Home / รักโบราณ / ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว / ตอนที่4 ท่านอ๋อง...ข้าจะหาพระชายาให้ท่านเอง 2

Share

ตอนที่4 ท่านอ๋อง...ข้าจะหาพระชายาให้ท่านเอง 2

last update Huling Na-update: 2025-03-30 20:30:47

“...” ถางซือเซินเลือกที่จะไม่บอกความรู้สึกของตนเอง คำพูดเหล่านั้นฟังดูเย็นชาเกินไป

“เจ้ากำลังตำหนิข้าอยู่สินะ คงคิดว่าข้าไร้หัวใจ” นัยน์ตาเข้มลึกจดจ้องอัครเสนาดีฝ่ายซ้ายอย่างรู้ทัน “ไม่ใช่เช่นนั้นหรอกซือเซิน อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ พระชายารองทั้งสามต้องการความโปรดปรานก็เพื่อให้ข้าสนับสนุนครอบครัวของพวกนาง เห็นหรือไม่ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องของผลประโยชน์ทั้งสิ้น”

“ท่านอ๋องเพียงยังไม่พบสตรีที่พึงใจอย่างแท้จริงก็เท่านั้นเอง”

“ความรักคืออะไรซือเซิน มันคงมีเพียงในโคลงกลอนอันเพ้อฝันเท่านั้น”

เมื่อก่อนนั้นบทประพันธ์ต่าง ๆ ชวนให้อ๋องหนุ่มหวังว่าจะได้สัมผัสกับรักแท้ พอนานเข้า ก็รับรู้ได้ว่าหน้าที่ของตนเองสวนทางกับเรื่องในหนังสือ หญิงสาวมากมายที่รายล้อมล้วนเอาใจเขาเพื่อแลกกับบางสิ่งบางอย่างเสมอ ในเมื่อทุกอย่างเป็นเช่นนี้จะไม่ให้รู้สึกด้านชาได้อย่างไร

ในโลกของความเป็นจริง ด้วยฐานันดรศักดิ์ของเขา ย่อมมีสตรีอยากถวายตัวให้ลิ้มลอง

เริ่มตั้งแต่ยังไม่ออกจากวังหลวงมาอยู่จวนส่วนตัว บรรดานางกำนัลทั้งหลายที่อยากยกฐานะ รวมไปถึงบรรดาขุนนางต่าง ๆ ก็อยากจะยกบุตรสาวให้เพื่อผลประโยชน์จากการเชื่อมสัมพันธ์กับเชื้อพระวงศ์ สิ่งเดียวที่เขาได้จากเรื่องนี้คือความสุขทางกาย ดังนั้นฉินอ๋องจึงกลายเป็นบุรุษช่างเลือก สตรีที่เขายอมให้ปีนขึ้นเตียงล้วนโฉมงามทั้งสิ้น ยามความต้องการของบุรุษเรียกร้องก็แค่เลือกมาสักคน

นานวันเข้าท่านอ๋องหนุ่มได้เรียนรู้ว่าแม้พวกนางจะช่วยปลดเปลื้องความต้องการของบุรุษเพศได้ แต่ก็ไม่อาจเติมเต็มความรู้สึกอันล้ำลึกที่ตนเฝ้าปรารถนา หนักเข้าก็ยิ่งพบว่ายังไม่มีสตรีใดดึงดูดใจได้มากพอ ไม่เคยรู้สึกรักใคร่ผู้ใดเป็นพิเศษ จนท้ายที่สุดชายผู้สูงศักดิ์จึงลงความเห็นว่าพวกนางต่างก็เหมือนกัน

แต่ถึงกระนั้นมู่เลี่ยงหรงก็ตระหนักดีว่าการแต่งงานของเขาเป็นเรื่องสำคัญ ตนเองเป็นถึงพระอนุชาร่วมพระมารดากับฮ่องเต้ ดังนั้นหากจะรับชายาเอกหรือแม้แต่ชายารอง ย่อมต้องเป็นบุคคลที่พระเชษฐาเห็นสมควร อีกทั้งต้องคำนึงถึงส่วนได้ส่วนเสียและผลกระทบในราชสำนักเป็นที่ตั้ง

เหตุผลต่าง ๆ เหล่านี้ทำให้ฉินอ๋องยังไม่ตัดสินใจยกตำแหน่งฉินหวางเฟยให้สตรีใดทั้งสิ้น

ไม่เพียงเท่านั้น มู่เลี่ยงหรงอยู่ในวังหลวงมานาน เหตุใดจะไม่รู้ถึงความวุ่นวายในวังหลัง เพียงคิดว่าจะต้องเสียเวลามาคอยควบคุมสตรีคลั่งรัก อ๋องหนุ่มก็รู้สึกปวดตุบ ๆ บนศีรษะ สู้เอาเวลาไปทำงานช่วยเหลือราษฎรยังมีค่ายิ่งกว่า

เมื่อไม่ใช่พวกลุ่มหลงอิสตรี ฉินอ๋องจึงไม่มีความคิดเรื่องเติมเรือนหลังให้เต็มอย่างองค์ชายอื่น ๆ นอกจากสตรีที่เคยถวายตัวและอาศัยอยู่อย่างไรฐานะจำนวนหนึ่ง จนถึงตอนนี้ในจวนก็มีชายารองเพียงสามคนเท่านั้น ซึ่งล้วนแต่เป็นสาวงามที่ฮ่องเต้ทรงพระราชประทานมาให้ทั้งสิ้น

“ปีนี้ท่านอ๋องไม่ควรพลาด” ถางซือเซินอมยิ้ม

“ทำไมกันซือเซิน ดูเหมือเจ้าอยากให้ข้าไปร่วมงานครั้งนี้เป็นหนักหนา หรือว่ามีอะไรเป็นพิเศษ” มู่เลี่ยงหรงหรี่นัยน์ตา บรรยากาศพลันเย็นยะเยือก รู้สึกว่าวันนี้สหายจะพูดมากเกินไปแล้ว

“ปีนี้ท่านอ๋องก็อายุยี่สิบสองปีแล้ว ตามความเห็นของซือเซินก็ถึงเวลาอันควรที่จะแต่งพระชายาเอกเข้าจวนเสียที เรือนจะได้เต็มเรือน มีหวางเฟยช่วยดูแลเรื่องต่าง ๆ ภายใน ท่านก็จะได้เอาเวลาไปทุ่มเทกับงานราชการอย่างไรเล่า” อัครเสนาบดีให้เหตุผล “อีกอย่างปีนี้ข้าเห็นว่ามีสตรีที่น่าจะทำให้ท่านอ๋องสนใจอยู่คนหนึ่งด้วย”

“...” มู่เลี่ยงหรง

“ซือเซินคิดว่าพอรู้ใจท่านอ๋องอยู่บ้าง ขอเอาสายตาของอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายแห่งแว่นแคว้นเป็นประกัน นางผู้นี้น่าจะใกล้เคียงกับสตรีในฝันผู้นั้นของท่าน”

“ซือเซิน! แต่ไหนแต่ไรมาเจ้าไม่เคยยุ่งเรื่องเรือนหลังของข้า” น้ำเสียงของมู่เลี่ยงหรงเย็นเฉียบ นั่นแปลว่าเขาเริ่มเดือดดาลแล้ว ความอดทนใกล้จะหมดเต็มที

“กระหม่อมมิกล้า” เมื่อเห็นท่านอ๋องเริ่มมีโทสะ อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายก็ใช้มุขขุนนางผู้น้อยหวาดกลัวผู้เป็นนายเข้าว่า “แต่กระหม่อมมั่นใจว่าท่านอ๋องจะพึงใจสตรีนางนี้อย่างแน่นอน” สหายกล่าวด้วยท่าทางนอบน้อม เขาค้อมศีรษะลงต่ำแสดงอาการราวกับกริ่งเกรงจะโดนลงอาญา

“เจ้าไม่ต้องมาทำท่าขุนนางผู้ภักดีใส่ข้า บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าคิดจะทำอะไรกันแน่” ปกติถางซือเซินไม่เคยยุ่งเรื่องในม่านมุ้งของเขา เหตุใดถึงกระตือรือร้นอยากให้ไปร่วมงานชมดอกเหมยเลือกคู่ ท่าทางมั่นอกมั่นใจนั่นอีก แค่เห็นก็รู้สึกหวาดระแวง

“กระหม่อมขอทูลถามท่านอ๋อง ท่านจำสัญญาของเราได้หรือไม่” ผู้เป็นสหายเงยหน้าขึ้นสบตาสีดำเข้มของมู่เลี่ยงหรงตรง ๆ แล้วส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้

“สัญญาอันใด ข้าเคยไปรับปากอะไรไว้กับเจ้าที่ไหนกัน” ประโยคเอ่ยทวงสัญญาที่ตนเองก็จำมิได้แล้วนั้นกลับสร้างความหนาวเย็นขึ้นในใจอย่างบอกไม่ถูก

“ท่านอ๋องเคยสัญญากับกระหม่อมไว้ว่า หากอายุครบยี่สิบปีแล้วยังหาพระชายาเอกมิได้ ท่านจะให้ซือเซินจัดการให้อย่างไรเล่า” ถางซือเซินมองดูสีหน้าของฉินอ๋อง ครั้นเห็นแววตระหนกบนดวงตา เขาแทบจะหัวเราะออกมาแต่ก็กลั้นเอาไว้ เพราะกลัวจะทำให้ผู้สูงศักดิ์บันดาลโทสะจนผิดแผน “แต่บัดนี้ท่านอ๋องอายุได้ยี่สิบสองปีแล้วนะ พ่ะย่ะค่ะ”

“ซือเซิน เจ้า...เจ้า…” อ๋องหนุ่มนิ่งอึ้ง พูดอะไรไม่ออกอีก สีหน้าที่เคยเย็นชากระตุกวูบ

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Kaugnay na kabanata

  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่5 ท่านอ๋อง...ข้าจะหาพระชายาให้ท่านเอง 3

    เมื่อย้อนนึกถึงวันวานในวัยเยาว์ของตนเองกับผู้ที่เป็นอัครเสนาบดี ก็เริ่มจำได้ว่าพวกเขาเคยพูดเรื่องรับภรรยาในอนาคต ตอนนั้นด้วยความเป็นเด็กจึงรับปากด้วยความยินดี ซ้ำยังให้คำมั่นว่าจะไม่มีทางปฏิเสธหญิงสาวที่สหายเลือกให้อย่างแน่นอน“น่าตายนัก!” มู่เลี่ยงหรงสบถลอดไรฟัน กำหมัดแน่น หลับตาลงลอบด่าบรรพบุรุษสิบแปดรุ่นของสหายอย่างเจ็บแค้น เขารู้ดีว่าตกหลุมพรางเสียแล้ว และหลุมนี้ตนดันเป็นคนขุดเอาไว้เองจนเกือบลืมสิ้นเมื่อเห็นอ๋องหนุ่มหน้าซีดกล่าวอะไรไม่ออกอีก ถางซือเซินผู้ใจกล้ากล่าวต่ออีกประโยคด้วยใบหน้าฉายแววยิ้มกริ่มอย่างผู้ชนะ “ผู้เป็นอ๋องกล่าวแล้วทองพันชั่งก็ซื้อมิได้ ข้าจะหาพระชายาให้ท่านเอง”เมื่อเห็นว่าตกเป็นรองสหาย แต่ด้วยนิสัยละเอียดรอบคอบ จะให้ยอมง่าย ๆ ก็คงไม่ได้การ ด้วยตำแหน่งพระชายาเอกไม่ใช่สิ่งที่จะเอามาล้อเล่นได้ สตรีนางนั้นย่อมต้องเป็นผู้ที่คู่ควร เขาต้องเห็นดีเห็นงามด้วยถึงจะถูก“ซือเซินอย่าเพิ่งได้ใจไป ข้าสัญญากับเจ้าเอาไว้ก็จริง แต่เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงอนาคตของข้าเชียวนะ มีเรื่องเจ้าควรรู้เอาไว้ หลายปีที่ผ่านไม่เคยนึกแปลกใจเลยหรือ ข้ามีพระชายารองอยู่ถึงสามนางแต่ยังไม่มีทายาทเสี

    Huling Na-update : 2025-03-30
  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่ 6  เทียบเชิญที่เลี่ยงไม่ได้

    กองทัพตระกูลเยี่ยนยาตรามาถึงเมืองหลวงแล้วฮ่องเต้ทรงมีราชโองการแต่งตั้งเยี่ยนหยางเจวี๋ยเป็นแม่ทัพใหญ่รักษานคร คุมกำลังพิทักษ์เมืองหลวงหนึ่งแสนนาย พร้อมเลื่อนบรรดาศักดิ์เป็นไคกั๋วกง[1]ตระกูลได้สืบทอดตำแหน่งสามชั่วคนโดยไม่ลดบรรดาศักดิ์ ได้รับปูนบำเหน็จเป็นเงินทอง แพรพรรณชั้นดี และจวนหลังใหม่ในเขตที่พำนักขุนนางส่วนเมืองชายแดนหานจี ฮ่องเต้มู่เหวินหลงได้ส่งแม่ทัพหนุ่มไฟแรงนามหนานกงอี้ไปประจำแทน ทำเอาบรรดาคุณหนูทั้งหลายร่ำไห้น้ำตานองด้วยความเสียดาย พวกนางคงไม่มีโอกาสได้พบกับบุรุษผู้หล่อเหลาอีกนานแต่ไม่ทันไรก็พากันแช่มชื่นดุจบุปผาต้องฝนกันอีกครา เมื่อสตรีทั้งหลายได้เห็นรองแม่ทัพผู้องอาจห้าวหาญอย่างเยี่ยนหยางจง แล้วไหนจะกุนซือผมสีเงินรูปงามนามเยี่ยนจิ้นหลิงซึ่งถูกขนานนามว่าเป็นบุรุษรูปงามอันดับหนึ่งแห่งแคว้นอีกคนคุณชายตระกูลเยี่ยนทั้งสองบังคับอาชาให้เดินไปตามถนนศิลาที่ทอดยาว นำขบวนกองทัพอันเกรียงไกรมุ่งตรงไปยังวังหลวง บรรดาคุณหนูต่างจับจองห้องพิเศษของโรงเตี๊ยมและหอสุราทั้งสองฟากฝั่งเพื่อชมขบวนทัพ เมื่อได้เห็นบุรุษทั้งสองก็พากันใจสั่นหวิว บ้างก็หน้าแดงเพราะขวยอาย แทบจะพากันสวดอ้อนวอนสิ่งศักด

    Huling Na-update : 2025-04-05
  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่7 คลี่ยิ้มอ่อนหวาน

    ได้ยินเสียงพี่ชายเอ่ยทักจากด้านหลัง เยี่ยนเยว่ฉีจึงถอนริมฝีปากสีชมพูระเรื่อออกจากขลุ่ยหยกอย่างแช่มช้า นางหันหลังกลับมามองพร้อมคลี่ยิ้มอ่อนหวาน ใบหน้ารูปแตงปรากฏรอยยินดี นางช่างงดงามน่าทะนุถนอมยิ่ง“พี่รอง...” เยี่ยนเยว่ฉีกล่าวทักทาย“อีกเจ็ดวันพวกเราต้องเข้าวังไปงานเลี้ยงชมดอกเหมย” เยี่ยนจิ้นหลิงเดินเข้าไปในศาลา เขานั่งลงเคียงข้างน้องสาว “เตรียมตัวให้พร้อม เจ้าต้องแสดงความสามารถหน้าพระพักตร์ อย่าให้เสียชื่อท่านพ่อเป็นอันขาด”“พี่รองอย่าได้กังวล เยว่ฉีจะแสดงสุดความสามารถเจ้าค่ะ ไม่มีทางทำให้ท่านพ่อต้องผิดหวังอย่างแน่นอน”“ฉีเอ๋อร์....ลำบากเจ้าแล้ว”“ลำบากอันใดแค่ไปงานเลี้ยง ไม่ได้ไปขึ้นเขียงสักหน่อย” ดรุณีน้อยคลี่ยิ้มหยอกล้อพี่ชายที่ทำท่าทางเคร่งครึม“น้องเล็กเจ้าฟังคำข้าให้ดี งานชมดอกเหมยครานี้เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในชีวิตเจ้า เจ้าจะได้แต่งงานในไม่ช้า ตามชะตา ชื่อของเจ้าจะได้จารึกในแผนผังราชวงศ์ แต่พี่คงบอกเจ้าได้เพียงเท่านี้ ไม่อาจแพร่งพรายลิขิตสวรรค์ได้อีกแล้ว” เยี่ยนจิ้นหลิงตัดสินใจบอกนางให้รู้คำทำนาย ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาไม่อยากกล่าวถึง แต่ก็อดเป็นห่วงน้องสาวสุดที่รักไม่ได้ สู้ให้นาง

    Huling Na-update : 2025-04-05
  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่8 ต่างก็แอบชำเลืองมอง

    กระโปรงปักลายดอกโบตั๋นพลิ้วไหวไปตามจังหวะเยื้องย่าง ทุกกิริยางดงามอ่อนช้อยดังเทพธิดาจันทราสมกับชื่อของนางอย่างแท้จริงแม้ตามธรรมเนียมสตรีไม่ควรออกมาอวดโฉมให้บุรุษมากมายขนาดนี้พบเห็นก็ตาม แต่ตระกูลเยี่ยนให้บุตรสาวฝึกขี่ม้ายิงธนูอยู่เป็นประจำ ทำให้บางครั้งทหารผู้โชคดีจะได้พบคุณหนูเล็กที่ลานฝึกยุทธทหารองครักษ์ทั้งหลายเมื่อเห็นบุตรสาวผู้งามเลิศล้ำของท่านแม่ทัพใหญ่พาร่างอรชรเดินเข้ามา ต่างก็แอบชำเลืองมองอย่างอดมิได้ยามนางใช้นิ้วงามดุจลำเทียนขึ้นลูบปิ่นปักผม จนทำให้แขนเสื้อกว้างไหลลงจนแลเห็นแขนขาวเรียวเล็ก เท่านี้ก็เพียงพอให้พวกเขาลืมหายใจ แต่ละคนต่างตะลึงงันจนร่างกายแข็งค้างราวกับรูปปั้นหิน แต่ถึงกระนั้นทหารทั้งหลายต่างไม่กล้าทำกิริยารุ่มร่ามใดมากไปกว่านี้ด้วยรู้ฐานะของตนเป็นอย่างดีเยี่ยนหยางจงปรายสายตาตามเหล่าบุรุษที่กำลังใจลอย จึงพบกับตัวต้นเหตุที่มาแทรกแซงการฝึก รองแม่ทัพหนุ่มกระแอมดัง ๆ หนึ่งทีเพื่อเรียกสติของผู้ใต้บังคับบัญชากลับมา“เก็บลูกตาของเจ้าไว้มองภรรยาในอนาคตจะดีกว่า มีสมาธิกันหน่อย มิเช่นนั้นข้าจะส่งพวกเจ้ากลับไปชายแดน” รองแม่ทัพหนุ่มสะบัดแส้หนังลงกับพื้น เสียงเส้นสายสีดำห

    Huling Na-update : 2025-04-05
  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่9 พานพบสตรี...ผู้นำความยุ่งยากมาให้

    ปลายเหมันตฤดูอากาศอบอุ่นขึ้นเรื่อยๆ ดอกเหมยงดงามหลากสีในอุทยานหลวงบานสะพรั่ง แต่ยังคงเห็นน้ำแข็งจับค้างบนกิ่งก้านเปล่งประกายระยิบระยับช่วงนี้ของปีวังหลวงจะมักจัดงานเลี้ยงเพื่อต้อนรับฤดูใบไม้ผลิที่กำลังจะมาเยือน ฮ่องเต้จะใช้โอกาสนี้ทรงมอบรางวัลแด่ขุนนางที่มีความดีความชอบ ส่วนขุนนางคนใดมีบุตรสาวโฉมงามแรกรุ่น ก็ล้วนพากันมาแสดงความสามารถต่อหน้าพระพักตร์ด้วยหวังว่าพวกนางจะถูกตาต้องใจฮ่องเต้ แล้วได้รับโอกาสแต่งตั้งเป็นพระสนม ในภายภาคหน้าหากนางโชคดีได้รับความโปรดปรานจากโอรสสวรรค์จนให้กำเนิดองค์ชาย ตระกูลของพวกเขาย่อมจะได้รับความมั่งคั่งและมั่นคงไปตลอดชีวิตแต่หลายปีที่ผ่านมาไม่รู้ว่าฮ่องเต้มู่เหวินหลงทรงคิดอะไรอยู่ นอกจากจะไม่รับพระสนมเพิ่มแล้วกลับพระราชทานสมรสให้หนุ่มสาวไปหลายคู่ ทั้งขุนนาง ทายาทตระกูลใหญ่ กระทั่งเชื้อพระวงศ์ก็ไม่ได้รับการยกเว้นส่วนเชื้อพระวงศ์ที่ได้รับเกียรตินี้สองปีซ้อนคงไม่พ้นฉินอ๋อง ที่ได้ชายารองโฉมงามถึงสามนางเฉิงจื่อหรู บุตรสาวเสนาบดีกรมพระคลัง ลู่เหมยหลงและลู่เหมยหลิน บุตรสาวฝาแฝดของเจ้ากรมอาญาอย่างไรก็ตามเรื่องนี้ทำร้ายจิตใจบรรดาคุณชายทั้งหลายอย่างมาก เพราะโฉมง

    Huling Na-update : 2025-04-05
  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่10 ลองสู้ดูสักตั้ง

    “อะแฮ่ม!” มู่เลี่ยงหรงกระแอม พร้อมก้าวเดินออกมาจากข้างต้นหลิว“ว้าย...” นางตกใจหันมาทันทีภาพที่เยี่ยนเย่วฉีเห็นคือบุรุษลึกลับในชุดคลุมสีดำหรูหรา เขาดูสูงส่งและเย็นชา ทว่าทันทีที่สบตาก็รู้สึกว่าหัวใจของตนเต้นระรัว สีแดงค่อย ๆ ไล่ฉาบไปบนใบหน้านวล นางรู้สึกขวยอายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ขออภัยด้วยที่ทำให้คุณหนูท่านนี้ตกใจ” มู่เลี่ยงหรงยืนเอามือไพล่หลังไว้ ใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ดวงตาเข้มลึกจ้องมองสตรีเบื้องหน้า ริมฝีปากบางเหยียดตรง“มิได้ ผู้น้อยต่างหากต้องขออภัยใต้เท้า เสียมารยาทแล้ว เป็นเพราะผู้น้อยไม่ทราบว่าท่านยืนพักผ่อนอยู่ตรงนี้” นางยอบกายลงขอขมาด้วยท่วงท่าอันอ่อนช้อย“ไม่เป็นไร เราเองก็ได้เปิดหูเปิดตาแล้ว” มู่เลี่ยงหรงส่งยิ้มเย็นยะเยือก สีหน้าบ่งบอกว่าเขาได้ยินทุกอย่าง “คุณหนูท่านนี้คงลืมกระมังว่าเวลานี้เจ้ากำลังยืนอยู่ที่ใด”ชายหนุ่มดูน่ากลัวขึ้นอีกหลายส่วน เมื่อรอยยิ้มในตอนแรกหายไป“ใต้เท้าพูดเรื่องอันใด ผู้น้อยไม่เข้าใจเจ้าค่ะ” เยี่ยนเยว่ฉีปรายตาขึ้นสบกับบุรุษที่ยืนอยู่เบื้องหน้า คิ้วงามขมวดเล็กน้อย ในเมื่อไม่ได้ทำสิ่งใดผิดไยเขาต้องทำราวกับนางกระทำเรื่องไม่สมควร“ข้

    Huling Na-update : 2025-04-05
  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่11 คิดในใจ

    ‘ข้าจะได้รู้เสียทีว่าท่านเป็นใคร’ เยี่ยนเยว่ฉีลอบคิดในใจเช่นกัน“นามข้าคือ มู่-เลี่ยง-หรง” เขาบอกนางช้า ๆ ชัด ๆ ทุกคำพูด แอบซ่อนความขบขันยามเห็นใบหน้าคนงามกำลังซีดเผือด‘นางคงพอรู้เลา ๆ อยู่บ้างกระมัง’“ทะ...ท่านคงมิใช่ฉินอ๋อง” นางถามขอความมั่นใจด้วยเสียงอันสั่น ในใจก็ได้แต่ภาวนา เพราะหากเป็นท่านอ๋องผู้ได้ชื่อว่าเข้มงวดเป็นที่สุดผู้นั้น แผนสาวงามอาจจะไม่ได้ผล ยิ่งเขาเข้าใจผิดเช่นนี้นางอาจจะไม่รอดชีวิตแล้ว“คุณหนูเยี่ยน เจ้าเข้าใจถูกต้องแล้ว” มู่เลี่ยงหรงดูเหมือนขุนเขาตระหง่านขึ้นมาทันที รัศมีสูงศักดิ์ยิ่งเจิดจ้าจนหญิงสาวหายใจแทบไม่ออกท่านอ๋องสังเกตอากัปกิริยาของหญิงสาวอยู่ครู่หนึ่ง บัดนี้ใบหน้านางซีดลงกว่าเดิม น้ำตาไหลอาบแก้มสีชมพู นางสะอื้นฮักอยู่เงียบ ๆ ราวกับกำลังยอมรับชะตากรรม แต่เขาไม่อยากให้ว่าที่หวางเฟยของตนเองเป็นลมล้มพับไปเสียก่อน‘ข้าคงแกล้งนางหนักเกินไปเสียแล้ว’“คุณหนูเยี่ยนลุกขึ้นเถิด ข้าจะละเว้นบุตรสาวท่านไคกั๋วกงสักครั้ง แต่จะคาดโทษเอาไว้ก่อน อย่าลืมว่าเจ้าต้องตอบแทนความเมตตาของข้าด้วย” น่าสนุก ท่านอ๋องหนุ่มปั้นหน้าเคร่งขรึมเก็บซ่อนอาการยินดี“ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ” นา

    Huling Na-update : 2025-04-05
  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่12 เริ่มงานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยแผนการ 1

    เลี่ยงหรงเร่งฝีเท้าเพื่อไปให้ถึงงานเลี้ยงโดยเร็วที่สุด เขาต้องการพบอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายก่อนที่ฮ่องเต้จะเสด็จมาถึง พอขันทีน้อยผู้ทำหน้าที่นำทางในงานเห็นพระอนุชาก็รีบกุลีกุจอเชิญผู้สูงศักดิ์ไปยังที่นั่งในกระโจมทันทีด้วยบรรดาศักดิ์ชินอ๋อง[1] ที่นั่งของมู่เลี่ยงหรงจึงถูกจัดให้อยู่ลำดับแรกในหมู่เชื้อพระวงศ์ฝ่ายชายถัดจากที่ประทับของฮ่องเต้ ทำให้เห็นได้ชัดว่าพระองค์ทรงใส่พระทัยพระอนุชาคนโปรดเป็นอย่างยิ่งเริ่มตั้งแต่ มู่เลี่ยงหรงอายุสิบสองชันษาก็แสดงให้เห็นชัดถึงความสามารถทั้งบุ๋นและบู๊ เริ่มอุทิศแรงกายแรงใจแบ่งเบาราชกิจ อ๋องน้อยมีวิริยะอุตสาหะเป็นอย่างมากจนเป็นที่รู้กันถึงความซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา เพียงไม่นานผลงานก็ประจักษ์ไร้ข้อกังขา บรรดาขุนนางทั้งหลายต่างยกย่องเชิดชูอย่างไม่มีข้อโต้แย้งเวลาผ่านไปไวราวกับติดปีก ท่านอ๋องน้อยเติบใหญ่เป็นบุรุษองอาจ ฮ่องเต้ทรงไว้วางพระทัยจึงแต่งตั้งมู่เลี่ยงหรงเป็นฉินอ๋อง พร้อมให้ดำรงตำแหน่งผู้แทนพระองค์อยู่มิได้ขาด ส่วนหน้าที่หลักคือการตรวจสอบเชื้อพระวงศ์และขุนนางในราชสำนักนับได้ว่าอยู่ใต้ผู้หนึ่ง แต่อยู่เหนือคนนับพันด้วยบุคลิกจริงจังเคร่งขรึม กอปรกับควา

    Huling Na-update : 2025-04-07

Pinakabagong kabanata

  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่50. หากจะลงโทษนาง

    “เยี่ยนเยว่ฉีอย่ามาเฉไฉ! คอยดูให้ดีเถิดว่าเราจะลงโทษเจ้าอย่างไร” มู่เลี่ยงหรงตีหน้าเคร่งขรึมเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่แท้จริง เขาไม่มีทางยอมรับว่าทำเรื่องไร้มารยาทเป็นอันขาดเฟิงหลี่จื้อได้ยินดังนั้นก็ตกใจ ไม่คิดว่าฉินอ๋องจะบันดาลโทสะถึงขั้นจะลงไม้ลงมือกับหญิงสาว อย่างไรเสียก็เป็นชายชาตินักรบและตนเองก็คือต้นเหตุในเรื่องนี้ เขาจึงหวังไกล่เกลี่ยเพื่อไม่ให้ท่านอ๋องทำร้ายสตรีที่ตนมีใจ“เรียนท่านอ๋อง หากจะลงโทษนาง กระหม่อมยินดีจะเป็นผู้รับโทษแทน” แทนที่สถานการณ์จะดีขึ้น แต่คำพูดประโยคนี้กลับเหมือนดั่งการน้ำมันราดลงบนกองไฟ ยามนี้ฉินอ๋องอยากจะสับเขาเป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วโยนลงแม่น้ำเสียให้รู้แล้วรู้รอดมู่เลี่ยงหรงหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับบุรุษผู้บังอาจแตะต้องสตรีของตนอีกครั้ง น้ำแข็งเริ่มจับตัวหนาขึ้นในแววตา อากาศเย็นสบายกลายเป็นหนาวจับจิตจนเฟิงหลี่จื้อขนลุกขึ้นมาจริง ๆ“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า ทางที่ดีสงบปากสงบคำเอาไว้ดีกว่า”“ทั้งหมดเป็นความผิดของกระหม่อมที่ละเลยเรื่องชายหญิงไม่ควรชิดใกล้”“เอาอย่างนี้ดีหรือไม่ เปิ่นหวางจะให้โอกาสเจ้ากลับไปอย่างไม่บุบสลาย” มู่เลี่ยงหรงไม่ได้สนใจเหตุผล

  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่49 ไม่ได้ทำผิดอันใด

    “กระหม่อมคงรับไม่ไหว ท่านอ๋องไม่ได้ทำผิดอันใดไม่ต้องกล่าวเช่นนั้นกับซือเซิน” อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายตกใจ ด้วยสถานะสูงส่ง ฉินอ๋องไม่มีความจำเป็นจะต้องลดตัวลงมากล่าวคำขออภัยเขา“ข้าไม่ได้ตั้งใจ”“ซือเซินรู้...” อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายเงยหน้าขึ้น ส่งยิ้มเพื่อคลายความกังวลใจให้สหายสูงศักดิ์หลังจากปรับอารมณ์ความรู้สึกกับถางซือเซินเรียบร้อยแล้ว มู่เลี่ยงหรงจึงหันกลับไปยังโต๊ะของตระกูลเยี่ยนอีกครั้งหนึ่ง แต่ก็ไม่เห็นเงาร่างของเยี่ยนเยว่ฉีกับเฟิงหลี่จื้อเสียแล้ว แม้สังเกตดี ๆ เยี่ยนจิ้นหลิงจะหายไปด้วยก็ตามความกระวนกระวายแทรกซึมเข้ามาอย่างเฉียบพลัน เขาไม่อาจวางใจอะไรได้ทั้งสิ้น ด้วยรอยยิ้มงดงามเป็นธรรมชาติที่นางมอบให้ชายคนนั้นเป็นแบบที่ไม่เคยมีให้กับตนเองไฟริษยายังคงตอกย้ำในจิตใจ อ๋องหนุ่มรีบลุกขึ้นแล้วสาวเท้าออกไปเพื่อตามหาคู่หมั้นในทันทีเยี่ยนจิ้นหลิงเดินนำน้องสาวกับเฟิงหลี่จื้อไปบนดาดฟ้า เขาชวนทั้งสองพูดคุยตลอดทาง ในที่สุดก็พามาหยุดยืนอยู่บริเวณด้านหลังของเรือ แต่แล้วบุรุษผมสีเงินก็อ้างว่าลืมวางพัดไม้หอมไว้บนโต๊ะ จึงขอตัวกลับไปเอา แล้วบอกให้คนทั้งสองรอเขาอยู่ที่นี่ก่อนเมื่อกุนซือหนุ่มเดินจากไป

  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่48 มีโทสะ

    มู่เลี่ยงหรงคิดว่า ยิ่งอยู่ตรงนี้ก็ยิ่งมีโทสะ การจากไปตั้งหลักน่าจะเป็นหนทางที่ดีที่สุด ท่านอ๋องหนุ่มจึงพยายามเก็บงำอาการ ก่อนจะเดินนำถางซือเซียนกับอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายไปทางห้องโถงอย่างมิรั้งรอ เพราะไม่ต้องการเห็นภาพบาดตานี้อีกแม้แต่ชั่วเค่อเยี่ยนจิ้นหลิงอัศจรรย์ใจไม่น้อยที่ฉินอ๋องเก็บกักอารมณ์ได้ดีเยี่ยม แต่สายตากรุ่นโกรธนั่นไม่อาจเล็ดลอดสายตาจิ้งจอกไปได้‘ตีเหล็กก็ต้องตีตอนร้อนสิ ถึงจะได้ผลลัพธ์ชั้นดี ฉินอ๋องท่านคิดว่าแค่นี้จะหนีพ้นหรือ นี่มันบนเรือนะ’“เอาล่ะ ได้เวลาอาหารค่ำแล้ว พวกเราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า” เยี่ยนจิ้นหลิงเอ่ยชวน“ดีเหมือนกัน น้องสาวก็รู้สึกหิวแล้ว”“หลี่จื้อ เจ้ามาร่วมโต๊ะกับพวกข้าสิ ท่านแม่ทัพเฟิงคงไม่ว่ากระไรหรอก” เยี่ยนจิ้นหลิงเอ่ยชวน“หากไม่รังเกียจ หลี่จื้อขอรบกวนแล้ว”จิ้งจอกเงินปรายยิ้มเล็กน้อย ก็เดินนำสหายเก่ากับน้องสาวแสนสวยไปยังห้องโถงใหญ่เพื่อร่วมรับประทานอาหารตลอดเส้นทางเฟิงหลี่จื้อคอยปรายตามองเยี่ยนเยว่ฉีอยู่บ่อยครั้งเนื่องจากไม่ใช่งานเลี้ยง ที่นั่งจึงถูกจัดวางไว้สำหรับแต่ละครอบครัวเป็นสัดส่วน ขณะที่ฮ่องเต้กับฮองเฮานั้นทรงประทับอยู่ในห้องแยกที่มีม่า

  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่47 จะดีหรือ

    แม้คุณหนูถางผู้นั้นจะไม่มีวาสนาต่อฉินอ๋องก็ตาม แต่สตรีนางใดเล่าจะทนเห็นสตรีอื่นคอยเดินตามบุรุษของตนราวกับเงาได้ แต่เมื่อพี่ชายคนโปรดยืนยันว่าจะเป็นคนจัดการหญิงน่าตายผู้นั้นด้วยตนเอง นางก็จะไม่ก้าวก่ายเยี่ยนเยว่ฉีจึงตัดสินใจวกกลับมาสนทนาต่อด้วยเรื่องที่ยังค้างคา“แล้วน้องจะรู้หัวใจของฉินอ๋องได้อย่างไร” “เรื่องนั้นง่ายมาก เพียงต้องเกาให้ถูกที่คัน” บุรุษผมสีเงินเผยแววตาเจ้าเล่ห์แสนกล“ขอจิ้งจอกสีเงินแห่งแคว้นชี้แนะข้าน้อยด้วย” เยี่ยนเยว่ฉียิ้มตอบจนตาหยีเยี่ยนจิ้นหลิงขยับเข้าไปใกลแล้วกระซิบกระซาบสองสามประโยค นางทำตาโต ตกใจไม่น้อย“จะดีหรือพี่รอง”“ย่อมดี เขาทำให้เจ้าสำลักน้ำส้มเกือบร้อยไหได้แล้วกระมัง แล้วทำไมจะเอาคืนบ้างมิได้”“ข้ากลัวท่านอ๋องจะมีโทสะน่ะสิ เขาอาจหาทางลงโทษผู้อื่นอย่างหนักก็ได้”“ถ้ากลัวก็ไม่ต้อง แต่หากอยากรู้เจ้าก็ต้องเสี่ยง” เยี่ยนจิ้นหลิงโบกพัดในมือ “เจ้าควรจะหวั่นใจว่า ฉินอ๋องจะไร้โทสะเสียมากกว่า เพราะหากเป็นเช่นนั้น เจ้าคงรู้ตัวกระมังว่าน้ำหนักของเจ้าในใจของเขามัน...เบาเพียงใด”“ฉีเอ๋อร์ต้องการรู้ว่าตนเองอยู่ส่วนไหนในใจเขา ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นเช่นไรก็ตาม”“หืม...ตก

  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่46 เหลวไหล

    “ย่อมไม่ใช่เช่นนั้น แต่หากเป็นเรื่องเกี่ยวข้องกับคำทำนาย รวมไปถึงคำเตือนเล็ก ๆ น้อย ๆ คนในตระกูลล้วนต้องให้ความสำคัญกับคำพูดของพี่รอง มิเช่นนั้นอาจจะต้องเสียใจในภายหลัง”“เหลวไหล!”“ท่านอ๋องโปรดอย่าดูเบา พี่ชายของหม่อมฉันไม่เคยผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว”“หึ! งั้นข้าขอถาม เคยมีคนไม่เชื่อเขาบ้างหรือไม่”“ย่อมมีอยู่แล้วเพคะ”“แล้วคนเหล่านั้นเป็นอย่างไร”“บ้างก็ประสบปัญหาหนัก พิกลพิการ แต่ส่วนใหญ่ล้วนตายไปหมดแล้ว”“...” มู่เลี่ยงหรงถึงกับสะอึก“เชื่อหม่อมฉันเถิดเพคะ พวกเรามิบังอาจลบลู่ฝ่าบาทกับท่านอ๋องอย่างแน่นอน” เยี่ยนเยว่ฉีอ้อนวอนด้วยท่าทางของสตรีอ่อนแอน่าสงสาร“ได้! ในเมื่อพูดมาขนาดนี้แล้ว เราจะเชื่อคำเจ้าก็แล้วกัน” พอเห็นนางทำหน้าเศร้าจิตใจของเขาก็ไหววูบ ไม่อาจถือโทษนางได้อีก มิหนำซ้ำยังอยากจะโอบกอดปลอบประโลมยิ่งนัก“หากท่านอ๋องเมตตา ได้โปรดรอเยว่ฉีนะเพคะ” นัยน์ตาหวานล้ำกับน้ำเสียงอันออดอ้อนของนางทำให้มู่เลี่ยงหรงหูแดงซ่าน เลือดในกายของเขากำลังเดือดพล่าน ต้องควบคุมสติระงับไม่ให้รีบร้อนครอบครองริมฝีปากสีกลีบกุหลาบอันแสนจะยั่วยวนเสียตอนนี้“อย่าปล่อยให้เรารอนานเกินไปเล่าพระจันทร์ดวงน้อย”

  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่45

    ส่วนจ้าวจวิ้นอ๋องก็ดูพึงใจในตัวถางซือเซียนเป็นอย่างมาก ดรุณีน้อยเองก็มีท่าทีเขินอายเมื่อชายหนุ่มส่งสายตาลึกซึ้งไปให้ บุตรสาวแม่ทัพใหญ่จึงรู้สึกแปลกใจ ตกลงแล้วสตรีผู้นั้นชอบพอผู้ใดกันแน่ แต่หากนางหมายจะเปลี่ยนกิ่งไม้สูง นั่นย่อมเป็นผลดีกับตนเองมิใช่หรือการสนทนาผ่านไปสักครู่หนึ่ง มู่เลี่ยงหรงเริ่มรำคาญจ้าวกุ้ยอินเป็นกำลัง และเหมือนเยี่ยนเยว่ฉีจะไม่ได้รู้สึกอยากกินน้ำส้มยามท่านหญิงพูดคุยกับเขา ดูท่าคู่หมั้นคนงามจะรู้จักการมองสีหน้าผู้คนอยู่บ้าง ในเมื่อไม่มีประโยชน์ตนก็คร้านที่จะสนทนากับสองพี่น้องตระกูลจ้าวต่อไป“แดดเริ่มแรงแล้ว เปิ่นหวางคงต้องขอตัวพาคู่หมั้นกับเซียนเอ๋อร์กลับไปพักผ่อน เกรงว่าพวกนางจะไม่สบายได้”“ก็ให้พวกนางกลับไปเองสิ อินอินไม่ได้เจอเลี่ยงหรงเกอเกอตั้งนาน มีเรื่องอยากจะพูดคุยอีกมากมาย”“เปิ่นหวางต้องไปหารือเรื่องงานราชการกับพระเชษฐาอีก”“แต่ว่า...” จ้าวกุ้ยอินพยายามคัดค้าน“เปิ่นหวางขอตัว” ใบหน้าหล่อเหลาราวรูปสลักดูเย็นชาห่างเหินอย่างยิ่ง มู่เลี่ยงหรงพยักหน้าให้จ้าวจวิ้นอ๋องเล็กน้อย จากนั้นจึงสาวเท้าเดินจากไปทันที ถางซือเซียนกับเยี่ยนเยว่ฉีจึงรีบยอบกายเป็นเชิงอำลาจวิ้นอ

  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่44 อย่าทำเป็นเล่นไป

    “ข้าแค่อยากรู้ว่าหากมีคู่แข่งที่เหมาะสม นางจะต่อสู้กับสตรีอื่นเพื่อข้าหรือไม่ก็เท่านั้น” อ๋องหนุ่มแสดงท่าทีมีความสุขกับคู่สนทนา “แต่ที่แน่ ๆ เป็นนางกับพี่ชายสมควรตายผู้นั้นที่เริ่มเรื่องนี้ก่อนต่างหาก ข้าเพียงร่วมสนุกกับพวกเขา ในเมื่อพี่น้องตระกูลเยี่ยนมีเล่ห์เหลี่ยมมากนัก เหตุใดข้าจะหาความครึกครื้นบ้างไม่ได้เล่าเซียนเอ๋อร์”“เลี่ยงหรงเกอเกอ...ท่านอย่าทำเป็นเล่นไป”“นี่เจ้าคิดว่าข้าเพียงเล่นสนุกจริง ๆ อย่างนั้นสิ”“มิได้เพคะ เพียงแต่ผู้อื่นไม่เห็นประโยชน์ที่ท่านจะทำเรื่องให้มันยุ่งยากขึ้นไปอีก”“คู่หมั้นคนงามเอาแต่บอกว่าให้รอ แต่ถ้าหากข้าสร้างแรงกระตุ้นเสียหน่อย อาจจะทำให้นางมีความเคลื่อนไหวบ้าง”“ท่านเคยคิดบ้างหรือไม่ว่านางอาจจะมีเหตุผลก็ได้ ดูท่าทีของนางอย่างไรก็มีใจให้ท่านไม่ผิด เพียงแต่ซือเซียนก็มิอาจเข้าใจสาเหตุนั้นได้เช่นกัน”“ขนาดเจ้ายังไม่มั่นใจ แล้วจะให้ข้าปักใจเชื่อเหตุผลไร้สาระนั่นได้ลงคออย่างนั้นหรือ”“แต่ผู้อื่นก็ไม่เห็นว่าเรื่องที่กำลังทำอยู่นี้น่าสนุกที่ตรงไหน เคลื่อนไหวเช่นนี้ มิสู้อยู่เฉย ๆ ไปเลยดีกว่า”“ผิดแล้วนางฟ้าน้อย หากข้านิ่งเฉยนั่นต่างหากที่ทรยศความรู้สึกตัวเอ

  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่43 ดูเหมือนเจ้ากำลังหึงข้าอยู่

    ย่างเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิอย่างสมบูรณ์ มองไปทางไหนก็เห็นสีสันของเหล่าต้นไม้ดอกไม้นานาพันธุ์แข่งกันผลิบานล่อหลอกหมู่ภมร ตลอดช่วงฤดูนี้เหมาะแก่การท่องเที่ยวและสังสรรค์ จวนต่าง ๆ มักออกเทียบเชิญจัดงานชมดอกโบตั๋น ดอกไม้สวรรค์นี้มีราคาแพงมาก จึงมีมากก็เพียงในอุทยานหลวงกับจวนของเชื้อพระวงศ์เท่านั้นเมื่อถึงช่วงนี้ของทุกปี ฮ่องเต้จะต้องเสด็จไปบวงสรวงบรรพบุรุษยังวัดประจำราชวงศ์ที่เมืองจินเหยียน การเสด็จแปรพระราชฐานในแต่ละครั้งจะมีเหล่าราชนิกุลและขุนนางคนสำคัญร่วมเสด็จไปด้วย ในฐานะแม่ทัพรักษานครทำให้เยี่ยนหยางเจวี๋ย และบุตรชายทั้งสองต้องร่วมเดินทางไปในครั้งนี้ ส่วนเยี่ยนเยว่ฉีได้รับเทียบเชิญในฐานะคู่หมั้นของฉินอ๋องการเสด็จแปรพระราชฐานในครั้งนี้ ฮ่องเต้ทรงมีพระประสงค์จะเสด็จโดยเรือพระที่นั่ง เนื่องจากวัดประจำราชวงศ์มิได้อยู่ไกลห่างมากนัก จึงใช้เวลาไปกลับเพียงสองวันเท่านั้น เมื่อทุกคนมาพร้อมเพรียงกันที่ท่าเรือใหญ่ของวังหลวง ขันทีผู้ทำหน้าที่แบ่งห้องพักต่างรีบกุลีกุจอนำทางผู้ที่ได้รับเทียบเชิญเข้าสู่ห้องพักเยี่ยนเยว่ฉีมองไปรอบ ๆ อย่างสำรวจตรวจตรา นางจำเชื้อพระวงศ์และขุนนางบางคนได้ เนื่องจากเคยได้ร

  • ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว   ตอนที่42 รู้หรือไม่

    มู่เลี่ยงหรงไม่เปิดโอกาสให้นางพูด “ขอเราถามเจ้าบ้างเป็นไรว่าต้องการสิ่งใดกันแน่ ยามแสดงออกเจ้าก็ว่าเราเป็นชายฉวยโอกาส พอควบคุมตนเองเอาไว้ได้ เจ้ากลับมองว่าเรากำลังเสแสร้ง”“ท่านอ๋อง เยว่ฉี...”“ที่สำคัญหากเจ้ามาเป็นเราจะรู้สึกเช่นไรถ้าต้องตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน รู้หรือไม่ ทุกวันนี้ขุนนางพวกนั้นกับผู้คนทั้งหลายยังเย้ยหยันเราอยู่เลย ตอบมาสิ เป็นเจ้าจะใจเย็นและสามารถมานั่งลอยโคมกับสตรีผู้บังอาจคนนั้นได้เฉกเช่นเดียวกับเราหรือไม่...เยี่ยนเยว่ฉี” เขาพยายามข่มโทสะที่มีถามนางด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบที่สุด แต่ดวงตานั้นคมปลาบบาดหัวใจของผู้มองทำให้รู้สึกผิดยิ่งนัก“เยว่ฉีไม่ได้รังเกียจท่านอ๋องสักนิด ไม่ได้ตั้งใจตบท่าน ไม่ได้ต้องการทำให้เสียหน้า เพียงแค่ทุกอย่างประดาประดังเข้ามารวดเร็วจนหวาดหวั่นไปหมด หม่อมฉันเสียใจเพคะที่ทำให้ท่านอ๋องต้องปวดใจ” เยี่ยนเยว่ฉีหยุดดิ้น แล้วปรายสายตาขึ้นสบกับเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ หวังว่าคู่หมั้นหนุ่มจะอภัยให้การกระทำเหล่านั้นของนาง “ส่วนเรื่องดวงชะตานั้น เยว่ฉีกับพี่รองไม่ได้โป้ปดแต่อย่างใด ท่านอ๋องเชื่อหม่อมฉันนะเพคะ”เมื่อเห็นแววตากอปรกับน้ำเสียงออดอ้อนนั้น มู่เล

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status