Mag-log inShare
ล่อหลอกคนของศัตรู
Huling Na-update:
2025-03-02 16:20:53
Kaugnay na kabanata
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป นี่คือบุตรชายของแม่ทัพเผยหรือ
เมืองเป่าซานหลิวเย่วฉางเดินทางมาได้สองเดือนแล้ว ตอนนี้นางอยู่เมืองเป่าซาน เพราะนางตั้งครรภ์ทำให้การเดินทางช้ากว่าปกติ ทั้งสองเข้าพักที่โรงเตี้ยวเรียบร้อย ซู่ซู่ไปขอน้ำอุ่นมาจากเสี่ยวเอ้อ ทั้งสองนายบ่าวพักโรงเตี้ยมที่ไม่หรูหรามากนัก เพราะเหลือเงินไม่มากแล้วตอนนี้มีเงินติดตัวเหลือเพียงสามร้อยตำลึงเท่านั้น หลิวเย่วฉางเขียนจดหมายส่งเสิ่นชิงเวยว่านางมาถึงเป่าซานเรียบร้อยแล้ว อีกไม่กี่วันจะไปที่ตำบลหยาง หลิวเย่วฉางหาจดหมายที่เสิ่นชิงเวยส่งมาฉบับล่าสุดนางหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ซู่ซู่ยกน้ำร้อนเข้ามาให้นางล้างหน้าและแช่เท้า หลิวเย่วฉางเอ่ยถามสาวใช้ของตน"ซู่ซู่ จดหมายอีกฉบับเล่าเจ้าเก็ไว้ที่ใด มิใช่พี่บอกให้เก็บใส่กล่องให้หมดหรอกหรือ""จดหมายหรือเจ้าคะ คุณหนูข้าเก็บมาหมดแล้วเจ้าค่ะ""อืม..งั้นกระดาษเปล่าน่ะเห็นไหมแผ่นขนาดฝ่ามือน่ะ""อ้อ..ข้ารวมไว้ที่ตำราสตรีที่ใต้เท้าหยางบังคับให้ท่านคัดกับท่องน่ะเจ้าค่ะ กะว่ากลับจากเซ่นไหว้ฮูหยินแล้วจะกลับไปเก็บกวาดเข้าที่อีกที""อะไรนะ!!? ซู่ซู่เจ้าไม่ได้เอามาหรือ""ข้าเห็นว่าเป็นเพียงกระดาษเปล่า บ่าวยังคิดว่าไม่ได้ใช้อะไรจะรวบรวมเอาไว้ทำเชื้อไฟเจ้าค่ะ""เจ้า.
Huling Na-update : 2025-03-02ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป เสิ่นจ้าวหยวน
กู้หานที่ได้ยินถึงกับตกใจ นี่บุตรชายสหายหรือแล้วน้องสาวบุญธรรมของเขาไปทำอีท่าไหนถึงได้มีบุตรชายกับซ่างกวนกัน เสิ่นชิงเวยได้แต่ยิ้มให้หลิวเย่วฉางก่อนจะพานางไปขึ้นรถม้าคันที่เตรียมไว้ ทั้งหมดเดินทางมาถึงตำบลก็เย็นมากแล้วจึงพักค้างที่จวนเจ้าเมืองหลิวเย่วฉางคารวะกู้เหยียน จากนั้นก็พบกับฉินเซียวเซียวภรรยาของกู้หาน ฉินเซียวเซียวแต่งงานกับกู้หานมาได้สามปีแล้วนางมีบุตรสาวกับบุตรชายให้เขาอย่างละคน ทั้งหมดนั่งกินมื้อค่ำกัน กู้หานที่มองหน้าเสิ่นจ้าวหยวนก็ลอบถอนหายใจ เขาก็ว่าเด็กคนนี้หน้าคล้ายซ่างกวนนักที่แท้ก็บุตรชายเขานี่เอง"นี่เว่ยเว่ย เสี่ยวหยวนเรียนดีนักพี่ว่าจะรับเขาเป็นบุตรบุญธรรมเพื่อปีหน้าจะได้เข้าสอบถงเซิงดีไหม"เสิ่นชิงเวยมองหน้าพี่ชายบุญธรรมก่อนจะถอนหายใจ นางไม่ต้องการให้บุตรชายยุ่งเกี่ยวการเมืองเท่าไหร่ แค่อยากให้เรียนเพราะต้องการให้รู้หนังสือเท่านั้น แต่ดูเหมือนกู้หานอยากเห็นเขามีอนาคตที่ดีส่วนกู้หานอยากดูแลบุตรชายสหายรุ่นน้อง ต่างคนต่างคิดคนละอย่าง กู้หานไม่รู้ว่าเผยซ่างกวนกำลังตามหาเมียคืนเดียวอยู่ กู้หานคิดว่าทั้งคู่แต่งงานแล้วคงเลิกราหย่าขาดจากกัน เขาได้ยินแค่ว่าเสิ่นจ้าวหยวน
Huling Na-update : 2025-03-02ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป อีกไม่นานข้าก็มีท่านพ่อแล้ว
เสิ่นชิงผิงที่ถือจานขนมออกมาจากด้านในเอ่ยชมหลานชาย เสียงเด็กน้อยร้องไห้ออกมาจากในบ้าน ซู่ซู่อุ้มเจ้าตัวน้อยกล่อมให้นอน หลิวเย่วฉางเอื้อมไปรับก่อนจะเอาเข้าเต้าแต่หลิวเยี่ยนเฟยกลับไม่ยอมร้องไห้งอแงไม่หยุด เสิ่นชิงเวยเข้าไปหาก่อนจะรับเอามาอุ้มเอง นางแกว่งไปมาสามสี่ทีเด็กน้อยก็หลับไป"เว่ยเว่ย ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไม่ยอมนอนเลย พี่ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน""ผายลมไหมเจ้าคะ ท้องอืดหรือเปล่า""ไม่ เพิ่งกินนมอิ่มยังผายลมออกมาเมื่อสักครู่ อีกทั้งเรอออกมาเอิกใหญ่ด้วย""คงไม่สบายตัว ซู่ซู่..ถ้าไงก็เหนื่อยหน่อยนะ เดี๋ยวพี่มาขึ้นเขาสักพักมิได้ไปไกลนัก""เจ้าค่ะพี่เว่ยเว่ย"ซู่ซู่รับหลิวเยี่ยนเฟยที่หลับแล้วมา ส่วนเสิ่นชิงเวยออกไปเตรียมตะกร้าก่อนจะจุงมือบุตรชายขึ้นเขา เสิ่นชิงผิงที่เดิมจะไปด้วยแต่เพราะหลิวเยี่ยนเฟยงอแงนางจึงอยู่ช่วยซู่ซู่สองแม่ลูกเดินขึ้นเขาไปยังดงของต้นเกาลัด แม้ว่าเสิ่นชิงเวยจะสอนเรื่องหาอาหารให้กับชาวบ้านว่าสิ่งใดกินได้ แต่ชาวบ้านมักจะหาบริเวณตีนเขามากกว่า ซึ่งเกาลัดเป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ จึงขึ้นลึกเข้าไปอีกป่าแห่งนี้ไม่มีสัตว์ดุร้าย แต่หมูป่าก็ไม่อาจดูเบา พวกมันเจอมนุษย์ก็พร้
Huling Na-update : 2025-03-02ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ข้ายังไม่ตายกล้าหาพ่อใหม่ให้ลูกข้าหรือ
ขาคู่เล็กวิ่งไปทางลงเขา มองเห็นสตรีที่กำลังสะพายตะกร้าเดินออกมาจากป่าอีกด้าน ปากก็ตะโกนเรียกหาบุตรชาย เผยซ่างกวนกำลังจะหันหลังกลับแต่เสียงช่างคุ้นเคยจึงหันกลับมามองดูนางคือสตรีที่เขาไม่เคยลืมว่านางสร้างความอัปยศไว้ให้เขาเช่นไรคุณหนูตกอับตระกูลเสิ่นคนนั้น เสิ่น ชิง เวย นางย่อตัวลงนั่งยองๆ เก็บเศษหญ้าออกจากศีรษะเด็กน้อย เสียงเล็กๆ เรียกนางว่า ท่านแม่ นี่มันหมายความว่าอะไรท่านแม่หรือ เมียคืนเดียวของเขานางมีบุตรชายหรือไม่ต้องบอกก็รู้ว่าลูกใคร ใบหน้าเขียนทุกอย่างชัดเจน หืมหาท่านพ่อให้ลูกข้าหรือแม่ตัวดี ข้ายังไม่ตายสักหน่อยเสิ่นชิงเวยเสิ่นชิงเวยเงยหน้าขึ้นก็เห็นบุรุษคนนั้น เผยซ่างกวน คนที่พรากพรมจรรย์ของนางไปทันทีที่นางลืมตามาอยู่ในโลกเส็งเคร็งนี่ จนให้กำเนิดเด็กน้อยคนนี้ เสิ่นชิงเวยเอ่ยกับบุตรชายทันที"หยวนหยวนเด็กดี พวกเรารีบกลับบ้านเถอะ แม่รู้สึกไม่ค่อยสบาย"เสิ่นชิงเวยจุงมือบุตรชายรีบลงเขา แต่กลับหนีไม่พ้นบุรุษที่นางพยายามหนีจากเขามาหกปี"หาแทบพลิกแผ่นดินกลับไม่เจอ บทไม่หาเจ้าก็มาอยู่ตรงหน้าข้าเสียได้คุณหนูเสิ่น""นายท่านจำคนผิดแล้วกระมังเจ้าคะ เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน รบกวนท่านหลีกท
Huling Na-update : 2025-03-02ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ล้วนมีแต่คนหน้าด้าน
เสิ่นจ้าวหยวนที่ตอนนี้ไม่พอใจท่านลุงที่บอกว่าตนเองเป็นท่านพ่อแล้วจึงเดินไปหายกขาป้อมเตะเขาหลายที เผยซ่างกวนมองดูบุตรชายที่กำลังช่วยมารดาของตนอย่างน่าเอ็นดูเขายอมปล่อยเสิ่นชิงเวยแล้วก้มลงอุ้มเสิ่นจ้าวหยวนขึ้นมาหอมแก้กลมๆ นั้น เสิ่นจ้าวหยวนหน้าแดงนอกจากท่านแม่เขาไม่ให้ใครหอมนะ"พ่อไม่ทำอะไรท่านแม่หรอก ว่าแต่เวลาลูกดื้อท่านแม่ลงโทษแบบไหนหรือ""ท่านแม่ไล่ข้าไปนอนกับน้าเล็กขอรับ""อืม ลูกทำร้ายพ่อนับว่าดื้อไหม งั้นคืนนี้ลูกก็ต้องนอนกับน้าเล็กแล้วสิ เดี๋ยวพ่อจะลงโทษท่านแม่ด้วยที่ไม่สอนลูกให้ดี ก้าวร้าวกับบิดาแบบนี้ใช้ไม่ได้""เผยซ่างกวนไสหัวไปเลยนะ เอาลูกข้ามานะ"เสิ่นชิงเวยพยายามแย่งลูกมาจากเขาแต่เผยซ่างกวนไม่ให้ ส่วนหยางเช่อเองก็คาดคั้นซู่ซู่กระทั่งได้ยินเสียงเด็กร้องมาจากในบ้าน เย่วฉางคลอดแล้วหรือเขาปล่อยซู่ซู่ไม่สนใจอีกต่อไป ก่อนจะเดินสาวเท้ายาวๆ เข้าไปในเรือน หลิวเย่วฉางพยายามกล่อมบุตรชายมาทั้งวันแต่ไม่เป็นผล เขานอนแค่ไม่ถึงถ้วยชาก็ตื่นกวนนางมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วเสิ่นชิงเวยตามหมอมาแล้วก็ตรวจไม่เจออะไร บุตรชายไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนตั้งแต่คลอดออกมา หยางเช่อที่เข้ามาได้เห็นภาพสตรีตรงหน
Huling Na-update : 2025-03-02ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ออกไปให้พ้นพี่สาวข้า
จ้าวเหมิ่นอาศัยความหน้าหนาเดี๋ยวหอมเดี๋ยวจูบเสิ่นชิงผิงจนนางเหนื่อยใจกับความหน้าด้านของเขา จึงนั่งนิ่งเป็นรูปปั้น จ้าวเหมิ่นหัวเราะในลำคอ เล่นบทบาทรูปปั้นหินหรืออยากรู้เหมือนกันว่ารูปปั้นสาวงามนี้จะแข็งเป็นหินได้นานแค่ไหนกัน"ผิงผิงจ๋า ตรงนี้กลางลานบ้านนะ ดูเหมือนเมื่อกี้คนผ่านไปด้วยอยากให้คนอื่นเห็นพี่แสดงความรักกับเจ้าตรงนี้หรือไม่""อย่ามาทำเรื่องเหลวไหลที่บ้านหม่อมฉันนะ""อืม..ประเจิดประเจ้อไม่ดีจริงๆงั้นห้องอยู่ทางไหนบอกพี่สิ""จ้าวเหมิ่น...ท่านอย่ามารุ่มร่ามนะ อื้อๆๆๆ"จาวเหมิ่นจูบนางอีกครั้ง พลันหูก็ได้ยินเสียงไอมาแต่ไกลๆนั่นเป็นเสียงลุงแปดนี่นา ภรรยาของเขาเหลียนซื่อนับว่าเป็นสตรีปากสว่างและขี้นินทานัก เสิ่นชิงผิงจึงจำใจบอกคนหน้าด้านที่กอดนางอยู่"เข้าบ้าน ห้องอยู่ขวามือ"จ้าวเหมิ่นจูบขมับนางก่อนจะลุกขึ้นร่างเล็กบอบบางพาเดินเข้าไปในบ้าน เสิ่นชิงผิงกอดคอเขาแน่นเพราะนางกลัวตก เมื่อมาถึงในห้องจ้าวเหมิ่นวางนางนั่งลงบนเตียง เขายืนด้านหน้าโน้มตัวมาหาแล้วเท้าแขนคร่อมร่างเล็กเอาไว้ เสิ่นชิงผิงหลุบตาลงมองหน้าอกของเขาไม่ยอมสบตาด้วย จ้าวก็หมิ่นนั่งลงข้างก็รั้งนางมากอ
Huling Na-update : 2025-03-02ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ความรักของข้ามันตายไปแล้วซู่ซู่
เผยซ่างกวนมองน้องเมียตรงหน้าคนนี้อย่างพิจารณา เขาองอาจมากนักหากได้มาอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่คงจะดี เสิ่นจ้าวหยวนที่เดิมทีอยู่กับซู่ซู่ก็ออกมาหาผู้ใหญ่ เห็นน้าชายก็ดีใจก่อนอวดเรื่องท่านพ่อกับเขา เสิ่นจ้าวหยวนเรียกน้าชายด้วยน้ำเสียงดีใจ"น้าเล็กๆ หยวนหยวนมีท่านพ่อแล้วขอรับ"เจ้าตัวน้อยวิ่งมาหากางแขนออกให้เสิ่นชิงชิวอุ้มเขา เสิ่นชิงชิวอุ้มเจ้าตัวกลมขึ้นมาก่อนจะหอมหน้าผากน้อยแล้วเอ่ยถาม"ท่านพ่อหรือ...ท่านพ่อมาจากไหนกัน วันนี้ขึ้นเขากับท่านแม่มิใช่หรือเอหรือว่าหยวนหยวนของน้าเล็กขุดท่านพ่อมาได้จากบนเขา"เผยซ่างกวนสะอึก ขุดเขามาเนี่ยนะ วาจาน้องเมียของเขามันช่างจุ๊ๆๆ เมียคืนเดียวของเขาก็ร้ายใช่น้อย หึเขาจะเปลี่ยนจากเมียคืนเดียวให้นางเป็นเมียเขาทุกคืนเลยเชียว เสิ่นชิงเวยถอนหายใจก่อนจะเอ่ยกับน้องชาย"อาชิว...เขาคือแม่ทัพเผยบิดาหยวนหยวนน่ะ"เผยซ่างกวนเดินขึ้นหน้าไปหาเสิ่นชิงชิวก่อนจะเอ่ยแนะนำตนเอง"น้องเมีย ข้าเผยซ่างกวนพี่เขยยินดีที่ได้พบเจ้า""ท่านก็คือแม่ทัพเผยคนนั้น คนที่ทำลายพี่สาวข้า อีกทั้งสั่งโบยหมัวมัวในจวนเผยคนหนึ่งจนตายเพื่อจะเชือดไก่ให้ลิงดู ส่งข้อความนั้นมาให้
Huling Na-update : 2025-03-02ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป น้องเมียคืออุปสรรคใหญ่
ซู่ซู่เดินออกไปแล้ว หลิวเย่วฉางยังคงนอนร้องไห้จนหลับไป อาฝูที่เพิ่งมาจากการไปพูดคุยกับสายลับของท่านแม่ทัพ ดีที่เขาหาบ้านถูกเดินกว่าชั่วยามกว่าจะเจอ พวกท่านทั้งสามคนไร้เหตุผลสิ้นดี นึกจะทิ้งเขาก็ทิ้งเลย อาฝูที่ยืนหันไปหันมาพลันก็เห็นคนในดวงใจของเขาที่แอบรักนางมานนานก็รีบเดินมาหาทันที ใช่เขาแอบรักสาวใช้ของหยางฮูหยิน"ซู่ซู่..เป็นเจ้าจริงๆด้วย""องครักษ์สวี ท่านเพิ่งมาถึงหรือเจ้าคะ"สวีไหลฝูหรืออาฝูยิ้มกว้าง อย่างน้อยก็ไม่ถูกสายตารังเกียจจากนาง เขาจึงเกาท้ายทอยแก้เขินก่อนจะพยักหน้า "ไปทำงานสำคัญของกองทัพน่ะ""อ้อ..ท่านกินข้าวมาหรือยัง""ยังเลย นี่ยามซวีแล้วจะไปหาที่ไหนกัน เอ่อ แม่นางซู่ซู่ท่านแม่ทัพพักที่ใดหรือ""บ้านเช่าน่ะเจ้าค่ะ ห่างไปสามสิบจั้ง ท่านรอตรงนี้เดี๋ยวข้าไปหาอะไรมาให้กินก่อน แล้วท่านค่อยไป"อาฝูพยักหน้า นางน่ารักจริงๆเขาไม่สนใจเรื่องผัวเมียใต้เท้าหยางหรอก เขาจะสู่ขอนางกับหยางฮูหยิน รอให้เรื่องกบฏขององค์ชายใหญ่เรียบร้อยก่อนเถอะเสิ่นชิงเวยที่ตอนนี้นอนไม่หลับ นางจะทำอย่างไรดี นางกลัวว่าเขาจะพรากลูกชายไปจากนาง เพราะดูแล้วเสิ่นจ้าวหยวนดีใจมากนักที่มีท่านพ
Huling Na-update : 2025-03-02
Pinakabagong kabanata
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ข้าอยากให้บุตรชายคนรองของพวกเจ้าสืบทอดสกุลหลิว
เผยซ่างกวน หยางเช่อ และหลิวต้งนั่งคุยกันอีกห้อง ทางด้านหลิวเย่วฉางมีเพ่ยเพ่ยและหยางฮูหยินที่กำลังเฝ้าดูลูกสะใภ้อย่างใกล้ชิด นางช่างเป็นเด็กน่าสงสารยิ่งนัก ยามที่นางแบกหัวใจที่บอบช้ำเพราะเจ้าลูกชายตัวดีหนีไปนั้น หยางฮูหยินแทบอยากจะลงไม้หยางเช่อให้หลังลายนักเมียดีๆแบบนี้ยังกล้าทำร้ายจิตใจ มัวแต่ไปฝังใจกับสตรีแพศยาคนนั้น หลิวเย่วฉางขยับตัวเล็กน้อย หยางฮูหยินจับมือบางของนางมากุมเอาไว้ กระทั่งสะใภ้ลืมตามก่อนจะเอ่ยเรียกนางด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง"ท่านแม่...เฟยเอ๋อร์งอแงก่อกวนท่านหรือเปล่าเจ้าคะ สะใภ้อกตัญญูนัก ทำให้ท่านลำบากแล้ว""เย่วฉาง..เจ้าอย่าคิดมากเลย เด็กที่ไหนไม่ซุกซนกันเล่า เฟยเอ๋อร์เพิ่งจะเริ่มเตาะแตะๆเท่านั้น ยังไม่ซุกซนมากนักหรอก""ขอบคุณท่านแม่ที่เอ็นดูเฟยเอ๋อร์เจ้าค่ะ แค่กๆ ท่านพี่เล่าเจ้าคะคงไม่ไปทำร้ายพวกเขาจนทำตัวเองเดือดร้อนใช่หรือไม่"หลิวเย่วฉางรู้ดีว่าหยางเช่อยามที่เขาโกรธนั้นน่ากลัวเพียงใด นางไม่ได้กลัวว่าคนสกุลหลิวเหล่านั้นจะเป็นอะไร แต่นางไม่อยากให้สามีพลั้งมือไปทำในสิ่งที่ไม่ควรจนมือแปดเปื้อนความโสมมเหล่านั้น กระทั่งเสียงคุ้นเคยดังมา นางจึงหันไปมองแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป หาคนที่คู่ควรเหมาะสม
หลังจากที่หลิวเย่วฉางอาการดีขึ้นแต่ยังต้องใกล้ชิดกับหมอโอสถจึงพักรักษาตัวที่โรงหมอ เสิ่นชิงเวยรู้สึกว่าอยากกลับไปพักที่จวนสกุลเสิ่นก่อน นางยังไม่อยากไปจวนเผยตอนนี้ ทางด้านพ่อสามีอย่างเผยปินเองก็อยู่รับผิดชอบเหล่าเหยื่อของโจรภูเขา กลับมาเมืองหลวงครั้งนี้ได้ข่าวแว่วมาว่าฮ่องเต้จะให้เขากลับมารับตำแหน่งต่อรถม้ามาถึงหน้าจวนเสิ่นชิงผิงที่รอพี่สาวอยู่เมื่อเห็นรถม้าเคลื่อนมา ก็รีบเดินมาหาทันทีที่รถม้าจอด สกุลกู้นำบ่าวไพร่มาให้พวกนางใช้สอยถึงยี่สิบคน กู้คังพ่อบ้านสกุลกู้แจ้งว่านายท่านผู้เฒ่าจะมาเยี่ยมหลานบุญธรรมด้วยตนเองให้คุณหนูทั้งสองและคุณชายน้อยพักผ่อนให้หายเหนื่อยเสียก่อน เสิ่นชิงเวยได้แต่เอ่ยขอบคุณพ่อบ้าน ท่านน้ากู้ของนางใส่ใจพวกนางทั้งสามคนพี่น้อง ตั้งแต่วันที่ลำบาก จนกระทั่งพวกนางลืมตาอ้าปากได้ก็ยังคงห่วงใยเสมอ เสิ่นชิงผิงคารวะพี่เขยก่อนจะประคองพี่สาวเข้าเรือน บ่าวมายืนรอคำนับเมื่อทั้งคู่เดินมา"ถวายพระพรท่านอ๋องและพระชายาเพคะ""อืม...พวกเจ้าตามสบายเถอะขอบใจที่มารับใช้ เดี๋ยวข้าจะไม่อยู่ดูและพระชายาให้ดีด้วย""เพคะท่านอ๋อง""เว่ยเว่ยเข้าไปพักดีกว่า หยวนหยวนล่ะไปเล่นที่ไหนกันผิงผิง""
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป เจ้าคือคนสกุลหยาง
สิ่นชิงเวยเน้นทีละคำ ไม่นานหยางเช่อก็มาถึง เขาเห็นสภาพเมียถูกทำร้ายก็โกรธจัด หยางเช่อไม่ได้สนใจเสียงร้องไห้ของบุตรชายเขาตรงมาอุ้มหลิวเย่วฉางขึ้น ก่อนจะรู้สึกเหนียวที่อ้อมแขน โลหิตสีแดงเประกระโปรงที่สวมใส่"ฉางเอ๋อร์ นี่มัน คนดีของพี่เจ้าเป็นอะไรบอกพี่สิ""ท่าน ท่านพี่ ชะ ช่วย ช่วย ละ ลูก ขะ ของเรา ด้วย ข้า ข้า""ลูกของเราหรือ พระชายา ฉางเอ๋อร์นางกล่าวอันใด""ท่านอาหยาง นางตั้งครรภ์ไม่ผิดแน่ พวกเขาลงมือกับนางๆจึงไม่กล้าตอบโต้เพราะเป็นห่วงบุตรในครรภ์ แต่ใครจะรู้สกุลหลิวเลวกว่าเดรัจฉานเสียอีก ท่านพานางไปโรงหมอก่อนเถอะ คนพวกนี้เอาไว้ก่อน"หยางเช่อไม่รอช้าเขาอุ้มนางพาดีดตัวเหินไปทันที ไม่นานก็มาถึงโรงหมอ หลิวเย่วฉางนอนอ่อนแรง หมอตรวจนางพักใหญ่ก่อนจะเดินออกมา เสิ่นชิงเวยที่ตอนนี้สีหน้าไม่ดีนัก นางแพ้ท้องอีกทั้งที่นี่มีแต่กลิ่นยา นางเหม็นจนเวียนหัวเผยซ่างกวนที่ได้ข่าวเรื่องของหลิวเย่วฉางก็มาทันที ครั้งนี้สกุลหลิวคงไม่รอดแล้ว หยางเช่อเห็นสุขุมรอบคอบแต่หากโกรธขึ้นมาเขาคือมัจจุราชดีๆนี่เอง หมอเดินออกมาทั้งหมดลุกขึ้น เสิ่นชิงเวยเวียนหัวจนสวามีต้องประคองหยางเช่อรีบถามไถ่อาการทันที"ท่านหมอ ฮูหย
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่จริงหรือ
เมื่อเรื่องราวปราบกบฏเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็เริ่มปรับตัว ในเมืองหลวงตระกูลใหญ่ๆต่างก็ระส่ำระสาย ไม่เว้นแม้แต่ตระกูลหลิว เนื่องจากผู้นำตระกูลรั้งอยู่ชายแดนเรื่องราวในเมืองหลวงจึงไกลห่างให้เขายื่นมือหลังจากองค์ชายใหญ่ถูกเนรเทศ บรรดาชายาและสนมกับขันทีและข้ารับใช้ถูกส่งไปตามอารามต่างๆและห้ามมิให้ลงเขาตลอดชีวิต วันนี้เป็นวันที่หลิวเสวียนเยี่ยนต้องเดินทางไปยังอารามไท้ส่วยเพื่อออกบวช นางร้องไห้กอดท่านย่าและมารดาของตนแน่น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่หลิวเย่วฉางเดินทางมาเยี่ยมบิดาพอดี เพราะทางนี้ส่งข่าวไปให้มาหารถม้ามาจอดที่หน้าจวน หลิวเย่วฉางลงจากรถม้าตามลงมาด้วยเพ่ยเพ่ย ซึ่งหยางไท่ไท่ยกสาวใช้คนใหม่ให้นาง เนื่องจากซู่ซู่ตั้งครรภ์ และที่สำคัญตอนนี้ไปอยู่จวนสวีเรียบร้อยแล้วใต้เท้าสีกับสวีฮูหยินมิได้รังเกียจชาติกำเนิดของนาง พวกเขารู้ดีว่าแม้มู่เหวินซีมารดาของหลิวเย่วคลุ้มคลั่งจะเป็นเพียงเมียรอง แต่การสั่งสอนบุตรนั้นฮูหยินเอกมิอาจเทียบได้เลย สวีฮูหยินเชื่อว่าซู่ซู่ที่ได้รับการอบรมจากมู่เหวินซีจะต้องเป็นสตรีที่คู่ควรแก่สวีไหลฝูบุตรชายแน่นอนหลิวเย่วฉางลงมายืนข้างๆรถม้า เพ่ยเพ่ยที่อุ้มคุณชายน้อยก็ส่งบ
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป เมืองหลวงน้ำลึกหยั่งยากกลับบ้านเราดีกว่า
ตำหนักเย็นโจวลิ่วผิงที่ตอนนี้นั่งคุกเข่า เนื้อตัวสั่นเทา ตามร่างกายมีร่องรอยการถูกทำร้ายไม่น้อย ตอนยังเป็นที่โปรดปรานทำตัวกร่างไปทั่ว อาศัยตระกูลบิดาหาเรื่องใส่ร้ายเหล่าสนมด้วยกันไม่น้อย เมื่อมาอยู่ที่ตำหนักเย็นจึงมีเหล่าสนมที่นางเคยให้ร้าย หลายคนที่ถูกส่งมาที่นี่ก็เพราะนาง จึงลงไม้ลงมือกับนางเมื่อนางตกต่ำเมื่อฮ่องเต้เสด็จมาเองถึงที่นี่เหล่าสนมก็สงบเสงี่ยม เผื่อว่าฝ่าบาทอาจจะนึกถึงพวกนางและรับกลับไป แต่กลายเป็นว่าฝ่าบาทมาเพราะนางกาลกิณีโจวลิ่วผิง ฮ่องเต้มองคนที่คุกเข่าอยู่ก็ถอนหายใจ นางงามมากนัก ในบรรดาสนมทั้งหมดนางงามที่สุดเขาเกือบจะแต่งตั้งนางเป็นกุ้ยเฟยแล้ว หากไม่ใช่เพราะนางร้อนใจก่อการอุกอาจเสียก่อนที่ราชโองการของเขาจะประกาศ ฮ่องเต้เอ่ยกับนางด้วยพระสุรเสียงเยือกเย็นราวกับว่าตอนนี้นางยืนอยู่ท่ามกลางหิมะที่หนาวเย็น"สนมรัก...บุตรชายของข้ามาพบเจ้าบ่อยหรือไม่""ทูลฝ่าบาท เหวินเอ๋อร์มิค่อยได้มาเพคะ ที่นี่มิใช่ที่ควรอยู่ หากเขามาจะไม่เป็นมงคลได้เพคะ""อ้อ...ที่นี่ไม่ใช่ที่ให้คนอยู่ เจ้ากำลังตำหนิข้าอยู่หรือไม่เล่าสนมรัก""ฝ่าบาททรงพระเมตตา หม่อมฉันมิได้หมายความว่าเช่นนั้นเพคะ"โจวลิ่
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ปลดองค์ชายใหญ่และเนรเทศ
เมื่อองค์ชายใหญ่ที่กำลังจะถึงตัวนาง เสิ่นชิงเวยยึดไหล่สามีก่อนจะเงื้อเท้าขึ้นสูง ใช้ส้นเท้าฟาดลงที่บ่าหนาของเขาจนจ้าวเหวินทรุดลงไป องครักษ์กรูกันเข้ามาจับตัวเขากดเอาไว้ เสิ่นชิงเวยมองหน้าคนที่วันแรกที่นางมาอยู่ที่นี่ก็จะตบนางเจอกันครั้งที่สองก็ยังจะตบนาง ไม่เลิกล้มความตั้งใจคิดทำร้ายนางกับลูกในท้อง นี่ใครกันฉันเจ้าแม่สายลับ ฉายารัตติกาลแห่งยมโลกเชียวนะ ไม่ติดว่าอยู่ต่อหน้าพระพักตร์ล่ะก็ นางจะกระทืบให้กระอักเลือดเลยเชียว"นางแพศยาเจ้ากล้าทำร้ายองค์ชายหรือ""องค์ชายหรือ เจ้าคู่ควรหรือ ฝ่าบาททรงมีพระทัยเมตตา แต่เจ้าเล่าโหดร้ายทารุณ สตรีวัยกำดัดไม่ถูกเจ้าข่มเหงก็ถูกส่งไปขาย ที่นายึดเอามาเป็นของตนเอง เลี้ยงดูโจรให้ปล้นฆ่าราษฎร อยากเป็นฮ่องเต้แต่กลับไม่ใยดีไพร่ฟ้า ข้าสงสัยจริงๆ นะองค์ชายใหญ่ ว่าเหตุใดเจ้ากลับไม่มีนิสัยคล้ายฝ่าบาทสักนิด หรือว่าในตัวเจ้าไม่มีสายพระโลหิตของฝ่าบาท ลองไปตำหนักเย็นถามมารดาเจ้าดีกว่าไหม ว่าตกลงเจ้าเป็นลูกผู้ใดกัน"ทันทีที่เสิ่นชิงเวยพูดจบขุนนางก็อื้ออึงทั้งท้องพระโรง นางกล้าสงสัยในสายพระโลหิตเชียวหรือ แม้แต่ฮ่องเต้ยังสะอึก นางช่าง เฮ้อมิน่าซ่างกวนถึงได้รักนาง ช่า
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ระหว่างเรายังไม่ได้คิดบัญชีกันนะ
จ้าวเหวินเงื้อมือสุดปลายแขนเพื่อฟาดลงไปยังใบหน้าของเสิ่นชิงเวย แต่เผยซ่างกวนไวกว่าเขาจับข้อมือของจ้าวเหวินพร้อมกับออกแรงบีบจนเกิดเสียงกระดูกลั่นดังกร๊อบ"องค์ชาย ต่อหน้าพระพักตร์ทรงตบตีคน หรือว่าไม่ทรงเห็นฝ่าบาทอยู่ในสายตาหรือพ่ะย่ะค่ะ พระชายาของกระหม่อมนางตั้งครรภ์อยู่ จะทรงทำอันใด ที่ส่งคนไปหวังทำร้ายให้นางแท้งบุตร ระหว่างเราสองคนยังไม่ได้คิดบัญชีกันเลยนะพ่ะย่ะค่ะ"เผยซ่างกวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงคกคามน่ากลัว ขุนนางที่เข้าข้างองค์ชายใหญ่ตอนนี้ใจคอไม่ดีเสียแล้ว อะไรนะ ส่งคนไปลอบสังหารภรรยาคนอื่น นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องการเมืองเสียแล้ว พวกเขาแค่ไม่ชอบจ้านอ๋องที่มีอำนาจอีกทั้งฝ่าบาทไว้วางพระทัย แต่ถึงขนาดฆ่าคนวางเพลิงพวกเขารับโทษจากความโกรธแม่ทัพใหญ่แห่งต้าหลี่ไม่ไหวแน่ๆ ก่อนจะได้ยิน ฮ่องเต้ตรัสเสียงดังทำให้ทุกคนหยุดมือ"ซ่างกวน...ปล่อยเขาซะ องค์ชายใหญ่เจ้าช่างใจกล้ามากนัก ต่อหน้าข้ายังกำเริบเพียงนี้ เป็นจ้านอ๋องที่ข่มเหงเจ้าจริงๆหรือเป็นเจ้าที่ข่มเหงผู้อื่นกันแน่ เรื่องที่เจ้าส่งคนไปนั่นจริงเท็จข้าจะสืบเอง ไสหัวไปซะ""สะ เสด็จพ่อ ลูกๆ คือว่าลูก"จ้าวเหวินเซถลาทั
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ใส่ร้าย
ปลายยามเฉินบรรยากาศในวังหลวงนั้นอึมครึมจนน่ากลัว ฮ่องเต้ยังไม่ออกว่าราชการให้คนมาแจ้งว่ายามซื่อจึงจะออกมา ขุนนางที่มารอต่างก็งงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ปกติฝ่าบาทไม่เคยเลื่อนเวลาประชุมจ้าวเหวินที่ตอนนี้กำลังรอให้ถึงเวลาเขาจะเปิดโปงความโหดร้ายของเผยซ่างกวนต่อหน้าฝ่าบาทและขุนนางในราชสำนัก เมื่อได้ตรากองทัพมาแล้วยังจะมีใครคุมอำนาจอีก ที่เขาต้องการหลิวเสี่ยวเหยียนก็เพราะปู่ของนางมีกองกำลังถึงสามแสนนาย แม้จะเล็กกว่าของเผยซ่างกวนแล้วอย่างไรขอแค่คุมเมืองหลวงได้ยังจะมีใครกล้าเสียงดังใส่เขาอีกแต่ไอ้แก่นั่นก็ท่าเยอะจนน่ารำคาญ กลับรักใคร่แต่หลานสาวบุตรสาวอนุอย่างหลิวเย่ฉาง ตอนนี้เขารอเสิ่นหลิวส่งข่าวมา แต่กลับเงียบเชียบไร้วี่แวว"เสิ่นหลิวล่ะ ส่งสารมาหรือยัง""ทูลองค์ชายใหญ่ ยังเลยพ่ะย่ะค่ะ""เหตุใดเงียบเชียบนัก คงไม่เกิดเรื่องหรอกนะ"จ้าวเหวินรู้สึกใจคอไม่ดี เขาจะเข้าประชุมวันนี้เพื่อใส่ร้ายเผยซ่างกวน รอเพียงเวลาเท่านั้น ไม่นานองครักษ์ของเขาก็มารายงานว่าถึงเวลาประชุมแล้ว จ้าวเหวินตรงมายังท้องพระโรง ในนั้นมีขุนนางอยู่เขาเดินเข้าไปอย่างองอาจ ไม่นานฮ่องเต้ก็มาถึง ฉลองพระองค์สีทองนั่งเด่นเป็น
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป กวาดล้างรังโจร
มีเสียงฝีเท้าเดินมาจากด้านใน สตรีรูปร่างอ้อนแอ้นมือถือกระบี่เล่มยาวที่เปื้อนเลือด ปลายกระบี่มีเลือดหยดตามทางเดินที่เคลื่อนผ่าน ส่วนอีกคนเป็นบุรุษรูปงามมากนัก เขาเดินออกมาพร้อมกับสตรีนางนั้น เสิ่นหลิวเห็นใบหน้าชัดเจนก็เอ่ยเรียกทันที"เจ้าไม่ใช่เจ้าใหญ่ เจ้าคือ เจ้าคือ""อารองไม่เจอกันนานนะขอรับ ข้าเอง เสิ่น ชิง ชิว"เสิ่นชิงชิวเน้นชื่อตัวเองทีละคำ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาคือเสียงของบุรุษที่เหี้ยมโหด หัวหน้ากองโจรถึงกับผงะ นี่เขาถูกหลอกหรือ ก่อนจะคว้าดาบเดินมาหาเสิ่นชิงชิว เขาเงื้อกระบี่ในมือเพื่อจะจ้วงแทง แต่กลับช้ากว่าเสิ่นชิงชิวที่วาดเท้าหมุนออกก่อนจะจับข้อมือของฝ่าหม่าจนหัก กระบี่หลุดออกจากมือทันที"เจ้าๆ เด็กๆไปเอาบุตรชายนางมา วันนี้ข้าจะฆ่าหลานชายเจ้าต่อหน้าเจ้าซะ"โม่จิ่วหัวเราะออกมาเสียงดัง จนกลุ่มโจรต้องหันไปมอง"ฮ่าๆๆๆ เจ้านี่นะอยากฆ่าข้าหรือ มีปัญญาแค่ไหนกันล่ะ เผยจ้าวหยวนคนนั้นคือใครหรือ ทำไมข้ารู้สึกว่าเป็นตัวเองนะ" น้ำเสียงยียวนเต็มที่จนฝ่าหม่ารู้สึกไม่ดี"เจ้าๆๆๆ เจ้าเป็นใครมาจากไหนกัน"ข้าคือโม่จิ่ว ส่วนที่ว่าข้ามาได้อย่างไร มิใช่เจ้าเอาข้าใส่
