บทที่ 112

เมื่อนางชิงจอกหยกมาได้องค์หญิงสิบสามก็วางใจเพียงสัมผัสถูกจอกหยกนี้นางกลับรู้สึกปั่นป่วนอีกทั้งเจ็บปวดภายในกายเป็นอย่างยิ่ง หินจันทรากำลังเคลื่อนไหวรุนแรงนางจึงเอ่ยว่องไวไม่ปล่อยให้ผู้ใดเห็นความผิดปกตินี้

“ทุกท่านข้าเมาแล้วขอตัว”

กล่าวจบนางพลันเดินออกมาโดยไม่สนใจผู้ใดอีก องค์หญิงใหญ่ที่นั่งตรงข้ามสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของน้องสาวอย่างละเอียด มีบางสิ่งผิดปกติเป็นแน่

"ข้าจะไปส่งท่าน"

หยางเอ้อหลางเอ่ยพลางประคองภรรยารู้สึกว่านางกำลังฝืนทนกับบางสิ่ง หรือความเจ็บปวดที่เป็นโรคประจำกายของนางเกิดขึ้นอีกแล้ว

"ไม่เป็นไรข้าไปเองได้ กระโจมอยู่ใกล้เพียงนี้ท่านอย่าได้ห่วง"

"ข้าไม่วางใจ"

"ปล่อยสิบสามไปพักผ่อนเถิด กระโจมก็อยู่ใกล้เพียงนี้ให้องครักษ์ฝานตามไปส่งนาง เจ้ายังไม่ได้ยกสุราเลยสักจอกมาราชบุตรเขยดื่ม" เมื่อฝ่าบาทตรัสขึ้นหยางเอ้อหลางแม้จะห่วงองค์หญิงสิบสามมากเขาก็ไม่กล้าขัดพระราชประสงค์ จึงเพียงแต่ให้องครักษ์ฝานติดตามไปดูแลองค์หญิงส่วนตนเองนั่งลงร่วมงานเลี้ยงเช่นเดิม

องค์หญิงสิบสามยังเป็นห่วงหยางเอ้อหลาง จึงได้เล่าเรื่องในนิมิตให้องครักษ์ฝานฟัง

"องค์หญิงตรัสว่าท่านแม่ทัพจะถูกวางยาหรือ"

"ใช่ในนิ