Share
บทที่ 47
Related chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 48
“สวีฮูหยิน ท่านทำอะไรน่ะ? รีบลุกขึ้นเร็วเข้า”หลิ่วหรูเยียนรีบประคองคนขึ้นมา หลังได้รู้เรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบก็ยิ้มออกมา ทั้งคู่ต่างเป็นสตรีในเมืองหลวง นางย่อมเคยได้ยินเรื่องที่สวีฮูหยินตามหาลูกสาวแท้ ๆ แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเจินเอ๋อร์ที่ช่วยให้พวกเขาหาคนพบ“ซ่งฮูหยิน เป็นเพราะลูกสาวท่านแท้ ๆ ไม่อย่างนั้นชั่วชีวิตนี้ข้าคงต้องใช้ไปอย่างเลอะ ๆ เลือน ๆ กระทั่งว่าสวรรค์ส่งลูกสาวมาถึงตรงหน้าแล้วก็ยังไม่รู้ตัว”“เชิญไปนั่งด้านในดีกว่า” หลิ่วหรูเยียนยิ้มแย้มเชื้อเชิญสวีฮูหยินเข้าไปในเรือน กล่าวกับซ่งจืออวี้ว่า “ไปเรียกเจินเอ๋อร์มาเร็วเข้า”ซ่งจืออวี้เห็นท่าทางยินดีปรีดาของมารดาตนเองแล้วก็อดนึกขำไม่ได้ ก่อนหน้านี้ยังพร่ำพูดอยู่เลยว่ากลัวน้องหญิงห้าจะก่อเรื่อง ตอนนี้กลับยิ้มหน้าชื่นตาบาน เขากลับคิดว่าน้องหญิงห้ามีความสามารถมากทีเดียวราชครูสวีมีตำแหน่งมั่นคงในราชสำนัก ต่อให้เป็นตอนที่บิดายังอยู่ ราชครูสวีก็ไม่ค่อยจะสนใจครอบครัวพวกเขา พวกขุนนางไม่ชมชอบความหยาบกระด้างของทหารมาแต่ไหนแต่ไร ทุกคนเห็นกันจนชินชาเสียแล้วแต่ตอนนี้น้องหญิงห้าช่วยตระกูลสวีตามหาลูกสาวจนเจอ สวีฮูหยินเกรงอกเกรงใจปานนี
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 49
สาเหตุที่จนถึงตอนนี้ยังไม่แต่งงาน ไม่ใช่เพราะยังหาคนที่เหมาะสมไม่เจอ แต่เป็นเพราะตระกูลสวีให้ความสำคัญกับเขา ต้องการเลือกคนที่เหมาะสมที่สุดถึงจะดี ตอนนี้...กลับมาต้องตาเจินเอ๋อร์ของนางหรือนี่?ซ่งรั่วเจินส่งสายตาให้มารดาของตนเอง ไม่ง่ายเลยกว่านางจะถอนหมั้นได้สำเร็จ เพียงอยากเสพสุขความมั่งคั่งของครอบครัวอยู่ที่บ้าน นอกจากกินแล้วก็ไม่คิดจะทำอะไรอีก จะรีบร้อนหมั้นหมายให้นางไปทำไม?ออกเรือนไหนเลยจะสบายเท่าอยู่บ้าน?“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้ คราวหน้าจะต้องมาให้ได้นะ” สวีรั่วหลานตัดสินใจเสร็จสรรพ “ข้าจะไม่พูดมากความก็แล้วกัน ของขวัญเหล่านี้พวกท่านจะต้องรับไว้ ล้วนแต่เป็นน้ำใจของพวกข้าทั้งสิ้น”สวีเยว่เอ๋อร์ก็มีสีหน้าปีติยินดี “แม่นางซ่ง พี่ชายข้าดีมาก ๆ เลยนะ”“แม่นางสวี เจ้าฟังข้าก่อน...”ซ่งรั่วเจินยังไม่ทันพูดจบ สวีเยว่เอ๋อร์ก็ยิ้มเอ่ย “อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันที่คนในครอบครัวจัดงานเลี้ยงนับญาติให้ข้าแล้ว เจ้าต้องมาให้ได้นะ”“เอ๊ะ เจ้าฟังข้าพูดให้จบก่อนสิ...”ซ่งรั่วเจินมองดูสวีฮูหยินสองแม่ลูกจากไป ดวงตาใสกระจ่างสะท้อนความอับจนปัญญา สมกับเป็นแม่ลูกกันจริง ๆ นิสัยไม่ฟังคนอื่นพูดจนจบช่างเห
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 50
ซ่งรั่วเจินเป็นเจ้าสำนักวิชาเต๋า สิ่งที่เชี่ยวชาญก็คือศาสตร์ลี้ลับ ศาสตร์แห่งการทำนาย ยันต์แปดทิศ และศาสตร์ว่าด้วยการเปลี่ยนแปลง แต่สิ่งที่ลี้ลับลึกซึ้งเกินไป เวลาอธิบายมักจะทำให้คนเข้าใจได้ยาก มิสู้บอกว่ามีตาทิพย์ย่อมเข้าใจได้ง่ายกว่าหลิ่วหรูเยียนกับลูกชายทั้งสองอึ้งไปเพราะข้อมูลใหม่นี้ จิตใต้สำนึกบอกว่าเป็นไปไม่ได้ แต่เมื่อคิดถึงเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงที่ผ่านมา นอกจากสาเหตุนี้ก็ดูเหมือนจะหาเหตุผลที่เหมาะสมกว่ามาอธิบายไม่ได้แล้ว“หลังเจ้าได้รับความสะเทือนใจก็มีความสามารถนี้หรือ?” หลิ่วหรูเยียนถามอย่างอดไม่ได้“ความจริงแล้ว วันนั้นพอได้รู้ว่าหลินโหวจะแต่งภรรยาสองคนพร้อมกัน ข้าก็โมโหจนสลบไป พอฟื้นขึ้นมาก็มีความทรงจำเหล่านี้แล้วเจ้าค่ะ...”ซ่งรั่วเจินก้มหน้า ใบหน้าพริ้มเพรานั้นสะท้อนความอับจนปัญญาและความลำบากใจ สองวันมานี้นางแสดงออกตามใจตัวเองเกินไปแล้ว ทำให้คนสงสัยได้ง่าย ตอนนี้แสดงความอ่อนแอออกมาอย่างเหมาะสมถึงจะทำให้คนเชื่อ“มิน่าเล่า” หลิ่วหรูเยียนปวดใจยิ่งนัก “เจินเอ๋อร์ เวลาอยู่ต่อหน้าพวกข้า เจ้าไม่จำเป็นต้องแสร้งเป็นเข้มแข็ง ก่อนหน้านี้พวกเราทุกคนถูกหลินโหวหลอกลวง คิด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 51
แต่ไหนแต่ไรมานางเป็นคนใจร้าย สำหรับคนที่ไม่ดีกับตน อย่าคิดฝันจะได้เอาเปรียบกันแม้แต่น้อย!จนกระทั่งมาถึงร้าน ก็ได้ยินเสียงทะเลาะดังออกจากด้านใน“พ่อบ้านหลิน หลายวันก่อนคุณหนูของข้าส่งคนมาแจ้งแล้ว นับแต่นี้ไปไม่เกี่ยวข้องอันใดกับจวนหลินโหวอีก ดังนั้นบัญชีเงินทั้งหมดล้วนส่งคืนให้สกุลซ่ง เจ้าอย่าว่าแต่เงินเลย แม้แต่เงินเชื่อก็ไม่ได้” ผู้จัดการร้านซ่งอวี้ปฏิเสธเสียงเฉียบ“ผู้จัดการซ่ง บัญชีของร้านตลอดสองปีมานี้ส่งไปให้จวนของพวกเรามาโดยตลอด เรื่องจิปาถะเช่นนี้จะพูดให้ชัดเจนอย่างง่ายดายได้อย่างไร?”“มิหนำซ้ำ เดิมทีร้านนี้ก็เป็นของจวนสกุลหลินของพวกเรา แม่นางซ่งเพียงให้เจ้ามาช่วยพวกเราดูแล บัดนี้นับว่าถอนหมั้นแล้ว ร้านก็เป็นของพวกเรา ที่สมควรไปก็คือพวกเจ้าต่างหาก!”พ่อบ้านหลินโมโหกระทืบเท้าอย่างโอหังพลางชูคอขึ้น “พวกเจ้าจงไปเดี๋ยวนี้เลย ห้ามมิให้นำของทั้งหมดไป หาไม่แล้วก็คือขโมย!”“สิ่งของเหล่านี้ทั้งหมดล้วนเป็นพวกเราสกุลซ่งนำมา พวกเจ้ายังคิดละโมบกระนั้นรึ? อย่าได้ทำเกินไปนัก!”ซ่งอวี้โมโหจนสีหน้าแข็งทื่อดุจเหล็ก เมื่อแรกตอนพวกเขารับช่วงต่อร้านนี้ ภายในทั้งเก่าทั้งโทรม เพียงแต่ตกแต่งซ่
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 52
“ลืมตาสุนัขของเจ้าดูให้ชัดเจน! หาไม่แล้วให้ฮูหยินผู้เฒ่าของเจ้าไปพูดให้กระจ่างในศาลก็ย่อมได้ เงินของสกุลซ่งของข้า คนสารเลวเช่นเจ้าคิดจะโลภก็โลภได้กระนั้นรึ?”ซ่งจืออวี้เผยสีหน้ารังเกียจ ยกมือตบไปหนึ่งฉาด ตบเสียจนตาสองข้างของหลินเทามองเห็นดาวสีทองเขานับว่าเข้าใจแล้วเพราะเหตุใดน้องหญิงห้าจึงต้องพาอันธพาลมามากเพียงนี้ คนสกุลหลินเหล่านี้ช่างไร้ศักดิ์ศรีไร้ยางอายโดยแท้!“ท่าน...เหตุใดท่านตบคนเล่า?” หลินเทาเปล่งเสียงลนลาน“ข้าอยากตบก็ตบ เจ้าคนมีตาหามีแววไม่ ข้าตบหลินจือเยว่เขาก็ไม่กล้าตอบโต้ เจ้านับเป็นตัวอะไร?”ซ่งจืออวี้ไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย ยกมือตบใบหน้าอีกด้านของหลินเทาอีกหนึ่งฉาด คราวนี้จึงบวมเป่งเหมือนกันทั้งสองข้าง คล้ายหัวหมูก็มิปาน“ติดหนี้พวกเราแปดล้านตำลึงยังไม่คืน ยังคิดหมายตาร้านของพวกเราอีก มิใช่พูดว่าหลินโหวเป็นขุนนางมือสะอาด ไม่เห็นแก่ผลประโยชน์กระนั้นหรือ? ช่างเป็นคนไร้ยางอายมาอาศัยรวมกันโดยแท้ ไสหัวไป!”หลินเทาได้ยินเพียงว่าคุณชายสามสกุลซ่งวู่วามไร้สมอง ไฉนเลยจะคิดได้ว่าเขาเป็นคนไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด ไม่พูดพร่ำก็ตบเขาแล้ว ตกใจเสียจนเขาต้องกุมศีรษะรีบขยับถอยหลัง“ท่
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 53
นี่มันช่าง...โหดร้ายกับเขาเกินไปแล้วซ่งอี้อันได้ยินเสียงคุ้นหูของจ้าวซูหว่านตั้งแต่แรกแล้ว เขาหลุบตาส่ายหน้า เป็นสัญญาณว่าเขาอยากฟังต่อไปเห็นดังนั้น พวกซ่งรั่วเจินทั้งสองคนก็มิได้จากไป ฟังทั้งสองคนฉุดกระชากกันพลางพูดเรื่องหน้าไม่อาย“เช่นนั้นตอนนี้จะทำอย่างไร? หลังตัวไร้ประโยชน์อย่างซ่งอี้อันผู้นั้นกลายเป็นคนตาบอด ข้าก็อยากถอนหมั้น ท่านให้ข้ารออยู่ตลอด ยืดเยื้อมาจนถึงตอนนี้ ข้าถอนหมั้นแล้ว ไม่ว่าสิ่งใดข้าก็ให้ท่านทั้งหมดแล้ว ท่านจะไม่สู่ขอข้าไม่ได้นะ”“ตอนแรกคนของท่านสมควรลงมือหนักยิ่งกว่านี้ ฆ่าเขาให้ตายแต่แรก เรื่องก็ไม่ยุ่งยากมากถึงเพียงนี้แล้ว”“บัดนี้ข้าตั้งครรภ์แล้ว ข้ารอได้ แต่ลูกในท้องสามารถรอได้กระนั้นหรือ?”ฉินเซี่ยงเหิงจับข้อมือจ้าวซูหว่าน “ซูหว่าน เจ้าต้องเชื่อความจริงใจของข้าที่มีต่อเจ้า ข้าต้องสู่ขอเจ้าเป็นแน่ หากมิใช่เพราะเจ้ากับซ่งอี้อันหมั้นหมายกัน พวกเราก็ได้อยู่ด้วยกันตั้งนานแล้ว”“มิสู้...เจ้าไปหาซ่งอี้อัน ร้องไห้ต่อหน้าเขาสักรอบหนึ่ง พูดว่าเจ้ามีใจให้ข้า แต่ข้าห่วงใยความรู้สึกของเขาจึงไม่ยอมอยู่ร่วมกับเจ้า เจ้าตาบอดคนนั้นรู้ว่าตนเองไม่เหมาะสมกับเจ้า จะต้อง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 54
สามพี่น้องพบคู่ชู้รักแล้วก็ไม่มีแก่ใจกินข้าวอีก จ้าวซูหว่านกับฉินเซี่ยงเหิงช่างน่ารังเกียจนัก เกรงว่าอีกไม่นานจะต้องมาร้องห่มร้องไห้ต่อหน้าซ่งอี้อันเป็นแน่“ฉินเซี่ยงเหิงใช่พี่ชายของฉินซวงซวงหรือไม่?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยปากถามซ่งอี้อันชะงัก ฉับพลันก็ดึงสติกลับมาได้ “ใช่แล้ว เขาคือบุตรของท่านแม่ทัพฉิน”“สองพี่น้องคู่นี้เกรงว่าจะสมคบคิดกันกระมัง? ไม่เช่นนั้นจะมีเรื่องบังเอิญถึงเพียงนี้หรือ?” ซ่งจืออวี้ตะลึงงันพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรดี คนไร้ยางอายอยู่ร่วมกันโดยแท้!ซ่งรั่วเจินย้อนคิดถึงรายละเอียดในนิยายที่เคยอ่านก่อนหน้านี้ ทันใดนั้นก็นึกเรื่องสำคัญมากหนึ่งเรื่องขึ้นได้“พี่รอง ก่อนหน้านี้เฉินเซี่ยงเหิงมาจวนพวกเราบ่อย ๆ จ้าวซูหว่านเองก็มาดูเรียงความของท่านบ่อย ๆ ใช่หรือไม่?”ซ่งอี้อันหันหน้ามาพูดเสียงเข้ม “เจ้าหมายความว่า...”“ตามที่ข้ารู้มา แม้ฉินเซี่ยงเหิงจะศึกษาได้ไม่เลว แต่ก็ยังต่างชั้นกับท่านไม่น้อย ก่อนหน้านี้ก็มาขอให้ท่านสอนบ่อย ๆ บัดนี้ดวงตาทั้งสองข้างของท่านมืดบอด การสอบฤดูใบไม้ผลิเองก็ใกล้เข้ามาแล้ว เขา...”“อีกเดี๋ยวข้าจะนำเรียงความของข้าส่งไปให้ท่านอาจารย์ดู”
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 55
“สองปีมานี้ นางใส่ใจดูแลข้า ดูแลจวน เทียบกับนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นั่นแล้วยังดีกว่าไม่รู้กี่มากน้อย!”หลินรั่วหลานนึกถึงตอนที่ฉินซวงซวงแต่งเข้ามา อย่าว่าแต่เรื่องสินเดิมที่ว่างเปล่าเลย ยังสร้างความเดือดร้อนให้ลูกชายต้องอับอายขายหน้าอีก เพียงแต่งเข้ามาก็ถูกทางการจับตัวไป ยังต้องให้ลูกชายหาหนทางไปพานางออกมาอีกด้วยไหนเลยจะเทียบเคียงซ่งรั่วเจินได้?“ท่านแม่ ข้ากับซวงซวงแต่งงานกันแล้ว ข้าไม่มีวันแต่งงานกับซ่งรั่วเจินเป็นอันขาด ภายภาคหน้าขอท่านอย่าได้พูดเช่นนี้อีก ให้ซวงซวงรอในคุกอยู่ตลอดก็มิใช่เรื่องดี ท่านหาทางช่วยข้ารวบรวมเงินหนึ่งแสนตำลึงที ข้าจะไปไถ่ตัวนางออกมา”หลินจือเยว่ขมวดคิ้วแน่น ซวงซวงรออยู่ข้างในมากหนึ่งวัน ที่เสียไปก็คือหน้าของเขา เขารู้ว่าฮูหยินผู้เฒ่าต้องยังมีเงินอยู่ในมือแน่นอน“นางแพศยาคนนั้นทำเรื่องน่าขายหน้าพรรค์นี้ด้วยตนเอง ยังต้องให้พวกเรานำเงินไปไถ่อีกรึ?” หลินรั่วหลานเอ่ยถามเสียงแหลม “ให้สกุลฉินหาทางเอาเองเถอะ!”“บัดนี้ซวงซวงเป็นคนของพวกเราสกุลหลินแล้ว”สีหน้าหลินจือเยว่หนักแน่น เขารักเพียงซวงซวง แม้ครั้งนี้ซวงซวงจะทำผิดจริง แต่เขารู้ว่าซวงซวงทำถึงเพียงนี้ก็เพราะ
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 121
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 120
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 119
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 118
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 117
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 116
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 115
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 114
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 113
