บทที่ 354

ท่ามกลางเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า มีเงาสีดำหลายเงาแวบขึ้นนอกหน้าต่าง

คนที่อยู่ในอ้อมแขนกำลังนอนหลับสนิท เยี่ยเป่ยเฉิงค่อยๆลืมตาขึ้น นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเย็นชา

เยี่ยเป่ยเฉิงค่อยๆเลิกผ้าห่มขึ้น แกะมือเล็กๆคู่หนึ่งที่อยู่ระหว่างเอวออกไปอย่างอ่อนโยน จัดชายผ้าห่มให้นางอย่างระมัดระวัง

นอกห้อง ชายชุดดำหลายคนำลังยืนอยู่นอกประตู มีดอันคมกริบที่อยู่ในมือสะท้อนแสงวาววับท่ามกลางความมิดมิดยามราตรี

เมื่อชายชุดคำคนหนึ่งเห็นว่าถึงเวลาที่เหมาะสมแล้ว ชายชุดดำก็หยิบกระบอกไม้ไผ่ที่อยู่ในอ้อมแขน เจาะรูกระดาษหน้าต่าง และกำลังจะระบายควันเข้าไป

คิดไม่ถึงว่า จะมีเงาดำแวบขึ้นมาข้างหลัง เยี่ยเป่ยเฉิงยืนอยู่ข้างหลังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ราวกับว่าเป็นภูตผี ก่อนที่เขาจะลงมือทำ มือขนาดใหญ่คู่หนึ่งก็หักคอของเขาทันที

ชายชุดดำล้มลงไปบนพื้น

เมื่อชายชุดดำเห็นว่าจุดประสงค์ถูกเปิดเผย ก็รีบรุดไปข้างหน้าทันที

เยี่ยเป่ยเฉิงกระโดดลงไปชั้นล่าง ราวกับว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพวกเขา

แต่คนชุดดำเหล่านี้จะปล่อยเขาไปได้อย่างไร พวกเขาล้วนเป็นนักฆ่าที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี มาที่นี่มีเพียงวัตถุประสงค์เดียวเท่านั้น นั่นก็คือการค