“พระชายาอย่าเพิ่งเข้าใจผิดไปนะเพคะ เป็นตู้เหิงที่สั่งให้หม่อมฉันไปเพคะ” ชื่อเจี้ยนรีบร้อนอธิบายออกมา “หาใช่ท่านอ๋องไม่ ท่านอ๋องมิได้รู้เรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย”“ดูท่าทีตกอกตกใจของเจ้าสิ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวออกมาด้วยท่าทีเบื่อหน่าย “ข้าหาได้สนใจไม่ มิต้องกลัว”ชื่อเจี้ยนที่เห็นสีหน้าของฉินเหยี่ยนเย่ว
ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงหาส่วนผสมของตัวยามาสองสามอย่าง ก่อนจะโยนมันลงบนโต๊ะอย่างแรงหากตงฟางหลีเลือกที่จะกลับไปอยู่ข้างกายของซูเตี่ยนฉิงละก็ เช่นนั้นนางก็จะปล่อยให้พวกเขาเป็นคู่รักกิ่งทองใบหยกที่รันทดต่อไปในขณะเดียวกันเมืองอวิ่นเฉิงที่ห่างไกลนั้น จู่ ๆ ตงฟางหลีพลันรู้สึกขนลุกขึ้นมาความรู้สึกหนาวเย็นยะเ
เมื่อตงฟางหลีเห็นเช่นนี้ นัยน์ตาพลันทอประกายวาววับขึ้นมาในทันทีเขายังพอจะจำได้ว่า ทางทิศเหนือสุดของแคว้นเป่ยลู่นั้นมีอากาศหนาวเย็น ทั้งยังมีหิมะตกตลอดทั้งปี เหล่าผู้คนที่นั่นก็อาศัยอยู่ในห้องน้ำแข็งเช่นกันเกรงว่าห้องน้ำแข็งกับถ้ำหิมะคงจะมิต่างกันมากระมัง“ลู่ซิว ให้ผู้ที่พอจะเคลื่อนไหวตัวได้ออกกำล
“คุณหนูของเจ้าเป็นอันใดไปกัน?” ตงฟางหลีเอ่ยถาม“ท่านอ๋องเจ็ดเพคะ” ซิ่งฮวาร่ำไห้ออกมาทั้งน้ำหูน้ำตา “ท่านช่วยไปดูคุณหนูข้าน้อยหน่อยเถิดเพคะ นับตั้งแต่เมื่อวานบ่ายคุณหนูก็เอาแต่ปวดท้องไม่หยุด นางปวดท้องมาทั้งวันทั้งคืนแล้ว เกรงว่า คงมิพ้นคืนนี้แน่เพคะ”“ความปรารถนาสุดท้ายของคุณหนูคือการได้พบหน้าท่านสั
ตงฟางหลีครุ่นคิดกับตนเองอย่างเงียบ ๆ พร้อมทั้งสั่งให้คนขับรถม้ามุ่งหน้าไปยังวังหลวงในทันทีตงฟางหลีจึงรายงานเรื่องถ้ำหิมะและจำนวนผู้เสียชีวิตทั้งหมดให้องค์ฮ่องเต้ทราบฮ่องเต้นึกสนใจเรื่องถ้ำหิมะที่เอาไว้หลบหนาวยิ่งนัก จึงเอ่ยซักถามอยู่นาน ก่อนจะช่วยจัดสรรวัสดุอุปกรณ์จำนวนหนึ่งเพื่อบรรเทาภัยพิบัติในค
ตงฟางหลีแสดงท่าทียอมรับโดยปริยายลู่จิ้นปรบมือ “เยี่ยม ๆ ถ้านางกล้ารังแกศิษย์น้องหญิง ก็ให้นางลิ้มรสผลที่ตามมาอันเจ็บปวดเสีย”“เจ้าเจ็ด ยาเม็ดเจวี๋ยจื่อมิใช่จะมีลูกไม่ได้เลย เพียงทำให้ตั้งครรภ์ยากเท่านั้น หากร่างกายแข็งแรง ดูแลอย่างระมัดระวังก็ยังสามารถตั้งครรภ์ได้ แต่ข้ามียาป้องกันการตั้งครรภ์ได้อย
ตงฟางหลีผลักประตูเปิด ก่อนจะก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ก็ก้าวถอยกลับมาอีกครั้งเขาเห็นคนอยู่ลึกเข้าไปในม่าน ซุกซ่อนอารมณ์ไว้นัยน์ตา“เสด็จพี่หลี ท่านเป็นอันใดไปเพคะ? ไยถึงไม่เข้ามาเล่าเพคะ?” ซูเตี่ยนฉิงพูดปนน้ำเสียงร่ำไห้ตามเอกลักษณ์ของนาง “ฉิงเอ๋อร์ทำอะไรผิดไปหรือเพคะ? หม่อมฉันขอโทษ หม่อมฉันมิควรเ
“เจ้าแสร้งป่วยแล้วเรียกให้ข้ามา ก็เพื่อแสดงละครแบบนี้น่ะหรือ?” ตงฟางหลีถามเสียงเย็นชาซูเตี่ยนฉิงมองเขายังมีสายตาที่กระจ่างชัด ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ต้องมนต์เลย ร่องรอยของความสับสนวุ่นวายฉายพาดผ่านในใจ “นี่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?”“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไร้ผล”ก่อนหน้านี้นางได้ทดลองมาแล้วหลายคร
เงื่อนไขจำเป็นในการปลุกอวี้เอ๋อร์ได้บรรลุแล้วจะปลุกอวี้เอ๋อร์และทำให้อวี้เอ๋อร์อยู่ในสภาวะตื่นตลอดเวลาได้อย่างไรนั้น นี่ต่างหากถึงเป็นขั้นตอนสำคัญที่สุด“เจ้ามั่นใจกี่ส่วน?” ตงฟางหลีถาม“หกเจ็ดส่วนเพคะ อย่างมากสุดก็แปดส่วน”“แต่เจ้าเคยบอกกับจีอู๋เยียนว่า มีความมั่นใจถึงเก้าส่วน”“หม่อมฉันล้อเขาเล่น
เฮยตั้นไม่พอใจมาก ส่งเสียงร้องเหมียว ๆ เพื่อประท้วงอยู่หลายครั้งมันเหลือบสายตามองตงฟางหลีและฉินเหยี่ยนเย่ว์ด้วยความรังเกียจ ก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนตั่งหญิงงามพลางส่ายหาง จากนั้นขดตัวนอนหลับต่อ“พูดคุยจบแล้วหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เห็นตงฟางหลีอิจฉาเฮยตั้นก็พูดไม่ออกนางขยับตัวไปด้านข้าง เพื่อให้มีที่ว่าง
มันส่งเสียงคำรามต่ำอยู่ในลำคอ สีหน้ายังคงแสดงออกถึงความรังเกียจ“บ่าวลองมาหลายครั้งแล้ว แต่พูดอย่างไรเฮยตั้นก็ไม่ยอมกินเลย” เฟ่ยชุ่ยเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “บางที มันอาจจะไม่ชอบกินปลากระมัง”ก่อนที่จะได้พูดจบ เฮยตั้นก็ยกอุ้งเท้าหน้าขึ้น ดึงปลาแห้งมา กัดคำหนึ่งแล้วกลืนมันลงไปหลังจากกินไปชิ้นหนึ่งแล้ว มันก็
“พระองค์มิทราบหรือ?” เฉียนชิงหยางเองก็ตกตะลึงเช่นกันฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่รู้เรื่องเลยสักนิด นางส่ายหัว “เฮยตั้นมีสายเลือดของแมวศักดิ์สิทธิ์แห่งหนานลู่หรือ?”เรื่องนี้นางยังเคยได้ยินเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำ“ใช่แล้ว ท่านอ๋องมีกิจการในหนานลู่ ตอนที่ข้าไปจัดการธุระ เคยเห็นแมวศักดิ์สิทธิ์แห่งหนานลู่หลายครั้ง”
ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยจบ นางและตงฟางหลีก็ขยับตัวออกไปโดยมีเฮยตั้นเป็นศูนย์กลาง“เฮยตั้น มาทางนี้สิ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กระดิกนิ้วเรียกสายตาของเฮยตั้นเคลื่อนไปมาระหว่างพวกเขาสองคนก่อนจะหาวด้วยท่าทีรังเกียจ“เฮยตั้น เวลาที่จะประจักษ์ต่อมิตรภาพของเรามาถึงแล้ว มาหาข้า แล้วคืนนี้จะให้เจ้านอนบนเตียงของข้าก็ได้
น้าเฟิ่งเฉิงไม่อยู่มีเพียงน้าหญิงหลินซู่ซู่เท่านั้นที่ออกมาต้อนรับพวกเขาเนื่องจากไม่จำเป็นต้องปกปิดเรื่องของเฟิ่งเหลียนอีกต่อไป และไม่จำเป็นต้องกังวลว่าเฟิ่งเหลียนจะถูกลักแย่งตัวไป หลินซู่ซู่จึงสบายใจมากขึ้น สีหน้าสีตาก็ดูดีขึ้นกว่าครั้งก่อนไม่รู้กี่เท่าจึงปฏิบัติต่อฉินเหยี่ยนเย่ว์อย่างกระตือรือร
แสงนี้มีความเย็นยะเยือกเล็กน้อยฉินเหยี่ยนเย่ว์รู้ว่าตนเหยียบกับระเบิดเข้าให้แล้ว และรีบปิดปากทันที“ก็ได้” ตงฟางหลีคิดอย่างจริงจังอยู่ครู่หนึ่ง “ถ้ายัยหนูขอเช่นนี้ ข้าควรเชื่อฟังเจ้า แต่ข้าจะไม่ร้องเพลงเปล่า ๆ หรอกนะ เจ้าต้องให้สิ่งตอบแทนข้ามิใช่หรือ?”“หม่อมฉันไม่มีเงิน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตอบ“ไยในหั
ด้วยที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ ในมุมของฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงสามารถมองเห็นจวนที่หมิ่นจูอาศัยอยู่ได้อย่างชัดเจน รวมถึงทิวทัศน์ในลานเรือนของบ้านใกล้เรือนเคียงได้อย่างชัดเจนตั้งแต่ตอนที่พี่หกคลานเข้าไปในลานเรือนของเพื่อนบ้านผ่านช่องสุนัขลอด และถูกหญิงสาวร่างกำยำล่ำสันเพื่อนบ้านคนนั้นพาตัวไป ทุกอย่างอยู่ในสายตาข
เจ้าของเสียงแหบพร่านี้ เป็นผู้หญิงร่างใหญ่…และแข็งแกร่งหากบอกว่ามู่เยี่ยสืบทอดสายเลือดจากเป่ยลู่ จึงมีรูปร่างสูงใหญ่ทว่าหญิงสาวตรงหน้า รูปร่างเตี้ยกว่ามู่เยี่ยครึ่งศีรษะ ร่างกายกลับกว้างกว่ามู่เยี่ยเกือบสองเท่านางยืนอยู่ตรงนั้นราวเนินเขา ครั้นเอื้อนเอ่ยวาจาพื้นดินก็สั่นสะเทือนสามครั้งนางมีดวงตาเ