Share

บทที่ 53

Author: สกุลหยางมีบุตรสาว
last update Last Updated: 2024-03-12 18:44:04
สีหน้าเฟิงเย่เสวียนบึ้งตึง เดินเข้าไปข้างใน ไม่อยากฟังแม้แต่คำเดียว

ฉู่เชียนหลีอึดอัด สองมือปัดกระชากเขา

“กด…กดปอดเจ้าสิ…ข้า ข้าเวียนหัว…อ๊า!”

ร่างกายลอยออกไปกะทันหัน ลอยเคว้งกลางอากาศเป็นเส้นโค้ง ตกลงบนเตียงอย่างแรง เด้งขึ้นแล้วตกลงมาอีกครั้ง เวียนศีรษะจนแทบลอยขึ้นสวรรค์ไปเลย

อายเย็นปกคลุมทั่วร่างเฟิงเย่เสวียน สีหน้าเย็นชาจนสามารถแช่แข็งคนให้ตายได้

“ฉู่เชียนหลี เจ้าเห็นข้าอยู่ในสายตาหรือไม่?”

เขาเป็นถึงอ๋องแห่งแคว้น!

ผู้หญิงของเขา จะไปสถานที่อย่างหมิงเฮ่าเซวียนได้อย่างไร? แล้วจะถือสถานะอันสูงศักดิ์โดยไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ ไปทำให้เขาเสียหน้าข้างนอกได้อย่างไร?

เขาจ้องมองอย่างโมโห

ฉู่เชียนหลี : สะลึมสะลือ

เขา “...”

พุ่งไปข้างหน้า คว้าคอเสื้อของนาง แต่ร่างกายของนางลื่นไหลลงไปอย่างอ่อนระทวย เสื้อผ้าอยู่ในมือของเขา ถูกกระชากหลุดสามส่วน เผยให้เห็นไหล่งามอันเรียบเนียน

หัวไหล่ของฉู่เชียนหลีเรียบเนียนเป็นพิเศษ ผิวพรรณขาวเหมือนไข่ไก่ที่ปอกเปลือก ไม่มีจุดด่างพร้อยแม้แต่น้อย สะบักหลังอันประณีตนั้นยิ่งลึก สายตาเลื่อนลงไปข้างล่าง ในส่วนลึกของคอเสื้อมีร่อง…

สายตาเฟิงเย่เสวียนขรึมฉับพลั
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 54

    ในคืนนี้ ฉู่เชียนหลีหลับใหลอยู่ในความฝันที่ยาวนานมาก…ในฝัน นางใช้จ่ายอย่างอู้ฟู่เพื่อซื้อคฤหาสน์หนูที่ครอบคลุมพื้นที่ถึงหนึ่งพันห้าร้อยตารางเมตร จ้างคนรับใช้หนึ่งร้อยคน และเลี้ยงผู้ชายสิบแปดคนในคราวเดียวบรรดาผู้ชายเป็นเด็กดี หยิ่งผยอง เผด็จการ เชื่อฟัง อ่อนโยน ออดอ้อน…พวกเขารุมล้อมนาง โอ๋นาง เอาใจนาง ทำตามใจนางทุกอย่าง เอาอกเอาใจนางเหมือนเป็นบรรพบุรุษ ทำให้นางมีความสุขถึงจุดสูงสุดของชีวิตทันใดนั้น นอกประตู ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่ารูปงามที่สุดในปฐพีเข้ามาแย่งความโปรดปราน“นายหญิง เหตุใดท่านจึงโปรดปรานแต่พวกเขา กลับไม่ลองมองข้า? ใบหน้าของข้า รูปร่างของข้า ยี่สิบเซนนี่ มีตรงไหนที่สู้พวกเขาไม่ได้บ้าง?”ฉู่เชียนหลีจับใบหน้าของบรรพบุรุษน้อย ‘เป็นเด็กดีนะ อย่าเสียงดัง รักทุกคน นายหญิงรักเจ้าที่สุด’ชายคนนั้นค่อยๆ เงยหน้าขึ้น คิ้วดาบนั่น ตาดำนั่น ริมฝีปากบาง โครงหน้าเรียวที่เห็นเส้นชัด…เฟิงเย่เสวียน!“อ๊า!” ฉู่เชียนหลีตกใจจนร้องเสียงหลง ลุกพรวดขึ้นมานั่ง ความรู้สึกวิงเวียนสายหนึ่งพุ่งพรวดเข้ามาในศีรษะ บีบให้นางล้มลงไปอีกครั้งฝัน…ฝันเหรอ?“ตื่นแล้ว”ข้างหู น้ำเสียงสุขุมและเย็นชา

    Last Updated : 2024-03-12
  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 55

    เสียงของฉู่เชียนหลีเปี่ยมไปด้วยร้อยอารมณ์พันความรู้สึก แววตาเต็มไปด้วยความจริงใจที่ไม่อนุญาตให้สงสัย ความรู้สึกจากใจจริงนั้นยิ่งทำให้ผู้ฟังซาบซึ้งน้ำตาไหลเฟิงเย่เสวียนฟังจนเกือบเชื่อแล้วเหลือบมองใบหน้าที่ถูกปกคลุมด้วยปานของนาง ไม่รู้เพราะเหตุใด เรื่องของเมื่อคืนปรากฏขึ้นในศีรษะ…เมื่อคืน…สายตาของเขาเคร่งขรึม เอ่ยปากอย่างเฉยเมย“ปากเก่งดีนัก”“ในเมื่อเจ้าซื่อสัตย์ต่อข้าถึงเพียงนี้ ข้าย่อมไม่สามารถทำผิดต่อพระชายา ที่นี่มีภารกิจหนึ่งอย่าง มอบให้พระชายาไปทำ”ฉู่เชียนหลี “?”เห็นนางเป็นแรงงานฟรี?ไม่มีทางในโลกปัจจุบัน มีคนมากน้อยเพียงใดเข้าแถวขอให้นางรักษา ขอให้นางจ่ายยา ขอให้นางทำงาน ของขวัญที่ส่งมากองเป็นภูเขา นางไม่เคยแม้แต่จะยกเปลือกตามองนางเป็นคนมีอีโก้——นายคิดว่านายเป็นใคร นายคิดว่าทุกคนบนโลกต้องเดินหมุนรอบตัวนายเหรอ? นายบอกให้ทำงานก็ทำงาน?เฟิงเย่เสวียนพูดเสริมอีกประโยคด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “หลังทำงานเสร็จ ข้าตอบรับคำขอของพระชายาหนึ่งข้อโดยไม่มีเงื่อนไข”“ข้ายินดีทำงานเพื่อท่านอ๋องอย่างยิ่ง!”บนใบหน้ามีรอยยิ้มปรากฏกะทันหัน ยิ้มหวานยิ่งกว่าดอกไม้ สดใสยิ่งกว่าแสงแดด

    Last Updated : 2024-03-12
  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 56

    เมืองหลวง รุ่งเรืองคึกคักเมืองหลวงของแคว้นเป็นสถานที่ที่ใหญ่ที่สุด ประชากรเยอะที่สุด สภาพทางเศรษฐกิจดีที่สุด บนถนนเล็กใหญ่ผู้คนพลุกพล่าน พ่อค้าเร่ตะโกนขายของ ผู้หญิงต่อราคา เด็กน้อยวิ่งเล่น ก่อเกิดเป็นภาพที่เจริญรุ่งเรือง“ขายผักจ้า!”“ขายซาลาเปาจ้า!”“ขายซาลาเปาไส้ผักจ้า!”ระหว่างเงาคนทับซ้อนกัน ทันใดนั้น บรรดาชาวบ้านพากันหลบอย่างเร็วราวกับพบเจอสัตว์ประหลาด แหวกออกเป็นทางเดินกว้างเส้นหนึ่ง เห็นเพียงบนทางเดินเส้นนั้น มีหมาป่าศึกขนสีดำเงางามตัวหนึ่งเดินเชิดหน้ามาหมาป่าตัวนั้นสูงหนึ่งเมตรกว่า ขาทั้งสี่ข้างเรียวยาว กล้ามเนื้อตึงมีกำลัง ขนทั้งตัวเงาดำ สะอาดสะอ้าน หูที่ตั้งชี้ไปข้างหลังนั้นองอาจน่าเกรงขาม ดวงตาสีเขียวเข้มคู่นั้นดูดุร้ายเป็นพิเศษ ปากที่อ้าไว้มีฟันที่แหลมคม สามารถฉีกทุกสิ่งให้แหลกดุดัน น่ากลัว ทรงพลัง!เด็กหนุ่มสี่คนจูงมันไว้ ท่าทางที่ปฏิบัติต่ออย่างระมัดระวัง ราวกับหมาป่าศึกตัวนี้เป็น ‘นาย’ ของพวกเขาเหล่าชาวบ้านพากันหลบอยู่ห่างๆ วิจารณ์เสียงเบาด้วยความกลัว“นี่ก็คือหมาป่าเทพแห่งเขาคุนหลุน ระดับความดุร้ายของมัน สามารถฆ่ากระทั่งสิงโตหรือเสือ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมนุษ

    Last Updated : 2024-03-12
  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 57

    เวลานี้เอง ในที่สุดหมาป่าศึกก็เงยหน้าขึ้น มองฉู่เชียนหลีครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันหัวแล้วหันหัวอีก เหมือนกำลังบอกใบ้อะไรบางอย่างฉู่เชียนหลีมองอย่างตั้งใจนี่มันกำลัง…เชือก!ที่คอมันมีเชือกเส้นหนาที่ทำจากหนังวัวผูกอยู่ และความหมายของมันคือกำลังบอกนางว่า มันถูกพันธนาการ…สวรรค์!ฉู่เชียนหลีตะลึงงันทันที เหมือนว่าสุนัขตัวนี้เข้าใจสิ่งที่นางพูด และยัง ‘ตอบ’ นางด้วย ฉลาดเกินไปแล้วกระมัง!นางมองซ้ายมองขวาแวบหนึ่ง ภายในลานไร้คนลังเลครู่หนึ่ง นางกล่าวเสียงเบา“ข้าเข้าไปช่วยเจ้าแก้เชือก แต่เจ้าห้ามกัดข้า ห้ามเห่า ยิ่งห้ามส่งเสียงใดๆ เข้าใจหรือไม่?”หมาป่าศึกมองนางแวบหนึ่ง เหมือนกำลังตอบ มันวางอุ้งเท้าลงอย่างเชื่อฟัง หมอบอยู่เบาะนุ่มในท่าทางที่ผ่อนคลาย ไม่มีท่าทางจะโจมตีใดๆฉู่เชียนหลีเห็นสถานการณ์ ปีนขึ้นขอบกำแพงแล้วกระโดดลงมาก้าวเท้ายาวไปที่เสาเหล็ก กลับพบว่าเชือกถูกลงกลอนไว้กับเสาเหล็ก และยังลงกลอนด้วยแม่กุญแจขนาดใหญ่กระตุกสองที แม่กุญแจตัวนี้มีขนาดใหญ่เท่าฝ่ามือ เปิดไม่ออกอีกด้านหนึ่ง…นางมองไปทางหมาป่าศึกท่าทางดุร้าย และขนาดตัวใหญ่กำยำเป็นพิเศษ พลันค่อยๆ เดินเข้าใกล้ “ข้าช่

    Last Updated : 2024-03-12
  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 58

    เวลาเดียวกัน อีกด้านหนึ่งหมาป่าหายไปกะทันหัน คนในร้านตกใจจนขวัญหนีกระเจิง ข่าวนี้ยิ่งถูกส่งไปถึงจวนที่โอ่อ่าแห่งหนึ่ง“เจ้าว่าอะไรนะ?!”บนที่นั่ง องค์รัชทายาทเฟิงเจิ้งอวี้ตบโต๊ะลุกขึ้นยืน มีไฟโทสะแฝงอยู่ในเสียงที่เคร่งขรึมนั่นเป็นหมาป่าศึกสายเลือดบริสุทธิ์ที่เขาใช้ทรัพยากรและกำลังคนจำนวนมากจับมาจากเขาคุนหลุน หลายปีมานี้ เพื่อเลี้ยงสัตว์ร้ายตัวนี้ให้ดี เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจและทรัพยากรเยอะมากนี่เป็นสัตว์เลี้ยงของเขา ยิ่งเป็นตัวแทนสัญลักษณ์อำนาจ สถานะ ราชาผู้สยบสรรพสิ่งของเขาคนรับใช้คุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเทา “รัช รัช รัชทายาทโปรดไว้ชีวิต…บ่าว บ่าว…”“รายงาน…”เวลานี้เอง มีทหารคนหนึ่งวิ่งเข้ามาจากนอกประตูอย่างเร่งรีบ“เรียนองค์รัชทายาท เมื่อสองเค่อก่อน ผู้น้อยเหมือนเห็นหมาป่าศึกของท่านคาบผู้หญิงคนหนึ่งออกจากเมือง หน้าตาของผู้หญิงคนนั้นอัปลักษณ์ เหมือนจะเป็น…พระชายาอ๋องเฉินขอรับ”สายตาของเฟิงเจิ้งอวี้ขรึมลงพระชายาอ๋องเฉินเฟิงเย่เสวียน!เขากำลังจะเอ่ยปาก ใต้ที่นั่ง ชายวัยกลางคนสวมชุดผาวสีน้ำตาลคนหนึ่งเอ่ยปากอย่างไม่เร่งไม่รีบ“หมาป่าตัวนั้นมีนิสัยดุร้าย ไม่แน่อาจจะก

    Last Updated : 2024-03-12
  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 59

    ฉู่เชียนหลีจับมือนางอย่างกระตือรือร้น “เหตุใดมือเจ้าจึงเย็นเช่นนี้? เหตุใดอาการไอนี้ยังไม่หายดี? ต้องสวมเสื้อผ้าให้เยอะๆ ดูแลร่างกายให้ดีๆ วันข้างหน้าจึงจะสามารถมีลูกที่แข็งแรงให้ท่านอ๋องนะ”เซียวจือฮว่าได้ยินเช่นนี้ แก้มแดงทันทีนางก้มศีรษะ กล่าวอย่างเขินอายเล็กน้อย“พี่หญิงล้อเล่นแล้ว…”“นี่เป็นเรื่องไม่ช้าก็เร็วอยู่แล้วไม่ใช่หรือ? จวนอ๋องเฉินต้องอาศัยเจ้าแตกกิ่งก้านสาขาแล้ว” ฉู่เชียนหลียิ้มแย้ม ท่าทางที่สนิทสนมนั่น ก็เหมือนกับปฏิบัติต่อน้องสาวแท้ๆ ก็มิปานเซียวจือฮว่าเกิดความสงสัยในใจ จู่ๆ ผู้หญิงอัปลักษณ์คนนี้เอาใจใส่ถึงเพียงนี้ กำลังคิดจะทำอะไรกันแน่?บนใบหน้า แสร้งทำเป็นเขินอาย “พี่หญิงก็ควรพยายามถึงจะถูก อย่างไรเสียพี่หญิงจึงจะเป็นพระชายาที่ท่านอ๋องแต่งภรรยาต่อหน้าสาธารณะ ข้าไม่ควรครอบครองท่านอ๋องไว้คนเดียว…”การพูดเช่นนี้ มันคือการโอ้อวดอย่างไร้รูป :ท่านอ๋องโปรดปรานข้าเพียงคนเดียว เจ้าเข้าจวนสามเดือนกว่าแล้ว ไม่เคยจับกระทั่งมือท่านอ๋อง เจ้ารีบสละตำแหน่งตั้งแต่เนิ่นๆ เถอะ! ——ฉันพยายามผีบ้าอะไร ฉันไม่มีทางทิ้งป่าทั้งผืนเพื่อต้นไม้เอียงแค่ต้นเดียวหรอก!ฉู่เชียนหลียิ้มแ

    Last Updated : 2024-03-12
  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 60

    เขาเป็นคนให้นางไปจัดการหมาป่าตัวนั้น แต่สุดท้ายเขากลับบอกนางว่าหมาป่าตัวนั้นมีประวัติความเป็นมาที่ยิ่งใหญ่ นางล่วงเกินไม่ได้ ผลกรรมทุกอย่างล้วนเกิดจากการกระทำของนางเอง!เขาจงใจ!เขาไม่เคยคิดจะให้สัญญาอะไรกับนางตั้งแต่แรก“อยู่จวนอ๋องอย่างสงบจิตสงบใจ ข้าไม่เอาเปรียบเจ้าแน่นอน เรื่องของรัชทายาท ข้าก็จะช่วยเจ้าจัดการเช่นกัน” เฟิงเย่เสวียนมองนางผู้คนต่างพูดว่าคุณหนูสี่ของจวนอัครมหาเสนาบดีฉู่อัปลักษณ์ไร้ความงาม เป็นที่รังเกียจของผู้คนแต่ใครจะรู้เล่า ภายใต้โฉมหน้าที่อัปลักษณ์นี้ จะซ่อนปัญญา ทักษะการแพทย์ที่เหนือคน มีความกล้ามีกลอุบาย สามารถรุกและถอยเช่นไรเอาไว้ มีด้านใดบ้างที่ไม่ใช่ความสามารถเกินมนุษย์ฉู่เชียนหลีโมโหจนร้องไห้ทันที——อะไรคือช่วยฉันจัดการ? เดิมทีมันก็เป็นปัญหาที่นายไปหามาเอง เกี่ยวอะไรกับฉัน?——วันแต่งเมียน้อย นายเตะฉันตายในทีเดียว ตอนนี้ก็มาวางแผนเล่นงานฉันอีก ‘ฉู่เชียนหลี’ นอกจากตาบอด ควักลูกตาของตัวเอง ถึงจะตกหลุมรักผู้ชายที่ทั้งกากและชอบใช้ความรุนแรงในครอบครัวอย่างนาย! น่าโมโหชะมัด!ฉู่เชียนหลีโมโหจนถอนเท้าจากไป ไม่คิดจะสนใจเขาอีกเฟิงเย่เสวียนมองดูแผ่นหลังท

    Last Updated : 2024-03-12
  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 61

    “ฉู่เชียนหลี!”พลันเฟิงเย่เสวียนแน่นหน้าอก มือที่จับไหล่ของนางเปลี่ยนเป็นช้อนอุ้มขึ้นมา เขาถีบประตูห้องหนังสือ ก้าวเท้ายาวเดินเข้าไป“ใครก็ได้ ไปเอายามา!”วางคนลงบนเก้าอี้นวมเล็ก จับเท้าข้างที่ได้รับบาดเจ็บของนางไว้ ถอดรองเท้าปักลายดอกไม้ ดึงถุงเท้าออก นิ้วเท้าที่เรียบเนียนได้บวมฉึ่งเหมือนกับตุ๊กตาหัวอ้วนสีแดงห้าตัวสาวใช้เดินเข้ามา เห็นภาพนี้แล้วตกใจจนสะดุ้งท่านอ๋องปฏิบัติต่อพระชายา…นางไม่กล้าพูดมาก รีบก้มหน้าลง ระงับความตกใจในใจ ส่งยาเสร็จก็ออกไปแล้วเฟิงเย่เสวียนรีบควักยามาทาที่นิ้วเท้าของนางฉู่เชียนหลีตกใจจนถีบเท้า “เจ้าทำอะไร…”“อย่าขยับ!”เสียงของเขาทุ้มต่ำ ฝ่ามือใหญ่และมีกำลังจับข้อเท้าของนางไว้แน่น ทายาที่อยู่บนปลายนิ้วลงไป และเริ่มลูบเบาๆ ให้กระจายออกซี้ด…เย็นจังร่างกายของฉู่เชียนหลีหดเกร็งโดยไม่รู้ตัว มองผู้ชายที่คุกเข่าข้างหนึ่งตรงหน้าเท้า และทายาให้นางอย่างคาดคิดไม่ถึงเล็กน้อย ในศีรษะเต็มไปด้วยความตะลึงงันเขาบ้าไปแล้ว?เมื่อก่อนเขาตบตีดุด่าว่านาง จอมเผด็จการผู้หล่อเหลาที่ใช้สายตาฆ่านางคนนั้นไปไหนแล้ว?เฟิงเย่เสวียนพลางทายาให้นาง พลางกล่าวตำหนิอย่างเย็

    Last Updated : 2024-03-12

Latest chapter

  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 1086

    “เจ้า!”ฉู่เชียนหลีถูกความเฉยเมยของนางยั่วจนโมโหแล้ว ยิ่งคิดไม่ถึงว่าใต้ฟ้าจะมีแม่ที่ไร้ความรับผิดชอบเช่นนี้มันก็จริงฉู่เจียวเจียวกับเฟิงเจิ้งหลี ถ้าไม่เหมือนกันก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ไม่มีอะไรที่พวกเขาสองสามีภรรยาทำไม่ลงรอหลังจากลู่ฉินเติบโต รู้ว่าตัวเองมีแม่เช่นนี้ ไม่รู้ว่าจะเศร้าเพียงใด!“ฉู่เชียนหลี เฟิงเย่เสวียน พวกเจ้าเลิกพูดไร้สาระได้แล้ว รีบปล่อยตัวอ๋องหลี ความอดทนข้ามีขีดจำกัด!” ฉู่เจียวเจียวกล่าวอย่างเย็นชา“จะเอาชีวิตของลูกชาย หรือจะปล่อยคน พวกเจ้าเลือกเอง”อย่างไรนางก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วไม่ดิ้นรน ตายสถานเดียวดิ้นรน เดิมพัน ยังมีโอกาสสายตาเฟิงเย่เสวียนเคร่งขรึมมาก หางตาเหลือบมองหานเฟิง หานเฟิงเข้าใจทันที เขาซ่อนมือไว้ที่หลัง และทำท่าสัญญาณมือไปที่ด้านหลังมือธนูเตรียมพร้อมจู่ๆ ฉู่เจียวเจียวก็กล่าวเสริมอีกประโยคอย่างเย็นชา “พวกเจ้าสามารถลองดูได้ ดูสิว่าการเคลื่อนไหวของพวกเจ้าไว หรือมีดที่อยู่ในมือข้าเร็ว”“ต่อให้ข้าตาย การฆ่าเฟิงเจิ้งจื่อเยี่ยก็ใช้เวลาแค่พริบตาเดียว”ฉู่เชียนหลีสั่งให้มือธนูหยุดทันที “ปล่อยคน!”อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามผู้หญิงคนนี้มันเป็นผู

  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 1085

    พลันฉู่เชียนหลีแน่นหน้าอก“หยุดนะ…”“อย่าเข้ามา!”ฉู่เจียวเจียวถอยหลังสามก้าว มือซ้ายจับเด็ก มือขวาถือมีดสั้น มีดสั้นที่แวววาวจ่ออยู่บนผิวอันบอบบางของเด็ก กรีดจนรอยเลือดออกแล้วเลือดไหลออกมาแล้ว“จู่ๆ เจ้าก็มาเป็นห่วงข้า และยังพยายามอยากอุ้มลูกทุกวิถีทาง ข้าก็รู้แล้วว่าเจ้าไม่ได้มีเจตนาดี”นางยิ้มอย่างเย็นชา“เหอะ! ดูเหมือนฮ่องเต้ที่แกไม่ตายสักทีนั่นเป็นคนบอกเรื่องนี้กับเจ้าสินะ!”ไอ้แก่ เป็นอัมพาตเฉียบพลันยังไม่ยอมอยู่อย่างสงบเสงี่ยมอีกต่อให้รู้ความจริงแล้วอย่างไร?ชีวิตของเด็กคนนี้อยู่ในมือนาง“ฉู่เชียนหลีนะฉู่เชียนหลี เจ้าคิดอย่างไรก็คงคิดไม่ถึงกระมังว่า เจ้าเลี้ยงลูกสาวข้า ข้าเลี้ยงลูกชายเจ้า และก็ต้องขอบคุณลูกชายคนดีคนนี้ของเจ้า กลายเป็นตัวช่วยที่สำคัญของอ๋องหลี” นางเผยอมุมปาก รอยยิ้มนั้นน่ากลัวมากฉู่เชียนหลียืนตัวแข็งอยู่ตรงที่เดิม ไม่กล้าขยับ“เจ้าต้องการอะไร?”ฉู่เชียนหลีจ้องมีดสั้นในมือนาง กลัวว่านางจะพลั้งเผลอกรีดโดนคอของเด็กตั้งครรภ์สิบเดือนลูกชายเป็นก้อนเนื้อชิ้นหนึ่งที่ตกลงมาจากร่างกายนางนางไม่กล้าเดิมพัน และเดิมพันไม่ไหวฉู่เจียวเจียวกล่าว “ข้าต้องก

  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 1084

    กลางดึกกำลังถึงช่วงที่คนเงียบสงบ คนกลุ่มหนึ่งวิ่งไปที่ตำหนักเจาหยางราวกับคลื่นยักษ์ ตอนที่ใกล้จะถึง ฉู่เชียนหลีตวาดสั่งให้พวกเขาหยุด“พวกเจ้าอยู่ห่างๆ อยากเข้าใกล้!”พ่อบ้านหยางกล่าวด้วยความเป็นห่วง “พระชายา พวกเราต้องไปเอาพระนัดดาองค์โตกลับมา นั่นเป็นเลือดเนื้อของท่านกับท่านอ๋องนะ”“ข้ารู้!”ก็เพราะรู้ จึงไม่ให้พวกเขาเข้าใกล้“ไปทำอะไรคนเยอะแยะ ถ้าหากบีบจนฉู่เจียวเจียวไม่มีทางเลือก นางทำอะไรขึ้นมา…”ฉู่เชียนหลีแทบจะเป็นบ้าแล้ว ร้อนรนเหมือนมดที่อยู่บนกระทะร้อน ทั้งร้อนใจทั้งไม่สบายใจ น้ำเสียงก็ค่อนข้างฉุนเฉียวไม่อยากพูดมาก วิ่งเข้าไปในตำหนักเจาหยางเพียงลำพัง คนอื่นรออยู่ที่ข้างนอก ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามภายในตำหนักฉู่เจียวเจียวกำลังกล่อมจื่อเยี่ย ฉู่เจียวเจียวมาแล้ว นางมองเด็กน้อยที่อ้วนสมบูรณ์ กล่าวโดยไม่เงยหน้า“พระชายาอ๋องเฉิน ลูกของข้าเพิ่งนอนหลับ ”โปรดให้อภัย ข้าอุ้มเขาไว้ ร่างกายหนัก ไม่สะดวกลุกขึ้นยืน สายตาฉู่เชียนหลีมองไปที่ตัวเด็กเด็กน้อยอ้วนสมบูรณ์ ใบหน้าจ้ำม่ำ คิ้วละเอียดอ่อน หน้าตาที่น่ารักน่าเอ็นดู คล้ายเฟิงเจิ้งเว่ยซีแปดส่วนเหตุใดเมื่อก่อนนางไม่สังเกต

  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 1083

    อวิ๋นอิงถูกนางทำเอาตกใจจนหน้าซีด รีบถาม“พระชายา มีอะไรหรือ? เหตุใดกะทันหันเช่นนี้?”“รีบไป!”มือทั้งสองข้างของฉู่เชียนหลีเย็นเฉียบ เสียงนั้นเกือบจะคำรามออกมา แม้แต่คอก็กำลังสั่นสะเทือนคนข้างล่างไม่กล้ารอช้า รีบไปตามหาคนทันทีเฟิงเย่เสวียนประหม่า “เชียนหลี นี่เจ้าเป็นอะไร?”“ข้าอาจจะเข้าใจผิด อาจจะทำผิดพลาด ข้าอาจจะ…ข้า ข้า…” ฉู่เชียนหลีพูดวนไม่ปะติดปะต่อ พูดอยู่ดีๆ เบ้าตาก็แดงแล้วหัวใจเหมือนถูกแมวข่วน กระสับกระส่ายนางกุมเสื้อตรงหน้าอก หายใจอย่างอึดอัดขออย่าให้มันเป็นเรื่องจริง…ขออย่า…นางทรมานจังนางไม่ใช่แม่ที่ดี กลัวรู้ความจริง แต่ก็อยากรู้ความจริงหลังจากนั้นครึ่งชั่วยาม ผู้คนร้อยกว่าคนเข้าวังในคืนนั้น มีคนของจวนอ๋องเฉิน หมอ หมอตำแย ผู้ช่วยหมอ และยังมีองครักษ์ลับ ทหารยาม หมอหญิงเว่ยก็อยู่เมื่อหนึ่งเดือนกว่าก่อน ตอนที่ฉู่เชียนหลีคลอดลูก คนเหล่านี้อยู่ในเหตุการณ์ทุกคนเมื่อฉู่เชียนหลีเห็นพวกเขา รีบถามทันที“วันที่ข้าคลอดลูก เคยมีคนแปลกหน้ามาหรือไม่?”ทุกคนหันมองกันและกัน ล้วนส่ายศีรษะ“พระชายา เรื่องสำคัญอย่างท่านคลอดลูก พวกเราจับตาดูอย่างเข้มงวด ในจวนมีแต่คนข

  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 1082

    นางกำนัลรีบนำพู่กันมาฉู่เชียนหลีเอาพู่กันจุ่มน้ำหมึก แล้วใส่ในมือฮ่องเต้ร่างกายของฮ่องเต้เป็นอัมพาต ไม่ควบคุมมือไม่ได้ ไม่สามารถจับพู่กันด้วยซ้ำ ปากของเขาเบี้ยว ใช้แรงทั้งหมดหนีบด้ามพู่กันด้วยนิ้วชี้กับนิ้วกลาง อาศัยแรงกระตุกของร่างกาย ลงพู่กันบนกระดาษอย่างเบี้ยวไปเบี้ยวมาเพียงไม่กี่ขีด เขียนอย่างยากลำบาก บนหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อแนวเฉียง…แนวตั้ง…สองคำ ทั้งหมดสี่ขีดเขียนเสร็จ พู่กันก็ร่วงตกบนพื้น เขาเหนื่อยจนหอบบนเตียง ขยับไม่ได้อีกแล้ว“ลูกชาย…” อวิ๋นอิงอุทานเบาๆ “คนที่ฝ่าบาทคิดถึงคือลูกชาย?”ฉู่เชียนหลีถือกระดาษ แม้สองคำนี้เขียนได้คดเคี้ยวมาก แต่เนื่องจากลายเส้นเรียบง่าย จึงมองออกในปราดเดียวว่ามันคือคำว่า ‘ลูกชาย’นี่เขาอยากบอกอะไรนาง?“หรือเป็นอ๋องหลี?” อวิ๋นอิงคาดเดาฉู่เชียนหลีส่ายศีรษะโดยไม่ต้องคิด“อ๋องหลีวางยาพิษเขา กบฏวังชิงราชบัลลังก์ มีความทะเยอทะยาน ฝ่าบาทไม่มีทางคิดถึงอ๋องหลี”นางกล่าววิเคราะห์“ส่วนอ๋องหลีหลังจากขึ้นบัลลังก์ ไม่ฆ่าผู้บริสุทธิ์ องค์ชายท่านอื่นอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเหมือนเมื่อก่อน ไม่มีอันตราย ฮ่องเต้ก็ไม่มีทางคิดถึงองค์ชายท่านอื่น”อวิ๋

  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 1081

    ตอนที่ตื่น ก็เป็นเที่ยงของวันใหม่แล้ว เฟิงเย่เสวียนรู้จักเตียงนานแล้ว หลังจากฉู่เชียนหลีกินอะไรง่ายๆ ก็ไปที่สำนักหมอหลวง หมกมุ่นอยู่กับตำราแพทย์พริบตาเดียวก็กลางคืนแล้วนางกำนัลมารายงาน ฮ่องเต้ฟื้นแล้ว ฉู่เชียนหลีไปตำหนักผานหลง ฮ่องเต้นอนตัวเกร็งอยู่บนเตียง นิ้วมือหยิกงอ ร่างกายครึ่งหนึ่งแข็งเหมือนท่อนไม้ ปากก็เบี้ยวจนมีน้ำลายไหลยืดเขาเบิกตากว้างจนลูกตาแทบทะลักออกมาแล้ว นางกำนัลที่ปรนนิบัติกลัวเล็กน้อย ไม่กล้าเข้าไปปรนนิบัติฉู่เชียนหลีเดินเข้ามา“ฝ่าบาททรงฟื้นเมื่อไร”“เมื่อหนึ่งเค่อก่อนเจ้าค่ะ” นางกำนัลตอบ“ดื่มโอสถหรือยัง?”“หนึ่งวันสามมื้อ ป้อนตรงเวลาเจ้าค่ะ”“อืม”นางเดินไปที่หน้าเตียง จับชีพจรของฮ่องเต้ ลักษณะชีพจรคงที่ ไม่มีปัญหาใหญ่อะไร เพียงแต่ร่างกายได้รับหญ้าหมาเฟ้ยมากเกินไป ส่งผลให้ร่างกายชาจนไม่ตอบสนอง อย่างน้อยต้องใช้เวลาอีกครึ่งปี จึงจะสามารถสลายหญ้าหมาเฟ้ยเหล่านี้หมดถึงเวลา ก็สามารถกลับมาเป็นปกติ“ดูแลดีๆ ต้องมีคนเฝ้าอยู่ข้างพระวรกายตลอดอย่างน้อยสองคน” นางกำชับนางกำนัลเวลานี้เอง ที่นอกประตู อวิ๋นอิงอุ้มน้องสาวมาแล้ว“พระชายา ท่านเอาแต่ยุ่งทั้งวัน ลู่ฉิ

  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 1080

    ฉู่เชียนหลีมองนาง กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถ้าหากไม่ใช่เพราะเจ้า อ๋องหลีก็ไม่สามารถก่อเรื่องมากมายเช่นนี้ เจ้าจะให้ข้าจัดการเจ้าอย่างไรจึงจะดี?”ถ้าไม่มียาอายุวัฒนะ อ๋องหลีจบสิ้นไปนานแล้วและยาชนิดนี้ก็มาจากมือของอูหนูอูหนูยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าเย็นชา ยืดอกหลังตรง การแสดงออกบนใบหน้าไม่เย่อหยิ่งแต่ก็ไม่ถ่อมตน นางเป็นคนที่เคยตายมาแล้วหนึ่งครั้ง ย่อมไม่กลัว“จะฆ่าจะแกง เชิญตามสะดวก”นางเงยหน้า หลับตา“เจ้าเป็นผู้ช่วยที่ดีของอ๋องหลี ข้าฆ่าเจ้าทั้งเช่นนี้ จะไม่เสียดายแย่หรือ?” ฉู่เชียนหลีเดินไปที่ตรงหน้านาง “ข้าขอถามเจ้า เจ้าทำอะไรกับฝ่าบาท? เหตุใดจู่ๆ เขาก็เป็นอัมพาตเฉียบพลัน”อูหนูย่อมไม่อยากพูดไม่รอนางเอ่ยปาก ฉู่เชียนหลีเสริมอีกประโยค“ตายเป็นแค่ผลลัพธ์อย่างหนึ่ง แต่ขั้นตอนการตาย ควรตายอย่างไร ขึ้นอยู่กับข้า”“เจ้าสามารถปากแข็ง แต่ปากแข็งไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ และยังจะเพิ่มความเจ็บปวด เจ้าเป็นคนฉลาด รู้ว่าควรเลือกอย่างไร”อูหนู “...”ข่มขู่อย่างโจ่งแจ้งถ้าหากนางยอมพูด มอบความตายที่ไม่เจ็บปวดให้นางถ้าหากนางไม่ยอมพูด คิดวิธีทรมานสารพัด เพื่อทำให้นางยอมพูด สุดท้ายก็ตายอยู่

  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 1079

    กล่าวจบ เขาหมุนกาย นั่งขัดสมาธิลงบนกระดานไม้ที่เย็นเยียบ หันหลังให้นางฉู่เชียนหลีมองไม่เห็นสีหน้าของเขา และไม่แน่ใจคำพูดนี้ของหมายความว่าอย่างไร ยืนอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งก็จากไปแล้วออกจากคุกหลวง ข้างนอกท้องฟ้าสดใส อากาศสดชื่น“ส่งพระชายาอ๋องหลีไปอยู่ตำหนักเจาหยางชั่วคราว ปรนนิบัติให้ดี ห้ามละเลยเด็ดขาด” นางสั่งให้องครักษ์ลับคนหนึ่งคุ้มกันส่ง ในความเป็นจริงก็สั่งให้คนจับตาดูฉู่เจียวเจียวด้วยหลังไปแล้วท้องฟ้า ละอองฝนโปรยปรายลงมาเมื่อเงยหน้าก็ปะทะลม ละอองฝนตกใส่ใบหน้า หนาวจนรู้สึกเจ็บแสบเล็กน้อย ใบไม้เหี่ยวหลุดจากกิ่งก้าน ล่องลอยไปตามสายลมรู้ตัวอีกทีก็เข้าหน้าหนาวแล้วมองดูท้องฟ้าอึมครึมที่ถูกเมฆดำปกคลุม นึกถึงคำพูดของอ๋องหลี รู้สึกกดดันอย่างน่าประหลาด และไม่สบายใจเล็กน้อย เหมือนมีเรื่องบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นก้มหน้าอก รีบไปที่ห้องทรงอักษรเฟิงเย่เสวียนยุ่งมากฮ่องเต้ป่วย อ๋องหลีถูกจับ ราชสำนัก บ้านเมือง พรรคอ๋องหลี เรื่องราวต่างๆ มารวมกัน กดทับอยู่บนไหล่เฟิงเย่เสวียนทั้งหมด เขายุ่งจนตัวหมุน ไม่ได้หลับตาพักผ่อนมาสองวันแล้วฉู่เชียนหลีเดินเข้าห้องทรงอักษร “จับอูหนูได้หรือย

  • ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ   บทที่ 1078

    ฉู่เชียนหลีกวาดมองหมอหลวงที่อยู่โดยรอบแวบหนึ่ง ยกเท้าเดินออกไป “เจ้าตามข้ามา”เมื่อฉู่เจียวเจียวได้ยินก็ดีใจ รีบกอดลูกแน่น แล้วเดินตามออกไปอย่างไวคุกหลวงองครักษ์เงาเฝ้ายาม เมื่อพวกเขาเห็นผู้มา ก็คำนับอย่างนอบน้อม “พระชายา”ฉู่เชียนหลีพยักหน้า เดินเข้าไปในคุกหลวงหัวใจฉู่เจียวเจียวบีบรัดแน่น ฝีเท้าเร็วขึ้นเรื่อยๆ หลังจากเดินผ่านทางเดินยาวที่มืดสลัว มาถึงห้องขังที่อยู่ห้องท้ายสุด เมื่อเห็นผู้ชายที่ถูกขังอยู่ข้างใน รู้สึกเจ็บหน้าอกฉับพลัน“ท่านโหว!”เดินปรี่เข้าไป เอาข้างหนึ่งอุ้มลูก มืออีกข้างจับราวลูกกรงอย่างร้อนใจ“ท่านอ๋อง ท่านไม่เป็นอะไรกระมัง!”ไม่เจอกันแค่คืนเดียว สภาพของเฟิงเจิ้งหลีโทรมมากสภาพแวดล้อมในห้องขังเปียกชื้นมืดสลัว ตรงที่มุมมีแมลงสาบกับหนูเกาะอยู่ ชุดเพ้าสีขาวเปื้อนไปด้วยสิ่งสกปรกและความโชคร้าย ตรงคางเริ่มมีตอนหนวดปรากฏให้เห็น สภาพดูสะบักสะบอมมากผ่านไปครู่หนึ่งเฟิงเจิ้งหลีค่อยๆ เงยหน้า เมื่อเห็นเฟิงเจิ้งจื่อเยี่ย มีประกายที่ปกปิดสายหนึ่งแลบผ่าน“ถ้าไม่เป็นอะไร…”เขาลุกขึ้นยืน เสียงแหบไร้เรี่ยวแรงฉู่เจียวเจียวตาแดงทันที “คุกหลวงสกปรกเช่นนี้ เหม็นเช่นน

DMCA.com Protection Status