Share

บทที่ 5

last update Last Updated: 2025-04-18 16:07:11

“แต่ผมรับคุณ!” ตฤณตอบทันที ซึ่งตอนแรกยังไม่ได้ตัดสินใจหรอกว่าจะรับหรือไม่ แต่พอเห็นหน้าเท่านั้นแหละ

“ฉันไม่ทำ! ลาก่อน” เธอว่าก่อนจะเอี้ยวเพื่อจะเดินไปเปิดประตูห้อง ทว่าคราวนี้เขากลับเดินไปคว้าเอกสารจากเธอเอาไว้เสียดื้อๆ

“ผมรับคุณ! รับเดี๋ยวนี้ด้วย” ตฤณยิ้มยียวนอีกต่างหาก 

“เอาคืนมา! เอกสารของฉัน” เธอเดินไปยื้อแย่ง ทว่าเขาไม่ให้แถมยังเดินกลับไปนั่งอีก 

“ก็คุณเป็นเลขาผม ผมต้องเก็บเอกสารไว้สิ” ตฤณหน้ามึนมาก เธอคิดพลางกัดฟัน

“ฉันไม่ทำงานที่นี่ เอาเอกสารมา ฉันจะกลับ” 

“จะไม่ทำเหรอครับ มันมีความเสียหายเกิดขึ้นนะ ค่าเสียเวลาน่ะมันเกิดขึ้นเยอะเลย” เขาขู่ยิ้มๆ และเมื่อเธอพิจารณาดีๆ มันเสียเวลาหลายขั้นตอนจริงๆ นั่นแหละ แต่เธอจะไม่ทำงานกับคนที่เธอด่าเมื่อเช้าแน่ๆ 

“ฉันทำเวรทำกรรมอะไรไว้เนี่ย” 

“ทำไมไม่คิดว่าตัวเองมีบุญบ้างล่ะครับ หืม ผมเป็นประธานบริษัทนะ คุณเป็นเลขาผม นับว่าบุญมาก ผมรับคนยากมากด้วย” นี่เขาชมตัวเองเหรอเนี่ย

“ฉันซวยตั้งแต่เช้าเพราะคุณ”

“ตอนนี้ไม่ซวยแล้วจ้ะ ผมรับคุณเข้าทำงาน ง่ายดีออกจะได้ไม่ต้องบ่น” 

“ฉันไม่เหมาะกับที่นี่ ฉันเรียนไม่เก่งด้วย เกรดไม่ดีไม่ได้เรื่อง”

“ฮ่าๆ แต่ด่าเก่ง” อันนี้เขาก็พูดความจริงอีก 

“มานั่ง แล้วคุยกันดีๆ” เขาชี้บอก

“ฉันโกรธคุณมาก โมโหมาก จะให้คุยกันดีๆ ได้ยังไง ใครมันจะปรับอารมณ์ทัน และฉันไม่ทำงานกับคุณ เอามา” ว่าแล้วเธอก็ยื่นมือไปแย่งเอกสารอีกแต่เขาไม่ยอมปล่อย

“เมื่อเช้าเห็นอยากได้งานอยู่เลย แถมยังด่าที่ผมทำให้เสียงานอีก” เขาพูดพลางกระชากเอกสารแต่กลับทำให้เธอพุ่งเข้ามาใกล้ 

“ไม่อยากทำกับคุณ ใครจะรู้ว่าฉันจะซวยซ้ำซ้อนขนาดนี้ เอามาค่ะ ปล่อยได้แล้ว อีกอย่างเงินเดือนน้อยนิดแค่หมื่นแปดเอง ฉันไปสมัครที่อื่นดีกว่า” 

“งั้นผมให้สามหมื่น” 

“นี่คุณอาเงินมาล่ออีกแล้วนะ”

“ห้าหมื่นละกัน แต่ถ้าตัดสินใจช้าก็เหลือสามหมื่นเหมือนเดิม เริ่มงานพรุ่งนี้ เอ๊ะ! ไม่ดีกว่า เริ่มวันนี้เลย” 

“ไม่เอา เงินคุณไม่ได้มีค่ากับทุกคน”

“แต่มีค่ากับคุณผมรู้ คุณแค่จองหอง”

“คุณก็แค่เอาเงินฟาดหัวคนเก่ง” สิ้นคำเธอก็แย่งเอกสารสำเร็จแล้วขยับออกมาให้ห่าง เขาจึงลุกตามแล้วเดินไปขวางประตูซะอย่างนั้น 

“ผมรู้ว่าเงินสำคัญกับคุณ ไม่งั้นจะอยากทำงานทำไม ไม่งั้นจะสนอนาคตทำไม จริงไหม”

“ใช่ฉันอยากทำงาน แต่ไม่ทำกับคุณ ถอยไปค่ะจะกักขังหน่วงเหนี่ยวเหรอ” 

“หึๆ ผมไม่ขังใคร แต่มีวิธีการอย่างอื่นแทน”

“คุณคิดว่าฉันจะยอมทำ เพราะเงินสามหมื่นห้าหมื่นเหรอ” 

“ทำไมคุณโกรธผมขนาดนั้น ผมขอโทษและคุณได้ทำงานแล้วด้วย” 

“ก็... ฉันโกรธอยู่ ทำไมล่ะ ขอโทษแล้วจะให้หายดีตอนนี้เลยหรือไง” 

“เขาเรียกว่าหยิ่งจองหอง” 

“คุณรับฉันไว้เพราะอยากจะโถ่โทษความผิดมากกว่า คุณยังไม่รู้สึกว่าอยากจะรับ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันเก่งหรือเปล่า”

“ฝ่ายบุคคลของผมเก่ง เขาส่งมาให้ผมนั่นแปลว่าคนนั้นผ่านที่สุดแล้ว เขาไม่ได้รับคุณ เพราะรู้เรื่องเมื่อเช้าของเราหรอกนะ เมื่อเช้าผมไม่ได้ตั้งใจริงๆ แล้วผมก็รีบมาประชุม แล้วบริษัทที่คุณมาก็บริษัทผม” 

“กรรมของฉัน” เธอว่าพลางเชิดหน้าขึ้น 

“ผมก็เพิ่งรู้ว่าเป็นคุณ” 

“ถ้าฉันไม่ทำ มีปัญหาหรือเปล่า ฉันต้องจ่ายอะไร” เธอใจแข็งเสียจริง 

“จ่ายค่าเสียเวลา เวลาของผมคิดเป็นนาที ไหนจะเวลาของฝ่ายบุคคลอีก คัดกรองกว่าจะได้มา” 

“ฉันต้องจ่ายยังไง ผ่อนจ่ายได้ไหม” 

“ก็... ถ้าคุณไม่อยากเป็นเลขาของผมจริงๆ ล่ะก็ ก็ผ่อนได้” 

“เท่าไหร่ บอกมาเลยฉันจ่ายเดือนละห้าพันก็ได้” 

“ก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้นหรอกน่า อย่าคิดมาก แค่...”

“แค่อะไรคะ”

“แค่ ไปกินมื้อค่ำกับผมติดต่อกันสัก 2 เดือน น่าจะเพียงพอ” นี่เขาเป็นคนแบบนี้หรือเนี่ย ให้ตายสิ

“นี่คุณ ทำไมเป็นคนแบบนี้ เจ้าเล่ห์ ขี้หลีมากเลย งั้นฟ้องร้องฉันเลยเถอะ ฉันไม่ทำอย่างที่คุณบอกแน่ จบ! พอ! ลาก่อน” เธอว่าก่อนจะดันเขาให้พ้นทางแล้วผลักประตูออกไปโดยที่เขาไม่ได้ห้ามเลย

 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 114 (จบ)

    “ก็คุณเจ้าเล่ห์เก่งนี่คะ”“ไม่เจ้าเล่ห์จะได้คุณเหรอ หืม”“คุณได้หยา ไม่ใช่เพราะคุณเจ้าเล่ห์เก่ง เพราะหยารักคุณต่างหาก ท่านประธาน มีเรื่องหนึ่งที่ค้างคา”“อะไรจ๊ะ”“ครั้งแรกที่เจอกันคุณบอกว่าจะรีโนเวทห้อง จะพาหยาไปดูสถานที่จริง” นี่เธอซื่อจริงหรือว่าแกล้งถาม เขาคิด“ก็เข้าไปเห็นห้องแล้ว น่าอยู่ดีไหมล่ะหรือว่าต้องแก้ไขอะไรอีกครับ”“นี่เจ้าเล่ห์เหรอคะ ไม่ได้อยากจะทำจริงๆ ใช่ไหม หืม”“ก็คนมันอยากได้นี่”“ก็ต้องเอาให้ได้ ร้ายกาจนัก”“ร้ายกาจเหรอ แล้วไม่ชอบหรือไง เป็นเมียท่านประธานแบบนี้ ดีหรือเปล่า?” เขาเปลี่ยนเรื่องคุยเสียอย่างนั้น“ไม่รู้สิคะ ต้องดูกันระยะยาว”“แล้วชอบแบบนี้หรือเปล่า”“แบบนี้? ชอบดุดุ”“หึๆ ไหนบอกไม่ชอบดุไง”“เวลาคุณดุแล้ว ดูร้อนแรงดีจะตาย”&

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 113

    “อ้อนผมก่อน แล้วผมจะตามใจ” สิ้นคำเขาก็กดจูบตรงกลีบเสียวนุ่มนิ่มเบาๆ ความร้อนจากเรียวปากทำเอาสะดุ้งแอ่นเด้งขึ้นลง“อืม ท่านประธานอย่ากินดุนักสิคะ” เธอออดอ้อนตามที่เขาปรารถนา“เลียดุด้วย” เขาเสริมขึ้นก่อนจะปาดลิ้นเลียเม็ดเสียวแผ่วเบา ที่กระตุกตอดลิ้นตุบๆ“ซี๊ด! อืม” เธอครางเบาๆ เช่นกัน เหมือนกำลังถูกเขาหยอกเย้าให้ทรมาน และความเสียวซ่านกำลังก่อเกิดอีกครั้ง เมื่อปลายลิ้นร้อนลากเลียผ่านร่องรักจากล่างขึ้นบนเชื่องช้า จนทำให้เธอแทบจะบิดเร้าไปทั้งตัวและจิกลงไปบนที่นอน“อูยยยย อ่า” ยิ่งเลียช้าก็ยิ่งเสียวสะท้าน เนินสวาทถึงกับแอ่นยกขึ้นลง พลางส่งเสียงครางพะแผ่วออกมาอย่างสุดจะกลั้น“ตฤณขา สะ สะ เสียวมากเลยค่ะ อื้อ!” เสียงหวานเว้าวอนเมื่อกลีบอวบถูกชำแรกรักด้วยลิ้นปาดเลียเร็วขึ้น ทั้งขดงอดุนดันสลับงับดูดน้ำหวานที่ไหลออกมาเพราะความเสียวซ่าน น้ำหวานฉ่ำแฉะไปทั้วกลีบเขาก็ยิ่งดูดเลียหนักหน่วง ไม่มีคำว่าเบาหรือปราณีตามที่ออดอ้อน“ซี๊ด! โอ้ว! ตฤณขา ตฤณ! อ๊ะ ดูดแรงเหลือเกินตฤณขา”

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 112

    “ซี๊ด โอ้ว! หยา... หยา... เสียว หยาจะ... อื้อ!” เธอร้องครวญครางก่อนจะกระตุกเกร็งไปทั้งตัว พร้อมกับหายใจหอบหนักๆ ร่างกายปลดปล่อยพุ่งทะยานไปสู่ขอบฟ้า น้ำรักพุ่งพ่นหลั่งไหลออกมาใส่ปากร้อนที่ดูดกลืนกินอย่างไม่อิ่มเอม เธอยังคงกระตุกเสียวซ่านและหายใจระรัว เมื่อรู้ว่าเธอจึงจุดหมายเขาก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ทว่ายังคงจับขาข้างเดิมของเธอเอาไว้ในข้างหนึ่ง แล้วยื่นหน้าเข้าไปประกอบจูบดูดดื่มเขาไม่อ้อยอิ่งรีบขยับรูดแท่งร้อนระรัว เมื่อพร้อมรบเขาก็จับจ่อตรงปากทางรัก แล้วกดสอดแทรกผ่านเรือนกายอันบอบบางคับแน่น สะโพกกดอัดนำพาแท่งร้อนเข้าไปจนสุดทางและลึกจนรู้สึกได้ เนื้อกายสาวบีบรัดรึงแท่งร้อนเอาไว้จนเสียว “ขอท่านี้ได้ไหมครับ” เขาถอนจูบออกมากระซิบแผ่วเบา ไม่ต้องขอแล้วเพราะเขาพร้อมจะขยับตัว เธอไม่ตอบแต่กลับรั้งเขามาจูบอีกครั้ง จากนั้นบทรักจึงได้เริ่มต้นสะโพกแกร่งเคลื่อนไหวอัดแท่งร้อนเข้าออกทางรัก เข้าสุด ออกสุด ทำเอาเธอเสียวซ่านยิ่งกว่าเดิม แต่ขยับตามไม่ได้ด้วยว่าเขาจับขาข้างหนึ่งยกไว้ แท่งร้อนสอดแหย่กระแทกกระทั้น เข้าออกครั้งแล้วครั้งเล่า

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 111

    “เร็วๆ อยากแช่น้ำเย็นๆ แล้วร้อนมาก” ตฤณบอกขณะที่ปั้นหยาเปิดน้ำตีฟองใส่อ่างจากุชชี่ให้ ขณะเดียวกันเขาก็เปิดหน้าต่างรับลมเย็นๆ จากด้านนอก เรียกว่าแช่น้ำไปด้วย ชมทุ่งข้าวไปด้วย“รอหน่อยสิคะ อ่างตั้งใหญ่กว่าน้ำจะเต็ม” เธอบอก โดยที่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าไว้รอแล้ว ใส่แค่เสื้อคลุมเท่านั้น ทว่าน้ำได้เพียงครึ่งอ่างเขาก็ถอดเสื้อคลุมออกแล้วก้าวลงไปแช่ทันที“อุ้ย นี่ยังไม่เสร็จเลยค่ะ”“แช่ไปด้วย เปิดน้ำไปด้วยไง ผมอยากแช่อยากผ่อนคลาย แล้วก็อยากได้คนนวดหลัง ทั้งเครียดทั้งเหนื่อยมาหลายวันติดต่อกัน ไม่มีเวลาอ้อนคุณเลย”“อยากอ้อนก็ไม่บอก” ปั้นหยาว่าก่อนจะก้าวลงไปในอ่าง อ้อมไปทางด้านหลังของเขา แล้วนั่งตรงขอบเพื่อให้เขานั่งตรงหวางขาพอดี จะได้นวดถนัด จากนั้นก็เริ่มนวดตรงหัวไหล่ ต้นคอ แล้วกลับมาแขนสลับกันไปมาให้เขาได้ผ่อนคลาย พร้อมกับกลิ่นน้ำมันหอมระเหยคละคลุ้งทั่วไปทั้งห้อง เขาหลับตาพิงเธออย่างผ่อนคลาย“หยารู้สึกอะไรไหม ตั้งแต่เกิดเรื่อง เราไม่ได้ใกล้กันแบบ

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 110

    “แม่เจ้าซันด์ รถคว่ำตกทางด่วน เพราะกำลังมาที่นี่ ตายคาที่พร้อมกับเลขา” ชาติชายพูดด้วยน้ำเสียงเหม่อลอย น้ำตาไหล ทว่าตฤณกลับช็อกพอๆ กัน ตฤณไม่ได้อยากให้เกิดโศกนาฏกรรมแบบนี้ แต่มันเรียกว่ากรรมหรือเปล่า“เพราะมึง! เพราะมึงไอ้ตฤณ! ไอ้ชาติชั่ว! เพราะมึงที่ทำให้มันเป็นแบบนี้” ชาติชายหันไปกล่าวหาตฤณ พร้อมกับพุ่งตัวเข้าไปจะทำร้าย แต่ถูกตำรวจสกัดเอาไว้ก่อน“หยุด! คุณชาติ หยุด! ไม่งั้นคุณจะมีความผิดไปมากกว่านี้”“มีความผิดเหรอ ไหนๆ กูก็ไม่เหลืออะไรแล้ว เมียกูตายเพราะมึงไอ้ตฤณ ทุกอย่างเพราะมึง” ชาติชายตะคอกลั่นโรงพยาบาล ด้วยความคุ้มคลั่งเสียใจและช็อกอย่างหนัก พยายามปรี่เข้าไปทำร้ายร่างกายตฤณ แต่ถูกตำรวจและบอร์ดี้การ์ดกันเอาไว้เสียก่อน ชาติชายอาศัยช่วงชุลมุนกระชากปืนจากตำรวจแล้วเล็งไปที่ตฤณ ทว่าวินาทีเดียวกันนั้นตฤณก็เอาปืนพกออกมาเล็งกลับไปอย่างรวดเร็ว เพราะเขาเตรียมพร้อมเสมอ ยิ่งอยู่กับศัตรูยิ่งไว้ใจไม่ได้ไม่“ใจเย็นๆ ทุกคนใจเย็น” ตำรวจร้องห้าม พร้อมเปิดทางออก

  • ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 109

    “ก็เหมือนกับที่เขาชอบซุบซิบกันสไตล์สองพ่อลูกนั่นแหละครับ บังเอิญผมได้ยิน แต่ไม่ทันซะละ อีกอย่างผมจะบอกใครได้ ใครจะเชื่อเพราะผมมันเด็ก แต่เผื่อคุณชาติจะไม่ทราบว่าคนขับรถที่ตายพร้อมกับท่านประธานคนก่อนน่ะ คือพ่อผม แต่คุณพูดวันนี้ก็ดี ตำรวจจะได้รู้ความจริง”“ไอ้ก้อง ไอ้เด็กเวร มึง! กูจะเอามึงให้ตายตามพ่อมึงไป” ด้วยความเดือดดาลโกรธ กลัว ไร้สติจนหลุดปากออกมาหมด ตำรวจก็รวบรวมไว้ทั้งหมดเหมือนกัน“เอาล่ะๆ ถกกันพอแล้ว เรื่องเมื่อเจ็ดปีก่อนตำรวจชุดใหม่จะจัดการต่อ รับรองว่าท่านที่เสียชีวิตไป จะได้ตายตาหลับเสียที ส่วนคดีที่เกิดขึ้นปัจจุบันลูกชายคุณเป็นคนทำทั้งหมด หลักฐานพยานมัดตัวเขาไว้หมดรวมทั้งผู้สมรู้ร่วมคิด”“คดีนี้ปิดง่ายดีนี่คุณตำรวจ” ตฤณประชดเบาๆ“ครับ ยังเหลือแต่คุณชาติชาย จะบอกเราได้ไหมว่าสมรู้ร่วมคิดเรื่องอุ้มคุณตฤณกับคนอื่นๆ หรือเปล่า หรือคุณไม่รู้เรื่อง”เอาแล้วสิเจอคำถามยาก ครั้นจะบอกว่าไม่รู้เรื่องก็จะเป็นการทิ้งลูกชาย แ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status