MasukShare
บทที่ 33/1 หวังลู่เสียน
Terakhir Diperbarui:
2025-04-17 03:24:23
Bab terkait
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 33 /2 หวังลู่เสียน
บทที่ 33/2 หวังลู่เสียน ”องค์ชายใหญ่เพคะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ฮึก ไยนางถึงมาอยู่กับพระองค์ที่นี่ได้ ทรงบอกเสียนเอ๋อร์สิเพคะ” หยาดน้ำตาหลั่งรินเปียกชุ่มแพขนตาอีกครา ดูงดงามบอบบางราวดอกสาลี่ต้องหยาดฝน ทว่าหาได้มีผลต่อความรู้สึกของหวงฝู่ฮ่าวอวี่ในเวลานี้ “หวังลู่เสียน เจ้าไม่มีสิทธิ์มาหยาบคายกับแขกของข้า เจ้าต่างหากที่ไม่ได้รับเชิญแล้วบุกรุกมาที่นี่! ทหาร…” แต่ก่อนที่หวงฝู่ฮ่าวอวี่จะได้สั่งทหาร ให้ลากตัวหวังลู่เสียนออกไป เกากงกงก้าวฝ่าแรงกดดันเข้ามา กระซิบบางอย่างข้างหู ชายหนุ่มลดแรงกดดันลง พยักหน้าเห็นด้วยกับคนสนิท ทันทีที่แรงกดดันหายไป หวังลู่เสียนก็ปรี่เข้าไปหารวี่เยว่ พร้อมแผดเสียงใส่อย่างไร้มารยาท “ต้องเป็นเพราะเจ้าที่ยั่วยวนองค์ชายใหญ่! บอกข้ามานะว่าเจ้าเป็นใคร เป็นนางจิ้งจอกมาจากที่ไหน!” ที่หวังลู่เสียนกล้าเอ่ยถามเช่นนี้ เป็นเพราะตัวนาง รู้จักบรรดาองค์หญิง ท่านหญิง รวมถึงคุณหนูจากตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงทุกคน ด้วยเหตุนี้นางจึงแน่ใจว่าหญิงสาวตรงหน้า หาได้มาจากตระกูลสูงศักดิ์ของเมืองหลวง รวี่เยว่มิได้เอ่ยคำใดโต้ตอบ ยังคงยืนแผ่นหลังเหยียดตรง ประสานมือไว้ที่หน้าท้องเชิดคางเล็กน้อย
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 34 /1 ข่าวดีของจวนเสนาธิการ
บทที่ 34 /1 ข่าวดีของจวนเสนาธิการ ครั้นมาถึงเรือนของหวังลู่เสียน ก็ตวาดไล่สาวใช้ทั้งหมดให้ออกไปจากห้องนอนของบุตรสาว หวังลู่เสียนได้ยินเสียงบิดา จึงหยัดกายลุกขึ้นมาจากเตียง ใบหน้างามดูซีดเซียวกว่าปกติ กำลังจะเอ่ยคาราวะ ทว่าถูกฝ่ามือใหญ่ฟาดเข้าที่ใบหน้าเสียก่อน เพียะ! ใบหน้างามหันตามแรงตบ สัมผัสได้ถึงรสชาติสนิมอบอวลในปาก หวังลู่เสียนตกใจชะงักค้าง เพราะตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ นางไม่เคยถูกบิดาว่ากล่าวหรือลงโทษเลยสักครั้ง น้ำตาแห่งความเสียใจพรั่งพรูอาบดวงหน้า หันมาถามบิดาเสียงขาดห้วง “ฮึก ทะ ท่านพ่อ ท่าน ฮึก ตีลูกด้วยเหตุใดเจ้าคะ ลูกทำ ฮึก สิ่งใดผิด…” หวังเหลียงหน้าแดงก่ำ โทสะพุ่งสูงเสียดฟ้า จ้องมองบุตรสาวเขม็ง บดกรามแน่นจนขึ้นเป็นขึ้นสัน ตะคอกถามเสียงดังราวฟ้าผ่า ขนาดว่าบ่าวไพร่ที่ถูกไล่ให้ออกไปจากเรือน ยังได้ยินสิ่งที่หวังเหลียงเอ่ย “นังลูกไม่รักดี! เจ้าไปท้องกับใครมา!” ในชั่วขณะที่ทุกคนกำลังก้มหน้า สาวใช้นางหนึ่งเร้นกายหายไปจากตรงนั้น มุ่งหน้าไปยังคอกม้าท้ายจวน… หวังลู่เสียนตกตะลึงกับคำกล่าวของบิดา ความรู้สึกหลากหลายถาโถมราวคลื่นซัด หลุบตามองหน้าท้องของตน ยกมือสัมผัสอย่างแผ่วเบา ภ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 34/2 ข่าวดีของจวนเสนาธิการ
บทที่ 34/2 ข่าวดีของจวนเสนาธิการ ครั้นฮูหยินผู้เฒ่าทราบเรื่อง นางก็แทบลุกขึ้นมาปรบมือ ความหวังว่าหวังลู่เสียนจะกลายเป็นนางหงส์ในอนาคต เริ่มปรากฏให้เห็นกระจ่างชัด หญิงชราโอบไหล่หลานสาว ลูบหัวลูบหลังอย่างเมตตา “ต่อไปเสียนเอ๋อร์ต้องดูแลตัวเองให้ดีๆรู้หรือไม่ เวลานี้มีสายเลือดของราชวงศ์หวงฝู่ในท้องของเจ้า จะเดินเหินย่อมต้องระวังให้มาก” “เจ้าค่ะท่านย่า” หวังลู่เสียนรับคำหญิงชราอย่างเอียงอาย “อาเหลียง เจ้าต้องรีบกราบทูลเรื่องสำคัญนี้ให้ฝ่าบาททรงทราบ จะรอช้าไม่ได้เด็ดขาด เสียนเอ๋อร์ต้องรีบแต่งงานเข้าตำหนักองค์ชายใหญ่โดยเร็วก่อนที่ครรภ์จะออก” ยิ่งหวังลู่เสียนได้แต่งเข้าตำหนักองค์ชายใหญ่เร็วเท่าใด ย่อมเป็นผลดีกับตระกูลหวังเร็วเท่านั้น เพียงแค่คิดว่าต่อไปใครๆ ในเมืองหลวงต่างก็ต้องเกรงใจนาง หญิงชราพลันยืดแผ่นหลังอย่างภูมิใจ “ข้าจะรีบกราบทูลฝ่าบาทในวันพรุ่งนี้หลังประชุมเช้าขอรับท่านแม่” หวังเหลียงเองก็ตื่นเต้นยินดีไม่แพ้มารดา บรรยากาศในเรือนฟาหยางยามนี้เต็มไปด้วยความชื่นมื่น จากที่เคยอึมครึมไปด้วยความตึงเครียด ผู้ใหญ่ทั้งสองต่างจินตนาการ ถึงอำนาจและวาสนาที่กำลังจะได้รับ คงมีเพียงหวังลู่เ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 35/1 ข่าวใหม่ในเมืองหลวง
บทที่ 35 ข่าวใหม่ในเมืองหลวง ช่วงเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ คำกล่าวนี้ไม่เคยเกินจริง… ร่างสูงของฮั่วเอ่อฉีขยับลงจากหลังของอี้หรง ยื่นมือให้รวี่เยว่เกาะกุมทั้งช่วยประคองนางลงจากหลังราชันย์หมาป่าพระจันทร์เงิน “ข้าล่ะไม่เข้าใจพวกมนุษย์จริงๆ จะไปนั่งเบียดกันทำไมมิทราบ บอกให้ไปกับข้าคนนึงก็ไม่ยอม” เสี่ยวเฮยมาวแกล้งเอ่ยเย้า ทำเหมือนไม่เข้าใจจุดประสงค์แท้จริงของฮั่วเฮ่อฉี พรืดดด แค่กๆๆ “คอแห้ง ต้วนคงขอน้ำให้ข้าดื่มหน่อย” อี้หรงหลุดขำ ก่อนจะเฉไฉว่าคอแห้ง เมื่อถูกฮั่วเฮ่อฉีขู่ฟ่อผ่านจิต ‘อยากถูกกัดหูแหว่งหรืออี้หรง!’ มือใหญ่ยังคงกอบกุมมือเล็กไม่ยอมปล่อย ท่าทางอิดออดคล้ายเด็กงอแง ดวงตาสีฟ้าเพ่งพิศใบหน้างามหวานล้ำอย่างหลงใหล เขาไม่อยากแยกจากนางแม้แต่เสี้ยวลมหายใจ “คืนนี้พี่ชายมีความสุขมาก รวี่เยว่น้อยเล่ามีความสุขหรือไม่” สุ้มเสียงทุ้มต่ำมีเอกลักษณ์ เอ่ยถามโฉมสะคราญอย่างห่วงใย “ข้าเองก็มีความสุขมากเจ้าค่ะพี่ชาย ขอบคุณมากนะเจ้าค่ะ” คืนนี้นางมีความสุขมากจริงๆ นั่นแหละ อาหารที่สั่งมาคราวนี้เลิศรสยิ่งกว่าคราวก่อนเสียอีก รัตติกาลนี้ช่างงดงาม ดวงดาวพร่างพราวเต็มแผ่นฟ้
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 35 /2 ข่าวใหม่ในเมืองหลวง
บทที่ 35/2 ข่าวใหม่ในเมืองหลวง มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่กราม ออกแรงบีบจนชายชรายอมอ้าปาก ของเหลวรสชาติขมฝาดไหลผ่านลำคอ ความรู้สึกอุ่นร้อนเริ่มระอุในท้อง “เจ้าเอาอะไรให้ข้ากิน!” “พิษเพลิงอสูรสดับปราณของเจ้าอย่างไร” รวี่เยว่นั่งลงบนเก้าอี้ มองเหวินฉานด้วยสายตาเฉยชา ชายชราทั้งหวาดกลัวทั้งโกรธแค้น ทว่ามิอาจตอบโต้ อัคคีนิลกาฬของนาง น่ากลัวเสียยิ่งกว่าคำขู่เข็ญของวั่งเฉา “ท่านฆ่าข้าเสียเถิด อย่าทรมานข้าเลย ข้าขอร้อง” “ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอกนะหมอเหวิน แต่จะปล่อยให้เจ้าแบกรับผลกรรมที่ทำไว้ ส่วนคำแก้ตัวที่บอกว่าถูกวั่งเฉาบังคับจิ๊ๆๆ ใครเชื่อก็โง่เต็มทีแล้ว” รวี่เยว่หยุดกล่าววาจา นั่งมองเหวินฉานที่เริ่มมีอาการทุรนทุราย คล้ายคนกำลังมีไข้สูง มุมปากกระจับยกขึ้นอย่างพึงใจเอื้อนเอ่ยถ้อยคำที่เหลือ “เพราะหากเจ้าถูกบังคับจริง ตระกูลเหวินคงไม่ล่ำซำขึ้นมาในชั่วข้ามคืน บุตรชายคนกลางผู้ไม่เอาอ่าวของเจ้า คงไม่ได้เข้าทำงานในกรมอาลักษณ์ง่ายๆ นั่นยังไม่รวมเรื่องที่เจ้าส่งบุตรีคนเล็กที่เกิดจากอนุคนโปรด ไปเป็นอนุของอัครมหาเสนาบดีวั่งเฉาในปีเดียวกัน นี่คงมิใช่เรื่องบังเอิญกระมัง…ชายคนนั้นคงให้ค่าตอบแทนเจ้าอ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 36/1 ความจริง
บทที่ 36/1 ความเป็นจริง บทกลอนถูกถ่ายทอดไปถึงรวี่เยว่ ดวงตาดอกท้อสีเทาเย็นชา เวลานี้แปรเปลี่ยนเป็นวาวโรจน์ เปล่งเสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “ข้ามีความสุขจริงๆ เจ้าค่ะวันนี้ ฮ่ะๆๆ” ชุนอิ่งส่งบุตรชายให้หม่าลั่ว ขยับมานั่งข้างๆ รวี่เยว่ กอบกุมมือนุ่มของหญิงสาว ดวงตารื้นน้ำจากความยินดี “คุณหนู วันที่พวกเรารอคอยใกล้มาถึงแล้วสินะเจ้าคะ” “อีกไม่นานแล้วเจ้าค่ะ” รวี่เยว่ตบหลังมือชุนอิ่งเบาๆ “คุณหนูได้ยินข่าวลือหรือยังเจ้าคะ สาแก่ใจบ่าวยิ่งนัก!” ชุนอิ่งยิ้มสาแก่ใจ เมื่อได้ฟังเรื่องราวจากบ่าวที่ออกไปซื้อของ รวี่เยว่พยักหน้า นางได้ยินเรื่องราวจากเสี่ยวเฮยมาว แมวลูกสมุนในเมืองหลวง รีบมารายงานองค์ราชันย์ของพวกมันตั้งแต่เช้า สายข่าวเมี้ยวเมี้ยว ทำงานรวดเร็วไม่แพ้คนของนาง จวนตระกูลวั่ง อัครมหาเสนาบดีวั่งเฉาในวัยสี่สิบปลายสีหน้าดำคล้ำ ยามได้ยินข่าวลือที่กำลังโด่งดังอยู่ในขณะนี้ แม้นยังไม่ปักใจเชื่อจนกว่าจะได้ยินจากปากขององค์ชายใหญ่ ทว่าข่าวนี้ก็สร้างความกังวลใจให้เขาไม่น้อย วั่งเฉาเหลือบมองบุตรสาว ที่เพิ่งผ่านวัยปักปิ่นเมื่อต้นปีด้วยสายตายากคาดเดา เส้นทางที่เขาตระเตรียมเพื่อนาง ย่อมไม่มีทางให้
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 36/2 ความจริง
บทที่ 36/2 ความจริง ห้องทรงงาน ฮ่องเต้หวงฝู่ฮุ่ยหมิ่นพระชันษาสี่สิบกลางในชุดคลุมมังกรสีทองน่าเกรงขาม รูปร่างสูงสง่า ใบหน้าหล่อเหลา หนวดเคราตัดแต่งอย่างประณีต นั่งอยู่หลังโต๊ะทรงงาน ทอดตามองหวังเหลียงที่คุกเข่าอยู่บนพื้น “ลุกขึ้นเถิดใต้เท้าหวัง” เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตจากฮ่องเต้ หวังเหลียงจึงได้ขยับกายลุกขึ้น “ขอบพระทัยฝ่าบาทพะย่ะค่ะ” “ใต้เท้าหวัง ท่านขอเข้าเฝ้าฝ่าบาทเพราะมีเรื่องสำคัญต้องกราบทูล เช่นนั้นก็รีบทูลเถิด ฝ่าบาททรงมีราชกิจอีกมากที่ต้องจัดการ” มหาขันทีเชิดคางจิกตาขณะกล่าว เขาไม่ค่อยชอบขี้หน้าหวังเหลียงเท่าใดนัก หวังเหลียงประสานมือไว้ที่หน้าท้องค้อมศีรษะเล็กน้อยยามเอ่ยทูล “เรียนฝ่าบาท เรื่องที่กระหม่อมกำลังจะกราบทูล เกี่ยวพันถึงองค์ชายใหญ่พะย่ะค่ะ” “องค์ชายใหญ่ไปเกี่ยวอะไรด้วย ใต้เท้าหวังรีบพูดให้กระจ่าง!” ฮ่องเต้หวงฝู่ฮุ่ยหมิ่นรับสั่งเสียงเข้ม สุรเสียงดุดัน ถึงจะทรงทราบอยู่ก่อนแล้วทว่าก็อยากลองเชิงอีกฝ่าย เรื่องที่หวังลู่เสียนตั้งครรภ์กับหวงฝู่ฮ่าวอวี่ ถูกถ่ายทอดจากปากของหวังเหลียง ฮ่องเต้หวงฝู่ฮุ่ยหมิ่นสีหน้าเย็นชา ทอดมองขุนนางตรงหน้าด้วยสายตาไม่บ่
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 37/1 ความโกลาหลในจวนตระกูลหวัง
บทที่ 37/1 ความโกลาหลในจวนตระกูลหวัง เสียงของหวังเหลียงดังกึกก้องไปทั้งโถงรับรอง ฮูหยินผู้เฒ่าหันขวับมองบุตรชายด้วยสีหน้าฉงนระคนตกใจ อ้าปากถามในสิ่งที่เพิ่งได้ยินเสียงสั่น “อะ..อาเหลียง เจ้าช่วยพูดอีกทีใหม่ซิ แม่อาจฟังผิดไป “ “ท่านแม่ฟังไม่ผิดหรอกขอรับ หลานสาวตัวดีของท่าน ไม่ได้ท้องกับองค์ชายใหญ่ นางโกหกพวกเรา!” สิ้นคำกล่าวของหวังเหลียง ฮูหยินผู้เฒ่าลมตีขึ้น ตาเหลือกหมดสติคาเก้าอี้ไท่ซือ “ว้าย ฮูหยินผู้เฒ่าหมดสติไปแล้วเจ้าค่ะ” เสียงตกอกตกใจของจูหมัวมัวดังขึ้นตามมา งานนี้เลยเดือดร้อนหมอหลวงให้มาช่วยปฐมพยาบาล หวังลู่เสียนตกตะลึงหน้าซีดเผือด สับสนในถ้อยคำของบิดา ในเมื่อบุรุษที่นางมีความสัมพันธ์ด้วยคืนนั้นคือองค์ชายใหญ่ พ่อของเด็กในท้องย่อมเป็นเขา! จะกลายเป็นคนอื่นไปได้อย่างไร แล้วไฉนบิดาถึงได้กล่าวว่านางพูดปด “ท่านพ่อ ไยกล่าวเช่นนี้เจ้าคะ ลูกตั้งครรภ์กับองค์ชายใหญ่จริงๆ เหตุใดท่านพ่อถึงไม่เชื่อในสิ่งที่ลูกบอกกับท่านเจ้าคะ ฮึก” หวังลู่เสียนเสียใจที่บิดาไม่เชื่อคำพูดของนาง น้ำตาเม็ดโตร่วงเผาะอาบสองแก้ม ทว่ายังคงยืนกรานเรื่องที่ตนตั้งครรภ์กับหวงฝู่ฮ่าวอวี่หนักแน่น พร้อมทั้งล้วงหยกชิ้
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17
Bab terbaru
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 51/2 คนร้ายตัวจริง
บทที่ 51/2 คนร้ายตัวจริง ถึงแม้ตัวเลี่ยวโร่เป้ยจะโดดเด่นเปี่ยมด้วยพรสวรรค์อย่างไร แต่กลับไม่มีสิทธิ์นั่งบัลลังก์ของอาณาจักรหวงซา ด้วยว่ามีมารดาเป็นสตรีจากอาณาจักรอู๋ซาง รวมถึงเรื่องที่นางเป็นเพียงบุตรีจากอนุ เมื่อเป็นเช่นนั้น เลี่ยวเจิงเวยจึงหารือกับสือเซิน วางแผนช่วยเขาพิชิตอาณาจักรอู๋ซาง หากทำสำเร็จเลี่ยวเจิงเวยสัญญาเป็นมั่นเหมาะว่า จะแต่งตั้งเลี่ยวโร่เป้ยขึ้นเป็นผู้ปกครองอาณาจักรอู๋ซางคนต่อไป ภายใต้ร่มเงาของอาณาจักรหวงซา เรื่องนี้วั่งเฉาหาได้รับรู้ เขาเข้าใจว่า หากหวงฝู่ฮ่าวอวี่ได้นั่งบัลลังก์ต่อจากพระบิดา สำนักกระบี่สวรรค์จะสนับสนุนวั่งเตี้ยนเถียน ให้ได้รับตำแหน่งฮองเฮาอย่างเต็มที่…ทั้งที่ความจริงตนเป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่งของสือเซิน …อาณาจักรหวงซาซึ่งตั้งอยู่ทางทิศใต้ของมหาพิภพทงเทียนเหอ มีสายแร่หลายชนิดเป็นตัวขับเคลื่อนเศรษฐกิจของอาณาจักร ทว่าพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นทะเลทราย และเต็มไปด้วยภูเขาหินจึงขาดแคลนพื้นทำการเกษตร หลายร้อยปีมานี้มักเข้าโจมตีเมืองติดชายแดนของอาณาจักรอู๋ซางอยู่เนืองๆ จุดประสงค์เพื่อแย่งชิงดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ในเขตนั้นมาเป็นของตน เพิ่งจะมีการทำสัญญาสงบศึกไปเม
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 51/1 คนร้ายตัวจริง
บทที่ 51/1 คนร้ายตัวจริง จวนอัครมหาเสนาบดี ภายในโถงรับรองของเรือนส่วนตัว วั่งเฉาเข่าทรุดกระอักเลือด รับแรงกดดันหนักหน่วงจากบุรุษในชุดผ้าไหมสีเงินที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ภายในใจอัดแน่นไปด้วยความหวาดหวั่นค่อนไปทางหวาดกลัว หวนรำลึกถึงเรื่องเมื่อสิบกว่าปีก่อน ในวันที่บุรุษผู้นี้เดินทางมาหาเขา พร้อมยื่นข้อเสนออันแสนหอมหวานยั่วยวนเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน สิ่งที่เขาต้องลงมือทำคือการกำจัดเด็กหญิงซึ่งมีชะตาหงส์ตามคำทำนายของหอพยากรณ์ในปีนั้น เด็กผู้หญิงอายุห้าหนาว ที่เกิดกลางฤดูวสันต์หลายคนถูกกำจัด ไม่ก็ถูกทำให้ไร้ซึ่งพลังธาตุ หากแต่คาดไม่ถึงว่า หนึ่งในนั้นจะรอดพ้นการคุกคามทั้งหมดทั้งมวลมาได้! กระทั่งเติบใหญ่ขึ้นมาและกลายเป็นธิดาเทพแห่งตำหนักเทวาอนธการผู้สูงส่ง แม้แต่พยัคฆ์อนธการยังยอมรับนางเป็นคู่พันธะ! “อาจารย์ หากวั่งเฉาตายจะมีคนสงสัยได้นะขอรับ โปรดยั้งมือด้วยเถิด” เสียงทุ้มของชายหนุ่มรูปงามที่นั่งกอดกระบี่อยู่บนเก้าอี้ดังขึ้น แรงกดดันหายไปตามคำขอ วั่งเฉาหอบหายใจรีบโกยอากาศเข้าปอดหนักหน่วง นึกว่าตนจะแดดิ้นด้วยมือบุรุษตรงหน้าเสียแล้ว เพียงแค่แรงกดดันยังทำเขากระอักเลือดไปหลายคำจนแทบสิ้นสติ
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 50/2ความหวาดหวั่นและยำเกรง
บทที่ 50/2 ความหวาดหวั่นและยำเกรง บัดนี้ เด็กคนนั้นกลายเป็นธิดาเทพแห่งตำหนักเทวาอนธการอันยิ่งใหญ่ สูงส่งห่างไกลจนมิอาจเอื้อมถึง เขาเคยปรามาสนางว่าเป็นเพียงแค่ขยะไร้ประโยชน์ ทั้งที่ความจริงนางคืออัจฉริยะ จะมีสักกี่คนบนมหาพิภพทงเทียนเหอ ที่สามารถบรรลุระดับหยวนอิงตั้งแต่อายุสิบห้า!… เขาและมารดาทำลายวาสนาอันยิ่งใหญ่ที่สมควรเป็นของตนลงกับมือ! ช่างน่าแค้นใจนัก… แต่หากว่าเขาทวงสิทธิ์ความเป็นบิดาของนาง กลับคืนมาต่อหน้าธารกำนัลในเวลานี้ ไม่แน่ว่าครั้งนี้อาจได้ผล! ด้วยเพราะฮ่องเต้ทรง ให้ความสำคัญเรื่องความกตัญญู ต่อบุพการีและผู้มีพระคุณเป็นอย่างยิ่ง หวังเหลียงหยัดกายลุกขึ้นก้าวออกมาที่ขอบกั้นอัฒจันทร์ กำลังจะอ้าปากเปล่งเสียงเรียกชื่อบุตรี ทว่ากลับถูกพลังลึกลับอันแข็งแกร่ง กระแทกเข้าที่ลำคอจนจุกแน่นก่อนกระอักเลือดออกมา ครั้นเหลือบมองขึ้นไปด้านบน สายตาพลันประสบเข้ากับดวงตาสีเขียวมรกต ทรงอำนาจดุดันของพยัคฆ์อนธการ พร้อมถ้อยคำส่งผ่านพลังปราณดังกึกก้องในโสตประสาท “หากไม่อยากสลายเป็นจุณ ก็เลิกคิดตอแยกับรวี่เยว่ซะ เพราะข้าหาใช่ผู้มีจิตใจเมตตา จำใส่กระโหลกหนาๆ ของเจ้าเอาไว้ให้ดี!” ร่างอรช
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 50/1 ความหวาดหวั่นและยำเกรง
บทที่ 50/1 ความหวาดหวั่นและยำเกรง สุ้มเสียงแว่วหวาน เอื้อนเอ่ยแสดงความเคารพฮ่องเต้ของแคว้นอู๋ซางอย่างนอบน้อม วรกายสูงสง่าของโอรสสวรรค์ หยัดขึ้นจากเก้าอี้ประธาน ก้าวมาหาหญิงสาวด้วยรอยยิ้มประดับมุมปากบางเบา “ธิดาเทพ ยินดีที่ได้พบ” เขากล่าวรับคำทักทายของนาง ก่อนเอ่ยวาจาต่อจากนั้น “คล้ายมาก ช่างคล้ายมากจริงๆ ต้าอ๋อง ท่านเองก็คิดเหมือนข้าใช่หรือไม่” ฮ่องเต้หวงฝู่ฮุ่ยหมิ่นหันไปถามลูกพี่ลูกน้องของตน ผู้เป็นอ๋องปกครองแดนทักษิณ ต้าอ๋องหรือ หวงฝู่เจิ้งหยาง บุตรชายของต้าอ๋องผู้เฒ่าผู้ล่วงลับ ซึ่งมีศักดิ์เป็นพระปิตุลาของหวงฝู่ฮุ่ยหมิ่น “คล้ายอาลี่มากพะย่ะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมเห็นด้วยกับพระองค์” ต้าอ๋องลุกขึ้นจากที่นั่งก้าวมาสมทบกับฮ่องเต้ “ธิดาเทพ ข้าคงต้องขอละลาบละล้วงถามท่านซักคำถาม ไม่ทราบว่าพอจะบอกข้าได้ไหมว่า มารดาของท่านมีนามว่าอะไรหรือ” ต้าอ๋องเอ่ยถามสิ่งที่ต้องการทราบ ด้วยน้ำเสียงสุภาพและอ่อนโยน “เรียนต้าอ๋อง มารดาของหม่อมฉันมีนามว่า เยว่หนิงลี่เพคะ” คำตอบของนางสร้างความตื่นตะลึงอีกครั้งให้ใครหลายๆคนในสนามประลอง บุตรีรองแม่ทัพเยว่หนิงลี่! นั่นก็หมายความว่า หญิงสาวตรงหน้าคือเด
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ท49/2 วันเปิดงาน
บทที่ 49/2 วันเปิดงาน ฮั่วเฮ่อฉีเองช่วงนี้ก็มัวแต่วุ่นวายอยู่กับพี่น้อง และศิษย์จากตำหนักเทพอนันต์ จนแทบไม่มีเวลาปลีกตัวมาพบรวี่เยว่ ชายหนุ่มถูกผู้อาวุโสขอให้ช่วยหลอมยา ให้บรรดาน้องๆ และศิษย์ตัวแทน จนตัวเขาแทบหมดเรี่ยวแรงทุกวี่วัน อี้หรงได้แต่มองคู่พันธะอย่างเห็นใจ ‘ใครใช้ให้ท่านอยากเป็นนักปรุงโอสถระดับเก้า ตั้งแต่อายุเท่านี้กันล่ะ ก้มหน้ารับชะตากรรมไปเถอะ ข้าเอาใจช่วย‘ สรุปว่าการเอาใจช่วยของอี้หรง ซึ่งหากฟังดีๆ จะคล้ายว่ากำลังสมน้ำหน้าเขา ทำให้มันโดนฮั่วเฮ่อฉีกัดหูไปหนึ่งทีจนน้ำตาร่วง… จากฤดคิมหันต์ย่างเข้าต้นฤดูสารท อากาศที่เคยร้อนอบอ้าวผันเปลี่ยนเป็นเย็นสดชื่นอีกครั้ง เวลาแห่งการประลองอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรอู๋ซางได้เริ่มต้นขึ้น ผู้คนจากทั่วทุกสารทิศเดินทางเข้าเมืองเทียนหวงเพื่อร่วมแข่งขัน หรือร่วมเป็นสักขีพยานในศึกของนักพรตรุ่นเยาว์ที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่อึดใจ สนามประลองหลักที่ใช้ทำพิธีเปิดนี้ ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองหลวง สามารถจุผู้ชมได้มากถึงสองหมื่นคน ท้องฟ้าสีครามสดใสไร้เมฆบัง สายลมเย็นพัดเข้ามาเบาๆ ราวกับดนตรีที่เล่นโดยธรรมชาติ ท่ามกลางเสียงโห่ร้อง
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 49/1 วันเปิดงานประลอง
บทที่ 49/1 วันเปิดงานประลอง สิบห้าวันต่อมา ตัวแทนจากตำหนักเทวาอนธการได้เดินมาถึง โดยมีผู้อาวุโสหนึ่งและสอง นำศิษย์มากฝีมือซึ่งมีอายุไม่เกินสิบแปด จำนวนทั้งหมดหกคนที่จะเข้าร่วมการประลอง เดินทางมาด้วยตนเอง ส่วนองค์ไท่จื่ออย่างองค์ชายใหญ่ และองค์หญิงรองมิได้เข้าร่วมการประลองในครั้งนี้ เพียงแค่มาร่วมชมความสนุกเฉยๆ ฮ่องเต้ทราบข่าวจากชินอ๋องอวี้เหวินเทียนหยา จึงมอบตำหนักรับรองริมทะเลสาบให้เป็นที่พักสำหรับคนจากตำหนักเทวาอนธการ ส่วนคนจากตำหนักเทพอนันต์ มีตำหนักใกล้ภูเขาทางทิศเหนือเป็นที่พักประจำอยู่แล้ว อวี้เหวินเทียนหยาและรวี่เยว่ไปรอรับพวกเขาอยู่ที่นั่นตั้งแต่ช่วงสาย ครั้นพอได้เวลามวลอากาศบนท้องฟ้าเหนือตำหนักก็แยกออกเป็นช่องกว้างขนาดใหญ่ คณะเดินทางทั้งหมดจากตำหนักเทวาอนธการก็ทยอยกันออกมา ทันทีที่อวี้เหวินอิงเอ๋อร์เห็นหน้ารวี่เยว่ นางก็ขี่กระบี่พุ่งตรงมาหา ใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราจดจ้องธิดาเทพผู้เป็นสหายรักด้วยแววตาน้อยอกน้อยใจ “รวี่เยว่ คนใจร้าย ท่านทิ้งข้าไว้คนเดียวตั้งหลายเดือน ข้าเหงามากเลยรู้ไหม ฮึก ไม่มีใครเล่นสนุกกับข้าเลย ทุกคนเอาแต่เก็บตัวฝึกวิชา…ท่านสัญญาได้หรือไม่ว่าต่อไป
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บททค่ 48/2 ความเปลี่ยนแปลง
บทที่ 48/2 ความเปลี่ยนแปลง ในที่สุดก็ครบกำหนดจ่ายหนี้ที่ค้างไว้ ทั้งหวังเหลียงและฮูหยินผู้เฒ่าต่างอ้อนวอนหญิงสาว ขอให้นางเห็นแก่ความเป็นพ่อลูก ยอมให้พวกเขาอาศัยอยู่ที่จวนหลังนี้ต่อไป เพราะอย่างไรเสียพวกเขาก็คือครอบครัวของนาง รวี่เยว่หัวเราะเย้ยหยัน ก่อนกล่าววาจาตอบโต้จนคนฟังหน้าชา “ฮ่าๆๆ ให้ข้าเห็นกับความเป็นพ่อลูกอย่างนั้นรึ! ช่างพูดออกมาได้ไม่อายปาก หากไม่ตกที่นั่งลำบากคงยังมองว่าข้าเป็นเพียงขยะไร้ประโยชน์อยู่สิท่า หึ! หน้าหนาไร้ยางอาย ข้าหาใช่บุตรหลานของพวกท่านนานแล้ว จำมิได้รึ?! เสมียนหวัง ท่านยังจำได้หรือไม่ หลังจากท่านส่งหนังสือตัดขาดไปให้ข้าเมื่อหกปีก่อน ท่านก็หยุดส่งเสียข้า ไม่สนใจว่าข้าจะมีที่ซุกหัวนอนหรือมีข้าวกิน โชคดีที่เจ้าของบ้านเช่าหลังนั้นเวทนาข้า แม่นมชุน และพี่ชุนอิ่ง ถึงได้ยอมให้พวกข้าอยู่โดยไม่เก็บเงินค่าเช่าเป็นเวลาสามเดือน! ไฉนตอนนั้นพวกท่านถึงไม่คิดว่าข้าเป็นคนในครอบครัวบ้างเล่า ทั้งๆ ที่เสวยสุขอยู่บนทรัพย์สินของมารดาข้าแท้ๆ! ข้าให้เวลาพวกท่านเก็บของหนึ่งวัน พรุ่งนี้เช้ายามเฉิน (07:00-08:59) พวกท่านทุกคนต้องย้ายออกไปจากที่นี่! หากไม่ยอมไปข้าจะไปแจ้งทาง
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 48/1 ความเปลี่ยนแปลง
บทที่ 48/1 ความเปลี่ยนแปลง หวังเหลียงกระดกจอกสุราเข้าปากจนหมด ก่อนหันมามองมารดาด้วยสายตาว่างเปล่า “ท่านแม่จะถามข้าทำไมขอรับ ในเมื่อท่านบอกเองว่าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งสิ้น” “อาเหลียง นี่มันใช่เวลาที่เจ้าจะมาประชดประชันข้าไหม ลองตรองดูให้ดี บางทีเรื่องนี้อาจเชื่อมโยงกัน เริ่มจากการที่เจ้ามาถามข้าเรื่องพิษ ต่อมาลุงของเจ้าก็หายตัว จากนั้นพลังของเจ้าก็…เฮ้อออ “ฮูหยินผู้เฒ่าถอนหายใจยาวในท้ายประโยคและเริ่มกล่าวต่อ “เจ้าไม่คิดว่ามันน่าแปลกหรอกรึ แต่ที่ข้ามาถามเจ้า เป็นเพราะวันนี้ทั้งเสียนเอ๋อร์และเหยียนเอ๋อร์ จู่ๆ ก็ไข้ขึ้นสูงอย่างไม่มีสาเหตุ หมอกี่คนมาตรวจต่างบอกว่าเป็นไข้ไม่ได้ถูกพิษ อาการเหมือนกับเจ้าก่อนหน้านี้ไม่มีผิด” คำพูดของหญิงชรามีความเป็นไปได้อยู่หลายส่วน หากนำมาเชื่อมโยงกันให้ดีๆ ก็จะเห็นจุดที่น่าสงสัย ทว่าในเอกสารที่เขาเคยอ่านผ่านตา ระบุไว้ชัดเจนเรื่องพิษเพลิงอสูรสดับปราณ ว่าจะออกฤทธิ์ได้ดีกับเด็กเล็กเท่านั้น ทั้งไม่เคยปรากฏในบันทึกไว้ว่าพิษนี้มีผลกับผู้ใหญ่ แต่หากตัวเขาถูกพิษชนิดนี้จริง นั่นก็หมายความว่า ต้องมีนักปรุงโอสถระดับสูง ที่สามารถปรุงพิษเพลิงอสูร
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บททค่ 47/2 สองตำหนักเปิดใจ
บทที่ 47/2 สองตำหนักเปิดใจ ครั้งนี้ฮั่วเฮ่อฉีดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ หากองค์ราชาอวี้เหวินเทียนเหิงมีความสามารถพิเศษนี้จริง นั่นก็หมายความว่ารวี่เยว่คือองค์หญิงของตำหนักเทวาอนธการ และอวี้เหวินเทียนหยาก็คือพระปิตุลาของนาง! มิน่าเล่าเขาถึงกล่าวว่า สวรรค์เล่นตลกกับเขา! รอยยิ้มงดงามเจิดจ้าราวแสงตะวันยามเช้า ที่ส่งไปถึงดวงตาของฮั่วเฮ่อฉีผุดพรายเต็มดวงหน้า มือใหญ่ยกมากุมต้นแขนทั้งสองข้างของอวี้เหวินเทียนหยาพร้อมเขย่าเบาๆ “หลานเขยคงต้องขอฝากตัวกับท่านแล้ว พระปิตุลาของรวี่เยว่” เขาลอยหน้าลอยตาเอ่ยวาจาฝากฝังตัวเองกับอีกฝ่ายแบบเนียนๆ อวี้เหวินเทียนหยาคิ้วกระตุก ก้าวถอยหลังให้หลุดจากการเกาะกุมของฮั่วเฮ่อฉี ก่อนเอ่ยวาจาน้ำเสียงเนิบนาบระคนหมั่นไส้อย่างอดไม่อยู่ “หึ! อย่าเพิ่งหลงระเริงนัก ข้ายังไม่ได้บอกว่าท่านผ่านการทดสอบแล้วเสียหน่อย เรื่องนี้คงต้องดูกันอีกนาน และที่สำคัญเสด็จพี่ของข้าฝากมาบอกท่านว่า” “ธิดาของข้าจะเป็นเพียงภรรยาคนเดียวในชีวิตของสามีนาง หากบุรุษผู้นั้นทำไม่ได้ ก็ไสหัวไปไกลๆ เพราะข้าจะไม่มีวันยกนางให้เด็ดขาด!” อวี้เหวินเทียนหยาถ่ายทอดวาจาของ
