เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3 พบเจออีกครา...
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-21 22:26:40“อาลี่ เจ้าไม่เข้าใจหัวอกคนมีความรักเลย เฮ้อ…ท่านอ๋อง หยางหลินอี้ แม่ทัพหนุ่มผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า”
“อ๋องแม่ทัพผู้เป็นหนึ่งแดนประจิมเจ้าค่ะ หาใช่ใต้หล้าไม่”
“นั่นแหละ ๆ ช่างเถอะ ไปอ่านตำราต่อดีกว่า”
“แต่นี่ดึกแล้วนะเจ้าคะแล้วตาท่านก็…”
“ข้าเคยเจอวิธีการรักษาบาดแผลเช่นนี้ในตำราแพทย์ของท่านพ่อ ต้องไปรื้อฟื้นความจำเสียหน่อยไปก่อนนะ”
“คุณหนูเจ้าคะ เฮ้อ….เมื่อใดคุณหนูของข้าจะเรียบร้อยดังคนคุณหนูสกุลอื่นบ้างนะ”
วันถัดมา
“เจ้านะเจ้า ข่าวลือของเจ้าที่ถูกท่านอ๋องรับเอาไว้เพราะโยนลูกแพรคืนโด่งดังทั่วเมืองหลวงแล้ว”
“จริงหรือเจ้าคะท่านพ่อ พูดกันทั่วเมืองหลวงเลยงั้นหรือเจ้าคะ แย่จริงทำเช่นไรดีเล่าเจ้าคะ”
“จะให้ทำเช่นไร เหตุใดเจ้าจึงเล่นสนุกไม่ดูเวลาเช่นนี้ ท่านอ๋องผู้นั้นใช่คนที่เจ้าจะล้อเล่นได้งั้นหรือ เขาเป็นพระนัดดา(หลานชาย) ของฝ่าบาท เจ้านะเจ้า…”
“เช่นนั้นคนก็ร่ำลือไปทั่วเมืองหลวง ท่านพ่อ เช่นนี้ข้าก็ทำตัวไม่ถูกนะสิเจ้าคะ”
“เฮ้อ….ชื่อเสียงของเจ้าแม้ว่าเจ้าจะไม่สนใจแต่ช่วยไว้หน้าพ่อหน่อยได้หรือไม่ พี่เจ้าเป็นถึงพระชายาขององค์รัชทายาทเชียวนะ”
“เฮ้อ พวกท่านก็เอาแต่ชื่อเสียงของพี่ใหญ่กับพี่รองมากดดันข้าอยู่เรื่อยเลย ท่านพ่อนี่ท่านต้องการให้ข้าบ้าตายหรือเจ้าคะ”
“เจ้าน่ะมีความรู้ความสามารถแต่กลับไม่นำมันออกมาใช้แล้วยังเที่ยวเล่นไปเรื่อย พ่อเองก็ไม่เคยว่ากล่าวแต่เรื่องคราวนี้มันร่ำลือหนาหู”
“ก็ดีนะสิเจ้าคะ ร่ำลือให้ดังไปถึงจวนอ๋องเลยยิ่งดี เขาจะได้รับรู้ถึงการมีตัวตนของข้า ให้ร่ำลือไปนาน ๆ ได้ยิ่งดี”
“หลิงเฟย เจ้าจะบ้าไปแล้วงั้นหรือ เรื่องที่เจ้าถอนหมั้นกับสกุลหลานนั่น ข่าวพึ่งซาไปไม่เท่าใดเจ้าก็สร้างข่าวลือใหม่อีก โธ่ลูกรักเจ้าอย่าทำให้พ่อปวดหัวมากกว่านี้เลยได้หรือไม่”
“นั่นลูกเป็นผู้ถอนหมั้นเขาเพราะเขาทำผิดต่อลูก นอกใจแอบไปชอบสตรีอื่น ลูกถอนหมั้นกับเขามันก็ถูกต้องแล้ว เหตุใดจึงได้กลายเป็นว่าลูกต้องอับอาย ผู้ที่ควรอายคือหลานจางหยวนนั่นต่างหากเล่า”
“เอาล่ะ ๆ อย่างไรช่วงนี้เจ้าก็อยู่จวนไปเงียบ ๆ สักพัก รอให้เรื่องมันซาลงเจ้าค่อยออกไปข้างนอก”
“ไม่ได้!! อีกสองวันจะมีงานเลี้ยงในวังหลวงเพื่อต้อนรับกองทัพประจิม ลูกจะไม่ไปร่วมงานได้อย่างไรเพคะ”
“นี่เจ้ายังอยากจะไปในวังหลวงอีกเช่นนั้นหรือ??”
“ต้องอยากไปสิเพคะ งานนี้เห็นบอกว่ามีขุนนางทุกระดับไปร่วมงานได้ ท่านพ่อ ท่านเป็นถึงพ่อตาขององค์รัชทายาทเชียวนะเพคะ”
“ไม่ใช่ ๆ ประเด็นมันมิได้อยู่ตรงนั้นแต่เจ้าจะไปด้วยงั้นหรือ นี่เจ้าไม่กลัวว่า…”
“ท่านพ่อ ท่านคิดว่าข้าเคยสนใจคำที่พวกขี้ขลาดดีแต่นินทาลับหลังผู้อื่นพูดถึงข้างั้นหรือเจ้าคะ เรื่องแบบนั้นทำอะไรลู่หลิงเฟยมิได้หรอกเจ้าค่ะ”
“เฮ้อ….อาลี่เจ้าไปบอกให้พ่อบ้านหลุนชงยายอมให้ข้าที”
“เจ้าค่ะนายท่าน”
สองวันถัดมา
“ยอดเยี่ยมเลยเจ้าค่ะคุณหนู ท่านทำอย่างไรจึงได้รักษารอบดวงตาของท่านให้หายทันเช่นนี้เจ้าคะ อีกทั้งใบหน้ายังสดใสและเนียนนุ่มมากกว่าเดิมด้วย”
“ข้าปรุงยาตามตำราแพทย์และผสมบางอย่างที่บำรุงผิวหน้าเข้าไปพอกไว้ทั้งคืนตลอดสองวันมานี้ และก็ได้ผล เจ้าดูสิ แทบจะไม่ต้องทาแป้งเลย”
“นั่นสิเจ้าคะ ชาดทาปากของคุณหนูก็สีงามยิ่งนัก ไม่แดงไปไม่สีจืดไปทาแล้วดูชุ่มชื่นยิ่งนัก”
“หึ ข้าเป็นผู้ปรุงเองกับมือเชียวนะก็ต้องงดงามเป็นธรรมดา สิ่งเหล่านี้จะต้องทำเงินให้ข้าได้อย่างแน่นอน”
“คุณหนู ท่านคงมิคิดจะนำมันไปขายหรอกนะเจ้าคะ”
“ไม่หรอกน่า ข้าก็แค่จะนำไปให้พี่หญิงเท่านั้น ให้นางแจกจ่ายพระสนมในวังหลังใช้ เพียงเท่านี้ข้าก็ผลิตของนี่ส่งไม่ทันขายแล้ว”
“นึกแล้วเชียวว่าท่านคงไม่ไปงานนี้เฉย ๆ อย่างแน่นอน”
“พวกเขาคิดว่าข้าบ้าผู้ชายถึงเพียงนั้นงั้นหรือ หึ ข้าน่ะ รู้น้อยไปเสียแล้ว ข้าน่ะบ้าเงินมากกว่าผู้ชายเสียอีก สวยไว้ก่อนผู้ชายน่ะของแถม ไปกันเถอะท่านพ่อกับพี่ใหญ่คงรอข้าแย่แล้ว”
ห้องโถงใหญ่
“ท่านพ่อ พี่ใหญ่ข้ามาแล้วเจ้าค่ะ”
“โอโหหลิงเฟยเจ้าช่างสดใสราวเบญจมาศร้อยปีในสวนหมื่นอักษรของไท่หลงจวินเสียจริง”
“พี่ใหญ่ท่านกลับมาเมืองหลวงไม่นานก็ปากหวานเช่นนี้เลยนะเจ้าคะ หรือว่าอยากจะหาพี่สะใภ้ให้ข้าเสียแล้ว”
“หึ ข้าออกศึกฝึกทหารอยู่สองในสามส่วนของเวลาในชีวิต มีเวลาที่ใดจะไปหาสตรีงามคู่กายเล่า ไปเถอะขอรับท่านพ่อ”
“อืม ไปเถอะ นี่หลิงเฟยพ่อขอเตือนเจ้าอีกครั้ง....”
“ข้าจะไม่ก่อเรื่องก่อปัญหาและจะทำตัวเรียบร้อยอยู่ เงียบ ๆ ไร้ปากเสียงเจ้าค่ะ”
“ดูเจ้าพูดเข้าสิ ไม่ต้องขนาดนั้น แค่ไม่พูดเรื่อยเปื่อยก็พอ”
วังหลวง
“หลิงเฟย”
“พี่หญิง”
“ถวายบังคมองค์รัชทายาทเพคะ”
“ตามสบายเถอะ”
“พี่หญิงข้ามี…”
“มานี่ก่อน หม่อมฉันขอตัวสักครู่นะเพคะ”
“ได้สิพวกเจ้าพี่น้องมิได้พบกันนานแล้วคงคิดถึงสินะ”
“เพคะ”
“ลู่อิ๋งเซียน” พระชายาองค์รัชทายาทดึงแขนน้องสาวออกมายังด้านนอกห้องโถงงานเลี้ยงในทันที
“พี่หญิง เหตุใดท่านลากข้าออกมาถึงนี่เจ้าคะ”
“น้องบ้า ข่าวลือเรื่องเจ้าโด่งดังเข้ามาถึงในวังหลวงบอกพี่มาเจ้าไปเล่นซนอะไรอีก แล้วมีเรื่องเช่นนั้นกับเจ้าและท่านอ๋องหยางผู้นั้นจริงหรือ”
“พี่รองท่านใจเย็น ๆ ก่อนนะเจ้าค่ะ ค่อย ๆ ถามข้าทีละเรื่อง สูดหายใจเข้าลึก ๆ เชื่อข้า ฮึบ…”
ลู่อิ๋งเซียนทำตามที่นางแนะนำก่อนจะลืมตัวและหันมาดุนางอีกครั้งพร้อมกับตีแขนนางไปอีกหนึ่งที
“เจ้านี่นะ ยามหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ยังกล้าล้อเล่นกับข้าอีก บอกข้ามาเรื่องมันเป็นอย่างไรกันแน่ในวังล้วนลือกันไปมากมาย องค์รัชทายาทก็มาสอบถามกับพี่แต่พี่ก็เลี่ยงไปว่ายังมิได้พบเจ้าเลยยังไม่รู้ความจริง”
“คือว่า…เรื่องมันก็….”
ลู่หลิงเฟยเล่าทุกอย่างให้พี่รองของนางฟังจนหมดสิ้น สิ้นคำเล่าจากปากของหลิงเฟย ลู่อิ๋งเซียนถึงกับนั่งลงและเริ่มถอดถอนใจ
“เฮ้อ สรุปก็คือที่เล่ารือกันมานั่นแทบจะเป็นเรื่องจริงทั้งหมดเลย จากนี้เจ้าจะทำสิ่งใดต่อ”
“ท่านเห็นท่านอ๋องแล้วหรือไม่เจ้าคะ”
“นี่เจ้ายังกล้าถามหาเขาอีกงั้นหรือ”
“พี่หญิงท่านก็รู้ ข้าถูกใจเขาจึงโยนลูกบอลแพรปักนั้นไปให้เขานะเจ้าคะ”
“เฮ้อ เจ้า…คงยังไม่รู้สินะ ท่านอ๋องผู้นั้น…”
“ถวายบังคมพระชายาพ่ะย่ะค่ะ”
สองพี่น้องหันไปมองผู้ที่เอ่ยคำทักทาย เมื่อลู่หลิงเฟยหันไปก็ถึงกับทำตัวไม่ถูก ยืนได้ไม่ตรงจนพี่รองของนางต้องจับนางเอาไว้และบิดแขนให้นางรู้สึกตัว
“โอ๊ย หล่อเหลามากเพคะ อุ๊ย ไม่ใช่ ๆ หมายถึง ถวายบังคม…ท่านอ๋อง”
พระชายาลู่ถึงกับหลับตาลงพร้อมกับส่ายหน้ากับความบ้าบิ่นของน้องสาวคนสุดท้องของนางเองเมื่อหันไปยิ้มแห้ง ๆ ให้ท่านอ๋อง “หยางหลินอี้” ที่เข้ามาทักทายนาง
“ท่านอ๋อง เหตุใดท่านจึงได้ออกมาที่นี่ ไม่อยู่ในงานเลี้ยง”
“กระหม่อมเพียงแค่ออกมาสูดอากาศเท่านั้น ในห้องโถงแออัดเกินไปพ่ะย่ะค่ะ นึกไม่ถึงว่าจะพบพระองค์ที่นี่เช่นกัน เอ่อ ไม่คิดว่าจะพบแม่นางที่นี่เช่นกัน”
“หม่อมฉันลู่หลิงเฟย ผู้ที่ท่านรับเอาไว้ได้พร้อมบอลลูกแพรปักเมื่อวันก่อนท่านคงจำได้ใช่หรือไม่เพคะ”
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 4 อดีตคู่หมั้น Vs รองแม่ทัพเฉิน
“เจ้านั่นเอง เอ่อ ไม่ทราบจริง ๆ ว่า…”“ท่านอ๋อง นางคือบุตรคนที่สี่ของท่านพ่อข้า ใต้เท้าลู่หยวนซิ่งหมอหลวงประจำพระองค์ของฝ่าบาท”“ที่แท้ก็บุตรของใต้เท้าลู่หมอหลวงผู้มีชื่อของเมืองหลวง”“ท่านอ๋องกล่าวชมเกินไปแล้วเพคะ ท่านพ่อเก่งจริงแต่หม่อมฉันเก่งเรื่องเที่ยวเล่นมากที่สุด โรงน้ำชา สุราหรือโรงละครรอบเมืองหลวง ไม่มีที่ใดที่หม่อมฉันไม่รู้ ท่านอ๋องอยากไปที่ใดบอกหม่อมฉันได้เลย หม่อมฉัน…”“อะฮึ่ม หลิงเฟย…เจ้าช่วยพูดให้มันน้อยหน่อย”“อ่อ ข้า…มักจะเป็นเช่นนี้ เวลาเห็นคนที่รูปงามหล่อเหลาจะ…โอ๊ย เพคะเช่นนั้นหม่อมฉันขอตัวเข้าไปข้างในก่อน พี่หญิงนี่สินค้าใหม่อย่าลืมนะ ข้อตกลงเหมือนเดิม”“อืม ข้ารู้แล้ว อีกเดี๋ยวจะไปคุยกับเจ้า”หลิงเฟยเดินถอยถวายความเคารพให้ท่านอ๋องพร้อมกับยิ้มด้วยความชื่นชมเขาที่ยืนมองนางด้วยสีหน้าและแววตาแปลกใจแต่ก็มิได้ใส่ใจมากนัก เขาสนใจสิ่งที่นางพึ่งจะมอบให้พระชายามากกว่า“มิทราบว่าท่านอ๋องมีเรื่องใดอยากจะบอกกล่าวกับข้างั้นหรือเพคะ”“กระหม่อมมีเรื่องอยากมาเตือนพระองค์”หลังจากนั้นหลิงเฟยได้เพียงแค่ลอบมองท่านอ๋องจากที่ไกล ๆ เท่านั้นราวกับว่าเขาเองก็พยายามจะเลี่ยงนางเช่นกัน เพราะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 5 ตามตื๊อท่านอ๋อง
หลังจากงานเลี้ยงเสร็จสิ้น ลู่หลิงเฟยก็มีโอกาสได้พบกับท่านอ๋องอีกหลายครั้ง หลายวันมานี้นางพยายามทำทุกอย่างให้เป็นเรื่องบังเอิญว่าพบเขา ทั้งที่ก่อนเข้าวังเพื่อส่งของให้พระชายาองค์รัชทายาท และโรงน้ำชาในเมืองหลวง“ท่านอ๋อง บังเอิญอีกแล้วเพคะ พระองค์ก็มาโรงน้ำชาเช่นเดียวกันหรือเพคะ”“ดูเหมือนจะมิใช่เรื่องบังเอิญดังที่เจ้าพูดนะคุณหนูลู่ มาพูดกันตรง ๆ เถิด หลายวันมานี้เจ้าติดตามข้าและข้าเองก็มักจะพบเจ้าอยู่เสมอ เจ้าต้องการสิ่งใด”“เป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ นะเพคะ โรงน้ำชานี้เป็นร้านประจำที่ข้าชอบมาดื่มกับสหาย จริงหรือไม่ชิงชิง”“เอ่อ…หลิงเฟยแต่เจ้าบอกว่าเจ้าเดินตาม…อ้อ จริงเพคะ”ชิงชิงจงใจพูดออกมาให้ท่านอ๋องทรงทราบว่าลู่หลิงเฟยเดินตามเขามา แต่ดูเหมือนว่าพระองค์จะไม่ได้ยินเพราะมัวแต่ทำสีหน้ากึ่งรำคาญกึ่งหงุดหงิดอยู่ตรงหน้าพวกนาง ชิงชิงถือโอกาสนี้เพื่อหลีกหนี“ท่านอ๋อง หม่อมฉันมีธุระเช่นนั้นขอตัวก่อนเพคะ หลิงเฟยข้าพึ่งนึกได้วันนี้เดินตาม เอ๊ย เดินเล่นเป็นเพื่อนเจ้าไม่ได้แล้ว ไปก่อนนะ”“อ้าวชิงชิง เหตุใดทิ้งข้าเช่นนี้เล่า หากเป็นเช่นนั้นท่านอ๋องพระองค์พึ่งกลับมาที่นี่ ให้หม่อมฉันนำเที่ยวดีหรือไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 6 ท่านอ๋องต้องเป็นของข้าเท่านั้น
ลู่หลิงเฟยหยุดชะงักไปนิดหน่อยพร้อมกับหันมามองผู้พูด นี่คงไม่คิดจะมาแย่งบุรุษกับนางอีกกระมัง“เจ้าหมายความว่าอย่างไร ท่านอ๋องทำไม”“ข้าก็แค่อยากรู้ว่าระหว่างเจ้ากับท่านอ๋องในตอนนี้ สถานการณ์ดูจะไม่ค่อยเป็นใจเท่าไหร่ ข่าวว่าเจ้าเอาแต่ติดตามเขาไปทั่วจนท่านอ๋องหลีกหนีแทบไม่ไหวนั่นทำให้ข้าฟังแล้ว..รู้สึกอับอายแทนยิ่งนัก”“หลี่ฟางอิ่ง ตัวข้ายังไม่อายเจ้าจะอายแทนข้าด้วยเหตุใดหรือว่าเจ้าเองก็นึกอยากทำเช่นนี้แต่มิกล้าถึงได้เอาแต่พูดต่อว่าข้าลับหลัง น่าสมเพชยิ่งนัก เมื่อใดก็เป็นเช่นนี้อยู่ร่ำไป รอให้ข้าเหนื่อยเองและยอมคายแล้วเจ้าค่อยเก็บเอาไปกินทีหลัง”“ลู่หลิงเฟยนี่เจ้า!!”“โอ้ ทนไม่ไหวแล้วงั้นหรือคุณหนูหลี่ เจ้าอย่าลืมนะว่าเจ้าเป็นถึงสตรีงดงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวง ส่วนข้าคือสตรีที่หยาบคายที่สุดในต้าซ่ง ข้าไม่กลัวเรื่องเสียชื่อเสียงแต่เจ้า….กลัวหรือไม่เล่า เจ้ากล้าแลกหรือไม่”“เจ้า…หยาบคายเช่นนี้ถึงได้ถูกถอนหมั้น”“หลี่ฟางอิ่งเจ้าเข้าใจเสียใหม่ ผู้ที่ถอนหมั้นคือข้าไม่ใช่สกุลหลาน เป็นถึงสตรีที่ฉลาดดูมีความรู้ก็อย่าได้รับแต่ข่าวสารผิด ๆ จนทำให้เจ้า…ดูโง่เลย…นะ ขอตัวก่อน”“ข้าไม่มีทางยอมแพ้เจ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 7 แผนการสกปรก
“เกรงว่าคนพวกนี้คงไม่รอท่านสอบสวนหรอก พวกมันมียาพิษไว้ใต้ลิ้น ทางที่ดีให้ข้าช่วยสักหน่อย”นางสะบัดผ้าเพียงหนึ่งครั้ง ยาพิษใต้ลิ้นนั้นก็หลุดออกมาพร้อมกับนางที่ก้มลงไปสกัดจุดที่ร่างเอาไว้พร้อมกับเตะไปให้ท่านอ๋องตรงหน้าพวกเขา คนร้ายนอนนิ่งอยู่ตรงหน้าเขากับจื่อรุ่ย“เอาไปสิ”“แม่นางลู่ นี่เจ้า….”นางค่อย ๆ เรียกผ้าแพรราวกับสั่งได้เก็บเข้ามาและหันไปยังที่ที่มีอาลี่นอนอยู่ นางวิ่งไปพร้อมกับยกร่างที่ไร้ลมหายใจของสาวใช้คู่กายมา น้ำตาไหลรินราวไร้การอดกลั้นใด ๆ “อาลี่ ข้าแก้แค้นให้เจ้าแล้ว พวกมันตายแล้วพวกเรากลับบ้านกันนะ”“ลู่หลิงเฟย ให้ข้าไปส่ง…”“ไม่รบกวนท่านอ๋อง ข้าจะพานางกลับเองถือว่าเรามิได้พบกันที่นี่ อย่าเอ่ยเรื่องที่พบข้าในคืนนี้กับผู้ใดก็พอ”“เพราะเหตุใด อึก …แคก แคก”“ท่านอ๋องเป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ”ลู่หลิงเฟยหันไปวางร่างของอาลี่ลงและเดินเข้าไปหาท่านอ๋อง จื่อรุ่ยมองนางอย่างไม่แน่ใจว่านางจะทำสิ่งใดอีก เพียงชั่วพริบตา เขานึกไม่ถึงว่านางจะเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้ ราวกับเขาพึ่งจะรู้จักลู่หลิงเฟยตัวจริงในวันนี้เอง“คุณหนูลู่ นั่นท่านจะทำสิ่งใด”นางหันไปมองจื่อรุ่ยนิดหน่อยแต่ท่านอ๋องในตอนนี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 8 “ลู่หลิงฟาง”
ใต้เท้าลู่หันไปมองพระพักตร์ท่านอ๋องอย่างนึกประหลาดใจ ท่านอ๋องคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้ประหลาด เขาจึงหยิบยาที่หลิงเฟยให้เขาออกมาหนึ่งเม็ดและส่งให้ท่านหมอลู่“นี่มัน…ใช่จริง ๆ ยาต้าหรงจริง ๆ แต่ผู้ใดกันที่ทำยานี้ออกมาได้ หรือว่า….”ท่านหมอลู่และลู่หยวนลี่หันมามองหน้ากัน พวกเขารู้ดีว่าหลิงเฟยศึกษาวิชาแพทย์อย่างแตกฉานแต่นางไม่เคยแสดงออกเรื่องนี้มาก่อน “ท่านอ๋อง พระองค์รีบกินเถิดพ่ะย่ะค่ะ พิษในพระวรกายจะได้ถูกขับออกมา”ท่านหมอลู่ส่งยาคืนให้ท่านอ๋อง เขาจึงรับและกลืนลงไปในทันที แม้ว่าจะยังไม่ได้คำตอบแต่ในตอนนี้ที่เขาเห็นว่าลู่หลิงเฟยกลับมาถึงจวนอย่างปลอดภัยนั่นก็นับว่าโล่งใจไปได้แล้ว“อาการของนาง…”“กระหม่อมรักษาได้พ่ะย่ะค่ะ นางเพียงแค่ตกใจและ…ทำใจไม่ได้ชั่วครู่เท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ ขอบพระทัยที่ทรงถามไถ่”“นางช่วยชีวิตข้าไว้ มิอาจเพิกเฉยได้ ครั้งนี้หากไม่ได้นาง….(ห้ามบอกผู้ใดว่าพบข้าที่นี่)…ที่ให้ยาถอนพิษ ข้าคง…”เขารักษาคำมั่นที่นางบอกเอาไว้ว่าจะไม่เอ่ยเรื่องที่นางช่วยเขากำจัดคนร้ายด้วยวิชายุทธ์ที่แกร่งกล้านั้น เขาเองก็นึกอยากเก็บเรื่องนี้เป็นความลับเช่นกัน“เร็วเข้า ไปต้มยาตามที่ข้าบอกให้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 9 แก้ข่าว!!
ลู่หลิงฟางเดินออกมาเพราะนางได้ยินเสียงเอะอะพร้อมกับคนที่เริ่มซุบซิบกันอยู่ด้านนอกโดยที่พวกนางไม่ทันได้สังเกต ลู่หลิงฟางหันไปสอบถามฟางชิงชิงที่ดูเป็นห่วงน้องสาวนางแต่กลับถามเรื่องเช่นนี้ต่อหน้าผู้คนมากมายจนนางนึกแปลกใจว่าแม่นางจางผู้นี้หวังดีกับน้องสาวนางจริงหรือไม่“พระชายา หม่อมฉันเพียงแค่ เป็นห่วง…เรื่องข่าวลือในคืนนั้นทั้งเมืองหลวงต่างร่ำลือไปมากมายแต่ไม่มีผู้ใดออกมาแก้ต่างเลย”“งั้นหรือ พวกเขาร่ำลือ พวกเขาของเจ้าน่ะ คือผู้ใด”“คือว่า..เรื่องนี้ คนทั้งเมืองหลวงต่างเล่าลือกันไป หม่อมฉันชี้ตัวไม่ชัด ไปหานางก็ไม่มีคำตอบ หม่อมฉันก็จนปัญญาจะแก้ต่างให้เพคะ”“ข้าถามว่าพวกเขาร่ำลือว่าอย่างไร”“ว่า หลิงเฟยถูกคนร้ายย่ำยีจนสาวใช้นางตายเพคะ ข้าเองก็ฟังเขามาอีกที แต่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้เลยว่าในคืนนั้นมีผู้ใดเป็นพยานให้นางว่านางมิได้ถูกทำร้าย”“เช่นนั้นข้าคงเป็นพยานให้นางได้ เพราะข้าเป็นผู้ที่อยู่กับนางในคืนนั้นเอง”พวกนางหันไปมองบุรุษรูปงามในชุดลำลองสีขาวปักด้วยดิ้นสีเงินทั้งตัวที่เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับองครักษ์ข้างกาย เขาปราดตาไปมองจางชิงชิงทันที เขาเห็นตั้งแต่นางลากลู่หลิงเฟยออกมาและสอบถามเสี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 10 ข้าจะดูแลเจ้าแทนนางเอง
หลิงเฟยปล่อยน้ำตาที่เฝ้าอดกลั้นมาแสนนานออกมาในครานี้เอง เพียงคำพูดเดียวของท่านอ๋องทำให้นางราวกับถูกปลดล็อกบางอย่างออกไป นางร้องไห้ออกมาเสียงดัง เขาพยายามเช็ดน้ำตาให้นางอยู่หลายครั้ง จนนางนิ่งสงบลงในที่สุด“อยากพูด อยากระบายสิ่งใดออกมาอีกหรือไม่”“….”“พูดออกมาเถอะ ไม่ว่าสิ่งใดข้าก็จะฟัง วันนี้ข้ามีเวลาทั้งวันเพื่อปลอบเจ้า”“พระองค์ไม่ต้องสงสารหม่อมฉันก็ได้เพคะ นี่มันไม่จำเป็นเลย”“เหตุใดเจ้าจึงมองว่าเป็นความสงสาร เจ้ามองว่าข้าเป็นเช่นนั้นงั้นหรือ หากเพียงสงสารเจ้าคงไม่ตามเจ้ามาถึงที่นี่กระมัง”“พระองค์ ทรงหมายความว่าอย่างไรเพคะ”“ข้า…อยากขอบคุณเจ้า อยากทำเช่นนี้มานานแล้วแต่เจ้าก็ไม่เคยออกมาจากจวนเลยสักครั้ง ไปที่จวนเจ้าก็ไม่ออกมาพบผู้ใดจนข้าแทบจะหาทางออกไม่ได้ โชคดีที่วันนี้พระชายาเสด็จมาที่เมืองหลวงมิเช่นนั้นข้าคงไม่มีโอกาสเอ่ยคำนี้ออกมาเสียที”“พระองค์เพียงแค่อยากขอบคุณหม่อมฉันสินะเพคะ ไม่เป็นไรเพคะหม่อมฉันมิได้ทำสิ่งใด...”นางดันเขาออกเพื่อจะกลับมานั่งที่เดิมแต่เขากลับไม่ยอมปล่อยและยังดึงนางเข้าไปกอดแน่นกว่าเดิมอีกด้วยจนนางเริ่มใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ และดูเหมือนว่าหัวใจของท่านอ๋องเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 11 ทาบทามสู่ขอ
ลู่หลิงเฟยแทบไม่อยากจะเชื่อว่านางพึ่งได้ยินสิ่งที่ท่านอ๋องหน้าตายผู้นั้นตรัสออกมา เขาจะให้นาง….นอนหนุนตักเขางั้นหรือ แต่ไม่ทันที่นางจะได้พูดแย้งอะไรออกไปเขาก็ดึงตัวนางเข้ามาพร้อมกับใช้ตัวให้นางพิง“นอนพักสักหน่อย ถึงแล้วข้าจะปลุก”“นอนท่านี้หม่อมฉันจะหลับได้งั้นหรือเพคะ”“เช่นนั้นข้าจะช่วยเจ้าเอง หลับตาสิ”หลิงเฟยเชื่อฟังเขาแต่เขากอดนางแน่นเช่นนี้นางจะหลับได้จริง ๆ นะหรือ ไหนจะเสียงหัวใจของเขาและนางที่เต้นรัวแข่งกันอยู่ในเวลานี้อีกนางจะหลับลงได้เช่นไร ไม่นานก็ได้คำตอบเมื่อเขาเอาฝ่ามือเย็น ๆ มาปิดที่ดวงตานางเอาไว้“สบายหรือไม่”“อืม..แต่มืดไปหน่อยเพคะ”“มิเช่นนั้นจะนอนได้เช่นไร พักผ่อนเถอะข้าไม่ชวนคุยแล้ว”นึกไม่ถึงว่าท่านอ๋องที่หน้าตายเช่นเขาที่นางพบในวันแรก แม้ว่าจะรูปงามดุจหยกประดับดังที่เลื่องลือแต่กลับปากร้ายและเย็นชาผู้นั้นในยามนี้จะเป็นบุรุษที่อบอุ่นถึงเพียงนี้ลู่หลิงเฟยหลับไปในเวลาไม่นานเพราะมือที่เย็นของเขาทำให้ตานางเริ่มหายปวดและผ่อนคลายลงจนหลับไปโดยไม่รู้ตัวจวนสกุลลู่“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”“เงียบก่อน ให้นางพักสักครู่ข้าค่อยปลุกนาง”เกือบหนึ่งชั่วยามที่ท่านอ๋องนั่งเฝ้านางที่ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27
บทล่าสุด
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนพิเศษที่ 4 ครอบครัวที่สมบูรณ์
สองเดือนถัดมา “เบ่งเพคะพระชายา อื้อ....”“กรี๊ด!!!..”“อุแว๊!!……”“เป็นองค์ชายน้อยเพคะ”สิ้นเสียงของหมอตำแยทำคลอดในวังที่แจ้งว่าพระชายาขององค์รัชทายาทคลอดบุตรชายออกมา ทำให้ จวินอวี้หยวนองค์รัชทายาทรีบลุกขึ้นและพุ่งกายเข้าไปยังห้องที่พระชายาอยู่ในทันที หลิงเฟยหันมามองพระพักตร์พระสวามีที่นั่งอยู่ข้าง“ท่านพี่ เป็นอะไรไปเพคะ”“คือว่า…ตอนเจ้าคลอด ก็จะต้อง…ร้องทรมานเหมือนกับที่….อิ๋งเซียน…”“ใช่เพคะ สตรีเวลาคลอดก็เป็นเช่นนี้ หากบุตรคลอดง่ายก็ไม่เจ็บนานเหมือนกับที่พี่หญิงเบ่งเพียงสี่ห้าครั้งบุตรก็คลอด แต่บางคนเบ่งอยู่ร่วมครึ่งวันก็ยังไม่ออกก็มี”“อะไรนะ!! เบ่งครึ่งวันงั้นหรือ เฟยเอ๋อร์ เช่นนั้นเจ้า…มิต้องทรมานแย่หรือ”“พระองค์อย่ากังวลพระทัยเกินไปเพคะ หม่อมฉันกับพี่หญิงก็ต่างเป็นสตรี เรามีบิดาเป็นหมอนะเพคะ คลอดไม่ยากหรอกเพคะ”“แต่เสียงร้องนั่นทำเอาองค์รัชทายาทแทบจะเป็นบ้าตายเจ้าก็เห็น”“นั่นเพราะพี่เขยไม่เคยได้ยินพี่หญิงกรีดร้องทรมานเช่นนี้มาก่อนก็เลยตกพระทัยน่ะเพคะ”“เช่นนั้นข้า…ไม่เป็นลมไปเลยงั้นหรือหากได้ยินเสียงเจ้าเจ็บปวดถึงเพียงนั้น ข้าจะทนไม่ได้เอาน่ะสิ”“เช่นนั้นพระองค์ก็ไม่ควรม
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนพิเศษที่ 3 จอมเห่อแห่งต้าซ่ง
“เปล่าเพคะ แค่เวียนหัวเพราะคนเดินตามเกือบแปดคน ไปไหนก็เดินล้อมขนาดนี้ไม่เวียนหัวบ้างก็แปลกสิเพคะ”“เช่นนั้นให้ข้าเดินตามเจ้า อารักขาเจ้าคนเดียว จะได้ไม่เวียนหัวดีหรือไม่”พระชายาหันมามองพระพักตร์ที่จริงจังเมื่อเอ่ยประโยคนี้ขึ้นมา“ท่านอ๋องเพคะ พระองค์ไม่มีงานราชกิจอื่นแล้วหรือเพคะ หม่อมฉันตั้งครรภ์มิได้ป่วยนะเพคะ”“ข้าเป็นห่วงเจ้า ข้าผิดงั้นหรือ”หลิงเฟยถอนหายใจพร้อมกับดึงคอเขาเข้ามาซบที่อกนาง ลมหายใจของเขาร้อนผ่าว หัวใจยังเต้นแรงเพราะวิ่งมาอย่างรวดเร็วเพราะเป็นห่วงนาง“ท่านพี่ ข้าสัญญากับท่านว่าจะดูแลตัวเอง ท่านพี่เป็นห่วงหม่อมฉันเข้าใจเพคะ แต่ว่าหม่อมฉันเองก็ไม่อยากให้พระองค์เป็นห่วงมากเกินไป ทำเช่นนี้ราวกับว่าไม่ไว้ใจหม่อมฉันนะเพคะ”“ข้าต้องพยายามปรับตัวอีกแล้วใช่หรือไม่”“เอาเช่นนี้ดีหรือไม่ หากว่าพระองค์เป็นห่วงหม่อมฉัน พระองค์ก็ทำเท่าที่อยากทำเถิดเพคะ แต่ว่าอย่าให้เสียงานจนผู้อื่นครหาท่านเอาได้ หม่อมฉันมิอยากเป็นต้นเหตุว่าทำให้พระองค์ไม่มีความรับผิดชอบในงานอย่างอื่น”“ได้ ข้ารับปากเจ้า แล้วเจ้ากินอะไรหรือยัง พระชายาฝากยาบำรุงมาให้เจ้าด้วย นางบอกว่าได้มาเยอะช่วงที่ตั้งครรภ์เลยแบ่
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนพิเศษที่ 2 ครรภ์แรกของพระชายาท่านอ๋อง
สี่เดือนถัดมา“พวกเจ้ารีบย้ายของพวกนี้ออกไปอย่าให้มีของที่มีคมอยู่ในสถานที่ที่พระชายาจะเดินผ่านได้ เร็วเข้า จื่อรุ่ย!! เจ้าไปเอายาบำรุงครรภ์ที่พ่อตาข้ามาหรือยัง”“อยู่นี่แล้วพ่ะย่ะค่ะ กำลังจะรีบนำไปต้มพ่ะย่ะค่ะ”“รีบไปเลยเร็ว ๆ พระชายาจะตื่นแล้ว ข้าวละ เสร็จหรือยัง”“หลินอี้!!”เสียงของหยางหลิงเฟย พระชายาดังขึ้นเพื่อเรียกพระสวามี นางตื่นขึ้นมาและมองไม่เห็นเขาอยู่บนเตียง ท่านอ๋องรีบสั่งการเก็บกวาดจวนจนทั่วเพื่อมิให้หลิงเฟยเกิดปัญหาเวลาเดินในจวน“ข้ามาแล้ว ๆ”“ท่านไปที่ใดมา"“ข้า….ไปสั่งให้ทุบทำขั้นบันไดใหม่ให้เจ้า จะได้เดินง่ายขึ้น”“นี่ท่านสั่งรื้อจวนอีกแล้วงั้นหรือ!!”รอยยิ้มสำนึกผิดของท่านอ๋องหลบสายตาพระชายาไม่ได้เลย “ไม่ต้องมายิ้มเลย วันก่อนก็สั่งรื้อสวน”“ก็กลัวเจ้าเดินสะดุดหญ้าล้มนี่ มันอันตรายมากนะ”“แล้วยังสั่งไม่ให้ข้าจับเครื่องมือบดยา”“ก็มันมีทั้งมีดและครกหิน มันอันตรายทั้งนั้น เสี่ยงมากนะหลิงเฟยไม่ได้หรอก ช่วงนี้เจ้าห้ามเข้าไป”“นี่ท่านสั่งรื้อบันไดอีกแล้ว”“ซี่มันถี่และชันมากเกินไป เจ้าคิดดูสิ ช่วงครรภ์แรกท่านพ่อบอกว่าห้ามเจ้าเดินเร็ว ห้ามยกของหนัก ห้ามสะดุดล้ม มันเสี่ยงน
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนพิเศษที่ 1 คืนวันส่งตัว
ห้องส่งตัวเจ้าสาว“เหนื่อยหรือไม่”“ไม่เพคะ”“เจ้าตั้งใจจะโยนลูกบอลแพรและเปลี่ยนเจ้าบ่าวจริง ๆ นะหรือเมื่อเช้านี้”ลู่หลิงเฟยหันมามองพระพักตร์ของพระสวามีอย่างนึกเคืองใจที่เขาบังอาจเล่นนอกบทที่ตกลงกับนางเอาไว้ก่อนหน้านี้จนเกือบแก้ไขไม่ทัน ยังดีที่ท่านอ๋องเป็นคนฉลาดและรู้ใจนางดีเขาจึงแก้ไขสถานการณ์นั้นได้“เป็นพระองค์ต่างหากที่เปลี่ยนบทก่อน”“นั่น ข้าก็แค่อยากจะขึ้นไปรับเจ้าเท่านั้น หากว่าเจ้าตกลงมาอีกจะทำเช่นไรเล่า ข้าน่ะตั้งใจเปลี่ยนเองเพราะอยากให้เจ้าเข้าใจหัวใจของข้ามากขึ้น”“หึ ยังดีที่พระองค์แก้ไขได้ทัน มิเช่นนั้นเจ้าบ่าวของหม่อมฉันในวันนี้คงมิใช่พระองค์แล้ว”“มีหรือว่าข้าจะยอม ต่อให้เจ้าจะเปลี่ยนเงื่อนไขอีกกี่ร้อยครั้ง เจ้าบ่าวก็ยังต้องเป็นข้าอยู่ดี เจ้าหนีไม่พ้นหรอก เหมือนในคืนนี้ที่เจ้าหนีไม่พ้นแน่ ๆ”“พระองค์ดื่มจนเมาแล้วใช่หรือไม่”“ไม่เมาเท่าสุรามงคลที่ดื่มกับเจ้าหรอก”“เช่นนั้นข้าต้องพิสูจน์ว่าจริงหรือไม่”หลิงเฟยจูบเขาทันทีพร้อมกับดึงชุดเจ้าบ่าวออกอย่างรวดเร็ว แต่ชุดเหล่านี้ตอนใส่พวกเขาแทบจะไม่ได้ใส่เอง ดังนั้นตอนถอด…..“นี่มันถอดแบบไหนละ หลินอี้ ดึงสายนั้นออกก่อนสิ ไม่ใ
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 46 พิธีอภิเษกพระราชทาน (ตอนจบ)
ตำหนักบูรพา“พี่หญิง”“น้องสี่ เจ้ามาได้สักทีนะ เป็นอย่างไรบ้างบาดแผลของเจ้าหายดีหมดแล้วหรือไม่ แล้วนี่ตาเจ้ายังมีปัญหาอะไรอยู่หรือไม่ เจ้ามองข้าชัดใช่หรือไม่”ลู่อิ๋งเซียนเอ่ยถามลู่หลิงเฟยไม่หยุดเมื่อพบหน้ากันจนท่านอ๋องและองค์รัชทายาทแทบจะไม่มีช่วงที่ขัดจังหวะนางได้เลย จนองค์รัชทายาทต้องดึงไหล่ของพระชายาเอาไว้และให้ใจเย็น ๆ“เจ้าใจเย็นก่อนให้หลิงเฟยได้พักสักหน่อย นางพึ่งเข้าเฝ้าเสด็จพ่อมาให้นางได้หายใจก่อนสิ”“ข้า…เป็นห่วงนี่ได้ข่าวว่าทั้งถูกลักพาตัว ถูก….ขัง แล้วไหนจะโดนตบตีอีก”“พี่หญิง ท่านฟังข่าวลือมากไปแล้ว นางร้ายเช่นข้าผู้ใดจะกล้ารังแก”“แล้วข่าวที่ว่าเจ้า….ใช้ดาบฟันดวงตาองค์หญิงหลีน่าจนบอดนั่น…”“เรื่องนั้นเป็นเรื่องจริงเจ้าค่ะ”“ตายจริง เหตุใดเจ้า…”“เรื่องนั้นเป็นเพียงแค่การป้องกันตัว องค์ชายคุณหมิงเองก็เข้าพระทัยดี เห็นว่ามาเข้าเฝ้าฝ่าบาทและตกลงทำการค้ากับเราหลายอย่างเลยนี่”“ใช่ ๆ หลินอี้ ครั้งนี้เราได้ประโยชน์มากกว่าที่คิด อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณพวกเจ้าละนะ องค์ชายคุณหมิงรู้สึกสำนึกผิดมากจริง ๆ ถึงกลับยอมละเว้นภาษีสินค้าที่จะนำเข้าไปขายยังแคว้นฉู่และยินยอมให้เราเก็บภาษีเต็
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 45 ราชโองการสมรส
ท่านอ๋องหันไปมองใบหน้าที่แดงจัดนั่นและอดนึกขำไม่ได้ นางกับเขาเคยทำเรื่องเช่นนี้ก็จริงแต่การที่จะเห็นผู้อื่นทำเรื่องเช่นนี้ต่อหน้าคงมีเพียงนางที่แกล้งตาบอดเท่านั้นที่จะได้เห็น“เจ้าบอกว่า พวกเขานอนด้วยกัน…ทั้ง ๆ ที่มีเจ้า..”หลิงเฟยพยักหน้าและหันไปซุกที่อกท่านอ๋องทันทีเพราะความอายที่จะเล่าต่อ ท่านอ๋องจะโกรธนางลงได้เช่นไรในเมื่อนางน่ารักถึงเพียงนี้ แม้ว่าจะทำผิดไปบ้างแต่ก็พอให้อภัยได้ แต่เรื่องก่อนหน้านี้เขารวมบัญชีเอาไว้แล้ว กลับจวนค่อยสะสางกับนางอีกครั้งก็ยังไม่สาย“แย่จริง เช่นนั้นองค์หญิงผู้นั้นก็…..”“หลินอี้ นาง….”“นางทำไมงั้นหรือ”“นาง…นอนอยู่กับผู้ชาย…สะ….สามคน”""สามคน""ซางเย่ถึงกับหันหน้าหนีไปอีกทางเช่นกัน นางรับไม่ได้เอาเสียเลย ก่อนหน้านี้นางเองก็ฟังเฉย ๆ แต่เมื่อหลิงเฟยเล่ามาถึงตอนนี้ นางเองก็รู้สึกอายแทนผู้เล่าเสียจริง ๆฮ่วนเซียวต้องลูบหลังภรรยาพร้อมกับแต่ละคนที่หน้าแดงไม่ต่างกับผู้เล่าอย่างลู่หลิงเฟย“เจ้า พูดผ่านไปเถอะนะเรื่องนี้ จากนั้นนางจึงพาเจ้าไปที่อารามงั้นหรือ”“อืม นางพาข้าไปที่นั่นในตอนดึก บอกว่าต้องให้พ้นยามห้ายไปก่อน (22.59 น.)”“เป็นช่วงที่ข้าไปพบรองแม่ทัพ”
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 44 ตรวจพอแล้วหรือยังเพคะ (18+)
“หลินอี้!!”“กินข้าวก่อนเถอะ มา ลองชิมขาหมูนี่สักหน่อย”อาหารบนโต๊ะพร่องลงไปมากเพราะลู่หลิงเฟยหลังจากป่วยพึ่งจะมีมื้อนี้ที่นางมองเห็นอาหารที่กินเข้าไปและยังได้นั่งกินกับหยางหลินอี้ทำให้นางเจริญอาหารมากกว่าเดิม“โอ๊ย อิ่มมากเลย”“ดื่มชาร้อนนี่หน่อย ช่วยย่อยอาหารได้ดี”“พระองค์ช่างใส่พระทัยจริง ๆ นี่ชาผสมดอกบ๊วย หอมกลิ่นบ๊วยด้วย หรือว่า....”“ชอบหรือไม่”“สดชื่นมากเลยเพคะ”“ข้าขโมยมาจากห้องของเจ้า”“หม่อมฉันย่อมรู้ดีเพคะ เพราะชาสูตรนี้ข้างนอกไม่มีขาย ว่าแต่พระองค์ไปขโมยมาเมื่อใดเพคะ”“วันที่ไปพักที่จวนของเจ้า พี่ใหญ่เจ้าเริ่มก่อน เมื่อข้าถามเขาก็เลยบอกว่าเจ้าทำเองและเก็บซ่อนเอาไว้ที่ห้องยา วันที่ข้าเข้าไปเอายาในห้องนั้นก็เลยหยิบติดมือมา”“หยิบติดมือมามิได้ขโมย ท่านอ๋องช่างเลี่ยงใช้คำเก่งเหลือเกิน”“ไปเถอะข้าจะทายาให้”“เพคะ”ห้องบรรทมเมื่อเข้ามาถึงห้อง พวกเขาก็ลืมเสียสนิทว่าต้องทายาเมื่อท่านอ๋องดึงนางเข้ามากอดจนร่างของทั้งคู่เอนลงบนเตียงและเริ่มดึงชุดของอีกฝ่ายออกอย่างบ้าคลั่ง“หลิงเฟย อา เจ้าบาดเจ็บอยู่ อย่าพึ่งหักโหม”“หลินอี้ อ๊า”หลิงเฟยที่นอนทับร่างหนาของท่านอ๋องเอาไว้ครางสุดเสียง
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 43 เจ้าพ่อไหน้ำส้ม
จวนท่านอ๋อง“อ๊ะ พอแล้ว หลินอี้ หม่อมฉันไม่ไหวแล้ว อ๊าา โอ๊วว…หลินอี้!!”“ก็อยู่นิ่ง ๆ สิ เจ้านี่นะ แผลเต็มตัวขนาดนี้ยังกล้าไปตีกับหลีน่าอีก ช่างอวดดีจริง ๆ”“สงสารนักก็ไปตามนางกลับมาสิ ปล่อย ข้าอาบเองได้”หลิงเฟยเดินหนีเขาแต่สระนั้นไม่ได้กว้างพอที่จะให้ทำเช่นนั้นได้ ท่านอ๋องดึงนางมานั่งที่ตัก เขาพานางมาที่จวนและดึงมาอาบน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย ที่จริงเขาต้องการสำรวจบาดแผลของนางที่ฟกช้ำไปทั่วเพราะถูกลักพาตัวและถูกเหลียงหลีน่าตีตอนที่นางอยู่อารามอิ้งเซียง“หากว่าข้าจะตามหลีน่าไป ก็ตามไปเอาชีวิตนางเท่านั้นที่กล้าตีเจ้าบาดเจ็บขนาดนี้”หลิงเฟยหันมาจับพระหัตถ์ที่สั่นของท่านอ๋องที่ถือผ้าเพื่อเช็ดตัวให้นาง “อย่าสานต่อความแค้นเลยเพคะ หม่อมฉันสะสางแค้นให้อาลี่และตัวเองแล้ว จากนี้เราควรจะมีความสุขแล้วนะเพคะ”“เจ้า…เหตุใดยอมให้นางตบตีเจ้าจนมีแผลเต็มตัวเช่นนี้”“หม่อมฉันมิได้ถูกนางตบตีอย่างเดียว แต่เพราะถูกย้ายที่บ่อย ๆ และคนที่แบกหม่อมฉันครั้งแรกก็เกือบตกกำแพงในจวน อีกทีก็ตกบันไดที่บ่อนระหว่างย้ายตัวหม่อมฉันมาที่อารามนั่น ส่วนแผลที่มากขนาดนี้เพราะก่อนหน้านี้ที่มองไม่เห็นหม่อมฉันเดินชนไปทั่วก็เ
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด ตอนที่ 42 นางร้ายสายฟาด!!
“ดูท่าแล้ว เจ้าคงจะเกินเยียวยาจริง ๆ รองแม่ทัพเลี่ยง”“พ่ะย่ะค่ะ”“คุมตัวองค์หญิงกลับไปแคว้นฉู่ คุมความประพฤติและให้นางอยู่ที่ศาลบรรพชน ไม่มีคำสั่งข้าห้ามนางออกมา”“พี่ใหญ่ ท่านไม่มีสิทธิ์ลงโทษข้า เสด็จพ่อ…”“เสด็จพ่อ!! พอทราบเรื่องที่เจ้าทำความเดือดร้อนที่นี่ จึงมอบหมายให้ข้าเป็นผู้ลงโทษเจ้าตามสมควร เอาตัวไป”“ไม่นะพี่ใหญ่ ข้าไม่ยอม”หลีน่าดิ้นจนหลุดก่อนที่จะคว้าดาบของรองแม่ทัพและวิ่งเข้าใส่องค์รัชทายาท หลิงเฟยเห็นจึงรีบดึงองค์รัชทายาทหลบออกมาในทันที“หลบไปเพคะองค์ชาย”“หลิงเฟย!!”หลิงเฟยใช้ผ้าแพรตบเสยที่ใบหน้าของหลีน่าจนนางหงายหลังล้มลงไป ท่านอ๋องเอื้อมตัวไปรับตัวองค์ชายคุณหมิงเอาไว้ได้“ขอบคุณท่านอ๋อง”“ท่านไม่เป็นไรนะ นาง…แรงเยอะเกินสตรีไปนิด ไว้ข้าจะสั่งสอนนาง….”“ไม่เป็นไร เราปลอดภัยแต่ว่านั่นนาง…จะทำสิ่งใด”“เรื่องของสตรี ก็ต้องปล่อยให้สตรีเช่นข้าสะสางสิ ใช่หรือไม่หลีน่า”“นังสารเลว เจ้าจะทำอะไร”“ข้าหรือ หลินอี้!! ท่านมานี่สิ!!”หลิงเฟยตะโกนเรียกท่านอ๋อง ที่หันมามองหน้าลู่หยวนลี่ เฉินเป่าหลิงและองค์ชายต่างแคว้นที่แอบขำเขาเล็กน้อย แต่ก็ยอมเดินเข้าไปหาลู่หลิงเฟยที่ยืนอยู่ตรงหน้า
