로그인공유
บทที่ 703
관련 챕터
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 704
ซ่งรั่วเจินเห็นความเร็วในการเผ่นหนีของซ่งจิ่งเซินแล้วก็หัวเราะเบาๆ ออกมาอย่างอดไม่อยู่ พอหันหน้ากลับมาก็สบเข้ากับสายตาของฉู่จวินถิง“พี่สี่เพียงแต่หวังดีกับหม่อมฉันเพคะ” นางกล่าวฉู่จวินถิงพยักหน้า “ข้าเข้าใจ สามารถมีพี่ชายเช่นนี้เป็นโชคดีอย่างใหญ่หลวง”ซ่งรั่วเจินพยักหน้าน้อยๆ ในหัวอดคิดไม่ได้ว่า เมื่อวานนางพูดว่าถ้าซ่งจิ่งเซินฟื้นความจำกลับมาแล้วยังคิดจะกลับไปหาเคอหยวนจื่ออีก ก็จะตีให้สลบเหมือดไปเสียเลยเห็นแก่ที่พี่สี่ใคร่ครวญเพื่อนางในวันนี้ ถึงตอนนั้นจะบอกให้พี่สามลงมือเบาหน่อยก็ได้!“แม่นางซ่ง เจ้า...”ฉู่เทียนเช่อพูดคุยกับพวกซ่งเยี่ยนโจวเล็กน้อยก็หันมาตามหาซ่งรั่วเจินเมื่อพบว่าฉู่จวินถิงก็ตามมาเช่นกัน สีหน้าก็ไม่น่ามองไปชั่วขณะ แต่แล้วก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว ยิ้มเอ่ยว่า “น้องสาม เจ้าก็มาเหมือนกันหรือ”“วันนี้เสด็จพี่ตั้งใจมาขอบคุณถึงจวน ข้าจึงตามมาดูด้วย คงไม่ถือสากระมัง?” ฉู่จวินถิงสีหน้าผ่อนคลาย“ไม่ถือสาอยู่แล้ว”ฉู่เทียนเช่อยังคงมีสีหน้ายิ้มแย้ม ส่วนลึกในแววตากลับฉายประกายชั่วร้าย ฉู่จวินถิงก็แค่โชคดีได้มาเกิดในครรภ์ของฮองเฮาจึงได้รับความสนใจเช่นนี้ถ้าไม่มี
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 705
“มีอันใดไม่เหมาะสมงั้นรึ?”ใบหน้าหล่อเหลาสง่างามของฉู่จวินถิงปลอดโปร่งเฉยเมย เห็นได้ชัดว่าไม่รู้สึกว่ามีปัญหาตรงไหนฉู่เทียนเช่อเก็บงำสายตา ในใจอดสงสัยไม่ได้ ในสายตาของเขา ฉู่จวินถิงฉลาดมากมาแต่ไหนแต่ไร ไม่น่าจะเป็นคนที่หน้ามืดตามัวเพราะหลุ่มหลงงมงายในความรักอันที่จริงหากกล่าวโดยละเอียดแล้ว ถ้าซ่งรั่วเจินไม่เคยถอนหมั้นและอายุน้อยกว่านี้สักสองปี นางก็ไม่ด้อยไปกว่าหลิงเชี่ยนเอ๋อร์เลยแต่เรื่องมงคลกับหลินจือเยว่ครึกโครมจนคนรู้กันทั่ว ทั้งยังถอนหมั้นกลางวันวิวาห์ เพราะเหตุนี้จึงไม่มีทางเข้าตาฮองเฮาหลิงเชี่ยนเอ๋อร์เพิ่งกลับมาเมื่อวาน วันนี้ฉู่จวินถิงก็ไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อเพื่อบอกกล่าวความในใจ เห็นได้ชัดว่าไม่พิจารณาตระกูลหลิงเลยสักนิด กลัวแต่ว่าตระกูลหลิงกลับมาคราวนี้คงมีปัญหาอันใด?เห็นที เขากลับไปแล้วจะต้องตรวจสอบให้ดีสักหน่อย ได้ยินว่าหลิงไท่ซือรักใคร่เอ็นดูหลิงเชี่ยนเอ๋อร์เป็นอย่างมาก ถ้ารู้ว่าฉู่อ๋องไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา สองฝ่ายจะต้องเกิดช่องว่างขึ้นอย่างไม่อาจเลี่ยงเป็นแน่“เปล่า ข้าเพียงประหลาดใจเท่านั้น”ฉู่เทียนเช่อหัวเราะเบาๆ สายตาที่มองไปทางซ่งรั่วเจินเปลี่ยนเป็นซับซ้อนขึ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 706
ฉู่เทียนเช่อลังเลไปชั่วขณะจึงกล่าวว่า “วันนี้ของขวัญขอบคุณก็นำมาส่งแล้ว ข้ายังมีธุระที่จวน คงต้องขอตัวกลับก่อน”คนตระกูลซ่งอยากให้เช่ออ๋องกลับไปใจจะขาด ได้ยินแบบนี้ก็แสนจะดีใจ แต่สีหน้ากลับดูไม่ออกเลยสักนิด“น้อมส่งเช่ออ๋อง”ซ่งรั่วเจินมองแผ่นหลังที่รีบร้อนจากไปของเช่ออ๋อง ในใจก็อดนึกขันไม่ได้ ก่อนหน้านี้ตอนที่เช่ออ๋องมายังมีท่าทางเหมือนทุกอย่างอยู่ในการควบคุมมั่นอกมั่นใจนักหนาอยู่เลยผู้ใดจะคาดว่าชั่วเวลาไม่นานก็ต้องรีบร้อนกลับไปเพราะเกิดเรื่องวุ่นวายในเรือนหลังเสียแล้วน่าขันเสียจริง!ฉู่จวินถิงเห็นฉู่เทียนเช่อจากไปแล้ว ซ่งรั่วเจินกลับยังคงมองทิศทางที่เขาจากไปทั้งยังมองส่งจนลับสายตาจึงถามขึ้นอย่างอดไม่อยู่“คนไปแล้ว เจ้ายังมองไม่พออีกหรือ?”ซ่งรั่วเจินได้สติคืนมา ได้ยินน้ำเสียงหึงหวงในคำพูดประโยคนั้น คิ้วบางจึงเลิกขึ้นน้อยๆ “ความจริงเช่ออ๋องมาขอบคุณวันนี้ก็เป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้นเอง”“หืม?”“เขามาหาหม่อมฉันต่างหากเพคะ” ความขบขันวาบผ่านดวงตาซ่งรั่วเจิน “เขาบอกว่าถ้าหม่อมฉันคบหากับท่านอ๋องจริงๆ ฮองเฮาจะต้องคอยจับผิดหม่อมฉันอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นหม่อมฉันคงได้ทุกข์ใจไม่รู้จบ”“
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 707
หลังจากได้เจอหลิงเชี่ยนเอ๋อร์เมื่อวานนี้ ซ่งรั่วเจินก็ตระหนักว่าเรื่องราวบางอย่างได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วหลังกลับมานางก็ใคร่ครวญอยู่นานมาก สำหรับคนตระกูลซ่งที่อยู่ในเมืองหลวงตอนนี้ยังไม่มีอันตราย ระหว่างหลิงเชี่ยนเอ๋อร์กับพวกเขาไม่ได้ข้องเกี่ยวกันมากจนเกินไปแต่คนที่มีโอกาสเกี่ยวข้องมากที่สุดกลับเป็นซ่งหลิน!เมืองผิงหยางเดิมก็ตั้งอยู่ใกล้กับชายแดน ซ่งหลินยังอยู่บริเวณนั้น ก่อนหน้านี้ได้รับบาดเจ็บพักรักษาตัวอยู่ในบ้านชาวนา ผ่านมานานปานนี้ยังคงไร้ความเคลื่อนไหว เห็นได้ว่าต้องมีปัญหาในเรื่องนี้แม้ว่าหลังจากทะลุเข้ามาในนิยายจะไม่เคยพบซ่งหลิน แต่จากความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม ซ่งหลินเป็นพ่อที่ชาญฉลาดมากปัญญาเสมอมาตระกูลซ่งสามารถมีฐานะในวันนี้ได้ล้วนเป็นเพราะซ่งหลินและท่านปู่ ขณะที่เขากับท่านแม่รักใคร่กันลึกซึ้ง รู้ทั้งรู้ว่าท่านแม่จะต้องเป็นห่วงเขามาก เมื่อเขาได้สติมาก็ควรให้คนนำข่าวมาแจ้งเป็นอันดับแรกสาเหตุที่ไม่มาส่งข่าว หมายความว่ามีอันตรายที่พวกตนไม่รู้อยู่นี่ยังเป็นสาเหตุที่นางไม่ได้เป็นฝ่ายไปตามหาซ่งหลินโชคชะตาของมนุษย์แต่ละคนมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ความเปลี่ยนแปลงเล็กน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 708
“น้ำโลหิตหยดเดียวเท่านั้นเอง ไม่เป็นไรหรอกเพคะ”ซ่งรั่วเจินยิ้มบางพลางโบกมือ เนื่องจากฝ่ายตรงข้ามเป็นคนสำนักวิชาเต๋าเหมือนกัน ใช้น้ำโลหิตระบุตำแหน่งจะแม่นยำกว่าตอนนี้เวลาที่พวกเขามีอยู่เหลือไม่มากแล้ว ไม่อาจล่าช้าไปกว่านี้“ถ้าไม่หาตัวเขาให้เจอ หม่อมฉันไม่เพียงแต่ต้องเป็นห่วงท่านพ่อ แต่ยังต้องเป็นห่วงคนที่บ้านอีกด้วย แบบนี้มิทุกข์ใจแย่หรือเพคะ?”ฉู่จวินถิงขมวดคิ้วมุ่น “ไม่ใช้น้ำโลหิต เจ้าสามารถระบุตำแหน่งคร่าวๆ ของเขาได้หรือไม่?”“หม่อมฉันแน่ใจแค่ว่าเขาอยู่ทางตะวันออกของเมืองหลวง” ซ่งรั่วเจินบอกกล่าวตามตรง “เขารู้ว่าพวกเรากำลังตามหาเขาอยู่จึงใช้ลูกไม้บางอย่างด้วยเหมือนกัน”ฉู่จวินถิงบอกให้อวิ๋นหยางนำแผนที่เมืองหลวงมาแผ่นหนึ่งแล้วกางออกตรงหน้าซ่งรั่วเจิน “เจ้าบอกขอบเขตคร่าวๆ ให้ข้า ข้าจะนำกำลังไปค้นหา”“ขอบเขตไม่แคบ ถ้าค้นหาไปทีละบ้าน ไม่เพียงแต่จะยากกว่าเดิม แต่ยังจะทำให้ชาวบ้านวิตกกังวล” ซ่งรั่วเจินเอ่ยอย่างอดไม่ได้“ไม่เป็นไร แค่บอกว่ามีโจรคนหนึ่ง ที่ผ่านมาก็ใช่ว่าจะไม่เคยเกิดขึ้น”ฉู่จวินถิงมีท่าทียืนกราน “เจ้าเชื่อข้า ก็แค่สิ้นเปลืองกำลังหน่อยเท่านั้น แต่จะต้องหาคนพบอย่าง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 709
“มาเพื่อขอร้องให้อนุอย่างนั้นหรือ?” ซ่งจืออวี้อดทึ่งไม่ได้ “ก่อนหน้านี้อวิ๋นฮูหยินฝันร้ายก็ไม่เห็นว่าใต้เท้าอวิ๋นจะมาหาพวกเราเลย!”สีหน้ากู้หรูเยียนค่อนข้างเย็นชา “เขาเป็นพวกเลอะเลือนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ดีชั่วอย่างไรก็เป็นขุนนางในราชสำนัก แต่กลับทำเรื่องอย่างการโปรดปรานอนุเหยียบย่ำภรรยาออกมาได้ หลายปีมานี้ไม่เคยให้เกียรติจางเหวินอย่างที่สมควรได้รับเลย!”“ตอนนี้จะหย่ากันแล้ว เขาก็ยังขัดขวางทุกวิถีทางเพราะกลัวว่าจะทำให้ชื่อเสียงตัวเองด่างพร้อย หรือจะต้องให้ชั่วชีวิตของจางเหวินพินาศไปเพราะน้ำมือเขาอย่างนั้นรึ?”“ตอนนี้กลับมาขอร้องถึงจวนเพื่ออนุคนเดียว ช่างน่าขันโดยแท้!”สีหน้าของพี่น้องตระกูลซ่งก็ไม่น่ามองเช่นกัน พวกเขารู้แล้วว่าที่ท่านป้าจางเกือบเอาชีวิตไม่รอดเป็นเพราะอนุอวิ๋นทำร้าย ใต้เท้าอวิ๋นจะต้องรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอนตามหลักแล้ว อนุวางแผนทำร้ายนายหญิงของบ้าน ทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้เดิมก็สมควรโบยให้ตาย แต่ใต้เท้าอวิ๋นกลับไม่เพียงไม่ทำเช่นนั้น แต่ยังพาคนมาขอร้องพวกเขาอีก จะทำกันเกินไปแล้ว!ตอนที่จางเหวินมาตระกูลซ่งก็เจอกันโดยบังเอิญที่หน้าประตูพอดี สีหน้าบึ้งตึงลงทันใดอวิ๋นหง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 710
คิดไม่ถึงว่าเพิ่งมาถึงประตูทางเข้าก็ได้ยินเสียงทะเลาะกัน กู้หรูเยียนได้ยินคำพูดที่อวิ๋นหงหล่างพูดออกมาแล้วก็รู้สึกว่าน่าขันนักไม่แปลกเลยที่จางเหวินไม่ยอมทนอีกต่อไป ใครจะทนต่อไปได้ไหว?“นายหญิงของบ้านควรมีจิตใจกว้างขวางก็จริง แต่ใต้เท้าอวิ๋นให้ท้ายอนุมารังแกนายหญิงของบ้านครั้งแล้วครั้งเล่า ยังจะต้องอดทนต่อไปอีกงั้นรึ?”“โปรดปรานอนุเหยียบย่ำภรรยานั้นผิดมหันต์ ใต้เท้าอวิ๋นสามารถกล่าววาจาเช่นนี้ออกมาได้โดยไม่ละอายปาก ออกจะน่าขันเกินไปแล้ว!”กู้หรูเยียนดึงมือจางเหวินเดินเข้าไปข้างใน ในดวงตาคือความรังเกียจที่อดกลั้นไว้ไม่ไหว“อนุคนหนึ่งขึ้นเขาไปขอให้ผีสางมาทำร้ายนายหญิงของบ้านจนเกือบทำให้เจ้าเอาชีวิตไม่รอด ยามนี้ตัวเองถูกคุณไสยสะท้อนกลับ ยังมีหน้ามาขอความช่วยเหลือจากพวกข้าอีก ช่างไม่มียางอายแม้แต่น้อยนิดโดยแท้!”ช่วงนี้ตระกูลอวิ๋นเกิดเรื่องติดต่อกัน อวิ๋นซีหว่านก่อเรื่องขายหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายเรื่องไปถึงทางการจนสูญเสียสัญญาหมั้นหมายไปอวิ๋นฮูหยินต้องการหย่าร้าง ตอนแรกคนมากมายไม่เข้าใจต้นสายปลายเหตุ จนกระทั่งมารู้เรื่องในภายหลังจึงเข้าใจว่าใต้เท้าอวิ๋นทำกันเกินไปแล้วชาวบ้า
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 711
ซ่งรั่วเจินแทบไม่เคยเห็นกู้หรูเยียนโกรธขนาดนี้มาก่อน นางมีนิสัยอ่อนโยนมาโดยตลอด มักจะผ่อนปรนให้เรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องเล็กและจัดการเรื่องเล็กให้หมดไป ทว่าวันนี้กลับโกรธมากผิดปกติ นับว่าเป็นเรื่องคาดไม่ถึงจางเหวินเองก็อารมณ์ไม่ดีเช่นกัน ทว่าเมื่อเห็นกู้หรูเยียนยืนหยัดปกป้องตน ความอัดอั้นที่อยู่ในใจมานานก็จางหายลงไปมาก“หรูเยียน ขอบใจเจ้ามาก” นางเผยรอยยิ้มบางและกล่าวว่า “อวิ๋นหงหล่างเป็นคนเช่นไร ตลอดหลายปีมานี้ข้าได้เห็นชัดเจนแล้ว”“เมื่อนึกย้อนไปยามที่เขาแสร้งเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอก จนทุกคนในจวนต่างก็คิดว่าเขาเป็นบุรุษผู้อ่อนน้อมถ่อมตน สุภาพเรียบร้อย หากแต่งกับข้าแล้วย่อมไม่มีทางรังแกข้าเป็นแน่”“สุดท้ายแล้ว ในยามนั้นข้าตาบอดเอง จึงมองไม่ออกเลยว่าสิ่งเหล่านั้นล้วนเป็นเพียงการเสแสร้งของเขา และยังเชื่อว่าเป็นความจริง"“วันนี้เขาพาอนุอวิ๋นมาขอความช่วยเหลือ ช่างน่าขันยิ่งนัก!”กู้หรูเยียนคิดถึงเมื่อครู่ที่อวิ๋นหงหล่างพูดขอโทษออกมา ทว่าอนุอวิ๋นกลับแสร้งทำเป็นทรงตัวไม่อยู่ เขาจึงผลักจางเหวินออกไปโดยไม่รู้ตัว แม้แต่นางเองเองที่มองอยู่ยังรู้สึกโกรธ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจางเหวินเลย เกรงว่าใ
최신 챕터
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 986
ตอนนั้นสมองของนางขาวโพลน ชนิดที่ว่ายังเจือความขุ่นเคืองระคนเขินอายอีกด้วย คิดว่าญาติผู้พี่จำคนผิดไปจนกระทั่งได้ยินเขาพูดพึมพำชื่อของนางไม่หยุด ได้เห็นน้ำตาเจืออยู่ในสายตาของเขา ความรู้สึกของนางก็ซับซ้อนขึ้นมาจากนั้น นางประคองญาติผู้พี่เข้าห้อง ได้ยินเขาพูดพึมพำภายในความฝัน เรียกชื่อของนางเบาๆตอนจากมา นางชนเข้ากับหนังสือบนโต๊ะของเขาโดยไม่ทันระวัง ตอนหยิบของขึ้นมา จู่ๆ ก็ได้พบภาพวาดของตนถูกซ่อนไว้ด้านในบนภาพวาดนั้นเป็นนางสวมใส่ชุดที่ไปฟังเรื่องเล่านางเปิดลิ้นชักของโต๊ะเขียนหนังสือตัวนั้นออกดู พบว่าภายในล้วนเป็นภาพวาดของนางไม่เพียงแค่นางในตอนนี้ ยังมีนางในอดีต ทั้งหมดล้วนวาดเองกับมือของญาติผู้พี่คิดดูอย่างละเอียดแล้ว ตอนเด็กนางยังเคยไปที่ห้องของญาติผู้พี่ ต่อมาหลังความรักผลิบานในหัวใจก็ชอบไปหาญาติผู้พี่เพียงแต่จู่ๆ อยู่มาวันหนึ่ง ญาติผู้พี่บอกนางด้วยท่าทางเคร่งขรึมอย่างมาก นางเป็นหญิงสาวแล้ว ไม่สามารถเข้าห้องผู้ชายตามสะดวกได้ นางถึงเข้ามาน้อยครั้งทว่าชั่วขณะได้เห็นภาพวาดมากมายนี้ นางถึงเข้าใจอย่างชัดเจน เหตุใดญาติผู้พี่ไม่ให้นางเข้าห้องเพราะภายในห้องของเขามีของมากมายที
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 985
เมื่อเห็นกู้ฮวนเอ๋อร์ภาคภูมิใจเช่นนี้ ซ่งรั่วเจินและคนอื่น ๆ ก็อดมิได้ที่จะสงสัยใคร่รู้ ว่าของล้ำค่าที่ว่าคือสิ่งใดกันแน่? “ผ่าม!” กู้ฮวนเอ๋อร์เปิดกล่องผ้าไหมออกด้วยความตื่นเต้นยิ่ง แต่ทว่าหลังจากที่ทุกคนในงานเห็นของในกล่องผ้าไหมแล้ว ล้วนนิ่งงันไปทันที เนื่องด้วยในกล่องนั้นมีเจ้าแม่กวนอิมประทานบุตรอยู่องค์หนึ่ง! “แค่กๆ” ฉู่อวิ๋นกุยกระแอมครั้งหนึ่ง แต่ใบหน้ากลับกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ สตรีที่เขาชอบนั้น ช่างเป็นคนที่ชาญฉลาดนัก! ซ่งรั่วเจินพลันมองไปทางฉู่จวินถิงโดยไม่รู้ตัว ใบหน้ากลับเห่อแดงขึ้นมา แววตาของฉู่จวินถิงปรากฏแววขบขันวาบผ่าน ของขวัญชิ้นนี้ช่างมีความหมายยิ่งนัก กู้ฮวนเอ๋อร์เห็นว่าหลังจากที่ตนหยิบของขวัญออกมาแล้ว ทุกคนต่างตกอยู่ในความเงียบ จึงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น ”นี่มันสีหน้าอะไรของพวกเจ้ากัน? หรือว่าไม่ดีงั้นหรือ?“ “เจ้าแม่กวนอิมประทานบุตรองค์นี้ ข้าไปกราบขอมาโดยเฉพาะ ผ่านพิธีปลุกเสก ศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก!” ซ่งรั่วเจิน “...” หลายครั้งนางเองก็นับถือกู้ฮวนเอ๋อร์จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่อายุน้อยขนาดนี้ แต่ความคิดที่จะมอบของขวัญให้กลับเหมือนค
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 984
ณ เวลาเดียวกันนั้น อวิ๋นเนี่ยนชูก็ได้มาหาซ่งรั่วเจินเช่นกัน “รั่วเจิน ยินดีกับเจ้าด้วยนะ ข้าเองก็เห็นเหตุการณ์ในงานเทศกาลโคมไฟแล้ว เดิมทีอยากจะไปแสดงความยินดีกับเจ้าอยู่หรอก แต่หลังจากนั้นเกิดเรื่องบางอย่างทำให้ล่าช้าไป จึงต้องมามอบของขวัญแสดงความยินดีในวันนี้” อวิ๋นเนี่ยนชูยิ้มพลางยื่นของขวัญแสดงความยินดีไปให้ “นี่คือของสิ่งนี้ข้าเตรียมไว้แต่เนิ่น ๆ แล้ว ฉู่อ๋องเป็นคนดีจริง ๆ เมื่อพวกเจ้าได้แต่งงานกันแล้วจักต้องครองรักกันอย่างร่มเย็นเป็นสุข จนผู้คนรอบข้างพากันริษยาแน่นอน” ซ่งรั่วเจินมองดูอวิ๋นเนี่ยนชูเปิดกล่องผ้าไหมออก ภายในบรรจุเครื่องประดับศีรษะของสตรีครบชุด เครื่องตกแต่งอื่น ๆ ไปจนถึงเครื่องประทินโฉม ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความตกใจอย่างถึงที่สุด “ของมากมายถึงเพียงนี้เชียวหรือ? ดูแล้วครบชุดเลย เจ้าให้จัดทำขึ้นมาโดยเฉพาะหรือ?” “ใช่แล้ว!” อวิ๋นเนี่ยนชูพยักหน้าพลางยิ้ม “แต่ก่อนข้าครุ่นคิดอยู่ตลอดว่าควรจะมอบสิ่งใดให้เจ้าเป็นของขวัญดี แต่คิดไปคิดมาก็ยังไม่มีสิ่งที่เหมาะสมที่สุดได้เลย” “หลังจากนั้น ข้าก็คิดว่า สิ่งที่สตรีมักจะใช้บ่อย ๆ ในชีวิตประจำวันก็มิพ้นเคร
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 983
เมื่อได้ฟังสิ่งที่จางเหวินพูด กู้หรูเยียนกับเยี่ยนชิงอวี้ต่างก็อดมิได้ที่จะตกตะลึง ตั้งแต่เมื่อเริ่มรู้จักความรักครั้งแรกก็ชอบพอเฉิงเจ๋อ ถ้าอย่างนั้น ก็ชอบพอหลายปีจริง ๆ พวกเขากลับมิรู้มาโดยตลอด คิดดูแล้ว ในใจเด็กทั้งสองคงมีสิ่งที่เก็บกลั้นไว้อยู่ “จะว่าไป ก็ต้องโทษที่ก่อนหน้านี้ที่ข้ามิได้ใส่ใจให้ดีนัก เอาแต่ให้เฉิงเจ๋อคอยดูแลน้องสาวให้ดี” “เนี่ยนชูชอบตามติดอยู่ข้างกายเฉิงเจ๋อมาตั้งแต่เล็ก ทุกครั้งที่เฉิงเจ๋อกลับจากสำนักศึกษา เป็นเวลาที่นางมักดีใจเป็นที่สุด ข้าก็นึกว่าเป็นเพียงความรักฉันพี่น้องมาโดยตลอด” “มาตรองดูดี ๆ แล้ว ตอนนั้นข้าก็ควรพบความผิดแผกได้ หากเป็นเพียงพี่น้องธรรมดา เหตุใดเด็กทั้งสองจึงมิยอมแต่งงานจนถึงตอนนี้?” จางเหวินยิ่งเอ่ยก็ยิ่งปวดใจ เมื่อนึกถึงคราวก่อนที่อนุอวิ๋นยังหมายจะยกอวิ๋นซีหว่านที่ยังไม่ได้แต่งงานให้แก่เฉิงเจ๋อ เกรงว่าตอนนั้น หัวใจของเด็กทั้งสองคงรวดร้าวมิใช่น้อย ถึงขั้นที่ เมื่อเกิดเรื่องนี้ขึ้นในตอนนั้น นางยังเคยกล่าวกับเฉิงเจ๋อด้วยว่า เรื่องนี้ช่างน่าขันเสียจริง นางมองเขาเป็นดั่งบุตรชายแท้ ๆ มาโดยตลอด อนาคตจะต้องเลือกคู่ค
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 982
“พวกเราล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน เจ้ายังจะเกรงใจข้าอีกหรือ? ที่ข้ามานี้ มิใช่เพียงเพื่อช่วยรั่วเจินเตรียมงานแต่งเท่านั้น อีกทั้งยังได้เห็นหน้าชิงอินด้วย ช่างเป็นเรื่องดีเสียจริง” ขณะที่กู้หรูเยียนและเยี่ยนชิงอวี้กำลังสนทนาหยอกเย้ากันอยู่นั้น ก็พลันสังเกตเห็นว่าจางเหวินราวกับเหม่อลอยอยู่ไม่น้อย “หรือว่ามีเรื่องอันใดเกิดขึ้นหรือ? เหตุใดเจ้าจึงมีท่าทีเหม่อลอยเช่นนี้?” กู้หรูเยียนเอ่ยถาม จางเหวินจึงได้คืนสติ ในใจของนางล้วนมีแต่เรื่องของเนี่ยนชูกับเฉิงเจ๋อ จนเผลอใจลอยไปโดยไม่รู้ตัว “ข้า...” นางเหมือนจะเอื้อนเอ่ย แต่กลับชะงักไป เยี่ยนชิงอวี้ขมวดคิ้ว “เจ้ามีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถบอกพวกเราได้งั้นหรือ? บอกมาตามตรงเถิด” “ที่อนุอวิ๋นพูดมามิผิดเลย ระหว่างเนี่ยนชูและเฉิงเจ๋อต่างก็มีใจให้กัน” จางเหวินทอดถอนใจครั้งหนี่ง เมื่อนึกถึงภาพที่นางได้เห็นเมื่อวานยามกลับจวน เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นเฉิงเจ๋อในสภาพเช่นนั้น บทสนทนาของทั้งสอง นางก็พลอยได้ยินไปด้วย นางจึงได้รู้ว่าที่แท้เนียนชู่ชอบพอเฉิงเจ๋อมาหลายปีเพียงนี้ ในฐานะมารดาเช่นนาง นางคิดว่าตนใส่ใจบุตรเป็นอย่าง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 981
ในขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่นั้น นางกำนัลในตำหนักจงเฟยก็พลันเข้ามา“ถวายพระพรฮองเฮาเพคะ” นางกำนัลก้มกายคำนับด้วยท่าทางเคารพนบนอบ แต่ในมือกลับถือเซียนบุปผาเอาไว้หนึ่งองค์ “แม่นางของบ่าว ให้บ่าวนำเซียนบุปผามาให้ฮองเฮา ขอเพียงทรงบูชาด้วยใจที่ตั้งมั่น ก็จะสามารถเปล่งปลั่งผุดผ่อง ทำให้เยาว์วัยตราบนานเท่านาน” เมื่อวาจาถูกเปล่งออกมาเช่นนั้น ฮองเฮาและลู่หมิ่นฮุ่ย ต่างพินิจพิจารณาเซียนบุปผาที่อยู่ตรงหน้า ต้องบอกเลยว่ารูปปั้นนี้ถูกทำขึ้นได้สมจริงยิ่งนัก เซียนบุปผานั้นก็งามวิจิตรด้วยรูปลักษณ์อันเย้ายวนตา “นี่มันเซียนบุปผาอะไรกัน? ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย” แววตาของฮองเฮาปรากฏแววประหลาดใจวาบหนึ่ง ในใจกับยิ่งรู้สึกสงสัย จงเฟยมีน้ำใจงามถึงเพียงนี้เชียวหรือ จึงยอมมอบของล้ำค่าเช่นนี้ให้แก่นาง? นางสนมวังหลัง ต่างกำลังช่วงชิงแข่งขัน หวังเพียงให้ตนสามารถงามล้ำกว่าผู้อื่น เพื่อที่ฮ่องเต้จะได้ต้องตาในคราแรกเห็น จงเฟยในวันนี้ผุดผ่องไปทั้งตัวยิ่งกว่าทุกวัน แค่ฮ่องเต้ได้เห็น ราตรีนี้ย่อมต้องพลิกป้ายชื่อของนางเป็นแน่ หากความลับที่ทำให้จงเฟยงดงามขึ้นเป็นเพราะการบูชาเซียนบุปผ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 980
นับตั้งแต่แต่งงานกันเป็นต้นมา ท่านอ๋องก็ปฏิบัติต่อนางอย่างดียิ่งมาโดยตลอด โดยเฉพาะหลังจากแต่งงานแล้ว นั่นยิ่งไม่จำเป็นต้องพูดถึงเลยฮองเฮามองแหวนบนมือลู่หมิ่นฮุ่ยแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ “ท่านอ๋องของเจ้าดีต่อเจ้ามากมาแต่ไหนแต่ไร ส่งของขวัญมาให้รวดเร็วปานนี้ ข้าได้ยินมาว่าแหวนในร้านขายเครื่องประดับทั่วเมืองหลวงถูกขายหมดเกลี้ยงแล้ว เมื่อก่อนหาได้ขายดีเท่าปิ่นปักผมไม่”“ไม่รู้ว่าจวินถิงคิดวิธีแปลกใหม่เช่นนี้ได้อย่างไร แต่ข้าแค่ได้ยินก็รู้สึกว่าพวกเขาสองคนเป็นคู่สร้างคู่สมโดยแท้ ช่างชวนให้คนอิจฉานัก”ลู่หมิ่นฮุ่ยดื่มชาจิบหนึ่งแล้วจึงเอ่ยว่า “พี่หญิง ยามนี้ท่านคิดตกแล้วช่างดีเหลือเกิน ข้าได้ยินมาว่าหลังจากที่ไทเฮาทรงทราบว่าฝ่าบาทพระราชทานสมรส ยังให้คนนำของพระราชทานไปส่งที่สกุลซ่งไม่น้อยเลย เห็นได้ชัดว่าโปรดปรานแม่นางซ่งมาก”ฮองเฮาพยักหน้าน้อยๆ วันนี้ตอนที่นางได้ยินข่าวนี้ก็มีความคิดแบบเดียวกัน ความโปรดปรานที่ไทเฮามีต่อซ่งรั่วเจินช่างชวนให้คนประหลาดใจโดยแท้แต่สำหรับพวกเขาแล้ว นี่เป็นข่าวดียิ่งโดยไม่ต้องสงสัย“จริงสิ ข้าได้ยินมาว่าแม่นางสกุลหลิงผู้นั้นหมู่นี้ใกล้ชิดกับเช่ออ๋องมากทีเดียว คน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 979
“ก่อนแต่งงานเขาสามารถคิดวิธีการนี้ออกมาได้ หลังแต่งงานก็ย่อมสามารถคิดวิธีอื่นออกมาได้เหมือนกัน เขาย่อมจะมีวิธีแก้ไข”ซ่งหลินมองไปทางกู้หรูเยียน “คิดถึงสมัยที่แม่ข้ายังอยู่ ข้าก็จัดการเรื่องต่างๆ ได้ดีเหมือนกันไม่ใช่หรือ?”กู้หรูเยียนอึ้งไป คิดถึงเมื่อครั้งที่แม่สามียังอยู่ ระหว่างนางกับแม่สามีก็ดูเหมือนว่าจะไม่เคยมีความขัดแย้งอันใด ทุกครั้งซ่งหลินล้วนจัดการได้ดีมากตอนเริ่มแรก นางเข้าใจมาตลอดว่าเป็นเพราะแม่สามีนิสัยดี รู้สถานการณ์ที่นางอยู่ในตระกูลหลิ่วแล้วยังยินดียอมรับนางอย่างไรเสีย รูปแบบการทำเรื่องต่างๆ ของตระกูลหลิ่วหลายปีมานี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ดื้อด้านไร้เหตุผล ชอบมาหาผลประโยชน์จากตระกูลซ่ง นางรู้สึกละอายใจต่อตระกูลซ่งมาโดยตลอดโชคดีที่ทั้งแม่สามีและพ่อสามีล้วนไม่เคยตำหนินางเพราะเรื่องนี้ นางย่อมเข้าใจว่าในเรื่องนี้ย่อมขาดความชอบของซ่งหลินไปไม่ได้เลย“ตอนนั้นท่านโน้มน้าวแม่สามีอย่างไรหรือ?” กู้หรูเยียนถามอย่างสงสัยตอนนั้นนางกังวลใจไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่ทุกครั้งที่ซ่งหลินบอกนางว่าไม่เป็นไร พ่อสามีและแม่สามีจิตใจกว้างขวาง ไม่เคยเก็บเรื่องพวกนี้มาใส่ใจ แต่กลับเห็นใจนางเป
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 978
“เมื่อวานข้าได้ดูตั้งแต่ต้นจนจบ การจัดเตรียมแสนอลังการแบบนี้ ไม่เพียงแค่ไม่เคยเห็นมาก่อนเท่านั้น สิ่งสำคัญที่สุดก็คือความจริงใจของฉู่อ๋อง”“ตอนที่ข้าเห็นฉู่อ๋องเป็นฝ่ายถามแม่นางซ่งว่ายินดีแต่งงานกับเขาหรือไม่ก็รู้สึกว่าถ้าบุรุษในใต้หล้าเป็นเหมือนเขากันทุกคนก็คงดี”“ไม่รู้ว่าการมอบแหวนมีความหมายพิเศษอันใดหรือไม่? ตอนข้าเห็นฉู่อ๋องสวมแหวนให้แม่นางซ่งก็รู้สึกว่าพิเศษเอามากๆ วันหน้าตอนข้าแต่งงานก็อยากทำเช่นนี้เหมือนกัน”ทันใดนั้น แหวนในร้านขายเครื่องประดับก็กลายเป็นสินค้าที่ขายดีที่สุด ตั้งแต่เมื่อคืนวานจนถึงเช้าวันนี้ แหวนทั้งหมดล้วนขายไปจนหมดเกลี้ยงขณะที่เวลานี้จวนสกุลซ่งเพิ่งได้รับราชโองการพระราชทานสมรส“ยินดีด้วย แม่ทัพซ่ง ซ่งฮูหยิน วันที่แปดเดือนหน้าเป็นวันดี หลังแต่งงานแล้ว แม่นางซ่งก็จะกลายเป็นพระชายาฉู่อ๋อง”ขันทีที่อัญเชิญราชโองการมามีรอยยิ้มเต็มใบหน้า ตำแหน่งพระชายาฉู่อ๋องว่างเว้นมานานมากแล้ว ฉู่อ๋องควรแต่งงานตั้งแต่หลายปีก่อน แต่ก็ผัดผ่อนมาจนถึงตอนนี้บัดนี้ในที่สุดก็มีว่าที่พระชายาฉู่อ๋องเสียที ควรค่าแก่การเฉลิมฉลองโดยแท้“เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งของพระราชทานจากในวัง ไม่เพ
