เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 640
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-07-23 17:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 641
ฉู่เชียนหลียืนอยู่กับที่ เมื่อนึกย้อนไปถึงคำพูดพวกนั้นของฉู่เจียวเจียว สีหน้าเหม่อลอยเล็กน้อยคำพูดของนาง...เป็นความจริง เมื่อย้อนคิดอย่างละเอียด อ๋องหลีดีกับนางมากจริง ๆนางคิดมาตลอดว่า อ๋องหลีกับอ๋องเฉินเป็นพี่น้องกัน สองพี่น้องมีความสัมพันธ์ที่ดี ไปมาหาสู่กันค่อนข้างสนิทสนมกัน เป็นเรื่องปกติ แต่คำพูดพวกนี้ของฉู่เจียวเจียวเตือนสตินางอ๋องหลีไม่เพียงสนิทกับอ๋องเฉิน สนิทกับนางมากกว่า...นี่คือมิตรภาพปกติ หรือว่านางคิดมากไป?“เสียวฉู่” พระชายาอ๋องติ้งจับมือของนางเอาไว้ ตบ ๆ กล่าวอย่างชี้แนะ “ช่วงนี้เหมือนกับว่าเจ้าค่อนข้างสนิทกับอ๋องหลีหรือ?”ประโยคที่ลองหยั่งเชิง ก็คือคำพูดที่เตือนสติเช่นกัน ปลุกฉู่เชียนหลีให้ตื่นทันทีใช่!สนิทกันเกินไป!แม้กระทั่งพระชายาอ๋องติ้งยังสังเกตเห็น แต่นางกลับเป็นคนโง่งม ว่ากันว่าตั้งท้องทีหนึ่งโง่ไปสามปี นางยังไม่ทันคลอด ก็เริ่มโง่แล้ว“พี่อวี๋ ข้าเข้าใจแล้ว” ฉู่เชียนหลีพยักหน้านับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นางต้องรักษาระยะห่างระหว่างอ๋องหลีพระชายาอ๋องติ้งหัวเราะอย่างอ่อนโยน “เจ้าเป็นเด็กฉลาด ทำให้คนชื่นชอบ มิน่าละอ๋องเฉินมีเจ้าแล้ว จึงไม่ต้องการผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-24ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 642
จวนอ๋องเฉินวันนี้เฟิงเย่เสวียนกลับมาดึกมา ฉู่เชียนหลีจัดการเสื้อผ้าให้เขา เปลี่ยนชุดทางการ หยิบชุดลำลองที่สำหรับใส่อยู่เรือน แล้วค่อยสวมให้เขา“ออกไปข้างนอกมาหรือ?” เขาถามฉู่เชียนหลีก้มหน้าผูกผ้าคาดเอวให้เขา “อือฮึ พระชายาอ๋องติ้งมาเที่ยวเล่นเป็นเพื่อนข้า”ตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์ ทำอะไรไม่ได้ นอกจากกินแล้วก็นอนทุกวัน ก็ทำได้แค่เที่ยวเล่นเท่านั้นไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องโรงหมอ เรื่องในเรือนก็ไม่ต้องให้นางเป็นกังวล สบายใจมาก“วันนี้ทำไมเจ้าถึงกลับมาดึกขนาดนี้?”ตามหลักแล้ว อ๋องหลีก็กลับจากประชุมแล้ว มาเดินเล่นเป็นเพื่อนฉู่เจียวเจียว เขาก็น่าจะเลิกประชุมตั้งนานแล้วเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฟิงเย่เสวียนก็กลุ้มใจเล็กน้อย“ถูกฝ่าบาทกักตัวไว้”“ฝ่าบาทกักตัวเจ้าไว้ทำไม?”กักตัวเขา...เมื่อนึกย้อนกลับไปตอนที่อยู่ในห้องทรงพระอักษร คำบ่นที่ราวกับบทสวดมนต์นั่น ทำให้เขารู้สึกปวดหัวเป็นอย่างยิ่งเรื่องนี้ไม่พูดถึงก็ชั่งเถอะ!เขาเลิกคิ้ว เปลี่ยนเรื่อง “เจ้าไม่มีเรื่องอะไรจะบอกข้าหรือ?”“หืม” ฉู่เชียนหลีเงยหน้าขึ้นอย่างสงสัย เขาถามแบบนี้ ทำให้นางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยบอกอะไร?“เจ้าลองคิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-24ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 643
ฉู่เชียนหลีตัวสั่นเทาไปทั้งตัว นัยน์ตาแฝงไปด้วยความงงงันนางกำลังพูดอะไร?เมื่อครู่นี้นางพูดอะไร?นางไม่ได้หมายความแบบนั้น แล้วก็ไม่ได้ตำหนิ แต่เหตุใดเมื่อสมองกระตุก ก็พูดจาทำร้ายจิตใจคนอื่นแบบนั้นออกมา! นี่ไม่ใช่เจตนาเดิมของนาง!ตั้งแต่แต่งงานกันมานานขนาดนี้ พวกเขาผ่านเรื่องราวมามากมาย ทั้งดีใจ ทั้งเสียใจ ทั้งมีความสุข แบ่งปันความยากลำบากด้วยกัน แม้ว่าจะทะเลาะเบาะแว้งกันบ้าง แต่ก็ไม่เคยตำหนิอีกฝ่ายเมื่อครู่นี้นาง...ฉู่เชียนหลีอยากอธิบาย แต่เมื่อเห็นดวงตาของชายหนุ่มที่มองนางอย่างเหลือเชื่อแล้ว คำพูดที่กำลังจะพูดออกมาก็ไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยปากพูดอย่างไรช่วงนี้นางเหนื่อยมากเกินไปแล้วหรือ...ทั้งสองคนยืนประจันหน้ากัน เหมือนกับปกติ แต่บรรยากาศระหว่างทั้งสองคนกลับเปลี่ยนไปอึดอัด เย็นชาและเคร่งขรึมนางค่อย ๆ หลุบตาลง เม้มริมฝีปากแน่น “รีบพักผ่อน”หันหลังกลับแล้วขึ้นเตียง นอนตะแคงหันหน้าเข้าด้านในเตียง หันหลังให้ชายหนุ่ม จับผ้าห่มคลุมตนเองมิด แต่ไม่ได้อยากจะหลับ ภายในหัวสมองมีคำพูดเมื่อครู่นี้ของนางดังก้องไม่หยุดนางไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นจริง ๆ เหตุใดจึงพูดออกไปเช่นนั้น?ทำร้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-24ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 644
“ปลอดภัยก็ดี ปลอดภัยก็ดีแล้ว!” ฝ่าบาทลูบเครา ยิ้มแย้มด้วยความดีใจนี่คือข่าวดีแรกที่ได้รับ นับตั้งแต่ปีใหม่ ทำให้เขามีความสุขมาก ตอนเย็นกินข้าวได้ถึงห้าถ้วยบัดนี้ภรรยาของเจ้าเจ็ดตั้งท้อง ภรรยาของเจ้าห้าก็ตั้งท้องเช่นกัน สองครรภ์ ในที่สุดก็จะได้มีหลานแล้วเมื่อคิดถึงตรงนี้ ก็ยิ่งดีใจ ยิ้มจนตาหยี จนแทบจะไม่เห็นลูกตา“หมอหลวงจาง เจ้าไปที่จวนอ๋องหลีทุกสามวัน เพื่อตรวจชีพจรให้พระชายาอ๋องหลีเป็นประจำ จะต้องให้แน่ใจว่าปลอดภัยดีทั้งแม่และลูก ต้องการสมุนไพร และของบำรุงอะไร ก็เบิกได้ทันที อย่าให้ขาดมือ” ฝ่าบาทพูดพร้อมโบกมือใหญ่ฉู่เจียวเจียวกำลังจะคุกเข่าขอบคุณ“ขอบพระทัยเสด็จพ่อ...”“เจ้าจะทำอะไร! รีบลุกขึ้น!” ฝ่าบาทประคองนาง “เป็นคนท้องแล้ว ต่อไปก็ทำเหมือนกับพระชายาอ๋องเฉิน พิธีรีตองพวกนี้ก็ละเว้นไป”เมื่อฉู่เจียวเจียวได้ยินดังนั้น รอยยิ้มที่มุมปากก็ยิ่งชัดขึ้นความรู้สึกของการได้รับการเอาใจใส่และความโปรดปราน ไม่เลวเลยจริง ๆลูกคนนี้มาได้ถูกเวลาจริง ๆลูบคลำท้องน้อยที่แบนราบ จินตนาการถึงชีวิตที่สวยงามในวันข้างหน้าแล้วฝ่าบาทมองนางด้วยความเป็นห่วง “คนที่มีทายาทให้ราชวงศ์ทุกคน ล้วนเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-24ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 645
ระหว่างทางกลับจวนทันทีที่เดินออกจากอุทยานหลวง สีหน้าของเฟิงเจิ้งหลีก็เปลี่ยนไป คว้าข้อมือของฉู่เจียวเจียว พานางเดินออกไปทางด้านนอกอย่างรวดเร็ว“ท่านทำอะไร...ซี้ด!”เขาเดินเร็วเกินไป ฉู่เจียวเจียวตามไม่ทัน จึงเดินโซเซ เกือบจะล้มหัวฟาดฟื้นมือหนึ่งกุมหน้าท้อง พลางถูกบังคับให้วิ่งเหยาะ ๆ“ท่านอ๋อง ท่านทำข้าเจ็บ...ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง...ท่านเป็นอะไรไป...”“โอ๊ย!”เฟิงเจิ้งหลีสะบัดมือออก เหวี่ยงนางไปยังมุม ๆ หนึ่ง ขยับตัวเข้าใกล้ ดวงตาที่อบอุ่นมาโดยตลอดไม่มีความสุกใส มีเพียงความเคียดแค้น“ฉู่เจียวเจียว อย่าท้าทายขีดกำจัดของข้า!”เรื่องกิจราชการของเขา ไม่จำเป็นต้องให้ผู้หญิงคนหนึ่งมาชี้นิ้วสั่งตลอดหลายปีมานี้ เขาเคี่ยวกรำ เจ็บปวด ได้รับการดูถูกและเหยียดหยาม ก็เพียงเพื่อให้มีสักวัน ที่สามารถยืนอยู่ต่อหน้าพระพักตร์ของฝ่าบาทได้อย่างสง่าผ่าเผย ได้รับการยอมรับจากฝ่าบาทเขา เป็นลูกชายที่ถือกำเนิดจากนางกำนัล ไม่ได้แย่!มารดาผู้ให้กำเนิดของเขาเป็นนางกำนัล ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าอับอาย!แต่ทันทีที่เขาเข้าไปที่ค่ายลาดตระเวน ยังไม่ได้รับคำชมเชยจากฝ่าบาท ยังไม่ทันได้แสดงความสามารถ ก็ถูกคำพูดเพี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 646
เมื่อกลับมาถึงจวนอ๋องหลี ทั้งสองคนที่ไม่มีความสุขมาตลอดทาง ทำหน้านิ่ง มีทะเลาะกันบ้างเล็กน้อยเป็นครั้งคราว คนใช้ที่เดินผ่านพากันก้มหน้า เกรงว่าจะโดนหางเลขไปด้วยฉู่เจียวเจียวกุมท้องเอาไว้ นั่งลงด้วยท่าทีสงบและผ่อนคลาย “ท่านอ๋องคงจะไม่ถือสาที่ต้องรินน้ำให้ข้าใช่หรือไม่?”นางยิ้ม ยิ้มที่จองหอง ยิ้มที่ยั่วยุเมื่อมีลูก นางก็เปลี่ยนจากท่าทางถ่อมตัวเมื่อในเมื่อก่อน เปลี่ยนเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิง กลายเป็นคนมั่นใจในตัวเองและเปิดเผยเด็กคนนี้ ให้ความมั่นใจที่เต็มเปี่ยมแก่นางเฟิงเจิ้งหลีเดินไปที่ริมโต๊ะ หยิบแก้วขึ้นมา“อยากได้น้ำอุ่น” ฉู่เจียวเจียวกุมท้อง “ลูกชายกลัวหนาว”ท่าทางของชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย มือจับแน่นขึ้น หลังจากกวาดสายตามองแวบหนึ่ง ก็คลายมือออกเงียบ ๆ ไม่ได้พูดจา หันหลังแล้วเดินออกไป ไปเอาน้ำอุ่นที่ห้องครัว ฉู่เจียวเจียวจ้องมองแผ่นหลังของเขา รอยยิ้มนัยน์ตาค่อย ๆ จางหายไป กลายเป็นความทุกข์ทรมานนางรู้ดี ว่าในใจของเขาไม่มีนางนางรู้ดี ที่เขาดีต่อนางเป็นเพราะถูกบีบบังคับ ล้วนเป็นความเสแสร้ง ถ้าหากไม่ใช่เพราะนางกำจุดอ่อนของเขาไว้ในมือของนาง เกรงว่าเขาคงไม่มีทางหันมามองนาง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 647
ทันทีที่ฮูหยินเว่ยได้ยิน ก็ดึงมือของอ๋องหลีเอาไว้แน่น “หลีเอ๋อร์เอย ตอนนี้เจียวเจียวกำลังท้องกำลังไส้ เรื่องไหนสำคัญ เจ้าต้องเข้าใจสิ!”ลูกคือเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง เป็นของขวัญที่สวรรค์ประทานให้ เป็นสิ่งของที่อะไรก็ทดแทนไม่ได้“ฝ่าบาทให้เจ้าอยู่จวน เจ้าก็อยู่ที่จวนเถอะ ค่ายลาดตระเวนทั้งลำบากทั้งเหนื่อย อย่าไปเลย เชื่อแม่ นะ”ฮูหยินเว่ยพูดเกลี้ยกล่อม หวังแค่เพียงว่าเด็กจะปลอดภัย ครอบครัวรักใคร่ปรองดอง ไม่ขออะไรมากไปกว่านี้อีกแล้วสายตาของเฟิงเจิ้งหลีค่อย ๆ หลุบลงเรื่องที่เขาอยากทำมีมากมาย แต่ก็จำต้องคิดถึงความปรารถนาของท่านแม่ด้วย...ให้เขาอยู่ที่จวน วัน ๆ ไม่มีอะไรให้ทำ ไม่ต่างอะไรกับคนไร้น้ำยา ใช้ชีวิตแบบนี้ตลอด? ความหมายในการมีชีวิตอยู่ของเขาคืออะไร? แล้วคุณค่าคืออะไร?ชีวิตของคนบนโลกใบนี้ จะต้องทำเรื่องอะไรสักอย่าง“ท่านแม่...” เขาเม้มปาก “ข้าอยู่ที่ค่ายลาดตระเวนมาสามเดือนกว่า มีเรื่องมากมายขาดข้าไปไม่ได้...”“ขาดไม่ได้อะไรกัน? ไม่มีเจ้า ค่ายลาดตระเวนจะอยู่ไม่ได้เชี่ยวหรือ?” ดวงตาที่ขุ่นมัวทั้งสองข้างของฮูหยินเว่ยจ้องมองเขา “เจ้าพูดความจริงกับแม่ เจ้าเข้าไปเป็นขุนนางผู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 648
จวนอ๋องเฉิน“พระชายา?”“พระชายา?”“หืม?!” เยว่เอ๋อร์ตะโกนเรียกอยู่หลายครั้ง ฉู่เชียนหลีถึงได้สติกลับมา ทันทีที่ก้มหน้ามอง อาหารที่คีบในตะเกียบก็หล่นลงบนโต๊ะแล้ว ข้าวก็เย็นแล้วเช่นกันเหนื่อยเหลือเกิน...ไม่ได้นอนทั้งคืน มักจะเหม่อลอย ทันทีที่นึกถึงคำพูดที่พูดกับเฟิงเย่เสวียนเมื่อคืน นางก็จิตใจเหม่อลอย“พระชายา เมื่อคืนนี้ท่านนอนไม่หลับหรือ? ใต้ตาคล้ำหน่อย ๆ” เยว่เอ๋อร์ถามด้วยความกังวลเมื่อคืนตอนที่อวิ๋นอิงกำลังฝึกทวน ก็เห็นท่านอ๋องเดินออกมาจากเรือนหานเฟิงตอนกลางดึก พลางเดิน พลางยิ้ม ราวกับเสียสติวันนี้ทั้งวันก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของท่านอ๋อง คิดว่าจะต้องเกิดเรื่องทะเลาะเบาะแว้งอะไรขึ้นระหว่างทั้งสองคนอย่างแน่นอนนางครุ่นคิดครู่หนึ่ง เอ่ยปากกล่าว “พระชายา เหมือนกับว่าวันนี้ท่านอ๋องไม่ได้เข้าประชุมขุนนาง เหมือนว่าจะอยู่ในห้องหนังสือทั้งวัน”ตั้งแต่เมื่อคืนนี้จนถึงเที่ยงวันนี้ เอาแต่อยู่ในห้องหนังสือ ไม่ได้ออกมาฉู่เชียนหลีเม้มปาก ภายในใจไม่ได้มีความสุขถ้าหากเฟิงเย่เสวียนพูดคำพูดแบบนั้นกับนาง ในใจของนางจะต้องเป็นทุกข์มากแน่ แต่น่าแปลกที่นางไม่ได้มีความคิดแบบนั้นอย่างเห็นได้ชัด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1094
มีดพาดอยู่บนคอนาง คมมีดที่เย็นเฉียบส่องประกายด้วยแสงเย็นยะเยือก ราวกับว่านางแค่ออกแรงเล็กน้อย ก็จะตัดเส้นเลือดอันบอบบางของนางทันทีเฟิงเจิ้งหลีกำลังจะเข้าใกล้พลันมือของนางก็ออกแรงกด “ถ้าหากเจ้ายังต้องการจับตัวเฟิงเย่เสวียน เก็บข้าไว้ดีกว่า ถ้าหากข้าเป็นอะไรไป เกรงว่าเจ้าไม่สามารถควบคุมเฟิงเย่เสวียนแล้ว”เขาชะงักเล็กน้อยข่มขู่?มันก็จริง เฟิงเย่เสวียนหนีออกจากเมืองแล้ว แม้เขาเป็นฝ่ายได้เปรียบ แต่เฟิงเย่เสวียนมีที่ดินศักดินา มีกำลังทหาร สามารถตั้งตนเป็นอ๋อง ถ้าหากสู้กันจริงๆ ใช่ว่าเขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของเฟิงเย่เสวียนเสมอไปแต่ว่า นางรังเกียจเขาเช่นนี้เลยหรือ?ถึงขั้นยอมใช้คอของตัวเองมาขู่เขา? เขาก็ขมวดคิ้วแน่น กล่าวอย่างเย็นชา“เจ้ากล้าตายหรือ? ไม่ต้องการจื่อเยี่ยแล้ว?”“ใครบ้างที่อยากตาย? แต่ถ้าหากต้องอยู่อย่างอัปยศ ไม่สู้ตายเสียดีกว่า ให้ทุกอย่างมันจบสิ้นเสีย”“เจ้า!”ในแววตาของเขามีความโกรธเอ่อล้นออกมา อยากเข้าไป แต่เท้ากลับยืนแข็งอยู่ตรงที่เดิมมองดูนางที่เชิดคางเล็กน้อย และมือที่กำแน่นอย่างดึงดัน ความโกรธติดอยู่ในอก ไม่สามารถระบายออกมา ทำให้เขาอัดอั้นจนรู้สึกทรมานบ้า
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1093
“ตาม!” ผู้บัญชาการจางกระทืบเท้าตะโกนเสียงดัง “รีบตาม! ขี่ม้าที่เร็วที่สุด ต้องจับอ๋องเฉินกลับมาให้ได้!”“รับทราบ!”เปิดประตูเมือง ทหารรักษาพระองค์ไล่ตามอย่างรวดเร็วเฟิงเจิ้งหลีหยิบธนูมาหนึ่งคัน ดึงลูกธนู เล็งยามค่ำคืนอันมืดสลัวที่อยู่นอกเมือง แต่ทันใดนั้นก็ถูกฉู่เชียนหลีกระแทกอย่างแรงธนูพลาดเป้าเขาหัวเราะอย่างเย้ยหยัน โยนธนูลงบนพื้น กล่าวอย่างไม่ใส่ใจ“หนี หนีไปเลย ทั้งแคว้นตงหลิงเป็นของข้าแล้ว ข้าดูสิว่าเจ้าจะสามารถหนีไปถึงไหน!”ใต้ฟ้าอันกว้างใหญ่ ล้วนเป็นของกษัตริย์เขาจะจับเฟิงเย่เสวียนได้ในสักวัน“เฟิงเจิ้งหลี เจ้ามันเป็นคนบ้าที่เสียสติจริงๆ โลกนี้มีผลกรรมเสมอ สักวันเจ้าจะถูกสิ่งที่เจ้าทำตามสนอง”คนที่เสียสละ สักวันจะได้ผลตอบแทนคนที่กระทำความชั่ว สักวันจะต้องชดใช้ไม่ใช่กรรมไม่ตามสนอง แค่ยังไม่ถึงเวลาเฟิงเจิ้งหลีคว้าแขนของฉู่เชียนหลี พลันดึงนางเข้ามาในอ้อมแขน บีบคางของนาง “เหมือนเจ้าแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นข้าตกต่ำแล้วนะ”“แต่น่าเสียดาย คนดีอายุสั้น คนชั่วอายุยืนพันปี ข้าต้องอยู่รอดต่อไป จะรอดูว่าเฟิงเย่เสวียนตายต่อหน้าข้าอย่างไร”ฉู่เชียนหลีถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1092
ทุกคนรออยู่ที่นอกประตูเมือง เฟิงเย่เสวียนขี่ม้าเข้าไปใกล้ สายตาจ้องฉู่เชียนหลีอย่างลึกซึ้งหลายวินาทีฉู่เชียนหลียิ้มระหว่างทั้งสองคน คำพูดมากมายไม่จำเป็นต้องพูด แค่สบตากัน ก็สามารถเข้าใจกันแล้วผ่านไปครู่หนึ่งเขาถอนสายตากลับ กระตุกม้าให้หยุดลง โน้มกายและเอื้อมมือไปรับลูก“ส่งเขาให้ข้า”เฟิงเจิ้งหลียิ้มได้อ่อนโยนมาก ก้าวไปข้างหน้าครึ่งก้าวอย่างเชื่อฟัง ยกมือทั้งสองข้างขึ้นเล็กน้อย ส่งเด็กที่อยู่ในมือออกไป“น้องเจ็ด เดินทางปลอดภัย”เขาเน้นเสียงคำว่า ‘ปลอดภัย’ เป็นพิเศษ เหมือนมีความหมายที่ลึกซึ้งซ่อนอยู่อ๋องเฉินยื่นมือออกมาแล้ว ขณะที่กำลังจะสัมผัสโดนเด็ก เฟิงเจิ้งหลีปล่อยมือกะทันหันทันใดนั้นเด็กสูญเสียแรงยึดเหนี่ยว ร่วงลงไปโดยตรง!“จื่อเยี่ย!”พลันเฟิงเย่เสวียนแน่นหน้าอก กระโดดลงจากม้าด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด ก็เห็นอ๋องหลีรับเด็กไว้แล้ว และก็เพราะพริบตาที่เขาเผลอนี้ จึงถูกธนูลับดอกหนึ่งยิงเข้าที่สะบักฉึก…“อาเฉิน!”“ท่านอ๋อง!”เหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหัน ไม่มีใครรับมือทันเวลาเฟิงเจิ้งหลีใช้มือซ้ายอุ้มเฟิงเจิ้งจื่อเยี่ย มือขวาจับตัวฉู่เชียนหลี ถอยหลังเจ็ดแปดก้าว ขณะ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1091
เฟิงเย่เสวียนเดินออกมาข้างหน้าหนึ่งก้าว “ปล่อยฉู่เชียนหลีกับเด็ก ข้าอยู่เอง เจ้าจับฉู่เชียนหลีไม่มีประโยชน์ มีเพียงจับข้าเท่านั้น เจ้าจึงจะสามารถนั่งราชบัลลังก์ได้อย่างมั่นคง”เฟิงเจิ้งหลีเย้ยหยัน“อย่ามาต่อรองกับข้า ข้ายอมถอยให้แล้ว ถ้าหากยังได้คืบจะเอาศอก ข้าไม่ถือสาที่จะพินาศไปพร้อมกัน”ฉู่เชียนหลีรีบถอยกลับมาจับข้อมือเฟิงเย่เสวียน กล่าวเสียงเบา “เจ้าพาจื่อเยี่ยไป!”“เชียนหลี…”“คนที่เขาต้องการคือข้า มีเพียงเจ้าไปและมีชีวิตรอดต่อไปเท่านั้น จึงจะมีโอกาสพลิกสถานการณ์ จื่อเยี่ยไปแล้ว ข้าจึงจะวางใจ ถึงเวลานั้น เขาก็ไม่มีข้อได้เปรียบอีก และไม่จำเป็นต้องกลัวเขาอีกแล้ว” ฉู่เชียนหลีวิเคราะห์เบาๆ อย่างฉับไวเฟิงเจิ้งหลีไม่มีทางฆ่านางใช้นางคนเดียว แลกกับความปลอดภัยของจื่อเยี่ย แลกกับความปลอดภัยของทุกคน อย่างไรก็ดีกว่าสู้กันตายไปข้างหนึ่ง เลือดนองเหมือนแม่น้ำไม่ใช่ว่านางจะถูกขังอยู่ในเมืองหลวงตลอดไปตราบใดที่ยังมีชีวิต ก็มีโอกาสเฟิงเย่เสวียนรู้ผลได้ผลเสียในนี้ เด็กคนนี้อย่างไรก็ต้องช่วย แต่เขาจะทิ้งฉู่เชียนหลีไว้คนเดียวได้อย่างไร“เชียนหลี ข้ามันไร้ประโยชน์”“ข้าไม่อนุญาตให้เจ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1090
เมื่อพรรคของอ๋องหลีได้ยินเช่นนี้ ก็กลัวทันทีดูท่าทีของพระชายาอ๋องเฉิน นี่กำลังจะเปิดฉากสังหารครั้งใหญ่ในวังชัดๆ!ฆ่าคนติดต่อกันสองคน ไม่กระพริบตาแม้แต่ทีเดียวเลือดกระเซ็นโดนใบหน้า ก็เย็นเฉียบท่าทางที่ชั่วร้ายเหมือนปีศาจนั่น ทำให้ขุนนางหลายคนเกิดความกลัว ลองถามคนทั่วหล้า จะมีสักกี่คนที่ไม่กลัว? อยู่ต่อหน้าความเป็นความตาย ทุกคนล้วนเห็นแก่ตัวพวกเขาไม่อยากตายขุนนางคนหนึ่งกลัวจนพูดติดอ่าง“อ๋อง อ๋องหลี…อย่างไรเด็กที่อยู่ในมือท่านก็เป็นพระนัดดาองค์โต เป็นสายเลือดของราชวงศ์ ถ้าหากฆ่าเขา ในวันข้างหน้า มลทินของท่านจะถูกบันทึกไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์ เกรงว่าจะถูกคนรุ่นหลังด่าทอต่อๆ กันเป็นหมื่นปี”ขุนนางอีกคนก็กล่าวเสียงสั่น“อ๋องเฉินโปรดพิจารณา…”ถ้าหากสู้กันจริงๆ พวกเขาสู้ไม่ไหวอ๋องเฉินมีฮ่องเต้หนุนหลัง มีกองทัพ มีกำลังทหาร อ๋องเฉินเป็นฝ่ายได้เปรียบทุกด้านในมืออ๋องหลี นอกจากพระนัดดาองค์โต ก็ไม่มีเบี้ยอย่างอื่นแล้ว อีกทั้ง ทหารรักษาพระองค์ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ทหารองครักษ์เงาของอ๋องเฉินเมื่อไรที่สู้กัน พวกเขาจะตายกันหมดไม่จำเป็นต้องตายไปครั้งหนึ่ง บางครั้ง เมื่อเห็นว่าพอแล้วก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1089
เฟิงเย่เสวียนแค่ขมวดคิ้วทีหนึ่ง ก็ข่มความเจ็บปวดนี้ลงไปผู้บัญชาการจางฟาดอย่างดุร้ายลองคิดดูเขาที่เป็นขุนนางคนหนึ่ง สามารถใช้แส้ฟาดองค์ชายที่ฮ่องเต้โปรดปรานที่สุด นี่เป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจเพียงใด พูดคำนี้ออกไป เขาสามารถอวดสามสิบปียิ่งฟาดยิ่งรู้สึกสนุก ยิ่งฟาดยิ่งแรงเพี๊ยะ!เพี๊ยะๆๆ!ทุกคนร้อนใจจนกระทืบเท้า แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไป อ๋องหลีบ้าไปแล้ว เขาไม่ใช่อ๋องหลีที่เข้าถึงได้ง่ายอีกแล้ว!ฉู่เชียนหลีเพิ่งคิดจะกระโจนเข้าไป ก็ถูกอ๋องหลีสั่งให้คนคุมตัวไปยืนอยู่ข้างๆ บังคับให้นางมองดูต่อหน้าต่อตา“ฉู่เชียนหลี ข้าเคยบอกแล้ว เจ้าจะต้องเสียใจ คนไร้ประโยชน์อย่างเฟิงเย่เสวียน แม้แต่ลูกชายก็ปกป้องไม่ได้ มีประโยชน์อะไร”แววตาเฟิงเจิ้งหลีเปล่งแสงที่บ้าคลั่ง“เขาเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ ฝ่าบาทจะให้ความสำคัญกับคนไร้ประโยชน์เช่นนี้ได้อย่างไร? ฉู่เชียนหลี เจ้าว่าเจ้าตาบอดใช่หรือไม่? เจ้าดูสภาพที่สะบักสะบอมของเขาตอนนี้ เหมือนสุนัขตัวหนึ่ง เจ้าก็ยังชอบเขา เช่นนั้นเจ้าก็เป็นสุนัขตัวเมียที่แพศยา”เขายิ้มอย่างชั่วร้าย สิ่งที่พูดออกมายิ่งไม่น่าฟังทุกคนตาแดง อยากพุ่งเข้าไปสับอ๋องหลีเป็นชิ้นๆ เสีย
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1088
ผู้ชายที่ร่างกายสูงใหญ่งอหัวเข่า คุกเข่าอยู่ตรงหน้าอ๋องหลีอย่างตั้งตรง แม้อยู่ต่ำกว่า แต่ความสูงศักดิ์ที่แผ่ซ่านออกมาจากกระดูก ไม่ลดน้อยลงเลยสักนิดตลอดหลายปีที่ผ่านมา นอกจากคุกเข่าให้ฮ่องเต้และบรรพชน พวกเขาไม่เคยเห็นอ๋องเฉินคุกเข่าให้ใครเฟิงเจิ้งหลีเห็นดังนี้ แหงนหน้าหัวเราะ“ฮ่าๆๆ!”คิดไม่ถึงจริงๆ เขาจะมีวันนี้ด้วยลูกชายที่ฮ่องเต้โปรดปรานที่สุด แพ้ให้กับลูกชายที่ไม่โปรดปรานที่สุด ไม่สะดุดตาที่สุด และยังถูกทุกคนรังแก ความรู้สึกที่อยู่เหนือกว่าเช่นนี้ ทำให้ในใจเขาสาแก่ใจจริงๆ“ฮ่าๆๆๆ เฟิงเย่เสวียน เจ้าก็มีวันนี้ด้วย!”หัวเราะเสร็จ เขารู้สึกว่าความเย่อหยิ่งของอ๋องเฉินมันขัดตาทั้งๆ ที่ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบจนต้องคุกเข่า เหตุใดยังอวดดีหยิ่งผยองเช่นนี้?เขาออกคำสั่ง “ก้มหัวเจ้าลงไป”เฟิงเย่เสวียนเม้มปาก ก้มศีรษะลงเขาออกคำสั่งอีกครั้ง “โขกศีรษะ!”“อ๋องหลี ท่านอย่ารังแกให้มันมากนัก! ท่านกับท่านอ๋องของเราเป็นคนรุ่นเดียวกัน ท่านรับการโขกหัวจากเขาไม่ได้! ไม่กลัวบรรพชนรู้แล้ว อายุสั้นหรือ!” พ่อบ้านหยางกล่าวด้วยความโกรธเพิ่งกล่าวจบ ก็ถูกผู้บัญชาการจางถีบจนล้มลงพื้นหลังจากล้มลง ก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1087
“ปล่อยคนของเจ้าแล้ว เจ้าเป็นอิสระแล้ว คืนลูกให้ข้า” ฉู่เชียนหลีจ้องเขาเฟิงเจิ้งหลีเหลือบมองเด็กน้อยในอ้อมแขน ท่าทางที่ร้องไห้จนหน้าแดง เห็นแล้วปวดใจนักคิดว่าแค่นี้ก็จบแล้วหรือ?เขายิ้ม“ฉู่เชียนหลี เหมือนเจ้าจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์นะ?”“?”“……”“เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาต่อรองกับข้า? เด็กอยู่ในมือข้า เป็นหรือตายขึ้นอยู่กับข้า ถึงคราวที่เจ้าต้องมาสอนข้าทำงานตั้งแต่เมื่อไร?”สีหน้าฉู่เชียนหลีเคร่งขรึมทันทีเห็นได้ชัด เขาได้คืบจะเอาศอก“เจ้ายังต้องการอะไรอีก?”“ข้าหรือ” เขาเงยหน้าด้วยรอยยิ้ม กวาดมองทุกคน และตำหนักอันหรูหราหลังนี้ วังหลวงที่กว้างใหญ่แห่งนี้ แผ่นดินที่ดีเช่นนี้เขาต้องการอะไร ยังต้องให้พูดอีกหรือ?แต่ว่า มองดูท่าทางที่ร้อนใจของฉู่เชียนหลี เขาเกิดอยากสนุก ต้องการระบายความคับข้องใจที่ได้รับในสองวันนี้ออกมาให้หมดลูบแก้มของเด็กน้อยพลางกล่าว“อยากได้ลูกคืน ไม่มีปัญหา มันก็ต้องดูว่าอ๋องเฉินมีความจริงใจหรือไม่”เงียบไปครู่หนึ่ง“อืม หรือไม่อ๋องเฉินคุกเข่า โขกหัวให้ข้าสามครั้ง ข้าก็คืนลูกให้เจ้า เป็นอย่างไร?”ฉู่เชียนหลีโมโหแล้วด้วยนิสัยที่ยอมหนึ่งก้าว จะเอาสิบก้าวข
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1086
“เจ้า!”ฉู่เชียนหลีถูกความเฉยเมยของนางยั่วจนโมโหแล้ว ยิ่งคิดไม่ถึงว่าใต้ฟ้าจะมีแม่ที่ไร้ความรับผิดชอบเช่นนี้มันก็จริงฉู่เจียวเจียวกับเฟิงเจิ้งหลี ถ้าไม่เหมือนกันก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ไม่มีอะไรที่พวกเขาสองสามีภรรยาทำไม่ลงรอหลังจากลู่ฉินเติบโต รู้ว่าตัวเองมีแม่เช่นนี้ ไม่รู้ว่าจะเศร้าเพียงใด!“ฉู่เชียนหลี เฟิงเย่เสวียน พวกเจ้าเลิกพูดไร้สาระได้แล้ว รีบปล่อยตัวอ๋องหลี ความอดทนข้ามีขีดจำกัด!” ฉู่เจียวเจียวกล่าวอย่างเย็นชา“จะเอาชีวิตของลูกชาย หรือจะปล่อยคน พวกเจ้าเลือกเอง”อย่างไรนางก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วไม่ดิ้นรน ตายสถานเดียวดิ้นรน เดิมพัน ยังมีโอกาสสายตาเฟิงเย่เสวียนเคร่งขรึมมาก หางตาเหลือบมองหานเฟิง หานเฟิงเข้าใจทันที เขาซ่อนมือไว้ที่หลัง และทำท่าสัญญาณมือไปที่ด้านหลังมือธนูเตรียมพร้อมจู่ๆ ฉู่เจียวเจียวก็กล่าวเสริมอีกประโยคอย่างเย็นชา “พวกเจ้าสามารถลองดูได้ ดูสิว่าการเคลื่อนไหวของพวกเจ้าไว หรือมีดที่อยู่ในมือข้าเร็ว”“ต่อให้ข้าตาย การฆ่าเฟิงเจิ้งจื่อเยี่ยก็ใช้เวลาแค่พริบตาเดียว”ฉู่เชียนหลีสั่งให้มือธนูหยุดทันที “ปล่อยคน!”อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามผู้หญิงคนนี้มันเป็นผู
