บทที่ 120

องค์หญิงใหญ่ถือโอกาสเดินเลี่ยงแม่ทัพหยางเข้ามาในกระโจม ภายใต้ผ้าโปร่งบางที่ปิดกั้นองค์หญิงสิบสามอยู่นั้นองค์หญิงใหญ่มองไม่ชัดนักนางเพียงแต่เห็นว่าองค์หญิงสิบสามมีผ้าห่มคลุมกายเพียงครึ่ง อีกครึ่งเปล่าเปลือยจนแทบจะมองเห็นทรวงอก

องค์หญิงใหญ่หน้าแดงด้วยเห็นสภาพในกระโจมอีกทั้งแม่ทัพหยางก็แต่งกายไม่เรียบร้อยนัก

สภาพขององค์หญิงสิบสามตอนนี้หาได้มีอาการบาดเจ็บที่ใด เมื่อมองสำรวจร่างน้องสาวอีกครั้งก็พบว่านางยังแข็งแรงยิ่ง ไม่มีอาการของคนที่เพิ่งผ่านความเป็นความตายมาแม้แต่น้อย หรือนักฆ่าผู้นั้นจะหลอกนาง

นางกำนัลที่ติดตามองค์หญิงใหญ่เห็นเช่นนั้นถึงกับก้าวไม่ออกด้วยความกระดากด้วยคิดว่าสองสามีภรรยาคงเพิ่งผ่านศึกภายในกระโจมกันมาจึงไม่อยากให้ผู้ใดรบกวน

“เหตุใดจึงห่วงข้าเล่า”

องค์หญิงสิบสามเอ่ยด้วยน้ำเสียงห่างเหิน

“วันนี้ที่พี่หญิงกับเจ้ามีนัดหมาย พี่หญิงในตอนนั้นไม่สบายจึงไม่อาจไปพบเจ้าได้ กลัวว่าเจ้าจะเข้าใจผิด”

“เข้าใจผิดหรือ ด้วยเรื่องอันใดกันเล่าระหว่างเรามีเรื่องอันใดต้องเข้าใจผิด ท่านไม่มาตามนัดข้าก็หาได้ใส่ใจไม่มีเรื่องใดต้องห่วง”

“หากเจ้าไม่มีเรื่องเข้าใจผิดพี่หญิงก็ช่างเถิด”

เมื่อองค์หญิงใ