ตกหลุมพราง

เมืองชิงโจวเป็นชายแดนระหว่างแคว้นเหลียงเซียวกับแคว้นฉู่ ตอนนี้ชาวเมืองต่างอพยพหนีตายสงครามไปเกือบหมด เหลือเพียงชาวเมืองไม่กี่คนที่ตัดใจทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนของตนไปไม่ได้

หลังจากกองทัพสนับสนุนจากเมืองหลวงเดินทางมาถึง เหล่าชาวบ้านต่างโห่ร้องด้วยความดีใจที่รู้ว่าผู้นำทัพคือเซียวชินอ๋องผู้เป็นตำนานของเมืองชิงโจว พวกเขาชาวเมืองชิงโจวต่างมีความเชื่อมั่นและรู้สึกอุ่นใจขึ้นหลายส่วน เซียวอี้เหิงเป็นเทพสงครามเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวเมืองเอาไว้ ตลอดหลายปีที่ชายแดนสงบสุขเพราะชื่อเทพสงครามผู้นี้ ต่างแคว้นที่คิดนำทัพมารุกรานต้องคิดตรึกตรองให้ละเอียดหากไม่อยากเอาชีวิตของทหารมากมายมาทิ้งไว้ที่นี่

เสียงโห่ร้องกึกก้องอยู่ที่หน้าประตูเมืองเรียกขวัญกำลังใจให้เหล่าทหารที่เตรียมตัวเข้าสู่สนามรบ ธรรมเนียมก่อนออกรบของชาวชิงโจวคือจะต้องกินให้อิ่มก่อนออกไปสังหารข้าศึก เพราะพวกเขาเชื่อว่าเมื่อมีกำลัง ทำการใดก็สำเร็จ หรือเมื่อถูกศัตรูสังหารก็จะไม่กลายเป็นผีหิวโหย เซียวอี้เหิงก็เป็นหนึ่งในนั้น เขาร่วมทานอาหารพร้อมกับเหล่าทหารของเขาทุกคนอย่างไม่แบ่งแยกว่าเขาเป็นแม่ทัพหรือราชนิกูลของแคว้น

“วันนี้ คือวันที่พวกเรา