Mag-log inShare
85 ราชันย์ใบ้
Huling Na-update:
2025-04-17 23:35:26
Kaugnay na kabanata
ทาสราคะองค์ชายใบ้ 86 ราชันย์ใบ้
“อื้ม... อี๊... ไม่นะ!” อิ่นสิงอี้ร้องอย่างนั้นอีกหน ก่อนที่ริมฝีปากนางจะถูกอีกฝ่ายชกชิมอย่างเร่าร้อน เขาดูด ขบเม้มเบาๆ เพียงเท่านั้นวิญญาณก็เหมือนจะหลุดออกจากร่าง พอนางใช้สองมือทุบไหล่หนา ก็กลายเป็นว่าทำให้ร่างกายชายหนุ่มที่มีผ้าผืนบาง และเสื้อคลุมนางปกปิดอยู่เลื่อนหล่นออกจากตัวเขา หญิงสาวไม่อยากเห็นเรือนกายที่ชวนให้หวามใจ นางอยากวิ่งหนีสุดชีวิต ด้วยคาดคะเนได้ว่า ตนคงไม่อาจสลัดเรื่องเลื่อนเปื้อนในหัวได้แน่ หากใกล้ชิดอีกฝ่ายเช่นนี้ อาจเป็นนางที่ปลุกปล้ำอีกฝ่าย! “ปล่อย...” บอกเขาแล้ว แต่นางกลับตอบรับเรียวลิ้นสากร้อนที่ตวัดอยู่ในโพรงปากของตน เขาใช้ลิ้นไล่ต้อนนางด้วยความชำนาญ ดักทางไม่ให้นางหลบพ้น ลิ้นสากและอุ่นจัดตวัดเย้าหยอก ดูดรัดพันกันไปมา ส่วนมือใหญ่ๆ ล้วงเขาไปในสาบเสื้อ คลึงเน้นหน้าอกอวบสวยของอิ่นสิงอี้ สมองนางขาวโพลนชั่วขณะ นิ้วเขายาวใหญ่แข็งแรง และปลายนิ้วเขาหยาบเล็กน้อย ยิ่งปลุกความเสียวสยิวให้นางจนส่งเสียงกระเส่าไม่หยุด ความหวานซาบซ่านคล้ายระเบิดลูกแล้วลูกเล่าที่ทำงานไม่หยุด และมันแตกติดๆ กันอย่างรุ
Huling Na-update : 2025-04-18ทาสราคะองค์ชายใบ้ 87 ราชันย์ใบ้
เมือง ซานตง แคว้นอัน (ห่างจากเมืองหลวงราว 500 ลี้) อารามไผ่เงินแห่งนั้นอยู่เชิงเขาหงซาน อันที่จริงอิ่นสิงอี้ไม่ควรอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ เนื่องจากสถานการณ์บ้านเมืองไม่สงบ โจรป่าออกดักปล้น มีข่าวอาจเกิดการก่อกบฏในเร็ววันนี้ ทว่าท่านย่าสั่งให้นางมาทำธุระแทน ด้วยการมอบอาหารแห้ง เสื้อผ้าสำหรับผู้ยากไร้ ทั้งหมดดูเหมือนเป็นเรื่องดี แต่แม่เลี้ยงนางและน้องสาวได้วางแผนอำมหิตหวังทำลายชื่อเสียงของอิ่นสิงอี้ นอกจากนั้นยังเป็นนางที่ต้องการทำบางสิ่งซึ่งเรียกได้ว่าเสี่ยงภัยเหลือเกิน นั่นเพราะไม่อยากเป็นสตรีที่แต่งไปเป็นอนุขุนนางในท้องถิ่น ฝ่ายนั้นต้องการให้นางทำหน้าที่อุ่นเตียงทั้งตัวเขาและลูกชาย เรื่องบัดซบเช่นนั้นสมควรเกิดกับอิ่นสิ่งอี้หรือ ยามเช้าในวันที่ต้องเดินทางกลับ อิ่นสิงอี้ประสบเคราะห์ใหญ่หลวงแล้วจากไปแบบตาไม่หลับ แน่นอนไม่ใช่ทางที่นางเลือกไว้ ทว่ายาสั่งที่ถูกใส่ในขนมไหมฟ้า(หนวดมังกร) มีพิษรุนแรง แม้คนต้นเรื่องแค่ต้องการให้นางสลบ ไร้สติ จากนั้นก็หวังให้บุรุษผู้หนึ่งเข้ามาข่มเหง แต่นางกลับสิ้นลมหายใจไปชั่วขณะหนึ่ง อิ่นสิงอี้มีโอกาสได้เดินทางไปพบเร
Huling Na-update : 2025-04-18ทาสราคะองค์ชายใบ้ 88 ราชันย์ใบ้
“คนชั่วช้า... ข้าไว้ใจคนผิดหรือ” น้ำเสียงที่กล่าวออกมา คือความรู้สึกอัดแน่น และเสียใจของเจ้าของร่างที่ผสมอยู่ในนั้น อิ่นสิงอี้ร้าวไหวทั้งใจ นางถูกครอบครัวสกุลอิ่นรังแก จนต้องหลงกลคนชั่วปี้เหวินถง และขณะที่คิดหาทางช่วยเหลือซูซิน ไม่ให้ต้องรับผิดโทษฐานฆ่าคนตายนั้น จู่ๆ ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝัน ร่างหนาของปี้เหวินถงสะดุ้งเฮือก เขาเพียงแค่สลบจากสุราฤทธิ์แรง ส่วนบาดแผลและเลือดที่ไหลออกมาจากร่างที่ถูกแทงเหนือหน้าอกซ้าย ไม่ได้ทำให้เขาถึงแก่ความตาย ปี้เหวินถงพุ่งตัวขึ้นไปบีบคอซูซิน! เขายังไม่ตาย... นั่นคือสิ่งที่อิ่นสิงอี้รับรู้ มันคือโอกาสช่วยให้ซูซินพ้นผิดในเรื่องนี้ และให้ทางการจับเขาในข้อหาข่มเหงสตรีที่ไม่ใช่เมียของตนแทน อิ่นสิ่งอี้ละล้าละลัง ก่อนคว้าได้ท่อนฟืนขนาดเขื่อง นางจับจำมันไว้มัน แล้วก้าวตรงไปหาปี้เหวินถงที่กำลังบีบคอซูซินผู้น่าสงสาร “ปะ ปล่อย... ซูซิน” “ฮึ นางต้องการฆ่าข้า เช่นนั้นสมควรตาย ส่วนคุณหนูรอง หลังจากที่ข้าเลียเนื้อตัวเจ้า กัดยอดถันจนขาดทั้งสองข้าง และใช้ท่อนเนื้อแทงก้นเจ้าจนพรุน ข้าถึงจะปล่อยให้ตายได้!” ซูซิน
Huling Na-update : 2025-04-18ทาสราคะองค์ชายใบ้ 89 ราชันย์ใบ้
ตงหย่วนร้อนใจ แม้ยามนี้ทั้งอิ่นสิงอี้และซูซินจะชำระร่างกาย เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เรียบร้อยแล้ว “เรื่องทั้งหมดจะให้ใครล่วงรู้ไม่ได้ อาหลุนผู้นั้นแม้จะเป็นใบ้ แต่เขาเป็นบุรุษ... บ่าวสมควรขอคำปรึกษาจากเหลียงซือไท่ เขาต้องไปจากเมืองซานตง ให้อยู่ที่นี่คงหาทางมาข้องเกี่ยวคุณหนูอีก ส่วนเสี่ยวซิน... บ่าวจะขายออกไปเสีย” ยามนั้นอิ่นสิงอี้ไม่เห็นด้วย ทั้งการผลักไสผู้อื่นไปจากเมืองนี้ และการขายซูซิน “แม่นมตง... เจ้าบอกว่าไม่ต้องการให้ใครล่วงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องเก็บฟืน แล้วเหตุใดถึงยังต้องแจ้งผู้อื่น และเรื่องคนใบ้กับเสี่ยวซู ข้าผู้เป็นนายจะจัดการเอง” สิ่งที่อิ่นสิงอี้กล่าว ทำให้ตงหย่วนประหลาดใจ ปกติสตรีผู้นี้ฟังนางมาก เพราะตงหย่วนมาจากสกุลเดิมของรุ่ยจวิน (มารดาอิ่นสิงอี้) และหากนับญาติ ก็เป็นผู้ใหญ่ของหญิงสาวคนหนึ่ง “บ่าวคิดจะตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเสีย อีกอย่างเรื่องทั้งหมดนี้ จำต้องมีคนรับผิดชอบทุกสิ่งที่เกิดขึ้น และเมื่อกับสกุลอิ่น... คุณหนูยังมีสิ่งให้รับมือคนแซ่ลู่ ทั้งคุณหนูสี่ บ่าวไม่อยากให้คนพวกนั้น ตามหาอาหลุนพบ และรีดเอาความจริงจากปากเขา”
Huling Na-update : 2025-04-19ทาสราคะองค์ชายใบ้ 90 ราชันย์ใบ้
เหมือนจะล่วงรู้หลายสิ่งในภายหน้า การตายแล้วฟื้นนับว่าเป็นประโยชน์ต่อนาง แต่แอบเสียดายนิดหน่อยที่ไม่ได้ย้อนเวลากลับไปก่อนที่จะพบเรื่องราวร้ายๆ ซึ่งถูกกระทำโดยแม่เลี้ยงกับน้องสาวแสนร้ายกาจ เพื่อนางจะแก้ไขอดีต กระนั้นอิ่นสิงอี้ในวันนี้ ก็ไม่ใช่คนโง่ ที่จะรอให้ผู้อื่นเอาเปรียบอีกต่อไป อิ่นสิงอี้คิดคำนึงถึงสิ่งที่ค้างคาใจ ขนมหนวดมังกรที่นางกลืนลงท้อง เป็นฝีมือของผู้ใดวางยานางกันแน่ ความทรงจำบางส่วนขาดๆหายๆ คล้ายถูกปิดกั้น แม้แต่เรื่องของชายที่มีผ้าปิดตา และนางเกือบตกเป็นของเขา ก็เลือนลางเหลือเกิน จนนางคิดว่า มันเหมือนภาพฝัน มิใช่เหตุการณ์จริง ! “ขนมหนวดมังกร ใครเป็นผู้ทำ และนำมาให้ข้า” นางถามซูซิน “คุณหนูทำเองกับมือเจ้าค่ะ และนำมาแจกจ่ายที่อารามไผ่เงิน แต่ไม่ทราบว่าเหตุใด คนอื่นกินแล้ว ไม่ได้รับพิษประหลาด ผิดกับคุณหนู พอกินได้ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม ก็บ่นว่าร้อน และมีอาการแปลกๆ พอเห็นอีกที คนหนูก็อยู่ในโรงเก็บฟืน...” ซูซินเอ่ยได้เท่านั้น ดูเหมือนสาวใช้คนนี้ยังสะเทือนใจอยู่ ร่างกายอาจดีขึ้นมาบ้าง แต่จิตใจนางบอบช้ำ อันที่จริงอิ่นสิงอี้ อยากหาที่สงบๆ ให้นางอาศัยเพื่
Huling Na-update : 2025-04-19ทาสราคะองค์ชายใบ้ 91 ราชันย์ใบ้
อิ่นสิงอี้ไม่อยากมีเรื่อง อีกทั้งการใช้สติให้มาก และหลบปัญหาที่เกินตัวย่อมสงผลดีที่สุด “ขอเวลาสักครึ่งชั่วยาม ข้าจะคืนห้องพักให้” นางเอ่ยได้เท่านั้น และไม่ทันได้ทำสิ่งใดอีก คนพวกนั้นก็บุกรุกเข้ามาในห้องพักนาง “พวกเจ้าเป็นผู้ใด” ซูซินเอ่ยถาม และพยายามขวางทางไว้ แต่เด็กสาวตัวเล็ก แรงแม้มีมาก แต่คงไม่อาจสู้กับองครักษ์หญิงเหล่านั้นได้ “ถอยไป...” เสียงหนึ่งดังขึ้น และซูซินถูกผลักอย่างแรง อิ่นสิงอี้ใจเดือดพล่าน นางอดทนแล้วและยอมถอย แต่ดูเหมือนคนพวกนี้ถนัดหาเรื่อง ทั้งชอบใช้กำลัง “ข้าแบ่งที่พักให้พวกท่าน แต่เหตุใดถึงได้มีนิสัยต่ำทรามนัก” เสียงของอิ่นสิงอี้ดังพอสมควร และมันไปเข้าหู สตรีนางหนึ่ง อีกฝ่ายแม้ปิดบังใบหน้า ด้วยหมวกสวมตาข่าย แต่ยังสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตจากดวงตานางที่ส่งมาถึงอิ่นสิงอี้ “พวกชั้นต่ำที่ไหนมาส่งเสียงให้ข้ารำคาญใจ” อีกฝ่ายคือหลี่ซือซิงลูกสาวอมาตย์ใหญ่แห่งแคว้นอัน “ท่านหญิง อย่าได้สนใจเสียงนกเสียงกาเลย พวกข้าจะจัดการไล่ไปให้พ้นๆ หน้าเดี๋ยวนี้” คนของหลี่ซือซิงเอ่ย “ฮึ แค
Huling Na-update : 2025-04-19ทาสราคะองค์ชายใบ้ 92 ราชันย์ใบ้
คนผู้นั้นคือซางไป๋จง แม้ใบหน้าหล่อเหลา ปากนิด จมูกหน่อย ทว่านิสัย กับท่าทางแจ้งชัดว่าเป็นคนร้ายกาจ ขณะที่ถูกกุมตัวแยกจากคนของตน อิ่นสิงอี้ได้แต่คิดหาทางเอาตัวรอด นางเริ่มเข้าใจหลายสิ่ง รู้ว่าตนพาเดือดร้อนให้แก่ผู้อื่น เรื่องนี้นับว่าเป็นความผิดพลาดมหันต์ กระทั่งเสียงของทหารนายหนึ่งเอ่ยถาม ฉุดนางออกจากภวังค์ “แม่นาง พวกเราไม่ต้องการสิ่งใดหรอก แค่ได้ชมความงาม ภายในร่มผ้าของเจ้าสักเล็กน้อย นับว่าเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ดี รู้หรือไม่ หากไม่รีบตกลงเป็นของพวกข้า เจ้าอาจต้องไปเป็นของเล่นนายน้อยซาง หมู่นี้เขาหงุดหงิดง่าย คงตั้งแต่พาท่านหญิงหลี่ ออกจากเมืองหลวง เพื่อตามหาคนผู้นั้น” ทหารคนหนึ่งเอ่ย ท่าทางเขาไม่ได้ดูเหมือนคนร้าย ทว่าสุราที่ดื่ม และการมีลูกคู่คอยยุยง จึงทำให้พูดจาแทะโลมอิ่นสิงอี้ และการเล่าถึงเรื่องต่างๆ ของพวกเขา ก็ทำให้อิ่นสิงอี้ ทราบความเป็นมาของหลี่ซือซิง กับซางไป๋จง “เอาล่ะ... แม่นางผู้งดงาม อยากเปลื้องผ้าให้ข้าชมก่อน หรือว่า ให้เจ้านิ้วก้อยดูดนม ใช้ลิ้นแทงกลีบงามเจ้า สักจ๊วบ สองจ๊วบ เพื่อให้ชื่นใจดี” คนที่ถูกเรียกว่านิ้วก้อย ยิ้มให้อิ่นสิ
Huling Na-update : 2025-04-20ทาสราคะองค์ชายใบ้ 93 ราชันย์ใบ้
การยื่นมือเข้ามาช่วยเหลืออิ่นสิงอี้ของอาหลุน แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ซึ่งหญิงสาวรู้ดี นางสังหรณ์ใจตั้งแต่ออกมาจากอารามไผ่เงิน อีกทั้งสายตาชายหนุ่มยามมองนาง รวมถึงการยกยิ้มตรงมุมปาก แจ้งให้รู้ว่า เขาสนใจอิ่นสิงอี้ แล้วตัวนางเล่า คิดอย่างไรต่อเขา แน่นอนในหัวไม่ถึงกับว่างเปล่า แต่นางเชื่อมั่นอยู่ลึกๆ ว่า ไม่ได้รังเกียจ ก็เพียงแต่ยังไม่พร้อมเปิดรับใครก็เท่านั้น นางเพิ่งฟื้นจากความตาย ไฉนต้องรีบตกลงปลงใจกับบุรุษถึงเพียงนั้น นางอยากรู้จักหลายๆ สิ่งให้มาก รวมถึงผู้คนด้วย อย่างที่เคยกล่าว นางกับเขาเสมือนมีสายใยบางเบาผูกร้อยเข้าไว้ด้วยกัน จึงทำให้ได้พบกันบ่อยครั้ง นับแต่นางกลับมามีลมหายใจครั้ง และก่อนซางไป๋จงจะวิ่งหนีตายจากฝ่าเท้าของอาหลุน เขาได้ขว้างระเบิดควันออกมา ระเบิดซึ่งมีพิษนอกระคายเคืองดวงตา สร้างความมึนงง ยังกระตุ้นกำหนัดต่อสตรีเพศ คนที่มีอาวุธร้ายแรงเช่นนี้ ย่อมคบค้ากับพวกนอกด่าน และซางไป๋จง คือบุรุษขี้ขลาด ทั้งยังเป็นอันตรายและภายภาคหน้าย่อมสร้างปัญหาต่อบ้านเมือง อาหลุนตั้งใจตามไปจัดการอีกฝ่าย ทว่าอิ่นสิงอี้ไม่อาจประคองตัวไหว ร่างนางสั่น พยายามคว้าต้นไม้ยึดไว้
Huling Na-update : 2025-04-20
Pinakabagong kabanata
ทาสราคะองค์ชายใบ้ 99 ราชันย์ใบ้ (จบบริบูรณ์)
อิ่นสิงอี้อยากร้องประท้วงคนตัวโต ทั้งซักถามสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นมากมาย แต่เขายังเล่นบทคนใบ้เฉกเช่นเดิม “ท่านคืออาหลุน... องค์ชายรอง... เป็นเหรินอ๋องอีกด้วย” ถานป๋อหยางไม่สนใจเสียงนางสักนิด เขาเหนื่อยกับการไล่ล่าคนของรัชทายาท และกำจัดพวกคิดก่อกบฏไปมิน้อย พอได้พบหน้าอิ่นสิงอี้ สิ่งเดียวที่อยากทำคือกอดนาง และขบเม้มร่างบอบบางนี้ให้หายคิดถึง “อย่าทำเป็นไขสือ แม้พูดไม่ได้ แต่ท่านสื่อสารได้ และเข้าใจสิ่งที่ข้าบอกใช่หรือไม่” ชายหนุ่มจูบหลังตนคอนางไปแรงๆ ก่อนทำมือทำไม้ส่งข้อความที่นางเข้าใจเพียงแค่ครึ่งเดียว “ล้วนเป็นข้าทั้งหมด แล้วอาอี้เล่า... ยังเป็นคนเดิมที่ชอบกลืนน้ำหวานของคนใบ้หรือไม่”นางไม่เข้าใจทั้งหมดที่เขาพยายามสื่อสารหรอก แต่คาดเดาได้ว่า เป็นเรื่องสัปดนของคนไร้ยางอายแน่นอน “ทะ ท่าน... หลอกลวงข้ามาโดยตลอด กี่ครั้งแล้วที่ทำให้สตรีผู้หนึ่งเสี่ยงอันตราย เพื่อให้ท่าน จับผู้ร้ายได้” ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง เขาหรือจะไร้มนุษย์ธรรม และทำสร้างเรื่องที่น่ารังเกียจเช่นนั้น “อาอี้ ล้วนเข้าใจผิด ข้าไม่เคยทำสิ่งอย่างที่เจ้ากล่าวหา
ทาสราคะองค์ชายใบ้ 98 ราชันย์ใบ้
กระทั่งจู่ๆ ขบวนรถม้าของอิ่นสิงอี้ ที่มุ่งตรงไปยังเรือนของเจ้าบ่าวก็หยุดชะงัก “คุณหนูรอง... มาหลบข้างหลังข้า” แม่สื่อผู้นั้น เป็นห่วงอิ่นสิงอี้ และอย่างที่กล่าว นางต้องส่งอีกฝ่ายให้ถึงมือเจ้าบ่าว นี่คือคำสั่งที่ต้องทำให้สำเร็จ เสียงโห่ร้อง เสียงการใช้อาวุธดังอยู่หลายอึดใจ ก่อนที่ประตูรถม้าจะถูกเปิดเข้ามา แต่แม่สื่อใช้เท้าถีบคนที่มุ่งร้ายหมายชิงตัวอิ่นสิ่งอี้ ฝ่ายแม่สื่อนางเป็นวรยุทธ์อยู่บ้าง และคนว่าจ้างบอกให้นางอารักขาชีวิตของอิ่นสิงอี้ ห้ามให้ผู้ใดเข้าใกล้เป็นอันขาด “อย่ากังวล นอกจากพวกรับจ้างดูแลรถม้า ยังมีกำลังเสริมที่ติดตามเราอยู่ไม่ไกล ตอนนี้สัญญาณถูกส่งออกไปแล้ว อย่างไรพวกเขาย่อมมาช่วยทัน” แม่สื่อกล่าวอย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด พลอยให้อิ่นสิงอี้สบายใจได้เปลาะหนึ่ง สุดท้ายอิ่นสิงอี้ต้องอึ้งมาก นางเห็นบุรุษที่ขี่ม้าตัวโต เขาโดดเด่นสง่างามกว่าใคร และทั้งที่ผู้อื่นสวมชุดเกราะ แต่เขากลับสวมเสื้อผ้าสีแดง ไม่ต้องอธิบายก็รู้ว่าเป็นชุดของเจ้าบ่าว “ทุกคน จะให้เสียฤกษ์ไม่ได้ งานนี้อย่างไรต้องส่งเจ้าสาวเข้าหอกับเหรินอ๋อง”
ทาสราคะองค์ชายใบ้ 97 ราชันย์ใบ้
อิ่นสิงอี้เดินเข้าไปในเรือนของตน ยามนั้นซูซินดีใจมาก และร้องไห้ไม่หยุด ส่วนตงหย่วนไม่ได้ถูกทำร้าย เนื่องจากนางยอมเปิดปากเล่าเรื่องอาหลุนที่ทำหมั่นโถว ไม่ใช่ฝีมือนางหรืออิ่นสิงอี้ ทว่ายามนี้มีเรื่องให้ต้องปวดหัวหนัก ด้วยก่อนหน้านั้น ลู่เหวยให้แม่สื่อมาช่วยจัดแจงสิ่งต่างๆ และบอกว่า อีกสามวันจะส่งตัวอิ่นสิงอี้ไปเป็นฮูหยินของคุณชายที่ร่ำรวยคนหนึ่ง หญิงสาวไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้อีก หลายวันที่ผ่านมานางได้มอบร่างกายและใจให้กับอาหลุนแล้ว ซึ่งตอนที่มาถึงจวนอิ่น นางได้รับคำมั่นสัญญาจากเขาว่า จะมาให้คนมารับตัว ไปอยู่ในที่ปลอดภัย ก่อนออกไปงานเลี้ยงลู่เหวย และอิ่นหลิวหลิงวางแผนชั่วร้าย เนื่องจากสืบรู้ว่าอิ่นสิงอี้ ต้องการหลบหนีออกจากจวนอิ่น และเพื่อตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลมจึงขังอิ่นสิงอี้ไว้ที่เรือนสำนึกตน ซ้ำร้ายซูซินถูกขายออกไป ส่วนตงหย่วน นางล้มป่วยลงไม่ทราบสาเหตุ เมื่อคนของตนไม่ได้อยู่รับใช้ ทั้งมีชะตากรรมน่าสงสาร อิ่นสิงอี้ก็ทุกข์ใจ นางไม่กินข้าวหลับแทบไม่ลง จนเช้าวันใหม่ นางถูกปลุกด้วยการสาดน้ำเย็นๆ ใส่ร่าง ก่อนจับแต่งตัว ฝ่ายอิ่นหลิวหลิงเข้ามาเผช
ทาสราคะองค์ชายใบ้ 96 ราชันย์ใบ้
อิ่นสิงอี้ได้พบคนของตนในอีกเกือบสิบวันต่อมา ระยะเวลาดังกล่าวทำให้นางเปลี่ยนความคิดไปอีกด้านหนึ่ง หญิงสาวเข้าใจโลกนี้มากกว่าเดิม นางตายแล้วฟื้นกลับมา เรื่องนี้คือสิ่งที่ตระหนักถึงเสมอ และอิ่นสิงอี้คนเดิม ที่แสนดี โง่เขลา ได้สาบสูญไปแล้ว ยามนี้ ร่างกายขับพิษออกหมด สุขภาพดีขึ้นเป็นลำดับ โดยภายหลัง นางมาอยู่ที่กระท่อมนายพรานซึ่งอาหลุนพามาอาศัย อีกทั้งมีคนรับใช้คอยช่วยเหลืองานทั่วไป ส่วนอาหลุนได้บอกว่า มีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการ และเขาให้สัญญากับนางไว้ “จงอยู่ที่นี่สักพัก อย่ากังวลเรื่องใด อาอี้ย่อมปลอดภัยแน่นอน” นางพยักหน้าเข้าใจ ก่อนเอ่ยถามเขา “มีสิ่งหนึ่งที่อยากกระจ่างใจ อาหลุนของข้าเป็นผู้ใดกันแน่” และนี่คือสิ่งที่นางสมควรรู้ สตรีที่มอบกายและใจให้เขา และนางไม่อาจหันเหไปทางใดอีก ในสายตาอิ่นสิงอี้ ยามนี้มีแต่อาหลุน แม้เขาจะแสดงตนว่าไร้แซ่ เป็นเพียงคนใบ้ ทว่านางกลับไม่คิดรังเกียรติ แต่ปรารถนาให้เขาอย่าหลอกลวงกัน นางไม่อยากเป็นแค่สตรีซึ่งทำหน้าที่อุ่นเตียงให้ชายใด “อาอี้ เมื่อวันนั้นมาถึงสามีจะบอกเจ้าเอง ตอนนี้ขอเจ้า มี
ทาสราคะองค์ชายใบ้ 95 ราชันย์ใบ้
หลี่ซือซิงแทบจะเต้นรอบโรงเตี๊ยมเล็กๆ แห่งนั้น นางแค่อยากอยู่อย่างสงบ ทว่าเหตุใดทหารพร้อมองครักษ์เกราะเหล็กถึงได้โผล่มาที่นี่ “เปิดประตูเถิดอย่าได้ขัดขวางการทำงาน จงรู้ไว้ แค่ข้าหายใจแรงสักหน่อย ที่นี่ก็พังราบเป็นหน้ากองแล้ว” เสียงที่ดังก้องอยู่ด้านนอกจะเป็นใครได้ เขาคือโหวเจียกวงนั่นเอง คนผู้นี้หลี่ซือซิงชังน้ำหน้ายิ่งกว่ากิ้งกือไส้เดือน พบเขาหลายหน และดวงตาของอีกฝ่าย แจ้งชัดว่าอยากได้นางไปเป็นฮูหยินของตน ทว่าเขาเป็นเพียงแค่แม่ทัพจับดาบออกรบเก่งกาจ ได้เลื่อนขั้นเร็ว เพราะเป็นพวกกระหายสงคราม และเถรตรงไม่เอาพวกพ้อง ฆ่าได้ฆ่า และไฉนเขาจะอยากกินเนื้อหงส์ คนอย่างเขา เป็นได้แค่ทหารเฝ้าหน้าประตูจวนหลี่ก็เท่านั้น “ข้ามาพักผ่อน และอยากอยู่อย่างสงบ เหตุใด พวกปัญญาหาทึบ มือเปื้อนเลือดถึงต้องมารบกวน” “ฮึๆ ๆ หากท่านหญิงยังพยายามถ่วงเวลาอยู่เช่นนี้ และตัวข้า ตามน้องสาวของสหายไม่พบ เกรงว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่!” “บัดซบ แม่ทัพโหว... ถือว่ามีกำลังทหารในมือ ท่านจะใช้วาจาพล่อยๆ กับข้าได้หรือ ข้าถ่วงเวลาอันใด ในเมื่อที่นี่ข้ากำลังใช้เวลาพักผ่อนอย่างเป็นส่
ทาสราคะองค์ชายใบ้ 94 ราชันย์ใบ้
ดวงตาก็พร่าเบลอ รับรู้เพียงแต่บุรุษตรงหน้ามีกลิ่นกายหอมจางๆ ช่วยให้นางผ่อนคลาย ยามนั้นนางจึงผุดลุกขึ้นยืน แล้วเป็นฝ่ายโน้มศีรษะเขาลงมาช้าๆ แรกเริ่มอาหลุนขัดขืน ทำท่าเหมือนหวงเนื้อตัว แต่นางหรือจะยอมให้เขาทำเช่นนั้น อิ่นสิงอี้ ส่งเสียงคำรามพร้อมกับสายตาดุกร้าวให้เขา “คนใบ้ย่อมพูดไม่ได้ เช่นนั้น ท่านคงเก็บความลับระหว่างเราได้ดีที่สุด” นางเอ่ยจบ จึงประกบริมฝีปากบดเบียดกับอีกฝ่าย คราแรกมันจืดชืด กระทั่งเขาเผยอริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย นางก็อาศัยโอกาสดังกล่าว แทรกลิ้นเข้าไปกวาดโพรงปากด้านในเขา ทั้งคู่แลกลิ้นกัน ส่งความหวานเย้าหยอกต่ออีกฝ่าย หัวใจนางสั่นไหวระรัวแรง ปรารถนาเรือนกายของอาหลุนยิ่งนัก อยากตกเป็นของเขา อยากครอบครอง ต้องการรุกอีกฝ่ายให้หนัก และทั้งหมดคือแรงพิศวาสที่เกิดจากพิษร้ายที่สะสมในร่างกายบอบบาง แต่ใจนางก็ปรารถนาเช่นนั้นไม่ต่างกัน กระทั่งนางปล่อยริมฝีปากเขาให้เป็นอิสระ ก็เห็นว่า เขากำลังสื่อสาร โดยไม่มีท่าทียั่วล้อ หากจริงจัง “คุณหนูรองแซ่อิ่น ช่างขวัญกล้าเทียมฟ้า...แต่ก่อนที่จะมีสิ่งที่ข้ามขั้นไปมากกว่านี้ คนต่ำต้อย
ทาสราคะองค์ชายใบ้ 93 ราชันย์ใบ้
การยื่นมือเข้ามาช่วยเหลืออิ่นสิงอี้ของอาหลุน แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ซึ่งหญิงสาวรู้ดี นางสังหรณ์ใจตั้งแต่ออกมาจากอารามไผ่เงิน อีกทั้งสายตาชายหนุ่มยามมองนาง รวมถึงการยกยิ้มตรงมุมปาก แจ้งให้รู้ว่า เขาสนใจอิ่นสิงอี้ แล้วตัวนางเล่า คิดอย่างไรต่อเขา แน่นอนในหัวไม่ถึงกับว่างเปล่า แต่นางเชื่อมั่นอยู่ลึกๆ ว่า ไม่ได้รังเกียจ ก็เพียงแต่ยังไม่พร้อมเปิดรับใครก็เท่านั้น นางเพิ่งฟื้นจากความตาย ไฉนต้องรีบตกลงปลงใจกับบุรุษถึงเพียงนั้น นางอยากรู้จักหลายๆ สิ่งให้มาก รวมถึงผู้คนด้วย อย่างที่เคยกล่าว นางกับเขาเสมือนมีสายใยบางเบาผูกร้อยเข้าไว้ด้วยกัน จึงทำให้ได้พบกันบ่อยครั้ง นับแต่นางกลับมามีลมหายใจครั้ง และก่อนซางไป๋จงจะวิ่งหนีตายจากฝ่าเท้าของอาหลุน เขาได้ขว้างระเบิดควันออกมา ระเบิดซึ่งมีพิษนอกระคายเคืองดวงตา สร้างความมึนงง ยังกระตุ้นกำหนัดต่อสตรีเพศ คนที่มีอาวุธร้ายแรงเช่นนี้ ย่อมคบค้ากับพวกนอกด่าน และซางไป๋จง คือบุรุษขี้ขลาด ทั้งยังเป็นอันตรายและภายภาคหน้าย่อมสร้างปัญหาต่อบ้านเมือง อาหลุนตั้งใจตามไปจัดการอีกฝ่าย ทว่าอิ่นสิงอี้ไม่อาจประคองตัวไหว ร่างนางสั่น พยายามคว้าต้นไม้ยึดไว้
ทาสราคะองค์ชายใบ้ 92 ราชันย์ใบ้
คนผู้นั้นคือซางไป๋จง แม้ใบหน้าหล่อเหลา ปากนิด จมูกหน่อย ทว่านิสัย กับท่าทางแจ้งชัดว่าเป็นคนร้ายกาจ ขณะที่ถูกกุมตัวแยกจากคนของตน อิ่นสิงอี้ได้แต่คิดหาทางเอาตัวรอด นางเริ่มเข้าใจหลายสิ่ง รู้ว่าตนพาเดือดร้อนให้แก่ผู้อื่น เรื่องนี้นับว่าเป็นความผิดพลาดมหันต์ กระทั่งเสียงของทหารนายหนึ่งเอ่ยถาม ฉุดนางออกจากภวังค์ “แม่นาง พวกเราไม่ต้องการสิ่งใดหรอก แค่ได้ชมความงาม ภายในร่มผ้าของเจ้าสักเล็กน้อย นับว่าเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ดี รู้หรือไม่ หากไม่รีบตกลงเป็นของพวกข้า เจ้าอาจต้องไปเป็นของเล่นนายน้อยซาง หมู่นี้เขาหงุดหงิดง่าย คงตั้งแต่พาท่านหญิงหลี่ ออกจากเมืองหลวง เพื่อตามหาคนผู้นั้น” ทหารคนหนึ่งเอ่ย ท่าทางเขาไม่ได้ดูเหมือนคนร้าย ทว่าสุราที่ดื่ม และการมีลูกคู่คอยยุยง จึงทำให้พูดจาแทะโลมอิ่นสิงอี้ และการเล่าถึงเรื่องต่างๆ ของพวกเขา ก็ทำให้อิ่นสิงอี้ ทราบความเป็นมาของหลี่ซือซิง กับซางไป๋จง “เอาล่ะ... แม่นางผู้งดงาม อยากเปลื้องผ้าให้ข้าชมก่อน หรือว่า ให้เจ้านิ้วก้อยดูดนม ใช้ลิ้นแทงกลีบงามเจ้า สักจ๊วบ สองจ๊วบ เพื่อให้ชื่นใจดี” คนที่ถูกเรียกว่านิ้วก้อย ยิ้มให้อิ่นสิ
ทาสราคะองค์ชายใบ้ 91 ราชันย์ใบ้
อิ่นสิงอี้ไม่อยากมีเรื่อง อีกทั้งการใช้สติให้มาก และหลบปัญหาที่เกินตัวย่อมสงผลดีที่สุด “ขอเวลาสักครึ่งชั่วยาม ข้าจะคืนห้องพักให้” นางเอ่ยได้เท่านั้น และไม่ทันได้ทำสิ่งใดอีก คนพวกนั้นก็บุกรุกเข้ามาในห้องพักนาง “พวกเจ้าเป็นผู้ใด” ซูซินเอ่ยถาม และพยายามขวางทางไว้ แต่เด็กสาวตัวเล็ก แรงแม้มีมาก แต่คงไม่อาจสู้กับองครักษ์หญิงเหล่านั้นได้ “ถอยไป...” เสียงหนึ่งดังขึ้น และซูซินถูกผลักอย่างแรง อิ่นสิงอี้ใจเดือดพล่าน นางอดทนแล้วและยอมถอย แต่ดูเหมือนคนพวกนี้ถนัดหาเรื่อง ทั้งชอบใช้กำลัง “ข้าแบ่งที่พักให้พวกท่าน แต่เหตุใดถึงได้มีนิสัยต่ำทรามนัก” เสียงของอิ่นสิงอี้ดังพอสมควร และมันไปเข้าหู สตรีนางหนึ่ง อีกฝ่ายแม้ปิดบังใบหน้า ด้วยหมวกสวมตาข่าย แต่ยังสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตจากดวงตานางที่ส่งมาถึงอิ่นสิงอี้ “พวกชั้นต่ำที่ไหนมาส่งเสียงให้ข้ารำคาญใจ” อีกฝ่ายคือหลี่ซือซิงลูกสาวอมาตย์ใหญ่แห่งแคว้นอัน “ท่านหญิง อย่าได้สนใจเสียงนกเสียงกาเลย พวกข้าจะจัดการไล่ไปให้พ้นๆ หน้าเดี๋ยวนี้” คนของหลี่ซือซิงเอ่ย “ฮึ แค
