90 : สาวใช้คนนั้นก็คือเจ้าใช่หรือไม่ สามวันต่อมา พ่อบ้านหลิวได้มาเยือนยังเรือนสกุลเซี่ย วันนี้นางถานอยู่บ้านและเป็นคนออกมาต้อนรับแขกด้วยตัวเอง ถึงได้รู้เรื่องในจวนแม่ทัพโหย่ว นางรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากหลังได้ยิน “พ่อบ้านหลิวท่านบอกว่าจ้านเออร์กับซือซือ พวกเขาไปเตือนท่าน
“อ้อ เห็ดหลินจือไฟข้ามีเจ้าค่ะ ส่วนยานั่นไม่มีแล้ว” เซี่ยซือซือไม่อยากให้โหย่วเสวี่ยหยาหายเร็วเกินไป เพราะนางจะถูกจับขึ้นเกี้ยวเดินทางไกลในทันที หากถ่วงเวลาให้นางได้อยู่กับครอบครัวอีกหน่อยคงไม่เป็นไร “น่าเสียดายจริง ๆ” “ข้าจะไปหยิบเห็ดหลินจือไฟมาให้นะเจ้าคะ” นางรีบลุกขึ้นยืนเดินก
“ข้าเชื่อเจ้า ไหนเจ้าลองเล่าเรื่องโลกที่เจ้าอยู่ให้ข้าฟังได้หรือไม่ แล้วมิติพิเศษของเจ้ามันทำอะไรได้บ้าง” ถานจ้านดึงตัวของภรรยาเอนลงไปนอนบนเตียงด้วยกัน ค่ำคืนนี้เขาตั้งใจฟังเรื่องราวดั่งฝันของนาง ที่นั่งค่อย ๆ เล่าให้เขาฟังอย่างตั้งใจ ทว่ายังไม่ถึงครึ่งเรื่อง ถานจ้านก็เผลอหลับไปก่อนเสียแล้ว
91 : คุณชายใหญ่เสียแขนซ้ายไปข้างหนึ่งขอรับ แม่ทัพโหย่วนั่งมองแผนการรบตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา ท่อนอ๋องห้าไม่สามารถส่งกองทหารมาช่วยได้ เขายังพอเข้าใจเพราะสถานการณ์ชายแดนฝั่งนั้นอันตราย แต่เหตุใดราชสำนักถึงไม่ส่งกองหนุนมาให้ เช่นนี้ไม่เท่ากับละทิ้งเมืองเว่ย์หรอกรึ “ท่านแม่ทัพมี
เมื่อประกาศอพยพภัยสงครามถูกติดทั่วทั้งเมืองเว่ย์ ทุกคนต่างวิ่งวุ่นกันไปหมด ต่างคนต่างวิ่งกลับบ้านของตัวเอง เพื่อเก็บของเตรียมตัวหนี นางถานนั่งมองความวุ่นวายด้วยความเสียดาย นางเพิ่งสร้างเนื้อสร้างตัวได้จากร้านค้าแห่งนี้ ทว่าตอนนี้กลับเก็บอันใดไปไม่ได้เลยสักอย่าง นางจ่ายค่าแรงคนงานทั้งสอง ให้พวกเขากลั
“ข้าขอไปปรึกษาท่านแม่ดูก่อน ค่อยไปบอกท่านที่จวนแม่ทัพนะขอรับ” “ได้ ๆ หวังว่าเราจะได้ร่วมเดินทางไปด้วยกัน” เซี่ยซือซือเดินไปส่งพ่อบ้านหลิวที่หน้าประตู นางเห็นอาจารย์ฮู่เดินมาที่เรือนของนางพอดี จึงเชิญเขาเข้ามานั่งข้างในบ้านด้วยกัน ถึงได้รู้ว่าเขาอยากร่วมเดินทาง ไปพร้อมกันกับครอบคร
92 : อพยพออกจากเมืองเว่ย์ เซี่ยซือซือตุนเสบียงไว้ในมิติพิเศษค่อนข้างมากพอ นางยังได้จัดหาอาวุธสองสามชนิดเอาไว้อีกด้วย ตอนมีข่าวเรื่องสงครามลุกลามมาใกล้ นางได้จ้างโรงหล่อเหล็กทำอาวุธให้ นางมีความรู้สึกว่าอาจต้องได้ใช้มันในสักวัน ตอนถานจ้านเห็นนางเก็บของพวกนี้ในมิติพิเศษ เขานึกตัวเองตาฝาดอาวุ
“เดี๋ยวข้ามานะเจ้าคะ” นางไม่อาจดูดายได้จริง ๆ “ข้าไปด้วย” ถานจ้านรู้ว่านางต้องเห็นอะไรมาแน่ จึงรีบลุกขึ้นเดินตามหลังนางไป “คุณชายใหญ่อาการไม่ดีเจ้าค่ะ” เซี่ยซือซือกระซิบบอกสามีเบา ๆ นางเดินผ่านรถม้าของขบวนเจ้าสาวก็ต้องหยุดอยู่กับที่ หันไปมองเจ้าสาวที่ถูกผ้าคลุมหน้าไว้ น
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล