"พี่ชัชยืนยันใช่ไหมคะว่าเราคบกันไม่ได้ พี่ชัชมั่นใจแล้วใช่ไหมว่าจะไม่รักไวท์" ไวท์ถามชัชเพื่อให้ตัวเองมั่นใจ และเพื่อตัดสินใจเลือกทางเดินต่อไป ชัชฟังน้ำเสียงที่เน้นหนัก และดูจริงจังของไวท์ด้วยความรู้สึกสับสน หรือว่าไวท์จะไปจากเขาจริงๆ
"เลิกคุยเรื่องนี้ เลิกถาม" ชายหนุ่มตอบกลับ "ก็ไวท์รักพี่ชัชนี่คะ ไวท์ก็อยากมั่นใจ" ไวท์ตอบเสียงออดอ้อน "ถ้ารัก ก็มาปรนนิบัติฉัน เธออยากได้อะไร ข้าวของเงินทองฉันให้ได้หมด ไม่เคยติดขัด เลิกคิดมาก จะได้ไปอาบน้ำกัน" ชัชชวีร์ชวนไวท์ไปอาบน้ำ ไวท์เองก็รีบลุกกระวีกระวาดปลดเปลื้องอาภรณ์ เพราะน่าจะเกือบสัปดาห์แล้วที่ทั้งสองไม่ได้เล่นสวาทกัน หล่อนจึงรีบกระตือรือร้นปรนนิบัติชายที่รักดั่งดวงใจ เพื่อหวังให้เขามีใจให้หล่อนบ้างแม้เพียงเศษเสี้ยว หล่อนรู้ว่าชัชชวีร์ไม่มีใคร ไม่มีแฟน ไม่มีภรรยา ชัชชวีร์เจ็บและเสียใจมากกับพราวฟ้า รักแรกและรักเดียวของเขา และตอนนี้เขามีแค่หล่อนเท่านั้น แต่ทำไมเขาถึงไม่ยอมเปิดใจให้หล่อนบ้าง ไวท์พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ชัชเปิดใจ แต่ก็ดูมืดมนไร้ผล ยิ่งตอนนี้พราวฟ้ากลับมา หล่อนยิ่งท้อแท้ แต่ชั่งเถอะ ขอเก็บเกี่ยวความสุขตอนนี้ไว้ให้ได้มากที่สุด เผื่อวันที่หล่อนกลัวมาถึง จะได้บอกตัวเองได้ว่า ทำเต็มที่แล้ว ทั้งชัชชวีร์และวรุณธิดาต่างเปลือยเปล่าในอ่างอาบน้ำใหญ่กลางห้องน้ำ ทั้งสองนัวเนียเหมือนงูที่พันเกี่ยวพร้อมจะผสมพันธุ์กัน ชัชค่อยๆ ใช้นิ้วสำรวจรูถ้ำที่คับแคบแต่เนินอลังการ ขยับเข้าขยับออก และชอบใจที่เห็นไวท์หลับตาพริ้มพร้อมส่งเสียงครางกระเส่า อีกมือหนึ่งของชัชก็บีบเคล้นเนินนมอย่างเมามัน เขาทั้งบีบทั้งเคล้นทั้งดูดตามใจเพราะเขาถือกรรมสิทธิ์บนเรือนร่างนี้ ไวท์กอบกุมท่อนมังกรที่พอแข็งตัวแล้วมือหล่อนกำไม่มิด ไวท์ค่อยๆ ชักขึ้นชักลง หล่อนรู้ว่าชายหนุ่มชอบแบบไหน ก่อนที่จะก้มลงไปเพื่องับปากมังกรแล้วรูดเข้าออก ชัชหลุดเสียงครางออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว เขาไม่รีรอ จับไวท์ยืนขึ้นและหันหลังก่อนที่เขาจะพามังกรไปสำรวจถ้ำ ทั้งสองเสร็จสมอารมณ์หมายในห้องน้ำ เสียงครางลั่นห้องน้ำ บ่งบอกให้รู้ว่าพวกเขาขึ้นไปเที่ยวสวรรค์ชั้นฟ้ามา จากนั้นก็พากันอาบน้ำ ผลัดกันอาบให้กันและกัน เสร็จแล้วจึงมานอนเอาแรงที่เตียงใหญ่ เพราะเพลงรักของทั้งสองไม่มีคำว่ารอบเดียว ต่อให้จะอยู่กันมานานหลายปี แต่เรื่องความแซ่บ ต่างติดใจกันและกัน "เธอทำให้ฉันพอใจได้ตลอด ทุกครั้งที่มีเซ็กซ์ เธอไม่เคยทำให้ฉันผิดหวัง" ชัชเอ่ยชมไวท์ หญิงสาวไม่ได้รู้สึกยินดีกับคำชมนั้น เพราะชัชมักจะชมบ่อยๆ เวลาที่หล่อนทำให้เขาพอใจได้ แต่หล่อนต้องการเป็นแฟน เป็นภรรยาเขามากกว่าเป็นเด็กในสังกัดหรือคนที่ไม่มีสถานะ ชัชเลื่อนมือมาจับบีบเต้าดอกบัวงามของไวท์ ไวท์เป็นสาวสวยหุ่นเอ็กซ์เซ็กซี่ หน้าอกคัพซี เอวคอดกิ่ว สะโพกผายใหญ่แต่ขาเรียวสวย ชายหนุ่มเริ่มบรรเลงเพลงรักอีกครั้งด้วยการเลื่อนตัวต่ำลงไปเพื่อดูดกินน้ำหวานจากซอกถ้ำ ทำให้ไวท์เงยหน้าหลับตาและครางอย่างสุขสม หล่อนจับหัวของชัชแล้วดันเข้าช่องแคบพร้อมทั้งกระเด้งช่องแคบอัดหน้าอัดปากชายหนุ่ม อารมณ์พาทั้งสองลอยขึ้นปุยเมฆ ก่อนที่ชัชจะยัดแท่งกลางกายชายที่ใหญ่เกินไซซ์มาตรฐานชายไทยลงไปในรูถ้ำที่คับแคบ มันช่างตอดรัดความเป็นชายเขาดีเหลือเกิน ก่อนที่ไวท์จะพลิกเกมขึ้นมาเป็นผู้ควบคุม ไวท์แทบทนไม่ไหว หล่อนกระแทกขึ้นลง และขึ้นสวรรค์ไปก่อนชายหนุ่มใต้ร่าง เมื่อเห็นว่าไวท์ไปแตะขอบฟ้าแล้ว ชัชจึงพลิกเกมขึ้นมาคุมแทน กระเด้งเข้าออกอย่างไม่บันยะบันยัง แล้วเขาก็ได้แตะขอบฟ้าตามไวท์ไป "กินยาคุมอย่างเคร่งครัดนะ ห้ามลืม จะได้ไม่พลาดท้อง" ชัชพูดกับไวท์หลังเพลงรักจบลง ประโยคนี้ทำให้ไวท์สะอึก จุกอก บาดลึกไปในหัวใจ เพราะมันยืนยันได้ว่า เขาจะไม่เอาหล่อนแน่นอน จะไม่รัก จะไม่มีทางเลื่อนสถานะและห้ามท้องเพื่อจับเขา ไวท์แอบน้ำตาซึมก่อนจะหลับตาและหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เช้านี้ไวท์ตื่นมาเตรียมข้าวต้มกุ้งให้ชัช ชายหนุ่มอันเป็นที่รัก ซึ่งรักเขาอยู่ข้างเดียว หล่อนรู้ทุกอย่างทุกเรื่องเกี่ยวกับเขา "พี่ชัช มาทานข้าวต้มก่อนค่ะ ไวท์ตื่นทำไว้รอ" "เช้านี้นั่งรถไปทำงานพร้อมฉันเลยละกัน รถเธอถึงกำหนดเช็คระยะแล้ว เดี๋ยวฉันให้คนรถที่บ้านเอาไปเข้าศูนย์ให้" ชายหนุ่มบอก "จริงเหรอคะ ให้ไวท์นั่งรถไปลงที่บริษัทด้วยจริงเหรอคะ" หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะตลอดห้าปี ไวท์ไม่เคยได้นั่งรถไปทำงานกับชัชเลย ด้วยกลัวว่าพนักงานจะซุบซิบนินทา พูดง่ายๆ ก็คือ ชัชกลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าแอบกินกัน แต่วันนี้ทำไมชัชถึงจะให้หล่อนนั่งรถไปทำงานด้วยนะ ไวท์รู้สึกสงสัย ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ เพราะหล่อนดีใจมากกว่า"แก เมื่อเช้าน่ะ ฉันเห็นท่านประธานมาทำงานพร้อมยัยเลขาด้วยนะ""จริงเหรอแก? ... แบบนี้ข่าวลือที่เขาว่า เลขาไวท์เป็นเด็กท่านประธานก็จริงอ่ะสิ!""แหมๆๆๆ ถ้าไม่มีมูลน่ะ หมามันไม่ขี้หรอก""เออเนาะ! ลำพังเงินเดือนเลขา จะผ่อนรถยุโรปตั้งสองสามคันไหวได้ไง ถ้าไม่มีคนเลี้ยงจริงไหมพวกแก เรื่องนี้ชัวร์ไม่มั่วนิ่ม" ฮ่าฮ่าฮ่า ฮิฮิฮิ"ว่างงานเหรอครับ" ชัชเดินไปหยุดตรงกลุ่มพนักงานสามสี่คนที่จับกลุ่มนินทาเขากับไวท์เรื่องที่มาทำงานพร้อมกันเมื่อเช้า เรื่องที่เขาระวังที่สุดก็เกิดขึ้นจนได้ ลำพังเขาไม่เท่าไรหรอก ห่วงก็แต่ไวท์ หล่อนเป็นผู้หญิงต่อให้เก่ง แกร่งแค่ไหน ก็ต้องมีคิดบ้างถ้าโดนนินทาเช้าเที่ยง เย็น แบบนี้ เขาพยายามเลี่ยงแต่ก็ห้ามปากคนไม่ได้"สวัสดีค่ะคุณหญิง" ไวท์รีบยืนและไหว้คุณหญิงวิภาวี แม่ของชัชชวีร์ ซึ่งแม่ของชัชจะมาหาลูกชายที่บริษัท ถ้าเขาไม่ค่อยกลับบ้าน"สวัสดีจ่ะลูก ตาชัชว่างอยู่ไหม แม่จะเข้าไปหาซะหน่อย" คุณหญิงวิภาวีถามไวท์ด้วยน้ำเสียงเอ็นดู"ว่างอยู่ค่ะ คุณหญิงเชิญด้านในได้เลยนะคะ" ไวท์รู้สึกอบอุ่น เวลาแม่ของชัชพูดด้วย เพราะคุณหญิงดูใจดี อบอุ่น และหล่อนรับรู้ได้ว่าคุณหญิงเอ็นดูหล่อน แต่นี่เป
"ชัชจะพาแม่เลขาของชัชไปทานข้าวที่บ้านเหรอคะ เห็นคุณแม่ เอ่อ...คุณหญิงจะเตรียมอาหารเผื่อเลขาของคุณด้วย" พราวฟ้าถามชัช หลังจากคุณหญิงวิภาวีและวรุณธิดาเดินออกจากห้องไป"ครับ ปกติไวท์ก็ไปทานข้าวที่บ้านผมบ่อยๆ""ไปในฐานะอะไรเหรอคะ" พราวฟ้าถามออกไปแล้วจึงรู้ตัวว่าไม่ควรถาม"เอ่อ...ฟ้าขอโทษค่ะที่ละลาบละล้วงเกินไป""คุณฟ้ามาที่นี่ มีเรื่องงานอะไรหรือเปล่าครับ" ชัชถามนิ่งตามสไตล์"ชัชคะ คุณดูเปลี่ยนไปมากนะคะ ดูเย็นชากับฟ้า ไม่เหมือนแต่ก่อนตอน ..."พราวฟ้ายังพูดไม่จบ ก็สบเข้ากับสายตาแหลมคมที่น่ากลัวของชายหนุ่ม น่ากลัวจนพราวฟ้ารู้สึกขนลุกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"ใช่ครับ ไม่เหมือนแต่ก่อนเพราะตอนนี้ก็คือตอนนี้ สรุป! คุณมีธุระอะไร""อ้าว! คุณนนท์คนคืนนั้นนั่นเอง" ไวท์ทักทายรัชชานนท์ เพื่อนของท่านประธาน"ผมดีใจจังเลยครับที่คุณไวท์จำผมได้ด้วย" นนท์พูดตอบแบบเขินๆ"คุณนนท์มาพบท่านประธานเหรอคะ พอดีตอนนี้ท่านประธานมีแขกอยู่ค่ะ รอสักครู่นะคะ""อ่อ เปล่าครับ ผมตั้งใจมาหาคุณไวท์เลย ผมโดนคุณไวท์ตก จนคิดถึง เลยมาหาครับ""ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขนาดนั้นเลยเหรอคะ คุณนนท์นี่ช่างเจรจาจังเลยนะคะ น่ารักจัง" ไวท์หัวเราะเสียงด
ชัชกึ่งดึงกึ่งลากไวท์โดยไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาทั้งดันทั้งยัดให้ไวท์ขึ้นไปนั่งบนรถ"พี่ชัช ไวท์เจ็บนะคะ นี่มันอะไรคะ ทำไมลากไวท์ออกมา" ไวท์ถามพร้อมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแผลตรงมือที่โดนกาแฟลวก"แล้วจะอยู่ทำไม อยู่ให้ไอ้นนท์มาเทียวไล้เทียวขื่อหรือไง ชอบหรอมีผู้ชายมาติดพัน ทำตัวง่ายๆ" ชัชพูดออกไปด้วยความโมโห"อะไรของพี่ชัชคะ ก็คุณนนท์เขามาเอง ไวท์ไม่ได้พูดไม่ได้บอกอะไรซะหน่อย จะมาโทษไวท์ได้ไง" ไวท์ก็เถียงกลับอย่างไม่ยอม"เธอไปอ่อยมันใช่ไหม มันถึงตามเธอมาถึงนี่ จำใส่สมองเธอไว้นะ ว่าเธอคือคนของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ไปมอง ไปคุยกับผู้ชายคนไหน นอกจากฉัน" ชัชบีบคางไวท์ให้หันมาสบตาเขาและฟังในสิ่งที่เขาพูดก่อนจะผลักหน้าหน้าของไวท์ออก แสดงให้เห็นถึงความโมโหสุดขีดของชัชหลังจากนั้นเขาก็ติดเครื่องยนต์และขับรถออกไป รถของชัชชวีร์ มาจอดหน้าคฤหาสน์โอ่อ่าแถบชานเมือง ที่เป็นบ้านพ่อแม่ของชายหนุ่ม เขาก็อาศัยอยู่ที่นี่ ไปๆ มาๆ ระหว่างคอนโด ชัชกึ่งดึง กึ่งลากไวท์เข้าไปในห้องนอนของเขา ซึ่งเวลานี้ไม่มีใครเห็น ชายหนุ่มผลักหญิงสาวลงบนเตียงใหญ่กลางห้องนอน"พี่ชัช ไวท์เจ็บค่ะ""อย่ามาสำออย ถ้าเป็นไอ้นนท์เธอคงไม่บ่น""อะไรข
นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองร่วมรักกันที่คฤหาสน์แห่งนี้ ชัชเองกลัวว่าคนอื่นจะรู้ถึงความสัมพันธ์ของเขากับไวท์ จึงไม่ทำอะไรผลีผลามที่นี่ แต่ครั้งนี้เขาโกรธ โมโหไวท์ที่อ่อยเพื่อนเขา จนเพื่อนเขาหลงเสน่ห์ ตามมาจีบถึงที่ทำงาน ไม่มีทางซะหรอก ในเมื่อไวท์เป็นของเขาคนเดียว"ลุกไปอาบน้ำ เตรียมไปทานข้าวเย็นได้แล้ว" ชัชปลุกไวท์ที่ดูเหมือนหลับสนิท"ทำไมตัวร้อนรุมๆ เธอจะไม่สบายรึเปล่า ไวท์ ไวท์"ชายหนุ่มเรียกและจับตัวไวท์ แต่ดูเหมือนหล่อนจะไม่สบาย ไวท์แค่ส่งเสียงอือออ ในลำคอเท่านั้น แต่เปลือกตาไม่เปิดขึ้นมามองเขา น่าจะเป็นเพราะพิษแผลที่โดนกาแฟลวก แล้วไหนจะเขาที่ทำรุนแรงกับหล่อนอีก ชายหนุ่มรู้สึกผิดขึ้นมาซะอย่างนั้น และเป็นห่วงหญิงสาวมาก"ไม่จริงหรอก จะห่วงยัยนี่ทำไมกัน สมแล้วล่ะ ชอบอ่อยผู้ชายดีนัก" ชัชพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะรีบแต่งตัวเพื่อไปหายามาให้ไวท์"อ้าว! ตาชัช มานานรึยังลูก แม่ไม่เห็นเลย" คุณหญิงทักทายบุตรชาย เมื่อเห็นชัชดินลงบันไดมา"มาถึงตั้งแต่บ่ายครับ แต่เหมือนไวท์จะไม่สบาย ผมเลยจะมาเอายาไปให้กิน""เอ้า! ตายละ! ต้องพาไปหาหมอดีไหม แล้วตอนนี้น้องอยู่ไหน" คุณหญิงเอามือทาบอกอย่างตกใจ"อยู่บนห้องผม
เช้านี้ ไวท์ตื่นขึ้นมาด้วยอาการอ่อนเพลีย อาจจะเป็นเพราะว่าหญิงสาวเพิ่งจะป่วยไป เป็นอีกหนึ่งวันที่หล่อนนั่งรถมาทำงานกับชัช ซึ่งก็ไม่พ้นคำนินทา แต่หญิงสาวไม่ได้สนใจใส่ใจ เพราะสิ่งที่คนอื่นพูดมันก็เป็นความจริงนั่นแหละ หล่อนเป็นเด็กของชัชจริงๆ ชัชก็เลี้ยงดูปูเสื่อหล่อนจริงๆ นี่นา ก็เลยไม่คิดจะไปแก้ข่าวหรือแก้ไขความคิดของเพื่อนร่วมงาน"เดี๋ยวไวท์เอากาแฟไปเสิร์ฟให้ท่านประธานนะคะ" ไวท์บอกก่อนที่ชัชจะเปิดประตูห้องทำงานเข้าไป ชายหนุ่มแค่พยักหน้าตอบรับขณะที่ไวท์ชงกาแฟให้เจ้านายอยู่ หล่อนก็มีอาการเหม็นหืนกลิ่นกาแฟขึ้นมา พร้อมกับเวียนหัว พะอืดพะอม จึงต้องคว้าโต๊ะไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลงไปกองกับพื้น"ไวท์ เป็นอะไรรึเปล่า จะเป็นลมเหรอ ไหวไหม มานั่งพักนี่ก่อน" เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเดินมาเจอไวท์ที่เหมือนจะล้มลงจึงช่วยพยุงไปนั่งที่เก้าอี้"ขอบใจมากนะ เราโอเคแล้ว" ไวท์กล่าวขอบใจเพื่อนร่วมงานเมื่อไวท์เอากาแฟไปให้ท่านประธานแล้วก็ออกมานั่งที่โต๊ะทำงานตัวเอง และคิดถึงอาการที่ตัวเองเป็นอยู่ตอนนี้ หล่อนกังวลกลัวว่าจะท้อง ประจำเดือนก็ไม่มาจะสามเดือนแล้ว แต่หล่อนไม่สามารถสังเกตอาการได้จากประจำเดือน เพราะประจ
ไวท์ทนทำงานไม่ไหว ทั้งร่างกาย จิตใจ ความรู้สึกดูเหมือนจะป่นปี้หมดแล้ว แหลกสลายจากคนที่หล่อนรักจนสุดหัวใจ ยอมเขาทุกอย่าง ยอมขนาดนี้ ยอมมาตลอด แต่ทำไมเขาไม่มองเห็นความตั้งใจรักของหล่อนบ้าง ทำไมถึงทำร้ายความรู้สึกหล่อนได้แบบไม่แคร์อะไรเลย ไวท์จึงขอลางานครึ่งวันแล้วขับรถตรงดิ่งกลับคอนโดตัวเอง หล่อนขอไปพักกาย พักใจ ก่อนแล้วกัน กลับมาถึงคอนโดตัวเอง ก็พุ่งตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะร้องไห้ปล่อยโฮออกมา อย่างไม่ต้องกลัวว่าใครจะได้ยินหรือใครจะว่าเอา ไวท์ร้องไห้อยู่แบบนั้นเป็นชั่วโมงก่อนจะผล็อยหลับไปชัชชวีร์เมื่อออกมาไม่เห็นเลขาหน้าห้องของตัวเองก็ไม่พอใจ แล้วเมื่อรู้ว่าหญิงสาวลากลับบ้านโดยไม่แจ้งเขายิ่งโมโห ถึงขนาดเตะโต๊ะทำงานจนตัวเองเจ็บ"อะไรนักหนาวะ" ชัชสบถก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาไวท์ แต่โทรไม่ติด เพราะโทรศัพท์หญิงสาวแบตหมด ชัชชวีร์ทำอะไรไม่ได้ยิ่งทวีความหงุดหงิด แล้วจึงออกจากบริษัทไปนั่งย้อมใจที่คลับของเพื่อนอย่างรัชชานนท์"เป็นไรวะไอ้ชัช วันนี้ดูอารมณ์ไม่จอยเลย" นนท์ถามขึ้นหลังจากเห็นเพื่อนยกแก้วเหล้า ดื่มเอาๆ เหมือนน้ำเปล่า"มีอะไรเครียดก็เล่าดิวะ เผื่อมันจะดี" นนท์พูดกับเพื่อนชัชเงยหน้าจา
ห้องพักในคลับนี้เป็นของชัช เพราะเขาเป็นหุ้นส่วนคลับนี้กับนนท์ จึงมีห้องพักส่วนตัวสำหรับเขาเอง เวลาเมามากๆ หรือเวลาขี้เกียจกลับคอนโด ก็นอนนี่ซะเลย ขณะที่ชัชนอนอยู่ในห้องพักรับรองในคลับ เขารู้สึกเหมือนมีคนมาทับอยู่บนตัวของเขา แต่หนังตาเขาช่างหนักอึ้งจนเปิดเปลือกตาไม่ไหว"มารับหน่อยที่คลับ ขับรถกลับไม่ไหว ชัช" ไวท์ได้รับข้อความจากเบอร์แปลกในตอนเช้าที่พึ่งตื่น หรือว่าโทรศัพท์เขาแบตหมดหล่อนจึงไม่รอช้า รีบลุกอาบน้ำแต่งตัวไปที่คลับทันที นี่แหละนะถึงแม้เขาจะทำร้ายจิตใจหล่อนแค่ไหน ก็ไม่เคยง้อ แถมหล่อนต้องไปตามดูแลเขาอีก ใจหนอใจเจ้ากรรม เมื่อมาถึงคลับ ไวท์เจอเข้ากับนนท์พอดี จึงบอกนนท์ว่ามารับชัช"เมื่อวานมันเมามากครับ ผมเลยให้เด็กพาขึ้นไปนอนบนห้อง ไปครับ ผมพาไป สงสัยจะตื่นแล้ว" เมื่อเปิดประตูเข้าไป ทั้งนนท์และไวท์ก็ตกใจกับภาพตรงหน้า ชัชและพราวฟ้านอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ภาพตรงหน้าทำให้ไวท์เลือดขึ้นหน้า โมโหจนลืมคำสั่งของของชัชว่าห้ามแสดงตัวจนออกนอกหน้า ห้ามหึง ห้ามหวง ห้ามแสดงความเป็นเจ้าของ หล่อนทำไม่ได้หรอก แล้วยิ่งเห็น ผู้ชายของหล่อนนอนเปลือยกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตา มีหรือจะยอม หล่อน
"เธอจะไปไหน หยุดเดี๋ยวนี้นะไวท์ ห้ามหนีฉันไปไหน จนกว่าฉันจะอนุญาต" ไวท์ที่กำลังจะวิ่งออกจากห้องไปจึงหยุดชะงักเท้า แล้วหันมาถามชายหนุ่ม"แล้วพี่ชัช จะให้ไวท์อยู่กับพี่ทำไม ในเมื่อไวท์ไม่มีอะไรดี ไม่น่าเชื่อถือเลย พี่ไม่เชื่อไวท์" ไวท์ฟูมฟาย"ก็อยู่ปรนเปรอฉัน อย่างที่เคยทำ อยู่ปรนนิบัติอย่างที่เป็นมา" ชัชพูดอย่างเห็นแก่ได้ และเห็นแก่ตัว ไวท์จึงได้แต่สูดลมหายใจเข้า เพื่อเรียกสติตัวเอง"ไวท์ผิดเองค่ะ ที่อยากมีตัวตน อยากมีสถานะ อยากเลื่อนขั้น อยากได้หัวใจพี่ ไวท์ทำตามเงื่อนไขข้อตกลงของเราไม่ได้อีกต่อไปแล้วค่ะในเมื่อไวท์ทำไม่ได้ พี่ชัชก็จะเลิกยุ่งกับไวท์ใช่ไหมคะ" ไวท์ฮึบถามอย่างเด็ดเดี่ยว แต่ชัชไม่ตอบ เขาถอดเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วยืนเปลือยเปล่าต่อหน้าไวท์ ชัชค่อยๆ เดินเข้าไปหาไวท์ ทาบทับริมฝีปากลงไปควานหาความหวานจากปากหญิงสาว เขาค่อยๆ ถอดเสื้อเชิ้ตของไวท์ออก ดึงเกาะอกตัวน้อยที่แทบจะปิดเต้านมมหึมาไม่มิด ออกไปให้กองอยู่ที่เอว เขาดึงกระโปรงที่สั้นแค่คืบของไวท์ขึ้น ล้วงเข้าไปในกางเกงในตัวจิ๋ว ใช้นิ้วทั้งห้าควานหาน้ำหวานในร่องกลีบกุหลาบ เมื่อเยิ้มแล้วเขาก็ชักมือออกมา ก่อนจะเลียนิ้วทั้งห้าอย่างคล
ไวท์หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา หล่อนก็เห็นพ่อกับแม่ของชัชชวีร์นั่งเฝ้าหล่อนอยู่ข้างเตียงคนไข้"คุณท่าน คุณหญิง" ไวท์เรียก น้ำเสียงสั่น จะร้องไห้"หนูไวท์ฟื้นแล้ว เป็นยังไงบ้างลูก เจ็บตรงไหนไหม?" คุณหญิงถามด้วยความเป็นห่วงไวท์ได้ยินประโยคที่อ่อนโยนและแสดงความเป็นห่วง น้ำตาก็ไหลเพราะรู้สึกผิดที่ตัวเองทำให้พี่ชัชต้องเจ็บหนัก"หนูขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจทำให้พี่ชัชต้องเจ็บตัวแบบนี้" ไวท์พูดพร้อมกับพยายามยกมือไหว้ท่านทั้งสอง"มันเป็นอุบัติเหตุลูก อย่าคิดแบบนั้นเลย มันจะไม่ดีกับลูกในท้องนะ" แม่ชัชกล่าวพร้อมทั้งลูบหัวหญิงสาวด้วยความสงสารเอ็นดู"แล้ว... พี่ชัชเป็นยังไงบ้างคะ ออกจากห้องผ่าตัดหรือยัง หนูจะไปดูพี่ชัชค่ะ" ไวท์พยายามจะลุกขึ้น แต่ถูกพ่อแม่ของชายหนุ่มห้ามไว้ก่อน"หนูไวท์รักตาชัชไหม ใจของหนูพร้อมกลับมาไหม แม่สงสารลูกทั้งสองคน ตาชัชเองก็ทุกข์ทรมานใจกลัวว่าจะต้องเสียหนูกับลูกไป จึงยอมทำทุกอย่าง แม้แต่ชีวิต เขาก็ให้หนูได้"คุณหญิงวิภาวีพยายามพูดเกลี้ยกล่อมสาวน้อยตรงหน้า ไวท์ยังคงก้มหน้ามองมือตัวเอง"ไวท์รักพี่ชัชค่ะ รักมาก รักเสมอ ไม่เคยหยุดรักเลยสักวัน พี่ชัชคือพ่อขอ
เช้าวันนี้ไวท์มองออกไปหน้าประตูก็พบแค่ความว่างเปล่า ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน ว่าจะสบายใจดีหรือเศร้าดี เอาเถอะ! ในเมื่อตัดสินใจไปแล้วก็ให้มันจบแบบนี้แหละ แต่ชัชชวีร์ก็ยังคงไม่ไปไหน แอบอยู่ในบ้าน แอบมองลอดผ่านช่องรั้ว เขาเป็นห่วงไวท์กับลูก แต่ก็ไม่อยากทำให้ไวท์อึดอัดใจหรือโมโห เพราะกลัวส่งส่งผลต่อลูก เขาจึงเลือกที่จะแอบมองอยู่ตรงนี้ เขาทำได้แค่นี้จริงๆ ชัชชวีร์เศร้า แต่พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล เขาบอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็งด้านไวท์เองก็พยายามไม่คิดถึงพี่ชัช หล่อนพยายามหากิจกรรมที่หลากหลายทำเพื่อจะได้ไม่ฟุ้งซ่านถึงชัชวันนี้ชัชชวีร์เข้าบริษัท ตอนขากลับเขาให้คนขับรถมาส่งหน้าบ้าน พอดีกับที่ไวท์เดินออกมาจากบ้าน จึงเจอเข้ากับชายหนุ่มพอดี หล่อนเลยถึงบ้างอ้อ ว่าที่ผ่านมาชัชไม่เคยไปไหนไกลเลย หล่อนรู้สึกโกรธ โกรธแบบไม่มีเหตุผล เหมือนโดนหลอกว่าจะไปแต่จริงๆแล้วยังอยู่ นี่ชัชแอบมองหล่อน สังเกตอยู่ตลอดเวลาสินะ ชัชสบสายตาเข้ากับไวท์พอดี เขารู้สึกผิด คิดว่าไวท์ต้องโกรธเขาแน่ๆ รู้สึกร้อนรนใจ เห้อ! จากที่จะค่อยๆดีขึ้น ก็กลัวว่าอาจจะแย่ลง กลัวหล่อนจะหนีหายจากเขาไป ชัชจึงเดินคอตกเข้าบ้าน เก็บตัวเ
วันนี้ไวท์ตื่นแต่เช้า เพราะมีนัดกับคุณหมอ เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จออกมาจากบ้าน ก็เจอชัชรออยู่ที่หน้าประตู เป็นการเผชิญหน้าแบบใกล้ชิดมากๆในรอบเดือน ใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบชัชยังคงดูซูบ หน้าตอบจนเห็นได้ชัด หนวดเคราเริ่มเฟิ้ม แววตาละห้อยเศร้า แต่ก็ยังดูหล่อมาก และเท่ห์เสมอในสายตาของไวท์ ชายในวัยเกือบสี่สิบปี ที่ร่ำรวยมีเงินทองมากมาย แต่สิ่งที่เขาอยากได้ตอนนี้คือ หญิงสาวตรงหน้าและลูกในท้องของหล่อน เงินทองที่มีของเขาไม่สามารถซื้อได้ ต้องใช้ความรัก ความพยายาม ความตั้งใจ และความจริงใจเท่านั้นถึงจะได้กลับคืนมา ซึ่งเขาจะทำอย่างเต็มที่"ไวท์จะไปไหนหรอวันนี้ ให้พี่ช่วยขับรถให้ไหม" ชัชถามพร้อมทั้งยิ้มกว้างตลอดหนึ่งเดือนมานี้ ลักษณะ และการกระทำของชายหนุ่มเปลี่ยนไปมาก จากคนนิ่งขรึม พูดน้อย ไม่ค่อยยิ้ม กลายเป็นคน ยิ้มบ่อย พูดเยอะขึ้น ก็อย่างว่าแหละ คนอย่างเขาน่ะเมื่อต้องการอะไรก็ต้องลงทุนทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ไป แต่พอได้ไปแล้วก็คงไม่คิดจะรักษาหรอก คิดได้แบบนั้นก็หน้าบึ้งตึงใส่ชัชทันที แต่ชัชยังคงยิ้มสู้"จะไปหาหมอ" ไวท์ตอบห้วนๆ"อืม! งั้นเดี๋ยวพี่ขับรถให้ดีกว่านะ ไวท์ท้องโตแล้ว ขับรถเอง มันอันตราย ให้
"คุณชัชพูดแบบนี้ทำไมคะ? มันไม่ดีเลย คุณอาจจะเสียใจเรื่องคุณพราวฟ้า ก็เลยเสียสติไปหรอคะ" ไวท์ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาคิดอย่างที่พูด"ทำไมล่ะ เธอไม่เชื่อที่ฉันพูดหรอ?" ทำเสียงเศร้า ทำหน้าเศร้า"ค่ะ ฉันไม่เชื่อ ฉันจะโทรให้รถมารับคุณ เพราะฉันไม่อยากให้คุณอยู่ที่บ้านฉันนานเกินไป มันจะเป็นตราบาป"พูดจบก็เดินหนีไป"เดี๋ยวสิไวท์! ฟังฉันก่อนได้ไหม ฉันพร้อมยอมรับผิดทุกอย่าง อะไรก็ตามที่ฉันทำไป โดยไม่คิด ให้โอกาสฉันนะ" ชัชชวีร์วิงวอน"ปล่อยค่ะ! อย่ามาจับฉัน เราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน อย่ามาทำแบบนี้" ไวท์ขึ้นเสียงใส่ เอาล่ะไวท์ ทำใจให้เข้มแข็ง คิดถึงความใจร้ายที่เขาทำเราก่อน ห้ามใจอ่อน และห้ามกลับไป ห้ามกลับไปเป็นสุนัขรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของเขาอีกต่อไป"ไวท์ ฉันผิดที่รู้ตัวช้า แต่เธอจะไม่ให้โอกาสฉันเลยหรอ ในท้องของเธอก็ลูกฉัน เธอจะปล่อยให้ลูกเกิดมาไม่มีพ่อได้หรอ" ชัชคิดว่าไวท์น่าจะห่วงตรงเรื่องนี้จึงยกขึ้นมาอ้าง"ฉันเคยถามคุณแล้วเรื่องลูก เคยให้โอกาสเป็นพ่อตั้งหลายครั้ง แต่ทุกครั้งคุณปฏิเสธมันเอง แล้ววันนี้คุณจะมาเรียกร้องหาสวรรค์วิมานอะไร" ไวท์พูดอย่างเหลืออด ซึ่งมันก็จริงอย่างที่ไวท์พูดแหละ ตอนน
"แปลว่า ยูคือคนที่คุณพราวฟ้าทิ้งพี่ชัชไปแต่งงานด้วย" ไวท์ถามด้วยความอยากรู้แต่ไมเคิลกลับทำหน้างง จะไม่งงได้ยังไง ในเมื่อตอนที่พราวฟ้าแต่งงานกับเขา หล่อนบอกว่าโสด ไม่มีแฟน"ไอไม่เข้าใจ" ไมเคิลทำหน้านิ่วคิ้วขมวด"ไอเข้าใจทุกอย่างแล้ว พอเถอะ!" คำท้ายชัชบอกไวท์"ยูมาตามภรรยากลับใช่ไหม" ชัชถาม"เยส ใช่ๆ ฟ้าโกรธแล้วหนีกลับมา ไอต้องมาตาม".... "แล้วฟ้าบอกว่าจะแต่งงานกับยูด้วยนะ" ไมเคิลได้ทีก็ถามชัชให้หายแคลงใจ เพื่อจะได้มั่นใจว่า พราวฟ้ายังคงเป็นของเขา รักเขาตอนนี้ชัชมั่นใจว่าเข้าใจถูกต้อง ว่าไมเคิลเป็นสามีของพราวฟ้า"ไม่มีทาง เพราะไอกำลังจะมีลูกกับไวท์" ชัชตอบออกไปแล้วหันไปมองหน้าไวท์"คุณพราวฟ้าจะไม่พูดอะไรหน่อยหรอครับ? ถ้าไม่พูด ผมจะถือว่าผมเข้าใจถูกต้อง" ชัชถามย้ำ แต่กลับไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาจากปากพราวฟ้า"ฟ้า ยูควรต้องพูดกับชัช" ไมเคิลกล่าวเห้อ! พราวฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่"ไม่มีอะไรจะพูด" สั้น ห้วน แข็ง จบ แล้วพราวฟ้าก็วิ่งออกไป ก่อนที่มิสเตอร์ไมเคิลจะวิ่งตามภรรยาออกไป เขาปล่อยให้ชัชชวีร์อยู่กับไวท์ในบ้านเขาสองคนไวท์เห็นดังนั้นจึงเดินออกเพื่อกลับบ้านตัวเอง"เอ้า! ไวท์ เดี๋ยวก่อน รอ
"ทำไมยูถึงต้องไปบ้านหลังนั้นด้วย?" เมื่อไมเคิลเดินเข้ามาก็โดนพราวฟ้ายิงคำถามใส่ทันที"วอทส?" ไมเคิลทำหน้างง เพราะเขาไม่เข้าใจประโยคภาษาไทยที่พราวฟ้าพูดรัวๆใส่พราวฟ้าจึงถามไมเคิลเป็นภาษาอังกฤษ พร้อมกับอาการไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เห็นไมเคิลเดินออกมาจากบ้านหลังข้างๆ"เป็นบ้านของไวท์ เลขาชัชไง ยูจำได้ไหม?ไวท์จะทำอาหารไทยให้ฉันกับยูกิน" ไมเคิลตอบกลับเป็นภาษาไทยพราวฟ้าตัวแข็งทื่อเมื่อรู้ว่าเป็นบ้านของไวท์ แปลว่าที่หล่อนมาหาไมเคิลที่นี่ เลขาของชัชก็ต้องรู้สิ เมื่อคิดได้แบบนั้นก็ยิ่งกลัว กลัวว่าไวท์จะเอาไปบอกชัชชวีร์ ชายหนุ่มที่พราวฟ้าหมายมั่นต้องการมาครอบครอง พราวฟ้าไม่รู้ว่าไวท์ลาออกมาแล้ว แต่ทำไมแม่เลขานั่นถึงต้องทำอาหารให้ไมเคิลกินด้วยล่ะ คิดจะอ่อยไมเคิลอีกคนล่ะสิ จะจับปลาสองมือเลยทีเดียว หึ! ไม่มีทางซะหรอก"แล้วทำไมไวท์ต้องทำอาหารให้ยูกิน ไอไม่เข้าใจ" พราวฟ้าถามต่อ"และฉันก็ไม่อยากกินอาหารที่ยายนั่นทำ แอม นอท โอเค " พูดเสร็จก็เบือนหน้าหนี ไมเคิลรู้ว่าพราวฟ้าเป็นคนงี่เง่าเอาแต่ใจตัวเองมาก เขารีบเข้าไปกอด ปลอบ เพื่อให้หญิงสาวคลายความโกรธ"โอะ! ขอโทษค่ะ" ไวท์พูดแทรกขึ้น เมื่อเห็นทั้งสองกอด
วันนี้ชัชชวีร์ฝืนพาตัวเองเข้าบริษัท เพราะเขานัดนักสืบที่จะตามหาเมียของเขาไว้ แต่เขายังรู้สึกกลัว กลัวว่าจะตามหาไวท์กับลูกไม่เจอ เขาไม่มั่นใจเลยจริงๆ"แขกที่ท่านประธานนัดไว้มาแล้วค่ะ" เลขาเดินมาแจ้งกับชัชชวีร์ หล่อนเป็นเลขาที่ทางฝ่ายบุคคลจัดหามาแทนวรุณธิดาชั่วคราว เพราะไม่มั่นใจว่าชัชชวีร์จะพอใจหรือไม่ ตั้งแต่ที่เลขาคนเก่าอย่างไวท์ลาออกไป ท่านประธานก็ไม่ค่อยเข้าบริษัทอีกเลย"ผมได้เบาะแสเพิ่มเติมมาแล้วครับ พร้อมกับรูปถ่ายคุณไวท์" ประโยคนั้นเองที่ทำให้ชัชชวีร์ยิ้มออกมาได้ในรอบสองเดือนกว่า เขารู้สึกมีความหวังขึ้นมานักสืบคนนี้เป็นคนที่แม่ของเขาจัดหาให้"ไวท์อยู่ที่ไหน เจอไวท์ที่ไหน?" ชัชชวีร์ถามอย่างร้อนใจ นักสืบยังไม่ตอบ แต่ยื่นซองเอกสารให้กับชายหนุ่ม ชัชรีบรับมาก่อนเปิดออกดู ข้างในเป็นรูปถ่ายของไวท์ในอิริยาบถต่างๆขณะอยู่บ้านและออกไปทำธุระ รวมถึงไปหาหมอด้วย เห็นแค่นั้นก็ทำให้ความคิดถึงและความเศร้าของชัชชวีร์เพิ่มขึ้น รวมทั้งความรู้สึกผิดที่กำลังเข้าเกาะกุมหัวใจของเขา ดูหล่อนใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว แต่เข้มแข็งเหลือเกิน กลับเป็นเขาเองที่โง่ รู้ตัวช้า จนทำให้หัวใจของเขาหลุดลอย ชัชค่อยๆยกรูปข
ชัชชวีร์ขับรถกลับบ้านด้วยสภาพไร้ชีวิต แม่ของเขาที่เห็นสภาพลูกชายแล้วก็อดสงสารไม่ได้ อยากจะบอกกับลูกชายเรื่องหนูไวท์เหมือนกัน ว่าหล่อนจ้างนักสืบติดตามไวท์ ตั้งแต่ที่ไวท์ออกจากคฤหาสน์ของตนเองไปแล้ว เพราะหล่อนไม่มีทางปล่อยให้ว่าที่ลูกสะใภ้กับหลานหนีไปอย่างโดดเดี่ยว โดยที่คุณหญิงไม่รู้ชะตากรรมไม่ได้หรอก ไม่ใช่ละครหลังข่าว สมัยนี้สมัยไหนละ คนทั้งคนจะหนีไปไหนได้ไกลโดยที่เราไม่รู้ไม่ได้ คนอย่างคุณหญิงวิภาวีซะอย่าง ร่ำรวยเงินทองและร่ำรวยสมองด้วย มันเป็นแผนของคุณหญิงตั้งแต่ขอให้ไวท์มานอนที่คฤหาสน์ของหล่อนแล้ว ก่อนจะยิ้มให้กับความฉลาดของตัวเอง ได้แต่ถอนหายใจให้กับชัชชวีร์ เพราะหล่อนตั้งใจว่า หากชัชชวีร์จะยอมรับใจและความรู้สึกตัวเองบ้างแม้แค่นิดเดียว ยอมรับเมีย ยอมรับลูก หล่อนก็จะพาลูกชายไปตามเมียกลับมา แต่จนตอนนี้ไอ้ลูกชายโง่เง่าเต่าตุ่นของหล่อน ยังคงดื้อดึงและไม่ยอมรับใจตัวเอง หล่อนก็เลยต้องปล่อยให้รู้สึกและคิดได้ด้วยตัวเองก่อน ...รอดูต่อไปวันนี้ชัชชวีร์เลือกที่จะนอนที่บ้านเพราะไม่มีแรงจะขับรถกลับคอนโด เขาไม่ลงมาทานข้าวจนคุณหญิงต้องให้แม่บ้านยกขึ้นไปให้ แต่เขาก็ไม่ยอมแตะข้าวแม้แต่เม็ดเดียว หา
ไวท์หลบตรงเสาอาคารพอดี เวลานี้หาที่หลบไม่ทัน คุณหญิงวิภาวีกับพี่ชัชมาโรงพยาบาลทำไมกันนะ ไวท์ได้แต่คิดและก็สงสัย ชัชชวีร์และแม่ของเขาเดินสอดส่ายสายตาเพื่อหาไวท์ ชัชชวีร์จึงตัดสินใจไปถามฝ่ายประชาสัมพันธ์ถึงเวลานัดหมอ ของวรุณธิดาประชาสัมพันธ์จึงตรวจสอบข้อมูลในระบบสักครู่ก่อนจะเงยหน้าเพื่อแจ้งแก่ชายหนุ่มตรงหน้า ว่าไวท์พบหมอเสร็จเรียบร้อยแล้ว จะมีนัดอีกทีก็อีกสองสัปดาห์ถัดไป เขาเข่าอ่อนทันที มีน้ำตาซึมๆ ก่อนจะเดินไปบอกแม่ของเขาว่าไวท์หาหมอเสร็จแล้ว ชัชชวีร์กับคุณหญิงแม่ของเขาเดินไปนั่งลงที่นั่งรอสำหรับคนมาโรงพยาบาล ชัชชวีร์ใช้ฝ่ามือทั้งสองลูบหน้าและซบหน้าลงไปไวท์เห็นแบบนั้น จึงรีบเดินเลี่ยงไปทันที เมื่อไวท์ขึ้นรถถึงกับซึม เพราะตอนแรกคิดว่า จิตใจดีขึ้น พอทำใจได้บ้างแล้ว แต่วันนี้พอเห็นหน้าพี่ชัชทุกอย่างที่ว่ากำลังจะค่อยๆ ดีขึ้นนั้นพังทลายลงต่อหน้า จริงๆ แล้วไวท์ไม่เคยรักพี่ชัชลดน้อยลงเลย ไม่เคยหยุดคิดถึง ไม่เคยทำใจได้ เห้อ! ถอนหายใจพร้อมๆ กับที่น้ำตารื้นมาที่ขอบตา ไวท์จึงยังไม่กลับบ้าน หล่อนขับรถมาจอดที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ใกล้บ้าน กะว่าจะหาอะไรทานก่อนเข้าบ้านเลย จะได้ไม่ต้องออกมาอีก เพ