LOGINShare
บทที่ 132
Related chapters
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 133
“พวกเจ้าถ่ายหนักในนี้งั้นรึ?”ผู้คุมปิดจมูกทำท่าอยากจะอาเจียน “เป็นคุณชายกับคุณหนูตระกูลใหญ่ไม่ใช่หรือไร? ไฉนจึงไร้ยางอายได้ถึงเพียงนี้?”คนทั้งสามสงบอารมณ์ลงได้แล้วก็รู้สึกอับอาย ใบหน้าร้อนผ่าว พอมาได้ยินคำพูดเช่นนั้น สีหน้าก็ยิ่งปั้นยากกว่าเดิม“พวกข้า...พวกข้าเปล่านะ”“ข้าไม่สนหรอกว่าพวกเจ้าได้ถ่ายหนักหรือไม่ได้ถ่าย ใต้เท้าเรียกพวกเจ้าไปสอบสวน ตามพวกข้ามาเถอะ!”ฉินซวงซวงกับหลินจือเยว่มองหน้ากัน ถ้าไปสอบสวนในสภาพนี้ คนอื่นเห็นเข้าจะคิดอย่างไร?“ท่านผู้คุม หาสถานที่ให้พวกข้าอาบน้ำผลัดอาภรณ์ก่อนได้หรือไม่?” ฉินซวงซวงสางผมพลางเอ่ยถาม“เจ้าคิดว่าคุกเป็นบ้านเจ้างั้นหรือ? ยังต้องให้พวกเจ้าอาบน้ำอีก ฝันหวานไปหรือไม่?”ผู้คุมปิดจมูกเอ่ยด้วยสีหน้ารังเกียจ “ปล่อยราดตัวเองโดยไม่สนใจหน้าตาขนาดนี้ ยังจะสนเรื่องพวกนี้อีก ข้าว่าพวกเจ้าดูไม่เหมือนคนห่วงหน้าตาสักเท่าไหร่ รีบไปดีกว่า!”ฉินซวงซวงกำหมัดแน่น โมโหจนกัดฟันกรอด อดจะร้อนใจไม่ได้“จือเยว่ ท่านรีบหาวิธีเข้าสิ ถ้าถูกคนอื่นเห็นในสภาพนี้ พวกเราจบเห่แน่!”หลินจือเยว่มีสีหน้าเคร่งขรึม เขาไม่เคยต้องอับอายขายหน้าเพียงนี้มาก่อน “เมื่อครู่ข้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 134
“ใต้เท้า ถ้าจะจับก็ไม่ควรจับข้า ควรจับครอบครัวแม่ทัพฉินต่างหาก ข้าไม่รู้เรื่องของโจรด้วยซ้ำ เงินทั้งหมดนั้นก็เป็นฉินซวงซวงให้มา!” เจ้ากรมอาญาเหลียงเหยียนสงสัยอยู่เป็นทุนเดิม ไม่แน่ว่าตระกูลฉินอาจเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็เป็นได้หลังหลินจือเยว่สร้างความชอบทางทหารกลับมาก็คบหาสมาคมกับคนในราชสำนักไม่น้อย อาจมีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ ส่วนแม่ทัพฉินยิ่งมีชื่อเสียงมานานหลายปี มีเส้นสายซับซ้อนในแวดวงขุนนางเห็นลูกเขยกำลังจะสูญเสียตำแหน่งราชการไป เขาจะทนนิ่งดูดายอยู่ได้หรือ?“ท่านแม่ทัพฉิน ในเมื่อวันนี้มาแล้ว ข้าน้อยก็คงไม่ต้องไปเชิญ มาพูดคุยให้กระจ่างด้วยกันเถิดขอรับ!”ฉินเจิงหน้าเปลี่ยนสี “นี่เกี่ยวอันใดกับข้า ใต้เท้าเหลียงต้องสอบสวนให้กระจ่างถึงจะถูก”“แม่ทัพฉินวางใจ ความจริงของเรื่องนี้จะกระจ่างในวันนี้แน่นอน หากไม่เกี่ยวข้องกับแม่ทัพฉินก็ไม่มีทางทำให้พวกท่านด่างพร้อย แต่ถ้าเกี่ยวข้องก็ย่อมไม่มีใครรอดไปได้แม้แต่คนเดียว!”เหลียงเหยียนผายมือแสดงท่าทางเชื้อเชิญให้ทุกคนเข้าไปขณะเดียวกัน มีชาวบ้านจำนวนไม่น้อยมารวมตัวกันหน้าศาลาว่าการ หลังจากได้ยินว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับจวนแม่ทัพฉินแล
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 135
“ใช่”ฉู่อวิ๋นกุยอึ้งไป “???”ฉู่จวินถิงคิดถึงความสามารถที่ซ่งรั่วเจินแสดงออกมาให้เห็นแล้วก็หยักมุมปากเป็นรอยยิ้มที่คล้ายมีคล้ายไม่มีความสามารถของแม่นางผู้นี้...ไม่ธรรมดาเลยจริงๆเมื่อฉู่จวินถิงกับฉู่อวิ๋นกุยไปถึง หลินจือเยว่กับฉินซวงซวงก็ถูกนำตัวออกมาทว่าชั่วขณะที่ทั้งคู่ปรากฏตัว ทุกคนก็ได้กลิ่นเหม็นหึ่งสุดจะบรรยายจนต้องปิดจมูกไว้โดยไม่รู้ตัว“เหม็นชะมัด เพิ่งตกส้วมมาหรือไร?”“คนสภาพดูไม่ได้สองคนนี้คงไม่ใช่ท่านหลินป๋อกับหลินฮูหยินหรอกนะ? เหตุใดถึงอยู่ในสภาพนี้ได้?”หลินรั่วหลานเคยเห็นบุตรชายของตนในสภาพนี้เสียที่ไหน เข้าใจว่าเขาคงถูกทารุณอย่างไร้มนุษยธรรมระหว่างอยู่ในคุก ฉับพลันนั้นก็ร้องไห้โฮออกมา“สวรรค์! ลูกข้าเป็นผู้บริสุทธิ์นะ พวกเจ้าทรมานเขาโดยพลการในคุกได้อย่างไร?”กู้อวิ๋นเวยเห็นบุตรสาวของตนเองตกอยู่ในสภาพอเนจอนาถ พวงแก้มแดงเรื่อผมเผ้ายุ่งเหยิงก็มีสีหน้าปวดใจ ปฏิกิริยาไม่แพ้หลินรั่วหลานเลยแม้แต่น้อย“ใต้เท้า ตีคนไม่ตีหน้า ถึงอย่างไรซวงซวงก็เป็นเด็กสาวผู้หนึ่ง ไยต้องตบหน้านางด้วยเจ้าคะ?”ฉู่จวินถิงกวาดสายตามองคนทั้งคู่ คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย แล้วมองไปทางเหลียงเห
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 136
“ข้าเองก็ไม่ได้อยากทำแบบนั้น แต่พี่ชายเป็นคนลงไม้ลงมือกับข้าก่อนนี่เจ้าคะ!”ฉินซวงซวงอดจะน้อยใจไม่ได้ ชาติก่อนแม้ตอนแรกจะไม่ได้ดั่งใจเท่าไรนัก แต่ภายหลังเรียกได้ว่าเรียกลมได้ลม ดีไปเสียหมดทุกอย่างเดิมนึกว่าได้กลับมามีชีวิตอีกครั้งจะยิ่งรุ่งโรจน์กว่าเดิม คิดไม่ถึงว่ากลับต้องเจอแต่ปัญหาเต็มไปหมด!“เมื่อวานพี่ชายเจ้าถูกโบยสาหัสขนาดนั้นก็เพราะเชื่อคำแนะนำของเจ้า แต่กลายเป็นว่าไม่มีประโยชน์เลยสักนิด เขาจะไม่พอใจก็เป็นเรื่องธรรมดา เจ้าที่เป็นน้องสาวเรื่องแค่นี้ก็ไม่เข้าใจเลยงั้นรึ?”กู้อวิ๋นเวยอดจะตำหนิไม่ได้ หลังนางกลับไปเมื่อวานนี้พอคิดถึงว่าตนเองสูญเสียร้านค้าไปก็ปวดใจเหลือจะกล่าวร้านค้าบนถนนเส้นนั้นไม่ได้ทำเงินในระดับธรรมดา หลายปีมานี้ที่พวกตนมีชีวิตสุขสบายถึงเพียงนี้ก็เพราะมีร้านค้าเหล่านั้นตอนนี้กลับดีนัก นอกจากจะไม่ได้อะไรแล้วยังสูญเสียมากกว่าเดิม รู้เช่นนี้แต่แรกก็คงไม่ทำเช่นนี้หรอก!“คำพูดของท่านแม่หมายความว่าข้าสมควรถูกพี่ชายตบงั้นหรือเจ้าคะ?” ฉินซวงซวงประท้วงเสียงกรุ่น“นี่มันท่าทีอันใดของเจ้า?” กู้อวิ๋นเวยไม่พอใจ ลูกคนนี้กล้าเถียงนางหน้าต่อหน้าคนมากมายเลยงั้นรึ?ฉินซว
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 137
“หรือว่าหลินฮูหยินมีความสามารถหยั่งรู้ฟ้าดิน ถึงได้ฝันเห็นที่ซ่อนของขุมทรัพย์?”ดวงตาดำขลับดุจหยกนิลของฉู่จวินถิงสะท้อนประกายคมปลาบ ราศีที่แสนกดดันนั้นทำให้ผู้คนหวาดกลัวจนอดจะร้อนตัวไม่ได้“หม่อมฉัน...” ฉินซวงซวงสะอึก หากต่อมาก็กล่าวต่อไปว่า “เป็นซ่งรั่วเจิน! จะต้องเป็นฝีมือซ่งรั่วเจินแน่ๆ เพคะ!”“ก่อนหน้านี้นางก็บงการความฝันของต่งฮูหยิน ทำให้ต่งฮูหยินรู้ความจริงเกี่ยวกับการตายของลูกชายไม่ใช่หรือ?”“ซ่งรั่วเจินสตรีผู้นั้นแค้นใจที่หม่อมฉันแย่งคู่หมั้นของนางมา ทั้งรู้ว่าพวกหม่อมฉันจำเป็นต้องใช้เงิน ถึงได้จงใจทำให้หม่อมฉันฝันเห็นเรื่องนี้ ทำให้หม่อมฉันนึกว่านี่เป็นโอกาสคลี่คลายปัญหาตรงหน้า!”ฉู่จวินถิงมุ่นคิ้ว นึกถึงฉากที่ซ่งรั่วเจินพาตนเองไปดูเมื่อวานนี้อย่างไม่อาจเลี่ยง“ในเมื่อเจ้าสงสัยว่าเป็นการกระทำของซ่งรั่วเจิน ทั้งทราบความสัมพันธ์ระหว่างพวกเจ้าดี ไยจึงเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง เช่นนี้มิเท่ากับย้อนแย้งงั้นหรือ?”“หม่อมฉัน...ตอนนั้นหม่อมฉันคิดไม่ถึง เข้าใจว่าเป็นโอกาสที่ฟ้าประทานให้ ถึงได้เรียกท่านพี่ไปดูด้วยกันเพคะ”ดวงตาคมของฉู่จวินถิงฉายแววเคลือบแคลง “หากพูดเช่นนี้ หมายความว
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 138
“สวรรค์ไม่มีตาจริงๆ! ความชอบที่ลูกชายข้าเสี่ยงชีวิตสร้างมาในสมรภูมิ ถูกนังคนชั้นต่ำนี่ทำพินาศหมดแล้ว!”“เขาซื่อสัตย์ดีงาม ภักดีสนองคุณชาติ เดิมมีบุพเพครองคู่กับแม่นางตระกูลซ่ง แต่นางกลับตามไปเกาะแกะลูกชายข้าถึงชายแดน”“เขาอายุยังน้อย ไร้ประสบการณ์ไม่รู้เท่าทันจึงถูกหลอก วันนี้ทำให้เขาสูญเสียยศโหวไปยังไม่พอ ยังไปขนของโจรกลับมาอีกด้วย!”เมื่อหลินรั่วหลานร่ำไห้รำพันเช่นนี้ ทุกคนก็เริ่มสงสัยในตัวฉินซวงซวงอย่างไรเสีย หลินจือเยว่ยุ่งจนหัวหมุนเพราะเรื่องเงินในช่วงหลายวันนี้ ทุกคนล้วนทราบดีกลับเป็นฉินซวงซวงเสียอีก คนฝันคือนาง เรื่องเงินก็เป็นนางที่นัดแนะกับโรงแลกเงิน น่ากลัวว่านางอาจมีส่วนเกี่ยวข้องจริงๆ ก็ได้!“ซ่งรั่วเจินจงใจทำร้ายหม่อมฉันจริงๆ นะเพคะ นางบงการความฝันของหม่อมฉัน ในความฝันยังเตรียมการให้หม่อมฉันพร้อมสรรพ หม่อมฉันแค่ต้องทำตามที่เห็นในความฝันก็พอ!”ฉินซวงซวงยืนกรานเรื่องนี้ใครใช้ให้ก่อนหน้านี้ซ่งรั่วเจินแสดงความสามารถนี้ออกมากันเล่า?ห่างจากศาลาว่าการซุ่นเทียนไม่ไกล ซ่งจืออวี้เห็นฉินซวงซวงโยนความผิดทั้งหมดมาให้น้องสาวตัวเองก็โมโหจนใบหน้าเขียวคล้ำ“สตรีผู้นี้ไร้ยางอา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 139
ดวงตาฉินซวงซวงฉายแววเคียดแค้นชิงชัง “เจ้าโกรธแค้นอยู่ในใจมาโดยตลอดจึงคิดวิธีการเช่นนี้ออกมา จำต้องยอมรับว่าสมใจเจ้าแล้ว!”“หลินฮูหยิน สิ่งสำคัญที่สุดในการเป็นคนคือการรู้จักตนเอง ทุกคนล้วนรู้ว่าข้าเป็นฝ่ายถอนหมั้น หากข้าพิสมัยในจวนตระกูลหลินจริง ไยต้องทำเช่นนั้น?”“ส่วนความโกรธแค้นที่เจ้าอ้างก็เป็นแค่ความคิดข้างเดียวของเจ้าเท่านั้น”ใบหน้างามพิลาศของซ่งรั่วเจินสะท้อนความไม่แยแส “บุรุษดีๆ ในเมืองหลวงมีมากมายถมไป ไม่ได้มีแค่หลินจือเยว่คนเดียวเสียหน่อย” “หลังจากข้าถอนหมั้นก็ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับพวกเจ้าอีก ข้าไม่จำเป็นต้องลำบากวางแผนพวกนี้เลยสักนิด”ท่าทีพูดอย่างไม่ใส่ใจของนางราวกับว่าไม่เคยเห็นหลินจือเยว่อยู่ในสายตาเลยก็ไม่ปาน“เจ้าจะไม่แค้นใจได้อย่างไร? เจ้าตรากตรำดูแลจวนตระกูลหลินมาถึงสองปี หากเจ้าไม่มีใจให้สามีข้า ไยต้องทำถึงขนาดนั้น?”ฉินซวงซวงวาจาเชือดเฉือน นางจะต้องเปิดโปงโฉมหน้าเสแสร้งจอมปลอมของซ่งรั่วเจินให้ได้!นางชอบเขาขนาดนั้นแท้ๆ ชาติก่อนนางตายไปด้วยความไม่ยินยอมพร้อมใจปานนั้น แล้วจะไม่สนใจเลยสักนิดได้อย่างไรกัน?“ที่ข้าดูแลจวนตระกูลหลินก็เพราะข้ากับเขามีพันธะหมั้นหมา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 140
“ท่านแม่ ท่านมาได้อย่างไรเจ้าคะ?”ซ่งรั่วเจินประหลาดใจ นางเดาว่าวันนี้ที่ศาลาว่าการซุ่นเทียนจะต้องไม่เลิกราโดยดีแน่จึงเรียกพี่สามออกมาด้วยกัน แต่คิดไม่ถึงว่ามารดาก็มาด้วยเช่นกัน“ถ้าข้าไม่อยู่ คนพวกนี้คงได้รังแกเจ้าตามใจชอบน่ะสิ”หลิ่วหรูเยียนเดินเข้ามาบังซ่งรั่วเจินไว้ด้านหลัง กวาดสายตามองพวกหลินจือเยว่ที่อยู่ข้างๆ“ลูกสาวข้าเป็นถึงบุตรีตระกูลซ่ง เป็นกุลสตรีชาติตระกูลดีทั้งยังเพียบพร้อมด้วยความสามารถ ดนตรีเดินหมากอักษรภาพวาดล้วนเชี่ยวชาญทุกแขนง”“ตอนแรกที่หมั้นหมายกันก็เพราะท่านหลินป๋อมาอ้อนวอนสู่ขอ ข้านึกว่าท่านเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ ฮูหยินผู้เฒ่าก็พูดดิบดีว่าจะดูแลเจินเอ๋อร์อย่างดี ข้าจึงตอบตกลง”“ว่าตามตรงก็เป็นเพราะแม่อย่างข้าไม่ดีเอง ตาบอดไปถึงได้หมั้นหมายผิดๆ ให้ลูกสาวของตัวเอง” “เดิมนั้นข้าเห็นแก่หน้าตาของทั้งสองฝ่ายจึงไม่ได้ยืนกรานจะฉีกหน้ากันให้ได้ แต่ยามนี้พวกท่านทำผิดเองแต่ยังคิดจะลากลูกสาวข้าเข้าไปเกี่ยวข้อง ฝันไปเถอะ!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวจบก็หันไปทางฉู่จวินถิงพลางกล่าวว่า “ท่านอ๋อง วันนี้ลูกสาวของหม่อมฉันอยู่ในจวนตลอดเวลา จำนวนครั้งที่ออกไปข้างนอกสามารถนับนิ้วได
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 930
ทุกคนล้วนร้องจิ๊ออกมาอย่างเสียดาย เพียงแค่พระหยกองค์นี้ราคาก็ไม่ธรรมดาแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวันแรกของการเปิดร้าน ที่ต้องระวังที่สุดก็คือสิ่งเหล่านี้ทุกคนเองก็เก้อกระดากเกินกว่าจะพูดออกมาโดยตรง แต่กลับรู้ดีภายในใจว่าเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น น่ากลัวว่าการค้าของร้านนี้ไม่มีวันเจริญรุ่งเรือง“ปี้อวิ๋น ตกลงเจ้าเป็นอะไรไป?”สายตาเสิ่นหวยอันสะท้อนความไม่พอใจ แม้แต่เสียงเองก็เจือคำตำหนิของที่ฉู่มู่เหยามอบให้จะต้องไม่ธรรมดา สิ่งของภายในวังล้วนไม่แย่ ยิ่งไปกว่านั้นนางเห็นตนเป็นคนในดวงใจ จะต้องตั้งใจเลือกออกมาอย่างดีแน่บัดนี้เขาก็ชักหน้าไม่ถึงหลังอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดว่าเทพเจ้าแห่งโชคลาภนี้เป็นมงคลเยี่ยงไร ต่อให้ภายภาคหน้าไม่มีเงินจริง นำไปขายก็ได้เงินมหาศาล!บัดนี้กลับดี แตกไปเช่นนี้แล้ว“หวยอัน ไม่ใช่ข้าจริงๆ เมื่อครู่ข้ายังไม่ทันยื่นมือออกไป สาวใช้คนนั้นก็ปล่อยมือแล้ว ดังนั้นของจึงตกพื้นแตก”ซ่งปี้อวิ๋นเผยสีหน้าอึดอัดคับข้องใจ นางบริสุทธิ์ใจอย่างแท้จริง ของดีล้ำค่าถึงเพียงนี้ นางอยากจะรับไปดีๆ ใครคิดเล่าว่าจะเกิดผลลัพธ์เช่นนี้?เพียงชุ่ยจูได้ยินก็รีบพูดว่า “องค์หญิง ไม่ใช่บ่าวไม่
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 929
ฉู่มู่เหยาได้ยินถ้อยคำนี้ก็รู้สึกเพียงว่าน่าขันเป็นพิเศษ หน้าเปื้อนโดยไม่ตั้งใจ จะต้องใช้เวลาเช็ดนานมากถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?ยิ่งไปกว่านั้น ชายหญิงยังไม่ออกเรือน เดิมทีก็ไม่พึงชิดใกล้ ทว่าสองคนนี้ไม่เพียงไม่ระวังระยะห่าง ตรงข้ามกันยังใกล้ชิดกันต่อหน้าคนมากถึงเพียงนี้เมื่อครู่ตอนนางมา เห็นได้ชัดว่าทุกคนล้วนซุบซิบกันว่าพวกเขาสองคนเหมาะสมกัน อีกไม่นานก็น่าจะหมั้นหมายกันแล้ว“พวกเจ้าเกี่ยวข้องกันหรือไม่ เกี่ยวอันใดกับข้าด้วยเล่า? วันนี้ข้ามาก็เพื่อแสดงความยินดีที่พวกเจ้าเปิดร้านอาหาร”ใบหน้าฉู่มู่เหยาไร้คลื่นอารมณ์ ไม่มีความหึงหวงน่ารำคาญของแม่นางในห้องหอเลยแม้แต่น้อย ชนิดที่ว่ายังเจือความไม่เข้าใจอีกหลายส่วน คล้ายไม่เข้าใจเหตุใดเสิ่นหวยอันจึงมีท่าทีเช่นนี้เสิ่นหวยอันเห็นท่าทีเช่นนี้ของฉู่มู่เหยา ลอบตกตะลึงภายในใจในทันใด องค์หญิงที่เป็นเช่นนี้ก็คล้ายตอนทั้งสองคนเพิ่งรู้จักกัน ห่างเหินอย่างมาก ทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้จนกระทั่งครั้งก่อนเขายื่นมือออกไปช่วยเหลือ ทำให้องค์หญิงหวั่นไหว ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจึงกลายเป็นใกล้ชิดกันขึ้นมาคิดไม่ถึง วันนี้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่คล้ายกลับไป
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 928
เพียงแต่ได้เห็นจู่ๆ ฉู่มู่เหยาก็หยุดฝีเท้า ทันใดนั้นเดินขึ้นไปข้างหน้าอย่างดุดัน ทั้งสองคนสบตากันแวบหนึ่ง ภายในสายตาเปี่ยมความแปลกใจ“ดูท่าแล้ว องค์หญิงน้องสาวของเจ้าอารมณ์รุนแรงทีเดียว” ซ่งจิ่งเซินหัวเราะเบาๆ ทีหนึ่ง “ไป พวกเราไปรับชมละครฉากสนุกกัน”......“ปี้อวิ๋น เจ้าแน่ใจนะว่ารสชาติเหมือนกับร้านปิ้งย่างสกุลซ่งทุกกระเบียดนิ้ว?”ภายในสายตาเสิ่นหวยอันสะท้อนความกังวลเล็กน้อย เขามองเนื้อที่ย่างออกมาทางด้านข้าง สีสันและกลิ่นคล้ายกับสกุลซ่งอยู่บ้างเขาไม่มีประสบการณ์ทำการค้ามากนัก ทว่าเดิมทีครอบครัวของซ่งปี้อวิ๋นก็เชี่ยวชาญด้านการค้า เพียงแต่การค้าแตกต่างจากจวนแม่ทัพซ่งมากเห็นซ่งปี้อวิ๋นตบอกรับประกันอย่างมั่นใจว่าไม่มีปัญหา เขาก็เชื่อแล้ว“วางใจเถอะ ก็แค่ย่างเนื้อไม่ใช่หรือ? ไม่มีอันใดยาก”ซ่งปี้อวิ๋นโบกมือ นางลอบไปดูที่หลังครัวของร้านปิ้งย่างสกุลซ่งมาก่อน ไม่อาจพูดว่ามีอันใดพิเศษได้ ก็แค่ย่างเนื้อ โรยผงปรุงสเท่านั้น ไม่มีอันใดพิเศษนางตั้งใจสืบเรื่องผงปรุงรสเล็กน้อย ก็พบเห็นได้ทั่วไป ขอเพียงพวกเขาเรียนรู้ จะต้องไม่ผิดพลาดแน่ตอนนี้เอง จู่ๆ ซ่งปี้อวิ๋นก็มองเห็นฉู่มู่เหยาที่เดิ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 927
“น้องหญิงห้า เจ้ากำลังมองอันใด?”ซ่งจิ่งเซินเห็นสายตาน้องหญิงบ้านตนมองไปยังทิศทางหนึ่ง นี่จึงมองตามไปเพียงแต่ชั่วขณะได้เห็นเงาร่างแบบบางนั้น ภายในสายตาสะท้อนแววตกตะลึง“นั่นไม่ใช่องค์หญิงมู่เหยาหรือ?”ซ่งรั่วเจินพยักหน้า ภายในใจกลับรู้ดีว่าบัดนี้ฉู่มู่เหยากำลังยืนอยู่ที่นั่น แท้จริงแล้วกำลังเพ่งพินิจเสิ่นหวยอันและซ่งปี้อวิ๋นซ่งจิ่งเซินหันไปมองซ่งปี้อวิ๋นและเสิ่นหวยอันแวบหนึ่ง ถอนหายใจอย่างอดไม่ได้ “องค์หญิงมู่เหยาน่าจะมองเห็นได้อย่างชัดเจนแล้วกระมัง? สายสัมพันธ์ลึกซึ้งของเสิ่นหวยอันและซ่งปี้อวิ๋น ปกติข้าเห็นว่าก็ไม่ได้หลบเลี่ยงอันใดมากนัก”“คาดว่าน่าจะคิดว่าปกติองค์หญิงอยู่ภายในวัง โอกาสออกมาไม่มาก เจ้าต้องเกลี้ยกล่อมดีๆ ต้องเสียใจเพื่อคนพรรค์นี้ ไม่คุ้มค่าโดยแท้”“องค์หญิงเป็นคนฉลาดคนหนึ่ง นางน่าจะมองออก”ซ่งรั่วเจินสังเกตอารมณ์ของฉู่มู่เหยา อย่างไรเสียร้านอาหารนี้ยังเป็นนางช่วยเสิ่นหวยอันซื้อไว้ ปรากฏว่าตอนนี้ถึงขั้นเป็นเขาและซ่งปี้อวิ๋นร่วมมือกันเปิดกิจการแม้ว่าแขวนชื่อร้านปิ้งย่างสกุลเสิ่น ทว่าท่าทางของซ่งปี้อวิ๋นคล้ายนายหญิงก็มิปาน ไม่ว่าเป็นผู้ใดก็ไม่อาจทนไหวในเวลาเ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 926
ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ นึกถึงวิธีการรวดเร็วเฉียบขาดของฉู่จวินถิง เสิ่นหวยอันล่วงเกินผู้ใดไม่ล่วงเกิน ถึงขั้นล่วงเกินองค์หญิงมู่เหยาหากฉู่จวินถิงต้องการคิดบัญชีกับเขา คนผู้นี้จะต้องได้รับผลกรรมอย่างสาสมแน่ต่อมา ขณะซ่งรั่วเจินและฉู่จวินถิงเพิ่งเดินมาถึงประตูวังก็ได้พบกับซ่งหลินและซ่งเยี่ยนโจว“ท่านพ่อ พี่ใหญ่ พี่รอง เหตุใดพวกท่านมาอยู่ที่นี่เจ้าคะ?”ซ่งรั่วเจินเผยสีหน้าแปลกใจ ทั้งๆ ที่ก่อนนางมา ท่านพ่อ พี่ใหญ่และพี่รองเพิ่งเลิกประชุมกลับไป เหตุใดตอนนี้ถึงได้มาพบกันที่หน้าประตูวังอีกเล่า?“ยังไม่ใช่เพราะพี่ใหญ่เจ้าหลงๆ ลืมๆ ไม่ทันระวังทำของหล่นอยู่แถวนี้อีกหรือ ข้าไม่วางใจจึงมาหาเป็นเพื่อนเขา!”ซ่งหลินปั้นหน้าบึ้งตึงในทันใด สบมองซ่งเยี่ยนโจวอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าอายุไม่น้อยแล้ว ภายภาคหน้าจะต้องระวังให้ดี!”ซ่งเยี่ยนโจว “...ท่านพ่อ อันที่จริงคนทำหายคืออี้อันต่างหาก อี้อัน ตอนนี้เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว พี่ใหญ่ไม่รับผิดแทนเจ้าแล้ว”ซ่งอี้อัน “...” รู้แต่แรกก็ไม่มาแล้ว เขาไม่มีทางมาอยู่ที่หน้าประตูวังเป็นอันขาดซ่งรั่วเจินที่มองปราดเดียวก็เข้าใจสถานการณ์หัวเราะเบาๆ อย่างอดไม่ได้ น
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 925
ฉู่มู่เหยาจมอยู่ในความเงียบ ในใจของนางมีเสิ่นหวยอันอยู่ อาจเป็นเพราะเป็นครั้งแรกที่มีคนแสดงความรู้สึกกับนางอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ โดยเฉพาะหลังจากที่เคยมีบุญคุณในการช่วยชีวิตแล้ว นางเห็นว่าตัวของเสิ่นหวยอันตกอยู่ในอันตราย แต่ยังคงจับมือของนางไว้แน่น ตอนนั้นนางมองเห็นเลือดสด ๆ จากมือของเสิ่นหวยอันหยดลงมากับตา แต่เขากลับยังคงปลอบนางว่าอย่ายอมแพ้ เขาจะช่วยนางขึ้นมาให้ได้อย่างแน่นอน ตั้งแต่วินาทีนั้น นางก็รู้สึกว่าเสิ่นหวยอันแตกต่างจากบุรุษคนอื่น ๆ แต่ซ่งรั่วเจินได้บอกนางถึงความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง ความจริงใจสามารถเปลี่ยนแปลงได้ในชั่วพริบตา อีกอย่างนางเองก็ไม่รู้ว่าหัวใจของคนคนหนึ่งจะสามารถแบ่งออกเป็นหลาย ๆ ส่วนได้จริงหรือไม่ ซ่งปี้อวิ๋นคอยตามอยู่ข้างกายเสิ่นหวยอันตลอด ทั้ง ๆ ที่เขาเองก็รู้สึกว่าซ่งปี้อวิ๋นน่ารำคาญ แต่ตลอดมา เขาใจไม่แข็งพอที่จะปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา “พี่สะใภ้ ถ้าเป็นเสด็จพี่สาม เขาคงจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นใช่หรือไม่?” อยู่ ๆ ฉู่มู่เหยาก็ถามขึ้นมา นางรู้ดีว่าสตรีที่ชอบเสด็จพี่มีมากมายเพียงใด ในทุก ๆ วัน ผู้ที่คิดหาทางเข้าหาม
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 924
ซ่งรั่วเจินไม่คิดว่าฉู่มู่เหยาจะขอโทษนาง นางยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “นี่มีอะไรที่ต้องขอโทษหรือ? หม่อมฉันกับเสด็จพี่ขององค์หญิงมิได้ใส่ใจเรื่องนี้หรอก” “จริง ๆ แล้วข้าเองก็รู้ว่า ถ้าข้าพูดเรื่องนี้กับเสด็จแม่ นางต้องโกรธมากแน่ ๆ จึงคิดว่าจะพูดตอนที่พวกเจ้ากับท่านยายอยู่ด้วย แต่กลับไม่คิดว่ามันจะเป็นเช่นนี้…” ฉู่มู่เหยาถอนหายใจหนักหนึ่งครั้ง “ข้าไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเหตุใดเสด็จแม่ถึงเป็นเช่นนี้ตลอด ข้ารู้สึกว่าระหว่างบุตรภรรยาเอกกับบุตรภรรยารองไม่มีความยุติธรรมเอาเสียเลย!” ซ่งรั่วเจินย่อมไม่ได้ให้ความสำคัญเรื่องความแตกต่างของบุตรภรรยาเอกกับบุตรภรรยารอง แต่ในสังคมของสมัยโบราณมักเป็นเช่นนี้ ระหว่างบุตรภรรยาเอกกับบุตรภรรยารองนั้นมีความแตกต่างกันมาก ฮองเฮาให้ความสำคัญในเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก “องค์หญิง เรื่องความแตกต่างระหว่างบุตรภรรยาเอกกับบุตรภรรยารองนั้นยังมิต้องพูดถึง ความประพฤติของคนต่างหากที่สำคัญที่สุด” “หม่อมฉันจำได้ว่าช่วงเวลาที่องค์หญิงรู้จักกับคุณชายเสิ่นเหมือนจะมินาน ก่อนหน้านี้ก็มิได้รู้จักกันมากมายนัก องค์หญิงแน่ใจว่าเขาดีอย่างที่องค์หญิงคิดจริง ๆ งั
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 923
“เจ้าไปนั่งเป็นเพื่อนมู่เหยาที่ตำหนักของนางก่อนนะ” ฉู่จวินถิงกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนกับซ่งรั่วเจิน ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “ได้” ฉู่มู่เหยาเดิมทีก็ไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่ต่ออยู่แล้ว เมื่อเห็นว่าซ่งรั่วเจินออกไปด้วย ก็ยิ่งดีใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นว่าทั้งสองออกไปแล้ว ใบหน้าของฮองเฮาก็ขรึมลงและกล่าวว่า “จวินถิง เรื่องนี้ไม่ว่าจะยังไงข้าก็มิยอมตกลงเป็นอันขาด เสิ่นหวยอันผู้นั้นกับมู่เหยาไม่เหมาะสมกันแม้แต่น้อย เจ้าจะทำร้ายน้องสาวแท้ ๆ ของตัวเองไม่ได้นะ!” “เสด็จแม่วางใจเถิด ก่อนหน้านี้รั่วเจินบังเอิญเจอพวกเขาที่ริมถนนพอดี จึงเตือนให้ข้าไปสืบเรื่องเสิ่นหวยอัน” ฉู่จวินถิงกล่าว ฮองเฮาแปลกใจอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าค่อย ๆ ผ่อนคลายลง “ผลการสืบสวนเป็นอย่างไรบ้าง?” “เสิ่นหวยอันไม่ใช่คนที่สามารถฝากชีวิตได้อย่างแน่นอน” เมื่อคำพูดนี้เปล่งออกมา ใบหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าลู่ก็เริ่มขรึมลง “บุรุษผู้นี้ต้องชอบในฐานะของมู่เหยาเป็นแน่ ไม่แน่ว่าเรื่องที่เกือบจะเกิดอันตรายขึ้นก่อนหน้านี้ก็เกี่ยวข้องกับเขาด้วย” “ข้ามิเข้าใจเลยจริง ๆ ว่าเหตุใดมู่เหยาตาบอดถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้ ตอนท
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 922
ฮูหยินผู้เฒ่าลู่ตบมือของนาง แล้วดึงนางไปนั่งในห้อง “ตอนนี้ในหัวใจเจ้ากำลังคิดถึงเขา ย่อมรู้สึกว่าสิ่งใดก็ทนได้ทั้งนั้น” “ยายถามเจ้าหน่อยเถิด เสื้อผ้าที่เจ้าสวมใส่อยู่ทุกวันล้วนแต่เป็นของดีที่สุด เนื้อผ้าหยาบไปเพียงนิด เจ้าสวมใส่ก็รู้สึกไม่สบายตัวแล้ว เรื่องอาหารการกินข้าก็จะไม่พูดแล้ว แค่น้ำปรุงกับแป้งที่เจ้าทาก็เป็นของล้ำค่าที่สุดทั้งนั้น” “กลัวก็แต่สกุลเสิ่นคงจะไม่เคยซื้อของเหล่านี้เลย ถึงตอนนั้นหากเจ้าจะแต่งงานกับเขาจริง ๆ ของเหล่านี้เจ้าก็จะไม่มีอีกต่อไป” “สตรีแต่งงานตามสามีไป แม้เจ้าจะเคยเป็นองค์หญิง แต่เมื่อเจ้าแต่งงานก็จะเป็นฮูหยินของบุตรภรรยารองของสกุลเสิ่น ในงานเลี้ยงที่ผ่านมา เจ้าได้สังเกตดูดี ๆ บ้างหรือไม่?” “ในงานใหญ่ ๆ พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าร่วม การแต่งงานของสตรีมิใช่เรื่องง่าย ๆ เช่นนั้นมาแต่ไหนแต่ไร เจ้าคิดถึงสิ่งเหล่านี้หรือไม่?” เดิมทีฉู่มู่เหยาที่มีท่าทีแน่วแน่อย่างถึงที่สุด เมื่อฟังคำพูดเหล่านี้แล้วค่อย ๆ ใจเย็นลง ซ่งรั่วเจินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ฮูหยินผู้เฒ่าลู่เป็นผู้มีปัญญาจริง ๆ มีนางพูดกล่อมน่าจะทำให้มู่เหยาสามารถคิดได้ ยิ่งไม
