LOGINShare
บทที่ 245
Related chapters
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 246
ทุกคนส่งเสียงฮือฮาอย่างคึกคัก บางคนอยากเห็นเจ้าสาว บางคนอยากจุดประทัด บางคนอยากตะโกน เจ้าคำ ข้าคำวุ่นวายไปหมด สายตาของเฟิงเจิ้งหลีกลับหยุดอยู่ที่ตัวฉู่เชียนหลีดวงตาที่อ่อนโยนในอดีตคู่นั้น ในวันนี้ ภายใต้การหนุนเสริมของชุดมงคลสีแดงขนาดใหญ่ เวลานี้ หยุดนิ่งอยู่บนร่างกายฉู่เชียนหลี ราวกับมีความหมายลึกซึ้งที่คลุมเครือแฝงอยู่… หลังจากนั้นสองนาทีฉู่เชียนหลีที่อยู่ในฝูงชนราวกับรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เงยหน้าหันไปมองก็เห็นเจ้าบ่าวพลิกตัวลงจากม้า เดินไปทางเกี้ยว รับเจ้าสาวออกมามองซ้ายมองขวา ทุกคนต่างกำลังส่งเสียงฮือฮาอย่างคึกคักเมื่อครู่ใครจ้องนาง?หรือนางคิดไปเอง?รับเจ้าสาวเข้าประตูไหว้ฟ้าดินพิธีเสร็จสิ้น…หลังจากเสร็จสิ้นพิธีแต่ละขั้นตอน เจ้าสาวถูกประคองเข้าห้องหอ บรรดาแขกถือจอกเหล้ากรูกันเข้าไป“ขอแสดงความยินดีกับอ๋องหลี!”“ยินดีด้วย ยินดีด้วย!”“ขอน้อมแสดงความยินดีกับอ๋องหลี พระชายาอ๋องหลี รักกันตลอดไป มีลูกในเร็ววัน…”แม้อ๋องหลีไม่ได้รับความโปรดปราน แต่พิธีแต่งงานของเขาจัดอย่างเคร่งครัดตามกฎขององค์ชาย และช่วงก่อน เขายังตามอ๋องเฉินไปลาดตระเวนทางใต้ด้วยแม้ตอนนี้เขาไม่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 247
“ทั่วหล้า เจ้าไม่เชื่อใครก็ได้ แต่สิ่งที่ไม่ควรสงสัยมากที่สุดก็คือความรู้สึกที่ข้ามีต่อเจ้า!”หานมู่ซีเดินพุ่งพรวดเข้าไป ยัดปิ่นปักผมที่แกะสลักเป็นรูปปลาใส่มือนาง“ตั้งแต่เล็กจนโต เจ้าชอบกินปลาที่สุด แม้เป็นลายปักบนเสื้อผ้า รูปบนรองเท้า หรือแม้แต่ปิ่นปักผม เจ้าก็ชอบปลาน้อย”“เจ้าบอกว่าปลาน้อยอยู่ในน้ำมันเป็นอิสระ ไม่มีข้อผูกมัดใดๆ เป็นสิ่งที่เจ้าชอบที่สุด!”สิ่งที่นางเคยพูด เขาจำได้ทั้งหมดความชอบของนาง เขารู้ทุกอย่างเขารักนางมากจริงๆ!ไม่ไกลออกไป เซียวจือฮว่าซ่อนอยู่ตรงนั้น เก็บภาพทุกอย่างเข้าไปในดวงตา…ฉู่เชียนหลีสะบัดปิ่นออก “หากเจ้าชอบข้า ก็อย่ามารบกวนข้าอีก การปรากฏตัวของเจ้ามีแต่จะทำให้ข้าลำบาก!”“เจ้ากำลังพูดเพราะโกรธ” หานมู่ซีมองนาง “คำพูดใดของเจ้าเป็นของจริง คำพูดใดของเจ้าเป็นของปลอม มีหรือที่ข้ายังจะไม่รู้? เจ้าวางใจได้ ข้าจะพยายามปีนขึ้นไปให้สูง แต่งเจ้าเป็นภรรยาในวันข้างหน้า”“...”ประสาท!ฉู่เชียนหลีด่าทอก็ไม่ยอมไป จะตีก็ลงมือไม่ได้ ผู้ชายหน้าด้านเหมือนแมลงวัน บินไปบินมาส่งเสียงหึ่งๆ อยู่ข้างหู น่ารำคาญมากทันใดนั้น เสียงตะคอกสายหนึ่งดังขึ้นกลางอากาศ“พวกเจ้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 248
บนชั้นสองของเรือนที่งามเรียบง่าย ที่นี่เป็นที่ตั้งของเรือนหอนางอันมาอยู่กับลูกสาว กระทั่งก่อนเข้าหอจึงจะสามารถไปจากที่นี่ มองจากชั้นสองที่อยู่เบื้องสูงลงไป ที่จริง ก่อนหน้านี้นางเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดหานมู่ซีเป็นฝ่ายเข้าหาฉู่เชียนหลีฉู่เชียนหลีต่อต้านมาโดยตลอด เป็นหานมู่ซีที่พยายามเข้าไปเกาะแกะเหมือนปลิงดูดเลือดมองดูคนกลุ่มใหญ่กำลังมุ่งดูที่ไม่ไกลออกไปนัก นางขมวดคิ้ว จะลุกขึ้นทันที“ท่านแม่ อย่าไป!”ฉู่เจียวเจียวที่สวมชุดแต่งงานคว้ามือนางอันไว้ พลันดึงนางกลับมา สั่งให้หมอมอแก่สองคนออกจากห้อง จึงจะกล่าว“ข้ารู้ว่าท่านอยากไปทำอะไร แต่จับชู้ต้องจับเป็นคู่ อ๋องเฉินเห็นกับตาตัวเอง ท่านคิดว่าอ๋องเฉินจะยอมฟังคำพูดของท่านหรือ?”“ทั่วหล้า มีผู้ชายคนไหนบ้างที่สามารถอดทนต่อความอัปยศเช่นนี้?”หากเป็นนาง จะหย่าฉู่เชียนหลีทันทีแน่นอนยิ่งกว่านั้นเป็นอ๋องเฉิน?ฉู่เชียนหลีถูกหย่าแน่!นางอันมองออกไปข้างนอก อยู่ห่างกันพอสมควร จึงฟังไม่ชัดว่าคนเหล่านั้นกำลังพูดอะไร “ข้าไปช่วยนางอธิบายสักสองคำ ฉู่เชียนหลีเป็นพระชายาอ๋องเฉิน บางทีในวันข้างหน้าอาจสามารถช่วยเจ้า…”“นางเป็นแค่คนไม่รู้จั
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 249
หานเฟิงออกโรงเอง เขาจับหานมู่ซี “คุณชายหาน ล่วงเกินแล้ว!”ทุกคนตกใจจะโบยจริงหรือ?ไม่ใช่กระมัง!บิดาของหานมู่ซีมาอย่างเร่งรีบ ได้ยินคำพูดของอ๋องเฉิน เขาตกใจมาก ทั้งคำนับทั้งโขกศีรษะ และขอความเมตตา“อ๋องเฉินโปรดใจเย็น! เจ้าลูกสุนัขเขาไม่มีเจตนาล่วงเกินพระชายาอ๋องเฉินขอรับ!”หานเฟิงได้ยินแล้ว ถามกลับอย่างเย็นชา “ฮืม? ไม่มีเจตนา? ความหมายของใต้เท้าหานคือพระชายาไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ เป็นฝ่ายล่อลวงคุณชายหานอย่างนั้นหรือ?”“ข้า…”บิดาของหานมู่ซีชะงักทันที ไม่กล้าพูดอีกหานเฟิงจับหานมู่ซีที่พยายามดิ้นรนมือไขว้หลังออกไป ที่เกิดเหตุ ทุกคนหันไปมองหน้ากัน ไม่มีใครกล้าพูดอะไรมาก และยิ่งไม่กล้าคาดเดาความหมายของอ๋องเฉินส่งเดชฉู่เชียนหลีสะบัดมือเฟิงเย่เสวียนออก พลางนวดข้อมืออย่างเกียจคร้าน พลางถอนหายใจกล่าวอย่างใจเย็น“เฮ้อ สังคมเสื่อมโทรมลงทุกวัน ทุกคนช่างตาบอดจริงๆ ทองคำที่ส่องประกายวิบวับไม่เอา กลับชอบเก็บของเก่า คนคนนี้น่าจะเป็นพวกหน้าโง่กระมัง”มือเท้าเอว แกว่งเท้าเล็ก เดินจากไปอย่างสบายใจแล้วทุกคน “...”คำพูดนี้กำลังด่าพวกเขาไม่ใช่หรือ?แต่เมื่อลองคิดดีๆ ก็มีเหตุผลนะ!หากพวก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 250
ภายในห้องหอ ได้รับการประดับประดาจนกลายเป็นสีแดงทั้งห้อง เหมาะแก่การยินดีเป็นพิเศษตามกฎแล้ว ผู้หญิงออกเรือน มารดาห้ามตามมาด้วย แต่ฉู่เจียวเจียวอาศัยเรื่องนี้ หยั่งเชิงความรักที่อ๋องหลีมีต่อนาง อ๋องหลีตอบตกลงให้นางอันมาอยู่ด้วยอ๋องหลีตามใจนาง เท่ากับอ๋องหลีรักนางนางอันอยู่กับลูกสาว สอนขั้นตอนและกฎเกณฑ์ของคืนเข้าหอ เมื่อพูดถึงเรื่องบางเรื่อง ฉู่เจียวเจียวยังเขินอายจนหน้าแดง…ก๊อกๆ… นอกประตู เสียงที่นอบน้อมดังขึ้น“ฮูหยินอัน เกือบจะได้เวลาแล้ว ท่านควรไปแล้ว”ฉู่เจียวเจียวจะต้องเผชิญหน้าอ๋องหลีคนเดียวแล้ว คิดแล้วก็เขินอายจริงๆนางอันตบหลังมือนาง ลุกขึ้นยืน “เจียวเจียว จำคำพูดที่แม่พูดกับเจ้าเมื่อครู่ให้ดี ไม่ต้องกลัว อ๋องหลีมีเจ้าแค่คนเดียว เขาจะโปรดปรานเจ้าคนเดียว ข้าจะไปดูว่าทางฉู่เชียนหลีเป็นอย่างไรบ้างแล้ว”ปัจจุบัน อ๋องหลีลาดตระเวนทางใต้ ได้รับการยอมรับจากฮ่องเต้ เพิ่งได้แสดงความสามารถเชื่อว่าด้วยความสามารถของอ๋องหลี จะต้องโดดเด่นท่ามกลางเหล่าองค์ชายแน่นอนฉู่เจียวเจียววางสองมือทับกันบนหัวเข่า นั่งตัวตรงอย่างสง่างาม ใช้สายตาส่งนางอันออกไป“ท่านแม่ ท่านไปดูสภาพที่น่าเ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 251
จบสิ้นแล้ว!สมองของฉู่เจียวเจียวว่างเปล่าไปชั่วพริบตา : มีผู้ชายแปลกหน้าปรากฏตัวในห้องพระชายาอ๋องหลี แม้จะไม่ได้เกิดอะไรขึ้น แต่มีคนมากมายเช่นนี้ดูอยู่ เมื่อเรื่องนี้เผยแพร่ออกไป ชื่อเสียงป่นปี้!ผู้หญิงเมื่อชื่อเสียงเสื่อมเสีย ไม่ต่างอะไรกับตาย!นางเพิ่งแต่งกับอ๋องหลี ยังไม่ได้เสพสุขแม้แต่วันเดียว นางจะจบสิ้นเช่นนี้ไม่ได้เด็ดขาด!ฉู่เจียวเจียวกำเสื้อผ้าที่หน้าอก พุ่งพรวดเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าอ๋องหลี กล่าวอธิบาย“อ๋องหลี ข้าไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ จู่ๆ เขาก็เข้ามาในห้องหอ เจตนามิดีมิร้าย โชคดีที่ข้าโยนแจกันแตก ไล่เขาออกไป!”ชุดแต่งงานบนร่างกายนางยังอยู่ในสภาพที่เรียบร้อยดี ไม่มีกระดุมหลุดแม้แต่หนึ่งเม็ด นี่คือเครื่องพิสูจน์ที่ดีที่สุดนางบริสุทธิ์!ชายหนุ่มที่ล้มอยู่ตรงโถงทางเดิน เขากุมข้อมือที่มีเลือดไหลทะลักอย่างเจ็บปวด กล่าวเสียงแหบ“ท่านอ๋อง พระชายาเป็นคนส่งแถบกระดาษให้ข้า สั่งให้ข้ามาห้องหอขอรับ ไม่เช่นนั้น ต่อให้ข้ามีความกล้ามากเพียงใด ข้าก็ไม่กล้าคิดเกินเลยต่อพระชายาแม้แต่น้อย!”เขาหอบหายใจไปพลาง หยิบกระดาษที่ถูกพับไว้หนึ่งแผ่นออกจากหน้าอกไปพลางสีหน้าเฟิงเจิ้งหลีมืดมน ริ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 252
สองแม่ลูกออกคำสั่งฉู่เชียนหลีอย่างชอบธรรม ท่าทางที่มันควรจะเป็นเช่นนี้ เหมือนกำลังออกคำสั่งทาสรับใช้ที่ซื้อมาด้วยเงินฉู่เชียนหลีกลับยิ้มแล้วตกลงใครขอร้องใครกันแน่?ยังมองสถานการณ์ไม่ออกอีกหรือ?นางเผยอมุมปากขึ้นอย่างเย็นชา ฝ่ามือจับแขนนางอันไว้ โน้มตัวอย่างใจเย็น น้ำเสียงที่เบาแต่แปลกประหลาดดังขึ้นข้างหูนางอัน “นี่คือท่าทีของการขอร้องหรือ?”ร่างนางอันสั่นสะท้าน เงยหน้าอย่างตะลึงงัน มองใบหน้าที่ใกล้เพียงแค่เอื้อมและอัปลักษณ์นี้ไม่อยากเชื่อว่าคำพูดนี้ออกมาจากปากของฉู่เชียนหลีวินาทีต่อมา ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ น้ำตาทะลักออกมาเหมือนน้ำพุ“ฉู่เชียนหลี จิตใจเจ้าอำมหิตนัก นี่เจ้ากำลังจะบอกว่าจะทิ้งพี่สาวโดยไม่สนใจหรือ? เกิดเป็นคนจะเนรคุณคนเช่นนี้ไม่ได้ นึกถึงปีนั้น ตอนที่ข้าตั้งครรภ์เจ้า ในฤดูหนาว…”“ในฤดูหนาว ท่านไปซักเสื้อผ้าที่บ่อน้ำ กินข้าวบูดอาหารบูด ถูกฮูหยินหาเรื่อง สู้ชีวิตเพื่อข้า จนเป็นป่วยโรค ข้าดื่มเลือดของท่านโต หากข้าไม่เชื่อฟัง ก็คือคนเนรคุณ”ฉู่เชียนหลีขัดคำพูดของนาง ยิ่งกว่านั้นอย่างท่องออกมาอย่างชำนาญนางอันชะงักไปครู่หนึ่งทั้งๆ ที่เป็นคำพูดสำหรับขอความดีความช
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 253
สีหน้าชายหนุ่มซีดขาวราวกับกระดาษ “ข้า ข้าไม่อยากตาย…พระชายาสั่งให้ข้ามาห้องหอจริงๆ ข้าไม่ได้โกหก พระชายาเป็นคน…อ้า!” ฉู่เชียนหลีตบไหล่ชายหนุ่มคนนั้น“จ้องไว้!”พลันเสียงตวาดเบาๆ ทำเอาชายหนุ่มมองไปที่นาฬิกาพกโดยไม่รู้ตัวนาฬิกาพกแกว่งซ้ายแกว่งขวา สายตาของเขามองตามอย่างควบคุมไม่ได้ เมื่อเวลาค่อยๆ ผ่านไป เขารู้สึกวิงเวียน เหมือนตกเข้าไปในวังวนขนาดใหญ่อยากดิ้นรน แต่กลับไม่มีแรงอยากตะโกนสุดเสียง แต่กลับอ้าปากไม่ได้สติของเขาค่อยๆ เลือนราง…ทุกคนมองดูภาพนี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น สีหน้าของแต่ละคนแปลกใหม่ โตจนป่านนี้แล้วไม่เคยเห็นเรื่องที่แปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อนนี่กำลังทำอะไร?มีประโยชน์อะไร?ฉู่เชียนหลีพลางแกว่งนาฬิกาพก พลางพูดชี้นำเสียงเบา “ผ่อนคลาย ผ่อนคลาย ตอนนี้เจ้าอยู่บนทุ่งหญ้าผืนใหญ่แล้ว แสงแดดอบอุ่น ม้ายกกลีบเท้า เจ้าเพลิดเพลินกับการวิ่งไปอย่างอิสระของม้ามาก…”มองดูสายตาของชายหนุ่มค่อยๆ หย่อนยาน เริ่มเหม่อลอยเกือบพอประมาณแล้วพลันนางจับนาฬิกาพก เปลี่ยนประเด็นกะทันหัน “มีคนสั่งให้เจ้ามาห้องหอของอ๋องหลีใช่หรือไม่?”ใบหน้าของเขางงงวย ศีรษะโยกเยกเบาๆ เหมือนศพเดินได้ท
Latest chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1216
เหล่าทหารตื่นตัวขึ้นมาทันที ทุกคนพากันหันไปมอง ก็เห็นร่างเงาสีดำวิ่งผ่าน สีหน้าเปลี่ยนฉับพลัน“แย่แล้ว!”“มีคนลอบโจมตี!”เสียงตะโกนทำให้ทุกคนตื่นตัว และคนหกเจ็ดสิบคนที่อยู่ใกล้ที่สุดก็รีบวิ่งมา พบฉู่เชียนหลีและคนอื่นแล้ว“จับพวกเขา!”ชักอาวุธออกมาโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง ลงมือโดยตรงฉู่เชียนหลีเห็นท่าไม่ดี ทำได้เพียงถือกระบี่ต่อสู้กับพวกเขา“เผด็จศึกโดยเร็ว อย่ายืดเยื้อ เน้นช่วยคนเป็นหลัก!”ยิ่งสู้นาน ก็จะยิ่งดึงดูดคนมามากขึ้นฉวยโอกาสตอนที่การเคลื่อนไหวของที่นี่ยังไม่กระจายออกไป รีบจัดการโดยเร็ว ช่วยอ๋องเฉินออกมา และรีบถอนกำลัง นี่จึงจะเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุด“เจ้าค่ะ!”หานอิ๋งชักกระบี่ พาเหล่าองครักษ์ลับพุ่งออกไป เริ่มสู้กับเหล่าทหาร“ลงมือ!”จวินอี้หลินตวาดเบาๆ เขาดึงน้องสาวมาไว้ในอ้อมแขน ใช้มือข้างหนึ่งถือกระบี่ ต่อสู้กับทหารเหล่านั้นจนโกลาหลไปหมดทันใดนั้น ประกายดาบ เงากระบี่ เสียงตะโกน การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือดปัง!เคร้ง!“อ่า!”“พู่!”“ฉึก!”ในการต่อสู้ที่ดุเดือด มีคนล้มลง มีคนได้รับบาดเจ็บ มีคนกระอักเลือด ชั้นวาง ท่อนไม้ กาน้ำ ของต่างๆ ล้มเกลื่อนพื้นวุ่นวายไป
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1215
หลังจากฉู่เชียนหลีรวบรวมคนในเวลาที่สั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขณะเตรียมตัวออกเดินทาง ได้พบกับองค์ชายรองแคว้นหนานยวนหลังจากรู้จุดประสงค์การมาของเขา นางขมวดคิ้วแน่นองค์ชายรองเข้าร่วม นางย่อมยินดี แต่สายตาของนางมองไปที่จวินลั่วยวนโดยตรง กล่าวอย่างตรงไปตรงมา“นาง ไปไม่ได้”นิ้วชี้ชี้ไปทางจวินลั่วยวนโดยตรง“!”จวินลั่วยวนกระทืบเท้าทันที “เพราะอะไร!”แม้แต่เสด็จพี่รองก็ตอบตกลงแล้ว นางไปได้ไม่ได้ เกี่ยวอะไรกับฉู่เชียนหลี?“อ๋องเฉินถูกจับ พวกเราเป็นพันธมิตรกัน ข้าช่วยออกแรงอีกส่วนมันจะเป็นอะไร? เจ้าคิดว่าอาศัยแค่เจ้าคนเดียว สามารถช่วยอ๋องเฉินได้หรือ?”“การมีคนเพิ่มขึ้นหนึ่งคน ก็เท่ากับมีกำลังเพิ่มขึ้นหนึ่งส่วน จิตใจเจ้าคับแคบมาก ช่วยเปิดใจหน่อยได้หรือไม่?”เมื่อหานอิ๋งได้ยินคำพูดนี้ ก็จะพุ่งเข้าไปด้วยความหงุดหงิดทันทีพระชายาของพวกเขา ถึงคราวที่คนนอกจะมาสั่งสอนตั้งแต่เมื่อไร?คนที่ท่านอ๋องยังไม่ยอมตำหนิเลย จะปล่อยให้ขยะอย่างนางมารังแกได้อย่างไร?“หานอิ๋ง”ฉู่เชียนหลีห้ามนาง มีปัญหาน้อยลงดีกว่ามีปัญหาเพิ่ม อย่าทะเลาะกัน“พระชายา…”“ช่างเถอะ”จวินอี้หลินจับมือของจวินลั่วยวนแล้วก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1214
เนื่องจากอ๋องเฉินถูกจับ บรรยากาศในทำเนียบจึงตึงเครียดมาก ทุกคนตั้งสติ ฟังคำสั่งของพระชายา ยืนเฝ้าประจำจุดของตัวเองอย่างเข้มงวดฉู่เชียนหลีออกคำสั่งปิดข่าว ห้ามแพร่งพรายเด็ดขาด เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดความตื่นตระหนกที่ไม่จำเป็นนอกทำเนียบอีกด้านของถนนจวินลั่วยวนนั่งอยู่บนบันได ระหว่างเข่าที่ชนกัน มีลูกอมที่เพิ่งซื้อมาวางอยู่หลายถุงนางกัดไม้เสียบเล็กๆ ไว้ พลางเลียลูกอม ดวงตาที่สวยงามคู่นั้น มองเห็นที่ทหารที่วิ่งไปวิ่งมาด้วยสีหน้าร้อนใจ จากประตูใหญ่ของทำเนียบที่เปิดกว้าง เหมือนกับว่าเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นนางหรี่ตาเลียมุมปาก“หวานจัง”ซวงซวงกล่าวเสียงเบา “องค์หญิง ขนมนี่หวานเกินไป ท่านกินน้อยหน่อย ระวังฟันผุนะเจ้าคะ”“ซวงซวง ขนมนี่ไม่หวาน ความหมายของข้าคือ ข้ามีความสุข”จวินลั่วยวนลุกขึ้นยืน โยนถุงลูกอมให้ซวงซวง อมไว้ในปากหนึ่งชิ้น เดินกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขซวงซวงสงสัยมีความสุข?มีความสุขอะไร?ก็แค่กินขนม ก็มีความสุขเช่นนี้แล้ว? หรือเป็นเพราะองค์ชายรองมา องค์หญิงมีความสุขมาก?ศาลาพักม้าจวินลั่วยวนเพิ่งกลับมา เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ท่าทางเหมือนรองแม่ทัพ กำลังรายง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1213
ฉู่เชียนหลีเป็นคนประเภทชอบลงมือทำ พูดแล้วก็ทำเลยบ่ายวันนั้น อวิ๋นอิงก็ไปซื้อเรียนสำหรับเด็กมาแล้ว ในหนังสือมีภาพว่า และตัวอักษรขนาดใหญ่ เหมาะกับเด็กอายุสามสี่ขวบที่เพิ่งหัดอ่านฉู่เชียนหลีถือหนังสือ สอนเด็กทั้งสองอย่างอดทน“แมลงปอ”“เว่ยซี จื่อเยี่ย ดู อันนี้เรียกว่าแมลงปอ มีปีกยาวๆ หนึ่งคู่ และยังมีตาที่โต”“นี่คือผีเสื้อ มา อ่านตามแม่ ฮวาหูเตี๋ย”เว่ยซีมองนมจนน้ำลายไหล ดูน่าสงสารมากจื่อเยี่ยอ้าปากส่งเสียงอีอาๆ แต่พูดไม่ชัด ไม่สามารถออกเสียงที่ถูกต้อง หัดพูดจนแก้มสีชมพูจะกลายเป็นสีแดงแล้ว“ฮวา…ฝู…ฝู…ฝูเตี๋ย…”“ไม่ถูก ฮวาหูเตี๋ย”“ฮวา…ฝู…เตีย…เตียเตี่ย!”พลันจื่อเยี่ยตาเป็นประกาย จู่ๆ ก็โบกมือน้อยเหมือนผีเสื้อกระพือปีก ปากก็ตะโกนอย่างสนุกสนาน“เตียเตี่ย!”ความหมายของเขาเหมือนกำลังบอกว่า เตียเตี่ย[1]เป็นผีเสื้อ “...”อวิ๋นอิงอุ้มเจี๋ยวเจี๋ยวยืนดูที่ข้างๆ รู้สึกเพียงภาพนี้โหดร้ายและไร้มนุษยธรรมมาก จู่ๆ ก็สงสารเว่ยซีกับจื่อเยี่ยอย่างอธิบายไม่ถูกเด็กบ้านอื่นเริ่มเรียนตอนอายุห้าขวบแต่ของพระชายา หนึ่งขวบก็เริ่มเรียนแล้วนางก้มหน้า มองใบหน้าเล็กของลูกสาว กล่าวเสียงเบา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1212
สองวันต่อจากนั้น ค่อนข้างสงบเพียงแต่สงครามกำลังจะปะทุขึ้นแล้ว เมื่อครึ่งเดือนก่อน อ๋องเฉินยึดเมืองเจียหนานได้ในคราวเดียว เพื่อโต้ตอบ ฮ่องเต้หลีเลือกที่จะร่วมมือกับแคว้นซีอวี้ ได้รับม้าศึก อาวุธ และยอดทหารที่หนึ่งคนสามารถสู้สิบคน เตรียมพร้อมลงสนามรบทุกเมื่อ สงครามดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ“กลับมาอย่างปลอดภัยนะ”ฉู่เชียนหลีผูกสายรัดเอวของเสื้อเกราะอ่อน สวมเสื้อเพ้าชั้นนอก และจัดแจงให้เฟิงเย่เสวียน ก่อนออกเดินทาง โอบเอวของเขาไม่ยอมปล่อยเป็นเวลานานเฟิงเย่เสวียนลูบศีรษะน้อยๆ ของนาง“อยู่บ้านดูแลเว่ยซีกับจื่อเยี่ยให้ดี อย่างมากข้าไปสองวันก็กลับ”“ระวังตัวด้วย”“อืม”จูบกลางหว่างคิ้วของนาง ถือกระบี่เดินจากไปฉู่เชียนหลีไปส่งถึงประตูใหญ่ กระทั่งมองไม่เห็นแผ่นหลังของเขา จึงจะกลับจวนร่างกายของอวิ๋นอิงฟื้นตัวได้ดี สีหน้าก็ดูดีขึ้นมาก มีกู่แพทย์คอยบำรุงรักษา สุขภาพของนางค่อยๆ ดีขึ้น และไม่กระอักเลือดแล้ว“พระชายา งานเลี้ยงอายุครบหนึ่งปีของเว่ยซีกับจื่อเยี่ย จะเชิญใครบ้างเจ้าค่ะ?” อวิ๋นอิงกำลังวางแผนพริบตาเดียว ยังเหลืออีกเจ็ดวัน เจ้าเด็กน้อยทั้งสองก็จะอายุหนึ่งปีแล้วเวลาผ่านไปเร็วมาก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1211
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าจวินลั่วยวนเปลี่ยนฉับพลัน กลิ่นอายรอบกายขรึมลง มีความตื่นตระหนกสายหนึ่งแลบผ่านแววตาอย่างรวดเร็วพริบตาเดียวไม่นานก็สงบลง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ“ท่านหมายความว่าอย่างไร?”“นี่ท่านพูดอะไรของท่าน!”นางสะบัดมือของจวินชิงอวี่หลุด ลุกขึ้นยืน ทั่วร่างเต็มไปด้วยความโกรธที่ถูกปรักปรำ“ข้าเป็นน้องสาวแท้ๆ ของท่าน ท่านกลับคิดว่าข้าทำเรื่องที่ไร้มโนธรรมเช่นนี้? เสด็จพี่สาม ก่อนที่ท่านจะพูด เคยถามใจตัวเองดูหรือไม่!”นางคำรามออกมาอย่างแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม ดวงตาก็กลายเป็นสีแดงไปแล้วจวินชิงอวี่รักนางมาก ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่เคยตำหนินางแม้แต่คำเดียวแต่…“ยวนเอ๋อร์ เดิมทีคนที่วางยา เป็นคนตัดฟืนของทำเนียบเจียงหนาน รับคำสั่งจากฮองเฮาตงหลิง วางยาพิษทำร้ายพี่น้องฝาแฝด ถูกพระชายาอ๋องเฉินจับได้”“แต่เมื่อวานเจ้าส่งคนไปทำเนียบ คนตัดฟืนคนนี้ก็มาอยู่ที่ศาลาพักม้าแล้ว”“กลางคืน เสด็จแม่ก็ถูกพิษแล้ว”นำทั้งหมดนี้มาเชื่อมโยงกัน จะไม่ให้เขาสงสัยได้อย่างไร?จวินลั่วยวนเบิกตากว้าง“ข้าเป็นห่วงความร่วมมือของแคว้นหนานยวนกับอ๋องเฉิน ส่งคนไปลองถามดู ท่านกลับคิดว่าข้าติดสิ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1210
ความจริงเป็นไปตามที่ฉู่เชียนหลีคาดการณ์หลังจากจวินชิงอวี่ตามจวินลั่วยวนทัน ปลอบใจนางอยู่นาน เขารับประกันและใช้คำพูดดีๆ สารพัด จึงจะสามารถทำให้น้องสาวหายโกรธกลับถึงศาลาพักมา ก็พลบค่ำแล้วฮองเฮาหนานยวนฟื้นแล้ว“เสด็จแม่ ท่านฟื้นแล้ว!”“เสด็จแม่ ท่านรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือไม่? เจ็บคอหรือไม่?”จวินชิงอวี่ถามอย่างประหม่า จวินลั่วยวนรินน้ำอุ่นมาหนึ่งแก้ว ทั้งสองเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง มองมารดาด้วยความห่วงใยฮองเฮาหนานยวนรู้สึกเจ็บแบบแสบร้อนในลำคอ แค่ขยับเล็กน้อยก็เจ็บแสบมาก แม้กลืนน้ำก็เจ็บจนหน้าซีดนางเม้มปาก ไม่พูดสักคำจวินชิงอวี่จับมือของนาง กล่าวอย่างปวดใจ“เสด็จแม่ ท่านไม่ต้องกังวล พวกเราใช้ยาที่ดีที่สุดแล้ว ต้องดีขึ้นแน่นอน ทักษะการแพทย์ของพระชายาอ๋องเฉินเลิศล้ำ มีนางอยู่ ท่านจะต้องหายดีแน่นอน”จวินลั่วยวนพยักหน้า“ใช่แล้ว เสด็จแม่ ท่านก็อย่าเสียใจไปเลย อีกสามถึงห้าปีก็หายแล้ว”“...”คำพูดนี้ ฟังดูก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรแต่หากตั้งใจฟัง สำหรับฮองเฮาหนานยวนที่ชอบร้องเพลง ไม่ใช่จงใจพูดเสียดสีหรอกหรือ?ฮองเฮาหนานยวนถือแก้วน้ำ พิงอยู่ตรงหัวเตียง ค่อยๆ หลุบตา พูดไม่ออก และไม่อยา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1209
จวินลั่วยวนตื่นตระหนกแล้วนางคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะตกหลุมพรางของฉู่เชียนหลี ตอนนี้ไม่สามารถทำให้นางตาย และยังทำให้เสด็จพี่สามสงสัย ไม่เพียงไม่ได้อะไรเลย แถมยังเสียอีกต่างหาก“เสด็จ เสด็จพี่สาม…”จบแล้ว!นางจะสูญเสียความรักของเสด็จพี่สามไม่ได้!จะปล่อยให้นางแพศยาฉู่เชียนหลีทำสำเร็จไม่ได้เด็ดขาด!สมองของจวินลั่วยวนแล่นอย่างรวดเร็ว ในเวลาสั้นๆ สองวินาที คิดแผนรับมือได้แล้ว เบ้าตาแดงก่ำโดยตรง มีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาที่กลมโต นางกล่าว“เสด็จพี่สาม ดีจังที่ท่านไม่เป็นอะไร!”“ข้าได้ยินซวงซวงบอกว่าท่านกับพระชายาอ๋องเฉินออกมาด้วยกัน และยังมาสถานที่ลับเช่นนี้อีก ข้าคิดว่าพวกท่านทำ…เรื่องอะไรที่ให้คนอื่นรู้ไม่ได้เสียอีก”“ข้าเป็นห่วงท่านจึงตามมา เสด็จพี่สาม ท่านไม่โทษข้ากระมัง?”น้ำตาแห่งความกังวลและไร้เดียงสาไหลออกมาจากหางตาของนางจวินชิงอวี่ชะงักเล็กน้อย“เป็นห่วง?”“ใช่แล้ว ท่านเป็นพี่ชายของข้า พระชายาอ๋องเฉินก็เป็นผู้หญิงที่มีสามีแล้ว พวกท่านสองคนอยู่ในห้องเดียวกัน และยังอยู่ด้วยกันนานเช่นนี้ จะไม่ให้คิดมากได้อย่างไร?”ทุกคำพูดของจวินลั่วยวนฟังดูมีเหตุผลมาก“ข้าคิดว่าพวกท่านกำลัง…
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1208
หลังจากหัวเราะอย่างเย้ยหยัน นางไม่พูดอะไรอีก โคจรกำลังภายใน ประสานฝ่ามือกับจวินชิงอวี่จวินชิงอวี่รู้สึกเพียงมีกำลังภายในที่เย็นเฉียบสายหนึ่งไหลเข้าสู่ร่างกาย ความเย็นและความร้อนประสานกัน ปรับสมดุลให้กันและกัน เขารีบหลับตา โคจรเคล็ดวิชาเหมันต์ภายในห้อง เข้าสู่ความเงียบ…นอกประตูองครักษ์ลับเฝ้าไว้นอกประตูใหญ่ รถม้าคันหนึ่งค่อยๆ แล่นเข้ามาหยุดอยู่ที่ตรงข้ามกับบ้าน มือเล็กๆ ที่ขาวนวลข้างหนึ่งเลิกม่านขึ้น แล้วกระโดดลงมา“ที่นี่หรือ?”จวินลั่วยวนยืนอย่างมั่นคง เงยหน้ามองไปเป็นสถานที่ที่เงียบสงบซวงซวงกล่าวเสียงเบา “เจ้าค่ะองค์หญิง องค์ชายสามกับพระชายาอ๋องเฉินเข้าไปข้างในสามเค่อแล้ว”จวินลั่วยวนหรี่ตา“แม้แต่โรคร้อนก็สามารถรักษา ฉู่เชียนหลีคนนี้พอจะมีความสามารถอยู่บ้าง”ทักษะการแพทย์ดี มีประโยชน์อะไร?สุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดีไม่ใช่หรือ?เมื่อวานตอนอยู่หอน้ำชา ได้ยินบทสนทนาของพวกเขาสองคน เมื่อไรที่เริ่มรักษา ห้ามถูกขัดจังหวะเด็ดขาด จะส่งผลให้กำลังภายในย้อนกลับ ทั้งสองจะกระอักเลือดจนตายขอแค่นางบุกเข้าไป ก็สามารถเอาชีวิตของฉู่เชียนหลีเพียงแต่…น่าเสียดายน่าเสียดายที่เสด็จ
