รักเก่า

"เห้ย! นั่นมันเหมือนคุณพราวฟ้าเลยว่ะ ใช่หรือเปล่าวะ" นนท์พยักพเยิดให้ชัชหันไปมองหญิงสาวสวยร่างระหง ออร่าเปล่งประกายที่เพิ่งจะเดินเข้าประตูคลับมา ชัชชวีร์หันไปมองตามคำบอกเล่าของเพื่อน ก่อนที่เขาจะนิ่งไปสักครู่ แล้วหันมาตอบนนท์

"ใช่! พราวฟ้า"

"อ้าว! กลับมาจากอเมริกาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ไหนว่าไปอยู่กับสามีมหาเศรษฐีที่อเมริกา หรือว่าจะเลิกกันแล้ว" รัชชานนท์พูดสันนิษฐานไปตามเรื่อง

"ชั่งเถอะว่ะ! กูจะกลับแล้วนะ" ชัชพูดพร้อมกับลุกจากโต๊ะ

"อ้าวเห้ย! ไอ้ชัชจะรีบไปไหนวะ ยังไม่ดึกเลย มึงไม่อยู่รอทักทายรักเก่ามึงหน่อยล่ะ จะรีบไปหาเด็กเหรอ"

"สวัสดีค่ะชัช บังเอิญจังเลยนะคะที่ฟ้าได้มาเจอคุณที่นี่ จะกลับแล้วเหรอคะ จะไม่อยู่คุยกับฟ้าสักหน่อยหรือคะ" พราวฟ้าเดินเข้ามาทักชัชชวีร์ ชายหนุ่มนิ่งเงียบก่อนจะมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าอย่างเย็นชา

"ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ ไม่มีธุระอะไร ไม่อยากเสียเวลาเสวนาด้วยแม้แต่สักวินาทีเดียว ผมขอตัว" ชัชชวีร์ตอบกลับไปอย่างที่ใจคิด เพราะเขาไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกับผู้หญิงตรงหน้ามานานมากแล้ว พราวฟ้าเหมือนโดนตบหน้าเข้าอย่างจัง หล่อนกัดฟันอย่างหงุดหงิด ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเย็นชากับหล่อนได้

พราวฟ้า หรือ ฟ้า หญิงสาวสวย สง่า ผิวขาว ร่างระหง หุ่นเหมือนนางแบบ ครอบครัวของพราวฟ้าถือว่ามีฐานะไม่น้อยไปกว่าชัชชวีร์เลย หล่อนเป็นแฟนเก่าของชัชชวีร์ ถือว่าเป็นรักแรกของชัชก็ว่าได้ พวกเขารักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย แต่มาเลิกกันเมื่อห้าปีก่อน เพราะพราวฟ้าแอบนอกใจไปคบกับหนุ่มหล่อชาวอเมริกันที่เป็นมหาเศรษฐี ตอนที่หล่อนไปเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกา พราวฟ้าไปแบบไม่มีแม้คำเลิกรา,เลิกร้าง ไม่มีการพูดจาใดๆ หล่อนหายเงียบไปจนมาเป็นข่าวว่าหล่อนแต่งงานกับมหาเศรษฐี ชาวอเมริกา

ช่วงนั้นชัชแทบบ้า เขาเหมือนคนบ้า เพ้อเจ้อไร้สติ กว่าเขาจะดึงตัวเองให้ดีขึ้นได้แทบแย่ เขาจึงปฏิญาณกับตัวเองว่าจะไม่รักใครอีก จะไม่มอบหัวใจให้ใครอีก จะไม่มีแฟนเป็นตัวตน จะไม่มีผู้หญิงคนไหนมามีอิทธิพลเหนือความรู้สึกเขาเด็ดขาด เมื่อชัชชวีร์ กลับมาถึงคอนโด เขาเปิดประตูห้องนอนเข้าไปก็พบแต่ความว่างเปล่า อ้อ! เขาลืมไปว่าวันนี้เขาบอกให้ไวท์กลับไปนอนคอนโดตัวเอง อารมณ์นี้ก็เหงาเหมือนกันนะ ปกติชัชชวีร์ชอบนอนคอนโดมากกว่าจะขับรถกลับคฤหาสน์หรูที่อยู่แถบชานเมือง เขาอยากนอนกกเด็กอย่างไวท์ด้วย จึงไม่ค่อยกลับบ้าน แต่วันนี้ไวท์ไม่อยู่ เขากลับรู้สึกคิดถึงหล่อน อยากให้ไวท์มาอยู่ด้วย

"ไม่ๆ พอๆ" ชัชส่ายศีรษะไปมาเพื่อขับไล่ความคิดนั้น เขาจะไม่รักใคร เขาจะไม่จริงจังกับใคร เขาไม่อยากเจ็บอีกแล้ว วันนี้ชัชมาทำงานแต่เช้า เพราะเมื่อคืนเขานอนไม่ค่อยหลับ

"อ้าว! พี่ชัช ทำไมวันนี้มาทำงานแต่เช้าเลยคะ เมื่อคืนกลับกี่ทุ่ม เมาหรือเปล่าคะ" เมื่อไวท์มาถึงบริษัทก็เข้าห้องท่านประธานชัช แล้วทักทายสอบสวนทันที

"กลับไม่ดึกหรอก ไม่เมา" ชัชตอบเรียบๆ เขาชินแบบนี้ ชินกับการที่ไวท์ชอบถามเขาแบบนี้เวลาเขาออกไปคลับกับเพื่อนๆ

"วันนี้ฉันมีนัดอะไรไหม?" ชัชชวีร์ถามถึงตารางงาน

"วันนี้มีประชุมการร่วมลงทุนโปรเจคใหญ่ กับทางบริษัทจากอเมริกาค่ะ ตอนเก้าโมงค่ะ" ไวท์ตอบ เรื่องงานหล่อนไม่มีขาดตกบกพร่อง รวมถึงเรื่องบนเตียง ไวท์ก็แซ่บซี้ดไม่แพ้กัน

"วันนี้ไวท์ทำสเต๊กหมูมาให้พี่ชัชด้วยนะคะ พี่ชัชไม่ได้กินอาหารฝีมือไวท์นานแล้ว ทานซะหน่อยนะคะ" หญิงสาวออดอ้อนอย่างเอาใจ

"ก็ดีเหมือนกัน ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย"

ชัชชวีร์ตอบ เขาชอบที่ไวท์ช่างออดอ้อน เอาใจเก่ง ช่างพูด ทำให้ชีวิตเขาดูมีชีวิตชีวามากขึ้น เพราะปกติเขาพูดน้อย ชีวิตราบเรียบ ไม่มีอะไรหวือหวา พอมีไวท์เข้ามามันก็กระชุ่มกระชวย แต่เขาจะไม่ให้หล่อนมามีอิทธิพลเหนือความรู้สึกของเขาหรอก เขารู้ว่าหล่อนรู้สึกยังไงกับเขา แต่มันเป็นไปไม่ได้ เขาจะไม่รักใครอีก เรื่องมีแฟนแต่งงานลืมไปได้เลย ไม่มีทาง