ท้องไม่มีพ่อ

เช้านี้ชัชชวีร์บังคับไวท์ให้นั่งรถมาทำงานพร้อมกัน ทั้งๆ ที่ไวท์ไม่ยอม

"พี่ชัชก็ลงไปก่อนสิคะ เดี๋ยวไวท์เดินตามไปทีหลัง จะได้ไม่ต้องตกเป็นหัวข้อนินทาของคนอื่น พี่จะได้ไม่ต้องมากล่าวหาไวท์ ว่าไวท์เอาเรื่องของเราไปป่าวประกาศ" ไวท์ตอบเชิดๆ กึ่งเหน็บประชด

ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่กับความรั้นของหญิงสาวตรงหน้าที่นับวันมีแต่เพิ่มพูน แต่ก่อนหล่อนว่านอนสอนง่าย เขาว่าอะไรหล่อนไม่เคยขัดจัดให้ตลอด พออยู่กันมาเข้าปีที่ห้าเริ่มอยากมีตัวตน เริ่มอยากมีสถานะ เริ่มเอาแต่ใจ ละเมิดข้อตกลงที่ตกลงกันไว้หลายอย่าง แถมยังจะยุติความสัมพันธ์กับเขาได้ คิดแล้วชัชก็ได้แต่ส่ายหัวด้วยความเหนื่อยหน่าย นี่หรือเปล่าที่เขาว่า มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียน

ขณะที่ไวท์กำลังเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองที่ตั้งอยู่หน้าห้องท่านประธาน ก็ชนเข้ากับหญิงสาวคนหนึ่ง จนข้าวของในกระเป๋าหล่นกระจายเต็มพื้น เมื่อหล่อนเงยหน้าขึ้นก็สบตาเข้ากับคุณพราวฟ้า แหม! มาหากันแต่เช้าเชียว เช้าถึงเย็นถึงจริงๆ พราวฟ้าคิด

"ไวท์เป็นไงบ้าง เดี๋ยวฉันช่วยเก็บของ " เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเดินเข้ามาถามไถ่แล้วพยุงไวท์ขึ้น

"ฉันต้องขอโทษด้วยนะ พอดีไม่ทันมอง" พราวฟ้