แชร์

ตอนที่ 23 ตามหา [1]

ผู้เขียน: JAOTUNTEE
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-19 18:54:12

ตอนที่ 23 ตามหา [1]

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกขยาด เธอหยุดพลิกฝ่ามือของตัวเองก่อนจะคิดไปไหนต่อไหนจนวิตกไปมากกว่านี้ สายตาคมกริบจิกตามองไปยังหม้อดินเผาสีดำทะมึนทั้งหลาย ที่ถูกวางไว้บนก้อนหินขนาดพอเหมาะเรียงกันเป็นระเบียบเรียบร้อยอย่างพิจารณา

หากเป็นดั่งที่หลี่เฟยหลงคิด หม้อสีดำทะมึนทุกใบที่อยู่บนก้อนเส้านี้ล้วนมีตัวสมุนไพรที่มีพิษตัวนี้ผสมอยู่ในหม้อด้วยกันทั้งหมด นั่นหมายความว่าทุกหม้อที่อยู่ตรงหน้าของเธอนี้ จะต้องจงใจปรุงยาพิษขึ้นมาไม่ผิดแน่ ร่างสวยยืนนิ่งใช้ดวงตากวาดตามองภาพด้านหน้าอย่างพิจารณาอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเดินไปหยุดที่หน้าหม้อยาใบหนึ่งอย่างคิดไม่ตก

“ในเมื่อตอนนี้ยาที่ปรุงนี้เย็นชืดหมดแล้ว หากเพียงแค่เปิดดู.. ไม่น่าจะเป็นอะไรร้ายแรงหรอกมั้ง” เหมือนมือของเธอจะไวกว่าความคิด เพราะทันทีที่เฟยหลงนั้นยังคิดไม่ตก ตบตีกับตัวเองว่าจะเปิดออกเพื่อดูสิ่งที่อยู่ด้านในนั้นดีหรือไม่

ฝาหม้อดินเผาใบนั้นได้ถูกเปิดออกมาด้วยมือของเธอเสียแล้ว แม้จะตกใจจนมือเรียวชะงักค้างกลางอากาศ แต่เธอยังคงทำใจดีสู้เสือมองฝาหม้อในมือตัวเองอย่างตกใจอยู่แวบหนึ่ง ก่อนจะโน้มใบหน้าหวานมองเข้าไปด้านในอย่างประหม่า หม้อที่มีสมุนไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 24 ตามหา [2]

    ตอนที่ 24 ตามหา [2]“เหตุใดเจ้าถึงลืมข้าแล้ว” เมื่อเธอสังเกตดีแล้วพบว่าสตรีนางนี้สวมชุดนางกำนัน แบบเดียวกับคนของสนมเอก.. เช่นนั้นหรือว่านางไม่ใช่คนดี“แม่นางอย่าเพิ่งโกรธ.. ข้า.. ข้าเพิ่งได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ทำให้ข้านั้นมีอาการหลงลืมไปบ้างชั่วขณะ.. ขอแม่นางได้โปรดอภัย” แม้ชุดนี้จะเป็นนางกำนัลของพระสนมเอกซิงถาน แต่สตรีผู้นี้กลับไม่ได้ดูน่ากลัวแต่อย่างใด“แล้วเหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้” เธอเอ่ยถามเล็กน้อยก่อนจะหันไปเลือกผักอีกสองสามอย่าง แบบมิได้สนใจคำตอบสักเท่าไหร่ “ข้าเพียงแค่..” เมื่อประเมินดูจากสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว สตรีนางนี้เป็นคนของพระสนมเป็นแน่ นางดูไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าเหตุใดตนเองมายืนอยู่ที่นี่ ไม่มีท่าทีใดที่เป็นผลร้ายเลยสักนิด และที่ผิดคาดปะติดปะต่อมากคือนางดูไม่ได้รังเกียจหรือคิดจะข่มเหงอาเพ่ยเหมือนคนอื่นเลยแม้แต่น้อย“ช่างเรื่องของเจ้าเถอะ.. แต่เมื่อครู่เจ้าบอกว่าได้รับบาดเจ็บงั้นหรือ เช่นนั้นเจ้าไปกับข้าสิ” เธอยื่นก้อนเงินให้พ่อค้าขายผัก ก่อนจะเดินนำหน้าไปหลายก้าวถึงแม้ว่าหลี่เฟยหลงจะงุนงงกับสตรีผู้นี้อยู่ไม่น้อย แต่สำหรับเธอแล้วตอนนี้นางเป็นตัวช่วยเดียวที่สามารถพึ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19
  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 25 ตามหาน้องชาย [1]

    ตอนที่ 25 ตามหาน้องชาย [1]น้ำเสียงที่แสดงถึงความตกใจที่คุ้นหูดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ยังไม่ทันที่หลี่เฟยหลงจะได้แสดงอาการตกใจหรือดีใจนั้นออกไป มีฝ่ามือหนาพุ่งมากระชากเรียวแขนของเธอจากทางด้านหลังทั้งสองข้าง สองมือนั้นกระชากด้วยความแรงที่มากพอจะนำพาให้ร่างกายของเธอนั้นปลิวหวือไปตามแรงอย่างว่าง่าย“พวกเจ้า!” และเมื่อดวงตากลมโตนั้นมองเห็นได้ชัด ว่าผู้ที่อยู่ด้านหลังของเธอนั้นเป็นผู้ใด หลี่เฟยหลงเปลี่ยนจากอาการที่กำละงจะตกใจเป็นหันไปกระโดดกอดรอบคอของเจ้าจิ้งจอกน้อยนั้นเอาไว้แน่น สองเท้าของเธอกอดรัดรอบเอวของสหายผู้นี้ราวกับว่าเธอนั้นเป็นเด็กน้อยวัยสามขวบด้วยความรู้สึกที่ทั้งดีใจและโล่งใจทางด้านของเจ้าจิ้งจอกขาวเสี่ยวจ๋ายนั้นก็ได้กอดตอบเธอด้วยความเร็วอย่างไม่เขินอาย มือของเขาลูบหลังของเฟยหลงราวกับว่ากำลังปลอบโยน เธอไม่รู้ตัวมาก่อนเลยว่าที่ผ่านมานั้นเธอเองคิดถึงพวกเขามากเพียงนี้มันเป็นความรู้สึกที่เมื่อเห็นหน้าของพวกเขาทั้งสอง ความหวาดกลัวและอึดอัดใจที่เคยสั่งสมมานั้นได้สลายหายไปอย่างกับมีเวทมนตร์ อาจเป็นเพราะทั้งสามนั้นผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มาด้วยกัน ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาที่ไม่นาน แต่สำหรับหล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19
  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 26 ตามหาน้องชาย [2]

    ตอนที่ 26 ตามหาน้องชาย [2]“น้องชาย!” อาจจะเพราะว่าที่ผ่านมาทั้งสองนั้นไม่เคยได้ยินเรื่องน้องชายของอาเพ่ยเลยสักครั้งจะตกใจก็คงไม่แปลกเมื่อหลังจากที่เธอนั้นหายไป จู่ ๆ ก็มีเรื่องน้องชายโผล่มาเช่นนี้“ข้า..” และเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องบอกกับสหายทั้งสองว่าอย่างไร จะบอกว่าเพ่ยเพ่ยนางมีชีวิตเป็นหมอยาในวัง แต่ที่นางปรุงนั้นเป็นเพียงการปรุงยาพิษเช่นนั้นหรือ หากเป็นเช่นนั้นทั้งสองจะเข้าใจว่าเธอมีเรื่องที่ปกปิดมากมายหรือไม่ หรือหากทั้งสองไม่เชื่อใจเธออีกต่อไปจะเข้าใจว่าอาเพ่ยนางจงใจโกหกหรือไม่“อาเพ่ยเจ้ามีสิ่งใดก็พูดมาเถอะ” และอาจเพราะว่านั่นคือเสี่ยวจ๋าย จิ้งจอกหนุ่มที่ใจร้อนไม่ชอบการรอหรือสิ่งที่คลุมเครือเสียเท่าไหร่ การอ้ำอึ้งของเธอจึงเรียกได้ว่าค่อนข้างน่ารำคาญสำหรับเขาไปเสียหน่อยกระมัง“ข้าจำเป็นต้องกลับเข้าไปในวัง..”“เจ้าหมายความว่าเช่นไร” เสี่ยวจ๋ายขมวดคิ้วเข้าหาจนแทบจะเกยกันอยู่รอมร่อด้วยความไม่เข้าใจ“เจ้าต้องการให้ข้าทำสิ่งใดบ้าง” แต่สิ่งที่น่าแปลกใจสำหรับหลี่เฟยหลงผู้นี้ คือเจิงเจียอวี่เขาไม่ได้ดูตกใจกับเรื่องที่ได้ยินมากนัก ใบหน้าของสหายผู้นี้ทั้งสงบ สุขุม และยังดูเยือกเย็นแต

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19
  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 27 จุดเริ่มต้นของเพ่ยเพ่ย [1]

    ตอนที่ 27 จุดเริ่มต้นของเพ่ยเพ่ย [1]จอกสุราทั้งหมดถูกปาลงบนพื้นแตกกระจายจนเกิดเสียงดังก้องไปทั่วห้องอย่างไม่นึกว่าจะรบกวนผู้ใด ก่อนที่สหายนั้นจะนั่งนิ่งมองหน้ากันอย่างเงียบเชียบ เป็นความรู้สึกที่ราวกับว่า พวกเราไม่ต้องเอ่ยสิ่งใดออกมาก็รู้ความคิดของกันและกันอย่างไรอย่างนั้น“อาอวี่.. เจ้าบอกข้าว่าท่านผู้นั้นต้องการพบข้า ท่านผู้นั้นของเจ้านั้นสะดวกเมื่อใดงั้นหรือ” ในเมื่อไม่ว่าจะอย่างไรแล้ว หลี่เฟยหลงผู้นี้จะต้องเข้าไปในวังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ งานที่อาอวี่ต้องการให้เพ่ยเพ่ยจัดการหากเป็นไปได้ทำไปพร้อมกันในครั้งนี้ก็เห็นจะไม่เสียเวลาเปล่า ยิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว คุ้ม!“อาเพ่ย.. ข้าคิดว่าเรื่องที่เจ้ากำลังทำอาจเป็นเรื่องเดียวกับที่ข้าต้องการตรวจสอบ เช่นนั้นแล้ว.. เจ้าทำในส่วนของเจ้าได้เลย” เจิงเจียอวี่จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเฟยหลงด้วยสายตาที่จริงจังอย่างที่ไม่เคยได้เห็นจากคนผู้นี้มาก่อน ทั้งสองมองหน้ากันโดยไม่ได้พูดอะไรออกมาราวกับว่าทั้งคู่สื่อสารกันได้อย่างเข้าใจ"ข้าเข้าใจแล้ว" หากเจิงเจียอวี่เลือกที่จะปกปิดและไม่ยอมอธิบายเนื้อหาให้ฟังอย่างเข้าใจ เช่นนั้นแล้วเขาย่อยมีเหตุผลเสมอ กา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19
  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 28 จุดเริ่มต้นของเพ่ยเพ่ย [2]

    ตอนที่ 28 จุดเริ่มต้นของเพ่ยเพ่ย [2]“ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของฝีเท้า.. เป็นผู้ใดกัน” ความมืดสนิทที่มองแทบไม่เห็นส่งผลให้บรรยากาศรอบตัวช่างดูวังเวงน่าขนลุกที่มีเพียงเธอเป็นสิ่งมีชีวิตนั้น ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวแม้จะยังสงสัยอยู่ไม่น้อย เธอหรี่ตามองผ่านความมืด แม้จะเห็นเป็นแค่เค้าลาง แต่ด้านหน้านั้นเป็นกระท่อมที่เธอต้องกลับมาไม่ผิดแน่สาวงามร่างเล็กไม่รอช้ารีบสาวเท้าของตัวเองไปทางกระท่อมหลังนั้นทันที แต่ยังไม่ทันที่เธอจะเดินไปเปิดบานประตูเพื่อเข้าไปด้านใน ตะเกียงมากกว่าสิบอันรอบกระท่อมหลังนี้ก็ถูกจุดไฟขึ้นพร้อมกันอย่างน่าประหลาด เธอหันขวับมองไปรอบกายเพื่อพยายามมองหาคนที่ทำเรื่องนี้ในความมืด แต่จนแล้วจนรอดสายตาของเธอกลับไม่พบผู้ใดแม้แต่คนเดียว‘คนที่รู้จักสถานที่แห่งนี้.. ต้องเป็นคนของพระสนมเป็นแน่’ ไม่รู้ว่าตนเองนั้นคิดถูกหรือไม่ เธอสะบัดศีรษะของตัวเองเล็กน้อยเพื่อสลัดเรื่องของคนที่พาเธอมาที่แห่งนี้ออกไปจนหมดสิ้นแล้วก้าวเข้าไปด้านในกระท่อมแทนสถานการณ์ของเธอในตอนนี้นั้นคิดได้แค่อย่างเดียว จากที่เธอคาดเดาแล้วนั้น พระสนมผู้นี้ไม่ใช่คนดีเป็นแน่และการที่พระองค์พาตัวหมอยาอย่างอาเพ่ยมาหลบไว้ในท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19
  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 29 พบกันครั้งแรก [1]

    ตอนที่ 29 พบกันครั้งแรก [1]“ขันทีอู๋.. วันนี้อวี้เจินนำทัพกลับมาแล้วใช่หรือไม่” เสียงนุ่มทุ้มของผู้ที่อยู่สูงสุดของแคว้นฉวางดังขึ้นในห้องทรงพระอักษร ที่บัดนี้มีเพียงฮ่องเต้และขันทีคนสนิทเพียงเท่านั้น“พ่ะย่ะค่ะ! สักประเดี๋ยวแม่ทัพน้อยเจิงน่าจะเข้าเฝ้าพระองค์แล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เจ้าไม่ต้องมากพิธี.. เจิงอวี้เสารทุกข์สุกดิบนเจ้าเด็กคนนี้เป็นบุตรชายของแม่ทัพใหญ่เจิงสหายของข้าที่มีฝีมือไม่น้อย.. ไม่ว่าออกรบคราใดไม่เคยทำให้ข้าผิดหวังเลยสักครา” ฮ่องเต้วางพู่กันลงก่อนจะเอ่ยชื่นชมบุตรชายของสหายสนิท เรียกได้ว่าแม่ทัพน้อยเจิงผู้นี้แทบจะเป็นลูกรักของพระองค์เลยก็ว่าได้“พระองค์กล่าวได้ถูกต้องพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีที่หน้าตาเฉลียวฉลาดผู้นี้เอ่ยชื่นชมตามฮ่องเต้อย่างเห็นดีเห็นงามด้วย“ต้องตกรางวัลให้อย่างงาม” พระพักตร์ของฮ่องเต้นั้นเมื่อยามพูดถึงแม่ทัพน้อยเจิงคราใดย่อมมีรอยยิ้มเกิดขึ้นครานั้น เจิงอวี้เจิน นั้นเป็นบุตรชายของสหายสนิท ‘เจิงเถาฮ่วน’ ซึ่งเป็นแม่ทัพใหญ่ที่คุมกองกำลังอาชานภา ร่วมสู้ศึกเคียงบ่าเคียงไหล่ฮ่องเต้มาตั้งแต่ฮ่องเต้เป็นต้าอ๋อง เรียกได้ว่าทั้งสองนั้นเป็นเพื่อนร่วมศึกที่รักกันมาก เมื่อครั้งที

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19
  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 30 พบกันครั้งแรก [2]

    ตอนที่ 30 พบกันครั้งแรก [2]“พระสนมเพคะ” หลี่เฟยหลงเอ่ยเรียกพระสนมเพียงแค่นั้น แต่เหมือนนี่จะไม่ใช่สิ่งที่น่าสงสัยเสียเท่าไหร่ เพราะยังไม่ทันที่เธอจะอ้าปากเพื่อขอตัวออกจากสถานที่แห่งนี้ด้วยเหตุผลที่คิดมาหลายตลบจนหัวแทบแตก แต่พระสนมซิงถานกลับเป็นคนให้เธอออกไปด้วยตัวเองเสียอย่างนั้นหลี่เฟยหลงเอื้อมมือไปรับถ้วยยาจากพระสนมกลับมา ก่อนจะเดินออกจากห้องทรงพระอักษรตามนางกำนัลผู้นั้นที่เดินนำเธอไปอย่างคล่องแคล่ว“เอ่อ.. แม่นาง เจ้าไม่ต้องส่ง ข้าจำทางได้” เฟยหลงหยุดเท้าลงพร้อมเอ่ยกับนางกำนัลผู้นี้อย่างนอบน้อมแต่ไม่เพียงแค่นางจะไม่ทำตามที่เธอพูดแล้ว นางกำนัลผู้นี้กลับยังใช้หางตาเหลือบมองมาที่เธอเล็กน้อยด้วยสายตาที่ราบเรียบไร้ความหมาย ไม่ยินดียินร้ายก่อนจะเบือนหน้ากลับไปดังเดิม สองเท้าของนางยังคงเดินตรงไปทางที่เธอมาก่อนหน้านี้กิ๊ง! กิ๊ง~เสียงที่ไม่คุ้นหูดังขึ้นคล้ายกับว่าเป็นเสียงของกระดิ่งลม สตรีร่างเล็กหันซ้ายหันขวามองหาที่มาของเสียง แต่ไม่ว่าที่แห่งใดในนี้ก็ไม่มีวี่แววหรือสิ่งที่จะสามารถทำให้เกิดเสียงได้เลยแม้แต่น้อยจนเมื่อสายตาของเธอนั้นเหลือบลงไปมองที่เอวของตนเอง เฟยหลงตะแคงหูฟังอย่างพิจ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19
  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 31 เบาะแสที่ตามหา [1]

    ตอนที่ 31 เบาะแสที่ตามหา [1]เสี่ยวจ๋ายหยุดมือที่ลูบหน้าผากของตนลง ก่อนจะหันมาทำหน้าตาทะเล้นส่งให้เธอพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะยกมือของเขาขึ้นไปลูบหน้าผากตัวเองดังเดิม“ข้าดีใจมาก! แต่พวกเจ้ากำลังทำอะไรกันแน่ เหตุใดถึงได้มาอยู่ที่นี่ แล้วนี่มันคือเรื่องอะไร” เฟยหลงมองสหายทั้งสองอย่างไม่เข้าใจ มือเรียวสวยก็ยังคงลูบหน้าผากตัวเองไม่หยุดเจียอวี่ตัดสินใจเล่าเรื่องราวเกี่ยวสถานการณ์วังหลวงในช่วงนี้ให้เฟยหลงฟังเป็นครั้งแรก บอกเล่าเรื่องราวที่ผิดปกติรวมถึงอาการประชวรของฮ่องเต้ที่ดูมีลับลมคมในอย่างไม่สามารถสืบหาสาเหตุ แม้แต่หมอหลวงที่เก่งที่สุดยังไม่สามารถหาต้นเหตุของอาการนี้ได้ครั้นจะนำหมอที่มีฝีมือจากทุกสารทิศมานั้นก็เป็นเรื่องยาก เพราะนี่เป็นเรื่องในวังหลวงเป็นถึงเรื่องราวเกี่ยวกับอาการฮ่องเต้ หากอาการประชวรถูกแพร่งพรายออกไปย่อมไม่เป็นผลดีต่อราชวงศ์เป็นแน่ และเพราะทุกอย่างจะต้องถูกตรวจสอบด้วยหมอหลวงและขันทีทั้งห้าทุกครั้ง ประเด็นเรื่องการถูกวางยาจึงเรียกว่าแทบเป็นไปไม่ได้แต่ช่วงครึ่งปีมานี้ ฮองเฮารับรู้ได้ถึงอาการผิดปกติของฮ่องเต้อยู่ไม่น้อย พระองค์เห็นร่างกายที่แข็งแรงของฮ่องเต้เริ่มท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19

บทล่าสุด

  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 98 เจิงฮูหยิน.. ข้ามาแล้ว

    ตอนที่ 98 เจิงฮูหยิน.. ข้ามาแล้วทั้งสี่ยืนมองเจิงอวี้เจินที่ร้องไห้อย่างน่าสงสาร สองแขนของเขากอดร่างกายของภรรยาเอาไว้แน่น ใบหน้าคมประกบจูบลงที่ริมฝีปากของนางก่อนจะขยับเลื่อนไปหอมแก้มทั้งสองข้างของเธอ พร้อมทั้งจุมพิตที่หน้าผากอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อย ๆ ช้อนตัวของเฟยหลงนั้นขึ้นยืนเต็มความสูงเพื่อเดินอุ้มนางไปวางไว้บนเตียง"ข้าขออยู่ส่งนางจนวินาทีสุดท้ายได้หรือไม่" เขาหันมามองท่านยายหลิงไถที่พยักหน้าให้เล็กน้อย เมื่อเขาได้รับอนุญาตแล้วจึงได้ขึ้นไปนอนคู่กันกับเธอบนเตียง สองแขนกอดร่างกายของเธอเอาไว้แน่นอยากสัมผัสไว้ให้นานที่สุด"พวกเจ้าทั้งสองออกไปรอด้านนอกก่อน ข้าจะเตรียมพิธีและเมื่อถึงเวลาอันสมควรข้าจะให้กู่ป๋ายออกไปเรียกพวกเจ้า" สิ้นสุดคำพูดของท่านยายสหายทั้งสองได้มองใบหน้าของเจิงอวี้เจินและหลี่เฟยหลงอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปรอด้านนอกอย่างว่าง่าย"กู่ป๋าย.. เจ้ากลัวหรือไม่" แม้ว่าเจิงอวี้เจินนั้นจะได้ยินเสียงของท่านยายและน้องชายของแม่นางเพ่ยเพ่ยคุยกัน แต่เขากลับได้หาสนใจไม่ เขาไม่สนใจเลยว่าทั้งสองจะพูดเรื่องอะไร เขาสนใจเพียงแต่เขาอยากจะกอดร่างกายของภรรยาของเขาเอาไว้ให้นานที่สุด น้ำตาของชาย

  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 97 หากนางอยู่ที่นี่.. นางจะเจ็บปวด

    ตอนที่ 97 หากนางอยู่ที่นี่.. นางจะเจ็บปวด"เหตุใดเจ้าถึงไม่ยินดี.. ในเมื่อเรื่องนี้เราทั้งสองนั้นได้คุยกันมาก่อนแล้วไม่ใช่หรือ ว่าหากจบเรื่องราวทั้งหมด ข้าจะให้ท่านพ่อของข้าไปสู่ขอเจ้า""ท่านพี่.. ข้ารักท่านอย่างที่ไม่เคยรักชายใดมาก่อน ท่านเป็นคนแรกที่ทำให้ข้ารู้จักคำว่ารัก คำว่าห่วงใย เพียงแต่ท่านหลงลืมไปแล้วอย่างนั้นหรือว่าข้ามิใช่คนในโลกใบนี้ หากเมื่อเราทั้งสองนั้นได้ตกลงปลงใจเข้าร่วมพิธีสมรสในครั้งนี้ หากข้าต้องสลายกลายเป็นเถ้าธุลีท่านจะอยู่อย่างโดดเดี่ยวข้าไม่ยินดีให้ท่านเป็นเช่นนั้น ข้าไม่ยินดีที่ให้งานมงคลสมรสของเราทั้งคู่เป็นสิ่งที่จะเหนี่ยวรั้งท่าน.. ท่านเข้าใจความรู้สึกของข้าหรือไม่""แม่นางหลี่เฟยหลง.. เช่นนั้นเจ้าฟังคำของข้าให้ดี ต่อให้ในโลกใบนี้หรือใบไหน หากเจ้าอยู่ที่ใดข้าขอให้คำมั่นสัญญาต่อฟ้าดินเพื่อเป็นพยาน ข้าจะรักเพียงเจ้าจะติดตามเจ้า ไปทุกที่ หรือต่อให้เจ้าจะทิ้งข้าไว้ในที่แห่งนี้ ทะเลเพลิง ภูเขาน้ำแข็งหรือต้องตายกี่ครั้ง ข้าก็ไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อย ขอเพียงแค่ข้าได้รักเจ้าได้ดูแลเจ้าได้อยู่กับเจ้า แม้จะเป็นเพียงหนึ่ง วัน สองวัน เจ็ดวัน หนึ่งเดือน หนึ่งปี หรือตลอดชี

  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 96 ข้าไม่ยินดีสำหรับงานมงคลสมรสในครานี้

    ตอนที่ 96 ข้าไม่ยินดีสำหรับงานมงคลสมรสในครานี้เฟยหลงมองดูแม่นางเพ่ยเพ่ยที่กระโดดโลดเต้นไปมาราวกับว่านางนั้นกำลังทำสิ่งที่เฝ้ารอจนสำเร็จ ด้วยความดีใจของสตรีผู้นี้ที่ดูจะดีใจเกินกว่าปกติทำให้เธอรู้สึกอยากรู้อีกครั้งได้ชะโงกหน้าไปมองที่ตำราเล่มนั้นอีกครา ในตำราหมายเหตุไว้ว่าหากต้องการสิ่งใดให้นึกถึงสิ่งนั้น เป็นการซ้อนวิญญาณของสิ่งมีชีวิตอีกโลกขนานหนึ่ง"สิ่งมีชีวิตอีกโลกหนึ่ง.. เหตุใดในยุคสมัยนี้ถึงรู้เรื่องราวเหล่านี้""ข้าต้องการท่านแม่.. หากข้าสามารถเรียกวิญญาณท่านแม่ได้เรื่องราวพวกนี้ก็จะจบลง แต่หากข้าทำไม่สำเร็จวิญญาณของคนผู้นั้นที่ข้าเรียกมาต้องสะสางเรื่องราวยุ่งเหยิงที่ข้าก่อขึ้นนี้ได้เป็นแน่"แม่นางเพ่ยพูดจบก็ได้วางทุกอย่างลงบนโต๊ะ พร้อมทั้งหยิบเจ้าปลาตัวใหญ่นั้นเดินเข้าไปในครัว แม้ว่าหลี่เฟยหลงจะอยู่ที่นี่อยู่นาน แต่เธอกลับไม่รู้ว่าที่แห่งนี้ส่วนนั้นเป็นครัวที่สามารถทำอาหารได้ เพียงแต่ไม่มีอุปกรณ์ใดที่ใช้ในการทำอาหารอะไรสักอย่าง เธอมองดูแม่นางเพ่ยเพ่ยที่ใช้พลังสีทองของตนในการถอดเกล็ดปลาเสียบไม้แล้วย่าง นางใช้พลังของตนเองในการทำจนหมดสิ้นราวกับไม่ว่าเธอจะไปอยู่ที่แห่งใดย่อมไม่อด

  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 95 ซ้อนวิญญาณวิชาต้องห้าม

    ตอนที่ 95 ซ้อนวิญญาณวิชาต้องห้ามสตรีผู้นี้แผดเสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งห้องขัง สาดคำพูดต่อว่าสตรีที่สูงส่งผู้นี้อย่างไม่ได้รู้สึกเกรงกลัว แต่นอกจากที่พระสนมเอกจะไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองหรือไม่พอใจแล้ว นางกลับกำลังยกยิ้มอย่างชอบใจสายตาคู่นั้นของแม่นางเพ่ยเพ่ย มองไปทางน้องชายที่ถูกลากออกไป ราวกับหมูหมากาไก่เปรียบเหมือนว่าเขานั้นไม่ใช่สิ่งมีชีวิต ความรู้สึกคับแน่นในอกเริ่มทำให้นางไม่มีทางเลือก หากนางไม่ทำตามคำที่สนมเอกบอก ชีวิตของน้องชายนางไม่รอดแน่ แต่หากนางทำเรื่องที่พระสนมต้องการนั่นถือว่าเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเธอ หากมันสำเร็จก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตของเธอและน้องชายจะรอด แต่ก็ไม่ได้มีอะไรการันตีว่าทั้งสองจะไม่รอด"เจ้าคิดให้ดีหากเจ้าทำมันสำเร็จข้ารับรองว่าชีวิตของเจ้าและน้องชายเจ้า จะเดินทางออกจากแคว้นฉวางอย่างปลอดภัยหายห่วง.. แต่หากเจ้าไม่ยินดีข้าจะ นำหัวของน้องชายเจ้ามาคืนให้เจ้า.. เจ้าว่าเช่นนี้ดีหรือไม่"แม่นางเพ่ยเพ่ยทำได้เพียงจ้องมองไปที่น้องชายของตนเอง ที่กำลังหายลับไปจนสุดสายตา ก่อนจะสลับมามองพระสนมเอกที่มีนิสัยละโมบโลภมาก เธอไม่รู้เลยว่าทางออกของเธอควรเป็นอย่างไร เธอรู้เพียงแต่ใน

  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 94 เจ้ามันปีศาจ

    ตอนที่ 94 เจ้ามันปีศาจเธอตะโกนออกมาด้วยเสียงที่ดังก้องกังวานอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจนรู้สึกแสบคอ ก่อนจะเด้งตัวมานั่งขัดสมาธิพร้อมทั้งกอดอก อย่างคนที่หงุดหงิด สายตาของเธอกวาดมองไปรอบ ๆ อีกครั้งก่อนจะหลับตาลงเล็กน้อย"ถ้าหงายหลังนอนอีกครั้งจะไปตกที่หลังคาวังหลวงหรือเปล่านะ" แม้ว่าเธอจะคิดเล่น ๆ แต่ทันทีที่เธอหงายหลังนอนลงไปอีกครา ร่างกายของเธอรู้สึกเบาหวิวอีกครั้ง"กำลังเดินทางอีกแล้วสินะ" เธอไม่แม้แต่จะลืมตามามองรอบกาย ทำได้เพียงแค่กอดอกพร้อมปล่อยร่างกายของตัวเองให้ไหลไปตามกระแสลมที่ได้รับฟึ่บ!แต่ครั้งนี้เธอรู้สึกว่าตนเองนั้นตกลงมาที่กองฟางเห็นจะได้ ดวงตาทั้งสองเปิดขึ้นเห็นเพียงแค่ความมืดสนิท เธอค่อย ๆ ใช้มือทั้งสองคลำไปรอบกายรับรู้ได้ว่ามันคือกองฟางจริง ๆ เฟยหลงดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งพร้อมทั้งสอดสายตามองหาแสงสว่าง"จับมัน!" เธอต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยคำสั่งที่น่ากลัว พร้อมทั้งเสียงฝีเท้าอีกหลายคู่วิ่งเข้ามาในกระท่อมหลังนี้ สองเท้าของเธอก้าวเดินออกไปข้างหน้าตามแสงสว่างที่มีเพียงน้อยนิดนั้น เธอแอบมองจากด้านในเห็นทหารมากมายในชุดดำกำลังจับสองพี่น้องที่ไม่มีทีท่าว่าจะร้

  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 93 ความหลังของเพ่ยเพ่ย

    ตอนที่ 93 ความหลังของเพ่ยเพ่ยตู้ม!!แต่ไม่รู้ว่าเป็นเคราะห์ซ้ำหรือกำซัด ทันทีที่ก้นของเธอแตะที่ปุยเมฆขาวนุ่มฟูนั้นร่างกายของเธอก็ได้ตกลงไปในสระน้ำแห่งหนึ่งจนเนื้อตัวเปียกปอนฟู่ว~ทันทีที่เธอนั้นตะเกียกตะกายขึ้นโผล่พ้นน้ำ ริมฝีปากบางได้พ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงเพื่อฮุบเอาอากาศด้านบน สายตาของเธอกวาดมองไปรอบกายเห็นกระท่อมที่คุ้นตา เฟยหลงจดจำกระท่อมหลังนี้ได้แม่นยำอย่างไม่มีวันลืม"ทำไมจู่ ๆ ถึงได้กลับมาที่กระท่อมกลางป่าอีกแล้ว" แม้ว่าจะสงสัยอยู่ไม่น้อย แต่บัดนี้หลี่เฟยหลงกำลังตะเกียกตะกายให้ตัวเองขึ้นมาจากในสระ ทันทีที่ร่างกายที่เปียกปอนของเธอปะทะเข้ากับสายลมที่พัดเข้ามาไม่ขาดสายทำให้รู้สึกหนาวเหน็บอยู่ไม่น้อย สองเท้าค่อย ๆ เดินขึ้นไปทางกระท่อมหลังนั้น ทุกอย่างดูไม่ผิดปกติจากที่เธอเห็นก่อนหน้านี้สักเท่าไหร่ เพียงแต่ที่แห่งนี้กลับรู้สึกว่ามีชีวิตชีวามากกว่าเมื่อคราวที่เธอมาในครั้งนั้นอยู่มาก"ท่านยาย.. ยาบำรุงนี้ปรุงอย่างนี้ใช่หรือไม่" ยังไม่ทันที่เธอจะผลักประตูเข้าไป หลี่เฟยหลงได้ยินเสียงของคนผู้หนึ่งดังขึ้นภายในกระท่อมหลังนั้น"ไม่ใช่! สมุนไพรชนิดนี้ไม่สามารถเป็นยาบำรุงได้เจ้าไปเอาชิ้นน

  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 92 ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะอยู่รอท่านได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่

    ตอนที่ 92 ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะอยู่รอท่านได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่ทั้งสองเมื่อได้รับการพ้นโทษจึงได้เร่งเดินทางกลับเข้าจวนทันที ระหว่างทางที่เธอและเขาผ่านนั้น ทั้งคู่พบว่ามีประกาศว่าสกุลเจิงเป็นผู้บริสุทธิ์ทำให้ทั้งสองรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากทั้งสองเดินทางมาจนถึงหน้าจวน เฟยหลงมองไปยังประตูที่ช่างดูเงียบเหงาจนหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ อวี้เจินปรายตามองใบหน้าของเธอเล็กน้อยส่งยิ้มให้เธอก่อนจะใช้มือหนาคว้าข้อมือของเธอไว้ เขาใช้อีกอีกข้างดันเพื่อเปิดประตูหน้าของจวนสกุลเจิง ทันทีที่ประตูจวนเปิดออก ภาพที่เขาเห็นนั้นทำให้ทั้งสองยิ้มกว้างออกมาด้วยความยินดี ท่านแม่ทัพใหญ่เจิงเถาฮ่วน สหายเจิงเจียอวี่ พร้อมด้วยข้ารับใช้ในจวนทั้งหมดกำลังยืนต้อนรับทั้งสอง อยู่ก่อนแล้ว"ยินดีต้อนรับกลับจวนขอรับท่านพ่อ น้องรอง และทุกท่านด้วย" เจิงอบุตรีจินเอ่ยกับทุกคนด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม"ยินดีต้อนรับแม่ทัพน้อยเจิงกลับบ้าน" และเป็นเสียงของผู้เป็นบิดาของจวนเอ่ยต้อนรับเขาเช่นกัน"ยินดีต้อนรับแม่นางที่พ้นโทษ.. ได้รับคืนความบริสุทธิ์" ก่อนที่แม่ทัพใหญ่จะหันมาพูดกับเธอด้วยใบหน้าที่นึกขอบคุณไม่เพียงเท่านั้

  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 91 ปิดคดี

    ตอนที่ 91 ปิดคดีเฟยหลงเอ่ยออกมากับตัวเองเบา ๆ เมื่อยามที่เธอนั้นนั่งอยู่ที่ศาลาริมน้ำมองดูดอก บัวด้วยสายตาที่ไม่ยินดียินร้ายเดิมทีแล้วท่านยายบอกว่าร่างกายของอาเพ่ยนั้นจะอยู่ได้อีกหนึ่งเดือน แต่สิ่งที่เธอทำผิดพลาดอีกครั้ง คือพลังของเธอไม่สามารถขับพิษในร่างกายของฮ่องเต้ได้จนหมด หากเป็นเช่นนั้นร่างกายของฮ่องเต้ที่เคยชินกับพิษนี้ จะสามารถสร้างมันขึ้นมาได้ใหม่ สิ่งที่จะทำให้พระองค์หายขาดได้จึงไม่ใช่การขับออก แต่เป็นการดึงพิษทั้งหมดเข้ามาในร่างของเธอต่างหาก"เจ้าอยู่ในวังเบื่อหรือไม่" เสียงของเจิงอวี้เจินดังขึ้นทางด้านหลัง ทำให้เธอนั้นรีบหันไปมองชายอันเป็นที่รักพร้อมทั้งส่งรอยยิ้มให้เขา ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบรับ"ข้าเบื่อมาก" เธอเดินเข้าไปหาเขาอย่างว่าง่ายก่อนจะใช้สองมือเล็กกอดรอบแขนของเขาเอาไว้อย่างออดอ้อน ใช้ใบหน้าหวานซุกไปที่ทรวงอกของเขาก่อนค่อย ๆ ช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าของบุรุษผู้นี้อวี้เจินหันมองรอบกายซ้ายขวาเล็กน้อยก่อนจะก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็วแล้วผละออก"ท่านทำอะไรเนี่ย""ก็ที่เจ้าออดอ้อนข้าเช่นนี้ไม่ใช่อยากให้ข้าทำเช่นนี้งั้นหรือ""ท่านไปร่ำเรียนความหน้า

  • ท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า   ตอนที่ 90 นับเวลาถอยหลังกับชีวิตที่เหลืออยู่

    ตอนที่ 90 นับเวลาถอยหลังกับชีวิตที่เหลืออยู่"ความยากลำบากที่หม่อมฉันได้รับ! เด็กสาวที่เคยร่าเริง.. ชื่นชอบการอ่านตำรา ปักผ้า ทำอาหาร มีความสุขกับครอบครัว.. เพียงแค่ชั่วข้ามคืน! ต้องกลายเป็นสตรีที่ไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน! ไม่สามารถบอกใครได้ว่ามาจากตระกูลไหน!”“ทำได้เพียงขอข้าวขอน้ำดั่งขอทานข้างถนน! ไม่มีผู้ใดเหลียวแล.. ซุกหัวนอนตามรางหญ้า บางคราก็ต้องแย่งข้าวกับสุนัขเพื่อประทังชีวิต! โดนทำร้ายหยามเหยียดจนแทบไม่เหลือความเป็นคน! พระองค์รู้หรือไม่กว่าที่หม่อมฉันจะเข้ามาทำให้พระองค์สะดุดตาได้มิใช่เรื่องง่าย ความแค้นที่สุมอยู่ในอกของหม่อมฉันมันเกือบจะสำเร็จอยู่แล้ว.. หากว่านางหมอพิษผู้นั้นไม่หักหลังหม่อมฉัน! ป่านนี้พระองค์ได้ลงไปเฝ้ายมโลกแล้วกับท่านพ่อหม่อมฉันไปแล้ว!""ข้าว่าเจ้าเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว.. ข้ามีเหตุผลของข้า หากเมื่อครานั้นพ่อของเจ้าไม่คิดก่อกบฏข้าย่อมไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์เป็นแน่""โกหก! พระองค์อย่ามาโกหกกับหม่อมฉัน! พ่อของหม่อมฉันไม่มีทางคิดก่อกบฏเป็นแน่! ท่านใส่ร้ายครอบครัวข้า ฆ่าครอบครัวข้าล้างตระกูลยังไม่พอ.. เวลานี้พระองค์ยังคิดจะใส่ร้ายตระกูลข้า! ท่านยังมีความเป็นคนอยู่หรือ

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status