LOGINShare
บทที่ 672
Related chapters
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 673
“ไม่ต้องคารวะหรอก” อ๋องอี๋หยางยิ้ม “อันที่จริงแล้วข้าสับสนมาก หมอหลวงล้วนหมดวิธีรักษาแล้ว เจ้าคิดถึงใบสั่งยานั้นได้อย่างไร?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์กระดากอายเล็กน้อยนางไม่รู้ว่าจะอธิบายทฤษฎีการแพทย์สมัยใหม่อย่างไรดี จึงต้องอ้างถึงปู่ “ตอบเสด็จอา เป็นทักษะลับที่นักพรตเต๋าเทียนหลิงทิ้งไว้ รายละเอียดสถานการณ์
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 674
แม่นมคนหนึ่งเดินออกมาจากตำหนักบรรทมของพระพันปี ตัวสั่นงันงกไปทั้งร่าง “แย่แล้ว แย่แล้วเพคะ พระพันปีสิ้นพระชนม์แล้ว”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก“เกิดอะไรขึ้น?” ฮ่องเต้ตกใจ “เสด็จแม่มิใช่ว่าฟื้นแล้วหรือ?”“ทูลฮ่องเต้ เป็นความจริงอย่างยิ่ง พระพันปี...” แม่นมยังพูดไม่จบ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 675
คำพูดที่ดูคล้ายไม่ได้ตั้งใจเหล่านั้นดังไปถึงหูขององค์ฮ่องเต้ ฮ่องเต้ขมวดคิ้วเมื่อองค์หญิงจ่างซีเห็นว่าผู้คนส่วนใหญ่ยืนอยู่ฝั่งตน และได้ชัยชนะกลับมาอย่างสมบูรณ์แบบ จึงยิ่งทะนงตนมากขึ้น “เสด็จแม่สิ้นพระชนม์ไปแล้ว เจ้ายังแสร้งทำอะไรอยู่อีก รีบหยุดมือเสีย!”ขณะที่นางพูด ก็คว้ามือของฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่กำ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 676
ขณะได้โอกาสที่องค์หญิงจ่างซีไม่สามารถสร้างปัญหาได้ นางก็ตรวจพระวรกายของพระพันปีอีกครั้งชีพจรของพระพันปีอ่อนแอมาก อ่อนแอจนอาจจะสิ้นพระชนม์ไปเมื่อใดก็ได้นี่มิใช่เรื่องปกติอย่างแน่นอน“ในช่วงเวลาที่พวกเราจากไป มีผู้ใดป้อนของอย่างอื่นให้พระพันปีอีกบ้าง?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถามไม่มีผู้ใดเอ่ยตอบนางกวาดสาย
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 677
คำสั่งป้ายทองเว้นโทษตายเทียบเท่ากับคำสั่งของฮ่องเต้ ผู้ใดก็มิกล้าฝ่าฝืนทุกคนมีสีหน้าแตกต่างกันไป บางคนขยับตัวเล็กน้อย บางคนไม่ได้ขยับตัวเลยแม้แต่น้อย พวกเขาทั้งหมดหยุดอยู่ไม่ไกล และไม่กล้าขยับอีกเมื่อไม่มีคนวุ่นวายอีกต่อไป ในที่สุดนางก็สงบลงยาหนิวหวงอันกงมิสามารถใช้ร่วมกับยาหัวซินได้ เนื่องจากในย
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 678
ฉินเหยี่ยนเย่ว์คิดไม่ถึงว่าพระชายาอ๋องเฉียนจะออกมาพูดคำดังกล่าวในทันทีนับตั้งแต่งานชมดอกไม้ครั้งสุดท้าย นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบนางพระชายาอ๋องเฉียนขมวดคิ้ว แสดงความชื่นชมต่อทักษะแพทย์ที่ยอดเยี่ยมของนางฉินเหยี่ยนเย่ว์สับสนเล็กน้อยผู้คนที่อยู่ในตำหนักบรรทมของพระพันปี ส่วนใหญ่เป็นองค์หญิง รวมถึงเหล่
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 679
“เป็นเรื่องจริงแน่แท้เพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยเสียงเบา “ช่วงนี้พระองค์ทรงกังวลและโกรธกริ้วใช่หรือไม่เพคะ? เวลานี้เป็นฤดูหนาว ผู้คนมิค่อยออกไปข้างนอก หากอยู่ในห้องที่มีเครื่องทำความร้อนเป็นเวลานานจะเกิดร้อนรุ่มง่าย หลังจากเกิดความวิตกกังวล ความรุ่มร้อนก็จะยิ่งมากขึ้น พลังงานชั่วร้ายเข้าสู่เยื่อหุ้มหั
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 680
“เจ้าเคยเห็นมันหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เลิกคิ้วความหมายในคำพูดของพระพันปีคือ แมวตัวนั้นตกลงไปในบ่อน้ำและจมน้ำตายแล้ว เจ้าสิบจะเห็นมันได้อย่างไร?ใบหน้าเล็ก ๆ ของตงฟางอิงยู่เข้าหากันดูเหมือนเขาจะเห็นมัน แต่ก็ดูเหมือนไม่เห็น เขามักจะรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นมันที่ไหนสักแห่ง เขาคิดอย่างถี่ถ้วน แ
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1429
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1428
ตงฟางหลีพยุงตัวกับราวบันได ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือดหากเป็นน้ำพุจริง ๆ ไม่เพียงแต่รสนิยมเลวร้าย มิหนำซ้ำยังส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้คนเดือดดาลจางฉู่ส่ายหน้า “มิทราบได้พ่ะย่ะค่ะ แทนที่จะบอกว่าเป็นน้ำพุ มิสู้บอกว่า พวกมันดูเหมือนเสาค้ำยันศาลามากกว่า ที่แห่งนี้เป็นที่ที่เฉียนอ๋องสร้างขึ้นกับมือเพื่ออนุภร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1427
ในแววตาเขาไร้คลื่นลม และน้ำเสียงก็ราบเรียบมากเช่นกันเฟยอิ่งลอบขมวดคิ้วแน่นเขารู้จักจางฉู่มาแต่ไหนแต่ไร จางฉู่มีนิสัยเย็นชา กระทำการสุขุมหนักแน่น ไตร่ตรองพิจารณารอบด้าน มิใช่คนที่มุทะลุบุ่มบ่ามพรรค์นั้นหากแต่พฤตกรรมครานี้ ผิดแปลกไปอย่างแท้จริงแปลกไปจนมิคล้ายกับเป็นจางฉู่ตัวจริงเฟยอิ่งยิ่งคิดก็ยิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1426
ตงฟางหลีเดิมทีก็มีโรครักความสะอาดอยู่แล้ว ทนรับกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ไม่ได้ที่สุดยามที่กลิ่นเหม็นเน่าสายนั้นถาโถมเข้ามา เขาถึงกับอดถอยหลังไปหลายก้าวไม่ได้ ภายในกระเพาะประหนึ่งพลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทรก็มิปานเขารีบล้วงหาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก สะกดความรู้สึกขยะแขยงลงไปเฟยอิ่งเองก็ถูกความรู้สึกน่ารัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
