LOGINShare
บทที่ 1072
Related chapters
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1073
“ไม่ได้หรือ?” ตงฟางหลีหัวเราะเสียงเบา“ได้ก็ได้อยู่หรอกเพคะ แต่มักจะรู้สึกว่าท่านทำตัวแปลกชอบกล” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ครุ่นคิด หัวคิ้วพลันขมวดเข้าหากัน “พี่เจ็ด ท่านคงไม่ได้ทำอะไรผิดมา จึงตั้งใจจัดงานเลี้ยงหงเหมินนี้ขึ้นเพื่อมาหลอกหม่อมฉันกระมัง?”“ไม่”“หม่อมฉันไม่เชื่อ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์วางตะเกียบลง“ไม่ม
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1074
“ไม่”“ท่านต้องพบอะไรเข้าแล้วแน่นอน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ตงฟางหลีมีนิสัยสุขุม หากไม่ใช่เขาได้รับข่าวอะไรมา คงไม่พูดถ้อยคำเช่นนี้ออกมาเขาไม่มีทางลองหยั่งเชิงขึ้นง่าย ๆ“พลั้งปากพูดเท่านั้น” ตงฟางหลีกล่าวเสียงเบา “เจ้าคิดไปถึงที่ใด?”“ล้วนเป็นแกะเหมือนกัน ท่าทีของเจ้ากลับไม่เหมือน
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1075
งูมีพิษร้ายแรง หากกัดโดนเฮยตั้น เฮยตั้นก็ลำบากแล้ว“เมี้ยว!เฮยตั้ยคำรามเสียงต่ำ ก่อนจะใช้กรงเล็บน้อย ๆ ตะปบส่วนหัวของงูเพลิงแดงอย่างแรง ปากก็กัดเข้าที่หางของงู แล้วสะบัดอย่างแรง จนงูเพลิงแดงถูกสะบัดจนหมดสติไปอีกครั้งตัวของมันแตกต่างจากตัวอวบอ้วนของเฮยตั้น ความเร็วของมันก็รวดเร็วมาก ตั้งแต่ต้นจนจบ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1076
“หออวิ๋นเซียวที่ใช้เก็บตำราอยู่ไม่ไกลจากตำหนักซีอวิ๋นเท่าใด หลังจากทานอาหารเสร็จ ข้าจะพาเจ้าไปดูแล้วกัน” ตงฟางหลีกังวลเล็กน้อยปีนั้น งูเพลิงแดงมาโผล่ในตำหนักของเสด็จแม่ เสด็จแม่ก็พบเจอกับเรื่องยากลำบากบัดนี้ งูตัวนี้ได้มาโผล่ที่ใต้เตียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์เขามีลางสังหรณ์เลวร้ายบางอย่าง“ไม่ต้องกังว
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1077
“แต่ว่า...” เฟยอิ่งลำบากใจเล็กน้อย“ถอยกลับไปเสีย”“อย่าทำเช่นนี้สิเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวอย่างไม่พอใจ “กว่าเฟยอิ่งจะเข้าวังมาได้ไม่ง่ายเลย เขาจะต้องมีเรื่องเร่งด่วนถึงได้มาหาท่าน ท่านไปจัดการธุระก่อนเถิดเพคะ”ตงฟางหลีสีหน้าไม่เต็มใจยิ่งไม่ง่ายเลยกว่าที่จะรอจนถึงวันครบรอบวันแต่งงานได้ ระหว่างทาง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1078
“เจ้าวางใจเถอะ ข้าไม่ใช้ความรุนแรงกับเจ้าหรอก” มู่เหยี่ยแค่นฮึเสียงเย็นชา “ข้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะเรียนวิธีใช้พิษ ฉินเหยี่ยนเย่ว์ จะต้องมีสักวัน เจ้าจะต้องตายอย่างเจ็บปวดภายใต้พิษของข้า”“อ้อ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์บีบเข็มพิษแน่น“ท่านกำลังเรียนวิธีวางยาพิษหรือ?”คนเลวไม่ว่าอย่างไรก็เลวอยู่ดี?“ไม่ได้หรืออย
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1079
ตำราที่นี่มีเยอะมาก และมีน้ำหนักหนักมากด้วยแรงของนางย่อมสามารถเขย่าชั้นตำราได้ ขอเพียงเขย่าชั้นตำรา ให้ตำราถล่มลงมา จะต้องทับฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่ผอมบางและอ่อนแรงจนตายได้แน่นอน“ข้าแนะนำท่านยั้งมือเสียดีกว่า” เสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์ดังขึ้นแผ่วเบา“ท่านไร้เหตุผลมากเพียงใดข้าเคยเห็นมาแล้ว ท่านเกลียดข้าม
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1080
บนข้อมือที่เดิมทีขาว สะอาด เรียบเนียนมาก ฉับพลันนั้นได้ปรากฎรอยมือสีเลือดรอยหนึ่งขึ้นตำแหน่งนั้น เป็นจุดที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์เคยจับพอดีรอยมือสีเลือดนั้นกำลังขยายตัวกว้าง ภายในระยะเวลาสั้น ๆ ได้กลายเป็นสีแดงไปเป็นแถบ“ฉินเหยี่ยนเย่ว์ เจ้า!” ครั้นมู่เหยี่ยเห็นรอยมือสีเลือดขยายกว้างไปไม่หยุด ก็โกรธจนตื่
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1221
คนทั่วไปเมื่อรับเงินทองผู้อื่นไปแล้วต้องปัดเป่าความกังวลของผู้นั้นมีเพียงนาง ที่รับเงินไปแล้วยังหน้าไม่อายอย่างเปิดเผยเช่นนี้“นายท่าน ท่านเชื่อข้านะเจ้าคะ นางจงใจปล่อยให้ฉิงเอ๋อร์ตายโดยที่ไม่ช่วย” ฮูหยินซูนึกถึงคำเตือนของคนผู้นั้นขึ้นมาได้ ก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ใต้หล้านี้มีเพียงนางที่ช่วยชีวิตฉิงเอ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1220
เมื่อซูจื่อเอ่ยถ้อยคำนี้ออกมา ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถึงกับชะงักงันไปนางคาดไม่ถึงว่าสกุลซูยังมีคนที่สามารถรู้การควรไม่ควรด้วยหาได้ยากจริง ๆยามที่นางหันไปมองซูจื่ออย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวนั้น ซูจื่อก็กำลังมองนางอยู่เช่นกันยามที่สายตาประสานกัน นางสามารถมองเห็นประกายที่นางไม่เข้าใจจากในแววตาของซูจื่อได้ประก
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1219
ด้านหนึ่งเขาตำหนิฮูหยินซูที่ดึงดันเชิญฉินเหยี่ยนเย่ว์มารักษาให้ฉิงเอ๋อร์ อีกด้านหนึ่งก็ไม่พอใจฉินเหยี่ยนเย่ว์เป็นอย่างมากเรื่องนี้แม้ว่าฝ่าบาทจะมีพระราชโองการทว่า พระชายาอ๋องเจ็ดกำลังเอาพวกเขาสามีภรรยา และทั้งสกุลซูเล่นอยู่ในกำมือ เป็นสิ่งที่ไม่ต้องสงสัยเลยแม้แต่น้อย“พระชายาอ๋องเจ็ด กระหม่อมขอถาม
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1218
ฮูหยินซูกลัวว่าอาการป่วยของฉินเหยี่ยนเย่ว์จะกระทบถึงร่างกายของซูเตี่ยนฉิง จึงเปลี่ยนผ้าขนหนูไปถึงสามผืน เช็ดหน้าซูเตี่ยนฉิงอยู่สิบกว่ารอบก่อนจะหยุดเช็ดยิ่งเช็ดนาน สุราฤทธิ์แรงที่หลงเหลืออยู่ยิ่งมีมากเท่าใด เวลาที่ซูเตี่ยนฉิงจะเจ็บปวดก็นานมากขึ้นเท่านั้นฉินเหยี่ยนเย่ว์เอนกายพิงตงฟางหลีที่อยู่ข้างกา
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1217
ถ้อยคำนี้ เป็นการพิสูจน์ความกังวลของซูจิ้นสีหน้าของซูจิ้นไม่น่ามองเป็นอย่างยิ่งเดิมทีฉิงเอ๋อร์ก็นอนหายใจรวยริน และหากยังผ่านอาการป่วยนี้ไปอีก ก็จะกลายเป็นอย่างพระชายาอ๋องเจ็ดที่ก้าวเดินหนึ่งก้าวก็ต้องหอบหายใจสามครั้ง เกรงว่าคงจะทนต่อไม่ไหว“เช่นนั้นควรทำอย่างไร?” เขาเอ่ยถาม“ไม่ต้องกังวลไป” ฉินเหย
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1216
ฉินเหยี่ยนเย่ว์แสร้งทำเป็นรีรออยู่บนข้อมือของซูเตี่ยนฉิง สักพักหนึ่งหลังจากตรวจมือขวาเสร็จ ก็ตรวจที่มือขวาอีกครั้งขณะที่ขมวดคิ้วก็ส่ายหัว สีหน้าจริงจังมากขึ้นเรื่อย ๆซูจิ้นเห็นนางขมวดคิ้วและส่ายหัว ในใจกระวนกระวายเล็กน้อย“คือว่า พระชายาอ๋องเจ็ด พระองค์ว่า ฉิงเอ๋อร์นางเป็นเช่นไรบ้าง…”“แย่มากเลย”
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1215
ฉินเหยี่ยนเย่ว์มุ่นคิ้วหลังจากที่ปลาทรายแดงครีบทองกลายพันธุ์แล้วจะมีพิษร้ายแรงมากแม้นซูเตี่ยนฉิงกินยาขององค์หญิงอันชางไปแล้วตอนที่ถูกวางยาพิษ ก็ได้แต่ฝืนรั้งลมหายใจไว้เท่านั้นหากต้องการช่วยชีวิต จำต้องล้างพิษออกหากอยากถอนพิษประเภทนี้ มิใช่ว่ายาเพียงหนึ่งหรือสองขนานจะประสบผลกระบวนการถอนพิษค่อนข้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1214
ฮูหยินซูถูกซูจิ้นเอ็ดใส่จนน้ำตาร่วงเผาะทันที “นายท่าน ท่านจะทำอะไรกัน?”นางกล่าวทั้งน้ำตาคลอเบ้า “หนึ่งล้านตำลึงเงินมิใช่จำนวนน้อยเลย เดิมทีครอบครัวของเราขัดสนเงินทองเพราะรายได้มีไม่พอถึงรายจ่ายแล้ว หากท่านยังใจกว้างเช่นนี้ เรายังจะอยู่รอดได้อีกหรือ?”ซูจิ้นกลัวภรรยาตนร้องไห้มากที่สุด“พระชายาอ๋องเจ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1213
เขาเดินหน้าต่อไปไม่ได้ ถอยกลับก็ไม่ได้หากให้เงิน คงเจ็บปวดยิ่งหากไม่ให้เงิน ทว่าคำพูดก็ได้พูดมาถึงตรงนี้แล้ว หากเขานำของขวัญกลับคืน และข่าวนี้แพร่ออกไป คนในสกุลซูจะต้องอับอายขายหน้าฉินเหยี่ยนเย่ว์มองแผนการในใจของเขาออก“หากใต้เท้าซูเสียใจ เช่นนั้นก็ช่างมันเถิด ตราบใดที่พวกท่านมีความหวังดี ข้าก็บั
