ВойтиShare
บทที่ 707
Related chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 708
“หมายความว่าอย่างไร?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์แทบไม่เคยเห็นตงฟางหลีมีสีหน้าเช่นนี้มาก่อน จึงรีบถาม “เกิดอะไรขึ้นเพคะ?”“ตู้เหิงพบชื่อเจี้ยนกับเฟ่ยชุ่ย พวกนางบอกว่าหลังจากมาจวนสกุลฉิน หู่พั่วก็หายตัวไป” ตงฟางหลีพูด “พวกนางตามหาบริเวณโดยรอบอยู่นาน แต่พบเพียงปิ่นปักผมที่หู่พั่วทำหล่น ไม่พบเบาะแสอื่นใดเลย”ฉินเห
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 709
“เย่ว์ลู่ขอบพระทัยฝ่าบาทเพคะ” สีหน้าของเย่ว์ลู่ไม่ได้เศร้าไม่ได้สุขพระสนมซูยังคงอยู่ในสภาวะสับสน หูของนางยังคงส่งเสียงหึ่งหึ่ง และไม่ได้ยินเสียงรอบตัวเท่าใดนัก จึงได้แต่นั่งอยู่ที่นั่นอย่างตะลึงงันไร้ความสง่างามดวงตาของฮ่องเต้ลึกล้ำไม่ว่าจะเป็นพระโอรสหรือคนอื่น ๆ หากอยากเข้าวังหลัง จำต้องผ่านขั้น
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 710
“เหลวไหลหรือ?” เย่ว์ลู่ยิ้มเย้ยหยัน “เจ้าหลงตัวเองเกินไปแล้ว สำหรับข้าน่ะนะ เจ้าไม่ได้นับเป็นอะไรเลยด้วยซ้ำ”นางพูดแล้วเลื่อนสายตาไปมองอ๋องสาม “เหอะเหอะ ท่านอ๋องสามและพระชายาอ๋องสามมิใช่สามีภรรยาที่รักใคร่สเน่หากันหรือ? ไยเวลานี้ ท่านอ๋องสามแม้แต่ผายลมก็มิกล้าปล่อยแล้วเล่า? ข้าเห็นท่าทางเช่นนั้นของท
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 711
พระองค์ไม่คิดว่าฉินเสวี่ยเย่ว์ที่เป็นแค่สตรีคนหนึ่งจะสามารถเรียกใช้งานคนเหล่านั้นได้ จะต้องมีแผนการชั่วร้ายที่ใหญ่กว่าแน่นอนอยู่ในนั้น“พาคนเข้ามา” ฮ่องเต้ตรัสหลี่เวยหลิงจึงสั่งให้พาตัวคนที่จับตัวได้เข้ามาเส้นเอ็นที่ข้อมือและข้อเท้าของคนผู้นั้นถูกตัดจนขาดแล้ว ทั้งยังถูกจี้สกัดจุดลมปราณไว้“ฝ่าบาท
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 712
“โอ้? เมื่อครู่นี้เจ้าไม่ได้พูดว่าไม่รู้จักไม้เทียนเหลี่ยวมิใช่หรือ? เหตุใดถึงนึกถึงสิ่งนี้เป็นอย่างแรกด้วย?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เดินกดดันเข้าไปทีละก้าว “ปกติแล้ว หญ้าแมว กัญชาแมว ไม้เทียนเหลี่ยวสามสิ่งนี้ล้วนมีแรงดึงดูดอย่างรุนแรงสำหรับแมว ไม้สองสามแท่งนี้ถูกห่อไว้ในผ้าเช็ดหน้า จากมุมที่เจ้ายืนมองไม่เห
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 713
โทษฐานหลอกลวงเบื้องสูง!โทษนี้ร้ายแรงกว่าโทษใด ๆ ที่นางเคยทำมาทั้งหมดนางหมอบกายอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด ด้วยความตื่นตระหนก หวาดกลัว ทั่วทั้งตัวจึงเย็นเฉียบเลือดที่เดิมทีห้ามไว้ได้แล้ว ก็ค่อย ๆ ไหลลงมาช้า ๆ อีกครั้งในไม่ช้าเลือดก็ย้อมอาภรณ์ให้เปรอะเปื้อน กลิ่นคาวเลือดอบอวลไปในอากาศนางหันไ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 714
ฮ่องเต้ทอดพระเนตรมองนางอยู่ครู่ใหญ่ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก้มหน้าลง จึงทำให้ดูอ่อนน้อมถ่อมตน อยากให้ว่านอนสอนง่ายมากเท่าใดก็จะว่านอนสอนง่ายมากเท่านั้น แตกต่างจากคนที่ยากจะรับมือที่ทั้งแข็งกร้าวและเต็มไปด้วยหนามแหลมในตอนแรกราวกับคนละคน “ตามหมอหลวง ต้องรักษาฉินเสวี่ยเย่ว์ให้ได้ เจ้าสาม เจ้าก็ออกไปก่อนเถิด”
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 715
ครั้นเหล่านางกำนัลและขันทีนอกตำหนักเห็นองค์ชายสองพระองค์ทะเลาะวิวาทกัน ก็ได้แต่มองหน้ากันปริบ ๆ ตกใจจนมิกล้าเอ่ยออกมาแม้เพียงประโยคเดียวตงฟางหลีที่มีเพลิงโทสะอยู่เต็มอก ออกหมัดอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกัน ภายใต้ความโกรธที่เข้าครอบงำก็มีช่องโหว่อยู่มากมายเขาต่อยท่านอ๋องสามไปหลายหมัด และถูกต่อยกลับไม่น้
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1429
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1428
ตงฟางหลีพยุงตัวกับราวบันได ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือดหากเป็นน้ำพุจริง ๆ ไม่เพียงแต่รสนิยมเลวร้าย มิหนำซ้ำยังส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้คนเดือดดาลจางฉู่ส่ายหน้า “มิทราบได้พ่ะย่ะค่ะ แทนที่จะบอกว่าเป็นน้ำพุ มิสู้บอกว่า พวกมันดูเหมือนเสาค้ำยันศาลามากกว่า ที่แห่งนี้เป็นที่ที่เฉียนอ๋องสร้างขึ้นกับมือเพื่ออนุภร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1427
ในแววตาเขาไร้คลื่นลม และน้ำเสียงก็ราบเรียบมากเช่นกันเฟยอิ่งลอบขมวดคิ้วแน่นเขารู้จักจางฉู่มาแต่ไหนแต่ไร จางฉู่มีนิสัยเย็นชา กระทำการสุขุมหนักแน่น ไตร่ตรองพิจารณารอบด้าน มิใช่คนที่มุทะลุบุ่มบ่ามพรรค์นั้นหากแต่พฤตกรรมครานี้ ผิดแปลกไปอย่างแท้จริงแปลกไปจนมิคล้ายกับเป็นจางฉู่ตัวจริงเฟยอิ่งยิ่งคิดก็ยิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1426
ตงฟางหลีเดิมทีก็มีโรครักความสะอาดอยู่แล้ว ทนรับกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ไม่ได้ที่สุดยามที่กลิ่นเหม็นเน่าสายนั้นถาโถมเข้ามา เขาถึงกับอดถอยหลังไปหลายก้าวไม่ได้ ภายในกระเพาะประหนึ่งพลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทรก็มิปานเขารีบล้วงหาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก สะกดความรู้สึกขยะแขยงลงไปเฟยอิ่งเองก็ถูกความรู้สึกน่ารัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
