85 : ถูกลดขั้นมาเป็นพระชายารอง เซี่ยซือซือเดินไปบอกให้ทหารสองนาย นำรถม้าเข้ามาจอดภายในเรือน และเชิญให้พวกเขานั่งรอใต้ร่มไม้เย็น ๆ ตรงลานหน้าบ้าน นำขนมกินเล่นกับเครื่องดื่มเย็น ๆ มาให้พวกเขาอีกด้วย “เชิญกินได้ตามสบาย อย่าได้เกรงใจนะเจ้าคะ คุณหนูของพวกท่าน คงจะอยู่ที่นี่อีกสักพักใหญ่ ๆ เลย”
“หวังว่าท่านจะไม่รังเกียจห้องน้ำบ้านข้านะเจ้าคะ ท่านพี่นำชุดที่นางยังไม่ได้สวมใส่มาให้ท่าน นางบอกไม่ต้องคืน” เซี่ยซานซานเดินนำหน้าโหย่วเสวี่ยหยาเข้าไปในห้องน้ำ “จะรังเกียจได้อย่างไร ฝากขอบใจซือซือด้วยเรื่องเสื้อผ้า” “เจ้าค่ะ” เซี่ยซานซานเฝ้าอยู่หน้าห้องน้ำ จนโหย่วเสวี่ยหยาเปลี่ยน
86 : จูบได้หรือไม่ โหย่วเสวี่ยหยาเดินไปเคาะประตูห้องทำงานของบิดา ซึ่งตอนนี้สามพ่อลูกกำลังนั่งทำหน้าเครียดกันอยู่ นางเป็นสตรีในจวนแม่ทัพ ทุกคนจึงไม่เคยปิดบังเรื่องราวในสนามรบกับนาง “เจ้าไปเรือนเซี่ยซือซือมารึ” แม่ทัพโหย่วเอ่ยถามบุตรสาวทั้งที่มีคนรายงานแล้ว “เจ้าค่ะท
เขาตรงไปที่ห้องนอนของเด็ก ๆ เห็นตะเกียงในห้องดับไปแล้ว เลยไม่คิดที่จะเคาะประตูเรียก หมุนตัวกำลังจะกลับ แต่เกิดเปลี่ยนใจเดินไปดูรอบ ๆ เรือนเสียหน่อย พบภรรยาของเขากำลังนอนหนุนแขนตัวเองอยู่บนศาลาริมสระบัว เขาเข้าไปอุ้มนางขึ้นในอ้อมแขน “หืม พี่จ้าน” เซี่ยซือซือปรือตาขึ้นอย่างงุนงง พอรู้ว่ากำลั
87 : โหย่วเสวี่ยหยาถูกลอบทำร้าย นางเดินไปถึงศาลาริมสระบัว เห็นเด็กทั้งสองกำลังแย่งกันตอบคำถามที่ถานจ้านถามอยู่ มีเสียงถกเถียงกันดังไม่ยอมหยุด นางเดินเข้าไปนั่งฝั่งด้านข้างกับสามี “ท่านทำให้เด็กทะเลาะกันรึ” “พี่จ้านบอกว่าความรู้ข้าเท่ากับเสี่ยวซือหยาง” คุณหนูสี่รีบฟ้อ
ถานจ้านเห็นแต่ไกลว่าเป็นคุณหนูสามของจวนแม่ทัพโหย่ว เขารีบจอดรถม้าอยู่ต้นตรอก ดึงกระบี่ที่ซ่อนไว้ใต้เบาะนั่งคนขับ ตรงเข้าไปช่วยคุณหนูสามอย่างรวดเร็ว ชิ้ง ! เคร้ง ! ชิ้ง ! เคร้ง ! คนร้ายนับสิบกับถานจ้านเพียงคนเดียว ดูเหมือนเขาจะสู้ไม่ได้จริง ๆ ขณะที่เขากำลังเพลี่ยงพล้ำ เซี่ยซือซือก
“ปลอดภัยแล้วเจ้าค่ะ” “เช่นนั้นพวกข้าขอตัวกลับเรือนก่อนนะขอรับ ที่นั่นมีซานซานอยู่คนเดียว หากนางไม่เห็นพวกข้าอาจจะเป็นห่วงเอา” “พวกเจ้ากลับไปเถอะ” โหย่วฮูหยินอนุญาตด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง มองตามหลังทั้งสามคนไปด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง เหตุใดถึงเกิดเรื่องร้ายในยามที่นางเจ็บป่วยเช่นนี้ได้
88 : เผาจวนแม่ทัพโหย่ว เซี่ยซือซือออกจากจวนแม่ทัพโหย่วไปแล้ว นางนึกอยากหาข่าวเรื่องนี้ดูก่อน ตรงเข้าไปนั่งในร้านอาหารแห่งหนึ่งใจกลางเมือง ที่นี่เป็นเหมือนจุดรวมของข่าวสารทุกชนิด นางใช้พลังมิติพิเศษเพื่อสอดส่องดูคนร้าย เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด หากอยากรู้เรื่องของโหย่วเสวี่ยหยา คนร้ายต้องม
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล