บทที่ 192

องครักษ์ฝานเอ่ยโดยพลันใบหน้าของเขาเขียวคลึ้มยิ่งกว่าเดิม องค์หญิงสิบสามหาบุรุษให้อาชิงไม่พอ ยังเข้าใจผิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับท่านแม่ทัพอีก ทำเขาปวดใจแล้วยังมาทำให้เขาปวดหัวเพิ่มขึ้นมาอีก

"ไม่เป็นไรข้าเข้าใจมาเจ้าเดินกับท่านแม่ทัพข้าจะเดินกับอาชิง ให้ยืมเขาสักครึ่งชั่วยามจากนั้นเจ้าค่อยคืน สำหรับเจ้าที่เป็นบุรุษขอเพียงไม่คิดล่วงเกินสามีของข้าข้าย่อมใจกว้าง"

สองบุรุษ "..."

องค์หญิงสิบสามตบอกตนเองอย่างองอาจแล้วดึงแขนสามีให้เดินตามตนเองกลับมาหาองครักษ์ฝาน

"อาชิงไปกับข้าตรงนั้นดีกว่า พวกท่านรอตรงนี้"

"เพคะ"

องค์หญิงสิบสามดึงมืออาชิงเกี่ยวก้อยไปต่อแถวซื้อหมั่นโถวที่แผงขายด้านหน้า

หมั่นโถวร้อนๆ มีไอน้ำพวยพุ่งออกมาเมื่อเปิดฝาทุกครั้งเห็นแล้วชวนให้นึกหิวนัก สองสตรีสอดมือเข้าภายใต้แขนเสื้อของตนเองชะเง้อคอต่อแถวอย่างสนุกสนาน

ในที่สุดพวกนางก็ได้หมั่นโถวหอมนุ่มมาไว้ในมือ องค์หญิงสิบสามเดินกลับมาหาสามีและองครักษ์ฝานพร้อมกับเอ่ยว่า

"องครักษ์ฝานข้าขอตัวสามีคืน ให้ท่านยืมไม่ถึงครึ่งชั่วยามก็คิดถึงเขามาก เช่นนี้ต้องผิดคำพูดแล้ว"

นางเอ่ยดวงตาใสซื่อ หยางเอ้อหลางพลันแย้มยิ้มอารมณ์ดีใบหน้าจิ้มลิ้มข