรียบร้อยนะครับ” หมอบอก ตอนแรกผมก็ไม่สามารถเข้าใจได้ในทันที แต่ในที่สุดผมก็รู้ว่าเขาเข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นพ่อของเด็ก ผมไม่ได้ว่าอะไร เพราะผมกำลังตกตะลึงอยู่เช่นนั้น“เด็กคลอดก่อนกำหนดครับ อายุครรภ์เพียงยี่สิบหกสัปดาห์เท่านั้น และเมื่อพิจารณาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณเอวา เด็กต้องถูกนำไปไว้ในตู้อบ เธอจะอยู่ในห้องที่แผนกบำบัดพิเศษทารกแรกเกิดจนกว่าเราจะมั่นใจว่าสุขภาพดีพอที่จะกลับไปอยู่กับครอบครัวครับ”ผมสังเกตว่าหมอไม่ได้พูดถึงเอวาเลย นั่นหมายความว่าเขาไม่มีหวังว่าเธอจะรอดใช่ไหม?หัวใจเต้นแรงขึ้นเมื่อความคิดนั้นแล่นเข้ามา เอวาต้องรอดสิ ต้องรอดให้ได้สิ มิฉะนั้นเราจะใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างไรหากไม่มีเธอ?“เตรียมใจเอาไว้ก่อนก็ดีนะครับ แต่เราจะพยายามอย่างเต็มที่ให้เด็กน้อยมีชีวิตรอด แต่อาจต้องท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ธุลีใจ บทที่ 239
“พ่อครับ แม่อยู่ไหนเหรอ? ผมถามลุงคาลว่าทำไมถึงมารับผมแทนแม่ แต่ลุงบอกว่าพ่อจะอธิบายทุกอย่างเอง” โนอาพูด น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลซึ่งแสดงออกผ่านใบหน้าอย่างชัดเจนบ้าเอ๊ย นี่มันยากจริง ๆ ผมมีเวลามากมายเตรียมคำอธิบายเรื่องนี้เอาไว้ แต่ตอนนี้กลับพูดไม่ออกเลย “แม่กำลังจะคลอดน้องใช่ไหม? เราเลยต้องมาโรงพยาบาลกันใช่ไหมครับ?” เขาย้ำถามผมสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนจะเอ่ยออกไป“แม่เขาได้รับบาดเจ็บหนักมาก หนุ่มน้อย ตอนนี้หมอกำลังรักษาแม่อยู่ คุณหมอทุกคนกำลังพยายามกันมาก ๆ ให้แม่หายดีนะลูก”หัวใจของผมแทบแหลกสลายเมื่อเห็นน้ำตาที่เอ่อคลอในดวงตาลูกชาย เด็กคนนี้ไม่ควรต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้เลย เขาไม่ควรต้องมานั่งกังวลเรื่องแม่ที่เขารักมาก“แล้วน้องล่ะครับ?” น้ำเสียงแหบพร่าเมื่อถามออกมาผมยิ้มให้เขา “ลูกมีน้องสาวนะ โนอา เหมือนที่ลูกต้องการเลย”ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ความตื่นเต้นและประหลาดใจแสดงออกชัดเจน จากนั้นรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า“ไปเจอน้องได้ไหมครับ?”“ตอนนี้ยังไม่ได้ลูก ต้องรอให้หมอตรวจน้องให้เรียบร้อยก่อน”รอยยิ้มนั้นยังคงอยู่สักพักก่อนจะค่อย ๆ เลือนหายไป น้ำตาที่เขาพยายาม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03ธุลีใจ บทที่ 240
“โคม่า หมายความยังไงครับคุณหมอ?” ธีโอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัดหัวใจของผมเต้นกระหน่ำราวกับจะทะลุออกมานอกอก ราวกับว่ามันกำลังปล่อยหมัดกระแทกเข้าหน้าอกอย่างไม่หยุดหย่อนผมพยายามคิดให้ชัดเจน แต่สมองกลับหยุดทำงาน ทุกอย่างดูเหมือนจะช้าลงขณะที่หมอกำลังพูด สิ่งเดียวที่ผมได้ยินคือเสียงหึ่ง ๆ ดังระงมในหูผมเซถอยไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่เคยลุกออกมา เกเบรียลและพ่อพยายามแตะตัวปลอบผม แต่ผมสะบัดมือพวกเขาออก ผมไม่ต้องการคำปลอบใจจากใคร ผมต้องการให้หมอบอกว่าการผ่าตัดสำเร็จแล้ว และอีกไม่กี่ชั่วโมงเอวาจะฟื้นขึ้นมาได้“คนไข้ถูกยิงทั้งหมดสี่นัดครับ หนึ่งนัดที่ศีรษะ หนึ่งนัดที่หน้าอก อีกหนึ่งที่ช่องท้อง และนัดสุดท้ายที่ต้นขา เราสามารถนำกระสุนสามนัดออกได้สำเร็จ ยกเว้นกระสุนตรงกระโหลกศีรษะซึ่งฝังลึกเกินไปครับ ถ้าฝืนพยายามเอาออกมา คุณเอวาอาจเสียชีวิตได้”โธ่เอ้ย ผมไม่รู้ว่าจะรู้สึกหรือคิดอย่างไรดี หมอกำลังบอกเราว่าเอวาจะต้องอยู่กับกระสุนที่ยังฝังอยู่ในหัวไปตลอด ชีวิตมันยุติธรรมตรงไหน? เมื่อเช้านี้ทุกอย่างยังปกติดีอยู่แท้ ๆ แต่แล้วทุกอย่างจะเลวร้ายลงเสียอย่างนั้น‘อย่างน้อยเธอก็ยังมีชีวิตอยู่นะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03ธุลีใจ บทที่ 241
"คุณหมอบอกว่าไม่แน่ใจเลยลูก เราทำได้แค่รอและภาวนา" ผมตัดสินใจพูดความจริงถ้าผมโกหก แล้วพระเจ้ากลับเล่นตลกจนเกิดเอวาไม่ฟื้นขึ้นมา โนอาอาจเกลียดผมไปตลอดชีวิตเพราะหลอกว่าแม่เขาสบายดีก็ได้โนอาไม่ได้พูดอะไรออกมาเพียงแค่จ้องหน้าผมสักพักแล้วก้มมองพื้น หลังจากความเงียบครู่ใหญ่ ผมก็หันไปพูดกับคนอื่น ๆ"วันนี้เราเยี่ยมเขาเอวากันไม่ได้แล้ว ผมว่าทุกคนกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนดีกว่า แล้วค่อยมาวันพรุ่งนี้นะครับ"“ไม่” โครินและเล็ตตี้พูดขึ้นพร้อมกัน ตามมาด้วยโนราและธีโอผมพยายามเกลี้ยกล่อมว่าจะส่งข่าวบอกพวกเขาทันทีหากมีอะไรเกิดขึ้น แต่ไม่มีใครยอมใจอ่อนกันเลย สุดท้ายทุกคนก็ตัดสินใจอยู่ต่อ เว้นแต่เอมม่า คาลวิน เคท และพ่อแม่ของผมพ่อแม่ผมยอมกลับบ้านก็เพราะว่าผมไม่อยากให้โนอาอยู่ที่โรงพยาบาล และต้องมีคนดูแลเด็กน้อยด้วย ส่วนคาลวินเห็นด้วยเพราะเจ้าหนูกันเนอร์เริ่มง่วงแล้ว แม้จะเห็นความกังวลในแววตาของเด็กคนนั้นก็ตามเมื่อทั้งหมดกลับออกไป เกเบรียลก็มานั่งข้างผม พวกเรานั่งเงียบกันอยู่พักใหญ่ จนกระทั่งไบรอันมาถึง“ขอโทษที่ผมมาช้านะครับ เราต้องสอบสวนพยานเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่คุณเอวาถูกยิง ผมเสียใจจริง ๆ ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03
บทล่าสุด
ธุลีใจ บทที่ 326
“แล้วทำไมมานั่งดื่มเหล้าอยู่ที่นี่แทนที่จะอยู่บ้านเป็นเพื่อนเอวา” เกเบรียลเอ่ยถามขณะเข้ามานั่งข้างผมตอนนี้ผมอารมณ์ไม่ดีมากนักถึงขั้นที่มองว่าสิ่งต่าง ๆ จากบริษัทน่ารำคาญ รวมถึงน้องชายตนเองด้วย ผมจึงเมินเฉยต่อคำถามเขาและดื่มวิสกี้เข้าไปอีกหนึ่งอึกผมนั่งอยู๋ในโซนวีไอพีของหนึ่งในร้านเหล้าที่เราชื่นชอบ เพลงเปิดเสียงดังกระหึ่ม ผีเสื้อราตรีต่างพากันโยกย้านและออกลวดลายกันอย่างสนุกสนาน พร้อมน้ำเมาที่ลอยล่อง และไม่สิ่งใดเป็นผลกับผมเลยค่ำคืนนี้ผมเพียงต้องการลืมเลือน ลืมภาพแห่งความทุกข์ระทมของเอวา ผมรู้ดึว่าอาจเป็นเป็นเพิ่งเรื่องเพ้อเจ้อหากคิดจะลืมเลือนนั้นเพราะว่าภาพนั้นยังคงฝังแน่นในจิตใจ แต่ผมก็อยากลองลืมภาพเหล่านั้นการอยู่บ้านกลายเป็นสิ่งที่น่าอึดอัดใจขึ้นมา บรรยากาศแห่งความรื่นรมย์น่ายินดีไม่มีอีกต่อไปแล้ว ผมปรารถนาให้มันกลายไปเป็นอย่างเดิมที่ควร แต่ก็ไม่รู้เลยว่าจะต้องทำอย่างไร ผมไม่รู้เลยจริง ๆ ว่า จะต้องแก้ไขเรื่องเหล่านี้อย่างไรดีคำพูดที่เคยออกจากปากไม่มีวันหวนกลับและไม่มีวันลบออกไปได้ ผมไม่สามารถย้อนเวลาไปแก้ไขความผิดพลาดได้ หากเป็นไปได้ ผมคงรีบลงมือทำไปแล้วเพราะผมรักเธอเหลือเ
ธุลีใจ บทที่ 325
หัวใจของผมแทบหยุดเต้นลง เมื่อความกลัวว่าเธอจำเรื่องทุกอย่างแล้วประดังเข้ามา“บอกผมหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้น เอวา ผมช่วยไม่ได้ถ้าผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” ผมวิงวอนเธอน้ำตาของเธอยังคงไหลรินลงมาบนใบหน้า ความเจ็บปวดรวดร้าวบดบังดวงตาของเธอ มันทำให้หัวใจผมสลายจริง ๆ ที่เห็นเธอเป็นแบบนี้“ความทรงจำฉันกลับมาแล้ว” เธอกล่าวก่อนจะเริ่มหัวเราะราวกับเป็นบ้า “รู้ไหม ฉันอยากมีเซ็กส์กับคุณ ฉันอยากนอนกับคุณ แถมฉันยังบอกให้ตัวเองคุยกับคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะฉันต้องการคุณมาก พอฉันเห็นคุณช่วยตัวเองในห้องน้ำ ฉันก็อยากจะร่วมด้วย ฉันถึงกับจินตนาการว่าตัวเองกำลังออรัลเซ็กส์กับคุณในขณะที่คุณหลั่งบนหน้าอกของฉัน”ผมขมวดคิ้วแต่ก็เงียบไว้ อะไรบางอย่างบอกผมว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น และผมจะไม่ชอบสิ่งที่เธอจะพูดต่อไป “ฉันเคยรู้สึกกระหายคุณ โหยหาคุณ แต่สมองของฉันกลับย้ำเตือนบางสิ่งที่คุณเคยพูด” เธอสะอื้น “คุณอยากรู้ไหมว่ามันคืออะไร”ผมไม่อยากรู้ เพราะผมรู้ว่ามันจะทำลายการพัฒนาเล็ก ๆ ที่เรามีร่วมกัน แต่ผมก็ยังพยักหน้าตอบ“คุณพยายามจะทำให้ดีในการมีเซ็กส์ แต่คุณไม่เก่งเลย ทุกครั้งที่ผมอยู่ข้างในคุณ คนที่ผมต้องการคือเอ
ธุลีใจ บทที่ 324
โรแวนการเดตนั้นสมบูรณ์แบบ ถ้าผมเลือกได้ ผมคงไม่อยากให้มันจบลง ทุกช่วงเวลาที่ผมอยู่กับเธอเหมือนอยู่ในสวรรค์ และผมหวังว่าผมจะได้อยู่กับเธอเร็วกว่านี้ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมผมถึงไม่เคยให้โอกาสตัวเองได้มีความสุขกับเอวาเลย ผมรู้สึกแย่ที่เราอาจจะได้มีความสุขกันมาตลอดหลายปีนี้ถ้าผมปล่อยเอมม่าไปความรักที่ผมมีต่อเอมม่าคือความรักของวัยรุ่น มันคงไม่ยืนยาว เมื่อมันถูกทดสอบก็พังทลายลง สิ่งที่ผมรู้สึกต่อเอวานั้นเป็นแบบผู้ใหญ่ แข็งแกร่งและลึกซึ้งกว่าสิ่งที่ผมคิดว่ามันคือความรักตอนอายุสิบเจ็ดผมเริ่มเชื่อว่าเกเบรียลพูดถูก ความรักไม่ได้เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว เหมือนอย่างที่เขาพูด ผมคิดว่าลึก ๆ แล้วผมรักเอวา ผมแค่ปล่อยให้ความรู้สึกผิดที่ทำร้ายเอมม่าครอบงำผม ผมยื้อเอมม่าไว้เพราะรู้สึกว่าผมต้องการควบคุม ซึ่งการแต่งงานกับเอวาและอยู่กับเธอก็ทำให้รู้สึกว่าเป็นสิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมของผมผมยังเชื่อด้วยว่าการปล่อยให้ความรู้สึกของผมที่มีต่อเอวาเติบโตขึ้นนั้นเหมือนกับการทรยศต่อความรักที่ผมมีต่อเอมม่า สิ่งที่ผมไม่รู้ในตอนนั้นก็คือความรักนั้นได้ตายไปนานแล้วผมถอนหายใจและถอดเสื้อผ้าออกก่อนจะมุ่งหน้าไปอา
ธุลีใจ บทที่ 323
“งั้นก็ตกลงตามนี้ เราจะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ ในบ้านนี้” โรแวนพูดขณะที่ฉันจ้องมองเขาฉันรู้สึกตกใจ แต่ก็มีความสุขไปพร้อม ๆ กัน ฉันอยากเปลี่ยนอะไรหลายอย่างมานานแล้ว แต่ฉันก็รู้ว่าเขาคงไม่ยอมแน่ไม่รู้สิ เหมือนกับว่านี่เป็นอีกหนึ่งหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเขาปล่อยวางจากเอมม่าได้จริง ๆ และแสดงให้เห็นว่าเขาใส่ใจฉันจริง“โอเค” ฉันยิ้มให้เขา ปล่อยให้ความจริงนั้นซึมลึกเข้าไปในใจ"เราสามารถปรึกษากับนักออกแบบตกแต่งภายในได้พรุ่งนี้ ผมมั่นใจว่าเบียงก้า เมเยอร์ส จะสามารถรับงานเราได้ แม้เธอจะมีตารางงานแน่นแค่ไหนก็ตาม คุณสามารถบอกเธอได้เลยว่าอยากได้อะไรแล้วปล่อยให้เธอจัดการ หรือจะเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยก็ได้ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับคุณ"และเซอร์ไพรส์ก็ยังไม่หมด ทุกคนรู้จักเบียงก้า เมเยอร์ส เธอเป็นนักออกแบบตกแต่งภายในที่เก่งที่สุดในประเทศ และเธอทำงานเฉพาะให้กับคนรวยและผู้มีอิทธิพลเท่านั้น ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันจะได้ร่วมงานกับเธอ“ตกลง” ฉันบอกเขาโดยพยายามเก็บความตื่นเต้นไม่ให้ล้นจนเกินไป “แต่ฉันอยากให้คุณกับโนอามีส่วนร่วม เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นบ้านของพวกคุณเหมือนกัน และฉันก็อยากให้พวกคุณรู้สึกสบายใจที่นี่”"ผ
ธุลีใจ บทที่ 322
“ใช่แล้ว มันเป็นเรื่องจริง” ในที่สุดเขาก็ตอบฉันตกใจมาก ฉันคิดเสมอว่ามันเป็นแค่ข่าวลือโง่ ๆ“มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน แล้วตอนนั้นคุณอายุเท่าไร? ไม่ใช่ว่าฉันตัดสินหรืออะไรทำนองนั้นนะ”“ผมอายุสิบเจ็ด ส่วนหล่อนอายุยี่สิบหก ผมคิดว่า... ผมเป็นเด็กหนุ่มฮอร์โมนพลุ่งพล่าน แถมแมนดี้โคตรเซ็กซี่ ผมอยากมีเซ็กส์กับคนที่อายุมากกว่าผมเสมอ และหล่อนก็ยิ่งทำให้มันง่ายขึ้นเมื่อหล่อนเอาหน้าอกของหล่อนมาแนบหน้าผม หรือกางขาออกในขณะที่ใส่กระโปรงตัวจิ๋วทุกครั้งที่หล่อนเรียกผมไปที่โต๊ะของหล่อน”ฉันประทับใจแต่ในขณะเดียวกันก็รังเกียจแมนดี้ ฉันหมายถึงเธอเป็นครูนะ ให้ตายเถอะ แต่กลับพยายามล่อลวงนักเรียนของตัวเอง ฉันเองก็เป็นครูเหมือนกัน และฉันจะไม่มีวันก้าวข้ามเส้นนั้นเด็ดขาด“คุณเป็นคนขอเองนะ” โรแวนพูดเมื่อสังเกตเห็นหน้านิ่วคิ้วขมวดของฉัน “ฉันรู้ แต่ฉันรู้สึกไม่สบายใจที่ครูตั้งใจจะล่อลวงนักเรียนอายุสิบเจ็ดปี”เขาเพียงแค่ยักไหล่ เหมือนกับว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ หลังจากนั้นการสนทนาก็ผ่อนคลายลง ฉันเพลิดเพลินไปกับมันอย่างเต็มที่ ราวกับมันเป็นความฝันและฉันไม่อยากให้เดตจบลง เราคุยกันทุกเรื่องเป็นชั่วโมงภายใต้แสงจันท
ธุลีใจ บทที่ 321
ฉันจ้องมองเขาอย่างมึนงง ไม่รู้จะพูดหรือทำอะไรดี“คุณชอบกลิ่นหอม และคุณชอบกลิ่นที่มีเบอร์รี่ผสมอยู่มากกว่า ขอแค่น้ำหอมหรือสบู่เหลวอาบน้ำมีส่วนผสมของเบอร์รี่ คุณก็จะยอมซื้อ คุณไม่มีอาหารจานโปรดจริง ๆ เพราะคุณจะกินอะไรก็ได้ตราบใดที่มันอร่อย คุณชอบอาบน้ำอุ่นนาน ๆ เพราะมันทำให้คุณผ่อนคลาย คุณเกลียดความสูง คุณเกลียดการไปสาย และคุณเกลียดการขึ้นเครื่องบินด้วย คุณเกลียดแมลงสาบ คุณมักจะพูดว่าอยากให้บ้านของคุณเต็มไปด้วยแมงมุมมากกว่าพวกแมลงสีน้ำตาลน่ารังเกียจนั่น... ให้ผมจะพูดต่อไหม”เขาไม่ให้โอกาสฉันตอบ“คุณชอบรวบผมเป็นหางม้าและมวยผม คุณไม่ชอบแต่งหน้ามากนักและแต่งหน้าเฉพาะเมื่อจำเป็นหรืออยากแต่ง คุณไม่ชอบนอนหงายเพราะมันทำให้คุณนึกถึงคนตายในโลงศพ คุณเกลียดความไม่เป็นระเบียบและสีเหลืองด้วย…”ฉันยกมือให้เขาหยุดพูดเพราะฉันพูดอะไรไม่ออกเลย ทุกอย่างที่เขาพูดเป็นความจริง ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเขารู้เรื่องทั้งหมดนี้ได้ยังไง เพราะเราไม่เคยสนิทกันมาก่อน ครอบครัวชาร์พคงไม่ได้บอกเขาหรอก เพราะพวกเขาแทบจะไม่รู้จักฉันด้วยซ้ำ“ได้ยังไง?” ฉันพูดติดขัด ในหัวไม่สามารถประมวณผลทุกอย่างได้“ผมบอกคุณแล้ว” เขากล่าวพร้
ธุลีใจ บทที่ 320
ฉันมองออกไปนอกรถแล้วตะลึงงัน สถานที่แห่งนี้ดูราวกับเป็นสวรรค์ มันเป็นพื้นที่โล่งกว้างที่มีหญ้าเขียวขจีและคงมีดอกไม้มากมายนานาพันธุ์ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันชอบที่สุดของที่นี่ แต่มันคือเพราะทิวทัศน์ต่างหาก ดวงดาวนับพันเปล่งแสงระยิบระยับราวกับกำลังเห็นด้วยกับเดตนี้“คุณชอบไหม” โรแวนถาม และคำตอบเดียวของฉันคือการพยักหน้าฉันค่อย ๆ ออกจากรถ สูดอากาศบริสุทธิ์และชมทิวทัศน์ที่สวยงามจับใจ ฉันเดินไปเกือบถึงขอบถนนและมองลงไปที่เมืองเบื้องล่าง ฉันไม่รู้ว่าโรแวนไปเจอสถานที่แห่งนี้ได้อย่างไร และฉันก็ไม่สนใจฉันหลับตาลง รู้สึกว่าความกังวลทั้งหมดมลายหายไป นี่คือฉากในแบบที่ฉันชอบ ฉันชอบมันมากเมื่อฉันหันกลับไป ฉันพบว่าโรแวนจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว มีผ้าห่มและตะกร้าปิกนิกพร้อมสิ่งที่ฉันเดาว่าเป็นช็อกโกแลต สตรอเบอร์รี่และไวน์ นอกจากนี้ก็ยังมีอาหารที่เราสั่งอยู่ด้วยฉันเดินช้า ๆ ไปหาเขา ถอดรองเท้าและนั่งลงข้าง ๆ เขา “นี่มันสุดยอดเลย โรแวน ขอบคุณนะคะ”เขาพยักหน้า “อะไรก็ตามที่จะทำให้คุณมีความสุขที่รัก ตอนนี้เรามาทานอาหารกันเถอะ เพราะผมหิวจะแย่แล้ว”เราทานอาหารกันเงียบ ๆ ฉันใช้โอกาสนี้ชื่นชมทิวทัศน์
ธุลีใจ บทที่ 319
การเดินทางใช้เวลาไม่นานนัก และนอกจากการคุยกันเล็กน้อยเป็นครั้งคราว เราก็เงียบกันเกือบตลอดเวลา แต่ก็เป็นครั้งแรกเท่าที่ฉันจำได้ ที่ความเงียบระหว่างเราให้ความรู้สึกสบายใจในช่วงเวลาที่หาได้ยากที่เราขับรถไปด้วยกัน โรแวนมักจะพยายามทำเป็นไม่สนใจฉัน ขณะที่ฉันพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อชวนเขาคุย ซึ่งมันมักจะทำให้บรรยากาศดูอึดอัดและแปลก ๆ เสมอ“คุณยิ้มทำไม” ฉันถามเขาเมื่อเขาลงจากรถเพื่อช่วยฉันออกจากรถรอยยิ้มของเขาควรจะเป็นอาวุธทำลายล้างสำหรับผู้หญิงโดยแท้ แน่นอนว่าเขาหล่ออยู่แล้ว แต่เมื่อโรแวนยิ้ม มันยิ่งทำให้ความหล่อของเขาก้าวไปอีกระดับหนึ่ง“ผมจะมีความสุขที่พาผู้หญิงของตัวเองออกมาข้างนอกไม่ได้เหรอ” เขาถามพร้อมเอียงศีรษะเล็กน้อยไม่รู้ทำไม ฉันถึงหัวเราะคิกคักขึ้นมา ทั้ง ๆ ที่ปกติฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะหัวร่อต่อกระซิก ฉันไม่เคยหัวเราะแบบนี้มาก่อนเลยทั้งชีวิต จริง ๆ แล้วฉันเคยคิดว่ามันดูน่ารังเกียจด้วยซ้ำเมื่อเห็นผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่แล้วทำแบบนี้ แต่ตอนนี้ฉันกลับเป็นคนที่ทำเสียเอง“ขอโทษที ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงหัวเราะแบบนั้น” ฉันเอ่ยขอโทษขณะที่พยายามรวบรวมสติเขาจับมือฉัน และฉันก็คล้อ
ธุลีใจ บทที่ 318
ฉันมองตัวเองในกระจก และมีความสุขกับลุคของตัวเอง ฉันเกล้าผมเป็นมวยต่ำและม้วนผมเป็นลอนเข้ากับกรอบหน้า คืนนี้ฉันต้องการอะไรที่แปลกใหม่ เพราะเป็นเดตครั้งแรกของฉันกับโรแวน ฉันจึงตัดสินใจเลือกอายแชโดว์สีสโมกี้ที่ดูไม่ฉูดฉาดแต่เย้ายวนกับลิปสติกสีแดงส่วนชุดเดรส ฉันเลือกชุดเดรสสีดำยาวระดับเข่า มีคอเสื้อเว้าลึกที่ยึดด้วยสายรัดบาง ๆ เผยให้เห็นเนินอกเล็กน้อย พอให้ดูยั่วยวนแต่ไม่เกินงาม อีกทั้งเป็นชุดเปิดหลังซึ่งฉันมั่นใจว่าจะทำให้บรรดาหนุ่ม ๆ ต้องคลั่งฉันยังคงจ้องมองตัวเองในขณะที่ลูบมือไปตามเนื้อผ้าที่นุ่มนวล ชุดนี้เข้ารูปพอดีตัว และต้องขอบคุณที่ฉันเพิ่งผ่านช่วงตั้งครรภ์ เลยทำให้ตอนนี้ฉันมีส่วนเว้าโค้งที่พอดิบพอดี“โอ้โหที่รัก ถ้าฉันไม่ได้ชอบผู้ชาย ฉันคงจีบเธอไปแล้วแน่ ๆ” เล็ตตี้กล่าวชมด้วยน้ำเสียงปลื้มปริ่ม “เธอเซ็กซี่มาก แบบที่ไม่มีอะไรจะเทียบได้เลย” “เธอพูดถูก” โครินพูดเสริมพวกเธอกลับไปเมื่อสองสามชั่วโมงก่อน ตอนนี้เรากำลังคุยกันทางวิดิโอคอล เพราะฉันต้องการฟังความคิดเห็นที่จริงใจของพวกเธอ เดตครั้งนี้สำคัญมาก อย่างที่ฉันบอก นี่เป็นเดตครั้งแรกของโรแวนกับฉัน ฉันจึงอยากให้ทุกอย่างออกมาสมบูร
