LOGINShare
บทที่ 262
Last Updated:
2025-04-26 20:51:29
Related chapters
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 263
ภรรยาอยู่ในจวนแต่ถูกทหารหลวงจับกุมมาเช่นนี้เขาจึงรู้สึกผิดนักที่ไม่อาจปกป้องนางได้"คนของกรมยุติธรรมนำราชโองการจับกุมไป แม้แต่ท่านย่าก็ไม่อาจช่วยได้เป็นข้าที่ไม่ดีเองทำให้พวกท่านเดือดร้อนอยู่เรื่อย""อย่าโทษตนเอง ข้าดีใจยิ่งที่เกิดมาแล้วได้ปกป้องท่านเช่นนี้ เรื่องที่ท่านทำหาใช่เรื่องผิด สตรีที่กล้าหาญเอาชีวิตตนมาเสี่ยงเพื่อผดุงคุณธรรมเช่นนี้นอกจากฮูหยินของข้าแล้วคงหาได้ได้อีกในแผ่นดิน ข้าภูมิใจในตัวท่านยิ่ง"องค์หญิงสิบสามน้ำตาคลอซาบซึ้งใจยิ่ง นางกอดสามีแน่น นางเห็นเขาเช่นนี้ก็คิดว่าตนเองตายตาหลับแล้ว ไม่อยากให้เขาวุ่นวายอีกแต่ก็ไม่อาจเอ่ยคำพูดนี้ออกไปได้"หมินเออร์ท่านอย่าได้ไว้ใจผู้ใดอีก ในหมู่บ้านมีบุรุษผู้หนึ่งถูกซื้อตัวมาใส่ร้ายท่านเป็นหลักฐานเพิ่มเติมที่ผูกมัดให้ท่านดิ้นไม่หลุดอยู่ติดกับความผิดนี้""ท่านพี่แม้ข้าจะช่วยชีวิตนางแต่การกระทำคิดทุกอย่างข้าระมัดระวังยิ่ง ข้ามั่นใจว่าไม่มีผู้ใดเห็นใบหน้าข้าเป็นแน่""ท่านไม่ต้องห่วง ข้าไม่ยอมให้หลักฐานเท็จนั่นทำร้ายท่านเป็นอันขาด"ด้วยวรยุทธ์ของภรรยาหยางเอ้อหลางมั่นใจว่านางรวดเร็วเงียบเชียบจนปล้นนักโทษได้เช่นนั้น ย่อมไม่ทิ้งร่องรอยไว้แน
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 264
เมื่อข่าวดีมาถึงเช่นนี้ท่านย่าจึงจัดเตรียมตนเพื่อเข้าเฝ้าฝ่าบาท การเข้าเฝ้าครานี้สร้างความตกตะลึงให้กับฝ่าบาทเป็นอย่างมาก แต่เหตุผลของผู้เฒ่าสกุลหยางก็ไม่อาจทำให้พระองค์คัดค้านได้"หม่อมฉันควรรับผิดชอบเรื่องนี้ องค์หญิงเป็นสะใภ้หากสะใภ้ทำผิดผู้เป็นประมุขของบ้านก็มีความผิดด้วยเพคะ"ฝ่าบาททรงกุมขมับ องค์หญิงสิบสามแม้จะอยู่ในคุกแต่ก็ไม่ได้รับความลำบากอีกทั้งหยางเอ้อหลางยังจับตามองนางแทบไม่ละสายตาเช่นนั้นพระองค์ยังสั่งให้คนคอยดูแลพระธิดาอย่างลับๆ องค์หญิงสิบสามย่อมไม่เป็นอะไรเป็นแน่อีกทั้งพระองค์ยังมั่นใจว่าหยางเอ้อหลางต้องจับคนร้ายตัวจริงได้ในเร็ววันคืนความเป็นธรรมให้องค์หญิงสิบสาม แต่เพราะไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับสตรีชราผู้ที่คุกเข่าอยู่เบื้องหน้าในท้องพระโรงจึงได้แต่รับสั่งให้คุมขังสตรีชราจนกว่าจะสำนึกตนได้ตามที่นางร้องขอ"ขอบพระทัยเพคะ"หยางเอ้อหลางทราบเรื่องถึงกับอ้าปากค้าง ท่านย่าของเขาเข้าเฝ้าฝ่าบาทต่อนางขุนนางทั้งหมดขอเข้าไปสำนึกตนในคุกเพื่อสำนึกผิดในเรื่องนี้กับองค์หญิงสิบสามจนกว่าจะมีราชโองการให้ออกจากคุกได้ เพราะท่านย่าแก่มากแล้วการเข้าไปอยู่ในที่อับชื้นเช่นนั้นไม่ส่งผลดีต่อสุขภ
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 265
องค์หญิงสิบสามเบื่อแล้ว ระยะนี้นางง่วงนอนบ่อยๆ อ้าปากหาวไม่สนใจผู้ใดอีกอาชิงห่มผ้าให้นางก่อนจะจุดกำยานในกระถางเล็กขับไล่กลิ่นเหม็นอับ เสร็จแล้วอาชิงคล้ายจะมองไม่เห็นองค์หญิงใหญ่เช่นกันนางนอนฟุบอยู่ด้านข้างองค์หญิงสิบสามกอดเตาอุ่นแล้วหลับตาลง ที่นี่แม้จะอับชื้นก็ไม่ได้ลำบากอันใดองค์หญิงสิบสามและนางจึงนอนหลับได้โดยง่ายองค์หญิงใหญ่กำมือแน่น ตั้งใจมาเยาะเย้ยถากถางคนแต่องค์หญิงสิบสามกลับอ้าปากหาว ทำท่าราวกับนางเป็นฝุ่นที่ไร้ค่าไม่คู่ควรจะสนทนาด้วยเช่นนี้สร้างความหงุดหงิดใจให้แก่นางเป็นอันมาก"ดี ข้าจะทำให้เจ้าตายอย่างทรมานคอยดูเถิด" ทหารผู้หนึ่งเข้ามากระซิบแจ้งข่าวกับองค์หญิงใหญ่เบาๆ ใบหน้างดงามพลันเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยว นางกัดฟันกล่าวด้วยความโกรธแค้น"เจ้าว่านางตั้งครรภ์หรือ""พ่ะย่ะค่ะ"องค์หญิงใหญ่ปรายตามององค์หญิงสิบสามความแค้นเพิ่มเป็นทวีคูณคิดชิงชังเด็กในท้องขององค์หญิงสิบสามเข้ากระดูกดำ ในใจคิดหาวิธีทรมานสตรีผู้นั้นให้หนัก ให้นางแท้งลูกตายไปเลยยิ่งดี องค์หญิงใหญ่คิดว่าตนต้องรีบจัดการแล้ว จึงก้าวขาออกจากคุกหลวงอย่างว่องไวอีกทั้งหาได้กลับตำหนักตนเองแต่อย่างใด ในเวลาเช่นนี้ใจของนางร
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 266
องค์หญิงใหญ่มีโทสะถึงขั้นสังหารสตรีหน้าโง่ผู้นั้นด้วยดาบเดียว หากเรื่องที่คนในตำหนักของนางกินยาสลายครรภ์เข้าไปล่วงรู้ถึงคนอื่นย่อมไม่เป็นผลดีแน่ แทนที่จะเรียกท่านหมอมาช่วยคนองค์หญิงใหญ่กลับเลือกวิธีสังหารคนเสีย"คอยดูเถิด ฮูหยินเฒ่านั่นไปเมื่อไหร่ข้าจะจัดการเจ้าทันที ข้าจะคอยดูว่านางจะคุ้มครองเจ้าได้นานเพียงใดกัน"วันต่อมาภายในคุกหลวงหยางเอ้อหลางมาเยี่ยมภรรยาและท่านย่า เห็นใบหน้าของนางดีขึ้นภายในคุกยังเงียบสงบ ท่านย่าสอนองค์หญิงสิบสามทำสมาธิในขณะที่ท่านย่าหลับตานิ่งในมือถือลูกประคำทั้งยังขยับนิ้วนับประคำนั่นช้าๆเพื่อลิ้มรสพระธรรมภายในจิตใจ ภรรยาของเขาที่นั่งสงบนิ่งนั้นกำลังนั่งตัวอ่อนร่างกายโอนเอนไปมา ศีรษะผงกครั้งแล้วครั้งเล่าดูน่าเอ็นดูและน่าสงสารยิ่งหยางเอ้อหลางเห็นว่าภรรยากำลังจะเอนลงด้านข้างจึงรีบสั่งให้ทหารเปิดประตูคุกแล้วกระโดดเข้ามารับร่างนางไว้ เขานั่งเรียบร้อยพร้อมประคองให้นางนอนพิงอกของเขาหลินฮุ่ยหมินได้กลิ่นหอมของสามีนางยิ้มน้อยๆ ทั้งที่ไม่ลืมตาเพียงแต่กอดแขนของเขาเอาไว้ ท่านหมอมาตรวจอาการของนางโดยละเอียดแล้วหลังจากวันนั้น พบว่าองค์หญิงสิบสามตั้งครรภ์จริงๆ ทำให้หยางเอ้
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 267
เมื่อสตรีชราผู้นั้นไปแล้ว อาหารการกินขององค์หญิงสิบสามจึงถูกสับเปลี่ยนโดยคนขององค์หญิงใหญ่โดยง่าย ภายในคุกหลวงสิ่งใดย่อมเกิดขึ้นได้ หากองค์หญิงสิบสามจะแท้งก็หาใช่เรื่องแปลกอันใด องค์หญิงใหญ่นึกกระหยิ่มในใจของที่นางต้องการนอกจากนางแล้วย่อมไม่มีผู้ใดครอบครองได้ หยางเอ้อหลางก็เช่นกันหากนางไม่ได้ครองสิบสามผู้นั้นก็ไม่มีสิทธิ์"อาชิงวันนี้อาหารน่ากินยิ่ง""เพคะทรงเสวยเยอะๆ นะเพคะ""อืม ข้าจะกินล่ะนะ"เสียงดังของสองสตรีสนทนากัน ทำให้คนผู้นั้นที่แอบฟังอยู่ภายนอกเร่งรุดไปยังตำหนักองค์หญิงใหญ่อย่างเร่งด่วนเพื่อแจ้งข่าวแก่นาง"ดี เจ้าทำดีมาก""ขอบพระทัยเพคะ"หลังจากนางกำนัลผู้นั้นออกไปแล้วภายในตำหนักองค์หญิงใหญ่ก็มีเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งขององค์หญิงผู้หนึ่งดังออกมาองค์หญิงสิบสามกินอาหารอย่างมีความสุข หลังจากกินเสร็จนางก็บ้วนปากเข้านอนเช่นทุกวันกลางดึกคืนนั้นทหารได้รับแจ้งว่าองค์หญิงสิบสามปวดท้องอย่างหนักให้รีบตามท่านหมอ แต่ดูเหมือนว่าทหารผู้นั้นจะเชื่องช้าอีกทั้งถ่วงเวลายิ่งทำให้เลือดจากครรภ์ขององค์หญิงสิบสามไหลนองเต็มพื้นอาชิงตกใจจนเป็นลมหมดสติไปแล้ว เมื่อท่านหมอมาตรวจอาการองค์หญิงสิบสาม
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 268
หลักฐานอีกชิ้นที่ถูกส่งมานั้นถูกเก็บรักษาไว้โดยขันทีผู้หนึ่งที่เป็นคนคัดฎีกาทูลถวายในชั้นแรก เมื่อเห็นฎีการ้องเรียนเสนาบดีเรื่องทุจริตเกลือของใต้เท้าเฟินเขาจึงแอบเก็บไว้ ด้วยรู้ว่าใต้เท้าท่านนี้เป็นผู้ที่มือสะอาดหากส่งฎีกาขึ้นไปถึงชั้นคัดกรองที่สองซึ่งเป็นคนของเสนาบดีอย่างไรเสียต้องนำภัยมาสู่ตนแน่ เขาจึงแอบเก็บไว้ไม่นำขึ้นถวายคาดไม่ถึงว่าเสนาบดียังหาวิธีใส่ร้ายใต้เท้าเฟินได้ ขันทีน้อยจึงได้แต่แอบเก็บฎีกาไว้จวบจนเขาพบว่าเป็นหยางเอ้อหลางที่เข้ามาสืบค้น ขันทีน้อยจึงสบโอกาสมอบฎีกาฉบับนี้ให้แก่หยางเอ้อหลางไปหลักฐานมัดแน่นเช่นนี้ฝ่าบาทจึงไม่อาจฟังคำคัดค้านของเหล่าขุนนาง สั่งจับกุมเสนาบดีโดยทันใด ฮองเฮาทราบข่าวตกใจยิ่งจึงเร่งรุดไปเข้าเฝ้าแต่นางกลับถูกขัดขวางโดยคนของหยางเอ้อหลาง แจ้งราชโองการสั่งกักบริเวณฮองเฮาภายในตำหนักจนกว่าจะสืบเรื่องราวได้กระจ่าง แม้องค์ไทเฮาจะมาขอร้องแทนฝ่าบาทหาได้ใจอ่อนอีกต่อไป ในยามนี้ฝ่าบาทมีกำลังทหารของหยางเอ้อหลางหนุนหลังอีกทั้ง อ๋องฉางอันยังได้รับการยอมรับจากคนของกองทัพแล้ว เมื่อเป็นเช่นนั้นฝ่าบาทย่อมไม่เกรงกลัวอำนาจของสกุลฮองเฮาอีกต่อไป องค์หญิงใหญ่ดีใจได้
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 269
สตรีผู้นั้นไม่ได้ดื่มยาที่องค์หญิงใหญ่สั่งให้คนนำมา เพียงแต่แกล้งร้องครวญครางอีกทั้งท่านหมอก็ล้วนเป็นคนของสกุลหยางการแสดงงิ้วตบตาคนจึงสำเร็จโดยไร้พิรุธแม้แต่ฝ่าบาทเองสุดท้ายเป็นหยางเอ้อหลางที่เล่าแผนการร้ายให้พระองค์ฟัง ในคราแรกฝ่าบาททรงกริ้วไม่ยอมเชื่อว่าองค์หญิงใหญ่จะโหดเหี้ยมเช่นนั้น แต่จากการเฝ้าดูด้วยตนเองจวบจนเห็นกับตาว่าคนผู้นั้นออกจากตำหนักองค์หญิงใหญ่ นำยาไปใส่ในอาหารแล้วสับเปลี่ยนเพื่อให้องค์หญิงสิบสามกินอีกทั้งได้ยินฮองเฮาและองค์หญิงใหญ่สนทนากันด้วยหูของตน ทำให้ฝ่าบาททรงกริ้วนักที่บุตรสาวของตนโตมาแล้วทำเช่นนี้ จวบจนสุดท้ายหยางเอ้อหลางเปิดเผยเรื่องทุจริตเกลือล้วนเกี่ยวพันกับคนของสกุลฮองเฮาทั้งสิ้บัดนี้ฝ่าบาทมีเหตุผลสั่งปลดและประหารคนทุจริตทั้งหมด อีกทั้งหยางเอ้อหลางยังเคลื่อนย้ายพลเข้าวังปิดล้อมวังเอาไว้แม้เสนาบดีจะมีอิทธิพลเพียงใดแต่นี่เป็นครั้งแรกที่มีทหารจากชายแดนนับแสนรายละทิ้งชายแดนมาล้อมวังเช่นนี้ จึงทำให้เขาไม่อาจขยับได้หลักฐานความผิดของเสนาบดีถูกร่ายยาว อีกทั้งฮองเฮาและองค์หญิงใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลังอีกทั้งเคยเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทยังร่วมกระทำการกบฏร่วมมือกับค
Last Updated : 2025-04-26ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 270
"ข้าหาได้ทำสิ่งใด เป็นนางที่หลบหนีจากขบวนเจ้าสาวระหว่างส่งตัวเอง บังเอิญไปพบโจรถ่อยเข้า คนของข้าแค่ไปพบช้าสภาพของนางตอนนี้จึงยับเยินยิ่งด้วยถูกคนมากมายร่วมประเวณีด้วย"องค์หญิงสิบสามหรี่ตา สิ่งที่เกิดขึ้นกับองค์หญิงใหญ่ทั้งหมดไม่ใช่แผนการของสามีจริงหรือ เขายังทำใบหน้าเรียบเฉย อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้สังหารองค์หญิงใหญ่เพียงแต่นางกลับหนีจากเกี้ยวเจ้าสาวเองจนเกิดเรื่องขึ้นหรือว่าท่านพี่ของนางรู้ว่าองค์หญิงใหญ่คิดหลบหนีจึงเปิดช่องให้นางหลบหนีไปในเวลานั้น กระนั้นบุรุษผู้นี้ก็ยังทำหน้าตายไม่เผยพิรุธออกมาสามีดีกับนางเท่าไหร่เขาก็โหดเหี้ยมกับคนที่จ้องทำร้ายนางได้เท่านั้นเรื่องนี้เป็นองค์หญิงสิบสามที่รู้ดี แต่หากพี่หญิงของนางไม่คิดหลบหนีเรื่องนี้ก็ไม่อาจเกิดได้ องค์หญิงสิบสามถอนหายใจแล้ว ทั้งหมดล้วนเป็นสวรรค์ลิขิต"ท่านรู้หรือไม่เพราะนางงดงามเกินไป หนึ่งในภรรยาของโจรผู้นั้นจึงแอบกรีดใบหน้าของนางด้วยริษยา บัดนี้องค์หญิงใหญ่ได้เสียโฉมไปแล้ว" เขาเอ่ยต่ออย่างไม่ใส่ใจองค์หญิงสิบสามกลืนน้ำลายลงคอ นางปิดหูไม่อยากฟัง ในใจนึกอภัยให้พี่หญิงของนางผู้นี้อย่างน้อยองค์หญิงใหญ่ก็ได้รับผลกรรมอย่างสาสมแล้ว ระหว
Last Updated : 2025-04-26
Latest chapter
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 280 ตอนจบ
ส่วนองค์หญิงใหญ่นั้นแทบจะไม่เคยถามถึงเด็กเลยทั้งนี้คงเป็นเพราะเด็กคนนั้นคือตราบาปของนาง องค์หญิงใหญ่จึงรังเกียจเด็กยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือในหัวคิดเพียงแต่เรื่องสังหารเด็กนั่นให้ตายไปเสียให้พ้น องค์หญิงสิบสามถอนหายใจคิดแล้วก็รู้สึกหดหู่ยิ่งหลังออกจากตำหนักองค์หญิงใหญ่ สามีจึงพานางเข้าร่วมงานเลี้ยง ท่านย่าของหยางเอ้อหลางพาท่านชายทั้งสองเข้าร่วมงานด้วย ทุกคนห้อมล้อมเอาอกเอาใจอีกทั้งเด็กทั้งสองยังเป็นหลานรักของฝ่าบาทและขององค์รัชทายาทยิ่ง ไม่ว่าใครต่างก็แสดงความชื่นชมออกมา ก้อนแป้งน้อยของนางทั้งสองยังเด็กแต่รู้ความนัก เมื่อเห็นมารดาเพียงแต่โผหานางเบาๆ ไม่ได้งอแงเหมือนเด็กทั่วไป ภรรยาของขุนนางใหญ่หลายคนต่างหมายตาพวกเขาเอาไว้ พยายามทาบทามตั้งแต่ยังเด็ก องค์หญิงสิบสามเอ่ยปากปฏิเสธเพราะคิดว่าบุตรยังเล็กนัก การกระทำของนางไม่ไว้หน้าผู้ใดกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าตำหนิ กลางดึกคืนนั้นหยางเอ้อหลางนอนกอดภรรยาที่ร่างกายเปล่าเปลือยเอาไว้ในอ้อมกอด คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างพวกเขาแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ องค์หญิงสิบสามหลับแล้วเขากลับยังคงต้องการ เช่นนั้นจึงจับขานางแยกออกแล้วดันกายเข้าไประหว่างขา องค์หญ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 279
องค์รัชทายาทครั้นเห็นว่าพี่หญิงของเขาและพี่เขยมาถึงแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็สดใสขึ้น องค์หญิงสิบสามยิ้มให้กำลังใจ องค์รัชทายาทที่มีชันษาแปดขวบอีกทั้งรู้ความเป็นอันมากด้วยถูกฮูหยินชราและสตรีสกุลหยางอบรมมาด้วยตนเองจึงเข้าพิธีสถาปนาอย่างกล้าหาญ องค์หญิงสิบสามเห็นน้องชายกำลังเติบโตเช่นนั้นก็ตื้นตันใจนัก นางเกือบหยุดน้ำตาไม่ได้อยู่หลายคราคิดถึงเพื่อนของนางมารดาของรัชทายาทที่จากไปก็พลันสบายใจ คนผู้นั้นคงตายตาหลับแล้วหยางเอ้อหลางเห็นภรรยาเหม่อลอย อีกทั้งมีน้ำใสคลอที่หน่วยตาจึงกุมมือของนางเอาไว้ จวบจนพิธีจบสิ้นองค์รัชทายาทก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขาอย่างสง่างามสิ่งที่เอ่ยออกมาคำแรกสร้างความตื้นตันให้กับองค์หญิงสิบสามยิ่ง นางรู้สึกว่าองค์รัชทายาทช่างกตัญญูนักไม่เสียแรงที่นางปกป้องซาลาเปาน้อยก้อนนี้ด้วยชีวิต"พี่หญิงเมื่อข้าโตแล้ว ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของข้าข้าจะยกให้ท่าน"เพราะรัชทายาทพูดแบบนี้นางจึงซาบซึ้งจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หยางเอ้อหลางได้แต่ส่ายหน้าโรคบ้าสมบัติของภรรยาเห็นทีว่าจะรักษาไม่หายจริงๆ หลังจากนั้นแฝดผู้น้องของซาลาเปาน้อยพลันวิ่งมาหานางวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยก็ได้รับ
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 278
ในขณะที่หยางเอ้อหลางจุมพิตประกบขยี้ไปบนริมฝีปากงามอีกทั้งนิ้วมือของเขายังไต่ลงไปบดขยี้ปลายเกสรเพิ่มความต้องการกระสันอยากให้ภรรยามากขึ้นอีกทั้งยังจ้วงแทงลงมาใช้แรงกระแทกนางถี่ยิบ อ้าปากคว้าเต้าอวบกลมใหญ่ของนาง ปากดูดกลืนสองเต้าเต็มรัก สะโพกแข็งแรงซอยกระแทกรุนแรงจนทำให้ร่างกายขององค์หญิงสิบสามเต้นระริกองค์หญิงสิบสามกอดศีรษะของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะจับนางพลิกร่างให้หันหลังอีกทั้งยังขยับสะโพกของนางเข้าหาตน แนบร่างลงมาหานางจากด้านหลัง ให้นางคุกเข่าอยู่บนเก้าอี้กอดตระกองรวบร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนหยางเอ้อหลางดูดแผ่นหลังของนางแรงๆ อีกทั้งยังลากลิ้นเลียนางจนทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่มในขณะที่เร่งจังหวะของสะโพกตนอัดร่างลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากครางบอกรักภรรยา เนื้อนุ่มนิ่มในอ้อมกอดหอมกรุ่นทำให้มัวเมายิ่ง เขาจุมพิตแผ่นหลังนางจนทั่ว ฝากรอยแดงเอาไว้แทบทุกตารางผิวองค์หญิงสิบสามแหงนใบหน้าหาเขา อ้าปากเย้ายวน หยางเอ้อหลางประกบปากของตนลงมาทันใด สองลิ้นพัวพันต่างคนต่างสูบลมหายใจซึ่งกันและกันแลกจุมพิตหวานฉ่ำรุนแรง ยิ่งจุมพิตยิ่งมัวเมาส่วนสะโพกบดเบียดและจ้วงแทงลงมาจากด้านหลัง นางบีบรัดเขาจนเขาต้องห่อปาก กระนั
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 277
หยางเอ้อหลางสัมผัสได้ถึงกลีบอวบอูมที่เต็มปากของตน น้ำหวานพรั่งพรูออกมา เขาสูดปากแรงๆ พร้อมดูดนางเต็มรัก นางบิดกายเร่งเร้า หยางเอ้อหลางหยอกเย้ากลีบนุ่มของนางจนอิ่มเอม ลิ้นร้อนของเขาห่อเป็นแท่งกระแทกเข้าไปในร่องลึก ไซร้สัมผัสกับปลายเกสรสีแดงที่สั่นระริกอยู่ที่ปลายลิ้น ก่อนจะดุนลิ้นตนเองลงมาหนักๆ จนภรรยาแทบจะแดดิ้นอยู่เบื้องล่างองค์หญิงสิบสามที่กำลังสติกระเจิงไปกับรสสวาทบัดนี้หาได้สนใจสิ่งใดไม่ นางยกสะโพกค้างให้เขาใช้ลิ้นรักนางอย่างเต็มที่ ความงดงามอวบอูมของภรรยาทำให้เขาฉ่ำเยิ้มเช่นกัน พูเนื้อของนางช่างเย้ายวนใจโดยแท้"ตรงนี้ของท่านงดงามมากรู้หรือไม่" เขากล่าวจบพลันสูดปากลากลิ้นแทงลงมาเต็มๆ องค์หญิงสิบสามกำเก้าอี้แน่น เขากำลังทำให้นางใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว"อ๊า ท่านพี่ อื้อ" นางครางไม่หยุดปากในขณะที่สามีละเลงลิ้นลากดุนวนไซร้ไปตามกลีบเกสร ดูดกลืนปลายสีแดงสดที่สั่นระริกเต้นเร้า หญิงงามที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่เบื้องหน้าดวงตาฉ่ำเยิ้มประดุจมีหมอกจาง ๆ อยู่ด้านในดวงตาคู่งามนั้นช่างยั่วยวนเขายิ่งนักเขาเงยหน้าเพ่งพิศที่เต้าคู่งาม ขยับกายว่องไวอ้าปากแล้วดูดรวบปลายถันไว้ในปาก ดูดแรงๆคล้ายกลั่นแกล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 276
เขาเอ่ยเสียงพร่า พร้อมทั้งแลบลิ้นปาดเลียกลีบเกสรหอมหวานล้ำค่าของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อเห็นภรรยาบิดกายร้อนรุ่ม อีกทั้งส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาหยางเอ้อหลางเร่งเติมเชื้อไฟสวาทด้วยการลากไล้นิ้วมือเรียวไปตามโคนขาอ่อนขาวเนียนแผ่วเบา ร่างงามสั่นสะท้านระทดระทวยเอนหลังพิงกำแพงเพื่อช่วยพยุงกายของตนไม่ให้ล้มลงด้วยพลังปลายลิ้นของเขา"ทะท่านพี่ อือ อือ"ปากงดงงามครางครวญ หยางเอ้อหลางยิ่งปลุกเร้าลงบนเนื้ออูมตรงหน้า ร่างของนางกระตุกบิดไปมาอีกทั้งยังอ้าขาของตนให้เขาดูดกินได้ลึกขึ้น จากเดิมที่หวังจะให้เขากระทำการอย่างว่องไวบัดนี้กลับไม่คิดจะเร่งรัดแล้ว ปล่อยให้เขากระทำการอ้อยอิ่งกับร่างกายของตนเองเช่นนี้โดยไร้ซึ่งสติเมื่อเห็นว่าตนเองจู่โจมภรรยาจนนางยืนไม่ติดแล้ว เขาจึงอุ้มนางขึ้นแล้วพานางมานั่งยังเก้าอี้บุขนแกะนุ่ม จับขาของภรรยาแยกออกให้พาดไปที่พนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง เผยความงดงามสีแดงสดเบื้องหน้าอย่างเต็มที่ในเวลานี้เป็นเวลากลางวันจึงมองเห็นนางแจ่มชัดเต็มสองตาประตูด้านหน้าถูกปิดแน่นหนาชนิดที่เรียกว่าไม่อาจมีแม้แต่แมลงสักตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ หยางเอ้อหลางจึงกระทำกับภรรยาอย่างหย่ามใจอีกทั้ง
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 275
คิดแล้วก็ต้องขอบคุณสามีเช่นเขา ทำให้ชะตาชีวิตของนางเปลี่ยนได้ดุจพลิกฝ่ามือนางจึงอดขยับกายจุมพิตปลายคางของเขาอย่างขอบคุณไม่ได้ อีกทั้งมือน้อยยังสอดเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อสัมผัสความอบอุ่นด้านในอย่างแนบชิดแม้จะอยู่ในชุดคลุมที่มิดชิดจึงไม่มีผู้ใดเห็นการกระทำอุกอาจไร้ยางอายของนาง แต่หยางเอ้อหลางนั้นรับรู้อีกทั้งยังถูกนางลูบคลำอกของตนไปมาไม่หยุดเช่นนี้ ใบหน้าจึงแดงก่ำ สิ่งที่ควรอ่อนลงกลับผงาดแข็งกร้าวมากกว่าเดิมเพราะนางลูบไล้อกของเขาอีกทั้งซุกอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นกายของนางก็หอมยิ่งหอมจนทำให้เขากลัวว่าผู้อื่นจะได้กลิ่นจนทำให้รู้สึกหึงหวงขึ้นมา เขากอดนางแน่นขึ้น เห็นสายตาทหารหลายคนแอบลอบมองภรรยาตนแล้วก็รู้สึกโมโหนัก กระนั้นก็ไม่อาจปัดเรื่องอยากกินนางในตอนนี้ออกจากสมองได้ หัวหน้าขันทีนำพวกสองสามีภรรยาไปยังตำหนักปีกรับรอง อีกทั้งยังรายงานกำหนดการต่าง ๆ ในพิธีแต่งตั้งองค์รัชทายาทอย่างละเอียดให้พวกเขาฟังหยางเอ้อหลางทั้งพยายามควบคุมตนเองจึงทำท่าสนใจข้อมูลที่หัวหน้าขันทีรายงาน แต่องค์หญิงสิบสามนั้นไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย สามีพาทำสิ่งใดนางก็แค่ปฏิบัติตามเท่านั้น มือของนางจึงยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวหัวนมเล
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 274
หยางเอ้อหลางพลันอมยิ้ม เขาชอบที่นางชอบเขาที่สุด แม้จะเป็นสิ่งของเขาก็อดหึงหวงไม่ได้กล่าวจบพลันนางโน้มคอเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่ม แม้จะมีบุตรถึงสองคนแล้วร่างกายหาได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นสตรีอื่น ที่ควรมีก็มีมากขึ้น อีกทั้งยังตึงแน่นยิ่งกว่าเดิม นับวันเขายิ่งหลงใหลภรรยาจนทนแยกห่างจากนางนานๆ ไม่ได้ยามที่เขาห่างนางต้องไปทำงานต่างเมือง หลายครั้งที่มีสตรีมากมายพยายามปีนขึ้นเตียงส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ในใจหยางเอ้อหลางมองพวกนางเหล่านั้นแล้วรู้สึกว่าช่างดูน่ารำคาญ ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาผู้เดียวที่สำคัญยิ่ง เขาไม่มีวันชายตาแลสตรีอื่นให้นางน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอันขาดองค์หญิงสิบสามเบียดกายเข้าหาเขา หยางเอ้อหลางใช้ผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกห่อร่างเขาและนางเข้าด้วยกัน พันกายหนาแน่นด้วยกลัวว่านางจะต้องลมเย็นจากด้านนอกจนเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรง อึกทั้งยังอบอุ่นองค์หญิงสิบสามชอบซุกในอกแข็งแกร่งยิ่งมือของนางซุกซนล้วงเข้าไปในกางเกงเขาแล้วลูบอาวุธเขาเล่นจนผงาดแข็งชัน หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางซนเสมอ นางชอบทำอะไรเขาล้วนตามใจโดยเฉพาะเรื่องนี้ เขายิ่งตามใจนางยิ่งกว่าเรื่องใด“ท่านพี่มันโตแล้ว”“
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 273
ผู้ช่วยหมอทำคลอดพลันเปิดประตูออกมา หยางเอ้อหลางไม่รอช้า ผลักประตูเข้าไปด้านในแม้คนจะทัดทานเขาก็ไม่สนใจแล้วเขาโผไปหาภรรยาที่เหนื่อยจนหมดสติไปแล้วอย่างว่องไว กุมมือนางไว้ด้วยใบหน้าซีดเซียว"หมินเออร์ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง""องค์หญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ เพียงแต่เหนื่อยมากจึงหลับไป"หมอหญิงผู้เก่งกาจประจำจวนเอ่ยขึ้น หยางเอ้อหลางพยักหน้าแต่ไม่วางใจ เขาดึงภรรยามากอดไว้ สำรวจร่างที่ยังเปียกชื้นด้วยเหงื่อของนางปากก็พร่ำขอโทษภรรยาที่ทำให้นางเจ็บปวดด้วยสำนึกผิดเป็นอย่างยิ่ง"ข้าจะไม่ให้ท่านท้องอีกแล้ว ขอสัญญา ข้าขอโทษ"ความเจ็บปวดของภรรยาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวยิ่ง เขาจะไม่มีวันยอมให้นางเป็นเช่นนี้อีกจวบจนแม่นมอุ้มก้อนแป้งอวบก้อนหนึ่งมาหาเขา หยางเอ้อหลางเห็นหน้าบุตรเป็นครั้งแรก พลันตื้นตันจวบจนน้ำตาจะไหล ความรู้สึกรักและผูกพันท่วมท้นในอก บัดนี้เขาเข้าใจลึกซึ้งแล้ว ว่าบิดามารดารักเขาเพียงใด เขาค่อย ๆ วางร่างภรรยาลงบนเตียงให้ท่านหมอดูแลเต็มที่ ส่วนตัวเองยื่นมือไปรับห่อผ้าสีแดงนั้นมาไว้ในอ้อมกอด"เป็นท่านชายเจ้าค่ะ" แม่นมเอ่ยด้วยความยินดี"ดีมาก ดีจริงๆ "หยางเอ้อหลางหัวเราะทั้งน้ำตาแล้ว ความตื้
ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา บทที่ 272
กินเสร็จได้ไม่นาน องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกอยากอาบน้ำ"ท่านพี่นอกจากเขาจะเลือกกินแล้ว ยังรักสะอาดยิ่ง อากาศหนาวเช่นนี้ข้ากลับอยากอาบน้ำวันละหลายรอบ"หยางเอ้อหลางจึงสั่งอาชิงให้เตรียมน้ำอุ่น หลังจากนั้นเขากลับเป็นฝ่ายดูแลนางด้วยตนเอง ถอดอาภรณ์ให้นาง ค่อยๆ พานางลงอ่างอย่างระวัง ผิวขององค์หญิงสิบสามเปล่งประกายบอบบาง ส่วนข้อเท้าเนียนนุ่มเล็กๆ ของนาง ยิ่งไม่อาจรับร่างกายที่หนักอึ้งของครรภ์ได้ หยางเอ้อหลางจึงต้องระวังเป็นพิเศษอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติยิ่ง มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางลับของนาง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บปวดจะวิ่งจากท้องน้อยถึงไขสันหลัง นางจับข้อมือของหยางเอ้อหลางแน่นห่อปากด้วยความเจ็บปวด"ท่านพี่ ข้าเจ็บ"เพียงเห็นเลือดที่เริ่มไหลออกมาปนกับน้ำในอ่าง เทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางแทบเป็นลมหมดสติยิ่งเห็นนางเจ็บปวดยิ่งรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก ช่วงท้องบิดมวน ปากร้องตะโกนให้อาชิงที่รออยู่ด้านนอกรีบตามหมอตำแยที่เขานำมาเลี้ยงดูในจวนตั้งแต่เดือนก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมให้ภรรยาหยางเอ้อหลางตั้งใจจะอุ้มนางขึ้นจากอ่างน้ำ แต่กลับถูกองค์หญิงสิบสามทั้งข่วนทั้งตบตี
