บทที่ 85

"ท่านกั๋วกั๋วเป็นอะไรไปเจ้าคะ? ถึงได้โกรธจัดขนาดนี้"

ซูเนี่ยนหยุดเดิน ดวงตาสีดําสดใสจ้องมองซูกั๋วกงด้วยสีหน้าสงบ

เพียงแค่มองอย่างละเอียดก็จะพบว่าดวงตาคู่นั้นแฝงไว้ด้วยความไม่ตั้งใจและเยาะเย้ยอยู่สามส่วน เมื่อถูกดวงตาคู่นั้นจ้องมอง ซูกั๋วกงก็นึกถึงลู่เจียวมารดาของซูเนี่ยนขึ้นมา

ซูเนี่ยนคล้ายกับลู่เจียวถึงเจ็ดส่วน โดยเฉพาะดวงตานั้นคล้ายกันมาก เมื่อก่อนซูเนี่ยนอารมณ์ร้อน อะไรนิดอะไรหน่อยก็เอะอะโวยวาย ทําอะไรก็ไม่ใจเย็น แต่ซูเนี่ยนในวันนี้แตกต่างจากเมื่อก่อนมาก ท่าทางที่สงบเยือกเย็นเช่นนี้ดูเหมือนลู่เจียวไม่มีผิด

แต่ก็เพราะลักษณะท่าทางนี้ ซูกั๋วกงเห็นแล้วก็ยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่

เจียงซือโหรวจ้องมองซูเนี่ยนตั้งแต่ซูเนี่ยนเข้ามา ตอนแรกยังเกิดความกลัวขึ้นบ้างในใจ แต่ซูกั๋วกงพอเห็นซูเนี่ยนก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟแบบนี้ ดวงตาของนางก็กลับไปเต็มไปด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง

"คุณหนูใหญ่ ต่อให้ท่านไม่พอใจนายท่านมากแค่ไหน แต่เขาก็ยังเป็นพ่อของท่านอยู่ดีนะ" เจียงซือโหรวตบไหล่ซูเยียนหรันเบาๆ แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าเดินไปหาซูกั๋วกงเพื่อระบายอารมณ์ให้ซูกั๋วกง แต่คําพูดของนางกลับทําให้ซูกั๋วกงโกรธมากยิ่งขึ้น

"นังสาร