LOGINShare
บทที่ 574
Related chapters
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 575
กู้ชิงเหยี่ยนเองก็ไม่อยากใส่ใจ อย่างไรเสียก็มีกู้ชิงเจ๋ออยู่ คาดว่าเชิญหมอมาตั้งนานแล้ว ไม่ต้องให้พวกเขาใส่ใจ“รอพบหมอแล้วก็ส่งนางออกไปเถอะ ข้าไม่หวังให้ยามท่านพ่อกลับมาได้เห็นนางแล้วจะทำให้เสียอารมณ์”กู้ชิงเจ๋อมองทั้งสองคนเดินผ่านหน้าเขาไปเช่นนี้ อวิ๋นเวยได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงเพียงนี้ พวกเขาไม่สนใจใยดี ครุ่นคิดภายในใจว่าทั้งสองคนเลือดเย็นเกินไปแล้ว“นางเป็นน้องสาวแท้ๆ ของพวกเรานะ! เหตุใดพวกท่านเย็นชาถึงเพียงนี้?”“ข้ารู้ข้าไม่มีความสามารถเหมือนพวกท่าน ปกติพวกท่านพูดอะไรข้าล้วนเชื่อฟัง แต่ข้าไม่อาจเลือดเย็นเหมือนพวกท่านได้”“บัดนี้คนได้รับบาดเจ็บก็คืออวิ๋นเวย พวกท่านใจร้ายถึงเพียงนี้ หากภายภาคหน้าเกิดเรื่องขึ้นกับข้า พวกท่านก็จะให้ข้าใสหัวไปอย่างไร้เยื่อใยใช่หรือไม่?” กู้ชิงเจ๋อถามไล่เรียงอย่างเหลือจะเชื่อกู้ชิงเหยี่ยนได้ยินถ้อยคำของน้องชายโง่งมคนนี้ก็เกลียดที่ไม่สามารถตบเขาจนบินหายไปได้ มองเห็นก็รู้สึกรำคาญฝีเท้ากู้ชิงซิวชะงักเบาๆ หันมองใบหน้าที่ได้รับบาดเจ็บของน้องชายบ้านตน เอ่ยปากอย่างอดไม่ได้ “น้องสาม หากเป็นเมื่อยี่สิบปีก่อน ท่าทางเช่นนี้ของเจ้าข้าสามารถให้อภัยเจ้าได้ อีก
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 576
ณ สกุลฉินฉินเจิงเพิ่งได้รับข่าวว่ากู้อวิ๋นเวยออกจากคุกมาแล้วก็รู้สึกตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ ครั้งนี้กลับคำนวณผิดไป ทีแรกคิดว่ากู้อวิ๋นเวยไม่มีโอกาสออกมา ไม่แน่ว่ายังเดือดร้อนเขา นี่ถึงหย่าภรรยาอย่างไม่ลังเล ประเดี๋ยวจะถูกดึงเข้าไปเกี่ยวข้องฉินจื้อหย่วนสองพี่น้องได้รู้ข่าวนี้ รู้สึกหนักอึ้งภายในใจ ไล่กู้อวิ๋นเวยออกจากบ้านได้อย่างยากลำบาก ท่านพ่อคงไม่รับคนกลับมาอีกกระมัง?“ท่านพ่อ ได้ยินมาว่าทางฝั่งสกุลกู้ส่งคนมาแจ้งข่าว ให้เซี่ยงเหิงไปเที่ยวหนึ่ง นี่ใช่หรือไม่ว่าได้รับการยอมรับจากสกุลกู้อีกครั้งแล้ว?” ฉินจื้อหย่วนถามหยั่งเชิงเขาฉินเจิงเอ่ยถามบ่าวที่มาส่งข่าว “ผู้มาใช่นายท่านสามสกุลกู้ส่งมาหรือไม่?”“ใช่แล้ว”ได้ยินดังนั้น ภายในสายตาฉินเจิงก็เผยแววหมิ่นแคลน “คนที่ไม่ได้เรื่องที่สุดของสกุลกู้ก็คือเจ้าสาม หากเจ้าใหญ่และเจ้ารองส่งคนมา กลับสามารถแสดงออกถึงท่าทีของสกุลกู้ได้”“เจ้าสามส่งคนมา เดิมทีก็ไร้ประโยชน์ กระนั้นเซี่ยงเหิง เจ้ายังไปสักเที่ยวเถอะ”หลายปีมานี้เขาไม่ใช่ไม่เคยเห็นวิธีการของกู้อวิ๋นเวย เขามิได้เร่งเร้าเพียงครั้งเดียว หากสกุลกู้ยอมช่วยเหลือเขา เขาจะต้องสามารถขึ้นสู่จุ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 577
เดิมทีกู้อวิ๋นเวยไม่พอใจฉินเซี่ยงเหิงที่สองวันนี้ไม่ยอมเคลื่อนไหวมาโดยตลอด บัดนี้ได้ยินก็เข้าใจแล้ว รู้สึกสงสารอย่างอดไม่ได้“ข้าก็รู้พี่น้องฉินจื้อหย่วนล้วนไม่ใช่คนดี หวังเพียงให้ข้าจะสามารถถูกไล่ออกจากบ้านได้ พ่อของเจ้าหย่าข้า ล้วนเป็นพวกเขายุแยง!”ฉินเซี่ยงเหิงลอบพรูลมหายใจยาวเหยียดเฮือกหนึ่ง “ครั้งนี้ซวงซวงปรักปรำผู้อื่นและโยนความผิดเป็นความผิดใหญ่หลวง หากอยู่ต่อหน้าผู้อื่นก็ช่างเถอะ แต่นี่อยู่ต่อหน้าพระพักตร์ของฝ่าบาท ข้าย่อมได้รับผลกระทบไปด้วย”สีหน้ากู้อวิ๋นเวยไม่สบอารมณ์ “ข้าเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าน้องสาวของเจ้าจะโง่งมถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้ไม่เคยปรึกษาข้า ทุกครั้งล้วนคิดว่าทำได้อย่างแยบยลดุจท้องฟ้าตะเข็บ กลับไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซ่งรั่วเจิน”“หากข้ารู้ตั้งแต่แรก ก็คงไม่มีวันอนุญาตให้นางทำเช่นนี้!”“เรื่องมาถึงขั้นนี้ น่ากลัวว่าข้าคงสิ้นหวังแล้ว...” ฉินเซี่ยงเหิงก้มหน้า คล้ายเสียใจอย่างมาก สิ้นหวังอย่างสุดซึ้งกู้อวิ๋นเวยร้อนใจในทันใด หันมองทางกู้ชิงเจ๋อ “พี่สาม ท่านรู้เซี่ยงเหิงเป็นเด็กมีความสามารถมาโดยตลอด ทั้งหมดล้วนถูกพวกเราทำให้เดือดร้อน ท่านสามารถช่วยพวกเราคิดหาทางได้หรือ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 578
นายหญิงของบ้านเสียโฉมคนหนึ่ง กลับไปแล้วยังไม่ขายหน้าอีกหรือ บัดนี้บิดากลัวที่สุดก็คือขายหน้า จะต้องไม่เห็นด้วยแน่“ท่านเป็นหมอหลวงนะ มิใช่ว่าควรจะมีหนทางรักษามากมายหรอกหรือ? ไม่ว่ายาล้ำค่าเพียงใดก็ใช้กับข้าเถอะ จะต้องหาทางทำให้ใบหน้าข้ากลับมาเป็นเหมือนก่อน!”เสียงกู้อวิ๋นเวยแหลมสูง นางไม่สามารถยอมรับได้ว่าใบหน้าของตนจะถูกทำลายไปเช่นนี้!“ข้าเป็นหมอหลวง ไม่ใช่เทพเซียน หากเจ้าอยากให้ข้ารักษา ข้าสามารถรักษาได้ถึงขั้นนี้ หาไม่แล้วพวกเจ้าก็ไปเชิญคนมีฝีมือคนอื่นเถอะ”ใบหน้าหมอหลวงเคร่งขรึม เขาเห็นแก่หน้าสกุลกู้ถึงมา บัดนี้เกือบด่าเขาเป็นหมอต้มตุ๋นไปแล้ว เขาเองก็ไม่อยากปรนนิบัติอีก“อวิ๋นเวย ใบหน้าเจ้านี้เสียเวลาไม่ได้ เลิกโวยวายได้แล้ว” กู้ชิงเจ๋อพูดเสียงเครียดกู้อวิ๋นเวยรู้สึกอึดอัดใจอย่างมากภายในใจ ทว่าความเจ็บปวดบนใบหน้าส่งมาไม่หยุด หากยังไม่ใส่ยา น่ากลัวว่าใบหน้าของนางก็ยิ่งหมดหนทางรักษา ทำได้เพียงรับปากยามหมอหลวงรักษาบาดแผล เสียงร้องโอดครวญของกู้อวิ๋นเวยดังขึ้นไม่หยด สุดท้ายเขียนตำรับยา หลังสั่งว่าต้องจัดการดูแลเยี่ยงไรแล้วก็รีบจากไป“อวิ๋นเวย บัดนี้ไม่เหมือนก่อนแล้ว อุปนิสัยข
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 579
คืนนี้ สำหรับหลินรั่วหลานและหลินจือเยว่ทรมานมากเป็นพิเศษ“จือเยว่ พรุ่งนี้แม่ก็ต้องตายแล้ว เจ้าจะต้องฟังคำพูดของแม่”หลินรั่วหลานร้องไห้จนตาบวม น้ำตาไหลจนเหือดแห้งแล้ว “สกุลฉินเหล่านี้ล้วนเป็นตัวหายนะ ไม่มีคนดี ลูกในท้องของซวงซวงไม่ใช่ลูกของเจ้า นางเองก็มิได้อยู่กับเจ้าด้วยความจริงใจ”“เมื่อแรกข้าเคยพูดมาก่อน นางคิดเพียงอยากเกาะมังกรพึ่งพาหงส์ เพียงเพราะไม่สามารถเกาะฉู่อ๋องได้สำเร็จจึงมาอยู่กับเจ้า”“บัดนี้เจ้าถูกตัดสินเนรเทศ น่ากลัวว่านางจะต้องคิดหาทางจับเหยาจิ่นเฉิง เจ้าอย่าปล่อยให้นางมีชีวิตที่ดีเป็นอันขาด!”ใบหน้าหลินจือเยว่เผยความลังเล สายตาทอดมองฉินซวงซวงที่อยู่ห้องขังทางด้านข้างอย่างไม่รู้ตัว ซวงซวงจะทรยศเขาจริงหรือ?“เจ้าอย่าโง่อีกเลย พวกเขาก็แค่เห็นเจ้าซื่อสัตย์มีเมตตารังแกง่ายถึงหมายตาเจ้า นางและแม่ที่ขาดมโนสำนึกของนางก็เหมือนกัน น่ากลัวว่าถึงตอนนั้นยังจะเหยียบเจ้าแรงๆ อีกด้วย!”หลินรั่วหลานเกลียดหลินจือเยว่ที่ไม่ได้เรื่อง “ตอนนี้เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ ต้องรอให้แม่ตายตาไม่หลับกระนั้นหรือ?”“ท่านแม่ ข้าเข้าใจแล้ว ท่านวางใจเถอะ ข้าจะต้องทำตามที่ท่านพูดแน่”“ภายภาคหน้า
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 580
“รนหาที่ตาย” ซ่งจืออวี้เอ่ยปากซ่งจิ่งเซินถอนหายใจพูดว่า “ไม่รู้บัดนี้หลินจือเยว่จะนึกเสียใจภายหลังหรือไม่? เสียดายเหลือเกินที่เขาไม่ได้เห็นเองกับตา”“ก่อนหน้านี้เจ้าไม่เห็นว่าหลินจือเยว่ทำให้น้องหญิงห้าอับอายเยี่ยงไร เกี้ยวเจ้าสาวสีแดงฉานหยุดหน้าประตู เขาเป็นฝ่ายออกตัวรับฉินซวงซวงลงเกี้ยว กลับโมโหออกคำสั่งใส่น้องหญิงห้า”“จุดจบในวันนี้ ก็เป็นพวกเขารนหามาด้วยตนเองมิใช่หรือ? แม้แต่ลูกก็ไม่ใช่ของเขา น่าขันมากเพียงใด?”ซ่งจืออวี้ถ่มน้ำลาย ไม่ว่าใครรังแกน้องสาว ล้วนสมน้ำหน้าแล้ว!“ช่างน่าเสียดายตอนนั้นข้าไม่อยู่ หาไม่แล้วข้าจะตีเขาแรงๆ!” ซ่งจิ่งเซินเกิดโทสะขึ้นมาในทันใดซ่งจืออวี้เลิกคิ้วอย่างลำพองใจ “ข้าตีไปแล้ว พูดไปแล้วในอดีตเจ้าก็ดีไปกว่าหลินจือเยว่ไม่มาก คล้ายถูกทำเสน่ห์ก็มิปาน”ซ่งจิ่งเซิน “ไม่รู้จะพูดอะไร อันที่จริงสามารถไม่พูดได้”ซ่งจืออวี้ “ข้ากลับอยากพูด”ซ่งจิ่งเซิน “...”จากนั้นเหยาจิ่นเฉิงได้รู้ว่าฉินซวงซวงตั้งครรภ์ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นไปได้มากว่าจะเป็นลูกของเขา สีหน้าเปลี่ยนไป“ท่านแม่ ท่านพูดจริงหรือ?”“ได้ยินมาว่าโวยวายใหญ่โตในคุก หลินรั่วหลานโมโหจนทำลายใบหน้า
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 581
เดิมฉินซวงซวงก็ไม่รู้ว่าควรอธิบายกับหลินจือเยว่อย่างไรดี ชั่วขณะที่ได้ยินวาจานั้นจึงพูดจาแตกหักไปตรงๆ เสียเลย“ข้าเป็นคนแบบไหนงั้นรึ? ก็เพราะท่านมันไร้อนาคตเองนั่นแหละ! ถ้ารู้แต่แรกว่าท่านไร้ประโยชน์แบบนี้ ตอนนั้นข้าก็คงไม่แต่งงานกับท่านแล้ว!”ชาติก่อนหลินจือเยว่ประหนึ่งปลาได้น้ำบนเส้นทางขุนนางแท้ๆ ในฐานะที่นางเป็นภรรยาที่ได้รับความโปรดปรานจากเขา ไม่รู้มีคนอิจฉาตั้งมากมายเท่าไรยามนี้ได้กลับชาติมาอีกรอบ นอกจากจะไม่ได้มีชีวิตที่ดีขึ้นแล้ว แต่ยังต้องมาตกระกำลำบากเสียอย่างนั้น!“ทำไมข้าถึงตกอยู่ในสภาพนี้ เจ้าไม่รู้จริงๆ งั้นรึ? ไม่ใช่เพราะเจ้าทำร้ายข้าครั้งแล้วครั้งเล่าหรือไร!”หลินจือเยว่ตวาดอย่างเดือดดาล “ข้าต่างหากที่นึกเสียใจจริงๆ ปล่อยภรรยาดีๆ แบบนั้นให้หลุดมือไปแล้วเลือกแต่งเจ้าเข้าบ้าน!”“เจ้าทำให้ข้ากลายเป็นนักโทษ ทำให้แม่ข้าถูกบั่นหัว ข้าเตือนเจ้าหลายครั้งหลายคราแล้วว่าอย่าไปก่อเรื่อง เจ้าก็ยังไม่ยอมหยุด ตอนนี้ยังมาโทษว่าข้าไร้ประโยชน์อีก!”“เหยาฮูหยิน ท่านหวังว่าเด็กในท้องนางจะเป็นลูกของเหยาจิ่นเฉิง ข้าว่าพวกท่านใคร่ครวญให้ดีเสียจะดีกว่า ผู้ใดจะไปรู้ว่าเด็กคนนี้เป็นลูกใคร
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 582
ไม่เพียงแต่ได้เป็นนายหญิงของจวนตระกูลหลินอย่างราบรื่น แต่ยังสามารถรับช่วงต่อทุกสิ่งทุกอย่างที่ซ่งรั่วเจินทิ้งไว้อย่างชอบธรรม...หลังจากนั้น เขาก็ไต่เต้าสูงขึ้นเรื่อยๆ รักใคร่ปรองดองกับซวงซวง สิ่งสำคัญที่สุดก็คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นในความฝันกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ยังสอดคล้องกันอีกด้วย!ไม่ว่าจะเป็นซวงซวงค้นพบเงินที่ทุจริตไป หรือเรื่องที่องค์ชายรองถูกลอบสังหารระหว่างการล่าสัตว์ ทุกอย่างนี้ทำให้เขาตระหนักว่าไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆการรู้อนาคตที่ซวงซวงว่า เป็นเช่นนี้ใช่หรือไม่?หลินจือเยว่สลบไปสองวันเต็ม ตอนฟื้นขึ้นมาอ่อนแออย่างยิ่ง แทบเหลือเพียงลมหายใจรวยริน“ไร้ประโยชน์จริงๆ ก็แค่แม่ตายไป แต่กลับฝันร้ายได้ขนาดนี้ ทำไมถึงไม่ลงไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ท่านเสียเลยเล่า?”ฉินซวงซวงหัวเราะเยาะหยัน เห็นหลินจือเยว่ฟื้นขึ้นมาได้ก็ออกจะผิดหวัง นึกว่าเขาจะตายไปเลยเสียอีกหลินจือเยว่จ้องมองใบหน้าตรงหน้าอย่างเย็นชา สตรีที่รักใคร่ปรองดองอยู่ร่วมกับเขาจนแก่เฒ่าในความฝันผู้นั้น ชาตินี้กลับทำร้ายเขาจนตกอยู่ในสภาพนี้!เขาถึงกับชอบสตรีมากพิษร้ายเช่นนี้มาชั่วชีวิต!“ฉินซวงซวง เจ้า
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 986
ตอนนั้นสมองของนางขาวโพลน ชนิดที่ว่ายังเจือความขุ่นเคืองระคนเขินอายอีกด้วย คิดว่าญาติผู้พี่จำคนผิดไปจนกระทั่งได้ยินเขาพูดพึมพำชื่อของนางไม่หยุด ได้เห็นน้ำตาเจืออยู่ในสายตาของเขา ความรู้สึกของนางก็ซับซ้อนขึ้นมาจากนั้น นางประคองญาติผู้พี่เข้าห้อง ได้ยินเขาพูดพึมพำภายในความฝัน เรียกชื่อของนางเบาๆตอนจากมา นางชนเข้ากับหนังสือบนโต๊ะของเขาโดยไม่ทันระวัง ตอนหยิบของขึ้นมา จู่ๆ ก็ได้พบภาพวาดของตนถูกซ่อนไว้ด้านในบนภาพวาดนั้นเป็นนางสวมใส่ชุดที่ไปฟังเรื่องเล่านางเปิดลิ้นชักของโต๊ะเขียนหนังสือตัวนั้นออกดู พบว่าภายในล้วนเป็นภาพวาดของนางไม่เพียงแค่นางในตอนนี้ ยังมีนางในอดีต ทั้งหมดล้วนวาดเองกับมือของญาติผู้พี่คิดดูอย่างละเอียดแล้ว ตอนเด็กนางยังเคยไปที่ห้องของญาติผู้พี่ ต่อมาหลังความรักผลิบานในหัวใจก็ชอบไปหาญาติผู้พี่เพียงแต่จู่ๆ อยู่มาวันหนึ่ง ญาติผู้พี่บอกนางด้วยท่าทางเคร่งขรึมอย่างมาก นางเป็นหญิงสาวแล้ว ไม่สามารถเข้าห้องผู้ชายตามสะดวกได้ นางถึงเข้ามาน้อยครั้งทว่าชั่วขณะได้เห็นภาพวาดมากมายนี้ นางถึงเข้าใจอย่างชัดเจน เหตุใดญาติผู้พี่ไม่ให้นางเข้าห้องเพราะภายในห้องของเขามีของมากมายที
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 985
เมื่อเห็นกู้ฮวนเอ๋อร์ภาคภูมิใจเช่นนี้ ซ่งรั่วเจินและคนอื่น ๆ ก็อดมิได้ที่จะสงสัยใคร่รู้ ว่าของล้ำค่าที่ว่าคือสิ่งใดกันแน่? “ผ่าม!” กู้ฮวนเอ๋อร์เปิดกล่องผ้าไหมออกด้วยความตื่นเต้นยิ่ง แต่ทว่าหลังจากที่ทุกคนในงานเห็นของในกล่องผ้าไหมแล้ว ล้วนนิ่งงันไปทันที เนื่องด้วยในกล่องนั้นมีเจ้าแม่กวนอิมประทานบุตรอยู่องค์หนึ่ง! “แค่กๆ” ฉู่อวิ๋นกุยกระแอมครั้งหนึ่ง แต่ใบหน้ากลับกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ สตรีที่เขาชอบนั้น ช่างเป็นคนที่ชาญฉลาดนัก! ซ่งรั่วเจินพลันมองไปทางฉู่จวินถิงโดยไม่รู้ตัว ใบหน้ากลับเห่อแดงขึ้นมา แววตาของฉู่จวินถิงปรากฏแววขบขันวาบผ่าน ของขวัญชิ้นนี้ช่างมีความหมายยิ่งนัก กู้ฮวนเอ๋อร์เห็นว่าหลังจากที่ตนหยิบของขวัญออกมาแล้ว ทุกคนต่างตกอยู่ในความเงียบ จึงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น ”นี่มันสีหน้าอะไรของพวกเจ้ากัน? หรือว่าไม่ดีงั้นหรือ?“ “เจ้าแม่กวนอิมประทานบุตรองค์นี้ ข้าไปกราบขอมาโดยเฉพาะ ผ่านพิธีปลุกเสก ศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก!” ซ่งรั่วเจิน “...” หลายครั้งนางเองก็นับถือกู้ฮวนเอ๋อร์จริง ๆ ทั้ง ๆ ที่อายุน้อยขนาดนี้ แต่ความคิดที่จะมอบของขวัญให้กลับเหมือนค
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 984
ณ เวลาเดียวกันนั้น อวิ๋นเนี่ยนชูก็ได้มาหาซ่งรั่วเจินเช่นกัน “รั่วเจิน ยินดีกับเจ้าด้วยนะ ข้าเองก็เห็นเหตุการณ์ในงานเทศกาลโคมไฟแล้ว เดิมทีอยากจะไปแสดงความยินดีกับเจ้าอยู่หรอก แต่หลังจากนั้นเกิดเรื่องบางอย่างทำให้ล่าช้าไป จึงต้องมามอบของขวัญแสดงความยินดีในวันนี้” อวิ๋นเนี่ยนชูยิ้มพลางยื่นของขวัญแสดงความยินดีไปให้ “นี่คือของสิ่งนี้ข้าเตรียมไว้แต่เนิ่น ๆ แล้ว ฉู่อ๋องเป็นคนดีจริง ๆ เมื่อพวกเจ้าได้แต่งงานกันแล้วจักต้องครองรักกันอย่างร่มเย็นเป็นสุข จนผู้คนรอบข้างพากันริษยาแน่นอน” ซ่งรั่วเจินมองดูอวิ๋นเนี่ยนชูเปิดกล่องผ้าไหมออก ภายในบรรจุเครื่องประดับศีรษะของสตรีครบชุด เครื่องตกแต่งอื่น ๆ ไปจนถึงเครื่องประทินโฉม ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความตกใจอย่างถึงที่สุด “ของมากมายถึงเพียงนี้เชียวหรือ? ดูแล้วครบชุดเลย เจ้าให้จัดทำขึ้นมาโดยเฉพาะหรือ?” “ใช่แล้ว!” อวิ๋นเนี่ยนชูพยักหน้าพลางยิ้ม “แต่ก่อนข้าครุ่นคิดอยู่ตลอดว่าควรจะมอบสิ่งใดให้เจ้าเป็นของขวัญดี แต่คิดไปคิดมาก็ยังไม่มีสิ่งที่เหมาะสมที่สุดได้เลย” “หลังจากนั้น ข้าก็คิดว่า สิ่งที่สตรีมักจะใช้บ่อย ๆ ในชีวิตประจำวันก็มิพ้นเคร
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 983
เมื่อได้ฟังสิ่งที่จางเหวินพูด กู้หรูเยียนกับเยี่ยนชิงอวี้ต่างก็อดมิได้ที่จะตกตะลึง ตั้งแต่เมื่อเริ่มรู้จักความรักครั้งแรกก็ชอบพอเฉิงเจ๋อ ถ้าอย่างนั้น ก็ชอบพอหลายปีจริง ๆ พวกเขากลับมิรู้มาโดยตลอด คิดดูแล้ว ในใจเด็กทั้งสองคงมีสิ่งที่เก็บกลั้นไว้อยู่ “จะว่าไป ก็ต้องโทษที่ก่อนหน้านี้ที่ข้ามิได้ใส่ใจให้ดีนัก เอาแต่ให้เฉิงเจ๋อคอยดูแลน้องสาวให้ดี” “เนี่ยนชูชอบตามติดอยู่ข้างกายเฉิงเจ๋อมาตั้งแต่เล็ก ทุกครั้งที่เฉิงเจ๋อกลับจากสำนักศึกษา เป็นเวลาที่นางมักดีใจเป็นที่สุด ข้าก็นึกว่าเป็นเพียงความรักฉันพี่น้องมาโดยตลอด” “มาตรองดูดี ๆ แล้ว ตอนนั้นข้าก็ควรพบความผิดแผกได้ หากเป็นเพียงพี่น้องธรรมดา เหตุใดเด็กทั้งสองจึงมิยอมแต่งงานจนถึงตอนนี้?” จางเหวินยิ่งเอ่ยก็ยิ่งปวดใจ เมื่อนึกถึงคราวก่อนที่อนุอวิ๋นยังหมายจะยกอวิ๋นซีหว่านที่ยังไม่ได้แต่งงานให้แก่เฉิงเจ๋อ เกรงว่าตอนนั้น หัวใจของเด็กทั้งสองคงรวดร้าวมิใช่น้อย ถึงขั้นที่ เมื่อเกิดเรื่องนี้ขึ้นในตอนนั้น นางยังเคยกล่าวกับเฉิงเจ๋อด้วยว่า เรื่องนี้ช่างน่าขันเสียจริง นางมองเขาเป็นดั่งบุตรชายแท้ ๆ มาโดยตลอด อนาคตจะต้องเลือกคู่ค
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 982
“พวกเราล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน เจ้ายังจะเกรงใจข้าอีกหรือ? ที่ข้ามานี้ มิใช่เพียงเพื่อช่วยรั่วเจินเตรียมงานแต่งเท่านั้น อีกทั้งยังได้เห็นหน้าชิงอินด้วย ช่างเป็นเรื่องดีเสียจริง” ขณะที่กู้หรูเยียนและเยี่ยนชิงอวี้กำลังสนทนาหยอกเย้ากันอยู่นั้น ก็พลันสังเกตเห็นว่าจางเหวินราวกับเหม่อลอยอยู่ไม่น้อย “หรือว่ามีเรื่องอันใดเกิดขึ้นหรือ? เหตุใดเจ้าจึงมีท่าทีเหม่อลอยเช่นนี้?” กู้หรูเยียนเอ่ยถาม จางเหวินจึงได้คืนสติ ในใจของนางล้วนมีแต่เรื่องของเนี่ยนชูกับเฉิงเจ๋อ จนเผลอใจลอยไปโดยไม่รู้ตัว “ข้า...” นางเหมือนจะเอื้อนเอ่ย แต่กลับชะงักไป เยี่ยนชิงอวี้ขมวดคิ้ว “เจ้ามีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถบอกพวกเราได้งั้นหรือ? บอกมาตามตรงเถิด” “ที่อนุอวิ๋นพูดมามิผิดเลย ระหว่างเนี่ยนชูและเฉิงเจ๋อต่างก็มีใจให้กัน” จางเหวินทอดถอนใจครั้งหนี่ง เมื่อนึกถึงภาพที่นางได้เห็นเมื่อวานยามกลับจวน เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นเฉิงเจ๋อในสภาพเช่นนั้น บทสนทนาของทั้งสอง นางก็พลอยได้ยินไปด้วย นางจึงได้รู้ว่าที่แท้เนียนชู่ชอบพอเฉิงเจ๋อมาหลายปีเพียงนี้ ในฐานะมารดาเช่นนาง นางคิดว่าตนใส่ใจบุตรเป็นอย่าง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 981
ในขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่นั้น นางกำนัลในตำหนักจงเฟยก็พลันเข้ามา“ถวายพระพรฮองเฮาเพคะ” นางกำนัลก้มกายคำนับด้วยท่าทางเคารพนบนอบ แต่ในมือกลับถือเซียนบุปผาเอาไว้หนึ่งองค์ “แม่นางของบ่าว ให้บ่าวนำเซียนบุปผามาให้ฮองเฮา ขอเพียงทรงบูชาด้วยใจที่ตั้งมั่น ก็จะสามารถเปล่งปลั่งผุดผ่อง ทำให้เยาว์วัยตราบนานเท่านาน” เมื่อวาจาถูกเปล่งออกมาเช่นนั้น ฮองเฮาและลู่หมิ่นฮุ่ย ต่างพินิจพิจารณาเซียนบุปผาที่อยู่ตรงหน้า ต้องบอกเลยว่ารูปปั้นนี้ถูกทำขึ้นได้สมจริงยิ่งนัก เซียนบุปผานั้นก็งามวิจิตรด้วยรูปลักษณ์อันเย้ายวนตา “นี่มันเซียนบุปผาอะไรกัน? ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย” แววตาของฮองเฮาปรากฏแววประหลาดใจวาบหนึ่ง ในใจกับยิ่งรู้สึกสงสัย จงเฟยมีน้ำใจงามถึงเพียงนี้เชียวหรือ จึงยอมมอบของล้ำค่าเช่นนี้ให้แก่นาง? นางสนมวังหลัง ต่างกำลังช่วงชิงแข่งขัน หวังเพียงให้ตนสามารถงามล้ำกว่าผู้อื่น เพื่อที่ฮ่องเต้จะได้ต้องตาในคราแรกเห็น จงเฟยในวันนี้ผุดผ่องไปทั้งตัวยิ่งกว่าทุกวัน แค่ฮ่องเต้ได้เห็น ราตรีนี้ย่อมต้องพลิกป้ายชื่อของนางเป็นแน่ หากความลับที่ทำให้จงเฟยงดงามขึ้นเป็นเพราะการบูชาเซียนบุปผ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 980
นับตั้งแต่แต่งงานกันเป็นต้นมา ท่านอ๋องก็ปฏิบัติต่อนางอย่างดียิ่งมาโดยตลอด โดยเฉพาะหลังจากแต่งงานแล้ว นั่นยิ่งไม่จำเป็นต้องพูดถึงเลยฮองเฮามองแหวนบนมือลู่หมิ่นฮุ่ยแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ “ท่านอ๋องของเจ้าดีต่อเจ้ามากมาแต่ไหนแต่ไร ส่งของขวัญมาให้รวดเร็วปานนี้ ข้าได้ยินมาว่าแหวนในร้านขายเครื่องประดับทั่วเมืองหลวงถูกขายหมดเกลี้ยงแล้ว เมื่อก่อนหาได้ขายดีเท่าปิ่นปักผมไม่”“ไม่รู้ว่าจวินถิงคิดวิธีแปลกใหม่เช่นนี้ได้อย่างไร แต่ข้าแค่ได้ยินก็รู้สึกว่าพวกเขาสองคนเป็นคู่สร้างคู่สมโดยแท้ ช่างชวนให้คนอิจฉานัก”ลู่หมิ่นฮุ่ยดื่มชาจิบหนึ่งแล้วจึงเอ่ยว่า “พี่หญิง ยามนี้ท่านคิดตกแล้วช่างดีเหลือเกิน ข้าได้ยินมาว่าหลังจากที่ไทเฮาทรงทราบว่าฝ่าบาทพระราชทานสมรส ยังให้คนนำของพระราชทานไปส่งที่สกุลซ่งไม่น้อยเลย เห็นได้ชัดว่าโปรดปรานแม่นางซ่งมาก”ฮองเฮาพยักหน้าน้อยๆ วันนี้ตอนที่นางได้ยินข่าวนี้ก็มีความคิดแบบเดียวกัน ความโปรดปรานที่ไทเฮามีต่อซ่งรั่วเจินช่างชวนให้คนประหลาดใจโดยแท้แต่สำหรับพวกเขาแล้ว นี่เป็นข่าวดียิ่งโดยไม่ต้องสงสัย“จริงสิ ข้าได้ยินมาว่าแม่นางสกุลหลิงผู้นั้นหมู่นี้ใกล้ชิดกับเช่ออ๋องมากทีเดียว คน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 979
“ก่อนแต่งงานเขาสามารถคิดวิธีการนี้ออกมาได้ หลังแต่งงานก็ย่อมสามารถคิดวิธีอื่นออกมาได้เหมือนกัน เขาย่อมจะมีวิธีแก้ไข”ซ่งหลินมองไปทางกู้หรูเยียน “คิดถึงสมัยที่แม่ข้ายังอยู่ ข้าก็จัดการเรื่องต่างๆ ได้ดีเหมือนกันไม่ใช่หรือ?”กู้หรูเยียนอึ้งไป คิดถึงเมื่อครั้งที่แม่สามียังอยู่ ระหว่างนางกับแม่สามีก็ดูเหมือนว่าจะไม่เคยมีความขัดแย้งอันใด ทุกครั้งซ่งหลินล้วนจัดการได้ดีมากตอนเริ่มแรก นางเข้าใจมาตลอดว่าเป็นเพราะแม่สามีนิสัยดี รู้สถานการณ์ที่นางอยู่ในตระกูลหลิ่วแล้วยังยินดียอมรับนางอย่างไรเสีย รูปแบบการทำเรื่องต่างๆ ของตระกูลหลิ่วหลายปีมานี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ดื้อด้านไร้เหตุผล ชอบมาหาผลประโยชน์จากตระกูลซ่ง นางรู้สึกละอายใจต่อตระกูลซ่งมาโดยตลอดโชคดีที่ทั้งแม่สามีและพ่อสามีล้วนไม่เคยตำหนินางเพราะเรื่องนี้ นางย่อมเข้าใจว่าในเรื่องนี้ย่อมขาดความชอบของซ่งหลินไปไม่ได้เลย“ตอนนั้นท่านโน้มน้าวแม่สามีอย่างไรหรือ?” กู้หรูเยียนถามอย่างสงสัยตอนนั้นนางกังวลใจไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่ทุกครั้งที่ซ่งหลินบอกนางว่าไม่เป็นไร พ่อสามีและแม่สามีจิตใจกว้างขวาง ไม่เคยเก็บเรื่องพวกนี้มาใส่ใจ แต่กลับเห็นใจนางเป
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 978
“เมื่อวานข้าได้ดูตั้งแต่ต้นจนจบ การจัดเตรียมแสนอลังการแบบนี้ ไม่เพียงแค่ไม่เคยเห็นมาก่อนเท่านั้น สิ่งสำคัญที่สุดก็คือความจริงใจของฉู่อ๋อง”“ตอนที่ข้าเห็นฉู่อ๋องเป็นฝ่ายถามแม่นางซ่งว่ายินดีแต่งงานกับเขาหรือไม่ก็รู้สึกว่าถ้าบุรุษในใต้หล้าเป็นเหมือนเขากันทุกคนก็คงดี”“ไม่รู้ว่าการมอบแหวนมีความหมายพิเศษอันใดหรือไม่? ตอนข้าเห็นฉู่อ๋องสวมแหวนให้แม่นางซ่งก็รู้สึกว่าพิเศษเอามากๆ วันหน้าตอนข้าแต่งงานก็อยากทำเช่นนี้เหมือนกัน”ทันใดนั้น แหวนในร้านขายเครื่องประดับก็กลายเป็นสินค้าที่ขายดีที่สุด ตั้งแต่เมื่อคืนวานจนถึงเช้าวันนี้ แหวนทั้งหมดล้วนขายไปจนหมดเกลี้ยงขณะที่เวลานี้จวนสกุลซ่งเพิ่งได้รับราชโองการพระราชทานสมรส“ยินดีด้วย แม่ทัพซ่ง ซ่งฮูหยิน วันที่แปดเดือนหน้าเป็นวันดี หลังแต่งงานแล้ว แม่นางซ่งก็จะกลายเป็นพระชายาฉู่อ๋อง”ขันทีที่อัญเชิญราชโองการมามีรอยยิ้มเต็มใบหน้า ตำแหน่งพระชายาฉู่อ๋องว่างเว้นมานานมากแล้ว ฉู่อ๋องควรแต่งงานตั้งแต่หลายปีก่อน แต่ก็ผัดผ่อนมาจนถึงตอนนี้บัดนี้ในที่สุดก็มีว่าที่พระชายาฉู่อ๋องเสียที ควรค่าแก่การเฉลิมฉลองโดยแท้“เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งของพระราชทานจากในวัง ไม่เพ
