แชร์
บทที่ 2
“เฮเดน...ฉันขอโทษ...ฉันผิดไปแล้ว”
“ไอ้เพื่อนบัดซบ!”
สิ้นเสียงคำรามลั่นกระบอกปืนในมือของเฮเดนก็ฟาดลงบนหน้าของมาร์คจนสะบัด พี่ชายของเธอเลือดกบปากแต่ดูเหมือนมันยังไม่สาแก่ใจคนทำ มนัสวียังจดจำใบหน้าของนักธุรกิจเจ้าของกิจการยักษ์ใหญ่ตอนนั้นได้ดี เขาเหมือนซาตานที่ผุดขึ้นมาจากขุมโลกันต์ไม่ปาน
“แกรู้มั้ยว่าทำอะไรลงไป แกกำลังจะทำให้กิจการของฉันพังพินาศเป็นเศษซากแล้วไอ้เพื่อนทรยศ ฉันไม่เคยให้มือของฉันต้องเปื้อนมลทินด้วยการทำผิดกฎหมายแบบนี้ แล้วเงินร้อยห้าสิบล้านดอลล่าห์ของฉันอยู่ที่ไหน...ถ้าแกไม่ยอมคืนฉันจะฆ่าแก ฆ่าทุกคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้!”
เท่านั้นเองที่มนัสวีถึงกับผงะ เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่านอกจากมาร์คจะทำธุรกิจผิดกฎหมายแล้วเขายังหลอกเอาเงินจากเฮเดนไปไว้ที่ไหน หญิงสาวยังทนฟังต่อไปหลังจากนั้น
“ฉันจะแจ้งตำรวจจับแกเข้าคุกเพื่อล้างมลทินให้เจคอป แอร์โรว์คราฟ...ไอ้เพื่อนสารเลว ถ้าฉันรู้แต่แรกว่าแกจะทำเรื่องบัดซบได้ขนาดนี้จะไม่ขอรู้จักกับแกเลย”
“แกแจ้งตำรวจให้มาจับฉันก็ได้ แต่อย่าทำอะไรน้องสาวของฉัน...เฮเดน...ฉันขอร้อง”
“แกพูดแบบี้หมายความว่ายังไง”
เฮเดนกระชากคอเสื้อของมาร์คแล้วถามเสียงดัง มนัสวีสั่นไปทั้งตัวเมื่อเห็นแววตาของเขาตอนมองพี่ชายของเธอ
“หรือว่าวีนัสก็รู้เห็นกับเรื่องชั่วช้านี้ด้วย”
มนัสวีรอฟังคำตอบจากมาร์คทว่าพี่ชายของเธอกลับเงียบซึ่งนั่นเหมือนยิ่งจุดไฟบัลลัยกัลป์ในหัวใจของคนถูกหักหลัง หญิงสาวถึงกับน้ำตาร่วงเมื่อเห็นเฮเดนกระซวกหมัดลงบนหน้าของมาร์คซ้ำอีกหนและกระชากคอเสื้อของเพื่อนตายที่ตอนนี้หน้าเขียวช้ำและมีเลือดหยดจากปากลงมาเปื้อนเสื้อผ้า
“นี่แสดงว่าแกกับน้องสาวของแกรวมหัวกันหลอกฉันจริง ๆ! แต่ขอโทษนะมาร์ค ฉันอาจจะเคยดีกับแกแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าคนที่แวดล้อมตัวแกจะได้รับข้อยกเว้นนี้ด้วย...เจอราร์ด...เข้าไปดูข้างใน ถ้าพบใครจับตัวมาให้ฉันทันที!”
เฮเดนหันไปสั่งคนของเขาและมนัสวีไม่มีเวลาคิดอะไรหลังจากนั้น หญิงสาววิ่งหนีไปทางด้านหลังบ้านซึ่งเวลานั้นไม่มีคนของเฮเดน เธอหนีอย่างไม่คิดชีวิตเพราะเข้าใจว่าเขาคงโกรธจัดที่ถูกพี่ชายหักหลัง มาร์คทำเรื่องผิดกฎหมายและเกือบทำให้ชื่อเสียงกิจการของเพื่อนตายย่อยยับ เป็นใครก็คงต้องทำอย่างเขา และหญิงสาวก็เข้าใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอและผู้ชายในชีวิตคนแรกที่สิ้นสุดลงแล้วในกองเพลิงแห่งความอาฆาตแค้น
“มิ้ม...อย่าให้เฮเดนรู้เรื่องนี้นะ”
เสียงของมาร์คดังขึ้นในภวังค์ของมนัสวีอีกครั้ง มันชัดเจนมากและเธอก็ยังนึกถึงตลอดเวลาแม้ตอนที่เดินออกมาจากเรือนจำ
“เรื่องอะไรคะ?”
“เรื่องของหลานพี่ และที่เธอมาเยี่ยมพี่ที่นี่ก็อย่าให้เฮเดนรู้เด็ดขาด”
“มิ้มคงไม่เจอเขาหรอกค่ะ บางทีเขาอาจลืมมิ้มไปแล้วก็ได้ และที่มานี่เพราะมิ้มอยากมาเยี่ยมพี่ คงพักอยู่ที่นี่สักวันสองวันแล้วจะกลับแฟร์แบงค์”
“รีบกลับไปให้เร็วที่สุด เธออยู่ที่นี่ไม่ได้นะมิ้ม”
“แต่พี่ก็ถูกจับแล้วนี่คะ ตอนนี้พี่ก็กำลังชดใช้ความผิดให้เขาอยู่นะคะ”
“เธอยังไม่รู้จักเฮเดนดีพอ เฮเดนผูกใจเจ็บกับเรื่องที่พี่ทำซึ่งพี่ก็รู้ว่าตัวเองทำผิดมากขนาดไหน พี่ผิดเองที่ปล่อยให้ความโลภเข้าตา ทำเรื่องผิดกฎหมายซึ่งเพื่อนของพี่เกลียดมันมากที่สุด จำไว้เถอะมิ้มว่าเพื่อนพี่คนนี้เป็นคนรักแรงเกลียดแรงและไม่เคยให้อภัยคนที่ทรยศเขาง่าย ๆ ถึงขั้นให้ตายไปต่อหน้าเขาก็จะไม่สนใจ...มิ้ม...พี่ขอโทษ”
“พี่ขอโทษมิ้มเรื่องอะไร”
“ถึงพี่จะเข้ามาชดใช้ความผิดในคุกแล้วแต่ก็ยังมีอีกเรื่องที่พี่ไม่ได้บอกเธอเกี่ยวกับเงินของเฮเดน”
มนัสวีทำสีหน้าครุ่นคิดแล้วฉุกนึกได้ว่าคืนนั้นเธอได้ยินเพื่อนของมาร์คพูดเกี่ยวกับเงินจำนวนมหาศาล
“มาร์ค...”
“พี่โอนเงินทั้งหมดเข้าบัญชีของเธอเอง...มิ้ม”
คำพูดของพี่ชายทำให้หญิงสาวใจหาย เธอตระหนกพอสมควรกับคำตอบที่ได้รับ
“แล้วทำไมพี่ไม่บอกเขาล่ะคะ ทำไมพี่ไม่บอกความจริงเฮเดนไปว่า...”
“คืนนั้นพี่กลัวว่าถ้าเฮเดนรู้เรื่องนี้เข้าเขาจะ...ฆ่าเธอ...มิ้ม...จริง ๆ แล้วเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเพื่อนสนิทพี่รู้ทั้งหมด แต่พี่ไม่แน่ใจในอารมณ์ของเฮเดนตอนนั้น มันเป็นคนอาฆาตแรงและพร้อมที่จะทำลายใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ พี่จะปล่อยให้ใครมาทำร้ายน้องสาวพี่ไม่ได้...ที่สำคัญมันเคยขู่พี่เอาไว้”
“เขาขู่พี่ว่ายังไงคะ?”
“เฮเดนเคยคาดโทษพี่ ถ้าพี่ออกจากคุกวันไหน...มันหมายถึงการต้องชดใช้”
“แต่พี่ชดใช้ให้เขาแล้วนั่นยังไม่พออีกหรือคะ”
“ชีวิตของพี่ต่างหากมิ้มที่มันจะชดใช้ได้อย่างสาสม”
“มาร์ค..พี่พูดอะไรอย่างนั้น เขาทำอะไรพี่ไม่ได้หรอกนะคะ”
บทที่เกี่ยวข้อง
ทัณฑ์แค้นบ่วงพิศวาส บทที่ 3
“มิ้ม...ฟังพี่นะน้องรัก พี่บอกได้เพียงว่าน้องต้องดูแลรักษาตัวเองกับลูกให้ดี ใช่...ถึงหลานพี่จะมีสายเลือดของ...ของคนที่มิ้มรัก แต่เฮเดนไม่มีวันให้อภัยความผิดที่พี่ทำเอาไว้ และมันก็หมายถึงเธอด้วย”“มาร์ค...”ไม่ทันที่พี่ชายของเธอจะกล่าวต่อก็ได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่เตือนว่าหมดเวลาคุย มนัสวีจำต้องพาไอสวรรค์ออกมาซึ่งก่อนกลับเธอได้ให้ลูกสาวตัวเล็กล่ำลาคุณลุงที่ยังต้องใช้ชีวิตในคุกต่อไปอีกนานนับปี แม้ว่ามาร์คจะไม่ได้บอกกล่าวทั้งหมดหากหญิงสาวรู้ดีว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ทว่าสิ่งที่ยังค้างคาใจคือเหตุใดผู้ชายที่เธอเคยรักถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้ ตัวตนด้านมืดของเฮเดนน่ากลัวอย่างที่เธอไม่เคยคาดคิด ทุกครั้งที่หลับตามนัสวีไม่เคยลืมภาพที่เขาใช้กระบอกปืนฟาดลงบนหน้าของมาร์คได้แม้แต่วินาทีเดียว“ถึงแล้วครับคุณผู้หญิง”เสียงคนขับรถที่ดังขึ้นปลุกหญิงสาวให้ตื่นจากภวังค์อันเลื่อนลอย มนัสวีชะโงกหน้ามองไปนอกหน้าต่างรถก็เห็นตึกซึ่งได้รับการตกแต่งในสไตล์แบบเก่า ๆ แต่ดูเก๋ไก๋ด้วยไม้ดอกไม้ประดับสวยงาม“แพลนซี่ เพลส...มันเป็นโรงแรมเล็ก ๆ แต่น่าพักครับคุณผู้หญิง ผมเคยพาผู้โดยสารมาที่นี่หลายครั้งแล้ว ห้องพักสะอาดและรา
ทัณฑ์แค้นบ่วงพิศวาส บทที่ 4
“มีมี๊...”“หนูไอซ์...เดี๋ยวเราจะ...เดินทางต่ออีกนิดนะจ๊ะ”“จาไปไหน?”พอลืมตาตื่นเต็มที่เด็กหญิงเจ้าของนัยน์ตาสีอำพันวาววามก็หันไปมองชายแปลกหน้าที่ยืนตรงหน้ามารดาและทำให้มนัสวีรีบอธิบาย“เราจะเดินทางต่ออีกนิดหน่อย แล้วเดี๋ยวเราจะกลับมาพักที่นี่นะจ๊ะ...โอเคนะ”“โอเคค่ะ”ไอสวรรค์รับปากมารดาแต่ยังทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจหากก็ได้แต่กอดแม่ไว้แน่น มนัสวีพาลูกสาวเดินตามชายร่างสูงใหญ่ไปยังรถเอสยูวีซึ่งเขาปฏิบัติต่อเธออย่างให้เกียรติด้วยการเปิดประตูให้สองแม่ลูกขึ้นไปนั่งบนเบาะด้านหลังก่อนที่รถคันหรูจะแล่นออกสู่ถนนสายใหญ่“เราจาไปไหนคะ?”เด็กน้อยถามมารดาและหญิงสาวยิ้มให้พร้อมทั้งตอบว่า“มีมี๊ไปธุระแป๊บนะคะ”“นานแค่ไหนคะ?”มนัสวีทำสีหน้าครุ่นคิด เธอกำลังกลัวและสงสัยเหมือนกันว่าคนของเฮเดนจะพาเธอไปที่ไหน“แป๊บเดียวค่ะ...แป๊บเดียว...หลับนะคะ”หญิงสาวกดศีรษะเล็ก ๆ ไว้กับอก ลูบเรือนผมสีน้ำตาลทองเบา ๆ ด้วยความหวาดหวั่นเกินระงับ มือเธอสั่นหากลูกสาวตัวน้อยก็ไม่ได้รู้สึกแต่อย่างใด อาจเป็นเพราะไอสวรรค์ยังเล็กเกินไปที่จะรับรู้ถึงความหวั่นกลัวที่กำลังกัดกินหัวใจของคนเป็นแม่ในยามนี้มนัสวีนั่งกอดลูกสาวที่สงบนิ่
ทัณฑ์แค้นบ่วงพิศวาส บทที่ 5
ใบหน้ารูปไข่ใต้กรอบเรือนผมดำขลับและยาวตรงยังคงหมดจดไม่ต่างจากสาวแรกรุ่น ทุกกระเบียดนิ้วของเธอคือความผ่องผาดอย่างธรรมชาติแม้ปราศจากเมคอัพฉูดฉาด แค่ริมฝีปากเคลือบ ลิปกลอสสีชมพูอ่อนก็ดึงดูดสายตาคนที่จ้องมองไม่เคยแปรเปลี่ยน...หากเวลาเท่านั้นที่เปลี่ยนไปและอะไรต่อมิอะไรก็ผันแปรไปจนหมดสิ้น“สวัสดีค่ะ...เฮเดน” มนัสวีเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นกลบความเงียบ“นี่เพื่อนมีมี๊หราคะ?”ไอสวรรค์ตั้งคำถามและเสียงเล็ก ๆ นั่นทำให้ชายหนุ่มเจ้าของความสูงกว่าร้อยแปดสิบเซ็นติเมตรเลื่อนสายตาคมกริบนั้นไปจับจ้องที่ร่างของเด็กหญิงตัวน้อย“ใช่ค่ะ...เขาเป็น...เพื่อนมี๊”“สวัสดีหนูน้อย...หนูชื่ออะไรนะ?”ร่างสูงก้าวเข้าไปหาคนทั้งสอง มันทำให้มนัสวียิ่งประหวั่นพรั่นพรึงเมื่อเห็นสายตาของเฮเดนที่กำลังจ้องมองลูกสาว ไอสวรรค์ยิ้มให้ด้วยไม่เดียงสา เด็กน้อยดึงมือจากการเกาะกุมของมารดาแล้วยกมือพุ่มไหว้พร้อมย่อเข่าลง“สวัสดีค่ะ...คุณลุง”เฮเดนเลิกคิ้วสูง ชั่วขณะของความคิดเขารู้สึกราวกับว่านี่คือ...ความประทับใจแรกเห็น กับเด็กหญิงผิวขาวและผมสีน้ำตาลประกายทองสว่างซึ่งมันเป็นสิ่งบ่งบอกชาติพันธุ์ว่าหนูน้อยไม่ได้มีเลือดเอเชียร้อยเปอร์เซ
ทัณฑ์แค้นบ่วงพิศวาส บทที่ 1
ทัณฑ์แค้นบ่วงพิศวาสลมหายใจของเขาคือการแก้แค้น...และเธอต้องรับโทษทัณฑ์แทนพี่ชายเฮเดน เจคอปหนุ่มนักธุรกิจเจ้าของกิจการด้านอากาศยานยักษ์ใหญ่ที่มีความหลังฝังใจเมื่อถูกเพื่อนรักหักหลัง เขาจับ มาร์ค เพชรสงคราม คนทรยศเข้าคุกแต่ยังมีอีกหนึ่งคนหนีไปได้ น้องสาวของเพื่อนตายที่ครั้งหนึ่งเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา เฮเดนคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากเก็บความเคียดแค้นไว้และการได้พบเธออีกครั้งมันคือการเอาคืนอย่างสาสมมนัสวี เพชรสงครามเพราะพี่ชายสร้างปัญหาใหญ่หลวงไว้ให้เธอจึงต้องแบกรับมันไว้พร้อมกับต้องปกป้องหัวใจที่เธอหวงแหน หญิงสาวต้องเอาตัวเข้าแลกกับข้อเสนอจากผู้ชายที่เธอเคยรัก กลายเป็นเมียเก็บที่ถูกบีบคั้นบังคับด้วยพันธะสัญญาทั้งถูกทรมานให้เจ็บปวดทั้งกายใจ...ซึ่งเธอต้องเก็บงำความลับบางอย่างไว้ไม่ให้เขารู้ไอสวรรค์ (หนูไอซ์)หัวใจดวงน้อย สิ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่สำหรับมนัสวี เธอไม่อาจบอกใครได้ว่าหัวใจดวงนี้คือจิตวิญญาณแห่งความรักที่เกิดจากการหลอมรวมระหว่าง เธอ และ เขา “มีมี๊...เราจาไปไหนกัน?” คำถามที่ดังขึ้นจากเด็กหญิงอายุสี่ขวบผิวขาวผ่องผมสีน้ำตาลทองซึ่งนอนบนตักของร่างบอบบ
บทล่าสุด
