LOGINShare
บทที่ 62
Related chapters
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 63
ตงฟางหลีหลุบสายตาลง กำหมัดแน่นฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจลึก เดินผ่านเขามาจนถึงด้านข้างซูเตี่ยนฉิงซูเตี่ยนฉิงถอยหลังไปสองก้าว สีหน้าของนางเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีกอยู่ต่อหน้าตงฟางหลี นางจำเป็นต้องแสดงความไร้เดียงสาและความอ่อนแอ น้ำเสียงก็ขี้ขลาดราวกับว่ารู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก “แม่…แม่นางฉิน ท่าน ท่านคิดจ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 64
“ท่านจะกระโดดหรือ? เมื่อครู่ท่านเพิ่งกระโดดไปแล้วครั้งหนึ่ง ยังกระโดดไม่พออีกหรือ? ยังอยากเล่นเล่ห์เหลี่ยมแบบเดิมอยู่? ยังอยากจะทำให้ผู้อื่นสับสน?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์คว้าข้อมือของซูเตี่ยนฉิง“ซูเตี่ยนฉิง ท่านหยุดเสแสร้งได้แล้ว ในเมื่อเป็นหญิงแพศยา ก็เป็นหญิงแพศยาของท่านไปให้ดี ๆ ได้หรือไม่?” ฉินเหยี่ยน
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 65
“แขนของท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”“เสด็จพี่หลี เลือดออกมากเหลือเกินเพคะ” ขณะที่นางพูดก็ร้องไห้ไปด้วย “ต้องโทษหม่อมฉันทั้งหมด หากมิใช่เพราะหม่อมฉัน ท่านก็คงไม่ต้องรับความทุกข์ทรมานเช่นนี้”ใบหน้าของตงฟางหลีซีดเซียว ไร้เลือดฝาดเลือดยังคงไหลออกมาไม่หยุด ร่างกายของเขาก็เย็นลงด้วย“เสด็จพี่หลี ท่านช่วยพูดสัก
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 66
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก้มหน้ามองสิ่งของในมือ หน้าผากกระตุกอย่างรุนแรงยาและอุปกรณ์เหล่านี้ดูเหมือนออกแบบมาสำหรับตงฟางหลี ยกเว้นวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าแหวนให้นางช่วยตงฟางหลีต่อเส้นเอ็นกลับคืนหรือ?นางดิ้นรนไม่น้อย กลับยังต้องรักษาเขาอย่างเชื่อฟังหรือ?ยิ่งไปกว่านั้น นางรู้สึกว่าแหวนกำลังโกรธ และแรงพุ่ง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 67
ทว่าหญิงผู้นี้กลับบอกเขาว่าสามารถฟื้นตัวกลับไปได้เหมือนเดิมอย่างนั้นหรือ?เขาหลุบสายตาลง สีหน้าไม่แน่ใจ“หมอหลวง เร็ว มาเร็วเข้า” ซูเตี่ยนฉิงไปตามหมอหลวงมาแล้ว ใบหน้าเล็กของนางเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา “หมอหลวง ขอร้องท่าน ขอร้องท่าน ขอร้องท่านช่วยเสด็จพี่หลีด้วย”หมอหลวงเห็นเลือดบนพื้นก็ตกใจ กุลีกุจอตรวจช
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 68
“บอกมาเถิด ผู้ใดติดสินบนท่านกัน?” เสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์ดังไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ“ไม่ ไม่มีผู้ใดติดสินบนกระหม่อม” หมอหลวงหลินอดไม่ได้ที่จะคุกเข่าลง “กระหม่อมไร้ความสามารถ เป็นกระหม่อมเองที่ด่วนสรุปว่าองค์ชายสิบถูกยาพิษเพียงเพราะสีหน้าดูคล้ำหมอง”“มิมีผู้ใดติดสินบนท่านหรือ?”“ไม่มีผู้ใดพ่ะย่ะค่ะ” หมอ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 69
เขาโขกหัวคำนับสองสามครั้งอย่างหนักก่อนจะรีบจากไปฉินเหยี่ยนเย่ว์อารมณ์ไม่สู้ดีในวันที่ฤกษ์ดีแต่ไม่รู้ว่าเกิดปัญหาอะไรมามากมายได้โดยเฉพาะนางและตงฟางหลี...เมื่อนึกถึงเอ็นข้อมือของตงฟางหลีที่ถูกตัดเพื่อซูเตี่ยนฉิง หัวใจของนางก็บีบรัดแน่นเห็นได้ชัดว่า ตราบใดที่รออีกสักหน่อย แม่ดอกบัวขาวก็จะเผยให้เห็
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 70
“พระชายาอ๋องเจ็ด ขอร้องเจ้าละ ลู่เอ๋อร์จะเป็นอะไรไปไม่ได้” อ๋องหลูหยางกล่าวอย่างเศร้าใจ “เห็นนางทนทุกข์ทรมาน ใจของข้าก็แตกสลาย”“ขอให้เจ้าช่วยนางด้วยนะ ข้ายินดีใช้ทุกอย่างมาแลกเปลี่ยน”ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองท่าทางเป็นกังวลและโศกเศร้าของอ๋องหลูหยาง คิดถึงปู่ขึ้นมาอย่างสุดจะพรรณนาหากมีอะไรเกิดขึ้นกับนาง
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1420
เฉียนอ๋องทนไม่ไหวจึงกระอักเลือดออกมาเต็มปากในเลือดนั้น ยังพาให้ฟันขาวหลุดออกมาฟันตรงนั้นเต็มไปด้วยเลือด กลิ้งไปบนพื้นหลายรอบก่อนจะหยุดลงขากรรไกรของเฉียนอ๋องได้รับบาดเจ็บ ไม่สามารถปิดปากได้ชั่วขณะ เลือดและน้ำลายไหลลงมาไม่หยุด น่าคลื่นไส้นัก“ถุย ผู้หญิงอำมหิต เจ้ากำเริบเสิบสานได้ไม่นานหรอก คอยดูเถ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1419
เฉียนอ๋องเพิ่งถูกเฆี่ยนไปเพียงไม่กี่ครั้ง เขาก็เจ็บปวดจนมีเหงื่อกาฬเม็ดใหญ่ไหลออกมา“ดูเหมือนท่านจะรู้สึกตัวแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองใบหน้าซีดเผือดของเฉียนอ๋อง และออกแรงมากขึ้น “ข้าโรยบางอย่างลงบนแส้นิดหน่อย”“เมื่อแส้พบเลือด ความเจ็บปวดของท่านจะทวีคูณขึ้น และเมื่อข้าเฆี่ยนท่านหนึ่งแส้ ท่านจะเจ็บปวดไ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1418
ฉินเหยี่ยนเย่ว์นึกถึงท่าทางที่น่าสงสารขณะที่หายใจรวยรินของเซียวเซี่ยงหวั่นนึกถึงความทรมานอันไร้มนุษยธรรมที่เซียวเซียงหวั่นต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันในช่วงเวลานี้...ไม่เพียงแค่เซียวเซี่ยงหวั่นเท่านั้นยังมีหญิงสาวคนอื่น ๆ เสียชีวิตอยู่ในห้องลับแห่งนี้ด้วยเดิมพวกนางอยู่ในช่วงวัยเจริญพันธุ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1417
หลังจากพลิกสถานการณ์กลับแล้ว เขาจะต้องทำให้นางเสียใจที่ได้เกิดมาเป็นสตรี!เฉียนอ๋องหลุบสายตาลง และหาโอกาสที่เหมาะสมถือโอกาสตอนที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์เข้ามาใกล้ จึงใช้มือข้างที่เหลืออยู่ลอบโจมตีไปฉินเหยี่ยนเย่ว์จับความเคลื่อนไหวของเขาได้นานแล้วคนชั่วร้ายวิปริตเช่นเฉียนอ๋อง ไม่มีคำว่าน่ารังเกียจที่สุด ม
