Share

บทที่ 180

last update Last Updated: 2025-04-24 18:42:56

เขาถอนริมฝีปากแล้วเอ่ยขึ้น

“ตรงที่ท่านกุมมันอยู่ควบคุมมันอยู่อย่างไร อร่อยยิ่ง”

องค์หญิงสิบสามเลิกคิ้วก่อนที่เขาจะพลิกกายกดนางเอาไว้เบื้องล่าง ขยับกายพรวดเดียวก็พาความแข็งแกร่งมาอวดตรงหน้านาง เขาจับปากของนางเบาๆ ไล้นิ้วไปที่ริมฝีปากของนางด้วยความหลุ่มหลงแล้วเอ่ยขึ้น

“อ้าปากแล้วกินมันดูสิ”

องค์หญิงสิบสามอยากรู้อยากลอง ไม่ว่าจะเป็นส่วนไหนของสามีล้วนน่ากินทั้งนั้น นางอ้าปากรวบท่อนใหญ่เข้าไว้ในปาก

แม้จะใหญ่จะคับปากของนางแต่องค์หญิงสิบสามผู้มีความสามารถกลับสามารถครอบครองรวบลำยาวของเขาเอาไว้ได้หมด

หยางเอ้อหลางรู้สึกราวกับกำลังถูกไฟแผดเผา หลังม่านตาของเขาเต้นระริกปลายลิ้นของนางประดุจกำลังจุดระเบิด ขนของเขาลุกชันไปจนถึงปลายเท้า หยางเอ้อหลางหอบหายใจดื่มด่ำกับความสุขที่ปากนุ่มฉ่ำมอบให้เขา

ในขณะที่เขาขยับกายช่วยนางอย่างเต็มที่ องค์หญิงสิบสามเห็นอาการสามีที่คล้ายจะปริแตกไปทั้งร่างพลันรู้สึกสนุก

ต้องการให้เขารู้สึกมากกว่านี้กับการกระทำของตนเอง จึงพลิกลิ้นเลียอย่างเต็มที่ยิ่งนางลากเลีย ยิ่งนางดูดกลืนเขายิ่งครางระงมคล้ายกับกำลังจะขาดใจ ร่างกายแข็งตึงกระตุกประดุจคนกำลังจะคลุ้มคลั่ง

“หมินเออร์..”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 181

    ผิวของอาชิงขาวผ่องรอยเพียงเท่านั้นแม้จะเล็กน้อยเมื่ออยู่บนแก้มใสของนางกลับดูน่าตกใจไม่น้อย เขาเป็นห่วงนางโดยไม่รู้สาเหตุหรือว่าเป็นเพราะนางเป็นสตรีอ่อนแอผู้หนึ่งความรู้สึกอยากปกป้องเฉกเช่นบุรุษจึงบังเกิดขึ้นในใจองครักษ์ฝานพยายามหาคำตอบนี้แต่ยิ่งค้นกลับยิ่งมีภาพนางติดตราตรึงใจไปทุกที่ด้วยความกระวนกระวายนี้ในคราแรกคิดถอยห่างแต่ก็ไม่อาจอดทนได้เมื่อสุดท้ายเขากลับสลัดภาพของนางไม่หลุดมาครานี้ตนเองยอมรับว่าตั้งใจหาเรื่องมาพบนางนั่นเอง องครักษ์ฝานเดินมาหานางก่อนจะยื่นตะกร้าใบนั้นให้แล้วเอ่ยว่า"ท่านแม่ทัพเป็นห่วงเจ้าจึงให้ข้านำของมาเยี่ยม""เมื่อสักครู่ข้าก็เจอท่านแม่ทัพ ไม่เห็นจะเอ่ยถึงเรื่องนี้"ความจริงท่านแม่ทัพและองค์หญิงสั่งคนนำของบำรุงมาให้นางจนล้นเรือนแล้ว เขาผู้นี้เหตุใดจึงมาตอนนี้"เอ้อ เขาเพิ่งสั่งเมื่อสักครู่""หากเป็นของท่านแค่บอกข้าตามตรง เป็นบุรุษต้องกล้าทำกล้ารับ"นางเอ่ยจบพลันยื่นมือไปรับตะกร้าเห็นของบำรุงมีราคาแพงหลายชนิด อีกทั้งดูน่าอร่อยนักอาชิงรู้สึกดีขึ้นนางอยู่กับองค์หญิงสิบสามนิสัยชมชอบของดีและบุรุษรูปงามจึงติดมาเป็นนิสัย ถึงองครักษ์ฝานจะไม่กล้าบอกนางตามตรงแต่เพราะ

    Last Updated : 2025-04-24
  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 182

    ในเรือนนอนองค์หญิงสิบสาม คิ้วเรียวงามขมวดมุ่นน้อย ๆ มือที่จับเข็มอย่างยากลำบากโดนความแหลมคมของปลายเข็มทิ่มแล้วทิ่มอีกองค์หญิงสิบสามรู้สึกหงุดหงิดนักแต่นางก็หาได้วางเข็มกับด้ายลงแต่ประการใด ใบหน้ามุ่งมั่นยังคงปลุกปล้ำกับผ้าไหมผืนเงาสีดำที่อยู่ในมือด้วยความตั้งใจ"ให้หม่อมฉันช่วยหรือไม่เพคะ"อาชิงมองดูด้วยความเป็นห่วง"ช่วยทำให้ยุ่งสิ เจ้ากับข้าฝีมือการเย็บไม่ต่างกัน""ความจริงหม่อมฉันคิดว่าตนเองมีพรสวรรค์ไม่น้อย แต่เพราะองค์หญิงมักจะพาไปเถลไถลไม่เข้าเรียนวิชาปักเย็บจึงทำให้ฝีมือด้านนี้ด้อยนัก""เจ้าก็คิดเช่นเดียวกันกับข้าอาชิง หากข้าตั้งใจตอนเรียนผลคงไม่เป็นเช่นนี้อีกทั้งคิดไม่ถึงว่าตนเองจะแต่งงานกับผู้ใดได้""เพราะคนเรามีเรื่องไม่คาดคิดมากมายองค์หญิงสมควรตั้งใจเรียนไม่พาหม่อมฉันเสียคนเช่นนี้"อาชิงถอนหายใจพลางตัดพ้อ วิชาตัดเย็บเป็นวิชาที่องค์หญิงไม่ชอบที่สุด ทุกครั้งที่ต้องเข้าเรียนนางเป็นต้องลากอาชิงหนีเรียนไปเล่นที่ท้ายตำหนัก บ้างก็สอยพุทราบ้างก็ปีนต้นผิงกั่วหลายครั้งที่ถูกจับได้ต้องถูกลงโทษโดยการคุกเข่า เมื่อไทเฮาเห็นว่าคุกเข่าแล้วไม่หลาบจำพระนางจึงเริ่มตัดลดเบี้ยหวัดองค์หญิงเมื่อ

    Last Updated : 2025-04-24
  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 184

    สตรีในใต้หล้านี้เขาเคยพบคนงามมาไม่น้อยทั้งคนงามจากแดนต่างๆ ที่เข้าไปตีประชิดทำสงครามหลายครั้งที่เขาเกือบได้พวกนางมาเป็นภรรยาแต่เพราะภาระหน้าที่ทำให้เขารอดพ้นไม่อาจรับใครเข้าจวนได้ ถึงสตรีเหล่านั้นจะงดงามมากแต่คนที่งามจนทำให้เขาอยากสัมผัส อยากกอดจูบลูบไล้ อยากกินนางไปทั้งตัวโดยไม่มีทางอิ่ม อีกทั้งยังโหยหาเพียงนางอยู่แทบจะทุกลมหายใจคงมีเพียงองค์หญิงสิบสามผู้นี้นางอาจไม่ใช่สตรีที่งดงามที่สุดในใต้หล้าแต่นางคือสตรีที่งดงามที่สุดในใจเขาเขาก้มลงจุมพิตแก้มใสเบาๆ เห็นมือเรียวของนางยกขึ้นแล้วปัดแก้มตนเองก็พลันหัวเราะในลำคอนางคงรู้สึกรำคาญเขาประดุจแมลงหวี่แมลงวันตัวหนึ่งพลันสายตาของเขาพบว่านางมีรอยคล้ายโดนเข็มตำเล็กๆ ที่ปลายนิ้วเขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนที่รอยเล็กๆ นั้นจะค่อยๆ เลือนหายไปอย่างรวดเร็ว เขาห่มผ้าให้นางแน่นหนาถือเชิงเทียนเล่มเล็กเดินไปหยิบตำราพิชัยยุทธ์ที่อยู่อีกฟากของห้องพลันสายตาเหลือบไปเห็นว่ามีผ้าผืนหนึ่งคล้ายคลุมบางอย่างอยู่เขามองไปที่องค์หญิงก่อนจะดึงผ้าออกมาเห็นเป็นตะกร้าหวายใบเล็กใบหนึ่ง หยางเอ้อหลางเปิดออกมาดูพบว่ามีถุงผ้าสีดำที่มีเข็มปักคาอยู่เขาพยายามมองตัวหนังสือน

    Last Updated : 2025-04-24
  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 185

    บ่าวรับใช้ยิ้มกว้างการเห็นเจ้านายรักใคร่ปรองดองพลอยทำให้พวกนางมีความสุขไปด้วยองค์หญิงสิบสามยกถุงหอมขึ้นสูดดมเมื่อรู้ว่าสามีเป็นคนปักก็รู้สึกทึ่งยิ่งนักหากรู้แต่แรกว่าฝีมือของเขาดีเช่นนี้นางก็ให้เขาปักเองอีกทั้งปักให้นางเช่นนี้แต่แรกแล้ว ไม่ต้องทนหลังขดหลังแข็งโดยไร้ประโยชน์เช่นที่ผ่านมาหลังผลัดอาภรณ์เสร็จนางก็ห้อยถุงหอมเข้าที่เอวเห็นอาชิงเดินยกสำรับอาหารเช้าเข้ามาพร้อมบ่าวไพร่ องค์หญิงสิบสามพลันยกถุงหอมมาอวดอาชิงทันที"ท่านแม่ทัพดีเช่นนี้ทำให้หม่อมฉันไม่อยากแต่งงาน จะหาบุรุษแบบท่านแม่ทัพได้จากที่ใดอีก" อาชิงส่ายหน้าหมดหวังแล้วกับบุรุษในต้าชิง"ข้าบอกแล้วว่าจะคัดบุรุษรูปงามมาให้เจ้าไว้ใจข้า เจ้าต้องพบแน่นอน" อาชิงได้แต่ยิ้มรับ ที่ผ่านมาองค์หญิงเอาภาพวาดให้นางเลือกหลายคนเลย แต่ละคนล้วนมีข้อที่ทำให้นางตำหนิเพราะนางอยู่ใกล้คนสมบูรณ์แบบเช่นท่านอ๋องและใกล้แม่ทัพหยางมากเกินไป บุรุษในใต้หล้านี้จึงดูด้อยไปเสียหมด เมื่อหาได้ไม่ดีเช่นนี้ก็คงต้องอยู่ข้างกายองค์หญิงไปตลอดชีวิตแล้ว"วันนี้ช่วงสายนายน้อยสั่งว่าจะมารับฮูหยินน้อยเข้าไปชี้ตัวคนร้ายขอรับ"พ่อบ้านเข้ามาหลังจากที่องค์หญิงสิบสามรับอาห

    Last Updated : 2025-04-24
  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 186

    เขากอดไหล่บางของภรรยายกสองมือเย็นของนางมาเป่าลมร้อนเบาๆเพื่อคลายความหนาวเมื่อกลับไปที่จวนต้องกำชับบ่าวให้ดูแลองค์หญิงสิบสามให้ดีแล้ว เขารู้ว่านอกจากอาชิงแล้วองค์หญิงไม่ยินยอมให้ผู้ใดอยู่ใกล้ชิด แต่เพราะอาชิงก็เป็นคุณหนูผู้หนึ่งความเอาใจใส่จึงไม่อาจเทียบกับสาวใช้ได้ หยางเอ้อหลางปรายตาไปที่อาชิงเห็นนางไร้ซึ่งเสื้อคลุมเช่นกันจึงได้แต่ส่ายหน้าไม่อาจไว้ใจให้ดูแลองค์หญิงได้ แม้แต่ตัวอาชิงเองหยางเอ้อหลางก็คิดว่าต้องหาคนดูแลนางเช่นกัน"ข้าไม่คิดว่าหิมะจะตกหนักเช่นนี้" องค์หญิงสิบสามบ่นอุบอิบห่อกายของตนเองเข้ากับเสื้อคลุมของเขา"อย่างไรเสียอย่าให้ตนเองโดนไอเย็น" หยางเอ้อหลางเอ่ยองครักษ์ฝานเห็นอาชิงใบหน้าแดงด้วยต้องลมเย็น อีกทั้งมือของนางยังแดงยิ่งนัก ในใจพลันคิดว่านายบ่าวคู่นี้เหตุใดช่างไม่รอบคอบเช่นนี้นิสัยไม่ใส่ใจตนเองนั่นทำให้เขากลัดกลุ้มยิ่งหยางเอ้อหลางแนะนำให้องค์หญิงสิบสามและอาชิงรู้จักกับหัวหน้าผู้คุมนามต้าเหริน แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้จักกันอยู่แล้ว หลังจากนั้นหัวหน้าต้าเหรินก็นำพวกเขาเข้าไปในคุกหลวงองครักษ์ฝานตั้งใจจะถอดผ้าคลุมไหล่ของตนส่งให้อาชิง แต่ในใจก็ยังกระดากกลัวว่าสตรี

    Last Updated : 2025-04-24
  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 187

    องค์หญิงสิบสามเห็นใบหน้าของสามีบึ้งตึงจึงหัวเราะในใจ บุรุษผู้นี้จะมาหึงหวงอะไรกับเพื่อนวัยเยาว์ของนาง"หัวหน้าต้าเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกันกับพี่ใหญ่ เช่นนี้ข้าและอาชิงจึงพบเขาเป็นประจำอีกทั้งเขาก็นับเป็นอาจารย์หลายคราที่ช่วยสอนวรยุทธ์ข้าและอาชิงจึงสนิทกับพี่ต้าเหรินยิ่ง" นางอธิบาย"เช่นนั้นหรือ ได้พบเพื่อนวัยเยาว์ของภรรยาข้าหยางเอ้อหลางรู้สึกเป็นเกียรติยิ่ง""ท่านแม่ทัพหยางอย่าได้เกรงใจหากว่ากันไปองค์หญิงเป็นน้องสาวของสหายข้าท่านอ๋องฉางอันในตอนนั้นที่พบข้าด้วยความร่าเริงของนางทำให้ข้าอดชื่นชมไม่ได้ ตัวข้านั้นชื่นชมท่านและกองทัพของท่านยิ่งได้พบกันครานี้นับเป็นวาสนา"องค์หญิงสิบสามเห็นว่าพวกเขาเริ่มเวิ่นเว้อมากพิธีแล้วจึงเอ่ยตัดบทขึ้น"พี่ต้าเหริน คนร้ายอยู่ที่ใด"องค์หญิงสิบสามพลันเปลี่ยนเรื่องนางเกาะแขนสามีเบาๆ แสดงท่าทางใกล้ชิดด้วยรู้ว่าเขาไม่ชอบใจที่นางเคยใกล้ชิดบุรุษอื่น เช่นนั้นนางจึงจับมือเขาแนบแน่นแสดงความรักเปิดเผย สามีของนางแม้กระทั่งตอนหึงหวงก็ยังหล่อเหลายิ่งนัก"เชิญองค์หญิงด้านนี้""ไปเจ้าค่ะท่านพี่"ความมืดดำคล้ำจากใบหน้าหยางเอ้อหลางหายไปแล้ว เมื่อภรรยาของเขาดึงเขาให้เดินตา

    Last Updated : 2025-04-24
  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 188

    คนชันสูตรศพมาถึงแล้ว เขาส่ายหน้าเมื่อตรวจภายนอกอย่างละเอียดด้วยยังหาสาเหตุการตายไม่ได้จึงได้แจ้งกับหยางเอ้อหลางว่าต้องมีการผ่าพิสูจน์ศพเสียก่อน หยางเอ้อหลางพยักหน้าสั่งให้พวกเขาไปเตรียมตัวก่อนจะส่งตัวองค์หญิงสิบสามกลับจวน"ท่านพี่ระวังตัวด้วย" นางเอ่ยกับสามีเบาๆ เมื่อเขามาส่งนางถึงข้างในรถม้า"ท่านก็เช่นกัน อย่าออกนอกเส้นทางกลับจวนเด็ดขาด การตายของคนแคว้นเว่ยมีข้อสงสัยหลายประการ กลับจวนแล้วห้ามออกไปที่ใดเข้าใจหรือไม่"เขาจุมพิตที่ศีรษะของนาง องค์หญิงสิบสามกอดเขาแล้วจูบที่ริมฝีปากของสามีหนักๆ ไปหนึ่งทีนางพยักหน้าเข้าใจก่อนที่สามีจะกอดนางแนบแน่นอีกครั้งแล้วปล่อยนางอย่างตัดใจอาชิงกำลังจะก้าวขาเหยียบบันไดเพื่อขึ้นรถองครักษ์ฝานครั้นจะเอ่ยปากให้นางระวังตัวคนผู้หนึ่งกลับเอ่ยแทรกขึ้น"อาชิงระวังตัวด้วย เสร็จเรื่องแล้วข้าจะไปเยี่ยมที่จวน""ขอบคุณพี่เหรินที่เป็นห่วง ข้าจะระวังตัว"อาชิงยิ้มให้ต้าเหรินแล้วก้าวเข้าไปในรถม้าอย่างว่องไว องครักษ์ฝานได้แต่กลืนวาจาที่เชื่องช้าของตนเองลงคอ เขารู้สึกไม่ถูกชะตากับหัวหน้าต้าเหรินอย่างรุนแรงในบัดดลณ ห้องทรงพระอักษรแคว้นต้าชิง"ฮูหยินผู้เฒ่ามีสิ่งใดจะชี้แ

    Last Updated : 2025-04-24
  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 189

    กงกงรับคำเขากระแอมหลายครั้งก่อนร่ายคำออกมายืดยาว"องค์หญิงสิบสามไม่ชอบอยู่ในกฎเกณฑ์เมื่อพระธิดาผู้อื่นเมื่ออายุครบห้าชันษาต้องตื่นตั้งแต่ยามอวิ๋น*เพื่อมาฝึกคัดอักษรในตำหนักไทเฮา องค์หญิงสิบสามกลับได้รับการยกเว้นด้วยข้ออ้างว่าไทเฮาไม่ทรงโปรดองค์หญิง อีกทั้งองค์หญิงสิบสามไม่ชอบวิชาโคลงกลอน ตำราวิชาการทั้งหลายอีกทั้งกฎเกณฑ์ในการเป็นองค์หญิงที่เคร่งครัด องค์หญิงสิบสามกลับหนีเรียนไปยิงนกตกปลาอยู่เป็นนิจฝ่าบาทก็ไม่เคยตำหนิ เพราะองค์หญิงสิบสามอยากฝึกเพลงดาบฝ่าบาทเกรงว่าจะเป็นที่ครหาหากก้าวก่ายงานในวังหลัง จึงได้แต่ส่งท่านอาจารย์ฝีมือดีมาฝึกสอนฉางอ๋องอีกทั้งยังสั่งให้ฉางอ๋องแอบสอนองค์หญิงสิบสามอย่างลับๆ จนองค์หญิงกลายเป็นสตรีที่เยี่ยมยุทธ์ในที่สุด ท่านอาจารย์ที่สอนวาดภาพนั้นเพราะองค์หญิงสิบสามมีความสามารถด้านนี้ฝ่าบาทลงลายพระหัตถ์เขียนเชิญด้วยตนเองแม้จะบอกว่าเพื่อองค์หญิงใหญ่นั่นก็เป็นเพียงข้ออ้างที่มีต่อฮองเฮาเท่านั้น ด้านหลังตำหนักความจริงแล้วเป็นเพียงป่ารก เมื่อฝ่าบาทเห็นว่าองค์หญิงสิบสามชอบไปที่นั่นอีกทั้งโปรดพุทรานักจึงแอบสั่งให้คนนำต้นพุทรามาปลูกปรับปรุงสถานที่ให้ปลอดภัยโดยไม่มีผู้ใดรู

    Last Updated : 2025-04-24

Latest chapter

  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 280 ตอนจบ

    ส่วนองค์หญิงใหญ่นั้นแทบจะไม่เคยถามถึงเด็กเลยทั้งนี้คงเป็นเพราะเด็กคนนั้นคือตราบาปของนาง องค์หญิงใหญ่จึงรังเกียจเด็กยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือในหัวคิดเพียงแต่เรื่องสังหารเด็กนั่นให้ตายไปเสียให้พ้น องค์หญิงสิบสามถอนหายใจคิดแล้วก็รู้สึกหดหู่ยิ่งหลังออกจากตำหนักองค์หญิงใหญ่ สามีจึงพานางเข้าร่วมงานเลี้ยง ท่านย่าของหยางเอ้อหลางพาท่านชายทั้งสองเข้าร่วมงานด้วย ทุกคนห้อมล้อมเอาอกเอาใจอีกทั้งเด็กทั้งสองยังเป็นหลานรักของฝ่าบาทและขององค์รัชทายาทยิ่ง ไม่ว่าใครต่างก็แสดงความชื่นชมออกมา ก้อนแป้งน้อยของนางทั้งสองยังเด็กแต่รู้ความนัก เมื่อเห็นมารดาเพียงแต่โผหานางเบาๆ ไม่ได้งอแงเหมือนเด็กทั่วไป ภรรยาของขุนนางใหญ่หลายคนต่างหมายตาพวกเขาเอาไว้ พยายามทาบทามตั้งแต่ยังเด็ก องค์หญิงสิบสามเอ่ยปากปฏิเสธเพราะคิดว่าบุตรยังเล็กนัก การกระทำของนางไม่ไว้หน้าผู้ใดกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าตำหนิ กลางดึกคืนนั้นหยางเอ้อหลางนอนกอดภรรยาที่ร่างกายเปล่าเปลือยเอาไว้ในอ้อมกอด คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างพวกเขาแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ องค์หญิงสิบสามหลับแล้วเขากลับยังคงต้องการ เช่นนั้นจึงจับขานางแยกออกแล้วดันกายเข้าไประหว่างขา องค์หญ

  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 279

    องค์รัชทายาทครั้นเห็นว่าพี่หญิงของเขาและพี่เขยมาถึงแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็สดใสขึ้น องค์หญิงสิบสามยิ้มให้กำลังใจ องค์รัชทายาทที่มีชันษาแปดขวบอีกทั้งรู้ความเป็นอันมากด้วยถูกฮูหยินชราและสตรีสกุลหยางอบรมมาด้วยตนเองจึงเข้าพิธีสถาปนาอย่างกล้าหาญ องค์หญิงสิบสามเห็นน้องชายกำลังเติบโตเช่นนั้นก็ตื้นตันใจนัก นางเกือบหยุดน้ำตาไม่ได้อยู่หลายคราคิดถึงเพื่อนของนางมารดาของรัชทายาทที่จากไปก็พลันสบายใจ คนผู้นั้นคงตายตาหลับแล้วหยางเอ้อหลางเห็นภรรยาเหม่อลอย อีกทั้งมีน้ำใสคลอที่หน่วยตาจึงกุมมือของนางเอาไว้ จวบจนพิธีจบสิ้นองค์รัชทายาทก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขาอย่างสง่างามสิ่งที่เอ่ยออกมาคำแรกสร้างความตื้นตันให้กับองค์หญิงสิบสามยิ่ง นางรู้สึกว่าองค์รัชทายาทช่างกตัญญูนักไม่เสียแรงที่นางปกป้องซาลาเปาน้อยก้อนนี้ด้วยชีวิต"พี่หญิงเมื่อข้าโตแล้ว ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของข้าข้าจะยกให้ท่าน"เพราะรัชทายาทพูดแบบนี้นางจึงซาบซึ้งจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หยางเอ้อหลางได้แต่ส่ายหน้าโรคบ้าสมบัติของภรรยาเห็นทีว่าจะรักษาไม่หายจริงๆ หลังจากนั้นแฝดผู้น้องของซาลาเปาน้อยพลันวิ่งมาหานางวันนี้เด็กหญิงตัวน้อยก็ได้รับ

  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 278

    ในขณะที่หยางเอ้อหลางจุมพิตประกบขยี้ไปบนริมฝีปากงามอีกทั้งนิ้วมือของเขายังไต่ลงไปบดขยี้ปลายเกสรเพิ่มความต้องการกระสันอยากให้ภรรยามากขึ้นอีกทั้งยังจ้วงแทงลงมาใช้แรงกระแทกนางถี่ยิบ อ้าปากคว้าเต้าอวบกลมใหญ่ของนาง ปากดูดกลืนสองเต้าเต็มรัก สะโพกแข็งแรงซอยกระแทกรุนแรงจนทำให้ร่างกายขององค์หญิงสิบสามเต้นระริกองค์หญิงสิบสามกอดศีรษะของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะจับนางพลิกร่างให้หันหลังอีกทั้งยังขยับสะโพกของนางเข้าหาตน แนบร่างลงมาหานางจากด้านหลัง ให้นางคุกเข่าอยู่บนเก้าอี้กอดตระกองรวบร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนหยางเอ้อหลางดูดแผ่นหลังของนางแรงๆ อีกทั้งยังลากลิ้นเลียนางจนทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่มในขณะที่เร่งจังหวะของสะโพกตนอัดร่างลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากครางบอกรักภรรยา เนื้อนุ่มนิ่มในอ้อมกอดหอมกรุ่นทำให้มัวเมายิ่ง เขาจุมพิตแผ่นหลังนางจนทั่ว ฝากรอยแดงเอาไว้แทบทุกตารางผิวองค์หญิงสิบสามแหงนใบหน้าหาเขา อ้าปากเย้ายวน หยางเอ้อหลางประกบปากของตนลงมาทันใด สองลิ้นพัวพันต่างคนต่างสูบลมหายใจซึ่งกันและกันแลกจุมพิตหวานฉ่ำรุนแรง ยิ่งจุมพิตยิ่งมัวเมาส่วนสะโพกบดเบียดและจ้วงแทงลงมาจากด้านหลัง นางบีบรัดเขาจนเขาต้องห่อปาก กระนั

  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 277

    หยางเอ้อหลางสัมผัสได้ถึงกลีบอวบอูมที่เต็มปากของตน น้ำหวานพรั่งพรูออกมา เขาสูดปากแรงๆ พร้อมดูดนางเต็มรัก นางบิดกายเร่งเร้า หยางเอ้อหลางหยอกเย้ากลีบนุ่มของนางจนอิ่มเอม ลิ้นร้อนของเขาห่อเป็นแท่งกระแทกเข้าไปในร่องลึก ไซร้สัมผัสกับปลายเกสรสีแดงที่สั่นระริกอยู่ที่ปลายลิ้น ก่อนจะดุนลิ้นตนเองลงมาหนักๆ จนภรรยาแทบจะแดดิ้นอยู่เบื้องล่างองค์หญิงสิบสามที่กำลังสติกระเจิงไปกับรสสวาทบัดนี้หาได้สนใจสิ่งใดไม่ นางยกสะโพกค้างให้เขาใช้ลิ้นรักนางอย่างเต็มที่ ความงดงามอวบอูมของภรรยาทำให้เขาฉ่ำเยิ้มเช่นกัน พูเนื้อของนางช่างเย้ายวนใจโดยแท้"ตรงนี้ของท่านงดงามมากรู้หรือไม่" เขากล่าวจบพลันสูดปากลากลิ้นแทงลงมาเต็มๆ องค์หญิงสิบสามกำเก้าอี้แน่น เขากำลังทำให้นางใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว"อ๊า ท่านพี่ อื้อ" นางครางไม่หยุดปากในขณะที่สามีละเลงลิ้นลากดุนวนไซร้ไปตามกลีบเกสร ดูดกลืนปลายสีแดงสดที่สั่นระริกเต้นเร้า หญิงงามที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่เบื้องหน้าดวงตาฉ่ำเยิ้มประดุจมีหมอกจาง ๆ อยู่ด้านในดวงตาคู่งามนั้นช่างยั่วยวนเขายิ่งนักเขาเงยหน้าเพ่งพิศที่เต้าคู่งาม ขยับกายว่องไวอ้าปากแล้วดูดรวบปลายถันไว้ในปาก ดูดแรงๆคล้ายกลั่นแกล

  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 276

    เขาเอ่ยเสียงพร่า พร้อมทั้งแลบลิ้นปาดเลียกลีบเกสรหอมหวานล้ำค่าของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อเห็นภรรยาบิดกายร้อนรุ่ม อีกทั้งส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาหยางเอ้อหลางเร่งเติมเชื้อไฟสวาทด้วยการลากไล้นิ้วมือเรียวไปตามโคนขาอ่อนขาวเนียนแผ่วเบา ร่างงามสั่นสะท้านระทดระทวยเอนหลังพิงกำแพงเพื่อช่วยพยุงกายของตนไม่ให้ล้มลงด้วยพลังปลายลิ้นของเขา"ทะท่านพี่ อือ อือ"ปากงดงงามครางครวญ หยางเอ้อหลางยิ่งปลุกเร้าลงบนเนื้ออูมตรงหน้า ร่างของนางกระตุกบิดไปมาอีกทั้งยังอ้าขาของตนให้เขาดูดกินได้ลึกขึ้น จากเดิมที่หวังจะให้เขากระทำการอย่างว่องไวบัดนี้กลับไม่คิดจะเร่งรัดแล้ว ปล่อยให้เขากระทำการอ้อยอิ่งกับร่างกายของตนเองเช่นนี้โดยไร้ซึ่งสติเมื่อเห็นว่าตนเองจู่โจมภรรยาจนนางยืนไม่ติดแล้ว เขาจึงอุ้มนางขึ้นแล้วพานางมานั่งยังเก้าอี้บุขนแกะนุ่ม จับขาของภรรยาแยกออกให้พาดไปที่พนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง เผยความงดงามสีแดงสดเบื้องหน้าอย่างเต็มที่ในเวลานี้เป็นเวลากลางวันจึงมองเห็นนางแจ่มชัดเต็มสองตาประตูด้านหน้าถูกปิดแน่นหนาชนิดที่เรียกว่าไม่อาจมีแม้แต่แมลงสักตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ หยางเอ้อหลางจึงกระทำกับภรรยาอย่างหย่ามใจอีกทั้ง

  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 275

    คิดแล้วก็ต้องขอบคุณสามีเช่นเขา ทำให้ชะตาชีวิตของนางเปลี่ยนได้ดุจพลิกฝ่ามือนางจึงอดขยับกายจุมพิตปลายคางของเขาอย่างขอบคุณไม่ได้ อีกทั้งมือน้อยยังสอดเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อสัมผัสความอบอุ่นด้านในอย่างแนบชิดแม้จะอยู่ในชุดคลุมที่มิดชิดจึงไม่มีผู้ใดเห็นการกระทำอุกอาจไร้ยางอายของนาง แต่หยางเอ้อหลางนั้นรับรู้อีกทั้งยังถูกนางลูบคลำอกของตนไปมาไม่หยุดเช่นนี้ ใบหน้าจึงแดงก่ำ สิ่งที่ควรอ่อนลงกลับผงาดแข็งกร้าวมากกว่าเดิมเพราะนางลูบไล้อกของเขาอีกทั้งซุกอยู่ในอ้อมกอด กลิ่นกายของนางก็หอมยิ่งหอมจนทำให้เขากลัวว่าผู้อื่นจะได้กลิ่นจนทำให้รู้สึกหึงหวงขึ้นมา เขากอดนางแน่นขึ้น เห็นสายตาทหารหลายคนแอบลอบมองภรรยาตนแล้วก็รู้สึกโมโหนัก กระนั้นก็ไม่อาจปัดเรื่องอยากกินนางในตอนนี้ออกจากสมองได้ หัวหน้าขันทีนำพวกสองสามีภรรยาไปยังตำหนักปีกรับรอง อีกทั้งยังรายงานกำหนดการต่าง ๆ ในพิธีแต่งตั้งองค์รัชทายาทอย่างละเอียดให้พวกเขาฟังหยางเอ้อหลางทั้งพยายามควบคุมตนเองจึงทำท่าสนใจข้อมูลที่หัวหน้าขันทีรายงาน แต่องค์หญิงสิบสามนั้นไม่สนใจฟังแม้แต่น้อย สามีพาทำสิ่งใดนางก็แค่ปฏิบัติตามเท่านั้น มือของนางจึงยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวหัวนมเล

  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 274

    หยางเอ้อหลางพลันอมยิ้ม เขาชอบที่นางชอบเขาที่สุด แม้จะเป็นสิ่งของเขาก็อดหึงหวงไม่ได้กล่าวจบพลันนางโน้มคอเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่ม แม้จะมีบุตรถึงสองคนแล้วร่างกายหาได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นสตรีอื่น ที่ควรมีก็มีมากขึ้น อีกทั้งยังตึงแน่นยิ่งกว่าเดิม นับวันเขายิ่งหลงใหลภรรยาจนทนแยกห่างจากนางนานๆ ไม่ได้ยามที่เขาห่างนางต้องไปทำงานต่างเมือง หลายครั้งที่มีสตรีมากมายพยายามปีนขึ้นเตียงส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ในใจหยางเอ้อหลางมองพวกนางเหล่านั้นแล้วรู้สึกว่าช่างดูน่ารำคาญ ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาผู้เดียวที่สำคัญยิ่ง เขาไม่มีวันชายตาแลสตรีอื่นให้นางน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอันขาดองค์หญิงสิบสามเบียดกายเข้าหาเขา หยางเอ้อหลางใช้ผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกห่อร่างเขาและนางเข้าด้วยกัน พันกายหนาแน่นด้วยกลัวว่านางจะต้องลมเย็นจากด้านนอกจนเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรง อึกทั้งยังอบอุ่นองค์หญิงสิบสามชอบซุกในอกแข็งแกร่งยิ่งมือของนางซุกซนล้วงเข้าไปในกางเกงเขาแล้วลูบอาวุธเขาเล่นจนผงาดแข็งชัน หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางซนเสมอ นางชอบทำอะไรเขาล้วนตามใจโดยเฉพาะเรื่องนี้ เขายิ่งตามใจนางยิ่งกว่าเรื่องใด“ท่านพี่มันโตแล้ว”“

  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 273

    ผู้ช่วยหมอทำคลอดพลันเปิดประตูออกมา หยางเอ้อหลางไม่รอช้า ผลักประตูเข้าไปด้านในแม้คนจะทัดทานเขาก็ไม่สนใจแล้วเขาโผไปหาภรรยาที่เหนื่อยจนหมดสติไปแล้วอย่างว่องไว กุมมือนางไว้ด้วยใบหน้าซีดเซียว"หมินเออร์ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง""องค์หญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ เพียงแต่เหนื่อยมากจึงหลับไป"หมอหญิงผู้เก่งกาจประจำจวนเอ่ยขึ้น หยางเอ้อหลางพยักหน้าแต่ไม่วางใจ เขาดึงภรรยามากอดไว้ สำรวจร่างที่ยังเปียกชื้นด้วยเหงื่อของนางปากก็พร่ำขอโทษภรรยาที่ทำให้นางเจ็บปวดด้วยสำนึกผิดเป็นอย่างยิ่ง"ข้าจะไม่ให้ท่านท้องอีกแล้ว ขอสัญญา ข้าขอโทษ"ความเจ็บปวดของภรรยาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวยิ่ง เขาจะไม่มีวันยอมให้นางเป็นเช่นนี้อีกจวบจนแม่นมอุ้มก้อนแป้งอวบก้อนหนึ่งมาหาเขา หยางเอ้อหลางเห็นหน้าบุตรเป็นครั้งแรก พลันตื้นตันจวบจนน้ำตาจะไหล ความรู้สึกรักและผูกพันท่วมท้นในอก บัดนี้เขาเข้าใจลึกซึ้งแล้ว ว่าบิดามารดารักเขาเพียงใด เขาค่อย ๆ วางร่างภรรยาลงบนเตียงให้ท่านหมอดูแลเต็มที่ ส่วนตัวเองยื่นมือไปรับห่อผ้าสีแดงนั้นมาไว้ในอ้อมกอด"เป็นท่านชายเจ้าค่ะ" แม่นมเอ่ยด้วยความยินดี"ดีมาก ดีจริงๆ "หยางเอ้อหลางหัวเราะทั้งน้ำตาแล้ว ความตื้

  • ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา   บทที่ 272

    กินเสร็จได้ไม่นาน องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกอยากอาบน้ำ"ท่านพี่นอกจากเขาจะเลือกกินแล้ว ยังรักสะอาดยิ่ง อากาศหนาวเช่นนี้ข้ากลับอยากอาบน้ำวันละหลายรอบ"หยางเอ้อหลางจึงสั่งอาชิงให้เตรียมน้ำอุ่น หลังจากนั้นเขากลับเป็นฝ่ายดูแลนางด้วยตนเอง ถอดอาภรณ์ให้นาง ค่อยๆ พานางลงอ่างอย่างระวัง ผิวขององค์หญิงสิบสามเปล่งประกายบอบบาง ส่วนข้อเท้าเนียนนุ่มเล็กๆ ของนาง ยิ่งไม่อาจรับร่างกายที่หนักอึ้งของครรภ์ได้ หยางเอ้อหลางจึงต้องระวังเป็นพิเศษอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติยิ่ง มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางลับของนาง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บปวดจะวิ่งจากท้องน้อยถึงไขสันหลัง นางจับข้อมือของหยางเอ้อหลางแน่นห่อปากด้วยความเจ็บปวด"ท่านพี่ ข้าเจ็บ"เพียงเห็นเลือดที่เริ่มไหลออกมาปนกับน้ำในอ่าง เทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางแทบเป็นลมหมดสติยิ่งเห็นนางเจ็บปวดยิ่งรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก ช่วงท้องบิดมวน ปากร้องตะโกนให้อาชิงที่รออยู่ด้านนอกรีบตามหมอตำแยที่เขานำมาเลี้ยงดูในจวนตั้งแต่เดือนก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมให้ภรรยาหยางเอ้อหลางตั้งใจจะอุ้มนางขึ้นจากอ่างน้ำ แต่กลับถูกองค์หญิงสิบสามทั้งข่วนทั้งตบตี

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status