เจ็บ

เมื่อไวท์โดนชัชไล่ออกมาจากห้อง หล่อนก็ไม่ทำงานต่อ ออกมาจากบริษัททันที ไม่สนว่าชัชจะโกรธ จะโมโหหล่อนแค่ไหน ในเมื่อเขาไม่แคร์หล่อน หล่อนก็ไม่จำเป็นต้องแคร์เขานิ

ไวท์ขับรถไปเรื่อยๆ ซึ่งก็ไม่รู้จะไปไหนดี ไวท์แทบไม่มีเพื่อน หล่อนมีเพื่อนสนิทอยู่สองสามคน แต่ละคนก็มีครอบครัว หน้าที่การงานและแยกย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดกันหมด ส่วนครอบครัวไม่ต้องพูดถึง พ่อแม่หล่อนแยกทางกัน ตั้งแต่หล่อนสองขวบมั้ง จำไม่ได้แล้ว ต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่ ไม่มีใครมาสนใจดูแลหรือส่งเงินเลี้ยงดูหล่อน ไวท์เติบโตมากับย่าที่เป็นญาติห่างๆของพ่อ ย่าไม่มีลูกหลานจึงขอหล่อนไปดูแล ซึ่งพ่อก็ยกให้แบบไม่ต้องคิด ย่าเป็นข้าราชการเกษียณ ย่าส่งเสียให้หล่อนเรียนจนจบ พอหล่อนเรียนจบย่าก็จากไปอย่างสงบ เหมือนกับว่า ย่าแค่รอให้ไวท์เรียนจบ เหมือนส่งให้ถึงฝั่งแล้วจึงจากไป

อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลอาบแก้ม บ้าชะมัด หล่อนอ่อนไหวเสมอเมื่อคิดถึงย่า เพราะย่าเป็นคนเดียวในชีวิตที่รักหล่อน ไวท์ปาดน้ำตาแล้วขับรถไปจอดที่หน้าโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง

"เอาเถอะ! หนูจะมีครอบครัวที่อบอุ่น แม่สัญญา หนูเกิดจากความรักของแม่ แม่จะดูแลและปกป้องหนูเองนะคะ เป็นกำลังใจให้แม่นะ" ไวท