เข้าสู่ระบบแชร์
ไม่รู้ใจตัวเอง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-12 15:26:15"ชัชจะพาแม่เลขาของชัชไปทานข้าวที่บ้านเหรอคะ เห็นคุณแม่ เอ่อ...คุณหญิงจะเตรียมอาหารเผื่อเลขาของคุณด้วย" พราวฟ้าถามชัช หลังจากคุณหญิงวิภาวีและวรุณธิดาเดินออกจากห้องไป
"ครับ ปกติไวท์ก็ไปทานข้าวที่บ้านผมบ่อยๆ"
"ไปในฐานะอะไรเหรอคะ" พราวฟ้าถามออกไปแล้วจึงรู้ตัวว่าไม่ควรถาม
"เอ่อ...ฟ้าขอโทษค่ะที่ละลาบละล้วงเกินไป"
"คุณฟ้ามาที่นี่ มีเรื่องงานอะไรหรือเปล่าครับ" ชัชถามนิ่งตามสไตล์
"ชัชคะ คุณดูเปลี่ยนไปมากนะคะ ดูเย็นชากับฟ้า ไม่เหมือนแต่ก่อนตอน ..."
พราวฟ้ายังพูดไม่จบ ก็สบเข้ากับสายตาแหลมคมที่น่ากลัวของชายหนุ่ม น่ากลัวจนพราวฟ้ารู้สึกขนลุกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"ใช่ครับ ไม่เหมือนแต่ก่อนเพราะตอนนี้ก็คือตอนนี้ สรุป! คุณมีธุระอะไร"
"อ้าว! คุณนนท์คนคืนนั้นนั่นเอง" ไวท์ทักทายรัชชานนท์ เพื่อนของท่านประธาน
"ผมดีใจจังเลยครับที่คุณไวท์จำผมได้ด้วย" นนท์พูดตอบแบบเขินๆ
"คุณนนท์มาพบท่านประธานเหรอคะ พอดีตอนนี้ท่านประธานมีแขกอยู่ค่ะ รอสักครู่นะคะ"
"อ่อ เปล่าครับ ผมตั้งใจมาหาคุณไวท์เลย ผมโดนคุณไวท์ตก จนคิดถึง เลยมาหาครับ"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขนาดนั้นเลยเหรอคะ คุณนนท์นี่ช่างเจรจาจังเลยนะคะ น่ารักจัง" ไวท์หัวเราะเสียงดังร่า เสียงดังเข้าไปถึงในห้องท่านประธาน ส่วนรัชชานนท์ก็ยืนเขินเกาหัวแกรกๆ
"ทำอะไรกัน หัวเราะเสียงดัง ดังเข้ามาถึงในห้องฉัน" ชัชเปิดประตูมาส่องดูต้นเสียงที่หัวเราะ พอเห็นหน้ารัชชานนท์ เพื่อนของเขานั่งกระเง้ากระงอด บิดซ้ายบิดขวา เหมือนหนุ่มตามจีบสาว เขาก็มีอารมณ์พลุ่งพล่านรู้สึกโมโหทันที
"อ้าว! คุณพราวฟ้า อยู่นี่ด้วยเหรอครับ เช้าถึงเย็นถึงเลยนะครับ" นนท์หันไปแซวพราวฟ้าที่ยืนอยู่ด้านหลังชัช พราวฟ้าอมยิ้ม มองหน้าของชัช แล้วหล่อนก็สังเกตเห็นว่า ชายหนุ่มดูหงุดหงิดเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง
"ฉันอยากดื่มกาแฟ" ชัชเอ่ยขึ้นแต่สายตามองตรงไปทางอื่น
"ได้ค่ะ ท่านประธาน คุณนนท์จะรับกาแฟด้วยไหมคะ จะได้ชงมาพร้อมกันเลย" ไวท์หันไปถามรัชชานนท์ด้วย
"สักแก้วก็ดีครับ ขอบคุณครับ" นนท์มองตามหลังไวท์ไปจนสุดสายตา
"แก ไอ้นนท์ มาหาฉันถึงนี่มีธุระอะไร" ชัชหันไปถามเพื่อน
"ใครบอกว่าฉันมาหาแก ฉันมาหาคุณไวท์เว้ย" นนท์ตอบ
"แล้วแกมีธุระอะไรกับเลขาของฉัน นี่มันเวลางาน" ชัชเสียงดังขึ้น
"ฉันชอบคุณไวท์ เลขาแกว่ะ โดนคุณไวท์ตกเต็มๆ จะมาจีบ" น้ำเสียงนนท์จริงจัง ชัชชวีร์นิ่ง อึ้ง ไปสิบวิ เจ็บแปลบนิดหนึ่งเหมือนเข็มทิ่ม
"คุณไวท์ มีแฟนยังวะ ฉันไม่กล้าถาม ถามแกนี่แหละเพื่อน" ชัชชวีร์ไม่ตอบ แต่หันหลังกลับเข้าห้องพร้อมปิดประตูใส่เพื่อน
"ดูท่าชัช จะหึงแม่เลขาสาวนะคะ อาการคุณมันฟ้อง" เสียงพราวฟ้าพูดขึ้นขณะที่ชัชยืนกอดอกหันหลังให้
"คุณพูดอะไร ไร้สาระ ถ้าคุณหมดธุระแล้ว ก็เชิญออกไป ผมจะทำงาน" ชัชไล่แบบตรงๆ ไม่อ้อมค้อม เพราะเขาหงุดหงิดใจ ไม่พอใจ อารมณ์เสีย ทุกอย่างผสมปนเปไปหมด
"นี่ชัช คุณไล่ฟ้าเหรอคะ" พราวฟ้ากระทืบเท้าเร่าๆ อย่างคุณหนูที่โดนขัดใจ
"ใช่ ผมไล่คุณ เชิญครับ" ชัชชวีร์ยิ่งตอกย้ำว่าเขาไล่หล่อนอย่างไม่แยแส พราวฟ้าผู้ที่ไม่เคยโดนไล่หรือโดนปฏิเสธจึงไม่อาจทนอยู่สู้หน้าชัช หล่อนจึงหันหลังเดินออกไป
"โอ้ยย! ร้อนๆๆ" เสียงไวท์ร้องด้วยความเจ็บปวด ชัชหันไปดูจึงเห็นว่า ไวท์ถูกกาแฟร้อนหกใส่แขน
"ขอโทษนะคะ ฉันขอโทษเธอนะ ฉันไม่ทันสังเกตว่าเธอเข้ามา เลยไม่ทันระวัง" พราวฟ้ารีบขอโทษไวท์ และกุลีกุจอไปดูไวท์ รวมทั้งท่านประธานที่ลืมความหงุดหงิดเสียหมด แล้วรีบไปประคองเลขาคนสวย นนท์เองก็เช่นกัน
"แกถอยไปไอ้นนท์ " ชัชไล่ให้นนท์ถอยห่าง จังหวะนี้ ไวท์ใจฟูมาก เพราะคิดว่าพี่ชัชเป็นห่วงหล่อน
"ขอบคุณค่ะท่านประธานที่ทาแผลให้" ไวท์กล่าวพร้อมทั้งมองชัชตาหวานเยิ้มตามแบบฉบับคนคลั่งรัก
"คุณไวท์ครับ เย็นนี้ว่างไหมครับ ผมจะชวนไปดินเนอร์" นนท์กล่าวขึ้นถึงจุดประสงค์ที่เขามาหาเลขาของชัชในวันนี้ ไวท์ตกใจที่ถูกผู้ชายชวนไปกินข้าว เพราะตั้งแต่หล่อนเกิดมาก็มีแต่พี่ชัชที่พาหล่อนไปดินเนอร์ ชัชชวีร์คือทุกอย่าง
"เอ่อ...คือ...ไวท์มีนัดแล้วค่ะ" ไวท์ตอบกลับแบบกระอักกระอ่วน พูดจาติดขัด ทั้งเกรงใจนนท์ และกลัวพี่ชัชจะไม่พอใจหากพูดอะไรเยอะ
"อ้าว! เหรอครับ! เสียดายจัง เศร้าเลย" นนท์พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
"คุณนนท์ไม่ต้องเศร้านะคะ เอาไว้วันหลังก็ได้ค่ะ" ไวท์ปลอบใจนนท์ ชัชถอนหายใจดังเฮือกเพื่อแสดงให้ไวท์รู้ว่าเขาไม่พอใจ
"พอดีไวท์จะไปทานข้าวที่บ้านท่านประธานค่ะ กับคุณพ่อคุณแม่ของท่านประธานด้วย พอดีคุณหญิงมาที่บริษัท ท่านก็เลยชวนน่ะค่ะ"
"อ้อ! ดีเลยครับ ผมก็ไม่ได้เจอพ่อแม่ไอ้ชัชนานละ ไปเยี่ยมท่านซะหน่อยวันนี้ นะไอ้ชัช กูไปด้วย จะไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่เพื่อน"
นนท์หันไปพูดกับชัช แต่ไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าชัชที่ไม่พอใจเอามากๆ
นี่เขาเป็นอะไร ทำไมแค่นี้ต้องหงุดหงิด ไม่พอใจวะ จะไปก็ไปดิ แต่ไวท์คือเด็กกู มึงห้ามยุ่ง ชัชก็ได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูดออกมา
"งั้น เดี๋ยวกูกลับบ้านไปเตรียมตัว แล้วก็เตรียมของฝากให้คุณพ่อคุณแม่เพื่อนด้วย กูไปก่อน เดี๋ยวไม่ทัน" นนท์บอกชัช
"ผมรีบไปเตรียมตัวก่อนนะครับ แล้วเจอกันครับ" นนท์หันมากล่าวลาไวท์
บทที่เกี่ยวข้อง
ทัณฑ์สวาทอเวจี ไม่เคยเบื่อ NC
ชัชกึ่งดึงกึ่งลากไวท์โดยไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาทั้งดันทั้งยัดให้ไวท์ขึ้นไปนั่งบนรถ"พี่ชัช ไวท์เจ็บนะคะ นี่มันอะไรคะ ทำไมลากไวท์ออกมา" ไวท์ถามพร้อมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแผลตรงมือที่โดนกาแฟลวก"แล้วจะอยู่ทำไม อยู่ให้ไอ้นนท์มาเทียวไล้เทียวขื่อหรือไง ชอบหรอมีผู้ชายมาติดพัน ทำตัวง่ายๆ" ชัชพูดออกไปด้วยความโมโห"อะไรของพี่ชัชคะ ก็คุณนนท์เขามาเอง ไวท์ไม่ได้พูดไม่ได้บอกอะไรซะหน่อย จะมาโทษไวท์ได้ไง" ไวท์ก็เถียงกลับอย่างไม่ยอม"เธอไปอ่อยมันใช่ไหม มันถึงตามเธอมาถึงนี่ จำใส่สมองเธอไว้นะ ว่าเธอคือคนของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ไปมอง ไปคุยกับผู้ชายคนไหน นอกจากฉัน" ชัชบีบคางไวท์ให้หันมาสบตาเขาและฟังในสิ่งที่เขาพูดก่อนจะผลักหน้าหน้าของไวท์ออก แสดงให้เห็นถึงความโมโหสุดขีดของชัชหลังจากนั้นเขาก็ติดเครื่องยนต์และขับรถออกไป รถของชัชชวีร์ มาจอดหน้าคฤหาสน์โอ่อ่าแถบชานเมือง ที่เป็นบ้านพ่อแม่ของชายหนุ่ม เขาก็อาศัยอยู่ที่นี่ ไปๆ มาๆ ระหว่างคอนโด ชัชกึ่งดึง กึ่งลากไวท์เข้าไปในห้องนอนของเขา ซึ่งเวลานี้ไม่มีใครเห็น ชายหนุ่มผลักหญิงสาวลงบนเตียงใหญ่กลางห้องนอน"พี่ชัช ไวท์เจ็บค่ะ""อย่ามาสำออย ถ้าเป็นไอ้นนท์เธอคงไม่บ่น""อะไรข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ทัณฑ์สวาทอเวจี ความลับเปิดเผย
นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองร่วมรักกันที่คฤหาสน์แห่งนี้ ชัชเองกลัวว่าคนอื่นจะรู้ถึงความสัมพันธ์ของเขากับไวท์ จึงไม่ทำอะไรผลีผลามที่นี่ แต่ครั้งนี้เขาโกรธ โมโหไวท์ที่อ่อยเพื่อนเขา จนเพื่อนเขาหลงเสน่ห์ ตามมาจีบถึงที่ทำงาน ไม่มีทางซะหรอก ในเมื่อไวท์เป็นของเขาคนเดียว"ลุกไปอาบน้ำ เตรียมไปทานข้าวเย็นได้แล้ว" ชัชปลุกไวท์ที่ดูเหมือนหลับสนิท"ทำไมตัวร้อนรุมๆ เธอจะไม่สบายรึเปล่า ไวท์ ไวท์"ชายหนุ่มเรียกและจับตัวไวท์ แต่ดูเหมือนหล่อนจะไม่สบาย ไวท์แค่ส่งเสียงอือออ ในลำคอเท่านั้น แต่เปลือกตาไม่เปิดขึ้นมามองเขา น่าจะเป็นเพราะพิษแผลที่โดนกาแฟลวก แล้วไหนจะเขาที่ทำรุนแรงกับหล่อนอีก ชายหนุ่มรู้สึกผิดขึ้นมาซะอย่างนั้น และเป็นห่วงหญิงสาวมาก"ไม่จริงหรอก จะห่วงยัยนี่ทำไมกัน สมแล้วล่ะ ชอบอ่อยผู้ชายดีนัก" ชัชพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะรีบแต่งตัวเพื่อไปหายามาให้ไวท์"อ้าว! ตาชัช มานานรึยังลูก แม่ไม่เห็นเลย" คุณหญิงทักทายบุตรชาย เมื่อเห็นชัชดินลงบันไดมา"มาถึงตั้งแต่บ่ายครับ แต่เหมือนไวท์จะไม่สบาย ผมเลยจะมาเอายาไปให้กิน""เอ้า! ตายละ! ต้องพาไปหาหมอดีไหม แล้วตอนนี้น้องอยู่ไหน" คุณหญิงเอามือทาบอกอย่างตกใจ"อยู่บนห้องผม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ทัณฑ์สวาทอเวจี หวนคืนรักเก่า
เช้านี้ ไวท์ตื่นขึ้นมาด้วยอาการอ่อนเพลีย อาจจะเป็นเพราะว่าหญิงสาวเพิ่งจะป่วยไป เป็นอีกหนึ่งวันที่หล่อนนั่งรถมาทำงานกับชัช ซึ่งก็ไม่พ้นคำนินทา แต่หญิงสาวไม่ได้สนใจใส่ใจ เพราะสิ่งที่คนอื่นพูดมันก็เป็นความจริงนั่นแหละ หล่อนเป็นเด็กของชัชจริงๆ ชัชก็เลี้ยงดูปูเสื่อหล่อนจริงๆ นี่นา ก็เลยไม่คิดจะไปแก้ข่าวหรือแก้ไขความคิดของเพื่อนร่วมงาน"เดี๋ยวไวท์เอากาแฟไปเสิร์ฟให้ท่านประธานนะคะ" ไวท์บอกก่อนที่ชัชจะเปิดประตูห้องทำงานเข้าไป ชายหนุ่มแค่พยักหน้าตอบรับขณะที่ไวท์ชงกาแฟให้เจ้านายอยู่ หล่อนก็มีอาการเหม็นหืนกลิ่นกาแฟขึ้นมา พร้อมกับเวียนหัว พะอืดพะอม จึงต้องคว้าโต๊ะไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลงไปกองกับพื้น"ไวท์ เป็นอะไรรึเปล่า จะเป็นลมเหรอ ไหวไหม มานั่งพักนี่ก่อน" เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเดินมาเจอไวท์ที่เหมือนจะล้มลงจึงช่วยพยุงไปนั่งที่เก้าอี้"ขอบใจมากนะ เราโอเคแล้ว" ไวท์กล่าวขอบใจเพื่อนร่วมงานเมื่อไวท์เอากาแฟไปให้ท่านประธานแล้วก็ออกมานั่งที่โต๊ะทำงานตัวเอง และคิดถึงอาการที่ตัวเองเป็นอยู่ตอนนี้ หล่อนกังวลกลัวว่าจะท้อง ประจำเดือนก็ไม่มาจะสามเดือนแล้ว แต่หล่อนไม่สามารถสังเกตอาการได้จากประจำเดือน เพราะประจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ทัณฑ์สวาทอเวจี เจ็บจนไม่ไหว
ไวท์ทนทำงานไม่ไหว ทั้งร่างกาย จิตใจ ความรู้สึกดูเหมือนจะป่นปี้หมดแล้ว แหลกสลายจากคนที่หล่อนรักจนสุดหัวใจ ยอมเขาทุกอย่าง ยอมขนาดนี้ ยอมมาตลอด แต่ทำไมเขาไม่มองเห็นความตั้งใจรักของหล่อนบ้าง ทำไมถึงทำร้ายความรู้สึกหล่อนได้แบบไม่แคร์อะไรเลย ไวท์จึงขอลางานครึ่งวันแล้วขับรถตรงดิ่งกลับคอนโดตัวเอง หล่อนขอไปพักกาย พักใจ ก่อนแล้วกัน กลับมาถึงคอนโดตัวเอง ก็พุ่งตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะร้องไห้ปล่อยโฮออกมา อย่างไม่ต้องกลัวว่าใครจะได้ยินหรือใครจะว่าเอา ไวท์ร้องไห้อยู่แบบนั้นเป็นชั่วโมงก่อนจะผล็อยหลับไปชัชชวีร์เมื่อออกมาไม่เห็นเลขาหน้าห้องของตัวเองก็ไม่พอใจ แล้วเมื่อรู้ว่าหญิงสาวลากลับบ้านโดยไม่แจ้งเขายิ่งโมโห ถึงขนาดเตะโต๊ะทำงานจนตัวเองเจ็บ"อะไรนักหนาวะ" ชัชสบถก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาไวท์ แต่โทรไม่ติด เพราะโทรศัพท์หญิงสาวแบตหมด ชัชชวีร์ทำอะไรไม่ได้ยิ่งทวีความหงุดหงิด แล้วจึงออกจากบริษัทไปนั่งย้อมใจที่คลับของเพื่อนอย่างรัชชานนท์"เป็นไรวะไอ้ชัช วันนี้ดูอารมณ์ไม่จอยเลย" นนท์ถามขึ้นหลังจากเห็นเพื่อนยกแก้วเหล้า ดื่มเอาๆ เหมือนน้ำเปล่า"มีอะไรเครียดก็เล่าดิวะ เผื่อมันจะดี" นนท์พูดกับเพื่อนชัชเงยหน้าจา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ทัณฑ์สวาทอเวจี แผนร้ายกลลวง
ห้องพักในคลับนี้เป็นของชัช เพราะเขาเป็นหุ้นส่วนคลับนี้กับนนท์ จึงมีห้องพักส่วนตัวสำหรับเขาเอง เวลาเมามากๆ หรือเวลาขี้เกียจกลับคอนโด ก็นอนนี่ซะเลย ขณะที่ชัชนอนอยู่ในห้องพักรับรองในคลับ เขารู้สึกเหมือนมีคนมาทับอยู่บนตัวของเขา แต่หนังตาเขาช่างหนักอึ้งจนเปิดเปลือกตาไม่ไหว"มารับหน่อยที่คลับ ขับรถกลับไม่ไหว ชัช" ไวท์ได้รับข้อความจากเบอร์แปลกในตอนเช้าที่พึ่งตื่น หรือว่าโทรศัพท์เขาแบตหมดหล่อนจึงไม่รอช้า รีบลุกอาบน้ำแต่งตัวไปที่คลับทันที นี่แหละนะถึงแม้เขาจะทำร้ายจิตใจหล่อนแค่ไหน ก็ไม่เคยง้อ แถมหล่อนต้องไปตามดูแลเขาอีก ใจหนอใจเจ้ากรรม เมื่อมาถึงคลับ ไวท์เจอเข้ากับนนท์พอดี จึงบอกนนท์ว่ามารับชัช"เมื่อวานมันเมามากครับ ผมเลยให้เด็กพาขึ้นไปนอนบนห้อง ไปครับ ผมพาไป สงสัยจะตื่นแล้ว" เมื่อเปิดประตูเข้าไป ทั้งนนท์และไวท์ก็ตกใจกับภาพตรงหน้า ชัชและพราวฟ้านอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ภาพตรงหน้าทำให้ไวท์เลือดขึ้นหน้า โมโหจนลืมคำสั่งของของชัชว่าห้ามแสดงตัวจนออกนอกหน้า ห้ามหึง ห้ามหวง ห้ามแสดงความเป็นเจ้าของ หล่อนทำไม่ได้หรอก แล้วยิ่งเห็น ผู้ชายของหล่อนนอนเปลือยกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตา มีหรือจะยอม หล่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21ทัณฑ์สวาทอเวจี ตามรัก NC
"เธอจะไปไหน หยุดเดี๋ยวนี้นะไวท์ ห้ามหนีฉันไปไหน จนกว่าฉันจะอนุญาต" ไวท์ที่กำลังจะวิ่งออกจากห้องไปจึงหยุดชะงักเท้า แล้วหันมาถามชายหนุ่ม"แล้วพี่ชัช จะให้ไวท์อยู่กับพี่ทำไม ในเมื่อไวท์ไม่มีอะไรดี ไม่น่าเชื่อถือเลย พี่ไม่เชื่อไวท์" ไวท์ฟูมฟาย"ก็อยู่ปรนเปรอฉัน อย่างที่เคยทำ อยู่ปรนนิบัติอย่างที่เป็นมา" ชัชพูดอย่างเห็นแก่ได้ และเห็นแก่ตัว ไวท์จึงได้แต่สูดลมหายใจเข้า เพื่อเรียกสติตัวเอง"ไวท์ผิดเองค่ะ ที่อยากมีตัวตน อยากมีสถานะ อยากเลื่อนขั้น อยากได้หัวใจพี่ ไวท์ทำตามเงื่อนไขข้อตกลงของเราไม่ได้อีกต่อไปแล้วค่ะในเมื่อไวท์ทำไม่ได้ พี่ชัชก็จะเลิกยุ่งกับไวท์ใช่ไหมคะ" ไวท์ฮึบถามอย่างเด็ดเดี่ยว แต่ชัชไม่ตอบ เขาถอดเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วยืนเปลือยเปล่าต่อหน้าไวท์ ชัชค่อยๆ เดินเข้าไปหาไวท์ ทาบทับริมฝีปากลงไปควานหาความหวานจากปากหญิงสาว เขาค่อยๆ ถอดเสื้อเชิ้ตของไวท์ออก ดึงเกาะอกตัวน้อยที่แทบจะปิดเต้านมมหึมาไม่มิด ออกไปให้กองอยู่ที่เอว เขาดึงกระโปรงที่สั้นแค่คืบของไวท์ขึ้น ล้วงเข้าไปในกางเกงในตัวจิ๋ว ใช้นิ้วทั้งห้าควานหาน้ำหวานในร่องกลีบกุหลาบ เมื่อเยิ้มแล้วเขาก็ชักมือออกมา ก่อนจะเลียนิ้วทั้งห้าอย่างคล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21ทัณฑ์สวาทอเวจี กลัวท้อง
ตอนเย็นหลังเลิกงาน ไวท์ขอชัชกลับมานอนที่คอนโดตัวเอง หล่อนรู้สึกเหนื่อย เพลีย เหมือนพักผ่อนไม่เพียงพอ ซึ่งชัชก็อนุญาต ชัชเข้าใจว่าหล่อนจะยอมกลับไปเป็นของตายของเขาเหมือนเดิม แต่หล่อนกลับไม่แน่ใจว่าจะอยู่แบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน ไวท์สับสนไม่รู้จะเอายังไงดีกับชีวิตหล่อนซื้อข้าวเข้ามากิน เพราะขี้เกียจออกไปหาไรกิน แต่พอเปิดกล่องข้าวเท่านั้น อ้วกก็พุ่ง อาหารที่กินไปตอนกลางวันออกมาหมด"ข้าวกล่องบูดปะเนี่ย ทำไมมันเหม็นคาว" ไวท์พึมพำหลังจากออกมาจากห้องน้ำ นึกขึ้นได้จึงเดินไปหยิบที่ตรวจครรภ์มาสองอัน วันนี้จะลองตรวจดู ที่เหลือเอาไว้ตรวจอีกพรุ่งนี้เช้า เพื่อความมั่นใจขณะรอผลตรวจ ไวท์ก็นั่งพนมมือสวดมนต์ ขอให้ไม่ท้อง ไม่เป็นอย่างที่หล่อนกลัว เสร็จแล้วจึงเดินเข้าไปหยิบผลตรวจในห้องน้ำออกมาดูลมแทบจับ ใช่จ้า ไวท์ท้อง ที่ตรวจครรภ์ขึ้นสองขีดทั้งสองอันเลย ไวท์หน้าเปลี่ยนสีทันที ความเครียดมาเยือนอย่างหนักหน่วง นี่หล่อนจะจัดการชีวิตยังไงต่อเนี่ย โอ้ย! สับสนไวท์ทรุดลงนั่งบนเตียงนอน แล้วร้องไห้ ไวท์มาถึงที่ทำงานแต่เช้า เพราะหล่อนนอนไม่หลับทั้งคืน หน้าตาซีดเผือด ไม่มีสีเลือดเลยเมื่อเช้าตอนตื่นนอน หล่อนก็ตรวจก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21ทัณฑ์สวาทอเวจี เจ็บ
เมื่อไวท์โดนชัชไล่ออกมาจากห้อง หล่อนก็ไม่ทำงานต่อ ออกมาจากบริษัททันที ไม่สนว่าชัชจะโกรธ จะโมโหหล่อนแค่ไหน ในเมื่อเขาไม่แคร์หล่อน หล่อนก็ไม่จำเป็นต้องแคร์เขานิไวท์ขับรถไปเรื่อยๆ ซึ่งก็ไม่รู้จะไปไหนดี ไวท์แทบไม่มีเพื่อน หล่อนมีเพื่อนสนิทอยู่สองสามคน แต่ละคนก็มีครอบครัว หน้าที่การงานและแยกย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดกันหมด ส่วนครอบครัวไม่ต้องพูดถึง พ่อแม่หล่อนแยกทางกัน ตั้งแต่หล่อนสองขวบมั้ง จำไม่ได้แล้ว ต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่ ไม่มีใครมาสนใจดูแลหรือส่งเงินเลี้ยงดูหล่อน ไวท์เติบโตมากับย่าที่เป็นญาติห่างๆของพ่อ ย่าไม่มีลูกหลานจึงขอหล่อนไปดูแล ซึ่งพ่อก็ยกให้แบบไม่ต้องคิด ย่าเป็นข้าราชการเกษียณ ย่าส่งเสียให้หล่อนเรียนจนจบ พอหล่อนเรียนจบย่าก็จากไปอย่างสงบ เหมือนกับว่า ย่าแค่รอให้ไวท์เรียนจบ เหมือนส่งให้ถึงฝั่งแล้วจึงจากไปอยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลอาบแก้ม บ้าชะมัด หล่อนอ่อนไหวเสมอเมื่อคิดถึงย่า เพราะย่าเป็นคนเดียวในชีวิตที่รักหล่อน ไวท์ปาดน้ำตาแล้วขับรถไปจอดที่หน้าโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง"เอาเถอะ! หนูจะมีครอบครัวที่อบอุ่น แม่สัญญา หนูเกิดจากความรักของแม่ แม่จะดูแลและปกป้องหนูเองนะคะ เป็นกำลังใจให้แม่นะ" ไวท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21
บทล่าสุด
ทัณฑ์สวาทอเวจี จบ
ไวท์หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา หล่อนก็เห็นพ่อกับแม่ของชัชชวีร์นั่งเฝ้าหล่อนอยู่ข้างเตียงคนไข้"คุณท่าน คุณหญิง" ไวท์เรียก น้ำเสียงสั่น จะร้องไห้"หนูไวท์ฟื้นแล้ว เป็นยังไงบ้างลูก เจ็บตรงไหนไหม?" คุณหญิงถามด้วยความเป็นห่วงไวท์ได้ยินประโยคที่อ่อนโยนและแสดงความเป็นห่วง น้ำตาก็ไหลเพราะรู้สึกผิดที่ตัวเองทำให้พี่ชัชต้องเจ็บหนัก"หนูขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจทำให้พี่ชัชต้องเจ็บตัวแบบนี้" ไวท์พูดพร้อมกับพยายามยกมือไหว้ท่านทั้งสอง"มันเป็นอุบัติเหตุลูก อย่าคิดแบบนั้นเลย มันจะไม่ดีกับลูกในท้องนะ" แม่ชัชกล่าวพร้อมทั้งลูบหัวหญิงสาวด้วยความสงสารเอ็นดู"แล้ว... พี่ชัชเป็นยังไงบ้างคะ ออกจากห้องผ่าตัดหรือยัง หนูจะไปดูพี่ชัชค่ะ" ไวท์พยายามจะลุกขึ้น แต่ถูกพ่อแม่ของชายหนุ่มห้ามไว้ก่อน"หนูไวท์รักตาชัชไหม ใจของหนูพร้อมกลับมาไหม แม่สงสารลูกทั้งสองคน ตาชัชเองก็ทุกข์ทรมานใจกลัวว่าจะต้องเสียหนูกับลูกไป จึงยอมทำทุกอย่าง แม้แต่ชีวิต เขาก็ให้หนูได้"คุณหญิงวิภาวีพยายามพูดเกลี้ยกล่อมสาวน้อยตรงหน้า ไวท์ยังคงก้มหน้ามองมือตัวเอง"ไวท์รักพี่ชัชค่ะ รักมาก รักเสมอ ไม่เคยหยุดรักเลยสักวัน พี่ชัชคือพ่อขอ
ทัณฑ์สวาทอเวจี สุดท้ายของใจ
เช้าวันนี้ไวท์มองออกไปหน้าประตูก็พบแค่ความว่างเปล่า ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน ว่าจะสบายใจดีหรือเศร้าดี เอาเถอะ! ในเมื่อตัดสินใจไปแล้วก็ให้มันจบแบบนี้แหละ แต่ชัชชวีร์ก็ยังคงไม่ไปไหน แอบอยู่ในบ้าน แอบมองลอดผ่านช่องรั้ว เขาเป็นห่วงไวท์กับลูก แต่ก็ไม่อยากทำให้ไวท์อึดอัดใจหรือโมโห เพราะกลัวส่งส่งผลต่อลูก เขาจึงเลือกที่จะแอบมองอยู่ตรงนี้ เขาทำได้แค่นี้จริงๆ ชัชชวีร์เศร้า แต่พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล เขาบอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็งด้านไวท์เองก็พยายามไม่คิดถึงพี่ชัช หล่อนพยายามหากิจกรรมที่หลากหลายทำเพื่อจะได้ไม่ฟุ้งซ่านถึงชัชวันนี้ชัชชวีร์เข้าบริษัท ตอนขากลับเขาให้คนขับรถมาส่งหน้าบ้าน พอดีกับที่ไวท์เดินออกมาจากบ้าน จึงเจอเข้ากับชายหนุ่มพอดี หล่อนเลยถึงบ้างอ้อ ว่าที่ผ่านมาชัชไม่เคยไปไหนไกลเลย หล่อนรู้สึกโกรธ โกรธแบบไม่มีเหตุผล เหมือนโดนหลอกว่าจะไปแต่จริงๆแล้วยังอยู่ นี่ชัชแอบมองหล่อน สังเกตอยู่ตลอดเวลาสินะ ชัชสบสายตาเข้ากับไวท์พอดี เขารู้สึกผิด คิดว่าไวท์ต้องโกรธเขาแน่ๆ รู้สึกร้อนรนใจ เห้อ! จากที่จะค่อยๆดีขึ้น ก็กลัวว่าอาจจะแย่ลง กลัวหล่อนจะหนีหายจากเขาไป ชัชจึงเดินคอตกเข้าบ้าน เก็บตัวเ
ทัณฑ์สวาทอเวจี บททดสอบหัวใจ(ต่อ)
วันนี้ไวท์ตื่นแต่เช้า เพราะมีนัดกับคุณหมอ เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จออกมาจากบ้าน ก็เจอชัชรออยู่ที่หน้าประตู เป็นการเผชิญหน้าแบบใกล้ชิดมากๆในรอบเดือน ใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบชัชยังคงดูซูบ หน้าตอบจนเห็นได้ชัด หนวดเคราเริ่มเฟิ้ม แววตาละห้อยเศร้า แต่ก็ยังดูหล่อมาก และเท่ห์เสมอในสายตาของไวท์ ชายในวัยเกือบสี่สิบปี ที่ร่ำรวยมีเงินทองมากมาย แต่สิ่งที่เขาอยากได้ตอนนี้คือ หญิงสาวตรงหน้าและลูกในท้องของหล่อน เงินทองที่มีของเขาไม่สามารถซื้อได้ ต้องใช้ความรัก ความพยายาม ความตั้งใจ และความจริงใจเท่านั้นถึงจะได้กลับคืนมา ซึ่งเขาจะทำอย่างเต็มที่"ไวท์จะไปไหนหรอวันนี้ ให้พี่ช่วยขับรถให้ไหม" ชัชถามพร้อมทั้งยิ้มกว้างตลอดหนึ่งเดือนมานี้ ลักษณะ และการกระทำของชายหนุ่มเปลี่ยนไปมาก จากคนนิ่งขรึม พูดน้อย ไม่ค่อยยิ้ม กลายเป็นคน ยิ้มบ่อย พูดเยอะขึ้น ก็อย่างว่าแหละ คนอย่างเขาน่ะเมื่อต้องการอะไรก็ต้องลงทุนทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ไป แต่พอได้ไปแล้วก็คงไม่คิดจะรักษาหรอก คิดได้แบบนั้นก็หน้าบึ้งตึงใส่ชัชทันที แต่ชัชยังคงยิ้มสู้"จะไปหาหมอ" ไวท์ตอบห้วนๆ"อืม! งั้นเดี๋ยวพี่ขับรถให้ดีกว่านะ ไวท์ท้องโตแล้ว ขับรถเอง มันอันตราย ให้
ทัณฑ์สวาทอเวจี บททดสอบหัวใจ
"คุณชัชพูดแบบนี้ทำไมคะ? มันไม่ดีเลย คุณอาจจะเสียใจเรื่องคุณพราวฟ้า ก็เลยเสียสติไปหรอคะ" ไวท์ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาคิดอย่างที่พูด"ทำไมล่ะ เธอไม่เชื่อที่ฉันพูดหรอ?" ทำเสียงเศร้า ทำหน้าเศร้า"ค่ะ ฉันไม่เชื่อ ฉันจะโทรให้รถมารับคุณ เพราะฉันไม่อยากให้คุณอยู่ที่บ้านฉันนานเกินไป มันจะเป็นตราบาป"พูดจบก็เดินหนีไป"เดี๋ยวสิไวท์! ฟังฉันก่อนได้ไหม ฉันพร้อมยอมรับผิดทุกอย่าง อะไรก็ตามที่ฉันทำไป โดยไม่คิด ให้โอกาสฉันนะ" ชัชชวีร์วิงวอน"ปล่อยค่ะ! อย่ามาจับฉัน เราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน อย่ามาทำแบบนี้" ไวท์ขึ้นเสียงใส่ เอาล่ะไวท์ ทำใจให้เข้มแข็ง คิดถึงความใจร้ายที่เขาทำเราก่อน ห้ามใจอ่อน และห้ามกลับไป ห้ามกลับไปเป็นสุนัขรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของเขาอีกต่อไป"ไวท์ ฉันผิดที่รู้ตัวช้า แต่เธอจะไม่ให้โอกาสฉันเลยหรอ ในท้องของเธอก็ลูกฉัน เธอจะปล่อยให้ลูกเกิดมาไม่มีพ่อได้หรอ" ชัชคิดว่าไวท์น่าจะห่วงตรงเรื่องนี้จึงยกขึ้นมาอ้าง"ฉันเคยถามคุณแล้วเรื่องลูก เคยให้โอกาสเป็นพ่อตั้งหลายครั้ง แต่ทุกครั้งคุณปฏิเสธมันเอง แล้ววันนี้คุณจะมาเรียกร้องหาสวรรค์วิมานอะไร" ไวท์พูดอย่างเหลืออด ซึ่งมันก็จริงอย่างที่ไวท์พูดแหละ ตอนน
ทัณฑ์สวาทอเวจี ความจริงเปิดเผย (ต่อ)
"แปลว่า ยูคือคนที่คุณพราวฟ้าทิ้งพี่ชัชไปแต่งงานด้วย" ไวท์ถามด้วยความอยากรู้แต่ไมเคิลกลับทำหน้างง จะไม่งงได้ยังไง ในเมื่อตอนที่พราวฟ้าแต่งงานกับเขา หล่อนบอกว่าโสด ไม่มีแฟน"ไอไม่เข้าใจ" ไมเคิลทำหน้านิ่วคิ้วขมวด"ไอเข้าใจทุกอย่างแล้ว พอเถอะ!" คำท้ายชัชบอกไวท์"ยูมาตามภรรยากลับใช่ไหม" ชัชถาม"เยส ใช่ๆ ฟ้าโกรธแล้วหนีกลับมา ไอต้องมาตาม".... "แล้วฟ้าบอกว่าจะแต่งงานกับยูด้วยนะ" ไมเคิลได้ทีก็ถามชัชให้หายแคลงใจ เพื่อจะได้มั่นใจว่า พราวฟ้ายังคงเป็นของเขา รักเขาตอนนี้ชัชมั่นใจว่าเข้าใจถูกต้อง ว่าไมเคิลเป็นสามีของพราวฟ้า"ไม่มีทาง เพราะไอกำลังจะมีลูกกับไวท์" ชัชตอบออกไปแล้วหันไปมองหน้าไวท์"คุณพราวฟ้าจะไม่พูดอะไรหน่อยหรอครับ? ถ้าไม่พูด ผมจะถือว่าผมเข้าใจถูกต้อง" ชัชถามย้ำ แต่กลับไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาจากปากพราวฟ้า"ฟ้า ยูควรต้องพูดกับชัช" ไมเคิลกล่าวเห้อ! พราวฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่"ไม่มีอะไรจะพูด" สั้น ห้วน แข็ง จบ แล้วพราวฟ้าก็วิ่งออกไป ก่อนที่มิสเตอร์ไมเคิลจะวิ่งตามภรรยาออกไป เขาปล่อยให้ชัชชวีร์อยู่กับไวท์ในบ้านเขาสองคนไวท์เห็นดังนั้นจึงเดินออกเพื่อกลับบ้านตัวเอง"เอ้า! ไวท์ เดี๋ยวก่อน รอ
ทัณฑ์สวาทอเวจี ความจริงเปิดเผย
"ทำไมยูถึงต้องไปบ้านหลังนั้นด้วย?" เมื่อไมเคิลเดินเข้ามาก็โดนพราวฟ้ายิงคำถามใส่ทันที"วอทส?" ไมเคิลทำหน้างง เพราะเขาไม่เข้าใจประโยคภาษาไทยที่พราวฟ้าพูดรัวๆใส่พราวฟ้าจึงถามไมเคิลเป็นภาษาอังกฤษ พร้อมกับอาการไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เห็นไมเคิลเดินออกมาจากบ้านหลังข้างๆ"เป็นบ้านของไวท์ เลขาชัชไง ยูจำได้ไหม?ไวท์จะทำอาหารไทยให้ฉันกับยูกิน" ไมเคิลตอบกลับเป็นภาษาไทยพราวฟ้าตัวแข็งทื่อเมื่อรู้ว่าเป็นบ้านของไวท์ แปลว่าที่หล่อนมาหาไมเคิลที่นี่ เลขาของชัชก็ต้องรู้สิ เมื่อคิดได้แบบนั้นก็ยิ่งกลัว กลัวว่าไวท์จะเอาไปบอกชัชชวีร์ ชายหนุ่มที่พราวฟ้าหมายมั่นต้องการมาครอบครอง พราวฟ้าไม่รู้ว่าไวท์ลาออกมาแล้ว แต่ทำไมแม่เลขานั่นถึงต้องทำอาหารให้ไมเคิลกินด้วยล่ะ คิดจะอ่อยไมเคิลอีกคนล่ะสิ จะจับปลาสองมือเลยทีเดียว หึ! ไม่มีทางซะหรอก"แล้วทำไมไวท์ต้องทำอาหารให้ยูกิน ไอไม่เข้าใจ" พราวฟ้าถามต่อ"และฉันก็ไม่อยากกินอาหารที่ยายนั่นทำ แอม นอท โอเค " พูดเสร็จก็เบือนหน้าหนี ไมเคิลรู้ว่าพราวฟ้าเป็นคนงี่เง่าเอาแต่ใจตัวเองมาก เขารีบเข้าไปกอด ปลอบ เพื่อให้หญิงสาวคลายความโกรธ"โอะ! ขอโทษค่ะ" ไวท์พูดแทรกขึ้น เมื่อเห็นทั้งสองกอด
ทัณฑ์สวาทอเวจี ตามหาหัวใจ
วันนี้ชัชชวีร์ฝืนพาตัวเองเข้าบริษัท เพราะเขานัดนักสืบที่จะตามหาเมียของเขาไว้ แต่เขายังรู้สึกกลัว กลัวว่าจะตามหาไวท์กับลูกไม่เจอ เขาไม่มั่นใจเลยจริงๆ"แขกที่ท่านประธานนัดไว้มาแล้วค่ะ" เลขาเดินมาแจ้งกับชัชชวีร์ หล่อนเป็นเลขาที่ทางฝ่ายบุคคลจัดหามาแทนวรุณธิดาชั่วคราว เพราะไม่มั่นใจว่าชัชชวีร์จะพอใจหรือไม่ ตั้งแต่ที่เลขาคนเก่าอย่างไวท์ลาออกไป ท่านประธานก็ไม่ค่อยเข้าบริษัทอีกเลย"ผมได้เบาะแสเพิ่มเติมมาแล้วครับ พร้อมกับรูปถ่ายคุณไวท์" ประโยคนั้นเองที่ทำให้ชัชชวีร์ยิ้มออกมาได้ในรอบสองเดือนกว่า เขารู้สึกมีความหวังขึ้นมานักสืบคนนี้เป็นคนที่แม่ของเขาจัดหาให้"ไวท์อยู่ที่ไหน เจอไวท์ที่ไหน?" ชัชชวีร์ถามอย่างร้อนใจ นักสืบยังไม่ตอบ แต่ยื่นซองเอกสารให้กับชายหนุ่ม ชัชรีบรับมาก่อนเปิดออกดู ข้างในเป็นรูปถ่ายของไวท์ในอิริยาบถต่างๆขณะอยู่บ้านและออกไปทำธุระ รวมถึงไปหาหมอด้วย เห็นแค่นั้นก็ทำให้ความคิดถึงและความเศร้าของชัชชวีร์เพิ่มขึ้น รวมทั้งความรู้สึกผิดที่กำลังเข้าเกาะกุมหัวใจของเขา ดูหล่อนใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว แต่เข้มแข็งเหลือเกิน กลับเป็นเขาเองที่โง่ รู้ตัวช้า จนทำให้หัวใจของเขาหลุดลอย ชัชค่อยๆยกรูปข
ทัณฑ์สวาทอเวจี แทบขาดใจ
ชัชชวีร์ขับรถกลับบ้านด้วยสภาพไร้ชีวิต แม่ของเขาที่เห็นสภาพลูกชายแล้วก็อดสงสารไม่ได้ อยากจะบอกกับลูกชายเรื่องหนูไวท์เหมือนกัน ว่าหล่อนจ้างนักสืบติดตามไวท์ ตั้งแต่ที่ไวท์ออกจากคฤหาสน์ของตนเองไปแล้ว เพราะหล่อนไม่มีทางปล่อยให้ว่าที่ลูกสะใภ้กับหลานหนีไปอย่างโดดเดี่ยว โดยที่คุณหญิงไม่รู้ชะตากรรมไม่ได้หรอก ไม่ใช่ละครหลังข่าว สมัยนี้สมัยไหนละ คนทั้งคนจะหนีไปไหนได้ไกลโดยที่เราไม่รู้ไม่ได้ คนอย่างคุณหญิงวิภาวีซะอย่าง ร่ำรวยเงินทองและร่ำรวยสมองด้วย มันเป็นแผนของคุณหญิงตั้งแต่ขอให้ไวท์มานอนที่คฤหาสน์ของหล่อนแล้ว ก่อนจะยิ้มให้กับความฉลาดของตัวเอง ได้แต่ถอนหายใจให้กับชัชชวีร์ เพราะหล่อนตั้งใจว่า หากชัชชวีร์จะยอมรับใจและความรู้สึกตัวเองบ้างแม้แค่นิดเดียว ยอมรับเมีย ยอมรับลูก หล่อนก็จะพาลูกชายไปตามเมียกลับมา แต่จนตอนนี้ไอ้ลูกชายโง่เง่าเต่าตุ่นของหล่อน ยังคงดื้อดึงและไม่ยอมรับใจตัวเอง หล่อนก็เลยต้องปล่อยให้รู้สึกและคิดได้ด้วยตัวเองก่อน ...รอดูต่อไปวันนี้ชัชชวีร์เลือกที่จะนอนที่บ้านเพราะไม่มีแรงจะขับรถกลับคอนโด เขาไม่ลงมาทานข้าวจนคุณหญิงต้องให้แม่บ้านยกขึ้นไปให้ แต่เขาก็ไม่ยอมแตะข้าวแม้แต่เม็ดเดียว หา
ทัณฑ์สวาทอเวจี กว่าจะรู้ใจตัวเอง (ต่อ)
ไวท์หลบตรงเสาอาคารพอดี เวลานี้หาที่หลบไม่ทัน คุณหญิงวิภาวีกับพี่ชัชมาโรงพยาบาลทำไมกันนะ ไวท์ได้แต่คิดและก็สงสัย ชัชชวีร์และแม่ของเขาเดินสอดส่ายสายตาเพื่อหาไวท์ ชัชชวีร์จึงตัดสินใจไปถามฝ่ายประชาสัมพันธ์ถึงเวลานัดหมอ ของวรุณธิดาประชาสัมพันธ์จึงตรวจสอบข้อมูลในระบบสักครู่ก่อนจะเงยหน้าเพื่อแจ้งแก่ชายหนุ่มตรงหน้า ว่าไวท์พบหมอเสร็จเรียบร้อยแล้ว จะมีนัดอีกทีก็อีกสองสัปดาห์ถัดไป เขาเข่าอ่อนทันที มีน้ำตาซึมๆ ก่อนจะเดินไปบอกแม่ของเขาว่าไวท์หาหมอเสร็จแล้ว ชัชชวีร์กับคุณหญิงแม่ของเขาเดินไปนั่งลงที่นั่งรอสำหรับคนมาโรงพยาบาล ชัชชวีร์ใช้ฝ่ามือทั้งสองลูบหน้าและซบหน้าลงไปไวท์เห็นแบบนั้น จึงรีบเดินเลี่ยงไปทันที เมื่อไวท์ขึ้นรถถึงกับซึม เพราะตอนแรกคิดว่า จิตใจดีขึ้น พอทำใจได้บ้างแล้ว แต่วันนี้พอเห็นหน้าพี่ชัชทุกอย่างที่ว่ากำลังจะค่อยๆ ดีขึ้นนั้นพังทลายลงต่อหน้า จริงๆ แล้วไวท์ไม่เคยรักพี่ชัชลดน้อยลงเลย ไม่เคยหยุดคิดถึง ไม่เคยทำใจได้ เห้อ! ถอนหายใจพร้อมๆ กับที่น้ำตารื้นมาที่ขอบตา ไวท์จึงยังไม่กลับบ้าน หล่อนขับรถมาจอดที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ใกล้บ้าน กะว่าจะหาอะไรทานก่อนเข้าบ้านเลย จะได้ไม่ต้องออกมาอีก เพ
